Juist voor Vrouwen!
AKKERTJES
De Blinde Blindengeleidster
Texelsche Berichten
„Akelig doorworstelde
uren op het Eiland
Texel".
AKKER.CACHETS
DE COCKSDORP.
OUDERAVOND.
L
SCHEEPSONGEVALLEN
6 NOVEMBER 1921.
Het schip van P. v.d. Vis, waarmee
groenten van Broekerhaven naar Oude-
voerd zouden worden, wordt bij Medenu
blik door storm overvallen.
Een zware golf slaat over en neemt het
kompas mee.
Men raakt uit de koers en het schip
slaat op de steenen bij Andijk aan stuk
ken. De twee opvarenden redden zich.
Dezelfde dag slaat de schuit van J. v.d.
Vis, de vader van P. v.d. Vis, bij Wierin-
gen stuk. J. v.d. Vis, de eenige opva
rende, redt zich.
Daar de schuiten niet verzekerd konden
worden, is hun geheele bezit verloren.
De Texelsche Courant zet een steun-
actie op touw.
De visschersvereen. "D.E.T.V., Oude-
schild schenkt f 75.—. Er worden tooneel-
uitvoeringen gegeven, lijsten circuleeren,
enz. Er wordt bijna f 1200 bijeengebracht.
Dat overtrof de verwachtingen.
7 JANUARI 1922.
Het Engelsche s.s. QUITO, met ijzer
erts van Huelva op weg naar Hamburg,
strandt bij storm in de Eierlandsche gron
den. Zes sleepbooten van de firma's Wijs
muller, Dros en Co. en Doeksen brengen
het schip vlot.
72
Iedereen kent wel de naam van 11 e 1 e n
Keiler, de doofstomme en blinde Ame-
rikaansche, die, hoewel alle deuren
naar dc wereld voor haar gesloten waren,1
contact kreeg met haar mcdemenschen
en hen leerde begrijpen en verstaan. Dit
heeft Helen Keiler te danken aan de on-i
vermoeide arbeid en het bijna bovenineu-
schelijke geduld van haar leerares en
vriendin Anne Sullivan Macy, die ha ad
niet slechts leerde lezen, schrijven, „hoo-
rcn" en spreken, maar die eveneens haar
belangstelling wist op te wekken voor ge-1
schiedenis, muziek en litteratuur. Helen/
Keiler bezocht zelfs een school en deed
verschillende examens. Overal volgde Am
ne Sullivan Macy haar. Zij vergezelde
haar zelfs op haar wereldreizen. Zij of
ferde zich in de meest letterlijke betee-
kenis van het woord voor haar bescher
melinge op en bleef haar zware taak, die
ze op nauwelijks twintigjarige leeftijd
vrijwillig op zich had genomen, haar le
ven lang trouw.
Toen Helen Keller en Anne Sullivan
Macy eenige jaren geleden voor de laat
ste keer door Europa reisden, was mie
vrouw Macy zeer oud geworden. Haar
handen trilden en 'haar gezichtsvermogen
was erg verzwakt. Maar ze bleef haar be
lofte trouw, die ze Helen Keiler eens had
gedaan: „Helen, ik zal je nooit verlaten".
Haar oogen werden inmiddels steeds slech
ter. Weldra kon ze bijna geen voorwerp
meer herkennen, en toen ze onlangs op'
een goede morgen wakker werd, riep ze
Helen Keiler bij zich. Zij legde haar han
den op Helen's voorhoofd en sprak: „Ik
zie niets meer, Helen nu is de nacht;
ook bij mij gekomen". Helen voelde diepi
medelijden met haar vriendin en leerares,,
die haar tranen had gedroogd, toen ze
nog een klein meisje was en aan wie ze
alles te danken had, wat deze weneldi
haar had geboden. Ontroerd omhelsde de
nu zes-en-vijftig-jarige haar geleidster,
leerares en beste vriendin, en fluisterde in
haar gebrekkige spraak: „Nu zal ik je
mijn schuld terug betalen, Anne. In de we
reld van de nacht ben ik beter thuis dan
jij. Nu zal ik jouw geleidster zijn." i
Zwijgend wandelen de beide vrouwen
nu dagelijks door het park van het rus
tige huis te Illinois. Meestal speelt er1
zelfs geen wind in de bladeren van des
boomen. Zwijgen en rust heerschen alom,,
ook in de natuur. Helen Keiler en de;
twintig jaar oudere Anne .Sullivan Macy
hebben besloten, voortaan geen reizen
meer te ondernemen, maar hier stil met
en voor elkaar verder te leven.
