J
No 4143
Zaterdag 30 Juli 1927
405,6 Jaargang
EERSTE BLAD,
Voor de Zondag.
Op Reis
Texelsche Berichten
cNaar Palestina,
CASCADE-DROPS
ABONNEMENTEN:
UITGAVE: N.V.v/h LANGEVELD DE ROOIJ DEN BURG OP TEXEL
ADVERTENTIËN:
TELEFOON: N°.11 K POSTGIRO: N°. 652 POSTBUS: N°. 11
Scheercontrole en wolkeuring.
TEXELSCHE COURANT
DEN BURG: 50 ct. per drie Maanden.
Franco p. post door geheel Nederland 75 ct p. 3 maanden.
Losse nummers: 3 ct
DE TEXELSCHE COURANT VERSCHIJNT
WOENSDAG- EN ZATERDAGMORGEN
Van 1-5 regels: 50 ct. Iedere regel moor: 10 ct.
Dezelfde advertentie 4 maal geplaatst wordt 3 maal berokond.
BIJ abonnement lagere rogolprljs.
ADVERTENTIËN
MOETEN DAAGS VOOR 'T VERSCHIJNEN
4 UUR NAM. IN ONS BEZIT ZIJN
Waarop de tempel van het geluk rust.
Dichtby de tempel van het succes, die
naar de woorden van lordBeaverbrock
rust op de drie hoeksteenen gezondheid,
vlijt en inzicht, staat een andere tempel.
Achter het gordijn voor zijn ingang ligt
het geheim van het geluk verscholen.
Het geluk openbaart zich in vele vormen.
Ieder ziet het op zijn eigen wjjze. Het is
even verschillend als onze ervaringen.
Iemand kan in zijn zaken schipbreuk
l\jden en toch gelukkig zijn. Het innerlijke
leven staat op zichzelf en heeft met het
uiterlijk succes niets te maken. Zelfs
iemand die onafgebroken ziek is, kan
het moge vreemd klinken toch geluk
kig zijn. Men denke slechts aan de be
kende Engelsche schrijver RobertLouis
Stevenson.
Hier moeten wij intusschen niet met
de uitzonderingen maar met de normale
mensch rekenen, di6 van en voor zijn
practische werkzaamheid leeft en die weet,
welke groote schatten hij in succes en
gezondheid bezit. Maar is het zelfs in dat
geval een wet van Meden en Perzen, dat
hij gelukkig is Misschien heeft hij alleen
tot de eerste tempel toegang gekregen en
is de tweede nog voor bem gesloten. Mis
schien wordt hij door een ziekelijke .ijdel-
heid gepijnigd, misschien wordt zijn leven
vernietigd door vergedreven egoïsme of
zijn geest ondermijnd door een slecht
geweten of de zonde van de hoogmoed.
Voor wie succes heeft gehad, en in het
bezit is van een goede gezondheid, gelden
drie gulden regelsrechtzinnig te handelen,
mild te oordeeien en ootmoedig te blijven.
Dat z|jn de drie hoeksteenen, waarop de
tempel van het geluk is gebouwd.
Rechtzinnigheid, dat wil zeggen eerlijk
heid in gedachten en daden, noemt lord
Beaverbrook de deugd, welke de gelukkige
zakenman wellicht hel gemakkelijkst be
oefenen kan. De ervaring heeft hem ge
leerd niet tevreden te zijn met de opper
vlakkige uitspraak „eerlijk duurt hetlangst"
een spreuk, die maar al te dikwijls zoo
wordt uitgelegd, dat alles goed is, zoolang
men zich maar binnen de grenzen van de
wet houdt. Maar werkelijke eerlijkheid is
veel meer, dan vrees voor de wet alleen.
Het moet iemands tweedeik worden „fair"
te zijn.
Het is een zeer verbreide opvatling, dat
bijna alle zakenmenschen, die het ver heb
ben gebracht, gewetenloos zijn. Voor wie
de verhoudingen kent, klinkt dat eenvoudig
belachelijk. Succes is niet de eenigeofde
laatste toetssteen voor iemands karakter al
is het wel de beste grove maatstaf. De
opvatting, dat iemands succes een gevolg
is van een onvolkomenheid in zijn karakter
is het oordeel van zjjn concurrenten en
vijanden.
