i
Bezoekt DE JONGH's Meubelhuis
F. ZEGEL
Parkstraat
den Burg
Tandheelkundige Inrichting
OUDKERK VAN PRAAG
Koopt Uwe 1
A Dames-Confectie jj
■P en Dames- en
Kinderhoeden
IN DEN MODEBAZAR
IS. 1
HERSCHEL, Den Heldert
1 Koningstraat 17-21-23 I
t/Und&tt nuk>~^
'tioetft ttoh-iuet
Be macht van hst geld.
groot is onze sorteering in
?loerkleeden van de goedkoopste
tot de betere soorten vanaf 5,95
Vitrages 0,1S
Eamermatten, alle maten 9,SS
Vloerzeil in alle kwaliteiten 1,19
Tafelkleeden in 5 95
Buffetten 2450
Tafels 12 59
Fauteuils tn steden compleet 23,59
Kapokmatrassen 39,59
Ledikanten, alle soorten 4,95
C. ACKEMA.
Spreekuur Woensdags van 10—4 uur.
Adres ALL1M HEISMSTRMT 24, Ben Helder.
Prima Kunstgebitten. Pijalooze behandeling.
Ziekenfondsleden tegen verminderd tarief.
Voor ben die trouwen of verhuizen gaan, is ons
sdres hef voordeligst
Spoorstraat 52-54, Beu Melder.
uitsluitend in het best
yr gesorteerde magazijn tegen
)\V de laagst genoteerde
prijzen
alvorens u inkoopen gaat doen
Alleenverkooper
voor heel Texel.
FEUILLETON
als in DE JONGH's Meubelhuis, Telef. 344
2e Vroonstraat 115-117, Den Helder
1
(Een boeiende roman naar het
Engelsch van Freeman Filden.)
86.
Een oogenb'.ik verzadigde zij zich aan
de weelde van bloemen. Zij had een ge
voel alsot ze plotseling uit een kelder
in het volle zonlicht gekomen was. Ze
besefte voor de eerste maal sinds lang,
dat er bloei en schoonheid in de wereld
waren. Instinctmatig ging ze de winkel in
en kocht van haar schraal bezit, een
groote ruiker, die haar heel de weg naar
huis met zijn heerlijke geur vergezelde.
De omstandigheid, dat zij de bloemen
in een vaas deed en op de tafel in de
eetkamer zette, was van geen beteeke-
nis. Zij deed alleen, als vanzelf, wat ze in
haar eigen huis zou gedaan hebben. Het
was eenvoudig ondenkbaar, dat zij ze b.v.
op haar slaapkamer zou zetten.
„Wat beteekent dat?" vroeg Enoch
scherp, toen zij die middag het diner bin
nenbracht. Hij wees op de bloemen. „Ik
houd niet van die gekheid. Neem ze weg."
„Ja, mijnheer," zei het meisje met be
vende lippen. „Het spijt me
„Er was u niets van gezegd, om zulke
tierelantijntjes te koopen van het huis
houdgeld," ging Enoch voort, toen zij
met de vaas de kamer uitging.
„Ik heb ze van mijn eigen geld gekocht.
Ik wist niet, dat ze u hinderen zouden.
Flet leek de juiste plaats om ze neer te
zetten hier op de tafel in de eet
kamer."
„Uw eigen geld. Neem me niet kwalijk.
U hebt het recht om te koopen wat u
wilt. Maar u kunt u dat niet veroorlo
ven. Maar dat zou juist iets zijn voor
een
Het was duidelijk, dat hij wilde zeg
gen: „voor een Quinl", maar hij dacht
aan wat hij beloofd had, en hield bijtijds
op.
De deur was juist achter haar gesloten,
toen Edith hem hoorde opspringen en
achter haar aankomen.
„Wacht even."
Zij wendde zich om.
„Hoeveel hebben die bloemen gekost?"
„Vijftig cent, Mr. Garbutt."
Hij tasrte met geoefende vingers in de
zak van zijn vest, en haalde een halve
dollar te voorschijn uit het kleine geld,
dat daar rammelde.
„Flieru hebt het goed bedoeld. Ik
zal u er niet voor laten bela'en. Ze zijn
werkelijk mooi. Ik weet niet of het me
kan schelen. Zet ze weer op de tafel,
dan kan ik ze nog eens zien."
