Bezoekt de Algemeene Handels- en Landbouwtentoonstelling |i!
Tandheelkundige Inrichting
Nóg beter
VAN YSENDYK's r*
KOFFIE en THEE.
Maisglutenkoek MK.H.
merk „Bijenkorf"
@1® EIUBB&BOB'EfBJ
Fa. A. KLOPPER Zn.
Srootsts
Voedingswaarde
op 15-16-17-18-19 en 20 Februari 1927 in het Hotel Texel te Den Burg.
K. en C. ACKEMA.
Spreekuur Woensdags van 10-4 as?.
Adres Kej. Wed. BDMHiS, Stationstr. li, Helder
le kwaliteit Kunsttand; n f'ijtilooze beiianiteling
Deze zaak heelt 6BB8 F1HALEH.
DB WEHTBLTSAP
In voorraad heel, gebroken en gemalen, alsmede
in briquetvorm met sniker.
N V. Handelmaatschappij DROS Go.
WE SS AN EN'S
Koninklijke Fabrieken
BOB EN MOP IN DROOMLAND.
Complete meubileering.
Loodsgracht 69—71 - Helder.
Iedere 100ste bezoeker een cadeau. Groote attractie.
Geopend van 2-5 en 7-10,30 uur. DAG EN AVOND CONCERT. Toegangsprijs 40 cent.
FEUILLETON
Deze koek is om zijn hoog gehalte aan licht ver
teerbaar eiwit, verteerbaarheid 99 pot en daardoor ijk
melkgevend vermogen zeer aan te bevelen.
Ook voor Schapen is deze koek, fijn «ebroken
een uitmuntend voeder.
"Verkrijgbaar bij
Naar het Amerikaansch van
MARY ROBERTS RINEHART.
60) -)o(
„Ja", zei ik „maar hij kwam niet om
de telefoon. Hij zei dat de draden missciren
den brand in den stal veroorz ast konden
hebben Ik ben er zelf met hem heenge
gaan, maar hy keek alleen maar rond."
Jamieson glimlachte.
„Mooi zoo!" zei hij goedkeurend. „Laat
vooral niemand in huis die u niet ver
trouwt, en vertrouw niemand. Alle men-
schen met gumm handschoenen aan zijn
nog geen electriciens".
Hij weigerde om er verder iets over te
zeggen, maar hy nam een stukje papier uit
z|jn portefeuille en vouwde het voorzichtig
open.
„Luister!"zei hy. „Ik heb u dit al eens
eerder voorgelezen en toen spotte u er mee.
Nu er weer zooveel meer gebeurd is. zou
ik wel graag willen, dat u h'-t nog eens las
U is een verstandige vrouw, juffrouw Inoes
Ik ben er zeker van, dat er zich iets hier
in huis bevindt, dat door een aantal men-
schen begeerd wordt. L'es u maar eens."
Het papiertje was datgene, dat hy tus-
schen Arnold Armstrong's bezittingen had
gevonden en ik las het weer: door
do teekening voorkamers te veran
doren zou het mogelijk zyn. Naar mijn
meeniug zou de beste manier zijn om...
het plan voorin een van de
kamersschoorsteen."
Ik geloof, dat ik het wel begryp," zei
ik larigzaam. Iemand is bezig te zoeken
naar de geheime kamer, en de nachtelijke
bezoeken
„En de gaten in de muur...
„Waren alleen om zyn
„Of baAr doel te bereiken."
„Haar?' vroeg ik.
„Juffrouw Inoes," zei de detective, ter
wijl hij opstood. „Ik geloof dat er ergens
achter de muren van dit huis een deel van
het geld van de Handelsbank verstopt is.
Ik geloof ook zeker, dat de joDge Walker
dit wist toen bij terug kwam uit Californië
eu nu bij er niet in geslaagd is om mevrouw
Armstrong en haar dochter hier in huis te
brengen heeft hij of 'u medeplichtige van
hem, geprobeerd om bier in te trekken. En
daarm is hij meen ik twee keer geslaagd."
„Minstens due keer." verbeterde ik hem
Eq toen verleide ik wat er den afgeloopen
nacht was gebeuid. „Ik heb er nog eens
goed over nagedacht," besloot ik. „en ik
geloof niet dat de man bovenaan den wen
teltrap dokier Walker was. Ik geloof niet.
dat hij :n nuis had kunnen komen, en het
was ook zyn stem niet."