De beste kijk op iemands karakter krijgt
men door zijn mtdewerkers. Spreken zij
goed van hem dan mag men gerust aan
nemen, dat alles in orde is.
Men zou de - misschien wonde:li;ke
vraag kunnen stellenof rechtzinnigheid,
ais de andere deugden, niet een vorm van
eigenbaat is. Is het antwoord bevestigend,
dan veroordeelt men daarmee tevens de
moraal in de vermaning anderen te be
handelen, zooals men zelf wenscht behan
delt te worden. Vast staat echter, dat
niemand gelukkig kan zijn, wanne.r hij
aan zijn eigen rechtzinnigheid twijfelt.
De andere eigenschap, barmhartigheid,
wordt dikwijls in tegenstelling of in strijd
met rechtzinnigheid gezien. Dat is niet
juist. Barmhartigheid is hetzelfde als het
recht van de rechter om de wet naar ieder
geval afzonderlijk te interpreteeren. Barm
hartigheid moet samenwerken met recht
vaardigheid, anders zou zij tot zwakheid
of zuivere dwaasheid worden. Men moet
van zijn rechtsgevoel zeker zijn, voormen
zich waagt aan medegevoel. Maar mede
gevoel als eigenschap is misschien niet
zoo algemeen in het menschelijke hart,
dat deze waarschuwing noodig is. Het is
een eigenschap die men moet verovtren.
Maar voor hem, die het goed is gegaan,
Ter verzachting en genezing van stuk-
geloopen voeten, zadelpijn, schrijnen en
smetten der huid, muggebeten en zonne
brand, moet men op reis voorzien zijn van
Doos 30,60, Tube 80 ct. PUROL
moet het toch niet zoo moeilijk zjjn haar
te kweeken. Hij heeft ongetwjjfeld in zjjn
jonge jaren de zweep gevoeld en het zal
hem daarom niet moeiljjk moeten vallen
mede te voelen met wie in de strjjd onder
ligt. Hjj weet n.l., dat hij zelf op een
of ander tjjdstip van zjjn cirrière steun
kon gebruiken. Shakespeare heeft
misschien niet juist daaraan ge
dacht toen hjj schreef, dat barmhartigheid
de gever en de ontvanger zegent, maar
het is in ieder geval juist. Hjj, die barm
hartig is, kan er op rekenen, zelf barm
hartig behandeld te worden. Shylock had
de wet aan zijn zijde, maar noch de
rechtzinnigheid, noch de barmhartigheid.
Wat is barmhartigheid in haar innigste
wezen Het is een gevoel van goedheid,
geboren uit eigen bittere ervaringen. Het
is een innig gevoel van dankbaarheid aan
het leven, dat zich uit in een handeling
en daarom zijn bezitter een blijvend ge
voel van geluk schenkt.
(Over de derde hoeksteen van het geluk
de volgende maal.)
Aan boord van het s.s. Tjerimai.
(Ingezonden.)
In Marseille Een snuggere
koetsier Langs de Baai
De tocht over de Middel-
landsche Zee. II
Alles wordt bij elkaar gepaktweldra staan
wij buiten het station. Een oude rammelende
omnibus met twee paarden bespannen zal mij
naar mijn hotel rijden. Het gaat van een steile
helling door een rommelige armoedige wijk
later zig ik, dat er aan de andere kant prach
tige trappen waren, waarlangs men naar de
stad kon afdalen. De rijweg echter maakt geen
mooie indruk.
In mijn hotel wil ik mij eindelijk gaan ver-
frisschen, blij dat ik dit stuk van de reis heb
afgelegd, maar de portier brengt mijn koffer
maar niet. Ik moet naar beneden en zie tot
mijn verbazing, dat mijn koffer er niet is. Toch
stond hij in de omnibus, waar ik mee gekomen
was naast de koetsier. Ik maak dit aan de por
tier duidelijk, hij lacht echter maar wat. Ik
vind het minder grappig, omdat ik bang ben,
dat hij gestolen is. Ik ga terug naar mijn kamer
en blijf daar een uur wachten, tot de porfier
opeens tot mijn groote voldoening met de koffer
komt aansleepen. De omnibus-koetsier bleek
niet een van de slimsten te zijn en had, omdat
hij bij het hotel drie passagiers en drie koffers
had afgeladen, gemeend, dat het zoo wel vol
doende was en de mijne weer mee naar het
station genomen. Dat een dier reizigers mis
schien twee koffers had, was niet in zijn hoofd
opgekomen.
