N°, 2841, Vrijdag 1 Januari 1915. 28st' Jaargang Nieuws- en Advertentieblad. hmeniancL Van het jaardat heenging Dit blad verschijnt Woensdag:- en Zaterdagavond Advertentiën vóór 9 nar op den dag der uitgave ABONNEMENTEN en ADYERTENTIEN worden aangenomen bij de üitg. Firma LANGEVELD DE R O O I.T, ParkstraatBpbq op Tbx b l. Veel licil en zegen in het Hlieuwejaar TEXEL, 31 December 1914. Kerstfeest. TEXELSCHE COURANT. Abonnementsprijs per 8 maanden. Voor den Burg 30 Cts. Franco per post door ge heel Nederland 45 Cts. Naar Amerika en andere l'inden met verhooging der porto's. Pr\js der Adverlentièn. Van 1 tot 5 regels 30 Cts. Iedere regel meer 8 Ct. Groote letters en Vignetten worden naar plaatsruimte berekend. Bewijsnummers 2 Cts. per nummer. Nog enkele oogenblikken en het Oude Jaar ia afgereisd. We zien hem reeds gereed staan, den dorpel te overschrijden van de poort, die het verleden van het heden scheidt.Zwaar leunt hij op zijn'staf, gebogen onder den last van het leven bet leven dat zoo wreed was. Gescheurd en met bloed bespat is zijn kleed. Onder zijn bevende wimpers somberen de moede oogen en in zijn starenden blik ligt peillooze ellende en jammer. Sidderend houdt zijn hand den klopper van de poort omvat. Nooit stond er deerniswekkender gestalte voor de oude grijze poort. En wji, die zijn gekomen, om hem een laatst vaarwel te zeggen, zooals we deden Dog met ieder jaar, gevoelden nimmer nog het hart zoo zwaar belaan als nu, Toen hij was op zijn schoonst, toen hij stoi.d in zijn volle kracht, toen zijn dagen jc. waren van zonnevreugde en vogelen- mg. toen de bloemen fleurden en geurden a)om, toen het gelend graan vol belofte was voor den landman ep in de groene weiden het vee dartelde, toen hij zijn dagen kroonde met de vreugde van den zomer, toen kwam het, dat groote, dat ontzet, tonde,'dat alle glans verbleeken deed. alle schoonheid met rou w overtoog, alle vreugde verhandde. Een snelle opvolging van angstwekkende gebeurtenissen die Europa dreunen deed op zijn grondvesten en heel de wereld met ontzetting vervulde de Europeesche de wereldoorlog 1 En snel kwamen zijn dagen, heel snel eerst, de dagen van mobilisatie, van oor logsgehaastheid, van 't eerste geweldige oorlogsgebeuren en later trager, maar zwaar en donker van leed en ellende, van worstelingen bang en bloedig en zwaar. Bloedrood de zon bij haar opgaan, bloedrood bij haar ondergaan, bloedrood in haar stijgen, bloedrood in haar dalen elke dag weer opnieuw, week aan week nu al. En hl zwaarder werd de gaDg van het Oude Jaar hl moeizamer werd zijn tred al meer kromde zich zijn rug al som berder werd zjjn oog al ellendiger sleepte hij zich voort naar het einde van zijn levensreis. Thans heeft hij het bereikt zijn band omvat reeds den klopper van de oude poort. H\j gaat. oud en der dagen zat, en de klokken des doods luien hem uit. -0 0-0 Als de laatste levensuren van het Oude Jaar heensnellen komt de herinnering kloppen aan de deur van ons hart. Hoe druk en vol rumoer het leven ook moge zijn de handen zinken een oogenblik neer in de schoot en de gedachten gaan terug op het pad van het verleden. Hier toeven ze een wijlen daar staan ze een oogenblik stil en menigmaal ook bepalen zij zich enkel tot een groote, gebeurtenis, die ons met stralend goud omkranste of wel tot een, die wonden sloeg in ons hart, diep en flijmend. En in ons oog tintelt dan een blijde glans of wel onze ziel slaakt een zucht, al naarmate bet lot was dat in onze schoot geworpen werd. En ook tot een ernstig zeltonderzoek voelen we ons gestemd. Eet leven snelt zoo haastig daarheen en het is zoo druk, zoo vol arbeid, zoo vol zorgen, -- zóó, als Helène Swarth het eeDs bezong: Zoo druk en zoo nuchter, zoo voor 't kleineen voor 't stoffelijke alleen. En de mensehen ver- loochnen hun ziel en naar 't eeuwige leven vraagt geen." Of zóó, als Huygens het eens zeide Wjj woelen- zonder end voor kinderen [en erven, En 't gaat ons in 't gewoel, gelijk 't [gewiegde