BRUIN West Frieschc Ass. tap, Ververij en Chemische Wasserij Firma Gebr. Hoeksema Leeuwarden Toneelver. „St. Jan" „Over twaalf dagen tegen middernacht" Drukwerk "'.(E) hij J. P. STAM [1 A. J. VONK Jachtwagen HUWELIJK... Roll. MY. van Landbouw aid. ÏEXE1 Alg. Vergadering r staat een naam min mm mm min mm mm mm 1111:1111111 mm mm mm EXCURSIE Hoe moet onze houding zijn tegenover Duitsland? De kleine weldoener Voor een CADEAUTJE slaagt U ten allerleste tjch nog het beste ERKENDE PHILIPS RADIO SERVICE Tel. 78. Den Burg. te koop, zo goed,als nieuw bij C. DE WIT, Eierland Texel. Eenzame! Ook »oor U i» cr een op rechte levenjknmernad. Ga toch een» vertrouwelijk praten of vraag huis bezoek bij een der adressen der Ver- eeniyde Nederlandscbe Huwehjks- bemiddrllngsknntoren. geheel onder vrouwel()ke 'irectie en succesvol bemlddelenc. voor jong tot oud. voor eiken stond en voor elk geloof, dus ook voor U Spreekuren dag. v. 2 tot 5 fop .indere uren na nf- •prask) ook Zaterdag en Zondag, 's Maandags gesloten. EXCELSIOR Hoofdkantoor Ministerpark 18a, Hilversum Kantoren voor Noord-Holland, Hofdijkstr. 10 Alkmaar, Korte Spaarne 7, Haarlem HET ADRES voor: DROGISTERIJ- ARTIKELEN li A. v. d. SI.IKKE. op Dinsdag, 26 Nov. n.m. 8 uur in „De Lindedoom" AGENDA Opening Notulen Ingekomen stukken en mededelingen Bestuursverkiezing Benoeming rekeningna- zieners. RUILVERKAVELING Rondvraag. A. Keijser, Voorz. Jb. Roeper Johzn., Secr. n b. naar deze vergadering, die gelijktijdig met de al- gem. vergadering der L. T. B. afd. Den Burg wordt gehouden, rijden bussen. Men raadplege hiervbor de Tex. Crt. van Zaterdag 23 November A. DE WILT Den Burg-Texel neemt weer volop Stoomgoederen aan en Verfgoederen voor de kleuren donkerbruin, donkerblauw, donkerrood, terra en zwart. Mooie en gegarandeerd echte kleuren Goederen worden aangenomen bij onderstaande depots OOSTEftEND: Wed. J. C. Dogger DEN HOORN KL Boon OUDESCHILD: P. Hoogerheide. Onze firma laat niet colporteren. Men zij voorzich tig met het afgeven van goederen aan onbekende colporteurs. Portret-atelier Jac. de Boer, Keizerstraat 113, Den Helder. Voor opnamen (zonder bespreking vooraf) geopend Woensdag, Donderdag en Vrijdag van 2-4 uur. vertrekt Dinsdagmid dag 3 uur naar Haarlem, Bollenstreek en Rot terdam. GELDCREDIETEN f 800,— 5 pCt. Zonder borgen voor elk doel. Vrijbl. voorw. SCHRIJF ALLEN. Br. porto antw. Spa^rcred. Inst. Mathen. weg 110, R'dam-W. DIRECTIE GEBR. SLEUTEL gevest, te Hoorn Westersingel 6, sluit ongevallen- en ziekteverzeke ringen, bedrijfsschadeverzekering op boerderijen, zaken en bedrijven SS, Vlugge en coulante schaderegeling. I zal op ZONDAG 24 NOVEMBER a.s. in „Casino" opvoeren s Vrolijk spel van Gerard Nielen in 3 bedrijven Aanvang 8 uur Entree tl.— plus belast, s Kaarten verkrijgbaar bij Bibliotheek Brüge- mann, J. v.d. Aakster en in „Casino". Plaatsbespreken Zondag 24 Nov. van 12-1 uur in „Casino." Een feestgedicht, een clublied, een revue schrijft HARRY BOTSCHUIYVER (tekstdichter) voo U, met of zonder gegevens. Vele spontane aanbeve lingen in bezit. Gerard Doustraat 62", Amsterdam jllliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiniiiiiiiiiiniiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiilillt, I Alleen voor modern en goed naar Drukkerij ZZT Texelse Courant ^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii^ DE GEBROEDERS KNOOPENSCHAAR door G. TH. ROTMAN. (Nadruk verboden). 7. Ziezo, Jodocus nam ook een jam- mmertje, en zat een poosje later op een eerlijk zonnig plekje aan de slootkant hengelen. Wegens het warme weer had hij z'n jasje uitgetrokken en in het gras elegd. Af en toe wiste hij zich het zweet an z'n voorhoofd, maar ving voorlopig iog niets. 