Met een zucht van verlichting opende ik nu
mijn koffer en kon wat op mijn verhaal komen.
Van Woensdag half negen tot Donderdag 3 uur
in de trein zitten was voorloopig voldoende,
's Avonds wandelde ik nog wat door Marseille
langs de prachtige baai en een groot fort, dat
op de rotsen is gebouwd. Reeds eeuwen voor
Christus' geboorte was hier een stad en dat is
geen wonder. Vanaf de hooge rotsen kan een
fort de baai prachtig bestrijken en zoo de han
delsschepen een veilige ligplaats verzekeren.
Prachtig ging de zon onder en de beide groene
en roode lichten van de kleine geleitorens be
gonnen te branden, in de verte wierp de vuur
toren, die op een eilandje buiten de kust ligt,
zijn stralen over het azuurblauwe water.
De volgende dag maakte ik nog een tochtje
met een zweefbaan naar een rotsplateau, waarop
een Roomsche kerk staat. Van het kerkplein
heeft men 'n prachtig vergezicht over de baai
met zijn eilanden, de Middellandsche Zee en
aan de andere zijde op de hooge rotsen, die de
kuststrook van het verdere Frankrijk afsluiten.
Op de trappen naar de kerk staan vrouwen, die
gewijde kaarsen verkoooen, welke men in een
crypt onder de kerk kan branden, anderen heb
ben een soort van cocarde te koop welke ge
luk in het huisgezin heet aan te brengen.
Daarop gaat het in volle vaart naar de lan
dingsplaats. Even vraagt een vrouw of ik ook
goud bij mij heb; ik heb het niet. Ze maakt
een kruisje op mijn koffer en de heeie visi
tatie is afgeloopen. Allerlei kooplui stormen op
mij af met verrekijkers, gele brillen, snuisterijen,
ansichtkaarten en nog veel meer maar ik
maak zoo snel mogelijk dat ik op de landings
brug kom. Eindelijk sla ik op het dek van de
„Tjerimai", overal wordt weer Hollandsch ge
sproken, wij zijn zoowat weer in het vaderland.
Wij amuseeren ons nog een poosje met naar
de muzikanten te kijken, die beneden hun best
doen. Het is meer kijken dan luisteren want
de zware stoomlicr werkt auto's, piano's en
geweldige kisten naar binnen, natuurlijk met
het noodige lawaai. Bovendien komen ieder
oogenblik zware vrachtauto's en taxi's aange
reden ik geloof dan ook wel, dat hun muzi
kale prestaties in het concertgebouw in Amster
dam beter tot hun recht zouden zijn gekomen.
Een oude vrouw op krukken zingt een liedje
door haarzelf gedicht en op muziek gebracht,
zooals zij van tevoren aankondigde. Het zal wel
mooi geweest zijn. Tegen haar concurrecren een
man met een harp, een vrouw met een viool
en een meisje van twintig met een centenbakje
Deze laatste zingt bovendien maar nog meer
artisten willen ons een vroolijk afscheid bezor
gen een vrouw met 'n strooien hoed, een man
met een viool en 'n klein jongetje van een jaar
of vier doen ook ieder op hun manier hun best
Verder ontbreken natuurlijk de harmonica's niet.
Zoo nu en dan vliegt er een frank van het schip
naar beneden, die meer de wil dan de daad be
loont en een oogenblik het gezang onderbreekt.
Een vriendelijk lachje beloont de gever en het
concert gaat voort.
Maar de stoomfluit overschreeuwt alles, de
kooplui pakken hun waren bij elkaar, één sluit
op het laatste oogenblik zijn koop af met de
taaie klant, die maar niet wilde toehappen en
nu voor het derde van de gevraagde prijs zijn
artikel krijgt en toch misschien nog bedot is.
