Terschelling geeft het voorbeeld.
No 4384
Woensdag 4 December 1929
43s,e Jaargang
Aan de vooravond van de 5e December.
Van week tot week
¥oof 5 December
in enorme sorteering.
Boekhandel Parkstraat.
Texelsche Berichten
ABONNEMENTEN:
UITGAVE: N.V.v/h LANGEVELD DE ROOIJ DEN BURG OP TEXEL
ADVERTENTIÊN:
TELEFOON: N°.11 POSTGIRO: N°. 652 i: POSTBUS: N°. 11
Wybert-tabletten
c der 'iet oefenen
- ter
bescherming van de
keel, vóór het op
treden ter zuivering
van de stem.
Zaterdagavond.
Twintig miljoen Duitschers te veel.
Wanneer we ons geheugen eens op-
irisschen, zullen we weten, dat de over
leden Fransche staatsman Clemenceau in
een van zijn kwade buien eens zeide:
i,Er zijn twintig miljoen Duitschers te
veel in deze wereld," m.a.w. het zou er
op onze aardbol vrij wat beter uitzien,
wanneer die lui haar biezen pakten en
verhuisden naar een ander niet-onder-
maansch oord. Dat is niet bepaald
vriendelijk en verklaart tevens, hoe het
komt, dat de meeste bladen in Duitsch-
land. naar aanleiding van het heengaan
van „Frankrijks Grootste Zoon" zoo
weinig-vriendelijke epistels hebben gepu-
pliceerd. Het was de meeste schrijvers,
als viel hun een pak van het hart.
Hij was de smid van' ons ongeluk,
schrijft de ,,Lokalanzeiger". Het vreese-
lijkst vredesverdrag, dat de wereld zag, is
zijn werk. Voor ons Duitschers. is dat
aandenken in alle eeuwigheid belast met
een vloek, want geen tweede Franschman
haatte ons zooals hij.
Tienduizend menschenlevens minder.
Anders schrijft de Parijsche correspon
dent van de Nieuwe Rotterdammer. Hij
huldigt in Clemenceau de man van de
da'ad, de figuur, die in de geschiedenis
der laatste eeuw zijn weerga niet vindt.
Aan Clemenceau was het te danken,
schreef hij, dat de geallieerden de over
winning bevochten, al kostte het ook tien
duizenden menschenlevens.
Tienduizenden menschenlevens.... Is het
te verwonderen, dat velen zich thans met
diepe ernst afvragen: Was de overwin
ning die prijs waard? Is de zege niet te
duur gekocht?
Om het Saargebied.
Dat „vreeselijkst verdrag", waarvan de
Lokananzeiger spreekt, is het Verdrag
van Versailles. Óp het oogetiblik tracht
men in de bepalingen van dit Verdrag,
handelende over 't Saarland, eenige ver
andering te brengen. Thans staat de zaak
aldus: Saarland, vroeger Duitsch grond
gebied, wordt sinds 1920 door een Vol
kenbondscommissie bestuurd. In 1935 zou
een volksstemming moeten beslissen of
deze toestand bestendigd zal worden dan
wel Saarland bij Duitsehland of Frankrijk
zal behooren. lntusschen zijn de mijnen
aan Frankrijk in eigendom toegewezen.
Alles wijst er op, dat de volksstemming
ten gunste van Duitsehland zal uitvallen,
waarom reeds door Briand en wijlen
Stresemann onderhandelingen over een
vroegere ontruiming zijn gevoerd. Thans
neemt te Parijs een Fransch Duitsche
commissie deze aangelegenheid onder de
loupe. Zij heeft een niet te benijden
taak. Vooral de bepaling van het bedrag,
aan Frankrijk als terugkoopsom voor de
mijnen uit te betalen, baart groote zorg.
En toch is een spoedige regeling van dit
geval voor de zoo noodige gunstige ver
standhouding Frankrijk-Duitschland van
het grootste belang. „Wanneer Frankrijk
en Duitsehland het niet eens worden is
Europa verloren," heeft onlangs de de
mocratische Duitsche ex-rijksministcr
Koch verklaard. Dit oordeel is van pessi
misme niet vrij, maar het teekent toch
wel de groote beteekenis welke aan een
vlotte atwikkeling van deze affaire moet
worden toegekend.
In China het oorlogsbedrijf in volle gang.
Ziet men dus met belangstelling het
resultaat dezer besprekingen tegemoet,
eveneens doet rnen dit waar het de afloop
van het Russisch-Chineesch conflict be
treft. We mogen wel van een oorlog spre
ken, ook al bleet een officieele oorlogs-
Hier spreekt een geest van liefde, van warmte en innigheid, die niet doormen-
schen gezien wil worden, maar in schoonste gezinstraditie voortleeft, een geest,
die elk cynisme doet wijken voor zuivere levensechte kinderlijke zin, die hart en
beurs opent voor het sprookje van Sinterklaas. Laat ons hopen ook voor de
armen.
SINT-NICOLAAS' FEEST.
