TWEEDE BLAD
TEXEL
EN ZIJN VOGELWERELD
TEXELSCHE COURANT
Texelsche Berichten
Huishoudkamp op Texel.
Kr
Zaterdag 22 Juli 1939
^T7>
üp:
I*
e
rd. E
dies
;eschn
uw k
is dr
rlarwi
l brit
ord
■r Pcj
en
°g-
DE EVANGELISATIE-SAMENKOMST.
Belangstelling wegens ongunstig
weer niet zoo groot als gewoon
lijk.
„Zoovelen in de tegenwoordige tijd
kunnen niet gelooven, dat er eens een
Paradijs op deze aarde geweest is. Hoe
moeilijk zal het velen ook vallen, dit te
gelooven, als zij een vergelijking maken
met de ellendige toestanden, welke er in
het hedendaagsche leven bestaan...." al
dus sprak Ds. Van der Leer op de
Woensdagavond in het Park te Den Burg
gehouden Evangelisatie-samenkomst.
Inderdaad, denkende aan een Paradijs
en ziènde de groote ellende rond ons in
deze wereld, de wereld van geweld, waar
in niet het recht, maar de kracht zege
viert, zullen zeer velen het met die
woorden eens zijn en met steeds grooter
wordende huivering zien wij toe, hoe het
contrast nog steeds scherper wordt
Hoe lang nog?
Deze Evangelisatie-samenkomst is wel
onder zeer biezondere omstandigheden
oehouden. In het vallend duister door
liefden niet zelden bliksemschichten de
lucht. M.a.w.Een geladen atmosfeer
rondom, in de natuur, en hoevele ma
len is dat erger een geladen atmos
feer in de politieke wereld, zoo sterk
geladen zelfs, dat zoo er een ontlading
jloor uitbarsting zou volgen, de
[ramp niet te overzien zou zijn.
CAND1DAAT WOUDA SPREEKT.
De bijeenkomst wordt met een kort
[woord geopend door Candidaat Wouda.
Na te zijn voorgegaan in gfebed, houdt
de heer Wouda een korte toespraak, met
als onderwerp Een verzonden IJltima-
Itum. Spr. verklaart eerst het woord ulti
matum (voor zoover moodig). Spr. gaat
terug tot het Volk Israels, dat door
Gods macht uit Egypte was verlost. Het
volk is op weg naar het beloofde Land,
naar Kanaan. Maar de weg is lang, en
de omgeving dor, zelfs moeten zij door
woestenijen trekken. Dit verwekt onte
vredenheid en tenslotte verzet. Zij begin
nen samen te spannen tegen hun leider,
Mozes; beschuldigen hem en willen terug
naar de vleeschpotten. Him ultimatum.
Oog voor het goede, dat hun telkens
Jweer werd gegeven, hadden zij niet,
kracht tot doorzetten liet beloofde
land zou ééns bereikt worden ont-
brak bij hen evenzeer, daar zij afge-
dwaal d waren van hun God. Tenslotte
worden zij eigenwijs, hoogmoedig, on
dankbaar en hoe ras kwam de gedachte,
om zelf de teugels in handen te gaan
nemen
Geen oog voor het vele goede. Spr.
3 ....Jblikt in de tegenwoordige wereld. Slechte
het p« tijden Laten we niet vergeten het vele
1 binnc goede, dat ons steeds opnieuw ten deel
t Bidb valt. Niet moedeloos bukken voor de ob-
evondfl stakels, maar blijven vertrouwen op
lorrijde Hem, Die niet zal doen naar onze zonir
therpai den. Vertrouwen. De vuist opheffen naar
een ai de hemel zal niet baten. Dan volgt onver-
Nu to biddelijk de oorlogsverklaring door God.
[We moeten zoeken, tot de middelaar ge-
ronden wordt.
gen, ci
iat lis
gaai1
li tie,
kw
r wat
hebt
uto,
van E
A Bidt'
din, Ci
iar zwi
op,
ïiddeföl
vo'gd.
