SEIBEËLING SPECIAL SERVICE SKIDL QIC K DE BAND sterkste voor uw Luxe wagens, Autobussen en Vrachtwagens. een nieuwe Deering grasmaaimachine Gelegenheid tot stalling van auto's. NAAILES Ook verstelnaaien. Goneurreerende prijzen. J. OMIS, Oosterend. De macht van het geld. Band wereld Amsterdam (C.) - Telefoon 47992 Rijnsburger uien M mill mm min mm mm mm mm mm i FEUILLETON IMPORTEURS: VAN HOUT Co., Heerengracht 73-75. Verkrijgbaar bij iedere Garage. Philips Radiotoestellen en andere merken. De nieuwste bietensnijders Gierpompen, Giervaten en alle verdere landbouwgereed schappen en werktuigen. Olie-, benzine- en electromotoren. Anode-batterijen voor auto, radio, etc. worden met de nieuwste Philips-apparaten gevuld, Irü mi (Wordt vervolgd.) TE KOOP met middelbalk tegen opruimingsprijs. Aanbevelend, J. OJVUS, Oosterend. C. KALIS Pz., Julianastraat. TE KOOP: op Melle geteeld fl 1.50 per zak van 25 KG. M. D. DIJT. Ondergeteekende beveelt zich beleefd aan voor het geven van voor eerstbeginnenden. NELLY SCHOT. Gedipl. costumière, de Waal. Ondergeteekende beveelt zich beleefd aan voor de leverantie van 5 S Flei IJieiiwe Modeblad (20e jaar gang' V-rschjjnt 2 X ver maand. Het omvat het geheele gtbied der mode en brengt een overvloed van smaakvolle modellen. Het ie uiterst practisch door nuttige wenken en houdt rekening óók met een be- scheiden beurs. Abonnementsprijs 95 e s. per S maanden, f 1 25 franco oer post. Verkrijgbaar bij de Uit gevers dezer courant. Uitsluitend voor H abonnees-Texeischc Courant. (Een boeiende roman naar het Engelsch van Freeman Filden.) 38. „En," voegde zij er bij, „ik had Francis Flazeltine, de oudste evengoed kunnen krijgen. Niet, dat die zoo belangwekkend is, maar hij verlangde tenminste naar een echt tehuis, en heeft dat nu ook gevon den. Ik hoop, dat uw dochter Mary eerst goed uitkijkt, voor ze trouwt." „Ik wilde ter gelegener tijd juist met u spreken over Mary", antwoordde Mrs. Milburn ademloos. „U hebt zooveel on dervinding, en ik zoo weinig." Mrs. Hazeltine wierp een snelle blik op haar vriendin, om zich te vergewissen, ot er ook doornen aan de rozen waren. Zij zag, dat dit niet liet geval was. „Ja, ik heb ondervinding genoeg," ver klaarde zij, volmaakt bereid om zichzelt te geven, zooals ze was, als zij slechts een welwillend gehoor kon vinden. „Ik zal Mary onder mijn bescherming nemen. Ik geloof, dat ik haar voor een hoop domheden kan bewaren, waarin jonge meisjes vervallen." „Het is vreemd," ging Mrs. Milburn voort, „dat een meisje van Mary's leef tijd bijna altijd het slechtste vooruitzicht heeft, als ze de keuze heeft tusschen een dozijn jongelui." En zij begon uit te leg gen, dat Mary biezonder gesteld was op Charley Voshelle. „Voshell?" „O, u zult hem niet kennen, Mrs. Ha zeltine. Hij werkt in een kruidenierswin kel. Niet dat het geen beste jongen is, zoover ik weet. Maar hij komt niet op de voorgrond, en hij zegt ook niet veel." „Ik ken dat," knikte de ervaren dame. „Floe oud is Mary nu?" „Ze wordt nu negentien." i„Dat had ik wel kunnen denken. Net de leeftijd, dat die combinatie van stu piditeit en bedeesdheid bij een jonge man zoo'n indruk maakt op een meisje." Haar oogen werden eigenaardig teeder voor een oogenblik, en zij ging voort: „Ze zou het natuurlijk slechter kunnen doen, Mrs. Milburn. Hebt u daar we! aan ge dacht? U kunt nooit méér zijn dan ge lukkig, maar u kunt heel wat minder zijn." Mrs. Milburn schudde beslist het hoofd. „Het zou niet van lange duur zijn. Mary zou totaal van hem vervreemden. Zij is niet van dat slag. Zij is levendig en eerzuchtig en zoo meer." „Er schijnt niet veel navraag te wezen naar nette, eerlijke, huiseiijk-aangelegde jongelui, dat is zeker." zei Mrs. Flazel tine, met een ironie, welke de andere vrouw ontging. „Ik begrijp, wat u be doeld. Ik moet Mary eens zien, en met haar praten. Ik weet dat ik van haar zal houden." „O, wat vriendelijk van u," was het dankbaar antwoord. „Heelemaal niet, lieve. Mary kan mij misschien meer helpen, dan ik haar." En toen Mrs. Hazeltine dat zei meende zij het. Zij zag in het geval een nieuw en interessant avontuur. Bij de gedachte, dat zij de zorg op zich girg nemen voor een jong aantrekkelijk meisje, dat om zoo te zeggen het leven nog beginnen moest, voelde zij opeens een gevoel van verant woordelijkheid, dat haar bijna deed be ven. Zij had doelloos rondgedwaald in niets doen, inopen strijd met het leven, en ten prooi aan haar zenuwen. En nu zag zij een licht voor zich opdoemen. „Ik kan dit lieve, jonge meisje bewaren voor een massa fouten, die ik begaan heb", zei ze bij zichzelf. In dat oogen blik van zelfkastijding was zij bijna be reid, om nooit meer sigaretten te rooken. Maar dan kwam zij op de cynische ge dachte, dat misschien haar beschermelinge zelt rookte. Neen, het had werkelijk geen zin, om buitensporig te zijn in de deugd. Mrs. Hazeltine vergat één ding: dat ze er nooit in geslaagd was, om heel lang geestdriftig ergens voor te blijven, voor iets goeds of iets kwaads. X. Toen de familie Milburn haar nieuwe woning betrok, was er één ding, waarop de heer des huizes beslist bleef staan. Drie van de beste slaapkamers zouden gereserveerd worden uitsluitend ten ge- bruike van de Quint's. „Maar ze hebben een huis van hen zelf", wierp Florence tegen. „Je weet heel goed, lieve, dat ze er niet naar vi. g om in ons huis te wonen." Mr. Milburn wist dit heel goed. Maar het was een opwelling van sentime t, die hij niet wilde veronachtzamen. „Niet, dat zij hier komen wonen," legde hij uit, maar ik zal Tom een sleu tel van de voordeur geven. Je zult zeg gen ,dat hij die nooit gebruiken zal. Dat kan me niet schelen. Het is een hoe 'heet het ook al weer? ik ben het woord vergeten een symbool, juist, een sym bool. Het beteekent, dat ons huis Tom's 'huis is, zoolang een van ons beiden leeft. En die drie kamers zijn hun ka mers, zoolang wij hier zijn ook." Florence Milburn werkte dat anders uit. Zij had meer idee voor het symbool van de huissleutel, dan voor louter verspil ling van drie kamers, die moesten worden vrijgehouden voor dit ideaal van haai man. Voor haar practisch vrouwenver stand zou het nog eenige zin hebben, als de Quint's in werkelijkheid de ka mers gingen betrekken. Maar Mr. Mil burn kreeg zijn zin.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1929 | | pagina 8