Brieven van Texelaars in den Vreemde. V CHR. ZANGVEREEN. HOSANNA OP REIS. Gedachtig aan het spreekwoord: Een droeve morgen maakt een blijde dag, verlieten we onder leiding van Ds. A.W/. Kok in de vroege gure morgen van Dins dag 22 Juni j.l. Oosterend, om per eerstq boot Den Helder te bereiken, waar een, autobus van Koningsbrugge gereed stonci om ons naar Amsterdam te brengen. Juist op tijd kwamen we aan de boot/ het „Kasteel Staverden", een mooie sa lonboot, waarmee de reis over het IJsel- meer werd gemaakt. Na drie uur liepetv we de haven van Harderwijk binnen. De meesten onzer waren hier het vorig^ jaar geweest. Men had daarover enkelei minder prettige mededeelingen gedaan, vooral over de aankomst in Harderwijk! hoe men daar wordt aangevallen door Een wonderlijke gedachte maakte zich van ons meester. Van de boot at was een oude muur waar te nemen, maar deze zou geen belemmering zijn om binnen te komen. De boot was gemeerd, de loop plank gelegd en we zetten voet aan wal., Nudat viel mee. De aanvallers wa ren naar 't scheen deze keer gematigd, maar toch moesten we ons enkele malen door degladde paling (welke hier ten verkoop wordt aangeboden) een Weg banen om binnen te komen in dit een voudige stadje, de geboorteplaats van Ds. A- W. Kok. Vriendelijk werden we ontvangen ten huize van de vader van Ds. Kok, waar enkele oogenblikken vertoefd werd om daarna in de Vakschool 'foor Meisjes (waaraan mevr Kok voorheen verbonden was), het middagmaal te gebruiken. Het was intusschen ruim 1 uur. Na versterkt en verfrischt te zijn, werd de school be-i zichtigd, wat de dames zeer interesseerde; de heerten jschonken !de meeste aandacht aan de keuken. De reis werd voortgezet per autobus. Over de Veluwe ging het met zijn bos- schen en heuvels. Dit blad is te klein om alles te vermelden van hetgeen wij gehoord en gezien hebben. De tocht deed denken aan net volgende lied: Komt mee naar de bosschen, komt mee naar het strand; komt mee naar dewijldei hei. Daar diep in de bosschen of hoog op het duin, zijn wij als een vogel zoo* vrij. Daar klopt ons het harte met snelle slag, daar springen wij op van vreugd. Laat samen ons trekken langs velden met golvend graan. De aard heeft haar kostbaarste schatten bereid en biedt ze ons lachende aan. De diepblauwe hemel, de stralende zon vervullen ons hart met vreugd. Zoo ging het ook ons bij wat hier werd aanschouwd. Het gure van de vroege morgen was verdwenen, de zon was door gebroken, en we genoten van het mooie zomerweer, dat thans was aangebroken., Van Harderwijk uit ging het over Apel doorn, Dieren naar Arnhem (ik noem slechts de hoofdplaatsen). We bezichtig den enkele bezienswaardigheden, o.a. de bekende „Echoput", bij Apeldoorn, met zijn diepte van 223 voet, gegraven op last van Koning Lodewijk Napoleon. Als men in Apeldoorn is, wordt het paleis 't Loo van onze Koningin niet vergeten. Ook daar zijn wij een kijkje gaan nemen. Arnhem was het einddoel van deze dag. We kwamen er om 8 uur aan. Daar zou worden overnacht in het Oolgaards Huis, even buiten Arnhem, prachtig gelegen, met uitzicht op de Rijn, waarvan door ons heerlijk genoten werd, bij het gebruik van thee en brood. Hierna werd een: wandeling gemaakt in een der omliggende bosschen. Hoe rustig was het hier in dit avonduur, vooral toen wij ons zwijgend neerzetten, om een oogenblik te luisteren naar de stilte. Eerst dan wordt men ge waar, hoe mooi en schoon Gods