TEXELSCHE COURANT 52 ste Jaargang Zaterdag 15 Juni 1940 Eerste blad No. 5454 Texeische Berichten ALS 'T KERMIS IS Wij houden de moed er in! DE STERKEN VOOR DE ZWAKKEN. Uitgave N. V. Boekhandel en Drukkerij v. h. Langeveld en De Rooij Den Burg Telefoon 11 .HUI TER OVERDENKING. Illlll STEL NIET UIT U ziet ergens tegen op Vat het dan onmiddellijk aan. Hoe langer ge het uit stelt, hoe moeilijker wordt het. Wanneer men lang naar een bergtop staart, lijkt deze hooger en hooger te worden. Ge komt er nooit, denkt ge. Maar indien U dadelijk zoudt zijn begonnen met de berg te beklimmen, zoudt ge al halver wege gevorderd zijn op het oogenblik, dat ge nu nog beneden pan het overwe gen zijt. De moeilijkheden verdubbelen zich zoovaak, wanneer u al maar uit stelt. Wanneer ge iets onplezierigs te verrichten hebt: doe het zoo gauw moge lijk. Des te eerder hebt ge alles achter de rug. Indien ge iets moeilijks te ver richten hebt, vat het resoluut, maar met beleid, aan. Een onwelgevallige taak is morgen nog onprettiger voor U. Doe het nu VOOR HOOFD EN HART. ZONDAG. Wie precies weet wat hij wil, zal in alles, wat hij aanpakt, slagen. MAANDAG. Maak het najagen van de schatten der wereld niet tot levenstaak. DINSDAG. Vrienden geven aan het leven eerst waarde; hun liefde en belangstelling is opbeurend. WOENSDAG. Men moet in zijn jeugd een stok snij den waarop men in de ouderdom steu nen kan. DONDERDAG. Naastenliefde heeft vaak harde, duide lijke feiten noodig om in beweging te kernen. VRIJDAG. Dg critiek van vijanden is vaak meer waard dan de goedkeuring van vrien den. ZATERDAG. De grootste kunst van de ouderdom is; zich te herinneren, dat men jong is geweest, zonder te vergeten, dat de jeugd voorbij is. GIFTEN ALG. WIJKVERPLEGING. N. N., Den Burg f 10. GIFTEN WITTE KRUIS. N. N., Den Burg f 10.—. M., Oudeschild f 1. UITSLAG AANBESTEDING. Na openbare inschrijving werd het ophalen van eieren voor de Coop. P.T.V. Texel opnieuw aan de heer C. Boon Hz. opgedragen. GRANEN EN PEULVRUCHTEN. Volgens van de Voedselcommissaris voor Noord-Holland ontvangen bericht moe ten alle granen en peulvruchten, welke nog op de bedrijven aanwezig zijn, vóór 23 Juni e.k. worden ingeleverd Voor in lichtingen en vervoerbewijzen wende men zich tot de Bureauhouder-Inname, P. Dros Bz Eierland. HANDELSREGISTER. Art. 1, lid 3, van de Handelsregisterwet luidt: „Iedere zaak wordt ingeschreven in het Handelsregister bij de Kamer van Koophandel en Fabrieken, in welker ge bied zij gevestigd is". Wie ten on rechte meent te zijn ingeschreven geve een juiste omschrijving van zijn bedrijf aan de Kamer van K. te Alkmaar.' Dan zal hij er spoedig meer van weten. VEREEN. SCHAPENFOKKERS. Het bestuur van de Vereen, van Scha penfokkers in Nederland schrijft ons: Zooals in vorig nummer werd gemeld is het bestuur van de V.V.S. uitgenoo- digd tot een bespreking in Den Haag op Dinsdag a.s. met de Rijksberoepscommis sie. Het zal gaan over protesten, welke door iedere weldenkende Texeische boer werden ingediend tegen de treurig lage prijs, waartegen de wol aan de regeering moest worden afgestaan. Om tweeërlei reden is die uitnoodiging voor het be stuur een reden tot verheugenis. In de le plaats ziet het daarin een erkenning van de V.V.S. als zoodanig; in de 2e plaats schijnt de kans op een beter wolprijs nu wat grooter te worden. Nu wordt door de Commissie overlegging v. d. ledenlijst der V.V.S. verlangd. Momenteel