I In Boekhandel Parkstraat reuzensorteering KINDERBOEKEN. et, i?a Yolks- en Kinderfeest HOPJES* REEPEN Complete jaargangen 1918 en 1919 Honderden Guldens Reclame voor f 0.75. GrafinoDumenteD jé AMIB ®I1 iflM OP 31 AUGUSTUS a.s. zal te de KOOG een groot Amerikaansche veranderbare Reclameborden, G. F. GALLENBAGH te NIJKERK, ■A FEUiLLlf 0^1 gehouden worden. Dee!rsemers(sters) gelieven zich op te geven voor of op 29 Augs. a.s. van de verschillende tijdschriften nit de portefeuille van het lees gezelschap tegen EEN VIERDE VAN DEN ABONNEMENTSPRIJS. Voorradig zijniorks' magazijn, Nederland, Levende Natnnr, Holl. Revne, Eoll. Lelie, Aarde en haar Volken, Eigen Haard, Buiten, Panorama en Wereldkroniek. Zich te vervoegen BOEKH. PARKSTRAAT. compleet met 180 letters en cijfers f 0.75. H. MAAS, Burs;. Alleenverkoop voor Texel. Firma W. F kantoor Luttik Ouddorp Groote keuze. Nettebewerking Teekeningc-n eD fotografische af beeldingen op aanvraag. Alkmaarsche STOOM- steenhonwery. STOEL ZOON, 2 >"r L - v, a AU LELEALJL ik ik k ik i k ik ik ik ik ik i k ik ik ik ik door EltSST SCDRILL. en door A. C. van de MAST. Bovenstaande werken werden verzonden als deel 3 en 4 van den 23od jaargang der Christelijke Bibliotheek, waarmede deze jaargang compleet is. De leden hebben nu in dien jaargang ontvangen Gelijkenissen des Heeren I, door Ds. J. J. KNAP Czn. Door God verworpen? door Silas K. Hocking. Altijd die stemdoor Ernst Schrill. Verkeerd beoordeeld, door A. C. van de Mast. De Scheurkalender Eben-Haëzcr. Bovengenoemde boeken vertegenwoordigen een handelswaarde van f 10,40 en zijn tijdelijk nog verkrijgbaar voor den abonnementsprijs Van 1 5,-;j- f 0,50 voor porto. Wenscht men de boeken gebonden in iraaie linnen banden, dan verhoogt dit den prij s met f 3,10. Het programma voor den 24en jaargang der Chr. Bibl. is nu reeds verkrijgbaar bij den uitgever ik ik ik ik "k ik ik if ik De typiaohe lotgevallen van een ge-vangene in Engeland door STEVENSON. 32.) Ik boog een knie voor de tante en drukte esn kus op hare hand. Datzelfde deed ik voor Flora maar met welke geheel verschillende gevoelens. Dan kaaap drnkte ik aan mijn hart, zoo innig dat hij geen woord tot afscheid kon uitbrengen. Vaarwel. Vaarwel, zeide ik. Nooit zal ik u, goede vrienden, vergeten. Vergeet ook mij niet geheel en al. Vaarwel. Vaar wel. Ik wendde mij af eri nauwelijks bad ik eenige schreden gedaan, of ik hoorde de deur dichtslaan. Natuurlijk was dit het werk der tante en natuurlijk heeft zij mij eenige weinig liefderijke woorden nagewor pen. Ik verklaar hierbij plechtig dat, zelfs indien ik ze bad kunnen hooren, ik mij er niets van zou hebben aangetrokken, want ik was overtuigd dat ,van de bewon- d'raars, die ik in Swanston Cottage achter liet, de tante een der vurigste was. HOOFDSTUK X. De Veedrijvers. Ik meest tamelijk hard loopen, om mijn nieuwen kameraad in te halen. Weliswaar had hij een zwaren gang en scheen hij geen hiast te maken, maar toch legde hij, wanneer hij w ide, spoed;g groote afstan den if. Wij keken elkander aan, ik met begrijpelijke nieuwsgierigheid, bij met zicht baren afkeer, lk heb later vernomen, dat hij my diep verachtte, hij had mg voor de beide dames zien ksielen en mij daarom voor een volmaakten idioot verklaard. Dus u bent op weg nair Engeland zeida hij. Ik antwoordde bevestigd. Zoo, zoo, zeide hij en verviel weer is hetzelfde stilzwijgen, dat een kwartier lang niet werd afgebroken. Wfl kwamen na verloop van dien tijd aan den vost van een kaal, groen dal, dat zioh tusschen de heuvelen opwaarts slin gerde. Een beekje klaterde daar naar be noden en vormde e?n aantal op elkander volgende plassen. Ia do nabijheid der laat ste pUs ontwaarde ik een troep magere kooien, en een mas, het evenbeeld van Sim, zat er naast en at brood en kaas. Doz9 tweede veedrijver, wiens naam Cand- lisch bloek te zya, stond op, toen wij na derden. Hier is een man, die mot ons mee gaat, zaido Sim. De oude vrouw Gilchiist heeft hem mij meegegeven. Zoo, zoo, zeide de ander. Plotseling soheen 't hem in te vallen, dat hij moest toonen goede manieren te bezitten en hij voegde erbijMooi weer vandaag. Ik zeide dat ik het ook vond en vroeg hem hoe hij 't maakte. Bssf, luidde het antwoord, en zonder meer plichtplegingen begon hst tweBtal het vee bQ elkaar te drijven. Eigenlek werd dit werk gedaan door ern paar prach tige verstandige honden, op een wenk of een woord van Sim oi Candiish. Wij sloegen toen een smal grosn pad in, dat ik tot nu toe niet had bemerkt. Een onophoudslijk gekauw en gesmak en het geschreeuw van tallcor.o moeresvogels begeleidde oas op onzen toch die, dank zij den slectereaden gang en een onverzrdslijken eetlust ven het vee, slechts zeer langzaam voortging. Midden ia de kudde liepen mijn twes ge leiders rustig, zonder haast, zwijgend. Hoe meer ik naar hen keek des te meer werd ik getroffen door d» belachelijke gelijkenis welke tusschen hou bsstond. Zij droegen eselUo g.