Jamieson stond op en begon met zijn
handen op zijn ruz heen en weer te loepen
„Er is nog iets. dat ik niet begrijp" zei
hij. „Wie en wat is die Nioa Carrington
Als zy het was die hi-r als Matti BiissiD
dienst is gekomen, wat heeft ze dan tegen
meneer Haisey gezegd, waardoor hij zoo
hals over kop naar dokter Walker is geloo-
pen en toen naar juffrouw Armstrong? Als
we die vrouw konden vinden, zouden we
geloof ik, bet geheim kunnen oplossen."
„Meneer Jamieson, is ooit de mogelijkheid
bij u opgekomen, dat Paul Armstrong wel
eens geen natuurlijken dood gestorven kon
zyn?
„Dat gaan we nu juist onderzoeken" ant
woordde hij. Eu toen kwam Gertrude bin
nen, en zei, dat er beneden een man was,
om meneer Jamieson te spreken.
„Ik zou graag wilen dat u bij ons ge
sprek tegenwoordig was juffrouw Innes,"
zei hij. Mag Riggs boven komen? Hij is
niet meer in dienst van Dokter Walkeren
heeft ons iets te vertellen.
Riggs kwam verlegen binDen, maar Ja
mieson zette hem gauw op zijn gemak. Hij
bleef mij een beetje angstig aankijken en
viel op een stoel vlakbij de deur neer, toen
hem gevraagd werd om te gaan zitten
„Wel Riggs," begon Jamieson vriendelijk
„Ver'el ons nu maar eens alles."
„U heeft beloofd dat het geheim zou'olij
ven, meneer Jamieson Het was duidelijk
dat Riggs my niet vertrouwde. Hij keek
my allesbehalve vriendelijk aan.
„Ja, ja, we zullen je wel he'peL. Maar
vertel me eerst eeDS heb je meegebracht
wat je beloofd hebt?"
Rigzs haalde een rol papieren onder zijn
jas uit en gaf ze aan den detective. Jamit-
son bekeek ze me' zichtb?r j voldoening en
gaf ze toen aan mij. „De blauwdrukken
van Zonnehoek," zei [hij. „Wat heb ik u
gezegd? Nu Riggs we luisteren."
„Ik zou nooit naar u toegekomen zijn 1
meneer Jamieson, als ik het niet terwillel
van juffrouw Armstrong had gedaan" be
gon hij. „Toen meneer Innes zoo spoor-
loos verdweeD en juffrouw Louise er ziek
van werd, vond ik, dat het genoeg was Ik
had wel eens meer dingen voor den dokter
gedaan, die niet door den beugel konden,
maar den laatsten tijd was ik een beetje
kieskeuriger geworden."
„Heb je ook de haud gehad in do ort-
voering van mijn neef?' vroeg ik.
„Neen, juffrouw. Ik wist er zelfs niets
van. voor ik den volgenden dag in de krant
las, dat hij verdwenen was. Maar ik weet
wie het gedaan heeft. Ik zal maar bij het
begin beginnen.
„Toen dokter Walker met de familie
Armstrong naar Californië ging, werd er in
de stad beweerd, dat hij getrouwd met
juffrouw Louise Jterug zou komen, en we
verwachten allemaal dat dit zou gebeuren-
Wordt vervolgd
OPGERICHT 1765.
Wij leveren alle gewenschte meubelen, gordijnen, karpetten, enz. enz., tegen
scherp concurreeronde prijzen.
„Wij hebben Annemarie niet gezien," antwoordden Bob en Mop bedeesd, want zij waren i
een beetje angstig voor het malle kleine mannetje.
„Dan zal ik zelf mijn jas moeten naaien," bromde het mannetje, terwijl hij op een mijl
paal ging zitten langs de weg, en garen, knoopjes en een naald te voorschijn haalde. 1
Bob en Mop keken met groote oogen toe en wachtten af, wat er nu gebeuren ging. Tol i
hun groote verrassing stak het mannetje een ellenlange draad in de naald en begon zijn
jasje te naaien. Onderwijl bromde hij maar voort, want hij scheen het geen prettig baantje
t<. vinden, temeer omdat hij niet veel verder kwam, want iedere steek, die hij legde, trok hij
er door. Wordt vervolgd.
