Kunsttanden.
Tandarts Ansingh
HOOFDKAAS
Publieke Verhuring.
G. J, 0. D. Dikkers,
Alfabetische Klappers
Waar ligt Aalburg
waar Aalts
Ten Brink's
Reisatlas voor Nederland,
Nederlandsche H
Spoorwegen.
J^ennisgeving.
LUNZAABKOEKËN
,,HET ANKER"
H
Tand-tccliiiikcr Zaandam.
Stationstraat 11, Helder.
Spreekuren dagelijks
van 9—5 uur.
N. V. Koninklijke Fabrieken
en Soyaboonenkoeken
Bij J. P. Kikkert.
W ekciijksche Motordienst.
FEUILLETON.
Het fiulden Mysterie.
a. De Huismanswoning,
in alle formaten,
Voorhanden in Boekh. Parkstr.
G. C0EVERT, te den Burg.
in bussen van 1 kilo ƒ1.50
Boekhandel Parkstraat.
K. ACKEMA,
komt thans weer geregeld spreek
uur houden 's Woensdags 11-12 en 1-2
uur.
Hoofdgracht 01, den Helder.
v.h. Wessanen Laan, Wormerveer.
merk AVB.
uitmuntende door hoog eiwit-en vetgehalse
en grootste voedingswaarde.
EEllE-DIPLOMA PRIJS 1900.
ISEUEN GOLDEN MEDAILLES.
publiek verhuren
Boekh, Parkstraat.
Maatschappij van verzekering
te Amsterdam.
Adj, Inspecteur.
ONVERANDERD zijn gebleven en ons
fabrikaat derhalve overal verkrijgbaar is
1/2
0.80
1/4
0.42V2
1/10
0.18
BLOOKER'S CACAOFABRIEKEN.
Beperkte Dienst van 1
November 1914, officieele
•uitgave,
Wij brengen onder uwe aandacht dat
de prijzen van
Opgericht 1765. -
KONINKLIJKE FABRIEKEN.
V oedert uw vee met de znivere Murwe
Herb ,.Mer" en „W. L.".
Dinsdagmorgen van Texel naar Rotter
dam.
Vrijdagmiddag 12 uur van Rotterdam.
Woensdagmorgen van Texel naar Har-
ngen.
Zaterdagmorgen van Harlingen naar
Texel.
Agent te Rotterdam, B. M. VA.N KEULEN
Wijnhaven 108.
Haarlem, fa. K. NELI8
Kaasmarkt no. 32.
Alkmaar, P. BAKKER
Verdronkenoord 3.
Aanbevelend, J. PU. BAKKER Zn.
P. PLAATSMAK.
door C. N. en A. M. Williamson.
Vertaald door W. J. en H. A. Cornelissen
Copierecht vjh Bureau „De Berner
Conventie''1 Deventer.
71.)
Maieddine Dam het daar, waar Victoria
het zand met haar hand ;had aangeraakt,
en hij wenechte, dat zooals de korrels zich
vermengden, zich ook hunne levens onaf
scheidelijk mochten vereenigon, het zijne
en het hare.
H'Barka trok weer haar drie lijnen met
mystieke indrukken en bleei als met ver
loren blik in de verte staren. Plotseling
schrok zij op en bedekte haar gelaat met
beide banden.
„Wat is er?" vroeg Maieddine de wenk
brauwen ironsend.
„Ik zag u stilstaan, en een goede gele
genheid ongebruikt laten voorbijgaan."
„Dit zal ik niet doen."
„Set zand heeft het gezegd. Zal ik op
houden of voortgaan
„Ga voort."
„Ik zie een andere kans, die u geboden
wordt om uw wenscb vervuld to krijgen.
Ik zie u, hce gij uw hand uitstrekt. Ik
zie u, in een groot huis het huis van
eeD, dien gij kent, maar wiens naam ik
niet mag zeggen. Gij strekt uw hand uit.
De kans wordt u gegeven
„Wat toen
„Toen ik kan het u niet zeggen.