kind Wij woelen ons in slaap door allerlei [bewind En vallen moe daarheen, met d'oogen [toe en sterven. Maar daar klinken de klokken die het Oude Jaar uitluien en plots verrijzen weder voor onzen blik onze levensroeping en onze plichten en komt tot ons de vraag of ous leven in het jaar dat heen ging ook voller en rijker is geworden, of de vreugde die het jaar ons bracht ook ons hart tot daden van dankbaarheid heeft gedrongen of het leed dat over ons kwam ons ook heeft gelouterd. Want, hetzij er voor ons vreugde was of smart, het leven behoort immers te zijn een voortdurend „Excelsior!" O, het Oude Jaar, staande aan de poort van het verleden, heeft ons allen zooveel ernstigs te-zeggen! o—o-o Nog enkele uren en 1914 is niet meer. De poort zal achter hem toevallen en alleen zijn nagedachtenis zal blijven. Maar in de geschiedenis zal meer dan eenig ander zijn naam voortleven, zoolang er menscben zijn en het nageslacht zal van het „bloedjaar" het oorlogsjaar spreken met ontzag. Al het kleinere wereldgebeuren zal spoedig vergeten zijn, maar de gedachte aan het groote, het rampzalige gebeuren zal blijven voortleven nog lang, heel lang nadat onze oogen zich reeds voor altijd gesloten hebben. Voor 1914 kan gelden, dat er geen gebeur tenissen meer zijn, doch slechts één groote gebeurtenis. Eu toch nu we ons opgemaakt hebben om het Oude Jaar een laatst vaartwel toe te roepen, willen we ook de herinnering aan het kleinere gebeureD recht laten wedervaren, omdat ook zij op bun tijd in me6r ot minder ernstige bewoordingen tot ods hebben gesproken. En we denkeu allereerst aan ons eigen vaderland. Ons extra-parlementair kabinet wist zich niettegenstaande de moeielijke politieke tijden, die het in den aanvaDg van dit jaar doormaakte, te handhaven, van het negental ministers werd slechts één de taak te zwaar, Bertling, de portefeuille van financiën ging aan Treub over, die zich in de dagen van het groote gebeuren heeft onderscheiden als een man die alles kan. De eerste roode burgemeester deed in het jaar dat heenging zijn intrede in ons land, Zaandam had de primeur en de roode burgemeester had er al dadelijk de handen vol. Verder hadden wij ons avontuur in Albanië, waarover het beter was te zwijgen, ware het niet, dat een van Hollands beste zonen als slachtoffer was gevallen. En zoo had trouwens als wij ieder land vóór bet uitbreken van den oorlog zijn kleinere gebeurtenissen. Kleinere, omdat ze alle wegvallen bij dat ééne groote gebeuren. Had Duitschland niet zijn Zabernkwestie? En had het niet de opzienbarende Krupp- onthullingen In Frankrijk zag men den feilen strijd ontbranden tusschen de radicalen, na het Congres van Pau met als gevolgen daarvan bet rapport-Fabre, het optreden van den schrijver Calmette tegen minister Caillaux, de moord op Calmette, het sensationeele proces tegen de ministersvrouw met baar vrijspraak. De Home Rulekwestie bereikte in Enge land haür hoogtepunt, Ulster wapende zich en een burgeroorlog dreigde ernstiger daD ooit. Portugal had behalve degewone woelin gen liefst weer eenige. kabinetscriss'issen en ook Zweden zag door den grooten strijd op het gebied der legeruitbreidiDg waarin de regeering partij koos tegen den KoniDg, een nieuw kabinet optreden. De jongö koning van Denemarken kon. vergezeld van zijn gemalin, ongestoord zijn eerste bezoeken afleggen aan de hoven van Europa. Op den Balkan herstelden zich de vol keren van den bitteren strijd, al werd er door duizenden nog het kleed der rouw gedraeeD. In Roemenie werd de grijze dichterlijke vorstin gehuldigd, welke blijde gebeurtenis helaas maar al te spoedig gevolgd werd door de rouw over den dood van den Koning onder wiens wijs bestuur het land tot welvaart en bloei was gebracht. Buiten Europa was het inzonderheid Mexico dat onze aandacht vioeg. Wij stipteD slechts aan - en we zouden voort kunnen gaan Doch dat alles was slechts het kleine gebeureD, dat schier alle beleekenis verloren beeft in vergelijking