8. Evenwel, hij vergat zijn zakdoek diep in z'n zak te steken, zodat die er een eind uithing. Nu gebruikte Jodocus altijd een rode zakdoek, want dat spaart waskosten en tegenwoordig moet je op de penning wezen. Dit scheen echter minder naar de zin van een grote stier te zijn, die het doekje woedend snuivend kwam bekijken. De Vereniging van Oud-leerlingen op excursie naar de ruilverkavc- lingswerkzaamheden te Wielingen. (Slot.) De heer Huizing was toevallig kortge leden op Texel geweest. Hij merkte op, dat Texel met zijn aard en ligging en schapenwalletjes veel overeenkwam met Wielingen. Het schapen wallet jesnatuux- schoon kent ook Wieringen. Ook te Wie- ringen moest men ten volle rekening hou den met het natuurschoon, omdat ook hier de plantenlochische dienst hier be zwaar had gemaakt. Enkele km. nieuwe schapenwalletjes zullen weer geheel nieuw worden opgezet. De Plantenlochi sche Dienst werkt echter ook zo veel mo gelijk samen met de Cultuurtechnische Dienst. Aan het einde van zijn red? deelde de heer Huizing nog mede, dat de Ruilverka veling moet worden gezien als een object door zeggenschap van de ingelanden. Niet alleen de pachter of verpachter maar bei den kunnen hun belangen naar voVen brengen. Onder geleide van den heer Huizing ging toen het gezelschap de werkzaamhe den bekijken. Allereerst kwamen we bij een door een dreglijn uitgegraven sloot, aan de ene zijde was de wal geheel inge zakt, omreden de ondergrond te zwak was. De sloot was over een lengte van 20 meter geheel uit zijn model gezakt. Dit stuk zal echter weer opnieuw worden uit gegraven en zo worden opgetuid, dat dit zich niet meer zal herhalen. Een kijkje werd genomen bij een dreglijn die bezig was een nieuwe sloot te graven. Iedere hap, die werd genomen, was plm. 1 M3 grond. De bovenste grond of teelaarde tot een dikte van 30 cm. werd netjes van de ondergrond op een aparte hoop ge scheiden gehouden. Handwerk komt er practisch niet bij te pas, aan iedere kant van de sloot staat een werkman met ee'n schop met een lange lat van wel 3 m. en steekt de kant een beetje af, de rest doet de dreglijn. In de sloot komt men dus niet Na ook nog een andere dreglijn te heb ben bezichtigd, ging het naar een plaats waar ze bezig waren een duiker te leg gen of eigenlijk 2 duikers, die boven el kander gelegd werden. Op een andere plaats waren ze bezig geweest een duiker te leggen over een lengte van 200 M Dit werk ging eerst, maar toen kwam de aao uit de mouw. Op een plek zat drijfzand, met als gevolg, dat de buizen gingen zak ken en wel zo erg, dat het werk moest worden gestaakt. De duiker moet echter precies daar liggen en nergens anders. De bedoeling hiervan nu is, om de grond te doen bevriezen en vervolgens een laag beton te storten, opdat men voor de eer ste 100 jaar gegarandeerd is, dat de bui zen niet zullen zakken. Zo komen er nu en dan wel eens moei lijkheden naar voren, waarop men niet heeft gerekend en die grote onkosten met zich mede brengen. Er wordt echter voor gezorgd, wat het dan ook moge kosten, dat het werk goed moet zijn. Wanneer bij dergelijke gevallen zo veel kosten komen, dat het normaal boven de waarde komt van het object, dan springt het Rijk bij en verleent subsidie. Toen een en ander was bezichtigd, ging het weer terug naar Café ,,De Haan", waar de boterham met een heerlijk bakje koffie de hongerige magen van de cur sisten stilde. We hadden toen nog tijd over en hebben verder nog een bezoek gebracht aan de Wieringermeer en de uit voerende werkzaamheden aldaar, die eveneens ressorteren onder den heer Hui zing van de Grondmij. Hier en daar was men bezig de enorme schade te herstel len, welke aan de schuren was aange richt. Ook werd nog even een kijkje ge nomen, op de plaats waar de dijk was doorgestoken. Men was nog bezig met het ophogen van de dijk met slijk uit het IJselmeer. In de omtrek van de doorbraak ligt een oppervlakte van 200 ha., welke geheel opnieuw in cultuur moet worden gebracht. Dreglijnen