Buitengewoon Groote Afbraakveiling
Salon Eugène.
systeem
Eugène
Abonneert u op dit blad.
R.V.S."
Schapenscharen.
Publieke verhuring.
Deurwaarder PRINS
een buitengewoon groote partij AFBRAAK,
net kosthuis.
De Enterstier LEO
een baker
jj Steenhouwerij SIMON g
de perc. steenglooiïng tot
het ophalen van zeegras
zal op Zaterdag 11 Juni as., des voorm 10 uur (n.t.)
op het terrein van den heer A. BAKKER te Oudeschild,
publiek en a contant verkoopen
w. o. balken, platen, ribben, richels, groote partijen
vloer- en schotplanken, deuren, ramen, kozijnen, enz
Alles uitstekend timmerhout.
Permanent Wave: Alleen
Ie klas
rr
Foto's van Texel.
Mapjes met 12 Vogelfoto's
Burdet 50 ct.
Boekhandel Parkstraat.
PRIMA THEE
Laag van prijs
30 ets. per ons
Motordienst
Texel-Amsterdam
Scherp concurreerende
prijs.
P. BAKKER, Ijzerhandel.
AANGEBODEN:
te den Burg
Adres te bevragen aan het Bureau van
dit blad.
BESCHIKBAAR
volbl afstamming
Vader: Anna Athleet no. 16609 F.R.S.
11 x bekr.
M. VaderBravo no. 13030 F.R.S. 13 x bekr.
V. Vader: Athleet no. 15272 F R.S. Pref. A.
Dekgeld f2,—. Beste prod, cijfers
D. U. BOUWSMA, P.H. polder.
BIEDT ZICH AAN
tot en na Sept. vrij.
Adres te bevragen aan het bureau van
dit blad.
Sinds 1860.
Steenhouwwerken, Grafsteenen,
Schoorsteenmantels, enz.
Dijkweg 82 Kanaalweg 176
DEN HELDER.
Het Bestuur van het Waterschap de 30
Gem. Polders zal op WOENSDAG 8JUN1
des avonds te 8 uur N.T. in café den Burg
PUBLIEK VERHUREN:
en de FORTEN LUNETTE, SCHANS en
REDOUTE voor GRASGEWAS en WIER-
DROGEN.
Het Coll. van Dagel. Bestuur
J. S. D1|T, Dijkgraaf
D. v. d. OORD, Secr.
Vraagt dames, door ons reeds 3 4 maal
behandeld.
Gelieve voor de a.s. kermis tijdig te be
spreken.
Gasthuisstraat 7, Tel. 93.
Levensverzekering-Mij.
ult°. Dec.'31
Wiskundig berekende reserve f50.230.000
Extra-reserves2.593.000
Bezittingen„55.618.000
Het jaarverslag over 1931 is verschenen en
wordt op aanvrage franco toegezonden.
FEUILLETON
VERKOCHT.
18
Hij deed de deur achter zich op slotp
stak een lucifer aan en een flets gele
gloed verspreidde zich in het kleine ver
trek. Het meubilair was maar heel karig,
een ledikant, een oude waschtafel, twee
stoelen en een wankelende tafel.
In een hoek stond een oude koffer. Met
leenige moeite trok Hawkins de flesch uit
zijn zak en maakte de koffer open.
Maar dan aarzelde hij.
Ik weet niet, wat me vanavond man
keert, mompelde hij, maar ik voel me
niks lekker. Ik zal er nog een nemen.
Maar dan ook niet meer dan een.
Hawkins ging aan tafel zitten met de
flesch voor zich.
En het werd heel erg laat.
Van tijd tot tijd spTak hij een paar
woorden en van tijd tot tijd schonk hij
zich een glas vol uit de flesch, die einde
lijk leeg was.
Ik hik moet eens goed hik
nadenken, stamelde hij en viel in slaap.
ER GEBEUREN VREEMDE
DINGEN.
Droomerig sloeg John Bruce de oogen
op. Hij was niet in staat iets te ontwaren,
maar werd zich bewust van een heerlijk
gevoel van koele rust. Hij wist niet of
het leven of dood was, maar het stelde
hem tevreden.
Hij probeerde te denken. Hij scheen
zich er van bewust te zijn, dat zijn brein
in lange tijd niet gewerkt had en hij was
de eerste oogenblikken niet in staat zich
iets te herinneren.