HOE LAAT
STOOMBOOTDIENST
TEXEL-DEN HELDER v.v.
Op werkdagen:
Van Texel: 5.50; 7.50; 11.20; 2.35; 5.35
Van Den Helder: 6.50; 10.-; 12.20; 4.20;
6.55.
Op Zon- en Feestdagen:
Van Texel: 7.30; 11.20; 5.20.
Van Den Helder: 9,00; 12.20; 6.30.
DE LUCHTLIJN OP AMSTERDAM.
Zondags tot en met Vrijdags van Texel:
8.25 en 16.40.
Van Amsterdam: 9.20 en 17.35.
Zaterdag van Texel: 8.25 en 13.35.
Zaterdag van Amsterdam: 9.20en 14.45.
REISBILJETTEN en inlichtingen:
aan het K.L.M.-AG ENTSCHAP:
Bureau Texelsche Courant, Den Burg
VAN 1887 HEDEN.
10 JANUARI 1922.
Dc bemanning van de Cocksdorper red
dingboot, die zich zoo kranig weerde bij
de stranding van de Liesbeth op 23 Oct.
1921, wordt Koninklijk onderscheiden.
Z.K.H. Prins -Hendrik arriveert hier
in gezelschap van zijn adjudant, Jhr. von
Munlen, burgemeester Buy sing Damsté,
de heeren Tegelberg en De Booij, resp.
voorz. en secr. der N. Z. R. M., Fock,
Schout bij Nacht te Wdlemsoord.
Z.K.H. voert in hotel De Hoop te De
Cocksdorp het woord, waarbij hij de
redders huldigt en onderscheidingen ter
hand stelt: voor de schipper een gouden,
voor de roeiers een zilveren medaille.
Schipper M. Boon Mz. spreekt woor
den van dank.
11 Febr. 1922 worden de onderscheidin
gen der N.Z.R.M. uitgereikt. Burgemees
ter Buysing Damsté en de heer D.C.Dros
voeren het woord.
JANUARI 1922.
De tjalk met zeegras van gebr. Asjes
van Wieringen raakt in Het Diep bij Oost
in het ijs vast Door meer dan honderd
personen wordt van het schip tot de stei
ger van Oost een geul' gehakt als het
schip in een gevaarlijke positie komt.
Zonder averij komt het onder de wal.
73
GEMEENTE TEXEL
INRICHTINGEN
welke gevaar, schade of hinder l unnen
veroorzaken.
Burgemeester en Wethouders der ge
meente Texel brengen ter openbare kennis,
dat het verzoek van de fa. Gebrs. Blom,
te Oudeschild om de viscluliiogterij aan»
den Schilderweg nabij Oudeschild, op heli
perceel kadastraal bekend in sectie D„,
no. 3464, te mogen uitbreiden, door hen
voorwaardelijk is toegestaan.
De aandacht wordt er op gevestigd,
dat volgens de bestaande jurisprudentie
eventueel NIET tot beroep van de be
schikking bevoegd zijn zij, die indertijd
niet voor het Gemeentebestuur zijn ver
schenen, om hunne bezwaren mondeling
toe te lichten.
Texel, 27 September 1937.
Burgem. en Wethouders voornoemd,
De Secretaris. De Buigemeester,
C. JONKER. KAMP.
zijn die "AKKERTJES" een ideaal
middel. Ze helpen verrassend
bij onbehaaglijkheid, bovendien
ook bij klachten op gezette tijden
4) Volgens recept van Apotheker Dumont
MODERNE VOEDING.
