LOOPSE»/ LINOLEUM/ N.V. PH. VLESSING Alles moet weg. DE JONGH's Meubelhuis Boekbinderij en Cartonnage-inrichting. Lammerenvervoer. Tandheelkundige Inrichting Stoomerij en Ververij van S. KROM' Ben Borg Texel. Baar onze zaak verplaatst wordt naar Loodsgracht 69-71 v.h fa Klopper reebt over Casino, moeten al onze meubelen opgeruimd worden- BOEKHANDEL PARKSTRAAT. Be maoïst van list geld. Bit merk garandeert u kwaliteit. MELANGE Duinker 65 cent per pnsd. C. ACKEMA. Spreekuur Woensdags van 10—4 our. Adres ALL1M KBIZERSTMAT 24, Ben Kelder. Prima Kunstgebitten. Pijolooze behandeling. Ziekenfondsleden tegen verminderd tarief. 2e Vroonstraat 115-117, Den Heider FEUILLETON S.S. Burgemeester van Alkmaar II Wij beginnen in onze nieuwe zaak met een nieuwe sorteering. Al onze meubelen worden thans verkocht voor belachelijke prijzen. Nog slechts enkele dagen duurt deze finale uitverkoop. ONS ADRES IS THANS NOG: is de eenige Inrichting te Alkmaar die is ingericht om Uw goi deren chemisch te behandelen of te verven. fnze PIAAM waar'jcrgt U een PRIMA afwerking. DepotGEZ. RAB, den Burg. (Een boeiende roman naar het Engelsch van Freeman Filden.) Hij keek werktuigelijk om zicli heen. Dan zei hij op matte toon: „Ik wilde juist vragen naar de kinderen, Daisy. Naarnaar Edith en Chester, ik hoop „Chester is veel beterzie je, hij was erg slechtO, wist je dat? Dat was 'ik? vergeten. We hebben je in zoolang niet gezien. Hij maakt het heel goed. Hij slaapt nu, natuurlijk. Maar de heele mid dag zit hij op, elke dag. En Editli maakt het ook goed. Zijzij...'.'." Nu was het Daisy die ietwat verlegen was. Zij keek om raad naar haar man en hij antwoordde met een waarschuwende blik. „Ze is lange tijd van Bridgeton wegge weest. Ze is „O, laten we nu niet meer beginnen met dingen voor elkaar te verbergen," zei Tom, haar in de rede vallend. „De „De kwestie is Edward, dat Edith in Ben nett geweest en daar bij Enoch gewerkt heeft," „Wat"? riepen Edward en Florence al lebei, op ongeloovige toon. Tom grijnsde als iemand kan doen, die beschikt over feiten, die bij de andere partij ten eenemale onbekend zijn. —o „Ik zal je dat later wel vertellen. Ot Edith kan het je zelf vertellen. Zij zou dat- beter kunnen doen. Neen, dat was het niet, waarom Daisy aarzelde. De kwestie is, Edward, dat Arthur op dit oogenblik hier in huis is." „Is Arthur hier?" bracht Milburneruit. „Tom is dat waar?" „Je wilt toch niet zeggen, dat Arthur hier is," herhaalde Florence met gebro ken stem. „Kijk nu eens, Edward," ging Tom haastig voort. „Ik vraag niet naar water gebeurd is. Maar toen Arthur twee we ken geleden bij mij kwam, totaal ont moedigd en bijna ziek, hebben we hem bij ons genomen. Hij zei, dat hij onaange naamheid met je had gehad, maar dat was geen reden om hem van de deur te wij zen. Hij is sinds aldoor hier geweest". „Goeie genade, Tom", riep Edward uit. „Waarom heb je me niet laten weten.dat hij hier was? Ik heb me ijoodelijk onge rust gemaakt, 't Is waar, ik heb de jon gen wat ruw onder handen genomen, toen hij dat het minst hebben kon." „Hij wilde niet hebben, dat ik je liet weten, dat hij hier was." „Waar is hij nu?" vroeg Edward wild. „Zeg hem, dat zijn vader en moeder kier HOOGFIJNE vaart Maandag van Texel naar 3?urmerend en tusschengelegen plaatsen. .Afvaart 1 uur. Donderdag van Texel naar Deiden en tusschengelegen plaatsen. Afvaart 8 uur. De Commissaris T. C. BAKKER. VOOR DE JEUGD. Meneer Pimpelmans en zijn an to. 49. 