No. 5049 49sle Jaargang Zaterdag 16 Mei 1936 £LT -
Voor de Zondag.
EERSTE BLAD.
KLEINIGHEDEN.
Vogeltrekstation Texel.
Van Texel naar Londen.
In het groote gezin hangt de heele
dag aan elkaar van kleinigheden; het
begint al met de paar minuten, die moe
der bij ongeluk te laat is opgestaan en
die juist maken, dat de dag jachterig
begonnen wordt. En dan volgt het boter-»
potje, dat de vorige dag niet behoorlijk
gevuld is en dat de onrust aan 't een
beetje gejaagde ontbijt verhoogt, omdat
er voor boter naar de kelder gegaan
moet worden. En als de schoolkinderen'
op 't punt staan om weg te gaan, bjijken
Piet's punten nog niet geslepen en Jan)
heeft geen zakdoek en Marietjes huis
werkschrift moet nog opgezocht. En tot
overmaat van ramp springt er nog juist
een knoop van Willie's jas. Die bungelde
er al een paar dagen bij, maar op zoo'n
kleinigheid was niet gelet.
De heele dag blijft dan ver ier de onrust
heerschen. En waarom? Alleen om al die
schijnbaar nietige kleinigheden. Wat is
nu een losse knoop van een jas, wat een
potloodpunt, een leeg boterpotje, om van
een paar minuten langer in je bed liggen
niet eens te spreken, 't Is allemaal bijna
niets en toch en toch is 't o zoo veel.
Want de rust, de orde en de opgewekte
sfeer van 't heele gezin hangen voor een
zeer groot deel van kleinigheden af.
't Heele leven van een echte huismoe
der hangt eigenlijk van kleinigheden aan,
elkaar en haar sucoes in haar moeilijk
en veel omvattend werk staat er zeer
nauw mee in verband.
Als nu ieder lid van het gezin tracht
er het zijn^ toe bijtte dragen om op alle
kleinigheden te letten en ze evenals de
groote dingen in het leven goed en met
aandacht te doen, wordt uit al die met
zorg gedane kleinigheden een groot ge
heel opgebouwd, n.l. een huiselijke omge
ving waar rust, regelmaat en genoeg
lijkheid van uitstraalt. Waar vader en
moeder het goede voorbeeld geven ten
opzichte van het nauwkeurig doen van
al wat onvermijdelijk noodzakelijk is, zul
len de verdere huisgenooten vanzelf gaan
meewerken. Gelukkig is 't gezin, waarin
zoo'n vader en moeder te vinden zijn!
Maar het is een moeilijke taak om al
tijd een goed voorbeeld te zijn.
ZONDAG, 17 Mei 193.6
VOOR HOOFD EN HART.
ZONDAG.
Gelooven, ook in eigen kracht, brengt
altijd zegen aan.
MAANDAG.
Milde, dappere menschen leven het best;
zelden hebben zij zorg; maar de lafaard
is bang voor allies en de gierigaard be
droeft zich altijd over geschenken.
Oude Noorsche wijsheid.
DINSDAG.
Indien ge 's morgens al begint u haas-'
tig en ongeduldig aan te kleeden, hebt ge
u al overgegeven aan die onzichtbare
machten, waaruit dat element van haast
en ongeduld ontstaat, en zijt ge al op weg
om die dag in een slecht humeur door te
brengen. Pr. Muiford.
WOENSDAG.
Is ons gebrek aan tact niet vaak gebrek
aan liefde?
DONDERDAO
Het geluk komt bij velen, maar slechts
weinigen doen de deur er voor open.
Albaneesch spreekwoord.
VRIJDAG.
Kennis maakt een groot man nederig,
een gewoon man verwonderd, en een, on
beduidend man opgeblazen.
ZATERDAG.
Trots luistert nooit naar de stem van
het verstand, van de natuur, of van dö
religie.
LEESPORTEFEUILLE
DEN BURG 4
Zeven weekbladen, vier maand- 4
bladen. Iedere week een schat 4
van lectuur en illustraties. 4
Kost samen 15 ct. p. w.
BOEKHANDEL PARKSTRAAT. 4
door J. DE JONGE.
II.
(Slot.)
Het Texelsch Vogeltrekstation is tot
deze conclusie gekomenEr is geen sprake
van trekwegen. Middendorf had gelijk
met zijn breed front. Vogels, die in een,
gebied A overzomeren, en in een .gebied
B overwinteren, vliegen dus niet langs de
zelfde \veg van A naar B. Alleen in den
ting komen ze met elkaar overeen.