waren bezig aan het opnieuw sloten uit te graven en deze dus weer in hun oorspronkelijke vorm te rug te brengen. Dit was tevens het einde der excursie. In Hippolytushoef werd afscheid geno men van den heer Huizing. De voorzitter dankte deze voor zijn rondgeleide en hel dere uiteenzettingen. Het gezelschap ging toen met spoed naar Den Helder om met de boot van 16,15 uit Den Helder naar het eilancf terug te keren. W.J.W. Nu de tweede oorlog alweer anderhalf jaar achter de rug is en wij bijna dage lijks in de kranten lezen hoe vreselijk de toestand in Duitsland is, stellen wij ons onwillekeurig de vraag, hoe onze houding moet zijn tegenover Duitsland en in het bijzonder tegenover de Duitsers zelf. In allerlei toonaarden is er reeds ge zegd en geschreven, dat het van belang is voor het economische leven, dat ook Duitsland hierbij wederom wordt inge schakeld. In Amsterdam is onlangs een vergade ring gehouden, waarin Nederlanders ge- discuseerd hebben over de toekomst van Duitsland. Door Prof. Dr. H. Plessner werd hierbij een inleiding gehouden op initiatief van het comité voor Actieve Democratie. Spr. ging uit van de volgen de drie veronderstellingen. Het moet een bereikbare toekomst zijn. Deze toekomst mag niet gebaseerd zijn op de gedachte van een derde wereldoorlog. Voor de toe komst moeten de Duitsers gewonnen kunnen worden. De inleider gaf een in teressant overzicht over de historische ontwikkeling van de rijksgedachte onder invloed van de gebeurtenissen in 1848 en den persoon van Bismarck. Thans is Duitsland verdeeld in een Russische en een Westelijk belangensfeer. Spr. be pleitte de vorming van een federatieve statenbond. Deze staten zullen de functie van een brug tussen Oost en West moe ten vervullen. Zij zullen als bemiddelaar moeten fungeren. Volgens spr. zal de Duitse jeugd mee willen werken aan de vorming van een dergelijk federatief verband, indien men haar duidelijk kan maken, dat ze op deze wijze een univer sele taak kan vervullen. Spr. noemde nog een belangrijk iets, nl. dat aan het herstellen van het contact met de Duit sers een schuldbekentenis vooraf dient te. gaan, dat van te voren een voldoende zuivering plaats gehad moet hebben en dat de heropvoeding zonder basis van de Duitse traditie mogelijk zal zijn. Tot zover de geachte spreker. Het is ook onze mening, dat met de goedwillende Duitsers moet worden sa mengewerkt. Hierbij denken wij aan die Duitsers, die lid zijn van de vereniging van Duitse en statenloze antifascisten, waarvan er nog velen in ons land zijn. Ook niemand minder dan Churchill ver klaarde in het Britse Lagerhuis, dat de Duitsers zo spoedig mogelijk op eigen be nen moeten staan. Moeilijker wordt' het als wij lezen, dat in Beieren is opgericht een Partij voor economische wederopbouw met als „Lei der" een zekere Alfred Loritz. Deze par tij doet in menig opzicht denken aan de Nat. Soc. Partij van Hitier, daar de ver ering van de leden dezer partij veel ge lijkt op die van de Nazi's voor hun Füh- rer. Zij staren naar Alfred Loritz met verrukte aandacht wanneer hij spreekt en zij volgen blindelings zijn voorbeeld. Met deze Duitsers kunnen wij zeker niet samenwerken, daar zij blijkbaar nog niets geleerd hebben van de laatste wereldoor log en hun geleden nederlaag. Zolang de ze verschijnselen zich zullen blijven voor doen, wordt een goede samenwerking ge remd. Het zal o.i. de taak zijn v. d. goed willende Duitsers, deze laatste resten van het fascisme de liquideren, opdat een vruchtbare samenwerking mogelijk wordt. Z. WINKELSLUITING. Van 1 Oct. 1946 tot 1 April 1947. Algemeen sluitingsuur 6 uur (Zater dags 7 uur) en 's middags van 12,30 tot 13,30. uitgezonderd Dinsdags, wanneer om 13 uur definitief gesloten moet wor den. VAN DE BOEKENPLANK. KLEINE HUISDIEREN OP HET SPREEKUUR VAN HUN DOKTER. Kleine viervoetige- of gevleugeld! vrienden