't Was een groot geluk, dat er in de smederij een koelbak vol water stond. Daar duwde Dorus de arme man maar gauw in. Nog een zacht ge- alseen paar wolkjes en het brandje was gebluscht. Meneer Pimpelmans slaakte een zucht van verlichting en krabbelde weer overeind. 50. Toen strompelde hij naar huis. „Zulke gebakken biefstuk bevalt me niet," dacht hij. Maar Betje zei: „Mevrouw, ik weet een manier, om die auto weer fijn op te knappen. Op de kussens zijn immers allemaal knoopen We zetten er eenvoudig nog wat knoopen bij." zijn, wil je We willen, dat hij weer thuis komt. We „Hij gaat naar Bennett, om voor Enoch Garbutt te werken, zei Tom, die zich ta melijk verkneukelde. „Edith heeft dat klaar gespeeld". „Ik begrijp het nog niet...." „Laat Arthur zelf maar beneden ko men", zei Tom tot zijn vrouw. „Het leven is een eigenaardig iets. Je gaat er op uit om iets te vinden, en je krijgt wat anders. Vraag me niet naar Garbutt. Ik heb hem niet gezien, en ik wil hem ook niet zien. ik weet niet ot hij gek is, of kindsch of- wat dan ook. !k vraag Edith niets en zij zegt me, wat ze me zeggen wil. Je kent Edith, Edward. Ze zegt zoowat een tiende deel van wat ze weet, gewoonlijk." Intussehen was er iemand in de kamer gekomen. „Arthur!" riep Edward uit, terwijl hij opsprong. Hij nam zijn handen in de zijne en kuste hem harte.ijk. „Florence", zei hij dan, „hier is Arthur." XXIII. Op zekere dag, ongeveer drie jaar, na dat Edith voor het eerst bij Air. Garbutt erschenen was, kwam Enoch van de Elan dels- en Landbouwbank met vlugger stap dan gewoonlijk en een guitige uitdruk king in de oogen. Gedurende het laatste jaar was de oude man bedrijviger geweest en ook heel wat gezonder dan hij in lange tijd geweest was. Hij was weer veel be ginnen te wandelen, wat een oude Ge woonte van hem was. Hij bleef er "op staan, om een prachtige auto te houden maar zelt wilde hij er niet instappen Hii was nog echt conservatief tegen automo- bieien gekant. Hij sprak er vol geest drift over, om een paar paarden te koo- pen maar liet zich dit afraden. Op de bank en de fabrieken, was Enoch's tot dusver ongekende opgewektheid opge merkt en besproken. Men weet die alop- meen aan een soort goedaardige verzwak king van de hersens. Op. welke wijze kom zijn personeel de geleidelijke verbetering verklai en in een stemming, die altijd bi£ ter, in een wil, die altijd onbuigzaam en m een terughoudendheid, die altijdTng- naakbaar was geweest?" Waitt" En°Ch thUiS kwam> vroeS hij Mrs. „Waar is Edith?" „Ze is juist thuisgekomen," was het sombere antwoord. Mrs. Waitt vond de veranderde houding van haar meester jna lichtzinnig en onbehoorlijk. Haar ude steun in de zwaarmoedigheid had ïaar verlaten. Zal ik haar roepen?" „Ja ik wil haar dadelijk spreken" wi was het prompte antwoord. (Wordt vervolgd.) 98 vas

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1930 | | pagina 4