Wel kunnen er hier en daar verdichtin
gen, concentraties, ontstaan, die gemakke
lijk de indruk van trekwegen kunnen ge
ven. Laten we aannemen, dat een aantal
vogels westwaarts over ons land vliegt,
op weg naar Engeland. Bij de kust ge
komen, ontzinkt hun de moed om over te
steken en ze volgen de kust. Het lijkt
nu, alsof langs die kust een trekweg loopt,
maar dit is schijn. Zoo kan ook de aarze
ling om een gebergte of een woestijn
over te vliegen, langs de rand van zoo'n
gebied een trekverdichting doen ontstaan,
die op een trekweg lijkt. Er zijn ook an
dere oorzaken van zulke verdichtingen op
te geven. In ieder geval: volgens het
Vogeltrekstation Texel bestaan er in
het algemeen geen bepaalde trekwegen,
alleen maar bepaalde trekrichtingen.
Het is duidelijk, dat men, om zulke
conclusies te kunnen trekken, niet op één
maar op verschillende punten tegelijk moet
waarnemen, hetgeen danook gebeurd is en
de resultaten van die waarnemingen zijn
in kaart gebracht. En van die kaarten
leeren we b.v., dat er van verschillende,
vogelsoorten bij Nijloerk vaak een druk
kere tiek is dan langs onze kust, terwijl
ook in andere plaatsen trek van die
soorten wordt waargenomen.
De vuurtorens en hun vaak funeste
invloed op trekkende zangers zijn ook een
punt van onderzoek, De voorloonige con
clusie is: ze werken verblindend,'als auto
lichten. Een fietsier, die in het felle lampe
schijnsel van een auto moet oprijden,
ziet geen fietspad meer, hij raakt het
contact met de bodem kwijt, zoo vergaat
het somt. oox «ie trekkende vogels.
Ze raken in een felle stralenbundelj(de
Eierlandsche vuurtoren is 19.7 mijl ver
zichtbaar en 3 imillioen kaars sterk!) en
We laten hier een drietal frag
menten volgen uit de „Reisindruk
ken", welke Ds. Vis in De Lam.
pen Brandend van deze maand
schreef.
SPORT.
Toen we Zaterdagmorgen 25 April om
ongeveer 10 uur door Londen reden,
merkten we, tot onze verbazing, dat zelfs
in deze wereldstad, waar naar schatting
iederen dag ongeveer 8 millioen menschen
op een betrekkelijk klein vierkant zich be
wegen, biezondere gebeurtenissen op
sportgebied alom merkbaar zijn. Het was
de dag van de „Cup-final", d.w.z. de eind
strijd van de groote wedstrijden om „de"
beker, de belangrijkste jaarlijksche ge
beurtenis op voetbalgebied in Engeland.
Ik meen, dat er ongeveer 95.000 men
schen in het groote stadion opgeborgen
Waren. In ons hotel, hèt Hollandsche
Bangor-Hotel, dat in het hartje van Lon
den ligt, maar waar het zoo heerlijk rus
tig is., vertelde me de eigenaar een
„Biroèder'Mid der Amsterdamsche Doops
gezinde Gemeente, dat hij opeens een
gezelschap gasten kreeg, ongeveer 25, die
met een groote reiswagen uit Sheffield
(in het N. van Engeland) waren gekomen,
om de wedstrijd te zien. Zij zouden daar
overnachten na den wedstrijd (in Enge
land worden nog steeds alle sportwed
strijden op Zaterdag gehouden, een over
blijfsel van den echten-ouden-Engelschen
Zondag, die overigens geheel verdwenen
is, getuige de drommen, die Zondags de
tallooze bioscopen bevolken). Het waren
alle vrij bejaarde mannen en vrouwen,
eenvoudige fabrieksarbeiders, die hetheele
jaar voor dit uitstapje gespaard hadden.
Een Hollander in het hotel vertelde mij,
dat hij een toegangsbewijs voor deze
wedstrijd had gekocht voor den ge
wonenprijs van 4 shilling, ongeveer
f 1.50 en verkocht voor 3 pond, dat is
122. En men vertelde van 'n Australiër,
die de reis naar het moederland voor
dezen wedstrijd alleen had volbracht.... en
nu in Londen voor geen geld of «goed
een plaatskaart had kunnen bemachtigen.
HOE DRUK HET WAS.