De boot begint te trillen, de vuile pakhuizen
aan de landingssteiger schijnen achteruit te
wijken, een blauwe streep wordt zichtbaar. Wij
krijgen vrij uitzicht op de stad, wij verlaten
Europa. Een heerlijk panorama breidt zich voor
ons uit, de kerk boven op de berg steekt boven
alles uit, het gouden beeld er boven op van
Onze Lieve Vrouwe (14 Meters hoog) blinkt in
de zon. De boot begint te wiegelen, want de
zee is in de baai meestal wat onstuimig en dan
duurt het niet zoo heel lang meer, of wij zijn
in volle zee.
De boot vaart de groote lila vlakte over, wij
staan bij de verschansing en kijken in dat won
derlijk blauwe water. Zoo kennen wij de zee niel:
bij ons is ze meestal grijzer. De voorsteven
splijt dat blauw in twee helften en jaagt het
schuim opzij, de opgejaagde golf rolt om in
een beweging als van een kurketrekker cn het
schuim stijgt als een witte rook door het ge
heimzinnige lila water omhoog zoo gaat het
voort, dag na dag.
Tweemaal kwam er land in zicht: toen wij
de straat tusschen Sardinië en Corsica door
voeren en in de straat van Messina (tusschen
Italië en Sicilië). Het eerste was bij nacht, het
tweede op Zondagmorgen om 5 uur. Veel pas
sagiers vlogen naar het vooïschip en konden
vandaar de beide rotsachtige kusten zien, die
in de morgennevels leken te rooken, een paar
visschersbootjes met hun eigenaardige schuine
zeilen, aan een dwarsboom opgeheschen, vceren
voorbij, de huizen van Messina en Reggio waren
duidelijk te onderscheiden. Het was heerlijk
om eens even weer land en steden te zien.
Weldra was het weer niets anders dan zee en
lucht, want de boot vaart hard, tot 630 KM. op
een dag. Flauw zagen wij een dag later nog
iets van de kust van Kreta, maar nu, Dinsdag
12 Juli, hopen wij in Port Saïd aan te komen.
Daar zal ik dus de boot verlaten en vooreerst
niet veel zee meer zien. Ik kan er nu nog eens
goed naar kijken wat een geweldige water
massa is zoo'n zee. Als men een oogenblik aan
de ontzettende diepte denkt, begint men te dui
zelen en dan te weten, dat er Oceanen zijn,
veel grooter dan deze en op sommige plaatsen
10 KM. diep niet in te denken.
Van Port Saïd hoop ik de reis per trein naar
Kaïro voort te zetten vandaag voor het laatst
kan ik nog Nederlandsch spreken maar dan
zal ik het wel in een tijdje niet hooren. Een
volgende maal hoop ik u iets van mijn eigenlijke
reis door Egypte en Palestina te vertellen.
H. JANZEN.
Examens.
Onze vroegere plaatsgenoot, de heer P. V ij n,
thans te Heemstede, legde Dinsdag 1.1. te den
Haag met gunstig gevolg examen af voor de
akte-Nijverheidsonderwijs-Zeemansschap (N XV
2e deel.)
Schoolreisjes.
Woensdag 1.1. bracht een groot aantal school
kinderen uit Helder onder geleide hunner onder
wijzers 'n bezoek aan Texel. Met autobussen van
de heer Boekei werd een prettige rit gemaakt.
o
SchoorI en Bergen. Het weer was uitstekend
In blijde herinnering zal dit tochtje bij de deel
nemers voortleven.
Naar Texel.
De Ned. Reisvereeniging onderneemt een
boottocht rond de Zuiderzee. De reis ving aan
op Maandag 1.1. en zal vandaag worden beëin
digd. Woensdag 1,1, bracht het gezelschap een
bezoek aan Texel en werd met Boekcl's auto
bussen een toer over het eiland gemaakt.
ziet er smakelijk en aantrek
kelijk uitde uiterlijke vorm is
de weerspiegeling van den zui
veren, verfrisschenden smaak.
„Wol ,is het eenige landbouwpro
duct, waarvan de boer de quali-
teit niet kan bepalen."