vermeldt deze 120 namen. Maar dit getal kan veel grooter zijn en zal zeker ook sterk stij gen. Hoe meer leden, hoe sterker staan we, wanneer we Dinsdag a.s. voor de Commissie moeten verschijnen. Wij zullen op de meest doeltreffende wijze de belangen van de schapenhouders, in het bijzonder van die op Texel, bepleiten. Maar stellig rekenen we er dan ook op, dat alle schapenhouders als één man ach ter ons staan Er staan groote belangen op het spel. Steunt ons om al onze rede lijke wenschen vervuld te krijgen. Maan dag a.s. kunt u zich nog als lid laten in schrijven (f 1.p. j.) Gedenkt de collecte ten bate van het NATIONAAL HULPCOMITÉ 1940 op Zaterdag 15 Juni 1940. ||||||lllliilllllllllllllillllllllllli|llllllllllllllllilllllllllllllilllllliilllllliillllliii|||||| llllllllllll GEMEENTE TEXEL |||||||||<i! iiiiiminimin PETROLEUMZEGELS. Herinnerd wordt aan de uitreiking van petroleumzegels op Zaterdag 15 Juni. Voor de uren en plaatsen van zitting wordt verwezen naar de publicatie in de Texeische Courant van Woensdag 12 Juni j.l. Men verzuime niet de distributiestam kaarten mede te brengen. DISTRIBUTIESTAMKAARTEN. De Burgemeester van Texel brengt on der de aandacht van belanghebbenden, dat de winkeliers op aan hen getoonde distributiestamkaarten geen enkele aan- teekening mag worden geplaatst. Texel, 13 Juni 1940. De Burgemeester voornoemd, KAMP. WEGEN. Burgemeester en Wethouders der ge meente Texel brengen ingevolge art. 21 der Waterstaatswet 1900 ter openbare kennis, dat Gedeputeerde Staten van Noord-Holland bij hun besluit van 5 Juni 1940, no. 87 goedkeuring hebben gehecht aan het besluit van Hoofdingelanden van den polder Eierland op Texel, d d. 22 April 1940, le. tot het uitvoeren in eigen beheer van het verbeteren van den Hoofdweg van den Derden Dwarsweg af tot onge veer 400 M. ten noordoosten van den Vierden Dwarsweg; het verbeteren van den Vierden Dwarsweg, tusschen den Hoofdweg en den Postweg; het verbete ren van den Duinweg van De Cocksdorp ten westen van den weg naar den Vuur toren; en 2e. tot het aangaan van een geldleening van ten hoogste f 22500, rentende ten hoogste 4V2 pet. 's jaars met jaarlijksche aflossingen van ten minste f 1875, te beginnen in 1941. Het besluit van Gedeputeerde Staten ligt voor belanghebbenden gedurende dertig dagen na heden ter gemeente-se cretarie ter inzage. Texel, 12 Juni 1940. Burgemeester en Wethouders voorn. De Secretaris, De Burgemeester, JONKER. KAMP, Gedenkt de collecte ten bate van het NATIONAAL HULPCOMITÉ 1940 op Zaterdag 15 Juni 1940. Fragment uit „SCHIMMENSPEL" van D. L. Daalder. Omdat ik tien jaar ben geworden in November, geelt Vader me voor het eerst een abonnement op de draaimolen De bezitters van zoo'n abonnement krij gen een kleurig kaartje met hun naam er op, dat ze zichtbaar moeten dragen. Van dat moment af begrijp ik, waarom menschen zoo gesteld zijn op decoraties. Je behoort met zoo'n distinctief onmid dellijk tot de bevoorrechte en benijde klassen. Alle kleine proletariërs van Den Burg en Oosterend, van Cocksdorp en Oudeschild, van De Waal, De Koog en Den Hoorn kijken me aan met ja- loersche oogen, als ik door Den Burg fla neer met deze vrijbrief voor de mallemo len fladderend op mijn kiel. Al weken van te voren heb ik er tegen de school jongens over opgeschept, dat ik met kermis draaien zal van de morgen tot de avond en als ik er nu in de straten van het dorp een tegen kom, maak ik een praatje en zeg, zoo langs mijn neus weg, o, uiterst bescheiden: „Fraag an je vader, of je ok zoo'n briefie krigt. 