Na den dienst gingen we als gewoonlijk
met de kerkeraad koffiedrinken in de ker-
kekamer, daarna naar het hotel, 's Mid
dags een wandeling door het verlaten
Londen. Welk een tegenstelling met
den volgenden morgen. Toen was er geen,
doorkomen aan, we moésten de straat
verliezen nu alle punten van oriëntatie,
Soms vliegen ze als verdwaasd met de
lichtbundel bond, soms gaan ze op de
voor hen aangebrachte zitplaatsen rusten,
soms vliegen ze zich te pletter tegen de
toren.
Men moet dus in de eerste plaats zor
gen, dat ze het verloren contact met de>
bodem hervinden en brengt daartoe naar
beneden gerichte lampen aan. Ik citeer
nu het eerste jaarverslag der stichtingi
„Dat de werking der lampen gunstig "is,
blijkt uit het volgende: in de nacht van
7 op 8 November waren de lampen stuk
en vlogen er 85 vogels dood. In de nacht
van 17 op 18 October, toen de toren
een veel grootere aantrekkingskracht op
de vogels uitoefende, en de lampen brand
den, vlogen er slechts 50 vogels dood",
(Was de trek even druk? Red. T.C.)
Bij nacht en ontij, op het eenzame,
verre Rottum, zoowel als op Frieslands
kust en Texels duinen staan de waarne
mers van het Vogeltrekstation Texiel en
ze verzamelen feiten. Hun kijkers zoeken
de wjjde einders at en ze noteeren, not
tee ren.
Bergen werk zijn er al verzet in de vijf
jaren, die de stichting nu bestaat en,
bergen werk moeten en zullen nog verzet
worden, alsnu ja, u weet het al: het
geld op is, niettegenstaande de zuinigheid
van sommige waarnemers, die er de voor
keur aan gaven „zeer ten gunste van onze
financiën .te kampeeren in het duin of in,
het huisje van onze vinkenbaan".
Een natuurliefhebber is een eenvoudig
mensch. Maar een beetje geld heeft toch
ook het Vogeltrekstation Texel noodig.
Ziet u ze staan, deze enthousiaste, jonge
kerels? Kragen op, kijkers klaar. De re
gen striemt, de wind giert. Uitkijken, no
teeren.
Kijk, dat is mooi werk, dat is, a(s ik
het zoo eens zeggen mag, achttien karaats
sport.
En dusGelukkig, dat u me zoo da
delijk begrijpt. Postrekening 104706 ten
name van het Vogeltrekstation Texel te
Amsterdam. Men is al donateur voor
12.50 en weldoener voor een nog kleiner
bedrag.
En danéén goede daad is beter
dan tien goede voornemens.
(Uit de „N. Apeldoornsche Courant".)
TOWER-BRIDGE.
De stadsdeelen van Londen aan beide
oevers van de Theems worden ver
bonden door 19 bruggen en ver
scheidene tunnels onder de rivier
door. Een van die bruggen is de be
roemde Tower-Bridge. Ze werd ge
bouwd in de jaren 18861894 en
heeft een totale lengte van ruim
800 Meter.
oversteken om de bus te krijgen, die ons
de stad verder in zou voeren, het ging
niet; eenvoudig doorloopen tot een hoek,
waar een stopbord stond en dan gauw de
kans waarnemen. Want, gauw, dat leer
je in Londen. Na een paar dagen was ik
zelfs zoover, dat ik een oude, eenvoudige
vrouw van het platte land, die hulpeloos
stond uit te kijken, of ze eindelijk kon
oversteken, resoluut onder den arm nam
nam en veilig over den weg leidde. Dat
is de telken jare terugkeerende sen
satie in Londen: ontzettende drukteen
toch heel kalme menschen. En beleefde
menschen. Meermalen gebeurde het ons,
dat bij het oversteken een auto, die vóór
mocht gaan, met een handbeweging de
voetgangers rustig eerst liet passeeren.
Wat echter niet rustig is, is het verkeer
onder den grond. Weet ge, dat in het
hartje van Landen geen trams rijden?
D.w.z. niet boven, alléén onder den grond.
Er zou voor die trams eenvoudig geen
centimeter plaats meer zijn boven den
grond. Dus: er onder, wie goed in de
wereldstad thuis is, reist dan ook, als hij
naar buiten moet, zoo goed als alleen met
de „Tube", de ondergrondsche trein. Vol
komen veilig, maar: uitkijken, wanneer je
In- en uitstappen moet. Ik heb zelfs nu
nog een nieuw (althans mij onbekend)
vervoermiddel ontdekt. Een tram, die
zooals alle trams en autobussen 2 ver
diepingen heeft, zoodat de wagen onge
veer 60 passagiers vervoeren kan, maar
het merkwaardige van die tram is, dat hij
opeens onder den grond verdween
OUDESCHILD
FEESTAVOND O.K.C.
