EEN REEP
HEERLIJKE
m
af*
ELK
Êmmimm
HET GOUD DER ZEE
Co
a
FEUILLETON!.
VSNDTGE
UR EN SMAAK J
NDERE SOORTEN
HALF
HOOGWATER ter reede van Texel, vóórmlddags(nam. ongeveer Va uur later.)
Datum 13 14 15 16 17 18 19 Nov.
Hoogwater
9,35 10,08 10,41 11,16 11,55 12r15
1,01
Treinenloop Helder—Amsterdam v.v.
van Helder naar Amsterdam.
Vertrek Helder. Aankomst Amsterdam
6,29. Zond. niet
6.49 Zondags j 9,04
7,27 sneltrein I
10,05 Zondags niet 12,13
12,31 2,52
2.06 alleen Zaterdags 4.39
3,51 Zaterdags en Zond. niet 5,54
4,14 Zondags niet 6,39
7,24 9,32
Donderdag naar Schagen een markttrein, ver
trek 7 45 aankomst 8,32.
Van Amsterdam naai Helder.
Vertrek Amsterdam. Aankomst Helder
5,16 Zondags niet 8,32
7,57 sneltrein Zondags niet 9,40
9,11 11,22
12,28 Zondags niet 2,46
3.05 6,13
5,40 alleen Zondags 8.07
5,49 Zondags niet 8,07
9,16 sneltrein 11,08
Zondags aankomst 11,31
11,25 sneltrein alleen Zondags 1,04
uur
uur
Stoombootdienst Texel—Helder v.v.
Op Werkdagen
van Texel 8,— 11.— 2,30
van Helder 9,30 12,— 4,15
Op Zon- en (Feestdagen
van Texel 8,— 11,— 3,15 uur
van Helder 9,30 12,— 4,15 uur
Auto-diensten.
Burg—Haven Oudeschild v.v.
Van Burg20 minuten vóór het vertrek v. d. boot
Van Havenna aankomst van de boot.
Cocksdorp—Burg v.v.
Van Cocksdorp v.m. half 10 en n.m. 1 uur.
Van Burg v.m. 10.50 en n.m. 5,15.
Het Post- en telegraafkantoor den Burg
is geopend:
Zon- en feestdagen vm. 8—9; nam. 1—2.
Werkdagen:
Telegraaf en telefoon: vm. 8 tot nam. 8
Postdienstvm. 8 tot nam. 7,30
Postwissels, kwitanties i
Rijksverzekeringsbank vm. 8,30 tot nm. 3
Postcheque en giro 1
Rijkspostspaarbankvm. 9 tot nam. 7,30
Zaterdagavond na 6 uur v. postdienst gesloten.
Licht op van 15—21 Nov. 1924.
Rijwielen 4,33 uur, rijtuigen 5,03 uur.
32
Door ERNST KLEIN.
Nadruk verboden.
„Waarom heb ik u ook niet laten
spreken schenen haar van angst ver
vulde oogen uit te roepen. Michael trok
onverschillig de schouders op. En voor de
eerste maal zag zij om zijn mond dat
spottende lachje, dat getuigde van zelf
bewustheid van den op zyn kracht en
tegenwoordigheid van geest vertrouwenden
strjjder.
Het was, alsof in deze oogenblikken van
doodsgevaar alle zwakte plotseling ver
dween. Hij stond daar rustig en koelbloedig
voor zjjn fauteuil, niet uitdagend, maar met
een stalen, voor, niets tarugdeinzenden blik
in de lichtbruine oogen.
En op dit tzelfde oogenblik werd het
Renate eensklaps duidelijk, hoe haar vader
maar al te zeer geiyk had, toen hij dezen
man een geboren strijder noemde. Plotseling
laaide haar vrouwelijke bewondering op, in
nog sterker mate dan over z(jn roekeloozen
spiong op dQ:drijfriemen.
Maar toen snerpte Lea's schelle kreet van
haat ook reeds door het vertrek
„Vader, zie eens 1*
Met uitgestrekte armen wees zij op-
Michael en haar verwrongen gelaat bad
niets menschelyks meer, doch geleek wel
haast dat eener furie.
Ook de oude Lewin stond eerst perplex
alsof hij een geest zag. Zjjn dunne lippen
mo npelden onverstaanbare woorden, zijn
magere handen halden zich tok vuisten en
openden zich weer
Toen trok hij den naast hem ataanden
Vollmar in de richting van Michael en
schreeuwde
„Vollmar, weetje,' wie dat daar is? Dat
is die hond van eeniMichael, die mij en mijn
kind in de gevangenis heeft gebracht, en
die door dien schurk Boyle omgekocht is,
om ons te bespionneeren. En dien kerel heb
je hier in je huis zitten 1 Den hemel zLj
dank, dat wij nog juist op tijd zijn gekomen 1
Vollmar glimlachte.
„Je moet je bepaald vergissen, Lewin,"
zei.hij. „Dit is n 1. Worensky."
De oude barstte in een luid hoongelach uit.
„Ik mij vergissen krijschte hij. „Vraag
tj,het hem dan zelf!"
Een oogonblik heerschte er doodelyke
stilte in het vertrek. In de nog steeds
geopende deur verschenen de gezichten der
arbeiders.
Vollmar keek in 't rond en blikte den een
na den ander aan.
Renate trad op hem toe, maar hij duwde
haar terug.