„Rauwkost", een woord van deze tijd;
haast een modewoord. Ieder heeft er wel
eens van gehoord.
Van „Vitaminen" ook!
Ook zoo'n modewoord.
Maar buiten de kring van meer ontwik
kelden, en van, bij de'voeding geïnteres
seerden uit principieele of commercieele;
oorzaak ,weet men van de z.g. „Modern©
voeding" niet veel meer af, dan dat het
daarbij gaat om het eten van veel wor
tels, rauwe groenten, vruchten en zoo,;
maar van het „hoe" en het „waarom" i9
de groote meerderheid onkundig.
En toch gaat het hier om zeer belang
rijke dingen.
De woorden „rauwkost", „vitaminen"
zijn richtinggevend voor het antwoord op
de vraag, welke de beste menschelijkct
voeding is, in verband met de wetenschap
pelijke onderzoekingen 'der laatste jaren,
en waardoor een geneel ander licht is ge
worpen op de voedingsleer.
En het is merkwaardig te constateeren,
welke verrassende resultaten de toepas-»
sing van nieuwe inzichten brengt.
Niet alleen onder de „eters" in het al
gemeen, naast minderverstandige, „alles
rauw-eters" zich ook verstandige toepas
sers bevinden, hoort men van ingeno
menheid ermee gewagen: van verbeterde
gezondheid, van verhoogde levenskracht.,
Ook in de geneeskundige praktijk, waai
de arts de poging der natuur, om, doop
de ziekte heen, tot gezondheid te komen/
tracht te ondersteunen, blijkt de „moderne
voeding" een krachtig therapeutisch hulp
middel te zijn.
Verspreiding van kennis daaromtrent
vormt een bijdrage tot verhooging der
volksgezondheid en volkskracht.
Wie er wat meer van wil weten, zij
verwezen naar de adv. aangaande een le
zing welke de heer Verhoeff uit Utrecht
over Moderne Voeding zal houden.
K.L.M.-DIRECTEUR PLESMAN
OP ONS VLIEGVELD.
Maandagmiddag heeft de heer A.Ples-
man, directeur van de K.L.M., een kort
bezoek aan ons vliegveld gebracht.
Hij was vergezeld van een aantal jour
nalisten, vertegenwoordigers van diverse
froote binnen- en buitenlandsche bladen,
ij kwamen hierheen met twee Douglas-
machines, de Pelikaan en de Uil (DC3)
De heer Plesman had op het vliegveld
een onderhoud met onze Burgemeester
en toonde zich over de inrichting van
het stationsgebouw en over ons vliegveld
biezonder tevreden.
(Doorkijk Stationsgebouw K.L.M.)
DE KOOG
DE REDDINGBOOT GAAT UIT.
Hedenmiddag wordt hier aanvan
gende om drie uur een oefening met
de reddingboot gehouden.
Over handenarbeid, hoofdelijk en
klassikaal onderwijs en open-
luchtscholen.
'Donderdagavond werd in de o.l. school
alhier een ouderavond gehouden. Groot
was de opkomst der ouders niet. Vooral
veel „vaders" schitterden door afwezig-I
heid. Nu kon de oorzaak hiervan zjjn, dat
vader en moeder moeilijk tegelijk van huis
kunnen doch er hadden toch wel wat
meer ouders blijk van belangstelling kun
nen geven.
De bijeenkomst werd door het hoofd
der school, de heer Zondervan, geopend,
waarna ae secretaresse van de oudercont-.
missie de notulen van de vorige ouder
avond voorlas. De heer Z. besprak hierna
punt drie van de agenda, n.l. de z.g.
„werkweek" op school, die hij sinds eeni
ge maanden had ingevoerd. Hierbij wordt
door verschillende groepen jongens en
meisjes, kleinere en grootere door el
kaar, handenarbeid verricht, als het wer-t
ken in de schooltuin, het schoonhouden;
van de melkbekers, de schoolborden en
banken, enz.