Aan het jaarverslag der Ned. Federatie tot
verbetering van de Wolhandel ontlecnen wij
wat betreft de scheercontrólc en wolkeuring
in N.-Holland het volgende:
Over het algemeen viel het gewicht Iels
tegen en bleef het zelfs onder het gemiddelde
van het vorige jaar, toen het totaal gemiddeld
6 ko was. Deze daling is het meest te wijten
aan het vasteland waar het gewicht 150 gram
achteruit ging. Een gelukkig verschijnsel is
echter, dat het gemiddelde gewicht der prima
vliezen iets vooruitging, terwijl van de andere
kwaliteiten het gewicht verminderde. Dit zou
mogelijk als een tceken mogen worden be
schouwd, dat men de lichtste prima naast de te
grove zware mindere qualiteit heel aardig
weet uit te schieten,
Hoewel bij kleinere groepjes soms een af
wijking voorkomt, bleek ook thans weer, dat
met het klimmen der jaren het gewicht van de
wolvacht vrij regelmatig afneemt. Ook de ge
wichtstoeneming bij qualiteitsvermindering was
weder gemakkelijk aantoonbaar.
De lichtste vachten waren 2 prima vliezen
op Texel, een van een éénjarige en een van
een 5-jarige ram, welke beide 3,3 ko wol pro
duceerden. Het oudste ram, een 9-jarig dier
leverde nog 3,8 ko eerste.
Het eerste vlies op Texel woog 7,8 ko en
was een eerste qualiteit vacht van een 3-jarige
ram. In N.-Holland kwamen meer zwaardere
voor, o.a. een van 8,9 ko. grove eerste van een
éénjarige, 8,4 ko tweede van een tweejarige.
De zwaarste prima vacht woog 7.8 ko.
Het rendement.
Gelijk uit de praktijk van de wolhandel reeds
bekend was, bleek het rendement dit jaar vrij
belangrijk hooger, n.l. 1,4 pet.
Uit de aan het verslag toegevoegde staat
kunnen twee conclussies worden getrokken.
Bij het afnemen der qualiteit stijgt het rende
mentspercentage. Het rendement der eerste
knip is bijna steeds lager dan die der beide
volgende. Zoodra echter de qualiteit bij het
stijgen der jaren belangrijk afneemt, is ook het
rendement aan het dalen.
De verklaring hiervan zou aldus kunnen
zijn dat de normaal gelijk gebleven hoeveelheid
vetzweet door een afnemende hoeveelheid wol
zou zijn opgenomen.
De prijs.
Ten aanzien van dé zwakte van de positie
van de wolverkoopers kan worden opgemerkt,
dat wol het eenige is, dat het landbouwbedrijf
voortbrengt, waarvan de landbouwer niet de
qualiteit kent. Hij kan niet de waardeering
van koopers controieeren, terwijl hij ook niet
weet, waarom de grenzen, waarbij zij voor
fouten komen te staan, zoo nauw zijn, zooals
dit wel bij onbedreven koopers het geval is.
Men heeft wel eens het idee geopperd, dat
de Staat de publicatie van redelijke prijzen op
zich zou nemen. Dat zijn prijzen op welker
basis transacties normalerwijze zouden kunnen
plaats vinden. Zelfs niet de algemcene regelen
van staatsbemoeiing willende ontkennen, is er
toch weinig reden om aan te nemen, dat zulke
theoretische prijzen een nauwkeuriger beeld
zullen geven van de markttoestanden, dan de
werkelijke prijzen, tot stand gekomen bij de
gewone wij re van concurrentie.
De groote verschillen tusschen toestand cn
qualiteit van twee partijen wol, zelfs op twee
naast elkaar gelegen bedrijven geproduceerd,
zullen het nagenoeg onmogelijk maken, prijzen
te noteeren uitgezonderd op een .zuiver ge-
wasschen" (clean scowred) basis en alvorens
een producent dat voor zijn eigen wol zou
kunnen doen, zou een schatting van de op
brengst noodzakelijk zijn.
Ten slotte Is een redelijke prijs noodzakelijker
wijze een gemiddelde prijs en zou deze waar
schijnlijk ten gevolge hebben, dat de prijzen
De leerlingen van de 5e klas der o.l. school vai1 p;ma partijen werden neergehaald en die
alhier maakten Woensdag 1.1. een reisje naar van slechte wol omhoog, buiten de markt om.