ID.IilllH
en sted
iheid j>
over
>ank
Jiditeib
ichtsrha
et be^
i won»1
toe
do
■er-dire.'
insultaf
ten.
DE HEER BRASSER SPREEKT.
:n, San
en, k;
nen m
■ij gen
Over het zoeken naar de middelaar
vaar fl sprak vervolgens de heer Brasser, uit
lÓen Helder. Interventie gezocht. Dit was
[bet onderwerp, dat deze spr. behandelde.
Spr. vertelt eerst van de zware straf
fen, die vroeger op de schepen gegeven
werden aan hen, die zich hadden misdra
gen. In die barbaarsche tijd werd veel
geleden en wanneer er gegeeseld werd,
schreeuwde het slachtoffer het uit van
pijn en riep het de beul de ergste ver-
wenschingen toe. Spr. vertelt van een
uitzondering: Een matroos, die gegeeseld
werd, gaf geen kreet, hij schold zelfs
"iet, maar nam tegenover de kapitein
oen tartende houding aan. en wenschte
ooa meer slagen, wijl hij toch geen pijn
II!» VAN ZON EN MAAN. Oil
llllll'iiiiiiiiiiiiii'iiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiüillllll
MAAN
ZON
Datum.
Onder
üp:
Onder
1 23 Juli
13,58
23,56
5 07
21,05
«.24
15.G8
24,29
5,08
21,04
25
16,16
1.
5 10
21,02
W.26
17.16
1,07
5 11
21.01
0.27
18,08
1,52
5,13
20 59
V- 28
1854
2,42
5,14
20 58
29
19,31
3,38
5,16
20 56
EEN GESPREK MET
HEER A. BURDET.
DE
In de vallende schemering ligt Texel
als het ware te drijven in een zee van
nevel, zonder bodem of oppervlak. Hoog
boven de wester kim is de zon verdwe
nen en als de kelk van een ontzaglijke
exotische bloem stroomt nu een rivier
van karmozijnen en purperen licht over
het Marsdiep. Sternen wieken van over de
stranden naar het binnenland, in de verte,
daar, waar de nacht en de duinen elkaar
reeds gevonden hebben, zit een eenzaam
koekoekenpaar melancholiek door de
plechtige stilte elkander te roepen.
De lichtbundels van de Eierlandsche
vuurtoren wieken over de duinen, rennen
als Walkiiren over de duinkammen. Hol-:
derdebolder achter elkaar aan. Gloren tel
kens even over de duistere toppen in de
verten. Zoo is deze Texelsche avond,
waarin men al de duizend groeigeuren
van de vochtige aarde voelt opstijgen
Enkele nachtvogels gaan als flarden scha
duwen door het duister.
In het hotel op De Koog zitten we
aan de rooktafel tegenover Adr. Burdzt,
de 77-jarige ornitholoog, het doel van
onze komst.
Burdeteen treffende gelijkenis met
Shaw; hetzelfde klassieke profiel, de
Grieksche baard, maar met veel zachter
trekken in het vriendelijke gezicht.
Burdet, vriend van dr. Thijsse, vriend
van Jan P. Strijbos; Burdet, Hollands
voortreffelijke vogelfilmer, iemand, die
ook in het buitenland een buitengewoon
gunstige naam heeft als kenner van onze
avifauna, man van bijkans 80 jaar, met
n
Zondag 23 Juli Eerste kwartier
voeldeSpr. vergelijkt dit met dehan-,
delingen van ihet volk Israels. Zij werden
door een slangenplaag gestraft, maar op
hen had die straf geen uitwerking. Zij
gingen voort, zich niet storende aan
hun God. Maar toen de slagen en ram
pen tenslotte al erger werden, begon het
volk zich klein te gevoelen. Toen
smeekte het aan hun leider Mozes
om hulp. „Wij hebben gezondigd". Zoo
bracht God hen tot belijdenis. Mozes was
de bemiddelaar. Tot hem kunnen wij nu
niet gaan, maar wij hebben Jezus Chris
tus, die verlangt, dat wij het pad der
zonde verlaten.
