N° 3313
Woensdag 23 Juli 1919.
82ste Jaargang.
en
Advertentieblad.
Dienstregeling 9 Juli 1919.
Van weak tot week
f
Dit Mad verschijnt Woensdag;- eaZaterdagmorgen
Abonnementsprijs per 3 maanden.
Voor dem Bdbg 40 Cta. Franco per post door ge-
he8l Nedeblamd 58 Cta, Naar Akebika en andere
landen set verhooging dei porto'a.
idrertentlën <laa?s voor de nltijave vóór t nar num.
Prijs der Advertentiin.
Van 1 tot 5 regels 40 Cts. iedere regel meer 8 Ct., met
20 Crisistoeslag. Qroote letters en Vignetten worden
naar plaatsruimte berekend.
ABOF-fBMENTEN en APVERTENTIEN worden aangenomen bij de Uiig. Fibka LANUSVEL9 <fc DE ROOIJ, Parkstraat, Buro op Ttxar,
HOOGWATER Reede van Texel.
(Zomertijd.)
Donderdag 24 Juli v.m. 6,37
Vrijdag 25 „7,48
Zaterdag 26 8,48
Zondag 27 9,37
Maandag 28 10,20
Dinsdag 29 „11,01
Woensdag 30 11.40
Des namiddags is het ongeveer een half uur
later hoogwater.
Spoor- en Bootdienst.
Beperkte dienstregeling.
Vertrekuren van de Boot.
Op werkdagen
van Texel: 6,— v.m. 2,45 n.m.
van Nieuwedlep9,15 6.35
Op Zon- en Feestdagen
van Texel: 6,— v.m. 5,15 n.m.
van Nieuwediep: 8,30 6,35
Vertrek en aankomst der treinen
van den Helder naar Amsterdam.
Vertrek Helder. Aankomst Amsterdam
6,24
7,29 sneltrein
10,24§
12,20f
4,11§
6,54
9,14
9,14
1,07
3,28
6,25
9,39
Bovendien loopt op alle werkdagen een trein
van Helder naar Alkmaar
van Helder 4,26 te Alkmaar 6,15
Van Amsterdam naar Helder.
Vertrek Amsterdam. Aankomst Helder
5,25§
9,17
12,28§
3,05
6,09§
8,30§
10,45t
Niet op Zon- en feestdagen.
Alleen op Zondag.
8,35
11,39
3,07
6,02
9,18
10,29
12,36
13—19 Juli.
De vacantietijd is weer begonnen en daar
mee voor de bladen de komkommertijd. Toch
iis nog niemand op zoek getogen naar de
vermaarde zeeelaDg, want er blijven nog
voldoende onderwerpen over, waaraan men
aandacht zal kunnen wijden.' We hebben
in de laatste zomers uit dien hoofde ook
niets van de zeeslang gehoord, want de
oorlog bleef voortdurend de aandacht bezig
houd ''n. We hebben thans viedo, maar de
oude i,n$tige'komkommervolle vacantietijd
is er nog Biet. De wereld is daarvoor nog
te zeer in rep en roer. Bet zal ook Dog
wel een hee'l0 tijd dureD,- aleer de fel be
wogen wateren van de wereldzee zich ge
legd hebben en we weer de rustige toe
standen van weleer terug zullen hebben.
Er valt weliswaar in ons land niet te
klagen. Tot nog toe zijn de ernstige
schokken, die menigeen, na de ontspanning
op een zoo veel bewogen-tijd, zal hebben ver
wacht, uitgebleven. De regeering heeft,
Ilettende op de teekenen der tijden getoond
dat het haar ernst is met de gegeven be
loften van sociale hervormingen en ze
streeft er met ernst naar om de terugkeer
van de oude, maar dan beter geregel ie
toestanden te bevorderen.
