Alle verandering is geen verbetering! I m i Notaris Mulder no. 1 Een nienw gebouwd woon huis met twee perceelen weiland Notaris MULDER publiek verkoopen een net meisje FEUILLETON. HET SLOT DYMECK zal op Donderdag 17 April 1924 voormid dags 11 uur in het café „den Burg" te den Burg publiek verkoopen Voor de heeren H. en K. Beumkes gelegen in den Prins-Hendrikpolder te Texel aan den Hoofdweg, kadastraal bekend Gemeente Texel Sectie F. no. 1466 en 1467 samen groot 1.53.70 H.A. No. 2. Twee aaneen gelegen perceelen bouw- en weiland gelegenalsvoren, kadas traal bekend Gemeente Texel Sectie F. no. 1462 en 1463 samen groot 2.15.40 H.A. Combinatie no. 1 en 2. No. 3. Een perceel weiland in den Prins- Hendrikpolder, kadastraal bekend Gemeente Texel Sectie F. no. 1141 groot 6.11.80 H.A. Te veilen in 2 perceelen a. noordweste- lijkste helft en b. zuidoostelijkste helft en gecombineerd. Combinatie no. 1, 2 en 3. No. 4. Eenige perceelen bouw- en weiland met daarop staande gebouwen, in het pol- dertje ,,'t Horntje" kadastraal bekend Ge meente Texel Sectie F. no. 1392,1379,1380, 1577, 1578, 1581, 1582, 1583 en 1584 te zamen groot 8 34.22 H.A. benevens Va 'n Sectie F. no. 950 en 956 te zamen groot 2.06.50 H.A. Te veilen a. Zuidwestelijkste gedeelte, groot 3,63,82) H.A. en b. noordoostelijkst gedeelte, groot 5,73,65 H.A. en gecombineerd. zal op ZATERDAG 19 April 1924 (en dus NIET op Vrijdag 18 April 1924, zooals oorspronkelijk opgegeven) des voormiddags 10 uur ten verzoeke van de heeren H. en K. Beumkes ten huize van den heer H. Beumkes in den Prins-Hendrikpolder 5 koeien, 2 schetters, paard, 5 schapen, kar, boerenwagen, bakwagen, tentwagen, klamp mest, 2 ploegen en 2 eggen, landbouwge reedschappen en werktuigen, en verderen landbouwinventaris, 100 kippen en hetgeen verder te voorschijn zal worden gebracht. GEVRAAGD tot hulp in de huishouding. Brieven letter K bureau van dit blad. door ILZE - DORE TANNER. Nadruk verboden. 26) Niet alleen dat wij geheel verschillende karakters bezitten, dat onze neigingen zoo zeer uiteenloopen, daar zou nog wel over heen te komen zijn, maar ik kan niet naast een vrouw leven die innerlijk zóó koud is, zóó egoïstisch en zóó hoogmoedig als Kla- rissa. Zij kan geen warmte in mijn huis brengen, omdat zij geen ware, zich zelf verloochende liefde kent, ik kan mij zulk een vrouw niet als moeder mijner kinderen indenken. Ik wil duizendmaal liever arm zijn en mijn brood met handenarbeid ver dienen, dan een leven in rijkdom aan zulk een vrouw te danken te hebben. Wanneer u werkelijk, waarde Oom, de erflating uwer goederen van de tot stand koming van dit huwelijk afhankelijk wilt stellen, dan moet ik mij daar natuurlijk bij neerleggen. Ik blijf echter steeds, wat er ook gebeuren raag. uw gehoorzame, en u vereerende neef Jürgen von Wackerath. Henny legde den brief weer in 't kistje zij kende haar tante voldoende om te be grijpen, hoe diep de woorden uit dezen brief haar gegriefd moesten hebben het vernietigende oordeel van den man, dien zij zoo vurig had liefgehad. Zeker was deze brief eerst na den dood van oom Kas- par in handen van haar tante gevallen, gelijktijdig met het geschrift behoorende bij het testament, en haar haat, door den brief tot het uiterste aangewakkerd, had haar in dit geschrift een goede gelegenheid doen zien, om wraak te nemen op Jürgen von Wackerath. Maar hoe was het mogelijk geweest, dat tante Klarissa de erfenis, die na het eerste den neef ontervende testament aan haar ten deel viel, kon aanvaarden, zonder dat notaris Bachmüller zulks verhinderde? Daar over kon Henny het niet eens worden, zij Vraagt ons aantrekkelijk geschenkenalbum I Menige Huisvrouw heeft zich wel eens af gevraagd waarom haar moeder en haar grootmoeder toch steeds Sunlight Zeep gebruikten, terwijl er zooveel andere zeepen bestaan, die er haast net eender uitzien. Zij heeft daarom dan ook een proef ge nomen en het gevolg was dat zij haar moeder gelijk gaf. Zij gevoelde thans waarop die wereldver maardheid van Sunlight Zeep gegrond was en ook waarom Vele Zeepen komen en gaan Doch SUNLIGHT steeds blijft bestaan. voelde zich ook niet in staat, daarover nog verder te tobben, alleen stond bij haar vast, dat de Wackerath's deze geschriften