„Is het waar wat mijnheer Lewin be
v weert?" vroeg hij aan Michael, die hem
rustig in de oogen keek.
„Ja luidde het zonder eenige aarzeling
gegeven antwoord.
Lewin geraakte buiten zichzelf. „Nu hoort
u het toch zelf "schreeuwde hy, niet langer
in staat zich te bedwingen. En voor dat
iemand het hem kon beletten, had hij zijn
revolver te voorschijn gehaald.
Renate uitte een kreet van ontzetting.
Maar een ondeelbaar oogenblik later lag
h(j reeds machteloos in de krachtige armen
van Michael, die, bij dezen somberen dweper
tot op het uiterste voorben id geen van zijn
bewegingen een moment uit het oog bad
verloren om hem te rechter tijd beet te
pakken.
Lewin schuimde van woede.
„Hélp mij dan toch schreeuwde hij den
opdringende arbeiders toe. „Sla hem dood 1
iHij wil den meeeter verraden," hij is een
betaalde spion."
„Dat lieg je," br>mde Herman en maakte
zich gereed om Michael te hulp te koinen
De andere arbeiders bleven besluiteloos
staan en keken vol spanning naar hun
meeeter.
Vollmar zelf trachtte zijn gedachten te
verzamelen. Hij stond dicht bij de worste-
londe mannen en greep niet in, om aan den
ongelijken strijd een einde te maken
jjDat is immers de grootste onzinhoorde
men hem in zichzelf gekeerd mompelen,
alsofzijn, gedachten geheel ergens anders
waren
Michael drukte Lewin in de fauteuil neer
waarin hy zelf eerst had gezeten, ontnam
h^m met de eene hand zijn wapen en hield
hem met de andere in bedwaüg, terwijl hij
zich tot Vollmar wendde
„Waarde professor, slechts door een on
gelukkigen samenloop van omstandigheden,
ben ik niet in staat geweest, u eerder de
waarheid te bekennen Daarvoor heb ik een
Zier geloofwaardige getuige uw dochter!"
„Ja vader," mengde Renate zich thans in
het gesprek en haar gelaat vtrried levendige
opwinding „Ik zelf ben feitelijk deschuldige
want ik heb mijnheer Wormijnbeer
Michael verboden met u over deze dingen
te pralen, zoolang bij niet weer op volle
kracht was
De angstige spanning op Vullraar's gezicht
verdween langzamerhand.
Hij haalde verlicht adem.
Renate zag het met klopp-nd hart en
vervolgde
„Mij heeft mynheer Michael in het eerste
oogenblik, dat hij weer bij bewustzijn was,
alles verteld. En ik geloof, wanneer gy allen
hem maar eerst hebt aangeboord, u vader
en mijnheer Lewin en Lea, dat gij hem
evengoed zult begrijpen als ik en hem..."
onmerkbaar aarzelde zij bij deze woorden
om ze dan echter met te meer beslistheid
uit te spreken„evenveel vertrouwen
in hem stellen, als ik thans doe."
„Geloof hem toch niet!" schreeuwde
Lewin, die tevergeefs pogingen in het
werk stelde om zich aan den greep van
zijn vijand te ontworstelen. "Hij is de
sluwste bedrieger, die er bestaat."
„Gelukkigerwijze," lachte Midhael hoo
nend, anders zoudt gij mij aan den galg
hebben gebracht voor den moord, die gij
bedreven hebt
Deze afgevuurde pijl trof doel Maar niet
Lewin gevoelde zich er door getroffen doch
Vollmar, die krijtbleek werd en zijn blik
afwendde.
„Schurkknarsetandde Lewin in
machtelooze woede.
Maar hij was zich nog steeds niet bewust,
van welk kaliber de man was dien hij zich
tot vijand had gemaakt.
Op dezelfde gemakkelijke wijze als bij
hem in de fauteuil had neergedrukt, zette
hij hem thans weer op de been en duwde
hem zelfs .de revolver weer in de hand
„Ziezoo, mijnheer Lewin," sprak hij met
zyn koelbloedigen, hoonenden iach. „Nu
kunt u weer op mjj schieten. Ik verzoek
u echter, een oogenblik te wachten, totdat
ik u iets verteld heb. Voor ik hier op dit
eiland ben aangeland, heb ik natuurlyk
myn voorzorgsmaatregelen genomen. Ik
ben bereid ja verzoek er zelfs om, my
straks tegenover der professor en wel in
tegenwoordigheid van u allen, te mogen
verantwoorden U echter, mijnhoer Lewin,
moet ik in het belang van mijn eigen
veiligheid, maar ook in uw aller belang
verklaren dat, wanneer ik vandaag heb
ben we den 4en November voor den
len Januari op een bepaalde plaats in Wee-
nen mij niet vertoon of een onmiskenbaar
levensteeken van mjj heb gegeven, de
papieren, die ik zoo vry was in Berlyn
zoolang voor u in bewaring te nemen,
tegelijkertijd in een Duitsch een Engelsch
een Fransch en een Amerikaamsch dag
blad gepubliceerd zullen worden/Ziezoo nu
kunt u schieten, als u wilt."
Toen viel de oude Lewin als gebroken in
zijn fauteuil terug, sloeg de handen voor
zijn gelaat en begon te weenen van
woede, van opwinding. Voor de 2e maal
was hij overtroefd.
(Wordt vervolge1
