No. 4989 49s" Jaargang Zaterdag 19 Oct. "-35 XT?
Voor de Zondag.
EERSTE BLAD.
Het Goede Doen.
De Hoofd-spionne van de
Negus.
fexe!sche Berichten
ii.
We komen nog even terug op onze
overdenking van vorige week.
Wat kunnen wij uit onze kleine krach
ten tegenover het groote kwaad, dat in
de wereld woedt? Daarin wordt onze
goede bedoeling immers toch terstond
verteerd.
Hebt ge wel eens 'n groote brand gezien,
en dan daartegen het werk van de brand
weerman? Daar klimt hij omhoog langs
de lange ladder, dat kleine, donkere fi
guurtje tegen de laaiende vuurgloed. Wat
zal hij vermogen met zijn enkele water
straaltje in die helsche vlammenzee Maar
hij waagt het en hij doet zijn werk,
omdat hij weet van onderop steeds ge
voed te worden uit de breede waterstroo-
men, die het vijandig element eens over
meesteren zullen. En omdat hij ver
trouwt, dat van alle zijden op dezelfde
wijze de anderen, zijn makkers, bezig zijn
en dat zij aldus met elkaar het kwaad
zoo niet hier geheel overweldigen, dan
toch tot stilstand brengen en beperken
kunnen. Zoo weet de ernstige mensch
dat hij in zijn strijd met en voor het
goede, door breeder kracht geschraagd
en opgehouden wordt en dat deze mee
door hem en anderen overwinnen zal. Het
is de genade, van wie zich in de breedste
zin des woords „geloovigen" weten (al
noemen zij zich zoo wellicht niet) aldus
te strijden en te arbeiden op weg n^ar
een uiteindelijke overwinning. Wat in de
verte de bedoeling is, zij vragen er mees
tentijds niet naar. Hoe ver de betere toe
komst ligt en of zij die nog zullen schou
wen, laat hun menigmaal onverschillig.
Zij weten maar één ding, dat zij zelf in
dit geval tot deze taak geroepen zijn,
onderdeel van een groot geheel. En zij
trachten uit alle kracht die te volbrengen.
Zij tobben er ook niet over of zij daar
voor wellicht te zwak of te slecht zijn.
Als menschen van onze tijd doen zij, en al
doende voelen zij de heilige kracht in zich
vermeerderd. „Maak eerst u zelf goed
en wanneer allen dit gedaan hebben, zul
len wij een goede samenleving geboren
zien", is een in haar eenzijdigheid vol
komen onjuiste en straks noodlottige
levenswijsheid. Terwijl de enkeling naar
eigen innige verbetering blijft streven,
gaat hij al vast in de wereld uit om daar
voor beter te strijden. En al arbeidende:
voelt hij heiliger leven in zich opstaan
Er is geen beter methode om het kwaad
uit het eigen hart te verdrijven., dan door
in de wereld zonder veel bedenken het
goede te doen. Eerder dan omgekeerd zal
voor een actief geslacht als het onze
de levensheiliging van buiten naar binnen,
werken. Laat ons het goede doen, wij zelf,
nu, hier. Alleen dan zal het tot stand ko
men Ook in onze harten.
ZONDAG, 20 October 1935.
niiiiiiiiiiiiinniiiiiiiiiimiiHHniiiiiiuiinmimii
VOOR HOOFD EN HART.
ZONDAG.
De ware vreugde wandelt op aarde
evenals de ware wijsheid. Door weinigen
gezien, door vrede vergezeld.
MAANDAG
De moraal is de wetenschap bij uitne
mendheid; zij is de kunst goed te leven
en gelukkig te zijn. Pascal.
DINSDAG.
Te leven in de harten, die wie achter
ons laten, wil zeggen: onsterfelijk zijn.
WOENSDAG.
Vergeet de uren, waarin ge verdriet ge
had hebt; maar vergeet niet, wat ge toen
hebt geleerd.
DONDERDAG.
Geet steeds gehoor aan uw geweten;
dat is uw rechter.
VRIJDAG.
Het kan gebeuren, dat u een onverdiend
verwijt treft. Vergeet het hem, die zich
vergiste, en bedenk, hoe dikwijls ge een
verdiend verwijt ontgaat.
ZATERDAG.
Uren van zelfbezinning zijn heilzaam,,
al zijn ze soms pijnlijk.
Vul nooit een waterketel e.d.
wanneer deze ingeschakeld is.