schep ping is. Het was alsof de stilte sprak,. De dagsluiting, onder leiding van Ds. Kok, werd gehouden in de bibliotheekzaal WITMENSCHEN IN ZUID-AFRIKA. Ruim een half jaar geleden zette ik aan Kaapstad voet aan wal, mijzelf afvra gend, wat het Zuiden mij brengen zou.. Geluk, voorspoed, wat voor ervaringen? „Ek is nog baie jonk' leser" en u mag mij niet voor wereldwijs uitmaken, als ik u zeg, dat ik in deze tijd al heel vëeli ervaringen heb opgedaan, al heel veej heb ondervonden. Misschien het meest wel, wat betreft de menschen. Het is u bekend, dat er de laatste tijd duizenden- menschen naar Z.-Afrika gaan. Hun men taliteit is verschillend, maar dat zal u misschien weinig interesseeren. Ieder heeft immers zijn eigen opvattingen en, levenswijze. Maar toch zijn èn levensop vattingen èn mentaliteit van de emigrants van belang als wij „persoon en succes",, „emigrant en Afrika" nader gaan be schouwen. Wie „slagen" hier en wat verstaat men onder „geslaagd"? En hoe, heeft Z.-Afrika op hen gereageerd? Onder emigranten zit altijd een zeker percentage gelukzoekers, die naar hier komen om rijk te worden, rijk, 't liefst in zeer korte tijd. Onder hen bevinden zich echter de meeste door Z.-Afrika tev van het Oolgaardshuis. Nu ging de zon, nu ging de gouden zon Weer van ons heen, z' is aan de horizon. In paars en rood en purp'ren gloed ge daald En alle zomerkleuren zijn vervaald. Hier aan de Rijn, zoo rustig vrij Sluipt nu de nacht zoo stillekens nabij. Nu streelt de nacht, nu streelt de stille nacht, Zoo langs je hoofd, zoo vreemd, zoo stil, zoo zacht, Zooals voor 't kind, dat wordt in slaap gesust, Zoo komt na al het dagrumoer voor ons de rust. Hier aan de Rijn, zoo heerlijk vrij, Maakt dan de zoete slaap ons gansch van zorgen vrij. Zoo eindt de eerste dag. Goede nacht. De tweede dag doet ons verfrischt ont waken. Wasschen, kleeden, bedden opma kenVoordat de morgenmaaltijd aan vangt, begeven enkelen zich naar de Rijn, om deze van nabij te aanschouwen. Dit doet mij denken aan het gedicht van Dq Rijn. Na de morgenm aaltij d wordt de dag aangevangen met een korte morgenwij ding in de bibliotheekzaal. Dan wordt afscheid genomen van onze gastvrouw en begeven we ons per bus naar de nie- we brug over de Rijn, vanwaar we eem schitterend uitzicht op Rijn en omgeving genieten. Arnhem wordt doorkruist en we komen aan het park Sonsbeek, 65H.A. groot. Ruim een uur werden we rondge leid door de gids, die dé bezienswaardige- plekjes liet zien en van allerlei vertelde.- Verder ging het over Wageningen, Ede, Lunteren, Barneveld, Erinelo naar Har derwijk. Onderweg bezichtigden wij o.a. kasteel Doorwerth, waar veel oude strijd wapens, uniformen, enz. te zien waren, verschillende ridderzalen, een kapel, ge vangenis, folterkamer, doodstrafcel, enz. Dit alles voerde ons in gedachten terug naar de geschiedenis onzer voorvaderen, de 80-jarigc oorlog en geloofsvervolging met al zijn wreedheden. Bij het aanschou wen van het kasteel ziet men, hoe in dq oude tijd de menschen van bouwen def kunst verstonden. Van hier teruggekeerd, werd de inwen dige inensch versterkt en ging het verder1., De stemming was er in en niemand onzer had spijt van de reis. Zoo wordt bij hef naderen van Harderwijk de verzuchting geslaakt: Wat jammer, dat de tijd bijna weer voorbij is. Halt vijf n.m. bereikten wij Harderwijk. Ons restten nog 11/2 uur vóór het ver trek van de boot. Evenals bij aankomst