DS. VAN DER LEER VOERT
HET WOORD.
Als laatste spreker voerde Ds. Van
der Leer het woord. Zijn onderwerp
luidde: Garantie verleend.
Het gebed wordt altijd verhoord, aldus
spr., maar de dingen, die God van ons
vraagt, moeten dan ook eerst naar Zijn
wil verricht worden. Zoo stelde God tij
dens de slangenplaag twee eischen, n.l.
het maken van een koperen slang en- het
opzien naar die slang. Wanneer men die
twee bevelen zou opvolgen, zou God hun
de belofte geven, hen terstond van het
slangenvenijn te genezen. Dit duidde dus
aan, dat God de macht over de slangen
had. Toch waren er onder de gebeten
Israëlieten personen, die zeiden: „Odh,
wat zal het helpen, als wij naar die ko
peren slang kijken". Zij weigerden en
kwamen om. Zij wilden zich niet overge
ven, mi sten" het vertrouwen in Zijn ge
lofte.
Zoo zijn er ve'en in deze wereld, die
zich afvragen wat hun gebed, hun zoeken
nog helpen zal temidden der ellende. En
aan een Paradijs, daï eens bestaan heeft,
gelooven zij heelemaal niet. Maar het is
juist de slang in het Paradijs geweest,
die de mensch verleid heeft. Maar God
bleef vol genade; vertroosting is er bij
het Kruis. Daar zal het geloof worden,
gesterkt, niet in eigen kracht. In eigen-
kracht is gelooven moeilijk, ja zelfs on
mogelijk. Bij Hem kunnen we komen met
onze zonden, die erger zijn dan het felste,
slangenvenijn.
Spr. vertelt van het sterfbed. Hij wijst
op de groote troost, die er ook voor de
achtergeblevenen bestaat, wanneer de
stenende getuigt, verzoening te hebben
gevonden in het bloed van Jezus Chris
tus. Maar, zegt spr., het geloof is er
niet alleen voor de stervenden, maar even
zeer voor hen, die nog in het volle leven
staan. Laten zij het Evangelie niet ver
werpen. Het- is dé kracht in het le-
een vitaliteit, waar men verbaasd over
staat. Een man voor wie de Tijd blijk
baar een omweg heeft gemaakt.
En hij vertelt:
Hoe hij van de 140 a 150 vogels, die
in Nederland broeden, er reeds meer dan
120 op de fotografische plaat of film
vastlegde, hoe hij zijn eerste film op
Texel draaide, en hoe hij in 30 jaar
het leven van onze vogels in al zijn de
tails leerde kennen.
Over Texel is Burdet enthousiast; op
Texel, waar bijna alle soorten, die in ons
land broeden, aanwezig zijn. Een zeld
zaamheid, daar zoo'n massale verscheiden
heid op een dergelijk klein gebied nergens
voorkomt. Iets, dat tevens de grootste
attractie van Texel is. Burdet zit op zijn
joraatstoel.
Het buitenland kent Texel en waar
deert ons vogeleiland. Het waardeert de
stilte, de waardige rust, die door de ei
landers nimmer verbroken wordt, in te
genstelling met vele andere centra in ons
landJa, aldus Burdet, wel veel is
er hier in de laatste tientallen jaren ver
anderd en dat wel voornamelijk door het
prachtige werk van dr. Thijsse.
- Breidt het vogelleven zich op Texel
nog steeds uit?
Neen, aldus de heer Burdet. Het
breidt zich niet uit. Integendeel, af en toe
zou men zeggen, dat er een kleine, zij het
zeer geringe achteruitgang merkbaar is.
Ik geloof echter niet, dat deze veelom
het iijf heeft, zoodat men zou kunnen
zeggen, dat liet vogelleven hier constant
blijft. Enkele soorten zijn, jammer ge
noeg, reeds verdwenen.
Door de bosch-aanplantingen hier, kwa
men er in de loop der jaren weer diverse
soorten voor in de plaats, die er voor
heen niet geweest zijn.