RECENSIES
VAN EIGEN LAND. Vanwege het Cri
sis Zuivelbureau werd ter voorlichting
van de Nederl. huisvrouwen een fraai
verzorgd boekje uitgegeven, bevattende
meer dan 100 recepten voor spijzen en
dranken, welke met weinig moeite en
kosten en toch smakelijk met melk of
room, boter en (of) kaas kunnen worden
bereid. Eenige interessante beschouwin
gen over onze voeding, geschreven door
Prof. dr. L. K. Wolff, hoogleeraar te
Utrecht en Prof. dr. E. van Leersum, oud
directeur Ned. Instituut voor Volksvoe
ding, zijn mede zeer lezenswaard. De
bekende kunstenaar H. Verstijnen ver
zorgde de illustraties.
WINGS ACROSS CONTINENTS.
De uitgever Andries Blitz, te Amster
dam, doet ons ter recensie toekomen een
Engelsch boek, getiteld Wings Across
Continents en gewijd aan de K.L.M.-lijm
Amsterdam—Batavia. Het is een boék,
zooals we er nog geen onder de oogen
kregen; het is rijkelijk voorzien van zeer
goede foto's en teekeningen welke die
nen ter illustratie van de breedvoerige
kostelijk gedocumenteerde beschrijving
van de luchtroute SchipholBatavia. Vrij
wel iedere vraag, betrekking hebbende op
deze K.L.M.-dienst vindt de lezer in dit
traaie boek beantwoord.
Een routekaart, zooals we in dit boek
aantreffen, hebben wij ook nog nimmer
zoo duidelijk gezien. Ook de kleine plaats
jes en riviertjes, welke de meeste atlas
sen niet vermelden, kunt ge op de diverse
kaarten vinden. Een welkom bezit voor
ieder, die de K.L.M. vogels trouw volgt
op hun vluchten tusschen Indië en het
moederland. De druk is uitstekend ver
zorgd.
y fflfflffiffifflfflfflfflffiffl
s ffl
ffl EEN TEXELAAR ffl
ffl PER FIETS DE WERELD IN. ffl
ffl ffl
fflfflfflfflfflffiffiffifflffl y ffifflfflfflfflfflfflfflffiffl
XXL
Monte Carlo Genua Milaan
Riva Italiaansch-Oostenrijk-
sche grens. Van een speelbank,
een vruchtbare vlakte, een won
derlijke weg, veel soldaten en
nog meer.
Dat wij in Monte Carlo de beroemde,
(beruchte) speelbank gezien hebben, „Het
Casino", spreekt vanzelf. Hoeveel geluk
kige maar ook wanhopige menschen zou
den de drempel van dit gebouw niet zijn
mysterieus voorkomen reeds overschreden
hebben? Hoeveel millioenen zouden hier
reeds gewonnen ot verionen zijn?. Veel
tijd om de Bank te laten „springen" heb
ben wij niet gehad, want vlak bij Monte
Carlo sprong mijn band en de rejiaratie
nam zooveel tijd in beslag, dat wij ons
bepaalden tot het bewonderen van de
prachtige auto's der filmsterren, die voor
het Casino wachtten. Veel menschen wa
ren er nog niet binnengegaan (het
was tegen de avond) en de reusachtige
salons, schitterend bekleed en bewerkt,
hebben wij niet volgepropt met speel-
zuchtigen kunnen aanschouwen, want
voor het geheel donker was, wilden wij
de Fransch-Italiaansche grens nog pas-
seeren. Een uurtje trappen en wij waren
zoo ver. De Italiaansche douane was niet
erg lastig, en na getoond te hebben, hoe
veel geld wij bezaten, reden wij de Ita
liaansche Rivièra binnen, niet zoo mooi
als de Fransche, maar wel veel natuur
lijker. De Fransche Rivièra met haar
charmante badplaatsen lag weer achter
ons en wij hadden al weer veel moois
gezien. En tocher is iets, dat alles
'intsiert. Erger dan waar ook. En dat zijn
de reclameborden. Passeert men b. v.
een bocht met een prachtige steile rots,
dan is deze in het oogloopenl ont
sierd, Ja, ik zou schrijven „behangen"
met reclameborden voor Shell, Texaco,
bustehouders, enz. Soms 10 of 12 borden
broederlijk bij elkander. Neen, de Itali
aansche Rivièra is in dit opzicht schoo
ner; de mooie plekjes zijn er niet weg-
gebouwd of weg,,behangen". Misschien
komt het, doordat de kust hier steiler
is en zich niet zoo voor bebouwen leent.
Het is er in ieder geval niet half zoo
druk als aan de Fransche Rivièra. Wij
sliepen hier voor de laatste maal onder
de palmboomen, zwommen de volgende
morgen voor het laatst in de Middell.