Maar er blijven ernstige vragen en nie
mand kan zeggeD, dat we geheel en al
voor ernstige schokken zullen bljjven be
waard. Daar is b.v. het vraagstuk van de
duurte. We weten er alles van mee te
praten en we komen dagelijks in aanrakiDg
met den geest van ontevredenheid, die tr
voortdurend door wordt gewekt. Temeer,
waar ook zeer zeker de duurte in menig
geval een kunstmatig karakter draagt.
.Daarbij dreigt, door het herstel vaD den
-vrijen handel, menig artikel nog in prijs
te zuilen stijgen, tenzij de regeering
krachtig ingrijpt en door uitvoerverboden
-aao de winstmakerij paal en perk gaat
stellen, zooals reeds ten opzichte van boter
en kaas b.v. geschiedde.
De duurte is echter geen specifiek Ne-
dorlandsch verschijnsel. In alle landen is
het geld in waarde zeer verminderd en
hoort men de klacht, dat het leven zoo
duur is tegenwoordig. In Duitschland
tracht de regeering het vraagstuk op te
lossen, met het middel dat in de crisis-
dagen door ooze regeering toegepast werd,
n.l. door bijslagen op den prijs der levens
middelen. In Engeland en Frankrijk hou
den de regeeringen zich zeer ernstig met
het duurtevraagstuk bezig en zocht men
naar allerlei middelen om daarvoor een
oplossing te vinden. En ook in Amerika
kent men niet meer het goedkoope leven
van voorheen.
—o—o—o—
De altijd nog in meerdere of mindere
mate voortdurende biönenlandsche moei
lijkheden in Duitschland staan met het
duurtevraagstuk en wat daaraan vastzit
in nauw verband. Het gebrek aan levens
middelen heeft er ook een belangrijke rol
gespeeld, in de jammerlijke onlusten, die
Duitschland zoozeer hebben geteisterd,
maar de duurte moet ook Diet over het
hoofd worden gezien. Men heeft „in de
landbouwstreken van Pruisen in de afge-
loopen week een zeer dreigende en uitge
breide staking plaats gehad onder de land
arbeiders en een van de voornaamste oor
zaken daarvan was de duurte. In tal van
streken wordt aan de landarbeiders het
loon in nature uitbetaald, maar sedert „de
invoering der rantsoeneering ontvangen ze
niet meer dan hun rantsoen, terwijl ze
verder in kliDkende munt worden uitbe
taald. Daar de prijs van alle andere ar
tikelen vee) meer gestegen is dan die van
de landbouwvoortbreDgselen, waarvoor de
regeeriüg maximumprijzen vaststelde, ont
vangen de arbeiders niet genoeg om in
hun onderhoud te voorzien. Dat was een
van de reden waarom de arbeid werd
neergelegd, die een groot'deel van de oogst
en daardoor Duitschlands voedselvoorzie
ning bedreigde. De plaatselijke overheid
trad dadelijk met groote kracht tegen de
staking op en kondigde den staat van be
leg af, wat echter tengevolge had, dat er
allerlei sympathiestakingen ontstonden.
De regeericg heeft echter bevolen de
dwangmaatregelen op te heffen en heeft
door het zenden van een commissie van
onderzoek en bemiddeling en andere ver
standige maatregelen, bereikt, dat de ar
beid zal worden hervat.
Tenzij de heer Spartacus weer een spaak
in het wiel steekt. Want die zat er blijk
baar ook weer achter ,de beweging. De
„Vorwarts" publiceerde openlijk de be
schuldiging, dat de onruststokers door de
landarbeidersstaking Duitschlands levens
middelenvoorziening in de war hebben
willen brengen om daardoor den grondslag
voor nieuwe woelingen te leggen.
