KOPBOTER.
Tan der Graaf Co/s
bureaux roor den handel
Wyberf
De kaart van Nederland
Een prackLeollectie
Foto-albums,
Hoogfijne Melange 70 ct p.p
Prima Melange 55
Margarine 45
Onde Edammer kaas f 1,75 p. stnk
J. SCHRAM A, Schllderelnd.
AMSTERDAM (hoofdkantoor)
ROTTERDAM BRUSSEL
Incasso's van achterstallige
en betwiste vorderingen.
Handelsinformatiën.
Een Arbeider
FEUILLETON.
HET SLOT DYMECK
van F. BRUINS
met vliegensvlugge plaatsbepaler
Voor kantoor en huis onmisbaar.
Geheel op linnen f4,50.
in de nieuwste uitvoeringen.
Voorhanden in Boekhandel Langeveld de Ilooij.
Aan de Lezers
van ons blad.
BoN.
Beleefd aanbevelend,
met flink werkend gezin biedt zich aan
tegen Maart.
Brieven onder motto „arbeider" aan het
bureau van dit blad.
■imiiii
Uw stem blijft steeds onver
moeid, helder en krachtig
door regelmatig gebruik van
de aangenaam verfrisschende
Tabletten
Verkrijgbaar bij alle Apothe
kers en Drogisten in blauwe
doozen a 45 en 80 Cts. Let
op het fabrieksmerk Gaba.
door
ILZE - DORE TANNER.
Nadruk verboden.
5)
Achter tante's stoel Koenraad, op den
kleinsten wenk van haar nauwkeurig let
tend en ons de schotels aanreikend, die hij
van de dientafel nam. En er waren vier
gangen, een werkelijk diner, maar toch heb
ik louter uit verlegenheid niet genoeg ge
geten, maar dat zal wel gauw anders wor
den. Aan tafel was tante Klarissa zeer
spraakzaam en vertelde mij de geschiedenis
van den burcht. Morgenochtend zal zij my
het inwendige laten zien daar verheug
ik mij al op. Maar nu valt de pen mjj
van vermoeidheid haast uit de hand. Ik
groet u allen en voor u en de zusjec veel
kussen en ik verzoek u heel gauw te schrij
ven aan uw dankbare dochter
HENNY.
Henny König had zich met de elasticiteit
der jeugd reeds den derden dag van haar
verblijf op het slot Dymeck aan de nieuwe
omstandigheden aangepast. Weliswaar was
zij nog dikwijls met haar gedachten by
haar vroegere werkzaamheden thuis, of de
jongens het met hun drukte moeder, niet
al te lastig maakten en of tante Erna het èok
goed met de twee kleinsten kon vinden,
maar de nieuwe indrukken, die zij bij tante
Klarissa opdeed, verdreven die gedachten
al vrij spoedig.
Juffroutv Schroth had volgens de uitdruk-
kelijken wensch van de oude gravin Hen-
ny's haar anders gekapt en Henny vond
deze verandering nu met bepaald onvoor-
deelig. Zeer zeker vorderde het veel meer
tijd, eer het kapsel nu gereed was, maar
aan tijd, waaraan het haar thuis altijd had
ontbroken, was hier geen gebrek Henny
was wel eenigszins verwonderd, dat de
zwijgzame juffrouw Schroth, die overigens
ook, toen zij I-Ieriny's haar friseerde, haar
stroeve gelaatsuitdrukking niet aflegde en
geen ander woord spiak dan alleen ter ver
duidelijking van het nieuwe kapsel nood
zakelijk was, zoo handig en flink kamer
meisjesdiensten wist te verleenen.
„Zoo zie je er beter uit, Henriëtte," zeide
de gravin Dymeck, toen Henny voor het
koffiedrinken in de eetzaal verscheen. „Ik
heb ook naar Stralsund geschreven en een
paar elegante toiletjes voor je besteld, ik
krijg dikwijls gasten voor het diner en dan
moet jij andere kleeren dragen."