't Kost maar ien riesdaalder en je draait er de hèèle week foor",wel wetende dat de meeste vaders geen geld over zullen hebben voor de uitspattingen van hun kroost. Toch, na twee dagen is de glorie ver dwenen: ik ben beu van 't draaien. Met koele oogen kijk ik naar het steigerende paard, waarop ik zooveel uren heb ge zeten. Weg zijn de phantasieën, die mij boeiden. Ik was urenlang generaal De Wet, jagend door de vlakten en over de kopjes van Transvaal; daarna Leder kous, in eeuwige strijd gewikkeld met de gluiperige Apachen en verknocht aan de edele Sioux .maar ik ben nu niets méér dan Dirk Daalder, een doodgewo ne jongen van Oosterend, die draaimo lens verafschuwt en snakt naar een beurt in de Turksche schop of de hob belende geit. Geld daarvoor bezit ik niet het éene kwartje, dat ik naast mijn abonnement kreeg is al lang omge- gezet in zuurstokken en noga en ik weet zeker, dat vader niet bereid is, nóg meer aan me ten koste te leggen. En Moeder zal zeggen: ,,Je wow draaie nou kén je draaie en is 't wéér niet goed". Landerig loop ik over de kermis mijn stemming is ver onder nul En ik dank de hemel, als we op Zondag avond weer met de deli naar huis gaan Kermissen vallen niet mee op de duur en abonnementen nog minder. En dan zijn er nog philosophen, die beweren, dat het geluk in de herhaling zit. We hebben het voorrecht op eem eiland te wonen, dat door zijn schoonheid de laatste jaren zomers duizenden tot zich trekt. Door zijn wereldvermaarde vogel wereld en zijn praedicaat „Nederland in zakformaat" werd Texel wijd en zijd be kend. Onze badplaats had het een dertig jaar geleden niet verder gebracht dan een gehucht, waarvan men in ons land nau welijks had gehoord Er was wel eens iemand aan het pootje-baden, maar van een badplaats in de eigenlijke beteekenis van het woord had het nog niets. Wie toen gezegd zou hebebn, dat Texel na driemaal tien jaar een eiland zou zijn, dat een belangrijke bron van bestaan zou vinden in het vreemdelingenverkeer, zou waarschijnlijk niets dan spot hebben ge oogst. En toch kwam het zoo uit: Elk jaar nam de belangstelling voor ons eiland toe, de propaganda werd op steeds uit gebreider schaal gevoerd en men begon zoo langzamerhand te spreken over „het seizoen". Steeds meer ingezetenen gin gen zich daarop toeleggen. Hypotheken werden gesloten, pensions werden ge bouwd; meer en meer werd TESO een onderneming van belang. Het heele eco nomische leven kreeg meer kleur en glans door „het seizoen". Texel groeide, talrijker en beter werden de vruchten, die de vreemdelingen te plukken gaven. Aan alle kanten werd meegewerkt om dat te bevorderen. Ook onze vroedschap zette alle zeilen bij. Zij behartigde dui zend en een directe en indirecte belan gen. Verordeningen zus en zoo werden uitgevaardigd om het seizoen in de juis te banen te leiden en lest best verrichtte de VVV veel en baanbrekend werk. Elk seizoen overtrof het voorgaande, de ver- voercijfers van T.E.S.O. bleven maar stij gen. Tot aller eer mag gezegd worden, dat er ook veel durf, veel ondernemings geest aan de dag werd gelegd. En waar deze tekort schoot, werd ze aangewak kerd door een veelbelovende toekomst. Dat deze toekomst nog eens donkere dagen zou brengen? We dachten er nau welijks aan. En toch.het schijnt harde werkelijkheid. In vorig