met wat het jaar 1914 in de laatste helft van zijn leven ie aanschouwen kreeg, —o—o—o— Den 28 Juni vielen de schoten in Serajewo, die de directe aanleiding zouden worden voor den ontzettenden wereldoorlog. De Oostenrijksche troonopvolger, aartshertog Frans Ferdinand en gemalin vielen onder de moordenaarsband van een jongen Ser vischen dweper. Ook werdeu er bommen geworpen en de wapens en bommen droegen het merk van het Servische rijk en waren gekomen uit het arsenaal te Belgrado. Den 23 Juli zond Oostenrijk een ultimatum aan Servië een ultimatum zoo streng, zoo vernederend voor de Servische regeering dat ze uit zelfrespect en uit eerbied voor het vrije onafhankelijke land weigeren moest. En ook vertrouwde het op zijn grooten beschermer Rusland, die niet dulden zou dat Oostenrijk op den Balkan te veel te zeggen kreeg Na hel ultima tum volgde vijf dagen later de oorlogs verklaring. En toen volgden de gebeurtenissen el kander snel, verbazend snel op. De Europeesche diplomaten hadden het hoofd verloren, de volkeren geraakten in opwin ding en de teekeneu van den oorlogswaanzin begonnen zich t6 vertoonen. Angstig en benauwend waren de dagen die aan het verschrikkelijk wereldgebeuren vooraf gingen. Men voelde, dat het geweldige, het verschrikkelijke nu komen zou. dat het niet meer te keeren was, dat het eene rijk het andere zou meesleepen in den wereld- krijg. En zoo kwam het, Europa mobiliseerde en Duitschland trok bet geweldige zwaard uit de schede, zond zijn oorlogsverklaringen naar rechts en links. Thans trachten de Europeesche diplo maten door allerlei geschiiften elkander de schuld te geven van de catastrophe. Maar allen vergeten blijkbaar dat de diepe oorzaak gelegen is in de verderfelijke leuze van de gepantserde vuist„Si vis pacem, para bellum" als gij den vrede wilt, bereidt u ten oorlog. Het uitdrijven van den booze door Belhelzebul. Al grooter werden de legers, al sterker de vloten, al omvangrijker de oorlogstoebereidselen. En de wederzijdsche vrees en het wantrou wen riep de Europeesche Statenbond in het leven, die mede Europa ten verderve zijn geworden. Alle banden, alle bonden, Die men onder menscheu vindt, Zijn vergeefsch, als ware liefde Niet de harten samenbindt Zoo zong reeds onze dichter Kamphuizen in zijn tijd en in de Europeesche Staten bonden, die slechts uit winstbejag en uit zucht naar vermeerdering van invloed in het leven werden geroepen is de waarheid dezer woorden gebleken. Ze hebben gemaakt dat het eene rijk na het andere medegesleurd werd in deD oorlog.Juist zij, die Europa voor den oorlogsbrand heetten te zullen behoeden. En thans dreunen dag aan dag de kanonnen en vallen de jonge levens bij duizenden op de slagvelden van Europa. En te midden van dien geweldigen brand ligt ons klein landje als door een wonder nog ongerept. oo—o De laatste uren van het Oude Jaar snellen heen. Het nieuwe maakt zicb gereed zija levensreis aan te vangen. Wie vraagt er nietWat zullen zijn oogen te aanschouwen krijgen Zal hij aan de volkeren van Europa het „Pax Vobiscum Vrede zij ulieden mogen toeroepen ofzalookhjj den eenen na den anderen dag de zon bloedrood zien op en ondergaan totdat ook hij zal staan aan de poort van het verleden Er komeD vragen tot ons, al maar door vragen. Wat zal bij ons brengen We weten het niet. Zal bet vreugde zijn of rouw, voorspoed of tegenslag? We weten bet niet. Alleen weten we dat we onzen plicht hebben te doen onder alle omstandigheden des levens en dat we du overal rond om ons de felle haat en woede triumfeeren, nu het gebod van broedermin en liefde tot den Daaste met voeten getreden wordt, meer dan ooit te voren voor ons geldt Voor lctd en smart behoede d'een den ander, Wie weet, boe kort gij nog blijft bij elkander. Wat zal 1915 ons land en volk brengeD ods aller lot hangt zoo nauw samen met dat van het vad.erland We booren de vraag alom. Maar niemand die bet ant woord geeft. De gevaren omringen ons land van alle zijden en te