„Ik heb
Henny had willen zeggen ik heb immers
mijn beste kleeren hier maar de oude
dame sneed haar met rustige beslistheid
het woord af: „Ik weet al, wat je zeggen
wilt, je hebt voor je verblijf hier allerlei
nieuwe dingen gekregen, maar dat zyn Zon-
dagmiddagkleeren voor een provinciestadje
geen toiletten vpor de nicht van gravin Dy
meck."
Henny was natuurlijk eenigermate ont
hutst door dit gesprek met haar tante, ze
zei echter niets, omdat zij hetzonderlinge
heerschzuchtige karakter van de oude dame
reeds kende.
„Kom nu maar mee wij zullen nu't
slot eens bekijken/ sprak de gravin Dy
meck, zoodra de lunch geëindigd was. Zij
gingen nu door de- prachtig en behaaglijk
ingerichte vertrekken van het nieuwe ge
deelte, dat door de gravin werd bewoond,
eerst naar de zaal der voorvaderen, een
half tot den nieuwen aanbouw, half tot den
ouden burcht, behoorende, enorm groote
ruimte, waarvan de wanden met schilderijen
van voorouders en graven en gravinnen
Dymeck bedekt waren. Het daglicht viel
slechts gedempt door vier hooge gewelfde
vensters, die in bonte kleurschakeeringen
het telkens weer verschijnende wapen der
Dymecks en ook de wapens der families,
die met de Dymecks verwant waren, ver
toonden. Op een van deze wapens wees
de gravin met haar stok, waarop zij gewoon
was op haar wandelingen te steunen Dat
wapen ken je toclnietwaar, het is dat
van je moeder van de familie von Orlen
haus toch jan mer, dat
De gravin voltooide haar zin niet het
baatte niets om nu nog het huwelijk be
neden den stand van haar nicht te bekla
gen en zij was rechtvaardig genoeg om te
bedenken, dat Henny daaraan toch in het
geheel geen schuld had.
Toen opende zij met een grooten sleutel
een heel gewone, met zware ijzeren ver
sieringen beslagen deur en zij stonden in
een lange, vervallen ruimte, die veel van
een zaal had, en die van twee zijden licht
ontvingaan den eenen kant door lang
werpige gleuven in den muur, dus door
z g. schietgaten en aan den anderen kant
door glazen vensters, waarvan de doffe
ruitjes onregelmatig in lood gezet waren.
Het muurwerk was zwaar beschadigd en
in den vloer gaapten spleten.
„Dat was de oude zaal," zei tante ter
opheldering, „de feestzaal van de stichters
van dezen burcht."
„Waren dat ook Dymecks?" vroegHen-
ny met snel ontwaakte familiebelangstel
ling.
„Vermoedelijk ja, want de Dymecks zijn
van Wendsche afstamming, zooals de laat
ste lettergreep van hun naam aanduidt en
het staat vast, dat dit slot door Wenden
werd gesticht Het ligt namelijk in het
dal Duitsche ridders bouwden zich hun
burchten altijd op hooge punten en bergen."
Tante en nicht liepen de zaal door, daar
na opende de gravin een deur, die uitkwam
op een lange, smalle, door ronde gaten in
de muren verlichte gangaan het einde
daarvan werd een smalle, houten wentel
trap zichtbaar. Henny volgde haar tante
naar boven en kon een uitroep van veras
sing niet onderdrukken, toen zy, nadat zij
ongeveer veertig treden waren opgeklom
men, in een slechts middelmatige ruimte
kwamen, waarvan de in zuiver ronde bo
gen opgetrokken zoldering, door een mach
tige, in het midden van het vertrek ge
plaatste steenen zuil gedragen werd. Be
halve de deur, waardoor de dames waren
binnengekomen - een ruwe, plompe houten
gren 'el, zonder slot ontdekte Hei iny aan
het i ndere einde no.; een ceur, di ichter
met jzer was besla/en en gesloter s- heen
te zi,n, De drie vensters vraren voorzien
Wij kunnen U ifets zeer bijzonders aa t
bieden en wel twee prachtige reproducti[
naar de beroemde schilderijen
Het Straatje van Vermeer,
Pieter de Hoogh, Dorpshuisje.
Deze platen zijn ter groote van 57
c.M. op zeer fraai chromo, de beeldgroot!