Een ander, belangrijk vraagstuk, is dat
van de olievogels. Zij drijven hulpeloos
naar de stranden. Duizenden vogels ko
men ieder jaar, ook aan onze kust, om.
Burdet vertelt, hoe men deze kwestie
reeds 12 jaar geleden op alle internatio
nale congressen van ornithologen, onder
de loupe heeft genomen En inderdaad..
er is een systeem bedacht, van Engelsche
makelij, dat de oplossing biedt. Het is
ven. Vooral nu. Hoe moeten we door dit
leven heen, wanneer we geen enkele hou
vast hebben Dan, ja dan is het heerlijk
te kunnen zeggen: Ik weet, waar ik
heen moet met mijn moeiten en zorgen.
Al hebt u God verlaten, God verlaat de
Zijnen nimmer. Altijd zal de gelegenheid
open blijven om hem te zoeken. Verstoo-
ten zal hij ons nooit.
Ds. sloot hierna even voor tien
de samenkomst met dankgebed.
Vermelden wij ten slotte nog, dat do
muziekvereeniging Excelsior, van Oostei-
end, directeur de heer C.Bremer, verschil
lende nummers op verdienstelijke wijze'
ten gehoore bracht en dat de toespraken
door samenzang werden afgewisseld. J.
Een vacantie op de fiets
Dan Purol meenemen. Dit voorkomt, ver
zacht en geneest doorzitten en zonnebrand
Doos 30 ct.
„WIJ WONEN OP EEN EILAND".
Van Mr. E. Elias verscheen in een
reeks couranten, wier litterair medewerker
hij is (Residentiebode, Oprechte Haarl.
Crt., Nieuwsblad van het Noorden, De
Nederlander, enz.) een breedvoerige be
spreking van „Wij wonen op een ei
land", van F. Ie Maire.
We nemen er een gedeelte uit over:
Een prettig, allergenoeglijkst boekje,
met talrijke anecdotes en beschrijvingen,
van dorpstypes en eilandelijke situaties.
Het is Crerner, Van Maurik en Beets
het is misschien wel journalistiek; een
boekje, dat zich gezellig laat lezen. Lit
terair, wijsgeerig, psychologisch is het
niet. (Het heeft ook niet de pretentie,
dat te zijn. Red.). Deze bespreking wil
niet anders zijn dan een hartelijke aan
beveling. Menschen, wanneer jullie nu
weer eens even wilt vertoeven op het
prachtige eiland, met zijn schapen, zijn
meneer Poepiedik en zijn veelzeggende
burgemeester, wanneer jullie de ziltheid
van de reis wilt ruiken en de vroomheid;
van een kleine kerktoren wilt inademen
en door de duinen wilt gaan met alleen!
maar de vogels als gezellen, wanneer
jullie de koortsachtige, haastige, reuze-
gewichtige wereld van iedere dag wilt
ontvluchten voor stilte en dorpsche ge
zelligheid, lees dan dit boekje van Mr
Kamp en bekijk de teekeningen, die Spier
er bij maakte. Het is alles prettig, op
wekkend en eenvoudig. Ook opwekkend
tot daden: koffers pakken en naar Texel
gaan. Ik denk, dat de Burgemeester al
wel eere-voorzitter van V.V.V. Texel is.
Als hij het niet is, moeten ze het hem nu
maken.
een apparaaat, dat aan boord van de
schepen, het water uit de afgewerkte
olie trekt, zoodat dit zonder bezwaar
naar buiten geloosd kan worden. De
vaste restanten blijven binnen boord.
Evenwelwettelijk is het toestel niet
voorgeschreven en het oliestorten gaat
kalm zijn gang, ook al is het formeel ver
boden, dit binnen een aantal mijlen uit de
kust te doen. Wie moet dat controlee
ren?
Wij hopen echter,- dat de regeering
maatregelen zal nemen, opdat er een
einde aan deze wantoestanden kome. En
dat deze genomen zullen worden, is des
te meer waarschijnlijk, daar men gaat in
zien, dat de badplaatsen langs de Neder-
landsche kust last beginnen te krijgen
van de op het water drijvende olie....