de vorige dag, werden wij nu door de heer Kok vriendelijk in zijn huis ontvangen. De heer Kok geleidde ons na een kort ver- blijt naar de boot. Nog eenmaal werd een aanval op ons gedaan, welke wij nut niet konden weerstaan. Een tegenaanval onzerzijds volgde en wij stapten met een bos paling beladen op de boot, die ona naar Amsterdam bracht. Op de boot heb ben wij ons gezellig vermaakt, ook itneü het personeel der boot. Om half tien be reikten wij de hoofdstad, waar de bus1 gereed stond, waarmede wij te 12 uur- middernacht aan ons 'logies te Den Hél der arriveerden. De volgende morgen reisden we per eerste boot naar Texel en per fiets huiswaarts. Zoo kwam het einde: van deze schitterend geslaagde reis. Holland, ze zeggen, je bent maar zoo klein, Maar wijd is je zee en je lucht is zoo rein. En breed zijn je krachtige stroomen. Goud is je graan op je zand en je klei, Purper het kleed van je golvende hei, Stoer zijn je ruischende boomen. Holland, ik min je om je heerlijke tooi, Holland, mijn Holland, ik vind je zoo mooi! Ja, zoo is het, Holland is mooi. Dat hebben ook wij gezien en ondervonden. R. v.d. V. Ieurgestelden. Leeren deze menschen dan, nooit, dat het begeerlijke „rijk worden" maar voor een enkeling is weggelegd? Maar nog steeds staren velen zich daad blind op. Zij meenen, dat men hier de pondjes voor het oprapen heeft. Denken zij, dat in Z.-Afrika de „regte" menschen, ontbreken om zaken te drijven en daar mee gauw wat te verdienen Vooral de laatste jaren is in Z.-Afrika in die be hoefte al ruimschoots voorzien. Laat merf toch niet vergeten, dat men in den vreem de juist dubbel uitkijken moet. De hui dige bewoner is immers al een paar punten voor, omdat hij met taal en ge woonten reeds vertrouwd is. Wie het best slagen zijn zij, die ko men om te WERKEN, het geeft wat het geeft. Zij komen nog het verst. Denk niet, dat men zijn geld hier gemakkelijker, krijgt dan elders. Er moet flink voor aangepakt worden, waar natuurlijk niets tegen is. Meen niet, dat men hier om werkvolk verlegen zit. Daar vergissen meerderen zich in. De arbeidsmarkt is bijna vol, echter niet overvoerd, zoodat, elke vakman na eenig zoeken zijn kanSj krijgt. En als men zijn kans kreeg; die be nutte, en „pondjes" gekregen heeft, hoe ||||||iiiiiii!iij>iiiiiiiiiiiiiim llllllllllll VAN OVER DE GRENS. IIIIII1111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111IIIIII VAN ZEELAND IN DE V.S. De Belgische Minister-president Van Zeeland is, gevolg gevend aan het verzoek van de Engelsche en Fransche regeering, om de mogelijkheden van een herleving van de internationale handel te onderzoe ken, in de eerste helft van Juni naar1 Amerika vertrokken, nadat hij tevoren reeds met vele Europeesche staatslieden en economische deskundigen over dit on derwerp van gedachten had gewisseld. Nu heeft Van Zeeland in de Nieuwe Wereld langdurige besprekingen gehad met presi dent Roosevelt, de minister van buiten- Iandschc zaken Huil en de minister van financiën Morgenthau. Over de aard van deze besprekingen is slechts weinig uitge lekt, en dit is een gelukkige omstandig heid, want bij een ontijdige publiciteit is deze zaak geenszins gebaat. In ieder geval, staat vast, dat deze besprekingen niet zon der vrucht zijn gebleven. "Na afloop heb ben Roosevelt en Van Zeeland 11.1. geza menlijk een verklaring gepubliceerd, waar in werd medegedeeld, dat de Vereen. Sta ten bereid zijn, hun