Zee en zetten toen onze reis door Italië
voort, steeds die zee volgend naar Ge
nua. Voor het eerst sinds onze reis kre
gen wij 'smiddags een fiksche regenbui,
Maar daar het niet koud was zijn wij
hoewel wij spoedig „door" waren, toch
LIBELLEN. U kent ze toch, lezer, die
mooie 45 ets. boekjes van de Baarnsche
uitgevers Bosch en Keuning? We hebben
er al meer uw aandacht op mogen ves
tigen. In de Libellen-reeks vindt ge elck
wat wils, getuige dit drietal, dat de uit
gevers ons deden toekomen. Tot de re-
ligieuse lectuur behoort het boekje
getiteld Maria, de Moeder van onze Heer,
en Haar beteekenis voor deze tijd. Een
rijk onderwerp, dat de schrijfster Wilma
in het klein bestek van dit boekske be
knopt behandelen moest, maar niettemin
op een wijze, die de belangstellende le
zer kan boeien.
Voor wie zich voor folklore interes
seert en in het biezonder voor Flakkee,
moet Libel no. 35, Flakkeesche Schetsen,
een welkome gast zijn. Voor negen stui
vers een boekje, waarin J. Kleeuwens in
dialect eenige aardige verhalen opdischt,
die een vriendelijke kijk geven op land
en volk.
Tot de practische boekjes behoort de
Libel, aan de „schoonmaak" gewijd. Nu
de najaarsschoonmaak in volle gang is,
mag dit boekje actueel heieten. Hoe maak
ik dit schoon? Hoe repareer ik dat?
Hoe kan ik die muur, dit zeil, deze gor
dijnen opknappen? Óp tal van vragen
geeft dit boekje van S. van Dam en S.
Manger een afdoend antwoord. Vraagt
het uw boekhandelaar eens ter inzage.
ESPERANTO.
Aan het in September te A'dam ge
houden Int. Botanisch Congres namen
eenige honderden personen uit diverse
deelen der wereld deel. Of alle
deelnemers Esperanto spraken? Nog niet,
maar het komt zoover zeker.
maar dooi gepe ddeld. Daar het bleef re
genen, namen wij bij Genua onze intrek
in een allerliefst hotelletje, waar onze
spullen gedroogd konden worden. Vroeg
waren wij reeds in Genua en eenige uren
later namen wij afscheid van de Middell.
Zee, welke wij voor een flink deel rond-
getrapt hadden. Toen zetten wij weer
koers naar het N. Een k'eine bergrug deed
ons 5 K.M. loopen, wat in dit geval maar
een „bultje" voor ons was en toen gle
den wij naar beneden, de Poovlakte tege
moet, waar wij de boeren nog lustig za
gen maaien, zaaien en oogsten, wamt in
de warme Po-vlakte met haar vruchtbare
grond zaait men het gansche jaar door.
.Milaan hadden wij spoedig bereikt. Over
vlakke wegen reden wjj verder. Weeneu
was nu ons doel voorloopig, maar die
stad lag nog 1000 K.M. van ons ver
wijderd. Na Milaan kwamen de bergen
weer en de 180 K.M., welke wij in de
Po-vlakte per dag gemakkelijk aflegden,
liepen toen tot 130 terug. Het Meer van
Riva hadden wij spoedig bereikt en daar
maakten wij kennis met de wonderlijke
weg, welke langs dit blauwe meer is aan
gelegd. Buitengewoon. Niet langs of over
de rotsen loopt de weg, maar er door
heen. Ikzoudeze weg een meesterwerk,
een kunststuk, het best kunnen vergelij
ken met een enorme K.M.-lange galerij.
In de wand zijn groote luchtkokers ge
maakt, welke uitzicht geven op het meer.
Aan het einde van het meer ligt Riva, dat
voor de oorlog aan Oostenrijk behaorde.
Prachtig ligt het daar, door steile bergen
omgeven. Hier aten wij ans laatste mais-
broodje met spiek en toen trokken we
een nieuw berglandschap, de Dolomieten,
binnen. De weg leidde nu door het dal
en steeg geleidelijk. Hier reden wij in
het vroegere Oostenrijk. De Italiaansche
groet „Saluti", verwisselde voor het
hartelijke „Gruss Gott". Door zindelijke
dorpjes trokken wij verder, de Brennerpas
tegemoet. Opvallend groot werd het aan
tal soldaten; dicht bij de grens bevonden
er zich duizenden. Talrijke malen werden
wij aangehouden en werden onze passen
gecontroleerd. Moeilijkheden hebben wij
echter nimmer ^ehad. Zonder pech trok
ken wij verder. De warmte was thans
voor goed verdwenen. De bergtoppen
hadden alle een wit mutsje op. Een char
mant en liefiijk berglandschap was het,
dat wij thans doortrokken. Óok heb ik
nog nimmer zooveel kerkjes en kapelletjes
gezien als in deze streek. Heel eenvou
dige gebouwtjes met heel spitse kerkto
rens. Zoo naderden wij de Brennerpas,
welke 1400 M. hoog is. Door de krachtige
wind in de rug en de langzaam oploo-
pende weg konden wij tot over de 900
M. fietsen. De laatste 2 uurtjes echteri
moesten wij loopen. De grens loopt pre
cies over het hoogste punt en na eenige
tormaliteiten trokken wij Oostenrijk bin
nen.