Hij zag een breed strand, dat door
maanlicht overgoten werd zag een
hoornen tandenstoker en dacht aan een
man, Gilbert Larmon. Maar nu was hij in
een kamer en begon zich af te vragen hoe
hij daar gekomen zou zijn. Hij bewoog
zich even en voelde nu plotseling een
stekende pijn in zijn borst. Zijn hand'
tastte onder de dekens naar zijn borst
en voelde daar een dik verband.
En als een bliksemflits herinnerde hij
zich weer alles. Hij herinnerde zich het
gevecht in het café van de oude Italiaan
en het mes, dat men hem in de borst
gegooid had. Hij herinnerde zich hoe hij
door een steeg gevlucht was en door het
venster haar kamer was binnengedrongen.
Weer keek hij om zich heen. Dit moest
dan haar kamer zijn, want hij herinnerde
zich dat hij aan haar voeten in zwijm ge
vallen was. Herinneren deed hij zich dat
eigenlijk niet, maar het moest wel zoo
gegaan zijn.
Hij fronste de wenkbrauwen. Toen hij
door het venster naar binnen geklommen
was, had hij wel niet veel gelegenheid
gehad om alles goed in zich op te nemen,
maar toch wilde het hem voorkomen, dat
de omgeving niet dezelfde was gebleven.
Maar dan zakten zijn wenkbrauwen weer
naar beneden. Wat deed het er toe? Ja,
het deed' er toch wel toe. Hij was mis
schien een paar uur buiten geweest, mis
schien ook wel een paar dagen, maar als
hij haar kamer binnen gedrongen was,
dan moest zij nog hier zijn.
John Bruoe luisterde plotseling heel
scherp. Ging hij het bewustzijn nu al
weer verliezen of tooverden zijn koorts-
droomen hem weer dingen voor de geest,
die iniet bestonden in werkelijkheid.
Vreemd, dat visioenen zoo werkelijk
kunnen schijnen. Was het niet net alsof
men bezig was een venster open te schui
ven?
Hij tilde zijn hoofd een weinig van het
kussen op en luisterde aandachtig.
Verduiveld, Birdie, hoorde hij zacht
jes fluisteren, waarom breek je het heele
huis niet af. Kan jij nog niet eens een
raam openschuiven zonder de heele New-
Yorksche politie er bij te roepen?
Bruoe's lippen vormden nu een rechte
lijn. Dat was vreemd, heel erg vreemd.
Die stem kwam achter zijn kussen van-
Juweeltjes! Spiegelglad.
Albums „Mooi Texel" 35 ct.
Klein formaat 15 ct.
Fotokaarten 5 ct. Bruindruk 4 ct.
Ook voor wederverkoopers
adres
THEEHANDEL
FOCKE S. KLEIN
Harlingen
Den Helder
Overal verkrijgbaar
(puntzak).]
vertrek Zaterdagmorgen 10 uur van Texel
Dinsdagmiddag 2 uur van Amsterdim.
Aanbevelend,
J. ZU1DEWIND Dz.
Ook de gewone schaar.
LOONSCHEERDERS REDUCTIE.
daan. Hij draaide zich een weinig om en
begreep nu waarom de kamer hem zoo
vreemd voorgekomen was. Men had een
groot scherm om zijn bed heengezet.
Bruoe hoorde iemand zwaar ademha
len en dan het schuifelen van voeten op
hout. Voorzichtig stak hij zijn eene hand
uit inaar het scherm, dat bespannen was
met zijde. Het viel hem niet moeilijk om
aan een kant de zijde een weinig weg te
trekken en nu was hij in staat de kamer
in te kijken.
Hij durfde bijna niet ademhalen. Mis
schien was hij nog zoo zwak, dat zijn
brein niet alles tegelijk kon bevatten,
want het duurde een oogenblik voordat
hij in staat was alles te zien, wat zich
daar in het vertrek afspeelde.
Het was inderdaad de kamer, waarin
hij was binnengedrongen na zijn vlucht
uit het café. Daar was het venster en het
eigenaardige was, dat juist op dat zelfde
oogenblik een andere man bezig was,
door het venster naar binnen te klimmen.
Hij hoorde zacht gefluister en zag nu, dat
twee andere mannen al in de kamer ston
den. Hun gezicht kon hij niet zien daar
zij met de rug naar hem toe stonden. Een
van hen wendde zich dan om en het licht
viel op zijn gelaat.
Joh Bruoe sloot zijn oogen. Dat was het
dus. Dat gelaat kon geen werkelijkheidi
zijn het was te bleek, de oogen waren
te zwart om echt te zijn.
UvtNSVÉRZ.ri^
Hoofdkantoor: Westerstraat 3, Rotterdam.
OPGERICHT I8JÖ
IN OC CAAAVAAN