Zij gehoorzaamde. Zij stonden beiden
voor een oogenbük zwijgend naar de
bloemen te kijken. Dan zei Enoch lang
„Het is niet kwaad. Nog zoo gek niet
per slot van rekening zou ik het idee
aardig gaan vinden. Probeer het een week.
Zet ze op mijn rekening. Maar laat ze niet
verwelken. Ik kan bloemen niet hebben,
als ze beginnen te verwelken."
Zoo was het dag aan dag. Soms vroeg
Edith zich af, of haar meester ze wel
alle vijf bij eikaar had. Hij scheen in
bittere ironie uit te barsten naar aanlei
ding van de onbelangrijkste dingen. Hij
kon haar geruime tijd achtereen aansta
ren, tot zij als het ware verstijfde van
angst; en dan eindigde hij gewoonlijk met
een of andere verklaring, die aan het
teedere grensde. Zij wist niet, hoe ze het
hem naar de zin moest maken. Elke ver
andering, die zij beproefde voor zijn ge
mak of genoegen, kon begroet worden
met hoon. En als zij zich dan haastte om
zich te verbeteren, vroeg de oude man
haar menigmaal, om het toch maar te
laten zooals het was.
In haar brieven naar huis had het
meisje bepaald iets laten doorschemeren,
van haar stemming, want op zekere dag
schreef haar moeder:
„Ik geloof, dat je maar weer naar huis
moest komen, Edith. Je vader en ik
krijgen de indruk, dat Mr. Garbutt niet
erg aardig voor je is. Blijf geen minuut
langer dan je zónder moeite kunt uit
houden. We zuilen hem wel op de een
ot andere manier zien terug te beta
len." fi jjrj J|
Verscheidene malen stond Edith op het
punt, om haar betrekking op te geven.
Zij wist, dat Enoch geen moeite zou doen
om haar terug te houden. Zij wist, dat
alleen een ironische glimlach zijn strakke
mond zou plooien, en dat hij zou zeggen,
dat hij net zooiets van haar verwacht
had. Zij kon er evenwel niet toe beslui
ten op te zeggen. Bovendien: er was nog
een andere, zeer menschelijke overweging,
die haar op haar post deed blijven. Zij'
was nieuwsgierig. Zij begreep, dat echter
al die vreemde manieren bij Enoch een
reden moest schuilen: een reden dieniets
te maken had met de Quint's of de Mil-
burn's, dat begreep ze ook. Hij was vree-
sehjk ongelukkig. De ongelukkigste
mensen van de wereld, dacht ze soms.
Verscheidene malen in de week kwani
Mr. Barker ot Mr. Drummey voor zaken
aan huis, en Edith hoorde hem dan in
structies geven, die een helder oordeel en
een onbuigzame wil verrieden, als men op
zijn jaren niet zou verwachten. Aan de
andere kant ontdekte ze, dat haar mees
ter een geleerde was. Als zij de biblio
theek afstofte, zag ze aanhoudend boeken
die hij juist gelezen had.
U vindt daar de grootste sorteering in Leeren Clubfauteuils, Ameublementen in Trijp,
Moquette en Leer, Dressoirs, Buffetten, Theemeubels, Kleeden en Karpetten;
Spiegels, Eiken Linnenkasten, Ledikanten Bedden, Aupingmatrassen,
Gordijnen, Spiegels, Salon- en Schuiftafels, Bloemtafels.
Tafel- en Divankleeden, enorme sorteering, in alles, ook nog Brandkasten en
Brandkluis. U koopt bij niemand zoo goedkoop en alles prima kwaliteit.
aan het einde van de straat.
VOOR DE JEUGD.
Meneer Pimpelmans en zijn auto.
37. Toen meneer even later thuis
kwam, vroeg de smid, die hem had
opgewacht„Meneer Pimpelmans, waar
is je garage?"
„Tjonge, dat mag je zeggen 1
Daar heb ik me 'n auto gekocht en
'k weet niet eens, waar ik hem zetten
moet 1 Wat nu
38. Maar de smid sloeg meneer op
de schouders en schudde hem lachend
heen en weer. „Geen nood, meneer,
geen nood 1 Voor 2 kwartjes per
week kan u hem bij mij in de smederij
stallen
„Top", zei meneer Pimpelmans en de
smid tikte hem nog eens op z'n jasje.
1
1 r
1
1 r
111 -4 I" K
zaam
(Wordt veivolgd.)
GEWELDIG