Wij zullen verheugd zijn, als het zoo
ver is, want het is een droevig schouw
spel, die vermoorde vogels. En vooral
dit jaar is het op Texel erger dan voor
heen.
Zoo vertelt Burdetvan de wijze,
waarop hij de vogels filmt. Van zijn
liefde voor hen, over de vuurtorens op
onze eilanden, die ondanks vrij doeltref
fende maatregelen, steeds weer aan zoo
veel vogels het léven kosten.
Hij vertelt er van, deze man, met zijn
zilveren baard en zijn vriendelijke blauwe
kinderoogen en het is, alsof liet zjjn
kinderen zijn, deze gevederde Texelsche
vrienden. Een geleerde, doch tevens een
natuur-mensch, in de beste beteekenis
van het woord.
Des avonds stjjan wij voor de wijd
geopende ramen van het hotel. Uit de
verte komen de zoete geuren over de
duinen. Vlakbij, een honderd meter, zingt
'het zee-orgel. Een nachtvogel zwaait
zwart in de schemer voorbij. De helm
ritselt beneden.
Dat is Texel.
„Telegraaf".
Het Ned. Verbond van Christen Jon
ge Vrouwen- en Meisjesvereenigingen or
ganiseert in de serie huishoudkamijcn
over het geheels land een huishoudkamp
in Kamphuis De Pelikaan bij De Koog.
van 10 Sept. tot 3 October.
Dit kamp is gratis toegankelijk voor
meisjes van 16-24 jaar, die niet meer
op school en niet in een huishoudelijke
betrekking zijn. Ook 15-jarigen mogen zich
aanmelden. De reiskosten moeten door
de meisjes zelf worden gedragen. Daar
om worden zij per fiets verwacht
Deze huishoudkimpen, waar.n alle
huishoudelijk werk door de meisjes zelf
onder deskundige leiding wordt verricht
bieden véél fleurigheid en mogelijkheid
van k:\ensopbouw voor onze jonge meis
jes. Handenarbeid, ochtendgymnastiek,
spel en zang worden beoefend, terwijl
inleidingen over Hygiëne, De levenstaak
van het meisje, e.d. meer bewustheid in
het leven der meisjes trachten te brengen.
Hier wordt een belangrijk stuk moreele
en geestelijke herbewapening verricht.
Het Departement van Sociale Zaken
verleent Rijkssubsidie, waardoor een
groot deel der kosten wordt gedekt. De
leiding is Prot. Christelijk, aangewezen
door het Verbond, Hoofdleidster zal zijn
mej. D. W. Swets, secretaresse van ge
noemd Verbond. Verder is er een Lera
res landbouwhuishoudkunde, een leidster
voor handenarbeid, spel en zang en een
voor koken. Een uitzet is voor de kampen
niet vereischt; een klein lijstje van be-
noodigdheden wordt toegezonden een
week voor aanvang van het kamp. Ver-
bondsleden en niet-Verbondsleden zijn
welkom. Opgave-formulieren zijn gratis
verkrijgbaar hij mej. H. Meerburg, Ko
ninginneweg 109, Haarlem, voor de
Texelsche meisjes bij mevr. H. Visser—
Dewald, Ned. Herv. Pastorie, Den Burg,
die evenals mej. M. van der Voort van
Zijp, Schotersingel 159, Haarlem, tot alle
inlichtingen bereid zijn.
In voorbereiding zijn eveneens een
huishoudkamp te Apeldoorn, Sneek en
Zoutelande, waarna nog een veertiental
kampen deze winter zullen volgen.
Hoe groot de belangstelling is voor dit
soort kampen, moge hieruit blijken, dat
in de provincie Zeeland zich het vorig,
jaar 58 deelneemsters meldden, in Drente
125, in Groningen 31, in Friesland ruim
50. Helaas konden niet allen geplaatst
worden. Wie het eerst zich meldt heeft
de grootste kans.
