De kaart van Nederland
Een pracht'collectie
Eoto-albnms,
Enkhuizer
Almanak1924
Tan der Graaf Co.'s
bureaux voorden handel
Nieuwe voorraden
van F. BRUINS
met vliegensvlugge piaatsbepaler
Voor kantoor en huis onmisbaar.
Geheel op linnen f4,50.
in cle nieuwste uitvoeringen.
Voorhanden in Boekhandel Langeveld de ïlooij.
FïïUILLET ON.
HET SLOT DYliEGH
prijs 35 cent.
Fa. Langeveld de Rooij.
AMSTERDAM (hoofdkantoor)
ROTTERDAM BRUSSEL.
Incasso's van achterstallige
en betwiste vorderingen.
Handelsinformatiën.
VRU C FLTBOOM-
CARROLÏNEUM.
J. KORTEN HOEVEN.
Zakpotlooden
Portretlijstjes
Portefeuilles,
SB?;.V i.
d°p',r
ILZE - J "^RE iji^nIs [E.R.
1)
Nadruk", verboden.
„ha
any, dek jij vandaag ie tafel, Mina
mn ,et noodzakelijk de wascl 1 op de bleek
nog eens begieten," zeide de vrouw van
professor König terloops tot haar oudste
dochter, die in de keuken b jj het haardvuur
stond en de worst braadde. Het warme
gelaat van het jonge meisje dook plotseling
uit de damp te voorschijn, die in dichte
wolken omhoog steeg.
Henny zette de pan terzijde van het felle
vuur, opdat de prachtige, dure worst niet
zou aanbranden of uit elkandei spatten en
snelde daarna naar de eetkamer. Een blik
op de klok zei haar, dat het de hoogste tijd
was. Het zou niet lang meer duren of
haar -vader, haar beide broers, de beide zus
jes en drie pens onnaires zouden thuiskomen
uit school Allen mee hongerige magen. En
vader was zoo stipt.
Terwijl Henny handig de borden op het
helderwitte tafellaken verdeelde, kwam een
luidkeels schreeuwend kinderpaar binnen
hollen. Tom en Carla, de beide kleinsten,
vijf en vier jaar, die elkander op de bleek
kletsnat gemaakt hadden.
.Henny, trek mijn kleeren uit!" huilde
Carla, die erg kleinzeerig was en „Henny,
haal een andere broek voor me," gebood
Tom, die een buitengewoon hterschzuchti-
gen aanleg bezat.
Daar had zij nu weer tien minuten op
onthoud. Bovendien was de tafel nog niet
gereed en misschien liep de braadworstge
vaar. Henny snelde naar de keuken, ge
lukkig, zij kwam nog juist bijtijds om de
aardappelen voor stukkoken te behoeden
die waren gaar, moesten noodig afge
goten worden.
Handig en zeker greep het jonge meisje
de groote pan en terwijl-zij de aardappelen
boven het vuur schudde, liet z j nogmaals
haar oogen gaan over de pan met soep en
groente.
„Vooruit Tom," beval zij ondertusschen
haar jongste broertje, dat haar was nage-
loopen, „leg jij gauw nog even de servetten
op de borden."
„En krijg ik daar dan wat voor?"
„Ja, een stu>kje koek."
Henny zou in haar wanhoop stellig nog
grootere dingen hebben beloofd. De klok
wees al vijf minuten voor twee aan. Waar
bleef de tijd toch eindelijk
De huisdeur werd tweemaal dichtgeslagen.
Koen Welkner, een van de pensionnaires,
sloop stilletjes de keuken binnen Henny
bemerkte hem pas, toen hij vlak achter
haar stond
„Juffrouw Henny, helpt u mij toch
wij moeten vandaag een opstel maken, om
wanhopig te worden,-ik kan het vast niet
klaar krijgen."
„Dat is toch niet direct noodig luidde
Henny's antwoord en haar hoogrood ge
zicht zag er tamelijk boos uit „Als ik
aan het koken ben, moet je me heusch
met die geleerdheid niet lastig vallen
„Ik wilde ook alleen maar je belofte,"
hernam Koen.
,lk help je toch altijd, als ik kan, maar
nu weg hier uit de keuken - ik kan me
niet eens omdraaien."
„Henny, Henny, ik heb een groote win
kelhaak in mijn schort," klaagde een stem
naast haar Sophietje was het en hield
haar hand door het groote gat.
„Maar Sophietje
„Och Henny, de schort is al zoo dun 1"
verontschuldigde zich de kleine en Henny
moest dat stilzwijgend toegeven. De schort
jes van de kleine meisjes waren uit oude
kleeren gemaakt err hadden al veel van 't
wasschen geleden.
„Doe je schort af, Sophietje, we zullen
zien of het nog te maken is."
Mevouw König, die haastig op de bleek
nog wat had geholpen, kwam de de deur
binnen. „Vader komt daar juist aan, is
a les klaar, Henny
Eenige minuter later zat, de geheele fa
milie aan tafel. Professo, König wiens
goedhartig doch c.oor zorg'-n gerimpeld ge
laat omlijst was met vroeg vergrijsde haren
en een puntbaardje, zat naast zijn vrouw,
die aan het hoofd van de tatel was gezeten.