De feestavond van Korfbalclub O.K.C.
was door ongeveer "100 personen bezocht,
niet slecht, gezien het vergevorderde sei
zoen. Voorzitter D. Badoer heette de aan
wezigen welkom. We hebben gemeend,
zei hij, deze avond te moeten organisee-
ren niet alleen ter eene van het behaalde
kampioenschap, doch ook omdat de club
thans vijf jaar bestaat, Spr. wenschte allen
een plezierige avond, waarna de leden een
kampioenslied zongen, dat heel aardig
in elkaar zat en een hartelijk applaus ten,
deel viel. Daarna werd opgevoerd „Een
angstvolle nacht",, een klucht, waarom
daverend werd gelachen.
De heer J. Beumkes, voorz. van de
T.K.B., droeg daarop de kampioensvlag
over aan O.K.C. Hoewel OKC in het be
gin ook reeds overwinningen behaalde,
leek het er toch niet og Jlat dit het be
gin van 't kampioenschap heteekende. In
de tweede helft van de competitie cChter
toonde OKC zich de meerdere. De vlag,
zei spr., draag ik over, doch deze kan eik-
jaar wisselen. Daarom heeft de T.K.B.
besloten ieder jaar een medaille uit te rei
ken. De Zwaluw en OKC kregen er ieder
een (Zwaluw was vorig .jaar kampioen.)
Een andere indruk: Donderdagmorgen
half 10. We zullen juist de stad i.n gaan.
Daar wordt getelefoneerd. De hotelhou
der bromt me toe: „Ook wat moois, het
consulaat belt me op, of ik ook een ge
strande Nederlandsche landverhuizer voor
een paar dagen kan herbergen, hij heeft
geen geld en nu zal het consulaat het
voor een koopje voorloopig betalen'.
Om 1 uur ruim komen we thuis. Aan
de lunch een nieuwe gast, een keurig
jongmensch. Kennismaken, d.w.z. je deftig
voorstellen, doe ig op reis niet gauw.
Maar al spoedig merk ik: dat is de be-f
wuste „landverhuizer". En we beginnen
een gesprek. Het doet hem merkbaar
goed, dat menschen belangstellen in zijn
lot. Want dat lot was niet benijdenswaar
dig. Het is een zeer beschaafd jongeman
ik schat 30 jaar oud „Binnenhuis
architect", die naar den Balkan (Du-
brovnik) op weg was. Al zijin geld er»
goed is hij in een schipbreuk kwijtgeraakt.
We kijken elkaar aanwanneer is dat
gebeurd? We hebben van geen schipbreuk
gelezenhij Iaat ons de courant en die
foto's zien; Woensdagmorgen om half 5
is de groote 13000 ton boot ver
gaan vlak bij Dover zuidkust van Enge
land aanvaring in de mist een gat
van 6 M. in de machinekamer direct
gezonken. Hij onze nieuwe vriend
was de ©enige passagier op deze vracht
boot, de bemanning had hem vergeten
hij had wel ©en schok gevoeld, maar meer
niet. Allen ook de kapitein waren
al in een boot, toen hij dacht: ik ga toch
eens kijken-en juist op tijd kon hij
aan een touw door het water gesleept
nog in de boot gehaald wordenalles
kwijt. Eerst om één uur werden ze door
de reddingsboot bemerkt en op sleep
touw genomen. Dit verhaal ontlokte een
der „bollenjongens" (zie boveit) de nuch
tere uitroep: „Dan was het scnip van u,
als de kapitein het al verlaten had". Welk
een algemeene vreugde den volgenden
morgen in het hotel, toen de schipbreu
keling kon vertellen: „dank zij de advo
caat van 't consulaat krijg ik alles terug".
OOST, WEST,
Zoo hoort en ziet en beleeft men van,
alles op reis. Ja, we hebben ontzaglijk
genoten zonder dat we, zooals men dat
noemt „uit" zijn geweest. En toch: we
zijn heel dankbaar, weer rustig „thuis"
te zijn.
TEXELSCHE COURANT
GOEDE VOORBEELDEN.
BETER EÉN VOGEL IN DE LUCHT
DAN TIEN IN UW HAND.
MENSCHEN IN HET HOTEL.