39-48 c.M.
Hierbij eenige uittreksels uit brieven v;
kunstkenners.
Dat blijkens de ons toegezonden exei
plaren de kleurendruk bij u met aanwendlt
van alle technische middelen op kundige
nauwlettende wijze wordt uitgevoerd.
Hoogachtend,
w.g. H. J. STEENHOF
onderdirecteur v.h. Rijksmuseum,
van de reproducties van het Straatje e.i
Het zijn bijzonder mooie prenten gewon
die veel beter zijn dan andere mij bekenl
reproducties. Hoogachtend,
w. g. S. HAHN.
lijken mij zeer goed geslaagd en
groote formaat is een zeer gunstige fact
waardoor een beter beeld van deze kunstwerk
verkregen wordt. Hoogachtend,
Directeur kunstnijverheidsscho
.Quellinus".
daar ik niets dan goeds van deze repr
ducties kan schrijven. Betere zag ik nog nie
De reproducties mogen dus bijzonder geslaag
heeten. Hoogachtend,
w. g. ARJEN QALEMA
Kunstschilder.
Wij behoeven niet te zeggen dat dea
fraaie platen werkelijk een versiering zij
en een fraai geschenk.
Zij zijn voor de lezers verkrijgbaar
f 2,75 per stel afgehaald en franco na posl
wissel ad f 3,
De aflevering geschiedt alléén tegen in|
levering van onderstaande bon aan ot
bureau Texelsche Courant, Parkstraat.
De ondergeteekende wenscht als leze
van de Texelsche Courant te ontvangen:
ex. Het Straatje van Vermeer, ei
ex. Pieter de Hoogh, Dorpshuisje
waarvoor geld hierbij gaat.
Naam
Woonplaats
van in lood gezette ruitjes en bij de vensten
waren verhoogde prachtig bewerkte banken"
aangebracht, vanwaar men den geheele
omtrek, vooral het park en den vanaf de
berg leidenden straatweg en de kleine op
haalbrug over het riviertje kon overzien,'
Op de plaats van het vierde venster was
een gat in den muur, en een steenen trap
waarop gras en onkruid welig tierde, voerde
eenige treden naar een stevig balkoD, met
een breede en hooge, door muren gevormde
borstwering.
Henny was sprakeloos. Datwasimmers
de echte romantiekZij had in 't geheel
niet gedacht, dat er in werkelijkheid nog
zulke burchten bestonden en het scheen
haar eigenlijk een wonder toe, dat juist
zij, de eenvoudige Henny König uit de
prozaïsche onderwijzerswoning, de achter
nicht van een burchtvrouwe was.
„Hier vind ik het het allermooist, tante
Klarissa, als hier meubels stonden, wat
zou dit vertrek er dan gezellig uitzien."
Ja, ja, zoo hebben al verscheidene.jonge
'meisjes in onze familie er over gedacht en
eenigen hebben deze kamer ook werkelijk
laten meubile6ren en hier gewoond, maar
tenslotte zijn zij toch maar weer liever
naar het nieuwe gedeelte van het slot ge
trokken."
„Heeft het hier gespookt, tante Klarissa?"
De oude gravin keek met groote, ver
baasde óogen het jonge meisje aan, toen
lachte zij zachtjes en spottend „Ha ha
jij bent dus ook al een van diegenen, die
dadelijk in een eeuwenoud gebouw spook
gestalten verwachten! Neen, tot spoken en
geesten heeft het slot Dymeck het nog niet
gebracht. De dames Dymeck, die langen
tijd geleden deze vertrekken bewoonden,
hebben wel dikwyls op de borstwering ge
staan en naar vroolijke gasten of naar de
terugkeerenden geliefde uitgezien, maar tot
een of andere beroemdheid, die ze tot spook-
vrouwe zou kunnen maken, heeft niemand
van hen het gebracht. Maar kom nu mee,
wij gaan nu weer Daar het nieuwe slot
terug. Ik verwacht overigens vandaag
twee gasten voor het diner trek dus je
beste japon aan, diejt neegekregon hebt."
(Vifordt vervolgd