Voor de Duitsche regeering is het ge
lukkig, dat ze er weer in geslaagd is het
gevaar te bezweren. En ook, dat de groote
massa van het Duitsche volk zoo langza
merhand begint in te zien, dat vooral rust
en arbeid noodig zijn om de ellende van
den oorlog te boven te komen.
o—o—o—
Frankrijk heeft zijn nationalen feestdag
gewijd' aan de herdenking van de inne
ming der bastille, de bevrijding van bet
Fransche Volk op 14 Juli 1789, Maandag
op schitterender wijze gevierd dan ooit te
voren. De dag werd gemaakt tot den
grooten trumfdag der overwinning en Pa
rijs was vol van jubel, over de bevrijding
uit de scherpe klauwen van den Pruisischen
adelaar, die zoo diep geslagen werden in
het Franschen land. Aan het hoofd van
het zegevierende Fransche leger trokken
de bevelhebbers Foch en Jofire door ,de
straten van de hoofdstad. En met hen
een schitterende stoet van generaals en
andere hooge officieren, gevolgd door deta
chementen met de vaandels van alle ge
allieerde legers, die tegen de Duitschers
hebben gevochten. Het vormde een schit
terend militair schouwspel en het is een
indrukwekkend oogenblik geweest, toen
de opperbevelhebber Fooh, met zijn schit
terende stoet, door de sedert 1870 versperde
Are de Triomphe reed.
Bij duizenden en nog eens duizenden
waren de FraDschen uit de provincies
naar de hoofdstad getogen en Zondag en
Maandag was het verkeer in de hoofdstraf-
ten vrijwel gestremd door de volksmassa's.
ReedsZondag legden duizenden toe
schouwers beslag op de plaatsen langs
den weg, die de stoet zou volgen en ze
legden zich er den nacht neer te slapen,
om het veroverde plekje toch maar niet
weer te verliezen. Sedert de wereldten
toonstelling in 19C0 zag Parijs niet zooveel
vreemdelingen binnon haar muren als op
dezen gloriedag.
Bij de triumfboog was een reusachtig
mausoleum opgericht, gewijd aan de nage
dachtenis van de vele dooden, die in den
strijd voor Frankrijke bevrijding gevallen
zi)D. De president, de regeering, autori
teiten en corporaties brachten er hun kran
sen en strooiden er de bloemen roDd dit
gedeDkteeken, ter eere van de gevallenen.
Dat alles gebeurde Zondag, aan den voor
avond van de triumftoebt der levenden,
die zoo levendig herinnerde aan de glorie
dagen van het Romeinscbe rijk, toen de
overwinnende veldheeren met hun legi
oenen hun glorieuse intocht in" Rome
hielden.
Een kleine moeilijkheid schijnt er nog
geweest te zijn ten opzichte van maar
schalk JoÏÏre, den overwinnaar van de
Marne en daardoor den redder van Parijs.
Joffre is geen vriend van Clemenceau en
waarschijnlijk ook niet van Foch. Aan
vankelijk schijnt het plan bestaan te heb
ben, Joffre op de offlcieele tribune weg te
stoppen, maar ,de veldmaarschalk was
daarvan niet gediend. Hij zei, dat hij dan
liever zijn koffers liet pakken om naar de
provincie te gaan. Ten slotte heeft men
hem echter de plaats in de zegestoet ge
geven, die hem toekwamaan het hoofd
der Fransche troepen, naast maarschalk
Foch.
—o—o-o—
Na Parijs vierde Londen zijn feest der
overwinning. Men heeft er voor de Fran:
schen niet willen onderdoen en een
programma ontwerrpen. even schitterend
als dat van Parijs. Veldmaarschalk Foch
en de Amerikaaosche bevelhebber Pershing
zijn naar Londen overgestoken, om aan de
feesten deel te nemen. Op buitengewoon
geestdriftige wijze werden ze door het
publiek ontvangen. De hulde en toejuichin
gen van millioenen EDgelschen viel de
beide veldheeren ten, deel. Evenals met
het overwinningsfeest te Parijs het gev3l
was, zijn ook uit de provincie duizenden
van de bevolking naar de hoofdstad ge
trokken, om aan de feesten deel te nemen
Reeds dagenlang, was men te Londen in
de weer. om de straten, door weike de
militaire stoet zou trekken, in feestgewaad
te Steken. Kostbare versieringen werden
aangebracht, die schatten golds kosten en
tal van handen werk verschaften. Het
gebouw van het departement van oorlog
werd versierd met vlaggentrophee's als
nimmer te voren.