midden van de groote met elkander worstelende rijken en hun millioenenlegers voelen we ons bang te moede worden, menigmaal. Doch laat ons niet versagen en luisteron naar onzen dichter Ten Kate De grootheid van een volk is nimmer af te meten Naar haar beperkte grens, die afhangt van het lot Maar in de stalen kracht van arbeid en van weten, Door eendracht saamgesmeed, is onze roem in God. Wat zal 1915 ons werelddeel brengen. We weten het alweer niet. Er leeft echter in millioenenbarten maar één wensch, één begeerte Vrede! vrede! Moge 1915 het aanschouwen, hoe het zwaard in de schede terugkeert 1 Moge de vrede nabij zjjn 1 Niet een valscbe, onbe trouwbare vrede, maar één gedragen door den wil der Europeesche volken, die thans zoo de gruwel van den oorlog welke elk verheffend element heeft verloren, met eigen oogen aanschouwend, fel pijnend aan eigen 1Uve gevoelen. Donderdag jl. hield de nfdeeling //Toxel// van het N. O. G. eene vergadering in eafo //den Burg//. 't Was zeker aan den vacantiedng te wjjtcn, dat slechts zeven leden aanwezig waren, terwijl de heer W. Mets Tz. als locoburgemcestcr, tot aan de pauze de vergadering bijwoonde. Met een welkom werd de vergadering geopend waarna de notulen worden gelezen en goedge keurd, Eer.ige ingekomen stukken van hot hoofdbe stuur werden behandeld. Tot vice-voorzittcr der afdeeling werd iD eerste stemming gekozen de heer J. de Jongb, diezyu mandaat als zoodanig aanvaardde. Aftreden moest de beer B. Elzer, die intusscbcn naar elders was vertrokken. Vervolgens werd door don heor J. de Jongli als inleiding voorgelezen een brochure, getiteld //Art. 21, zoonis 't is en zooals 't worden moet volgens de onderzoekingen van 't N.O. G.// Met onverdeelde aandacht werd naar de mooi gestelde brochure geluisterd, en eenig debat er over volgde. Besloten werd om de bijdrage van den voorz. in portefeuille te houden. Bepaald werd, dat do volgende vergadering gehouden zal worden op 27 Maart a.s. en dat alsdan de heer Schering een ouderwerp zal in leiden. Met een //tot weerziens// in 1915 werd de bijeenkomst gesloten. De kerstfeestviering vrror de kinderen van de Zondagsschool had den 2den Kerstdag onder veel belangstelling in de Ned. Herv. kerk alhier plaats. Een prachtige kerstboom, rijk versierd en ver licht poijkte iu het midden der kerk en daar oin heen een krihg van stralende kindergezichten. Vroolyk klonken de liederen door het ruime kerkgebouw en aandachtig wen! geluisterd naar de kerstverhalen, met smaak werden de aange boden versnaperingen en de traditioneele choco lade door de jeugd genuttigd. Opgetogen gingen de kinderen met geschenken belaan te. bijna 8 uur huiswaarts. U. d. I, //Fijne visite// herinnert ons aan het gebeurde te Köpenic' een spullebaas en z'n koordedanseres vervullen heel v, rdienstehjk de hen toebedeelde rollen van een Spaansch edelman en z'n dochter, die als gasten verwacht worden bij een adelgke ïïollandsche familie in den achterhoek van Gelder land. 'tls jammer, dat de komst van de vrouw van den spullebaas en een telegram, meldende de verhindering van den Spaanschen Grande, den pseudo-edelman zoo spoedig entmaskeren, men zou hem een volle week het goede leven gegund hebben, Fijne visite werd uitnemend vertolkt. Liefde of influenza is een minder pittig klucht spel, al komen er wel aard-iga passages in voor, het is wat uit den tijd, het dateert uit de dagen dat de influenza voor het eerst rondwaarde, maar toch, als kluchtspel kon bet goed voldoen, er is hartelijk gelachen, evenals bij de //Kruidenieren z'n vrouw, dat werkelijk lofwaardig voorgedragen werd en de niet onverdienstelijk gezongen cou pletten van //Trornpetterata//. Met gevoel werd gezongen //Mammie zal komen// het, was voor de veriolkster te bejammeren, dat de luidruchtige stemming van een deel van het publiek het haar niet gemakkelijk maakte. De avond van den 2den Kerstdag, in den regel

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1915 | | pagina 1