2EEZXB
JOv COXJL&- cs fdOuS Cv-eCt''
ARGENTA
WT ABONNEERT U OP DIT DLAD.
Administratiekantoor
A. BEERS,
prijsopgaaf voor uitbroeden
van 1200 eieren.
Gras-, Klaver- en
Bietenzaden
G. ROOS, Eierland.
een woonhuis
nieuwe manchester jas.
Waarschuwing.
betaling der nog achter
stallige polderlasten
H ERST ELPLAATS
VAN DER GRAAF Co N.V
FEUJLLETON
m
GEVRAAGD:
Brieven aan J. C. v. d. STAR,
Waalenburg.
Westerwoldsch Raygras
Engelsch Raygras
Italiaansch
Witte klaver
Roode
Lucerne
Zweedsche klaver
Barres van Sludstrup
Roze Dunord Jaapjes
Groenkraag Jaapjes
Vanaf
f 22,00
32,-
32,-
190,
100,
90,—
90,—
37,50
35,—
35,—
per 100 KG.
Vraagt prospectus en condities.
TE KOOP
met erf en flinke tuin, ruime steeg, kelder,
bak, pomp en electr. licht.
P. KOORN Jbz., Witte Kruislaan 17
VERLOREN Zaterdag 19 Dec. gaande
van Westkust naar Horntje
Inlichtingen gevraagd door
L. DE PU1SELAAR, Horntje.
Te koop aan den Hoorn Bieten, tarwe-
en gerstestroo per pak; te huur gevraagd
1 h 2 HA land nabij den Hoorn, met prijs
opgaaf. P. J. BREMER.
De Penningmeester van den polder EIER
LAND op Texel, herinnert bij dezen de
ingelanden aan hun verplichting tot
daar anders tot directe vervolging zal wor
derrtovergegaan.
Texel 4 Jan. 1932.
Kantoorstraat 14 Weverstraat 28
Inrichten, bijhouden, controleeren en
reorganiseeren van boekhoudingen.
Belastingreclames.
VAN ONZEN INVLOED als het bekendste
Handelsinformatie-Bureau wordt door den
Handel en de Banken steeds meer gebruik
gemaakt voor het incasseeren en regelen van
achterstallige en betwiste handelsvorderin
gen.
AMSTERDAM - ROTTERDAM - BRUSSEL
EEN DURE PLICHT.
(Een sen»atione«le historie.)
ffi
Ik wenschte niets liever en met z'n
drieën renden we dan ook, als uitgelaten
schoolkinderen de weg af, terwijl de po-
litie-agent ons uit de verte volgde samen
met tante Hattie, die druk gesticuleerend
hem de geschiedenis van haar jongens be
gon te vertellen.
Het „van de weg wippen" van de hooi-
kar, zooals Rattigan het geliefde te noe
men, had heel wat meer voeten in de
aarde, dan wij aanvankelijk gedacht had
den. Èr zat dan ook niets anders op, dam
dat wij eerst de berg hooi aflaadden, en
daar wij geen hooivorken hadden, hadden
wij hieraan, in de meest letterlijke zin,
van het woord, de handen vol. Toen wij
zoo ver waren, dat de bodem zichtbaar
wend, bleek, dat bij de botsing destijds
met onze auto het onderstel geheel ver
nield was. Het wend een gewroet en ge
sjouw van je welste om het ding aan de
zijkant van de weg te krijgen en toen ons
dit eenmaal gelukt was, namen wij allen
doodop, de krachtige agent incluis. Hij
veegde zijn voorhoofd af met een vuur-
rpode zakdoek, haalde toen een motitie-
jonge oogen die hun huiswerk
moeten doen bij onvoldoende
of te schel licht - vrouwenoogen
die bij slecht licht turen op naai-
X^n verstelwerk - mannenoogen
- oogen die vóór hun tijd
oud dreigen te worden.
Spaart Uw oogen - Uw kost
baarste bezit! 100 Watt is hei-
minimum voor het middenlicht
van Uw kamer: maar een 100
watt Philips Argenta met
den ballon van melkwit glas, die
de oogen tegen de schelle stralen
van den gloeidraad beschermt.
Leest of schrijft uitsluitend bij
het licht van een Argentalamp.
van minstens. 100 watt.
boekje te voorschijn en schreef de naam
op, die met witte letters op een der zij
kanten van de wagen geschilderd stond,
namelijk: J. Trevith, Cliston.
„Wij zullen die Joe Trevith eens aan
zijn vestje trekken", gnuifde hij, terwijl
hij niet zonder voldoening zijn notitie
boekje dichtklapte.
„Dat is waar ook", begon Rattigan,
toen het werkje aan kant was, „ik vergat
jullie aan elkaar voor te stellen. Dit is
mijn vriend, agent Carne".
