BRUIN
West Frieschc Ass. tap,
Ververij en
Chemische Wasserij
Firma Gebr. Hoeksema
Leeuwarden
Toneelver. „St. Jan"
„Over twaalf dagen
tegen middernacht"
Drukwerk
"'.(E)
hij J. P. STAM
[1 A. J. VONK
Jachtwagen
HUWELIJK...
Roll. MY. van Landbouw
aid. ÏEXE1
Alg. Vergadering
r
staat een
naam
min mm mm min mm mm mm 1111:1111111 mm mm mm
EXCURSIE
Hoe moet onze houding
zijn tegenover Duitsland?
De kleine weldoener
Voor een CADEAUTJE
slaagt U ten allerleste
tjch nog het beste
ERKENDE PHILIPS
RADIO SERVICE
Tel. 78. Den Burg.
te koop, zo goed,als nieuw
bij C. DE WIT,
Eierland Texel.
Eenzame! Ook »oor U i» cr een op
rechte levenjknmernad. Ga toch een»
vertrouwelijk praten of vraag huis
bezoek bij een der adressen der Ver-
eeniyde Nederlandscbe Huwehjks-
bemiddrllngsknntoren. geheel onder
vrouwel()ke 'irectie en succesvol
bemlddelenc. voor jong tot oud.
voor eiken stond en voor elk geloof,
dus ook voor U Spreekuren dag.
v. 2 tot 5 fop .indere uren na nf-
•prask) ook Zaterdag en Zondag,
's Maandags gesloten.
EXCELSIOR
Hoofdkantoor Ministerpark
18a, Hilversum Kantoren voor
Noord-Holland, Hofdijkstr. 10
Alkmaar, Korte Spaarne 7,
Haarlem
HET ADRES voor:
DROGISTERIJ-
ARTIKELEN
li A. v. d. SI.IKKE.
op Dinsdag, 26 Nov. n.m.
8 uur in „De Lindedoom"
AGENDA
Opening
Notulen
Ingekomen stukken en
mededelingen
Bestuursverkiezing
Benoeming rekeningna-
zieners.
RUILVERKAVELING
Rondvraag.
A. Keijser, Voorz.
Jb. Roeper Johzn., Secr.
n b. naar deze vergadering,
die gelijktijdig met de al-
gem. vergadering der L. T.
B. afd. Den Burg wordt
gehouden, rijden bussen.
Men raadplege hiervbor de
Tex. Crt. van Zaterdag 23
November
A. DE WILT
Den Burg-Texel
neemt weer volop Stoomgoederen aan en
Verfgoederen voor de kleuren donkerbruin,
donkerblauw, donkerrood, terra en zwart.
Mooie en gegarandeerd echte kleuren
Goederen worden aangenomen bij onderstaande
depots
OOSTEftEND: Wed. J. C. Dogger
DEN HOORN KL Boon
OUDESCHILD: P. Hoogerheide.
Onze firma laat niet colporteren. Men zij voorzich
tig met het afgeven van goederen aan onbekende
colporteurs.
Portret-atelier Jac. de Boer,
Keizerstraat 113, Den Helder.
Voor opnamen (zonder bespreking vooraf)
geopend Woensdag, Donderdag en Vrijdag
van 2-4 uur.
vertrekt Dinsdagmid
dag 3 uur naar Haarlem,
Bollenstreek en Rot
terdam.
GELDCREDIETEN
f 800,— 5 pCt.
Zonder borgen voor elk
doel. Vrijbl. voorw.
SCHRIJF ALLEN. Br.
porto antw. Spa^rcred.
Inst. Mathen. weg 110,
R'dam-W.
DIRECTIE GEBR. SLEUTEL
gevest, te Hoorn Westersingel 6,
sluit ongevallen- en ziekteverzeke
ringen, bedrijfsschadeverzekering
op boerderijen, zaken en bedrijven
SS, Vlugge en coulante schaderegeling.
I zal op ZONDAG 24 NOVEMBER a.s. in
„Casino" opvoeren
s Vrolijk spel van Gerard Nielen in 3 bedrijven
Aanvang 8 uur Entree tl.— plus belast,
s Kaarten verkrijgbaar bij Bibliotheek Brüge-
mann, J. v.d. Aakster en in „Casino".