Het was de heer Z. gebleken, dat som
mige ouders hieromtrent een verkeerde
voorstelling hadden. Enkelen meenden
zelfs, dat het hier een zuinigheidsmaatre
gel van de gemeente betrof Dit toch was
allerminst het geval. Deze handenarbeid»
was door de heer Z. ingesteld uit zuiver
paedagogische overwegingen.
Behalve het practische nut, toonde spr.
de belangrijke opvoedkundige waarde aan,
die deze handenarbeid inhoudt. De onder
wijzer leert hierdoor beter de karakter
eigenschappen van een kind kennen en
waardeeren. Een leerling b.v., die bij het
theoretisch onderwijs in de klas niet tot
de vlugste behoorde, legde dikwijls bij de
handenarbeid groote vaardigheid en 'ijver
aan dc dag, terwijl met anderen weer het
omgekeerde het geval was. Ook kwam
dikwijls de geschiktheid tot het geven van
leiding aan anderen tot uiting.
Hierna sprak de heer Z. nog over klas
sikaal onderwijs, het onderwijs, dat te
genwoordig in de lagere scholen algemeen
wordt toegepast. Hij toonde de gebrekkig
heid van deze methode aan, doch kwam'
tevens tot de conclusie, dat het geven»
van hoofdelijk onderwijs bij het huidige
groote leerlingenaantal in een klasse niet
door te voeren was.
Ook het nut van het geven van onder
wijs in de open lucht kwam ter sprake en
in verband hiermee de heilzame werking;
van de z.g. Openluchtscholen in sommig©
groote steden, waardoor groofè groepen
kinderen met vrucht onderwijs kunnen
ontvangen, die om gezondheidsredenen
op de gewone scholen daarvan uitgeslo-'
ten zouden zijn.
In de pauze werden de aanwezigen door
de goede zorgen van mevr. Zondervan
onthaald op 'n kop chocolade met koekjes.
Tot besluit las de heer Z. nog eenige
hoofdstukken uit een boek voor, waarna
hij de bijeenkomst te ruim 11 uur sloot.
Het was weer een leerzame en gezel
lige avond en we spreken de wensch uit,
dat bij de volgende ouderavond de be
langstelling grooter moge zijn.
(We herhalen, dat we toezending van
verslagen van ouderavonden steeds zeeC
op prijs stellen. Helaas is dit instituut
„Ouderavonden" op Texel vrijwel inge
dut. Moge daarin verbetering komen. Zul
ke avonden zijn toch zoo nuttig. - Red.).
Onder deze sensationeele titel
verscheen in het begin van de
vorige eeuw een boekje, geschre
ven door H. Altman. Het bevat
het relaas van een spannend
avontuur op het Buitenveld in
den jare 1823. We nemen het
verhaal in zijn geheel in ons blad
op en danken de heer Joh. Roe
per Nz„ die ons daartoe in de
gelegenheid stelt.
Dat gedeelte van het eiland Texel, het
welk vroeger het Buitenveld werd ge
noemd, doch nu de naam van Cocksdorp'
draagt ,was voormaals een eenzame vlak
te, waar men geen woningen zag, dan al
leen drie pachthoeven, de Kwelder, het)
Zanddijkshuis en het Eijerland, welke
pachthoeven nagenoeg een uur van elkan
der verwijderd lagen. Daar, waar nu tnen-
schelijk bedrijf en werkzaamheid heer
schen en de woeste grond meerendeels in
bebouwde akkers herschapen is, hoordei
men vroeger niet anders dan hef geblaat;
der menigte schapen, het eigendom der
pachters en de verwarde geluiden der
vele soorten van water- en andere vogels,,
welke zich in ontelbare menigte op een
veld ophielden, waar zij zelden door dê
mensch verontrust werden. Nu en dan
werd dit eentonig geluid afgewisseld
door fier geblaf van 3e herdershond, ot
ae stem van de scnaapneraer. in aé win
ter voorat, zag alt vela er dooascn en
creung nit. Wanneer ae sneeuw net vera
bedekte en het vee in de stallen was-
opgesloten, dan ontwaarde men, waar
heen het oog zich ook wendde, nergens
eenig leven; tenzij een enkele roofvogel" in
wijde kringen over de vlakte zweefde en
met een somber geschreeuw angstig zijn
prooi zocht.