Al het cynisme van de wereld is niet
in staat geweest het gulden licht te doo-
ven van het echte oude Nederlandsche
Sint-Nicolaasfeest.
Daar heeft, zestien eeuwen geleden,
in het vergeten plaatsje Myra in Klein-
Azië een bisschop geleefd, die het woord
van zijn Meester in de meest letterlijke
zin opvatte, zijn rijkdommen achter zich
liet en de vriend der armen en kinderen
werd. Om zijn stille, zachte, milddadige
figuur weefde de volksfantasie de meest
ontroerende legenden. De volks-Heilige,
wiens daden van barmhartigheid en men-
schenliefde zeker spoedig buiten de gren
zen van zijn bisdom bekend werden en
die na zijn dood eeuw aan eeuw en van
geslacht op geslacht werden overgele
verd, verfraaid, verdiept, moest wel door
die rijke, onuitputtelijke volksfantasie wor
den toegerust met de kracht om wonderen
te verrichten, die zijn werken van lief
de en barmhartigheid te kleurrijker tot
hoofd en hart deden spreken. In het
onderbewustzijn bleef de hooge zelfver
loochening, het zichzelf niet zoeken, de
eeuwen door, maar tot de verbeelding
bleet spreken, het sterkst in het geheugen
gegrift bleven St.-Nicolaas' wonderdaden.
En dus kon het zoo gebeuren, dat in de
donkere dagen van eind-November en in
de eerste dagen van de laatste maand',
wanneer het herdenkingsfeest nadert, men
zich schaart rondom het haardvuur en als
dan mooie sprookjes vol diepe zin door
ouderen worden verteld aan de gretig-
luisterende jongeren, dan gevoelen en
ondergaan zij zeker wat voor moois daar
in is neergelegd, al zullen zij er ook niet
alles van begrijpen.
Waarom hebben de legenden, die om
St.-Nicolaas geweven zijn, zulk een on
verwoestbare kracht Waarom hebben ze,
tot deze dag, in de ziel, vooral van het
Nederlandsche volk, dieper gegrepen dan
heel een overdadige rijkdom van andere
legenden, sagen, wonderverhalen
Het is moeilijk te zeggen. Er is een
element in, vooral de liefde tot de kin
deren, de volkomen wegcijfering van eigen
persoon en belangen, de liefde, die zich
ontfermt over al wat zwak is en lijdt,
die vaak de glans der legendarische stra
lenkrans verbleeken doet voor de figuur
in het centrum, wiens al-menschelijkheid
het cynisme van alle eeuwen getart heeft
en eeuwen tarten zal.
En daarbij komt dan het element van
lagere orde, maar geadeld door de diepe
zin, de feesten, die men te zijner nage
dachtenis is gaan vieren.
Van die feesten heeft Nederland alleen;
trouw de traditie behouden. En Texel ze
ker niet in de laatste plaats.
o—
Sint-Nicolaas was een kindervriend en
hunner is en blijft de essentie, de room,
de glorie van het feest. Wie blijft onbe
wogen bij de stralende vreugd, die kin
derharten kloppen doet, bij de klare
oogen-als-diepe-meren, die glanzen door
het licht van strak-gespannen verwach
ting
Dat is de romantiek voor de kinderen,
de romantiek van de rnensch in de blank-
ste tijd van zijn leven.
verklaring tot heden uit. Er zijn reeds
duizenden dooden gevallen, vooral aan de
Chineesche kant naar het schijnt. Met
vliegtuigen en tanks is het wreed bedrijf
in volle gang. Wijd en zijd grijnst de
dood. En slechts aan een waarschuwend
gebaar van Japan (en vermoedelijk de on
aangename herinneringen aan de Rus-
sisch-Japansche oorlog, welke nog lang
niet uitgewischt kunnen zijn) schrijit men
toe, dat de Russen niet grooter gebieden
in China hebben gebrandschat, uitge
moord en platgeschoten. En dat alles gaat
kalmweg zijn gang, niettegenstaande Rus
land een der eerste onderteekenaars van
het Pact-Kellogg was.Van een
tusschenkomst door de Volkenbond, waar
om China zou hebben gevraagd, wil Mos
kou absoluut niets weten. Rusland is geen
lid van die Bond, zegt men, en er is dus;
blijkbaar geen reden zijn gedraglijn te
wijzigen.
Een mooie boel.
Vooral daar China het met onlusten
hier aan de orde van de dag toch 1
al zwaar te verantwoorden heeft. Feng
met zijn muitende benden zit de Nationa
listische regeering te Nanking nog steeds
geducht dwars en zelfs schijnt de inval
der Russen hem niet van inzicht te kun
nen doen veranderen.
Men beweert trouwens, dat hij het met
AAoskou heel goed zou kunnen vinden,
zoodat het best mogelijk is, dat hij de
belagers van China straks een .handje
gaat helpen. En dan zijn de gevolgen
heelemaal niet te overzien.
