HET GOUD DER ZEE.
FEUILLETON.
CENTi
PER y2 POND
WATER ter reede van Texel, vóórmiddags; (nam. ongeveer Vs uur later.)
9 10 11 12 13 14 15 Oct.
Treinenloop Helder—Amsterdam v.v.
van Helder naar Amsterdam.
Vertrek Helder. Aankomst Amsterdam
6,29 Zond. niet (tot Alkro.) 9,04
6.49 Zondags (tot Alkmaar) 9,04
7,27 sneltrein 9,04
10,05 Zondags niet 12,13
12,31 2,52
2.06 alleen Zaterdags 4.39
3,51 Zaterdags en Zond. niet 5,54
4,14 Zondags niet 6,39
7,24 9,32
Donderdag naar Schagen een markttrein, ver
trek 7 45 aankomst 8,32.
Van Amsterdam naar Helder.
Vertrek Amsterdam. Aankomst Helder
5,16 Zondags niet 8,32
7,57 sneltrein Zondags niet 9,40
9,11 11,22
12,28 Zondags niet 2,46
3,05 6,13
5,40 alleen Zondags 8.07
5,49 Zondags niet 8,07
9,16 sneltrein 11,08
Zondags aankomst 11,31
11,25 sneltrein alleen Zondags 1,04
Stoombootdienst Texel—Helder v.v.
Op Werkdagen:
van Texel 6.— 8,— 11.2,30 5,30 uur
van Helder 7,— 9,30 12,— 4,15 6,45 uur
Op Zon- en Feestdagen
van Texel 6,— 11,— 5,30 uur
van Helder 9,— 12,— 6,45 uur
Auto-diensten.
Burg—Haven Oudeschild v.v.
Van Burg 20 minuten vóór het vertrek v. d. boot
VantHaven: na aankomst van de boot.
Cocksdorp—Burg v.v.
Van Cocksdorp v.m. half 10 en n.m. 1 uur.
Van Burg v.m. 10.50 en n.m. 5,15.
Het Post- en telegraafkantoor den Burg
is geopend:
Zon- en feestdagen vm. 8—9; nam. 1—2.
Werkdagen:
Telegraaf en telefoon: vm. 8 tot nam. 8
Postdienstvm. 8 tot nam. 7,30
Postwissels, kwitanties j
Rijksverzekeringsbank 1 vm. 8,30 tot nm. 3
Postcheque en giro 1
Rijkspostspaarbankvm. 9 tot nam. 7,30
Zaterdagavond na 6 uur v. postdienst gesloten.
Licht op van 11—17 Oct 1924.
Rijwielen 5,35 uur, rijtuigen 6,05 uur.
Door ERNST KLEIN.
Nadruk verboden.
Vollmar greep zijn hand.
„Ik dank u, mijnheer Worosky," sprak
h(j, „de tijdingen, die u mij gebracht hebt,
zijn voor mij van zeer veel waarde en ik
kan u niet genoeg voor al uw moeite danken,
die u zich getroost hebt. En ik zou graag
nu het aanbod, dat Lewin tot u gericht
heeft, willen herhalenWilt u meewerken
aan de verwezenlijking mijner plannen ?u
Michael had niet verwacht, dat hij zoo
spoedig voor deze vraag gesteld zou worden.
Als een dolk werd zij hem op de borst gericht.
Hij bevond zich nu eenmaal in de bruisende
branding en hij wist zich daaruit nu toch
niet zonder strijd te redden op het vaste
land der waarheid. Hy mocht slechts op een
plotseliug opdagende klip hopen, waaraan
hy zich zou kunnen vastklampen.
Daarom antwoordde hij nu„Ja
Zy bleven nog langen tijd in het gezellige
hoekje zitten babbelen en bespraken
verschillende dingen. Vollmar deelde o.a.
den valschen bode mede, dat hij zyn trouwen
medewerker en assistent naar Beriyn had
gezonden, om Lewin te bevrijden.
En hg voegde er na een kleine pauze aan
toe „Ik behoef daar ook in 't geheel geen
geheim van te maken, u schynt my eon
man te zijn, die zich voor onze zaak zeer
verdiensteiyk zal weten te maken. U was
vroeger soldaat en hebt, voor zoover ik
zulks uit uw verhaal kan beoordeelen, zeor
veel moed en koelbloedigheid aan den dag
gelegd. Zulke mannen kan ik juist goed
gebruiken.
Als u er niets op tegen hebt, wil ik over
eenige dagen verdere bijzonderheden met u
bespreken. Thans acht ik den tijd daarvoor
nog niet gekomen. Ik zou n.l. eerst eens
nauwkeurig willen nagaan, in welke functie
u het best voor onze zaak werkzaam kunt
zyn. U moogt my dat niet kwaiyk nemen,
niet waar? Mijn oude vriend Lewin kent u
al van kindsbeen af, hij zou wel direct
geweten hebben, waarvoor u het meest
geschikt bent."
Michael ging dadelijk op de woorden van
den professor in. Hier bood zich een onver
wachte gelegenheid om zich terug te trekken
Hij betaalde eenvoudig het bankiershuis
Boyle de 30.000 dollar terug en hij behoefde
zich niet meer over zichzelf te schamen1
„Mynheer Vollmar," antwoordde hy, „ik
begrijp uw motieven volkomen en ik zal de
laatste zyn, die zich by iemand zal opdrin
gen, die hem niet met open armen ontvangt.