nummer hebben we daarover al iets vermeld en nadere informaties hebben ons geen reden ge geven tot optimisme. Integendeel. Dat er van een behoorlijk Seizoen (met een hoofdletter) sprake zal zijn. weinigen gelooven het. De toestand is onzeker., Men waagt zich niet van huis, reist in elk geval niet ver uit de buurt. Nochtans heeft de V.V.V. haar onlangs gestaakte reclamecampagne in de groote pers her vat en zoowaar komen, zij het druppels gewijs, alweer wat aanvragen binnen. Vele duizenden trokken in normale tij den over onze grenzen. Dat is nu zeker gedaan Wellicht, dat er van die buiten landtoeristen nu eens heel wat naar ons eiland trekken. Laat het ons althans ho pen. De ernstigste geruchten over Texel de den in de dagen na de capitulatie de ron de. Zoo vertelde men aan de vaste wal, dat Texel vrijwel plat lag en dat het bootverkeer met ons eiland vanwege de mijnen met levensgevaar alleen kon wor den onderhouden. Gelukkig weten wij beter. Behalve aan de Mok en op Vlijt heeft zelfs geen steen schade geleden. Geen van onze soldaten en matrozen heeft ook maar een schram metje als gevolg van de oorlogsvoering opgeloopen, al scheelde het vaak maar een haar of ze waren door het meedoogen loos mitrailleurvuur van snelle vliegtui gen weggevaagd En wat de mijnen be treft: TESO neemt geen enkel risico. TESO houdt zich streng aan de voorge schreven route; ze vaart alleen over dag en houdt te allen tijde een oogje in het zeil. De passagiers kunnen derhalve ge rust zijn Wij houden er de moed in al zullen zich nog veel moeilijkheden voordoen, wij zullen ze rustig onder het oog zien. Wel bewust zullen we de handen aan de ploeg slaan, om de bodem toe te bereiden voor de nieuwe oogst. AVONTUUR VAN EEN GRONINGER SCHIPPER. Een knecht viel uit de lucht! Aan boord van het Groningsche motor vaartuig de „Piet Hein", gezagvoerder kapitein Jac. Koopman uit Groningen, heeft zich in de eerste dagen na het uit breken van de oorlog een tragisch-ko- misch voorval afgespeeld, dat verdient aan de vergetelheid te worden ontrukt. Op Woensdag 8 Mei, aldus vertelde de kapitein aan het Gron. Dagblad, dus twee dagen voor het uitbreken van de wereld brand vertrok ik met mijn vrouw des morgens per trein van Groningen naar Vlissingen, alwaar mijn schip de 300 ton metende „Piet Hein" gereed lag, met stukgoederen, bestemd voor Lissa bon. Wij zouden de volgende dag, dus Donderdag, vertrekken. Het personeel was reeds aangemonsterd. Toen wij de haven van Vlissingen wilden verlaten, kreeg ik plotseling de mededeeling, dat we er niet uit mochten. We bleven dus in de haven nog een nacht liggen en be merkten Vrijdagmorgen heel in de vroeg te dat de Schelde ter hoogte van Vlissin gen gebombardeerd was. Ik zag kans de haven van Vlissingen zoo spoedig moge lijk te verlaten en wist binnendoor Dordrecht te bereiken, waar we des avonds behouden aankwamen. Ik nam in de Dordsche Kil ligplaats, vlak voor de TE HUUR: TANDEM MET VOORTRAPPER. Er komen in het motorlooze tijdperk, dat wij nu zijn ingetreden niet alleen veel oude vervoermiddelen van stal, zoo dat men de aapjes en de coupeetjes in de steden en de ouderwetsche sjeezen op het platteland weer ziet rijden, maar er wor den ook nieuwe middelen van vervoer gevonden. Een groot autobusbedrijf, de Westfrie- sche Autocar Onderneming te Hoorn, heeft nu haar busnet tot een schamele rest is ingekrompen, de verhuur van rij wielen en tandems ter hand