medewerking te ver- leenen aan de gezamenlijke taak, de in ternationale handel te doen herleven, mo netaire kwesties op te lossen en een be perking van de bewapening tot stand te brengen. CONGRES MET 6000 ZAKENLIEDEN. Dezer dagen vindt in Berlijn ook het congres van de Internationale Kamer van Koophandel plaats, waarvan onze land genoot Mr. Fentener van Vlissingen voor zitter is. Het doel van dit conglres, waar aan ongeveer 6000 zakenlieden uit alle landen van de wereld deelnemen, strookt ongeveer met datgene, waarnaar Van Zee land streeft. Ook hier wenscht men, zoo-, als blijkt uit de verschillende redevoerin gen bij de opening, waaraan o.a. ook Hit ier, Goering, dr. Schacht en Goebbels deelnamen, een herleving van de interna tionale handel. WE ZIJN ER NOG NIET. Al deze pogingen zijn ongetwijfeld lof felijk en blijven hoop geven op een be tere toekomst. Maar desondanks is er nog geen reden otn erg optimistisch te zijn., Want vast staat, dat een economische overeenstemming niet zonder oplossing van de politieke problemen te "bereiken zal zijn. En ten aanzien van dit laatste is de toestand juist op het oogenblik alles anders dan hoopvol. Al moge ook het incident met de Leipzig al haast weer vergeten zijn, de schade, welke daardoor aan de Europeesche samenwerking is toe gebracht, doét zich nog steeds gevoelen en zal dit naar alle waarschijnlijkheid nog lang blijven doen. Zooals men weet,, hebben Duitschland en Italië zich na het, incident met de Leipzig, dat intusschen nog steeds niet bewezen is, uit de con trolecommissie teruggetrokken, nadat hun gebleken was, dat Frankrijk en Engeland niet aan een demonstratie tegen de regee ring van Valencia willen deelnemen. Daar mede scheen het incident afgeloopen te zijn. In Londen, waar men veel ernstiger/ gevolgen had verwacht, had men geen woorden genoeg om de gematigde hou ding van Duitschland te prijzen. Cham berlain en Eden legden in het Lagerhuis; verklaringen af, welke zelfs in Duitsch land een gunstige pers hadden. Maar de1 Engelsche staatslieden waren wat te voor barig geweest. Een dag later hield Hitier) te Wirzburg een rede, waarin hij kort weg verklaarde, dat redevoeringen in bui- tenlandsche parlementen hem niet interes seerden en dat hij voor eens en voor al tijd genoeg had van collectieve acties. Op dezelfde dag beroemde Mussolini er zichi - - - '.-üaaH worden deze dan benut? Het grootste ge deelte blijft Hollandsch. Men weet de waarde van het geld, men heeft het in. Holland wel geleerdEr zijn getrouw den onder, die gauw hun vrouw met aan-- op, dat Italië in Spanje meevocht en dat een overwinning van Franco derhalve ook een Italiaansche overwinning zou zijn. Bovendien werd op deze dag nog een schip, geladen met voedingsmiddelen voor de Spaansche regeering, door een duik boot van onbekende nationaliteit tot zin ken gebracht. Dit zijn de feiten, waarbij/ men bij de beoordeeling van het volgende rekening moet houden. DEWENSCHVAN ROME EN BERLIJN. Door de uittreding van Duitschland en Italië uit de controlecommissie is in dë controlegordel een gat ontstaan, dat Frankrijk en Engeland wenschen te stop pen. Maar nu hebben de Duitsche en Itali aansche afgevaardigden in de niet-inmen- gingscommissie verklaard, dat zij daarte gen principieele bezwaren hebben. Tege lijkertijd laten deze beide landen vele vlooteenheden voor de Spaansche west kust kruisen, waar deze op het oogen blik eigenlijk niets