SIEM DE WAAL C.Hz.
(Wordt vervolgd.)
Woezere Manen, aldus heet de hoofd-
spionne van de Negus, die in het bezit
is van de hoogste militaire orde van
Abessinië, de Ster van Ethiopië. De be
kende Engelsche kolonel Lawrence heeft
haar „ontdekt" en maakte reeds in 1917
van haar diensten gebruik om belangrijke
berichten over de partij-oneenighedeu in
het land zelf te verkrijgen. Ze is geboor
tig uit Amhara en was hofdame van
keizerin Zauditoe tot deze stierf. Sedert
de tegenwoordige keizer de troon besteeg,
heeft hij haar een pensioen toegekend. Bij
de eerste moeilijkheden bij Wal Wal
volgde zij als bedelares verkleed de mili
taire transporten om het oppercommando
te Addis Abeba op de hoogte te houden.
In de nacht wist zij door de vijandelijke
voorposten tc komen en enkele uren later
was de bevelhebber van de Abessinische
grensbezetting in kennis gesteld van het
oprukken der Italianen.
Kort daarop sloop ze in begeleiding
van een aantal Abessinische soldaten tot
vlak voor de Italiaansche troepen, waar
op zij zoogenaamd op de vlucht ging en
vervolgd werd. Dc Italiaansche schild
wachten hielden haar voor een van hun
eigen spionnen en toen zij de eiscli stel
de, onmiddellijk naar hun commandant
geleid te worden, aangezien ze een ge
wichtige boodschap had. Ze werd toen
naar het Italiaansche hoofdkwartier ge
bracht, waar men evenmin argwaan koes
terde, zoodat zij uit eerste bron verschil
lende dingen kon waarnemen. Vandaar
zag ze kans opnieuw naar haar land te
ontsnappen en de staf belangrijk mate
riaal mede te deelen. In Maart j.l. moet
zij, volgens de Haagsche Post, waaraan
we deze biezonderheden ontleeiien, haar
groote slag geslagen hebben. Tusschen
Abessinië en Japan werd onderhandeld
over een militair verbond. Het was de
Italianen gelukt, de tekst van het ont-
werp-verdrag te pakken te krijgen. Dit
oorspronkelijke stuk bevond zich in het
Italiaansche gezantschap in Addis Abeba.
Het is niet bekend op welke wijze Woe-
zero Manen te werk is gegaan, maar in
elk geval schijnt bet een feit te zijn, dat
ze het gezantschapsgebouw is binnenge
komen en bet kostbaar document nog
dezelfde avond weer in bet Abessinische
ministerie van oorlog wist terug tc bren
gen. -
DR. LANG.
De Anglic. Aartsbisschop van Canter
bury, Dr. Lang, die bij herhaling in felle
bewoordingen de strijd van Italië" tegen.
Abessinië veroordeelde en voor krachtige
maatregelen, een oorlog desnoods, tegen
de aanvaller pleitte.
JUBILEUM.
Men schrijft ons;
Zondag 20 October bestaat de naai-
vereeniging „St. Luduina" 25 jaar. Dit
teit zal door de leden feestelijk worden
herdacht en terecht. Deze vereeniging,
welke zich ten doel stelt het vervaardigen
van kleeren voor kerk en armen van de
Parochie te den Burg, is zeer nuttig ge
bleken. Mevr. H. A. C. Willemsen heeft
in 1910 met goedvinden en medewerking
van de Z.Eerw. heer pastoor Lagerweij
de vereeniging opgericht en is tot 1915
presidente geweest. Zij werd opgevolgd
door mej. G. Vinken, die haar functie
tot op heden vervult. Tevens mag worden
vermeld, dat mej. G. Vinken en mej. A.
Pieper van den beginne af ijverige lieden
zijn. Zij vieren dus met de vereen, haar
zilveren jubilé. Moge de „St. Luduina"
nog lang bestaan daartoe in 'staat
gesteld door de weldoeners der vereeni
ging tot steun van kerk en armen der
Parochie.
TEXELSCHE COURANT