Evenals te Parijs werd ook te Londen
een gedenkteeken voor de gesneuvelden
opgericht.
Een bijzonder mooi nummer van het
feestprogramma was het ontsteken van
vreugdevuren, aan den vooravond van het
overwinningsfeest. In geheel Engeland
werden op de hoogten vreugdevuren ont
stoken. De regeering had daarvoor uit de
legervoorraad flikkerlichten van bijzonder
groote lichtsterkte beschikbaar gesteld.
o—o—o
De Raad van Vijf is thans weer druk
aan den arbeid. Hij beeft de zaken met
Oostenrijk thans in zoover klaar, dat de
laatste nog ontbrekende bepalingen van
het vredesverdrag overhandigd zijn. Ze
zullen wel eerstdaags worden gepubliceérd.
Verder hebben de Vijf ook 'n conferentie ge
had met den Qriekschen vertegenwoordiger
Venizelos en den Italiaanscben minister
Tittoni. Het onderwerp was de Aziatisohe
kwestie, waarover men het nog lang niet
eens is. Het zal nog heel wat tijd kosten
aleer men daarmee klaar is. Italië zoowel
a's Griekenland maken aanspraak op bet-
zelfde stuk van den Turkschen buit aan
de Aziatische kust. Daarbij schijnt er ook
tusschen Engeland en Frankrijk nog niet
volkomen overeenstemming bereikt te zijn
omtrent het lot van Palestina. Engeland
doet precies alsof het heilige land een
Eogelsch bezit is, benoemde er reeds een
gouverneur, kortom, acht zich heer en
meester ia Jerusalem en de omliggende
landen. Frankrijk ziet dat blijkbaar met
leede oogon en meent, dat het evengoed
recht heeft op een stuk van het heilige
land als broeder John Buil.
Dan is er de kwestie met Bulgarije; dat
een zeer dreigende houding blijft aannemen
tegen RoemeDie, hetgeen den Raad van
Vijf reeds aanleiding beeft gegeven, met
gewapend optreden tegen Bulgarije te
dreigen. Mogelijk staat de houding van
Bulgarije wel iu verband met den toestand
in Rusland en Hongarije, waar de bolsjewiki
zich maar blijven handhaven, ondanks alle
tegenrevoluties. In Rusland moet, naar
luid van berichten uit Berlijn, hitFinsche
leger zelfs een harde klap gekregen hebben,
terwijl het leger van Kolljak ernstig door
de bolsjewiki bedreigd wordt, tengevolge
waarvan reeds eenige regimenten deser
teerden.
Men ziet, de Raad van Vijf beeft vol
doende onderwerpen om zich mee bezig te
houden, En lang geen prettige ook.
—o—o—o—
President Wilson, die nu geen deel meer
uitmaakt van den grooten Vredesraad, kan
ook nog niet op zijn lauweren gaan rusten
Hij is te Washington teruggekeerden heeft
een campagne geopend om het land en
den Senaat voor de ratificatie van het
vredesverdrag en de goedkeuring van het
Volkerenbondontwerp te winnen. Hij is
begonnen met het houden van een groote
redevoering in den Senaat, waarin hjj
vooral een verdediging van den Volkeren
bond leverde. Verder zal hij een reis door
de Staten ondernemen, om het Amerrkaan-
sche volk te doordringen- van d6 nood
zakelijkheid voor Ameriki, om tot den
Volkerenbond toe te treden. Men meent
dat de president het pleit wel zal winnen,
maar niet zonder moeite.
