IP
m
/fmm
\I
HET GOUD DER ZEE
n pakje i
m
FEUILLETON.
1
JfG/W
i
A C v-
HOOGWATER ter reede van Texel, vóórmiddags(nam.
Datum 6 7 8 9 10 11
Hoogwater
ongeveer 3 uur later.)
12 Nov.
4,16
5,32
6,31 7,'9 7,56 8,31
9,03
Treinenloop Helder—Amsterdam v.v.
van Helder naar Amsterdam.
Vertrek Helder. Aankomst Amsterdam
6,29 Zond. niet
6.49 Zondags 9,04
7,27 sneltrein
10,05 Zondags niet 12,13
12,31 2,52
2.06 alleen Zaterdags 4.39
3,51Zaterdags en Zond. niet 5,54
4,14 Zondags niet 6,39
7,24 9,32
Donderdag naar Schagen een markttrein, ver
trek 7 45 aankomst 8,32.
Van Amsterdam naar Helder.
Vertrek Amsterdam. Aankomst Helder
5,16 Zondags niet 8,32
7,57 sneltrein Zondags niet 9,40
9,11 ji 22
12,28 Zondags niet 2^46
3,05 6,13
5,40 alleen Zondags 8.07
5,49 Zondags niet 8,07
9,16 sneltrein 11,08
Zondags aankomst 11,31
11,25 sneltrein alleen Zondags 1,04
Stoombootdienst Texel—Helder v.v.
Op Werkdagen:
van Texel 8,— 11.— 2,30 uur
van Helder 9,30 12,— 4,15 uur
Op Zon- en Feestdagen
van Texel 8,— 11,— 3,15 uur
van Helder 9,30 12,— 4,15 uur
Auto-diensten.
Burg—Haven Oudeschild v.v.
Van Burg20 minuten vóór het vertrek v. d. boot
Van Havenna aankomst van de boot.
Cocksdorp—Burg v.v.
Van Cocksdorp v.m. half 10 en n.m. 1 uur.
Van Burg v.m. 10.50 en n.m. 5,15.
Het Post- en telegraafkantoor den Burg
is geopend
Zon- en feestdagen vm. 8—9; nam. 1—2.
Werkdagen
Telegraaf en telefoon: vm. 8 tot nam. 8
Postdienstvm. 8 tot nam. 7,30
Postwissels, kwitanties I
Rijksverzekeringsbank j vm. 8,30 tot nm. 3
Postcheque en giro 1
Rijkspostspaarbank: vm. 9 tot nam. 7,30
Zaterdagavond na 6 uur v. postdienst gesloten.
Licht op van 8—14 Nov. 1924.
Rijwielen 4,42 uur, rijtuigen 5,12 uur.
Door ERNST KLEIN.
Nadruk verboden.
30
Toen kwam ik hierheen. Ik ben geen
vriend van groote woorden, maar toen ik
uw vader zag, wist ik, wat mij te doen stond
Er had niet veel aan gescheeld, of ik zou
hem direct al het eerste uur de volle waar
heid hebben gezegd. Als ik maar geweten
had hoe. Maar, juffrouw Renate, ik wil u
iets bekennenvoor de eerste maal mij
geschaamd. En ik bemerkte wel, dat u mij
maar half vertrouwde. Vrouwen hebben op
het gebied van menschenkennis een heel
wat fijner reuk dan mannen, Dat stuitte
mij ook hevig tegen de borst. Ik bemerkte,
dat ik in het verkeerde schuitje gestapt was
maar ik wist toch niet, hoe ik er weer uit
moest komen.
Ik geef u mijn eerewoord, dat ik mijzelf
gezworen heb, dat ik, toen ik uw vaders
onderneming bewonderde, de 30.000
dollar, die op een Weensche bank voor mij
gereed liggen, direct den volgenden dag
aan de firma Boyle terug te zenden. Ik
b6zit niets heiligers dan mijn eer, juffrouw
Renate. En ik was bereid en ben dat ook
nu nog, om voor uw vader door het vuur
te gaan. Hij is uit het hout gesneden,
waaruit de ware, groote leiders gemaakt
worden. Ik heb gedurende den oorlog wel
aan chefs gehoorzaamd, die heel wat min
der hoog stonden dan uw vader.
De uitputting en de opwinding over
manden hem. Hij zonk achterover en sloot
de oogen. Zwaar ging zijn ademhaling.
Bezorgd boog zij zich over hem heen en
legde haar hand op zijn voorhoofd, dat
koortsachtig heet gloeide.
„U mag volstrekt niet meer prater,"
fluisterde zij. „Anders komt de koorts weer
terug. Ik weet nu immers alles en het is
goed zoo. Morgen kunt u dan wel verder
met vader spreken."
Opnieuw richtte hij zich met inspanning
van al zijn krachten overeind.
„En gelooft u mij bracht hij met
moeite uil. „Ik heb u al dadelijk van het
begin af niet kunnen misleiden. U moet nu
toch ook wel inzien, dat het mjj heilige
ernst is met wat ik u verteld heb. Uw vader
moet mij maar eens op de proef stellen
dan zal ik hem wel weten te bewijzen, dat
uit den laffen bedrieger een warm voor
stander zijner idee is gegroeid
Dieper boog zij zich over hem heen en een
goedhartige, warme blik lag er in baar
oogen
„U hebt het al bewezen," sprak zij plech
tig.