De agent tikte aan zijn helm. en zei, dat
het hem een genoegen deed met hem ken
nis te mogen maken. Toen Terri daarop
achter in de wagen dook en >er met drie
flesschen bier weer uit te voorschijn kwam
trok zijn gezicht in nog breeder plooi.
Daar we geen glazen hadden dronken we
het bier rechtstreeks uit de flesschen en
ik kan me niet herinneren, dat het me
ooit beter gesmaakt heeft.
„En zullen we nu maar de reis verder
aanvaarden?" stelde Rattigan voor.
Ik stemde toe en we klommen allen in
de wagen. In minder dan geen tijd waren
we thuis, waar wij de wagen naast de
garage zetten, omdat er binnenin geen
plaats meer was. Terwijl we ons even
later te goed deden aan een smakelijk
maal, begon Terri zijn lotgevallen te ver
tellen.
„Zooals je begrijpen zult", verhaalde
hij, „had ik zoo'n haast om die schurken
te pakken te krijgen, vóór ze met -hun buit
in Londen zaten, dat ik vergat de nooü'ige
voorzorgsmaatregelen te nemen. Ik rende
de weg af, zoo sniel ik maar kon, en na
tuurlijk was ik genoodzaakt mijn gang
wat te matigen, toen ik in de buurt van
de hooiwagen kwam, want, zooals jullie
allen weet, kon er nauwelijks iemand pas-
seeren. Welnu, ik was er bijna voorbij,
toen ik eensklaps voelde, dat er iets over
mij heengeworpen werd, en werkelijk, van
de hooikar trachtte iemand een zak over
mij heen te gooien, op dezelfde wijze zoo
als ze 't, jou ouwe jongen, ook'n keer ge
daan hadden. Het eerste, wat ik deed, was
mijn handen in de hoogte steken om de
zak van mijn hoofd te trekken, maar op
datzelfde oogenblik werden mijn .beide
polsen gegrepen en mijn armen volgens
alle regelen der kunst aan elkaar vastge
bonden. Ik vocht met handen en voeten,
voor zoover me dat mogelijk was, maar
iemand lichtte mij een beentje en ik
schoot over de weg heen, zoo lang als ik
was. De volgende sensatie was, dat ruwe,
handen al mijn zakken doorzochten.
Ik kan je de verzekering geven, -dat ik
mezelf zoo belachelijk ben voorgekomen,
dat oogenblik, dat ik daar als een kuiken
gebonden op de vveg lag, terwijl iemand
bezig was op zijn gemak al mijn zakken
na te snuffelen. Doch ik mocht zoo woe
dend zijn als ik wilde, ik was niet instaat
ook maar iets te doen.
Nadat zij mij grondig hadden doorzocht
en geen zak of naadje vergeten hadden,
lieten ze mij aan mijn lot over. Ik begon
te rukken en te spartelen zoo hand als ik
maar kon, en na heel veel moeite gelukte
het mij, door langs de grond te schuiven,
de zak van mijn hoofd te krijgen. Toen
was ik tenminste zoover, dat ik rond kon
kijken en wat adem halen. Ik rolde mij
daarna naar een plek van de hooikar,
waar ik een scherpe kant zag en schoof
er net zoo- lang langs tot een der tou
wen het begaf. Toen een mijner handen
vrij was, was de rest een klein kunstje.
Ik behoef je wel niet te vertellen wat erin
mij omging, toen ik weer goed en wel op
mijn beenen stond. En als ik op dat
oogenblik een van die lieverds te pakken
had kunnen krijgen, dan zouden ze, om
met tante Hattie te spreken, het uur be
treurd hebben, waarop ze geboren waren.
Maar nergens in de omtrek was een le
vend wezen te bekennen. Wat trouwens te
begrijpen was, daar mijn vrienden tijd te
over gehad hadden, om zich uit
de voeten te maken. Terwijl ik zoo rond
stond te kijken, zag ik, tot mijn stomme
verbazing, plotseling die enveloppe op de
grond liggen. Waar mijn hoofd de laatste
tijd omloopt van gedachten over belang
rijke stukken, spreekt het vanzelf, dat ik
onmiddellijk aan onze papieren dacht, ik
nam de 'enveloppe op, bekeek ze van alle
kanten en kreeg langzaam maar zeker de
indruk, 'dat dit de enveloppe was, die
door jóu uit de put was opgevischt. Zoo
als je weet, heb ik haar even gezien, toen.
je haar uit je zak haalde. Eh, mag ik nog
wat ham, alsjeblieft? Het schijnt, dat ik
mijn eetlust teruggekregen heb.
VOOR ALL£
MACHINE-
SMEED-
CONSTRUCTIE
WERKEN
*433
BfflBMmmTBBXgnaO
rcmlBraratiGCEBQOTiB V auïxaml
kHGH UH £33 E&JI33KG3EST mmmmrpmrMMot-nw
r«iE.n®j»DKmEBcraajaa
39