Vraag het mij niet. Mijn oogen zijn door
slaap beneveld. Kom Ourieda, het is laat.
Laat ons naar onze tent gaan."
„Neen," zei Maieddine, „Ourieda ban
gaan, maar gij niet."
Victoria stond haastig op van den jak-
halshuid en de Touaregkussens, die Ma-
Notaris te Texel,
zal, op Zaterdag 28 November 1914, 'smor-
gens IOV3 uur ln het cal® „den Burg" te
den Burg voor het bestuur van den polder
Waalenburg op Texel, voor 6 achtereen
volgende jaren
genaamd „Polderzicht" met Boet, en eenrge
perceelen wei- en hooiland, den Ruigendijk,
den WaaleDburgerdijk en de kade in het
Noorden, samen groot 30,95.40 hectaren
b. Een perceel weiland, „de Riethoorn"
groot 5,20,— hectaren, in 2 perceelen
en combinatie.
c. Een perceel hooiland, „de onde Vo
gelkooi", groot 2,00,50 hectaren.
d. Den dijk en bermen om den polder,
in perceelen gelijk voorheen.
en e. De wegen in den polder, in per
ceelen gelijk voorheen.
één, twee en meer bladen per letter, in
prijzen van 15 tot 50 cents voorhanden.
waar Aalzum, Aardhuis,. Abbestede, Abs-
dale, Acblum, Aohterholte, Achterstesteeg,
Achterveld
met alfabetische klapper f 0,75, geeft op
deze en honderden dergelijke vragen bet
juiste antwoord.
Ziekte- en Ongevallenverzekering.
Individueel en Collectief.
Vraagt inliobtingen aaDgaande premie
en coulance bij uitkeering bij den heer
ft
tt
tt
tt
ft
tt
in beperkt getal voorhanden in
ieddine voor haar als zetel had laten
brengen. Zij wenschte hem goeden nacht,
en met zijn gewone kalmte en hoffelijk
heid kuste hij zijn eigen hand, nadat hij
de hare had gedrukt. Maar in zijn oogen
zag zij een schittering van ongeduld of van
toorn.
Lella M'Barka bleef met Si Maieddine
bij het langzaam voortsmeulende vuur.
„Zeg het mij nu," zei Maieddine. „t^at
hebt gij gezien
„Ik heb Diets duidelijk gezien. Een
ander maal, neef. Laat mijn geest thans
uitrusten."
„Eerst moet ik alles weteD, of geen
slaap zal over mij komen. Gij verbergt
iets voor mij."
„Alles was vaag verward. Ik zag
als door een wolk, die vaneen wordt ge
scheiden. Daar was een groot huis. Gij
waart daar, als gast. Gij waart gelukkig,
uw wensch was u toegestaan, en toen
bij Allah, Maieddine, ik kon niet zien wat
er toen gebeurdemaar de stem van bet
zand was als een storm in mijn ooren en
plotseling kwam het over mij, dat gij Diet
te lang met uw wensch zoudt moeten
wachten met den wenscb, dien gij ge
daan hebt met het zand tegen uw hart.
Indien gij te lang wacht, zoudt gij voor
eeuwig kunnen wachten."
„Wat wilt gij dat ik doen zal
„Het ia niet aan mij u te raden. Alleen
handel. Dat is wat het zand beeft ge
zegd. En nu, indien gij niet wilt, dat mijn
bas60ur een doode naar het einde van
onze reis zal moeten dragen, breng mij
naar mijn tent."
Maieddine bracht lella M'Barka naar
haar teut. Hij vroeg niets meer. Doch
den gehoelen nacht dacht hij aan hetgeen
M'Barka had gozegd, en aan de boodschap
van het zand. Zij was gevaarlijk, doch
zij was tevers naar zijn hart.
HOOFDSTUK XXX.