„Och dat," bromde hij. „als n dat geval
met die machine bedoelt
Toen begon hij onsamenhangende woor
den te prevelen. Zijn handen balden zich
krampachtig tot vuisten en zijn oogen her
kenden bet verschrikte meisje niet me-ar
De koorts had hem weer leelijk te paklfcr n,
Renate verloor het hoofd echter niet. jjet
de zekerheid van een rasechte verploer r
maakte zij onmiddellijk de noodig® com-
pressen in gereedheid. Toen begaf i' zjüh
naar het telegraaftoestel, dat zichb1 meden
in de werkkamer van Vollmar bev ond en
telegrafeerde naar Christiania om ee n dokter
Om op alles voorbereid te zijn liet zij
ook den dokter van Molde overko :nen.
Toen dit alles gebeurd was, beid e zij haar
vader in het laboratorium op.
Vollmar schrok even erg als j
„Ik kom onmiddellijk,antw oordde hij
door de telefoon.
„Niet noodig vader, Jonas Is al met de
boot Daar Mo'de onderweg, om den dokter
van daar op te halen. Naar Chrff .tianiabeb
ik bovendien getelegrafeerd. Ieder uur neem
ik de temperatuur op Zystijgtr* egelmatig.
IV W, 1
O
Bij de laatste opname wees de thermometer
38.2 aan. Ik zal u telkens even op de hoogte
houden."
Tegen den avond, toen de professor bij
Michaels bed stond, wees de thermometer
reeds 39.6 aan.
Des nachts arriveerde de oude dokter
Laers, dien Jonas met de moterboot van
Molde had gehaald Hrj zette een zeer
bedenkelijk gezicht, toen hij den patiënt
onderzocht.
Vollmar was buiten zichzelf. Hij week
den geheelen nacht niet uit het ziekenver
trek en Renate voerde een zwaren strijd
met hem, in de eerste plaats ter wille van
hemzelf, die de nachtrust zoo dringend
noodig had en dan ter wille van Michael.
Zij wilde niet, dat deze zijn geheim in
ijlende koortsen verried. Zijzelf sprak
daarover geen woord met haar vader.
„Hij moet het hemzelf zeggen." zoo be
sloot zij.
Gelukkig lag Michael meestentijds nog
al rustig Praatte hij wartaal, dan geschied
de zulks zoo zachtjes, dat men het nauwe
lijks kon hooren.
Het scheen Renate toe, alsof deze soldaat
zelfs bij deze hooge koorts nog macht over
z'n geest be'at.
XXII.
Toen de specialist uit Christiania arri
veerde, had Michaels ijzeren gestel de koorts
reeds overwonnen. Ook het gevaar voor
hersenschudding bleek geweken. Na verloop
van vijf dagen was hij weer bij volle
bewustzijn. Zelfs het rooken van een cigaret
stonden de doktoren hem weer toe.
Na acht dagen kon hij het bed verlaten.
Zwak en duizelig gevoelde bij zich, maar
steunend op den arm van den professor,
kwam hij toch zonder ongelukken beneden
in de eetkamer, waar bem ter eere van ziju
herstel een prachtige door Renate gebakken
koek wachtte.
Herman, de geredde werkman, verscheen.
Hij was er met dat geval bij het drijfrad
dank zij Michaels tijdig ingrepeD met een
gebroken arm afgekomen. Hij droeg zijn
arm nog in gipsverband. Hij was een kleine,
oude man, met een tanig gezicht, de som
berste van Vollmars arbeiders, zeer zwijg
zaam en gesloten als iemand, die een groot
leed of een diepe haat in zijn binnenste
verborgen heeft.
Toen hij Michael in een fauteuil zag zitteD,
bleek en ingevallen ontwrong hij eenige'
onverstaanbare woorden aan zijn keel Toen
stapte hij op bem toe en wilde hem de hand
kussen In deze stomme betuiging van
oprechte dankbaarheid lag meer opgesloten
dan in honderd woorden. Michael trok zijn
hand terug, maar de oude man was niet
eerder tevreden gesteld, alvorens hij zijn
dankbaarheid getoond had, zooals hij het
wilde.
„Mijnheer, wanneer u eenmaal iemand in
het leven voor het uwe noodig hebt," sta
melde hij, dan hebt u slechts om Herman
te roepen. Die behoort u toe."
Michael wist niet, wat hij op deze
huldebetuiging moest antwoorden. Innerljjk
stuitte zoo iets hem tegen de borst en hij
haalde dan ook verruimd adem, toen de
man weer verdwenen was
Toen Renate alleen met hem was, vroeg
hij baar, of zij zijn bekentenis reeds aan
haar vader had meegedeeld.
„Neen," antwoordde zij. „Ik dacht bij
mezelf, dat u zulks liever persoonlijk aan
hem zoudt willen vertellen
Hij keek haar met ongeveinsde bewon
dering aan.
„U bent," spiak hij toen, „een heel by-
zondere vrouw, die even trotsch is als een
man en dezelfde gedachten heeft."
Re Date lachte.
(Wordt vervolgd i