Een merkwaardig wereldje. Japan en
Amerika zullen dan vast niet werkloos
blijven.G.Joh.D.
MASKERS,
SNORREN,
RATELS,
PRUIKEN, enz.
„Het land, dat de vreemdeling
weet te trekken, verovert tegelijk
hun hart en hun geld."
M.A.J.Kclling in de „Tel."
Dat heeft die meneer Kelling nog zoo
kwaad niet bekeken; liet loont inderdaad
alleszins de moeite alle pogingen in het
werk te stellen om het toerisme te be
vorderen, zooveel als in ons vermogen
ligt.
In een onlangs verschenen publicatie
van de Volkenbond lezen we, dat in een
enkel jaar door Amerikanen 500 miljoen
dollar in het buitenland besteed wordt.
Is het dus zoo onverklaarbaar, dat men
allerwcge een streven opmerkt, om de
Noordzeebadplaatsen in den vreemde
grooter bekendheid te geven?
„Onbekend maakt onbemind", gaat hier
wel degelijk op. Reeds meldden wc, dat
de Algemeene V.V.V. de kosten voor een
grootsch opgezette propaganda voor Hol
land's badplaatsen in het buitenland raam
de op een bedrag van f7500.—. De bij
dragen van elk der belanghebbende plaat
sen wordt naar draagkracht bepaald en
beloopt voor Terschelling de som van
t 75.—. Hoe groot zal Texel's aandeel
zijn
Terschelling heeft een dezer dagen ons
een goed voorbeeld gegeven. Niet alleen
zal het bijdragen in de kosten van propa
ganda in den vreemde, maar tevens vorm
de het centraal bestuur der V.V.V. aldaar
een reclamefonds voor een intensieve pro
paganda in eigen land. Men stelt zich
voor brochures met interessante biezon-
derheden omtrent het eiland, wetens
waardig allerlei voor wie Terschelling
met een bezoek wil vereeren, op ruime
schaal te verspreiden, o.m. door toezen
ding aan reisbureau's, stations, hotels,
leeszalen, etc.
Die kant moet het uit. Zoo aangepakt,
moet de moeite ruimschoots beloond wor
den. Geen hotelier of pensionhouder ot
winkelier, die zijn belang begrijpt, of hij
zal een zoodanige actie van ganscher harte
steunen. Eendracht maakt macht. Maken
wij de lijfspreuk van Hugo de Groot tot
de onze: „De tijd snelt voort" en slaan
we zonder dralen de handen aan de ploeg
Het is nog niet te laat.
Giften voor het Witte Kruis.
A. v. d. S., Eierland, f5.
Repetitielokaal—Tcxelsch Fanfare.
i Een eigen „thuis."
Zaterdagavond j.I. is het nieuwgebouw
de repetitielokaal van Texelsch Fanfare
aan de Witte-Kruislaan met eenige plech
tigheid in tegenwoordigheid van "gemeen
te-bestuur, leden van het fancy-fair-co-
mité en verdere genoodigden geopend.
Een rondgang van het muziekcorps door
het dorp, welke een groote menigte be
langstellenden en nieuwsgierigen op de
been bracht ging aan deze opening
vooraf.
In het gebouw aangekomen sprak aller
eerst de heer Schraina als voorzitter van
Texelsch Fanfare de genoodigden met
een keurig speechje toe.
Het is ons een groot genoegen, zoo
luidde het, vandaag ons repetitielokaal
in gebruik te mogen nemen, ons eigen
gebouw. Wel lag het niet in de bedoeling
met de stichting zoo lang te wachten'
maar diverse omstandigheden, niet van
onze wil afhankelijk, hebben daartoe ge
leid. Vooral de crisis, welke we tengevol
ge van de directeurswisseling hadden door
te maken. We wisten niet, wat daaruit
zou voortkomen, en namen een afwach
tende houding aan. We meenen thans
echter deze hindernis schitterend te heb
ben genomen. Niets stond de bouw meer
in de weg. En nu we ons gebouw in ge
bruik mogen nemen, is er blijdschap en
vreugde in ons hart. Verlangend hebben
we deze dag tegemoet gezien. Een onzer
liefste wenschen is in vervulling gegaan
We hebben nu een eigen repetitielokaal
waar we ongestoord kunnen bijeenkomen
en waarover we naar willekeur kunnen
TEXELSCHE COURANT
DEN BURG: 50 et. por drie Maanden.
Franco p. pest door geheel Nederland 75 et p. 3 maanden.
Losse nummers: 3 ct
DE TEXELSCHE COURANT VERSCHIJNT
WOENSDAG- EN ZATERDAGMORGEN
Van 1-5 regels: 50 ot. ledero regel meer: 10 ct.
Dezelfde advertentie 4 maal geplaatst wordt 3 maal borokond.
Bij abonnomont lagere regelprljs.
ADVERTENTIÈN
MOETEN DAAGS VOOR 'T VERSCHIJNEN
4 UUR NAM. IN ONS BEZIT ZIJN
Ou»