genomen, waarop men van station tot station kan rijden, om de karretjes overal waar men wenscht weer in te leveren. Daarnevens brengt de W.A.C.O. haar klanten ook met een z.g. „voortrapper" overal waar men wezen wil. De werkloos geworden chauffeurs gaan in zoo'n geval voor op de tandem zitten en de passagier zit achter hem. De voortrapper breekt de wind en als de pas sagier geen lust heeft om te trappen, dan doet het „paard" dat voor hem zit het wel. Mededeelingen van Texels Bioscoop-Theater. VIER MEISJES IN HET WIT. Hier volgen enkele perscritieken, die voor zichzelf spreken: „Een onderhouden de en boeiende film, die zeker boven de middelmaat uitkomt. Een speelfilm, en als zoodanig moet men zeggen, dat de sfeer, waarin deze liefdeshistorie zich ontwikkelt, zeer goed getroffen is" (De Telegraaf). „Een film vol abrupte ver rassingen. Sociale en menschelijke roeping, berekenende en echte liefde, drama en blijspel, kinder-ontvoermg en adembenemende sensatie, wat wil men nog meer in één film?" (Het Volk.) Vooral boeit deze rolprent door het ver rassende spel van Florence Rice, zij is sober en beheerscht. Want ondanks alle ernst ontbreekt in deze goede rolprent de humor zeer zeker niet. De ensceneering der catastrophe is verbluffend en pak kend." (Algemeen Handelsblad.) SLOOFJE. Ook over deze film schreef de ners vol lof: Prachtige rol van Franciska Gaal zeer gevoelig gespeelde comedie. Fran ciska Gaal speelt de rol van Katharina meesterlijk. (De Telegraaf.) Kostelijk hebben we ons er mee geamuseerd Dat de film in haar soort zoo voortref felijk mag heeten, dankt zij in de eerste plaats aan Franciska Gaal, die van haar groteske rol iets heel bijzonders maakt. Voortreffelijke film. (Algem. Handelsbl.) Onder de beproefde leiding van Nor man Taurog verloopt de film vlot, die liefhebbers zeker naar waarde zullen we ten te waardeeren. (Het Volk.) Een charmante film met Franciska Gaal.... voortreffelijke regisseur Norman Tau rog.een lachwekkende creatie. (De Tijd.) De regie van Norman Taurog is bondig en levendig en vindingrijk. Kostelijke scènes.... Een goed stukje amusementskunst. (Vooruit.) spoorbrug. In de loop van die dag was Dordrecht aan onze zijde reeds geheel in handen der Duitsche troepen Dat werd ik van de wal af wel gewaar. In een gevaarlijke positie.. Onmiddellijk begaf ik mij naar de Duit sche commandant om mij te melden. Tot Zaterdagmorgen, dus de volgende dag, zün wij hier blijven liggen, We hebben echter benauwde oogenblikken beleefd, omreden de vijandelijke troepen en die van de Nederlanders elkaar van de oe vers af voortdurend beschoten. We bevon den ons allen in de kajuit, lagen plat op de grond en wachtten in angstige span ning op de dingen, die komen zouden. Hij gevecht duurde, met korte tusschen- poozen, de gansche nacht door.. Bij het aanbreken van de dag, toen 't vuren tijdelijk was gestaakt, waagde ik me een oogenblik aan dek. Tot mijn niet geringe vreugde bemerkte ik, dat mijn schip wel op verschillende plaatsen ge troffen was, maar daarvan toch niet noe menswaard had geleden. Een verrassende ontmoeting Toen wij ons weer met elkaar in de kajuit bevonden en de gelukkige afloop bespraken, hoorden wij opeens lawaai bij het schip. Ik begaf mij met de stuurman heel BRANDSTOF VOOR HET OPRAPEN. Nu brandstoffen schaarsch worden, petroleum heel zuinig wordt gedistribu eerd en de T.E.M. aanspoort tot beper king van het stroomverbruik, wordt