Plaatsbespreken Zondag 24 Nov. van 12-1
uur in „Casino."
Een feestgedicht, een clublied, een revue
schrijft HARRY BOTSCHUIYVER (tekstdichter) voo
U, met of zonder gegevens. Vele spontane aanbeve
lingen in bezit. Gerard Doustraat 62", Amsterdam
jllliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiniiiiiiiiiiniiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiilillt,
I Alleen voor
modern en
goed
naar
Drukkerij
ZZT Texelse Courant
^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii^
DE GEBROEDERS KNOOPENSCHAAR
door G. TH. ROTMAN.
(Nadruk verboden).
7. Ziezo, Jodocus nam ook een jam-
mmertje, en zat een poosje later op een
eerlijk zonnig plekje aan de slootkant
hengelen. Wegens het warme weer had
hij z'n jasje uitgetrokken en in het gras
elegd. Af en toe wiste hij zich het zweet
an z'n voorhoofd, maar ving voorlopig
iog niets.
8. Evenwel, hij vergat zijn zakdoek diep
in z'n zak te steken, zodat die er een eind
uithing. Nu gebruikte Jodocus altijd een
rode zakdoek, want dat spaart waskosten
en tegenwoordig moet je op de penning
wezen. Dit scheen echter minder naar de
zin van een grote stier te zijn, die het
doekje woedend snuivend kwam bekijken.
De Vereniging van Oud-leerlingen
op excursie naar de ruilverkavc-
lingswerkzaamheden te Wielingen.
(Slot.)
De heer Huizing was toevallig kortge
leden op Texel geweest. Hij merkte op,
dat Texel met zijn aard en ligging en
schapenwalletjes veel overeenkwam met
Wielingen. Het schapen wallet jesnatuux-
schoon kent ook Wieringen. Ook te Wie-
ringen moest men ten volle rekening hou
den met het natuurschoon, omdat ook
hier de plantenlochische dienst hier be
zwaar had gemaakt. Enkele km. nieuwe
schapenwalletjes zullen weer geheel
nieuw worden opgezet. De Plantenlochi
sche Dienst werkt echter ook zo veel mo
gelijk samen met de Cultuurtechnische
Dienst.
Aan het einde van zijn red? deelde de
heer Huizing nog mede, dat de Ruilverka
veling moet worden gezien als een object
door zeggenschap van de ingelanden. Niet
alleen de pachter of verpachter maar bei
den kunnen hun belangen naar voVen
brengen.
Onder geleide van den heer Huizing
ging toen het gezelschap de werkzaamhe
den bekijken. Allereerst kwamen we bij
een door een dreglijn uitgegraven sloot,
aan de ene zijde was de wal geheel inge
zakt, omreden de ondergrond te zwak
was. De sloot was over een lengte van 20
meter geheel uit zijn model gezakt. Dit
stuk zal echter weer opnieuw worden uit
gegraven en zo worden opgetuid, dat dit
zich niet meer zal herhalen. Een kijkje
werd genomen bij een dreglijn die bezig
was een nieuwe sloot te graven. Iedere
hap, die werd genomen, was plm. 1 M3
grond. De bovenste grond of teelaarde
tot een dikte van 30 cm. werd netjes van
de ondergrond op een aparte hoop ge
scheiden gehouden. Handwerk komt er
practisch niet bij te pas, aan iedere kant
van de sloot staat een werkman met ee'n
schop met een lange lat van wel 3 m. en
steekt de kant een beetje af, de rest doet
de dreglijn. In de sloot komt men dus niet
Na ook nog een andere dreglijn te heb
ben bezichtigd, ging het naar een plaats
waar ze bezig waren een duiker te leg
gen of eigenlijk 2 duikers, die boven el
kander gelegd werden. Op een andere
plaats waren ze bezig geweest een duiker
te leggen over een lengte van 200 M Dit
werk ging eerst, maar toen kwam de aao
uit de mouw. Op een plek zat drijfzand,
met als gevolg, dat de buizen gingen zak
ken en wel zo erg, dat het werk moest
worden gestaakt. De duiker moet echter
precies daar liggen en nergens anders. De
bedoeling hiervan nu is, om de grond te
doen bevriezen en vervolgens een laag
beton te storten, opdat men voor de eer
ste 100 jaar gegarandeerd is, dat de bui
zen niet zullen zakken.