nemen in hart en huis van zeei vele onzer medemensen een grote plaat: in, en wanneer in hun meestal zo zorge loze leventjes ziekte of ongevallen voor komen, dan zijn ze eensklaps zo hulpe loos en nog zo véél meer van de mens af hankelijk, dat de teerste plekjes in he gemoed van vrouw of baas ontroer! worden. Dan gaan ze met de zieke naai het spreekuur van den dierenarts of later hem thuiskomen bij de kleine patiënt. Het zieke, kleine huisdier in de groti stad, dat is het onderwerp van het origi nele boek van den Amsterdamsen dieren arts Dr J. Gajentaan, getiteld „Volgend! patiënt!", die er ervaringen met dieren mensen in beschrijft. Hond en kaketoe kat en kanarie, papegaai, aap en wat meer de genegenheid van mensen ver worven heeft, passeren hier de revue me vele kwalen en kwaaltjes, die zo meesta deze dieren bezoeken., De schrijver geeft ons tegelijkertijd eei inzicht in vele problemen van de dier geneeskunde op een manier, die ook dez( passages tot boeiende en spannende frag menten maken en hij vergeet, met zijr geestige, open en objectieve kijk op din gen, dieren en mensen, de eigenaars dei dieren in zijn verhaal geenszins. Dierenliefhebbers smullen van dez< roman van djeren en mensen, en zij, dii zelf geen huisdieren bezitten, zullen i 'n nieuwe, onvermoedde wereld van die pe, waarachtige gevoelens in zien opgaan (Boekh. Parkstraat Prijs f 3,90). KERSTBOEK KATH. ILLUSTRATIE; PANORAMA EN LIBELLE. Dit jaar zal een kerstboek der Kath Illustratie 1946 en een kerstboek "Pano? rama-Libelle verschijnen. Zij zijn uitgfr voerd in meerkleurendruk en gevat in een fraaie omslag, terwijl bij elk ex. losse kleurenplaat is gevoegd. Naast vele illustraties bevatten deze boeken talrijke lezenswaardige artikelen. De prijs draagt f 1,per ex. Wegens beperkte oo- lage raden wij u aan uiterlijk de volgen de week te bestellen. Tevens kan Bóekhandel Parkstraat nog enkele abonnementen op de Libelle no teren. INGEZONDEN STUKKEN. Nog steeds bereiken ons ingezonden stukken, welke niet voorzien zijn van on dertekening. Deze kunnen wij tot onze spijt nimmer plaatsen. Verzoeke duidelijk en aan één zijde van het papier te schrij ven DE REDACTIE. ONDER DE STREEP. Nina Ribière liep haar kleedkamer bin nen, waar wij haar wachtten. Uit de zaal kwam nog de nagalm van de ovatie, die een wild-geestdriftig publiek haar had gebracht na de grote aria uit de Dam nation de Faust: „D'amour l'ardente flamme....". Ik behoef u Nina Ribière niet voor te stellen. Gij weet allen hoe mooi zij was en hoe uniek haar stem. Het was een vol le, snijdige stem vol gloed, een stem met onuitputtelijke mogelijkheden. De rol van Traviata lag Nina even goed als die van Carmen. Een triomf! riep Georges Mestan, de muziekresencent. En, altijd loerend op onfidenties, waar een „stukkie" in zat, ..ei hij: „Beste Nina, ik wed, dat dit een van de mooiste successen geweest is van je hele carrière". Nina, die al. voor haar kaptafel zat, draaide zich om en keek hem olijk aan: Ik heb je door. Georges", zei ze, „je aast op kopij. Goed, je krijgt je zin, en nu meteen. Ik zal jullie het verhaal doen, niet van mijn grootste triomf, maar van die, waarvan ik het meest genoten heb. Ik was toen tien jaar. Georges Mestan haalde z'n vulpen voor de dag. Nina lachte en begon: Jullie weet, ik ben van arme komaf. Ik heb daar trouwens nooit een geheim van gemaakt. M'n moeder was concierge in een huis aan de Avenue des Gobelins. Als heel klein kind al had ik maar één verlangen: zingen. >Elke melodie pakte me. Om een deuntje van een straat orgel moest ik huilen. Op een keer mocht ik met m'n grootvader mee naar de enge lenbak in de Opera. Melba zong. Ik ben er een week lang zowat ziek van ge weest. maar toen wist ik ook, wat ik wor den wilde. Maar mijn moeder dacht er anders over. Naaister moest ik worden Toen ik volhield, werd ze