Henny zat het dichtst bij de deur, aange
zien zij dikwijls moest opstaan om Mina
te helpen met hpt aandragen van schoone
borden en het binnenbrengen der gerech
ten.
De soep werd zwjjgend genuttigd Dat
wilde nu eenmaal het gebruik in den huize
König. Van de kinderen en pensionnaires
mocht niemand ongevraagd het gesprek be
ginnen en de vrouw des huizes vermeed
het, om haar man naden ingespannen ar
beid in een gesprek te- wikkelen.
Evenals de eetkamer waren ook de an
dere vertrekken in Königs huis eenvoudig
ingericht en op bescheiden schaal gemeu
bileerd, meest met zeer ouderwetsche meu
belen. Ondanks de beperkte ruimte in haar
ouderlijke woning, hield Henny veel van
haar tehuis. Wel had zij sedert zij volwas
sen was, den wensch te kennen gegeven
om evenals andere jonge meisjes, van wie
zij gelezen of gehoord had, iets te leeren
en zelfstandig te zijn, om in de wereld
vooruit te kunnen komen, maar voorloopig
had men haar thuis nog zoo noodig. Haar
moeder had haar toen zoo droevig aange
keken en haar vader zulke liefdevolle, ern
stige woorden tot haar gesproken, of zij
haar jonge, sterke krachten in dienst van
vreemden wilde stellen, terwijl zij zich hier
zoo goed aan de belangen van de haren kon
wijden.
En het scheen wel, of zij werkeljjk on
ontbeerlijk waseen ieder mocht haargraag
Ijjden en ieder beschouwde haar als een
goede kameraad. Het kon in het huis van
den professor niet weelderig toegaan, hij
zoowel als zijn vrouw waren geheel zonder
vermogen g9weest, toen zij in het huwelijk
traden. Toni von Orlenhaus, een dochter
van een kinderrijke officiersfamilie, was
gouvernante geweest bij den directeur van
de school, waaraan König zijn proeftijd
doorbracht en toen hij nu zijn-aanstelling
kreeg aan hrt gymnasium in een aard-ge
Nooidduitsct e proviiciestad, leidd- tui zijn
brui naar de meer di,n besc .eiden eraars-
won ng. j
Wederverkoopers rabat.
Verkrijgbaar bij
Versproeier beschikbaar.
in groote verscheidenheid,
in verschillende soorten en prijzen.
zakcouverts, inktstellen, inktpotten,
postzegeldoosjes, vloeidrukkers,
sous-mains, brief openers, briefwe
gers, vulpenhouders, datumstem
pels, presse-papiers, enz., enz.
FIRMA LANGEVELD DE ROOIJ.
•Behalve zijn betrekking aan school, hield
König zich ook bezig met boeken sch) ij ven,
terwjjl zijn vrouw met onvermoeid geduld
voor man, kinderen en kostgangers zorgde.
Toni König had voor haar Henny een an
der leven gewenschc en zij had daarover
dikwjjls met haar man gesproken.
Zij ging anders nooit des namiddags de
studeerkamer van haar man binnenzij
wist, dat wanneer hij geen correctie had,
hij zich aar, zijn wettenschappelijken arbeid
wydde en dat alle stoornis hem dan zeer
onaangenaam was. Er moest dus wel iets
heel buitengewoons zijn, dat haar aanleiding
gaf, thans de deur zachtjes te openen Pro
fessor König keek van zijn schriften op,
bijna verschrikt en staarde zijn vrouw een
oogenblik aan.
„Herbert, heb je een oogenblikje tijd voor
me?"
Er lag een eigenaardige bekoring in
Toni's sterp, een bekoring, die den jongen
leeraar indertijd dadelijk betooverd had en
die ook nu nog de snaar van teedere ge
negenheid voor zijn trouwe levensgezellin
opnieuw deed trillen. Hij streek met zijn
hand over het voo? hoofd alsof hij al zijn
schoolgedachten wilde wegvagen.
„Maar natuurlijk Toni, wat is er dan?"
Zij ging naast zijn schrijftafel zitten en
het volle licht viel op haar gelaatstrekken,
de trekken, die hij toenmaals zoo vurig be
minde, die hij nog steeds beminde, ondanks
dat zoo menig andere trek zich daartusschen
vertoonde, kleine rimpels van doorgestane
zorgen en fijne teekens van geleden leed.
„Kijk maar eens, dezen brief heb ik van
daag ontvangen." - Zij reikte hem een
velletje papier toe, dat met gekrulde, on
regelmatige letters beschreven was.
„Van?" Bijna aarzelend kwam de vraag
over zijn lippen.
„Van mijn oude tante Klarissa, de gravin
Dymeck."
„Niet mogelijk gravin Dymeck schrijft
aan jou, een van de familieleden, die je
indertijd je hut- lijk bt neden je stand met
den armen scho ln.eester niet kon verge
ven."
(Wordt vervolge/
.-.;V .-Ui ;i