moes ten lezen. Zij nam ook de andere papieren uit het kistjeer lag nog een oud couvert in, waarin een verbleekte photo stakeen jonge, slanke man in uniform met ener gieke gelaatstrekken en trouwe, verstandige oogen, sprekend gelijkend op Eckart von Wackerath. Dat was de vroegere verloofde van haar tante. Verder was er nog een oude verlovingskaart in steendruk, van de eersten luitenant A. D. von Wackerath met mejuffrouw Lize Ulmann en de geboorte aangifte van een zoon, den tegenwoordigen eigenaar van den Olmenhof. Henny deponeerde deze papieren weer in het kistje, de beide andere stak ze bij zich en haastte zich daarna haar koffers zoo snel mogelijk te pakken. Het kistje, beroofd van zijn beide gewich tigste stukken, bracht Henny, nadat zij zich overtuigd had, dat er niemand in de buurt was, moedig naar de torenkamer op het oude schuilplaatsje terug. Toen liep zij, reeds in reiscostuum ge kleed, naar den tuin, en vroeg den tuin man, haar boffers naar het station te bren gen en daar in bewariDg te geven. Daarna liep zij, met een klein reistaschje in de hand, het park uit en vervolgens langs het smalle pal door de wei naar het den- nenboschje. Alles in haar verzette er zich tegeD, om na alles wat zij nu te weten gekomen was, tante Klarissa nog eens te ontmoeten Henny was zoo in gedachten verdiept, dat zij bijna werktuigelijk den haar wel bekenden weg ging. Zij had de grenzen tusschen Dymeck en den Olmenhof reeds overschreden, toen een groote bruine jacht hond plotseling naast haar opdook, op den voet gevolgd door een heerinjagerscostuum, het geweer over den schouder. Henny's hart stond bijna stil van verrassing en zij kon zelf niet nagaan of die verrassing veroorzaakt werd door blijdschap of door schrik. Eckart von Wackerath werd don kerrood, toen hij haar groette. „Ik heb U iets heel, heel gewichtigs te vertellen, mijnheer von Wackerath," zeide Henny met bevende stem en legdö in de opwinding van het oogenblik haar hand op zijn arm. Hij keek met verbaasden blik naar haar reiscostuum en reistaschje, en Henny, dien blik begrijpend, zeide haastig„Tante Kla rissa heeft mij weggezonden, omdat ik mijn verloving met graaf Roleneck verbroken heb." „Is dat waar, is dat werkelijk waar, Henny riep Wackerath verrast uit, en een blyde glans gleed over zijn sympathiek, mannelijk gelaat Henny was bleek geworden, toen zij, hem met haar mooie, groote oogen ernstig aankijkend, zeide„Geloofde U werkelijk, mijnheer von Wackerath, dat ik, na het geen gij mij van graaf Roleneck verteld hebt, nog zijn vrouw zou kuDuen worden „Ik weet niet, wat ik geloofd heb, ib weet alleen, dat ik het niet verdragen zou heb ben, jou als zijn vrouw te z>en," riep Wac kerath uit, met zóó'n nadruk, dat Htnny diep blozend baar oogen neersloeg. „Ik moet U nog van ganscher harte dan ken, dat U my den afgrond hebt getooi dien ik tegemoet ging, gij hebt mij oprechten vriendendienst bewezen," ze| zij met licht bevende stem. Een vriendendienst? Henny, je moetij toch wel begrepen hebben, dat het alleen vriendschap was, die m(j zoo dej spreken, besef je dan niet, dat mjjn niets anders voelt, en ik zelf over nit| anders denk dan over jou, dat ik je liefl warm en innig—." Hij greep haar hand en ging diep bewogj voort„Ik weet, het is vermetel van je nu reeds van liefde te spreken, want ben je weet het arm en hebjege{ huis aan te bieden, dat je waardig is maar wij zyn beiden jong, gezond en mc dig, zou er niet een weg zijn, die ons l zamen brengt, wanneer ik maar we Henny, dat jy ook iets voor my voelt| Henny had haartasch op den grond late vallen. Zij leunde tegen een boomsti sloeg haar handen voor haar oogen en bn in een heftig snikken uit. De spannin! de opwinding der laatste dagen en dit ovej weldigende geluk het was te veel. Wackerath werd er verlegen onder, trachtte met zacht geweld haar handej voor haar betraande gelaat weg te nemef „Heb ik je zoo doen schrikken, Henn| ben je boos op me Onder tranen schudde zij haar hoofd. ben zóó gelukkig, stamelde zij. Toen verdwenen al zijn bedenkingen, er bestond op dit oogenblik voor hem nie! anders, dan zijn groote, jonge liefde. tWordt vervolge i UNLIGHT ZEEP

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1924 | | pagina 4