-ove kleeding, dezelfde knuppels hnn-.e n.uztn waren bescuiid en beide w ren sij getiul t in esn ceken van dezelfde sleur, do men by een schaapherder tar- Voor Kurretjes rijden en Scboonrijden met paard voor tweewielig rijtuig bij A. EPE. Voor Zakloopen en Ringsteken op fietsen bij Joh. LANGEVELD, Voor 8tembu8wedotrijd en Stoelendans bij I. BONNE. Eerste prijswinners(sters) van het vorige jaar zijn uitgesloten. GEVEN DUBBEL GENOT. CHOCOLADE enHAAGSCHE HOPJES. tame noemt. Van achteren gezien, waren zij niet van elkander te onscheiden, en zelfs van voren was het moeieiyk hen uit elkaar te houden. Daarbij kwam, dat de tonen, die zij voorbrachten zeer den indruk vermeerderden. Drie-, viermaal trachtte ik den weg te verkorten door een gesprek aan te kcoopen, of tenminste een paar raenechelijke woorden te wisselen. Eon ay of een nhn was steeds het eenige antwoord on het onderwerp visl langs den heuvel neer, zonder antwoord. Ik moet bekennen dat ik daardoor zeer teneergeslagen werd, 6n toen na eenigen tyd Sim zich tot. mij wendde en m|j zijn horen met snuif aan bood met de woorden: „Een snuifje?", antwoordde ik levendig: Ik zou inderdiad bereid zijn peper te snuiven om wat vertrouwelijker met u te worden. Maar zelfs deze werklarirg mi3te banr doel, mijne reisgenooten werden er in het minst niet mededeelzamer door. Zoo beroikt9n wij den kam van een heuvel eu zagen voor ons het pad stijl afdalen in een eenzaam dal, van ongeveer een mijl lengte en aan het einde afgesloten met evon kale heuvelen als die, waarop wij thans geloopen haddon. Op dit pnat stond Sim stil, nam zijn hoed af ei? tronsde zijne wenkbrauwen. Wel, zeide hij, tnans zijn we op den top van Howden. Ja, op den top van Howden, herhaalde Gandlish. Mijnheer St. Yves, bant u nuchter vroeg Sim. Me dunkt dat deze vraag overbodig is, zeide ik. Man, ik bsdoel of je dorst hebt, zeide hij. O, hadt u dat maar eerder gezegd, ja, als 't daarop aankomt, ben ik even nuchter als mijn reisgenoot*, n. Sim haalde diarop uit een hoek van zijn deken een zwarte fleseh te voorschijn en we dronkou a te ene op tlkasUfërs ge zondheid. Mijn makkers volgden daarop een methode, die ik mij natuurlijk haastte na te volgen. Met den rug der linkerhand veegden zij den mond af, terwfll zij in de rechterhand de flesch omhoog hielden. Dan brachten zjj die aan de lippen met de uit roep „Op je gezondheid*, en verzwolgen zooveel van den inhoud als zij lust hadden Dezs kleine ceremonie, die nog eenigzina deed denken aan wat men manieren noemt, werd nu ea dan herhaald, in den regel nadat wij een heuvel bestegen hadden. Van tijd tot tijd aten wij gezamelijk een stuk schapenkaas en een brok brood en dat waren de eenige punten van aanraking gedurende den eersten dag onzer reis. Dientengevolge had ik te meer gelegen heid om mijne oogen te laten rondgaan en de troostelooza eenzaamheid der mij om ringende natnnr op te merken. Een voort durende aaneenschakeling van kleine, kale heuvels, besproeid door wel tienduizend Bmalle beekjes, die wij moesten doorwaden, of aan wier oever wij ons nachtleger op sloegen, eindelooze heidevlakten, ontelbare hoeveelheden moerasvogels. Hier en daar aan den oever van een breederen stroom eer. groepje wilgenboomen of zit veren berken, de ruïnen van oude, kleine ves tingen maar overigens werd deeentoo- nigheid van het landschap door niets afge broken. Heel ia de verte zagen we nu en dan den rook opstijgen uit de schoorsteenon van 6en dorp of stadje of vaa een eenzaam gelegene boerderij in de moeraesen. Her haaldelijk bntmoslten wij kudde schapen met hare herders, en soms ook bebouwde akkers, waarvan de oogst nog niet was binnengehaald. Overigens was de streek, die wij doortrokkeg een woestenij en zeker oès der armste van gekeol Europa. En ik herinnerde mij, dat wij ons slechts op wei nige mijlen afstands bevonden van ds voornaamste stad met haar, gerechtshoven rare soldaten, nare gtoois vesting en c!e3 te grooter was de indruk, die dit arme, eenzame on toch gioutsche laad op mfj maakte. W.v.v. A •■VA a•■A:."';' LV\' mm mm r Voor de Regendagen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1920 | | pagina 4