Het gezicht reikte niet ver genoeg, om
haar geheel te overzien, vooral, wanneer
het ijs der reede zich met het veld scheen
te vereenigen. Nu zijn beide door een
sterke dijk van elkander gescheiden, en
het oog vindt meer dan één rustpunt,
waarop het met welgevallen verwijlt.
Het was in de namiddag van een droe
vige winterdag van het jaar 1823, dat
N. B. de pachthoeve, het Zanddijkshuis
verliet .gelegen op het midden des velds
tegen de hooge keten van 'duinen, welke
het tegen de Noordzee beschermen. Hij
woonde daar met zijn broer en deelde
met deze het toezicht over diens uitge
breide boerderij. Zijn voornemen was om
een bezoek af te leggen bij een vriend,
die in een gehucht aan de oostelijke punt
van het Eiland woonde.
Tusschen de pachthoeve en de woning
van die vriend lag een gedeelte van het
zooeven beschreven veld en een uitge-,
strekte watervlakte, welke door het oos-»
telijk gedeelte van het eiland als dooij
een landtong omvat wer3. Alleen in de
winter, wanneer deze waterkom sterk ge
noeg was om deze te betreden, kon men
de overtocht doen, waarvoor men dart
niet meer dan een klein uur noodig had;
terwijl men anders, om van 'de eene plaats;
naar de andere te komen, langs een om
weg van bijkans drie uren moest gaan.
B., die van jongsaf het veld in alle
richtingen dikwijls had doorkruist, zoowel
bij nacht als bij dag, en die gedurende de
'lange en strenge winter reeds meermalen,
nu dit zoo gemakkelijk was, het vrienden
bezoek tegen de avond had afgelegd,
dacht niet aan de mogelijkheid, dat hij op
het veld ,waar hij om zoo te zeggen,
was opgevoed, zou kunnen dwalen, Zon
der derhalve op de streek van de 'wind
te letten of eenig ander merkteéken te ne
men, begaf hij zich vroölijk op weg.
Het was ongeveer vier uur, foen hij de
woning van zijn broeder verliet, en, Tioe-
wel flauw, zag hij toch in het verschiet
de plaats zijner bestemming voor zich.
Doch nauwelijks een kwartier gegaan heb
bende, onttrok een snel opkomende nevel
alle voorwerpen aan zijn gezicht; zulks,
bekommerde hem echter niet en hij
dacht er nog geheel niet aan, dat hij het
pad zou kunnen missen. Gerust zette hij
zijn tocht, nu reeds op het ijs, voort,,
het veld achter zich latende.
Spoedig begon het hem echter te be
vreemden, dat hij, bijna de gewone tijd
onder weg geweest zijnde, nog immer de
ijsvlakte voor zich zag; doch hij schreef
zulks nog aan de zich meer en meer ver
dikkende nevel toe, die, zoo hij meende,
hem de wal niet zou doen ontwaren, al
vorens hij er voor stond.
De flauwe schemering van de dag had
hem intusschen geheel verlaten en plaats
gemaakt voor een bijkans volslagen duis
ternis. Van oogenbliktotoogenblik hoopte
hij het doel van zijn tocht, de voet van de
dijk, te bereiken, doch zag zich in deze
verwachting teleurgesteld.
Toen hij eindelijk zijn horloge betastte
om de tijd te weten, ontwaarde hij met
schrik, dat hij reeds een uur langer had
geloopen, dan de gewone afstand vor
derde.
(Wordt vervolgd.)