Als u het mij toestaat, zal ik morgen, als
de boot van Molde terugkomt, den terugreis
aanvaarder. Dan kunnen wij rustig het
oogenblik afwachten, dat het uw assistent
gelukt zal zijn, Lewin in vrijheid te stellen.
Dan kan de oude beslissen, of en zoo ja,
in hoeverre ik op de hoogte van uw plan
nen gebracht moet worden."
Er schynt nu eenmaal een vloek op een
slechte daad te rusten, men raakt er hoe
langer hoe meer in verward, zoodat men
zich er tenslotte niet meer aan kan ont
tiekken. Ook al wil men zulks nog zoo
oprecht, zooals Michael het werkelijk eer
ïyk met zijn terugreis meende. Want juist
zyn laatste woorden deden hem nog ster
ker het vertrouwen van Vollmar winnen
„Precies zoo gedacht, als ik het van u
verwacht had," riep hij uit, terwijl hij zijn
hand als om zijn woorden kracht bij te zet
ten op Michaels arm legde „U blijft na
tuurlek. Ik ben er zeker van, dat ik er geen
spyt van zal hebben. En ik hoop u ook
niet."
Michael bad zich dus zelf vastgewerkt.
Hy kon niet anders doen, dan toestem
mend het hoofd te buigen.
De professor knikte tevreden en stond op.
„Mijn dochter," zeide hij, „zal u wel uw
kamer wijzen. U moet mij thans veront
schuldigen. Ik moet aan mijn werk. Van
avond aan tafel zien wij elkander dan weer."
Buiten huilde de storm met woeste vlagen.
Hoog werden de witgekuifde golven opge
zweept en hevige regenbuien, met sneeuw
vermengd, kletterden tegen de ruiten. Reeds
lang brandde in het aangenaam verwarmde
vertrek het electrische licht.
Renate bracht haar vader zijn hooge
laarzen, zijn lange oliejekker en drukte hem
glimlachend zijn enorme Zuidwester op
het hoofd.
In een oogenblik was Vollmar volkomen
uitgerust en begaf zich op weg.
Michael ging naar het raam en staarde
den professor na, terwijl Renate naast hem
stond. Met moeite worstelde Vollmar tegen
storm en regen en vorderde slechts lang
zaam, totdat de duisternis hem aan hun
oogen ontrok. Kleine electrische lampjes
wezen hem den weg naar de westzijde van
het eiland, waar zijn fabrieken Jagen.
„Dat uw vader er met zulk hondenweer
op uittrekt!' merkte^Michael hoofdschud
dend op.
Renate keek hem met een eigenaardi-
gen glimlach aan.
„Verwondert u dat werkelijk vroeg zij
ongeloovig.
Hij zweeg een oogenblik. „U l;ebt gelijk,"
sprak hij toen, terwijl hij haar aankeek,
„het was een zeer domme vraag van mij."
Voor de eerste maal zag hij haar aan en
wendde zijn blik niet af. Hij kreeg een ge
voel, alsof haar blik tot zijn diepste
binnenste doordrong. Wie ben je eigenlijk,
vroeg haar blik. Je bent plotseling ons huis
komen binnenvallen, wat wil je Kom je
als vijand Kom je als vriend Ik ver
trouw je nog niet.
Michaels oogen bleven het antwoord op
al deze vragen schuldig. Tegenover dit
meisje gevoelde hij zich nog beklagens
waardiger als tegenover haar vader. Nog
duidelijker drong het oneervolle van de op
zich genomen taak tot hem door.
Zij bracht hem naar zijn kamer, die naast
de andere slaapvertrekken op de eerste
verdiepiDg was gelegen en practisch, doch
heel eenvoudig was ingericht Hij had een
prachtig uitzicht op de zee en duidelijk was
het doffe geloei van de branding hoorbaar.
Michael deed het raam open en leunde
naar buiten De storm joeg hem regen en
sneeuw en verdwaalde, naar zout smakende
spatten zeewater in het gezicht. Dat deed
hem goed. Hij haalde eenige malen diep
adem, met gretige teugen liet hij de frissche
zeelucht door zijn longen gaan dat deed
zyn opwinding langzamerhand verdwijnen.
De geheele zaak bekeek hij nog eens van
het begin af aan. Brief van zijn oom, ont
moeting met den ouden Boyle, de moord,
Lewins arrestatie, zijn reis naar New-York,
bespreking met den broeder van Boyle,
bezoek bij Masters alles precies in volg
orde. Hij krijgt een opdracht, die hem
uitvoerbaar lijkt, hem om het avontuurlijke
toelacht en hem bovendien 30.000 dollar
opbrengt. Do menschen, met wie hij tot aan
zijn vertrek uit New-York in aanraking is
gekomen, bahDe oude Lewin
misschien nog de eenige. Er zit dweperij
maar toch ook energie in den Rus. Daar
kan men tenminste r.espect voor hebben.
Maar de anderen. Boyle Sr. een nauwgezet
zakenman, Boyle Jr. zonder de voornaam
heid als man van de wereld van zijn oudsten
broeder. Masters een gek of een huichelaar.
Allemaal geldmenschen, anders nietl
(Wordt vervolgd