het een heele toer het middagmaal behoor lijk gereed te maken. Geen wonder dat velen nu bij zakken vol dennenappels vergaren. Jong en oud en heuscn niet de minst-bedeelden alleen trekken naar de Dennen. (Foto's JAN DE WAAL.) „De sterken voor de zwakken". Dit is altijd onze leuze geweest en zij zal dat moeten blijven. De sterken zijn thans zij, wier positie niet noemenswaard heeft geleden, die hun betrekking, hun werk, hebben behouden, die hun eigendom men, hun huizen en zaken niet door de oorlog verwoest zagen. De zwakken zijn zij, die alles verloren hebben en voor de moeilijke taak staan op gevorderde leef tijd weer opnieuw te moeten beginnen. Vaak reeds hebben wij de handen in eengeslagen als voor rampen in het buitenland ons aller daadwerkelijke medewerking werd gevraagd. Thans geldt het iets te doen voor eigen landge- nooten, thans komt het er op aan hen, die door de oorlog zijn getroffen weer overeind te helpen, alle krachten in te spannen hun leed te verzachten en hun toekomst te verzekeren. Steden en gewesten moeten herbouwd worden en duizenden werkloozen heb ben daardoor arbeid kunnen vinden. Die arbeid zal betaald moeten worden, de materialen moeten gekocht worden, de nood van hen, die geen huisraad meer hebben, moet worden gelenigd. Zooals wij eenmaal de bewoners van Boiculo hebben geholpen, zoo zullen wij nu hulp bieden aan de slachtoffers uit alle getroffen deelen van ons land. Ook Texel, waar uitsluitend militaire objecten door de oorlog werden vernield kan vandaag toonen hoezeer men het waardeert, dat men ongeschonden uit de korte, maar hevige strijd te voorschijn is gekomen. Offert thans met milde hand voor de zwaar getroffenen in ons vaderland. F.IERLAND. VERPACHTING GRASGEWAS. Het bestuur van polder Eierland meen de aanvankelijk, dat de verpachting van het grasgewas op de wegen in deze pol der dit jaar door de bijzondere omstan digheden meer opbrengen zou dan vorig jaar. Echter bleek liet tegendeel waar: Het gewas werd „voor een appel en een ei" verkocht. Al het gras langs deweg van De Cocksdorp naar de Vuurtoren met inbegrip van het gras langs de Achter weg, tezamen 5 K.M., werd voor een jaar verpacht voor zegge en schrijve EEN GULDEN! Alle perceelen werden toch verhuurd, behalve dat van Smederij Dros tot de Eierlandsche dijk, 2.5 K.M. lang. voorzichtig aan dek en zag tot mijn groote verbazing op de wal een Duitsche parachutist staan, die ons toewuifde en zei: „Goeie morgen, samen". Ik bekeek de militair nauwkeurig en herkende hem als mijn vroegere kok aan boord van de „Piet Hein". Het was Ernst K. uit Ham burg. Na wederzijdsche begroeting vertelde Ernst, dat hij sedert geruime tijd als pa- iachutist dienst doet. Maar hoe had je mijn schip zoo "iuw in de gaten? vroeg de kapitein. Allereerst aan de groote letters J.K. in de pijp en toen zag ik gelijk de naam „Piet Hein". Kappi, wat was ik geluk kig oude Groninger bekenden te zien. Ik kikkerde heelemaal op en dacht, die moet ik eerst begroeten, alvorens ik mijn troep weer opzoek. Maar waar kom je dan nu vandaan? Wel, ik ben zoo juist uit de lucht komen vallen. Wéét???? klonk het als in koor. Ja, ze hebben mij er nu al voor de zevende keer uitgegooid en nog leef ik. Ik kom nu van Rotterdam en ga gauw verder. Gedenkt de collecte ten bate van het NATIONAAL HULPCOMITÉ 1940 op Zaterdag 15 Juni 1940.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1940 | | pagina 1