Den volgenden morgen was er nog
immer geen andere gedachte in zijn hoofd,
dan hetgeen het zand hem door lella
M'Barka had geopenbaarden terwijl zij
trokken door de zwarte woestijn naar
Ghardaia en de verborgen steden der
M'Zab, verviel hij in lange poozen van
stilzwijgen. Dan weer echter, plotseling,
dwong hij zichzelf tot vroolijkheid en op
gewektheid en verhaalde oude legendes of
nieuwe geschiedenissen, wonderlijke
drama's der woestijn.
Een enkele maal moest hij zich geweld
aandoen om niet de woorden uit te spre
ken die telkens en telkens zich naar zijn
lippen drongen „Indien ik wacht, zal ik
voor eeuwig moeten wachteü. Dan, bij
Allab, zal ik niet langer wachten." Doch
hij wist zijn tong in bedwang te houden,
ofschoon de woorden op zijn lippen brand
den. „Ik zal niets doen," zoo zei hij tot
zichzelf, „zoolang wij in dit zwarto Ge
henna zijn; er rust een vloek op dit land.
Eerst wanneer wij de vijf verborgen steden
der M'Zab voorbij zijn, zal ik handelen."
Twee dagen later bereikten zij Beni-
IsqueD, een der vijf steden der M'Zab,
die wonen in een vruchtbaar oasedal. Zij
vonden er een gastvrij nachtverblijf] in de
woning van een vriend van den Agha,
Maieddine's vader. Vroeg in den morgen
van den derden dag zqtte de kleine kara
vaan de reis voort.
Nauwelijks hadden zij de vallei der
M'Zab verlaten of Victoria gevoelde, meer
dan zij het zag, een verandering in Maied
dine. Zij zou moeilijk hebben kannen
zeggen waarin deze verandering beBtond
doch zij was er ongetwijfeld. ^Wellicht was
het, dat hij meer Arabier was geworden.
Zija hoffelijkheid droeg niet langer het
Fransche cachet, dat hij er tot nu toe nog
altijd aan had gegeven, doch deed meer
denken aan die van een jonge bey, welke
een vreemde vorstin door zijn gebied rond
leidt, Maieddine, altijd trés male, zooals
de Fransche vrouwen hem bewonderend
noemden, begon zich thanB meer in al zijn
mannelijke kracht te toonen, zooals een
tijger, die 't hart van 'n tijgerin wil winnen.
Hij werd rusteloos en ongedurig, en bleef
niet altyd meer rustig op zijn prachtigen
hengst naast de hooge mehari rijden, doch
rende telkens in pijlsnelle vaart de kara
vaan vooruit, om dan even snel terug te
rennen, recht op de kameelen aan ot hij
er tegen in zou botseD, om dan op hot
laatste ougenblik, als Victoria's hart van
angst klopte, plotseling met een ruk aan
den teugel zijn paard inhoudend, El Biod
op zijn achterpooten te laten steigeren, de
voorpooten heog in de lucht, vlak voorde
hoofden der verschrikte mehari's. -
Dan weer sproug Maieddine van Et Biods
rug, om naast Guelbi te loopeD, met dien
lenigen tjjgertred der oude volkeren, welke
nog niet door beschaving of het leven in
groote steden hun oernatuur en oerkracht
hebben ingeboet.
De oogen van den Arabier schitterden
nu altfjd, waren geen enkel oogenblib
meer droomerig als vroegeren dikwijls
kon hij Victoria onafgebroken blijven aan
staren met een blik, die haar in verlegen
heid bracht, zonder de oogen neer te slaan,
zooals de mannen van den Islam, gewoon
als zij zijn aan het mysterie van den
sluier, plegen te doen, wanneer zij Euro-
peesche vrouwen zien met ongesluierd
gelaat.
Zoo reisden zij voort, door de eindelooze
woestijn. M'Barka scheen opgewekter,
alsof zij eiken dag iets nader zag komeD,
waarnaar haar geheele bart verlangde. En
haar vertrouwen gaf Victoria nieuwen
moed.
Woriil vervolgd.