meer te maken hebben. „FRANCO MOET WINNEN". Waar willen Rome en Berlijn naar toe, vraagt men zich in Londen af. Men meent; hierop het volgende antwoord te hebben gevonden. Hitler en Mussolini hebben het thans overduidelijk gemaakt, dat zij een overwinning van Franco wenschen. Daar toe willen zij echter geen Europeesche oorlog riskecren, welke ongetwijfeld het gevolg zou zijn van een openlijke inter ventie Nu laat de bestaande niet-inmen- gings-overeenkomst echter enkele gaten open, waardoor zij Franco hun bijstand kunnen leveren, die voor zijn overwin ning noodig is. Het internationale con trolestelsel is n.l. niet van toepassing op schepen, die de Spaansche vlag voe ren. Gebleken is nu, dat de kleine Spaan sche handelsvloot sinds het begin van da controle plotseling zeer in omvang is toe genomen. Op deze manier hebben dus wapenleveranties ongehinderd de twee partijen in Spanje kunnen bereiken. In Londen veronderstelt men nu, dat Rome, en Berlijn deze gaten in het controle-stel sel niet willen laten stoppen en het slechts aan Valencia onmogelijk willen maken, van deze gaten gebruik te maken, door; aan Franco een aantal duikbooten te le veren. Dit zou ook verklaren, waarom de Italiaansche en Duitsche oorlogsschepen in Spaansche wateren zijn gebleven. Het zou voorts verklaren, waarom Rome en- Berlijn bezwaar maken tegen een Engelsch-Fransche bewaking van de re- geeringskust, want de aanwezigheid van Engelsche en Fransche schepen aldaar zou de operatie van Franco's onderzeeër!» aan het licht kunnen brengen en dit zoul biezonder pijnlijk, zijn, als bleek dat*dq; betrokken duikbooten niet aan Franco bleken te behooren. Is het wonder, dat men in Londen de toestand ernstig in ziet? FRANKRIJK: 7\1 BONNET SLAGEN? Tenslotte zij nog vermeld, dat de re- geering-Chautemps in het begin dezer week voor de Kamer en Senaat versche nen is en daar vrij gunstig is ontvangen. Bonnet heeft een uiteenzetting gegeven van de herstelmaatregelen, welke hij op financieel gebied noodig acht en de Ka mercommissie heeft het ontwerp-vol- macht aan de regeering aangenomen. Ho pelijk slaagt Bonnet in zijn moeilijke taak. MOOI GEBRUINDE HUID van gelaat, hals en armen, óók bij geen- zon, door AMILDA zonnebruincrême. Voorkomt tevens zonnebrand. Flacon 90 ct. Tube 60 ct. Doos 50 en 25 ct. hang laten overkomen; ongetrouwden hun meisje. De een spaart en gaart en als men een potje heeft, gaat men weer gauw terug. De ander is minder „home sick" en zegt te blijven, tot het weer slecht wordt, over eenige tijd. Het aantal: voorspellingen daarover is legio, maar wie kan het weten? En zoo zijn er heel veel voorbeelden van overleg en spaar zaamheid te noemen GOUDSTAD-SCHIJN. Maar nu de anderen. De meeste emi granten gaan in hoofdzaak naar de Wit-f watersrand met als grootste plaats Jo hannesburg. En Johannésburg is een goudstad. En wat is nu een goudstad? De lezer zal misschien weten, dat men in een goudstad de meest uiteenloopenv de dingen ontmoet; menschen met de meest verschillende mentaliteiten. Een goudstad herbergt de meeste avonturiers; die trekken er uit alle deelen van de we-i reld heen. Men treft er de grootste rijk-, dom naast de bitterste armoede aan. Menschen met het edelste karakter naast die met het vuilste. Fatsoen naast los-i handigheid. Ik zou het „goudstad-men taliteit" noemen. SIEM DE WAAL (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1937 | | pagina 2