boos: Zangeres! Stel je voor. altijd in de dalles Dalles? Reken maar, dat ik even tjes zou verdienen, reken maar! Maar ze haalde alleen maar haar schou ders op. Ze voelde nu eenmaal niets voor de kunst. Altijd smeet ze de arme drom mels er uit, die zich bij ons op de cour waagden om een liedje te zingen. Hoe zou ik haar ooit kunnen ompraten? Ik had in die tijd een vriendje van twaalf jaar; hij heette Pierre Du veile. Zijn moeder had een kruidenierswinkel in ons huis. We gingen samen naar school, 't Was een zacht, bleu jongetje en we speelden altijd meisjesspelletjes. Pierre was m'n hele publiek, als ik zingen ging. Dan werd hij bleek en was helemaal weg. Er was vooral een wiegeliedje van Schubert, dat hij maar niet genoeg kon horen. Als ik dat gezongen had, lie pen de tranen hem over de wangen. Ik vertelde hem van de moeilijkheden met m'n moeder. „Ik ga liever dood, dan dat ik nèaister word", riep ik wanhopig uit. Hij dacht even na en zei toen: Je moet proberen centjes te verdie nen en die moet je je moeder laten zien. Als je eens op de binnenplaatsen ging zingen, niet hier natuurlijk, maar ergens in een deftige buurt. Ik weet watga overmorgen met me mee naar het Pare Montsouris; m'n tante woont daar vlak bij in een prachtig huisallemaal schatrijke lui. Ze gooien je vast een boel toe. Ik vond het een goed idee. Ik had trou wens niet veel keus. Wij dus die Donder dagmiddag naar het Pare Montsouris. Het huis van die tante zag er goed uit. Pierre loodste me naar de binnenplaats en zei: „Tot straks. Ga jij nu maar zingen en wees niet bang; je zult wel merken, dat de mensen hier van muziek houden. Mijn repertoire was maar klein, maar wel iets voor gevoelige mensen. Ik begon met een ouderwetse romance en na het tweede couplet ging er een raam open en viel er een stuivertje naar beneden. Bij mijn volgende liedje begon het papiertjes met klein-geld te regenen, en toen ik daarna met veel gevoel: „Plaisir d' Amour" van Martini aanhief, viel er een ware geldhagel om me heen. Dol van vreugde ging ik de recette tel len. Het was alles bijeen zeker tien fres. Een heel bedrag in die tijd. Toen ik thuiskwam, gooide ik al dat geld op tafel en zei: „Kijk 's, dat heb ik met zingen opgehaald; u kunt 't Pierre vragen; hij was er bij Mijn moeder stond paf. Maar de week daarop kreeg ik mijn .eerste lessen bij den pianoleraar van drie-hoog. Vijf jaar later ging ik naar het Conservato rium. Jullie weten de resl: Opéra-Co- mique, Grand-Opera, wereldreizen.... Maar mijn verhaal heeft nog een ont knoping, en telkens als ik daaraan denk, kan ik wel huilen. Zowat twee jaar gele den ik was me net aan het afsniinken kwam mijn kleedster binnen en zei: Daar is een meneer, die u absoluut spreken wil. Hij ziet er vrij armoedig uit. Hij zegt, dat hij Pierre Duvelle heet. Laat 'm dadelijk binnen, zei ik, daar kwam hij, verlegen, slecht in de .:1c ren, maar nog altijd met dietgeestdriftige vonk in zijn ogen. Mevrouw, begon hij. O nee, Pierre, noem me.^Jina, hoor, net als vroeger. Je bent 't, zei hij aangedaan, laat me eens goed naar je kijken. O, Nina, ik ben toch zo blij Ja, Pierre, zei ik opgeruimd, ik ben wel een heel eind opgeschoten sinds die middag op de binnenplaats bij je tante. Hij beefde en sloeg de ogen neer. „Luis ter, Ninax Ik rxjoet je iets vertellen, zult het me nu wel niet kwalijk meer nemen.... Die stuivers van je eerste recette, daar heb ik toen m'n hele spaarpot bij ingeschoten.... dat waren mijn spaarcenten van twee jaaroch ik zou mijn leven voor je hebben gege ven. maar die armzalige spaarcenten zijn voldoende geweest". Kijk, zei Nina, het mooiste liefde blijk, dat ik ooit van iemand gekregen heb en ooit van iemand krijgen zal, dat weet ik zeker dat heb ik dus ge had wan een jongetje van twaalf jaar.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1946 | | pagina 4