Zo komen er nu en dan wel eens moei
lijkheden naar voren, waarop men niet
heeft gerekend en die grote onkosten met
zich mede brengen. Er wordt echter voor
gezorgd, wat het dan ook moge kosten,
dat het werk goed moet zijn.
Wanneer bij dergelijke gevallen zo veel
kosten komen, dat het normaal boven de
waarde komt van het object, dan springt
het Rijk bij en verleent subsidie.
Toen een en ander was bezichtigd, ging
het weer terug naar Café ,,De Haan",
waar de boterham met een heerlijk bakje
koffie de hongerige magen van de cur
sisten stilde. We hadden toen nog tijd
over en hebben verder nog een bezoek
gebracht aan de Wieringermeer en de uit
voerende werkzaamheden aldaar, die
eveneens ressorteren onder den heer Hui
zing van de Grondmij. Hier en daar was
men bezig de enorme schade te herstel
len, welke aan de schuren was aange
richt. Ook werd nog even een kijkje ge
nomen, op de plaats waar de dijk was
doorgestoken. Men was nog bezig met het
ophogen van de dijk met slijk uit het
IJselmeer. In de omtrek van de doorbraak
ligt een oppervlakte van 200 ha., welke
geheel opnieuw in cultuur moet worden
gebracht. Dreglijnen waren bezig aan het
opnieuw sloten uit te graven en deze
dus weer in hun oorspronkelijke vorm te
rug te brengen. Dit was tevens het einde
der excursie.
In Hippolytushoef werd afscheid geno
men van den heer Huizing. De voorzitter
dankte deze voor zijn rondgeleide en hel
dere uiteenzettingen. Het gezelschap ging
toen met spoed naar Den Helder om met
de boot van 16,15 uit Den Helder naar het
eilancf terug te keren. W.J.W.
Nu de tweede oorlog alweer anderhalf
jaar achter de rug is en wij bijna dage
lijks in de kranten lezen hoe vreselijk
de toestand in Duitsland is, stellen wij
ons onwillekeurig de vraag, hoe onze
houding moet zijn tegenover Duitsland en
in het bijzonder tegenover de Duitsers
zelf.
In allerlei toonaarden is er reeds ge
zegd en geschreven, dat het van belang
is voor het economische leven, dat ook
Duitsland hierbij wederom wordt inge
schakeld.
In Amsterdam is onlangs een vergade
ring gehouden, waarin Nederlanders ge-
discuseerd hebben over de toekomst van
Duitsland. Door Prof. Dr. H. Plessner
werd hierbij een inleiding gehouden op
initiatief van het comité voor Actieve
Democratie. Spr. ging uit van de volgen
de drie veronderstellingen. Het moet een
bereikbare toekomst zijn. Deze toekomst
mag niet gebaseerd zijn op de gedachte
van een derde wereldoorlog. Voor de toe
komst moeten de Duitsers gewonnen
kunnen worden. De inleider gaf een in
teressant overzicht over de historische
ontwikkeling van de rijksgedachte onder
invloed van de gebeurtenissen in 1848 en
den persoon van Bismarck. Thans is
Duitsland verdeeld in een Russische en
een Westelijk belangensfeer. Spr. be
pleitte de vorming van een federatieve
statenbond. Deze staten zullen de functie
van een brug tussen Oost en West moe
ten vervullen. Zij zullen als bemiddelaar
moeten fungeren. Volgens spr. zal de
Duitse jeugd mee willen werken aan de
vorming van een dergelijk federatief
verband, indien men haar duidelijk kan
maken, dat ze op deze wijze een univer
sele taak kan vervullen. Spr. noemde
nog een belangrijk iets, nl. dat aan het
herstellen van het contact met de Duit
sers een schuldbekentenis vooraf dient
te. gaan, dat van te voren een voldoende
zuivering plaats gehad moet hebben en
dat de heropvoeding zonder basis van de
Duitse traditie mogelijk zal zijn.
Tot zover de geachte spreker.
Het is ook onze mening, dat met de
goedwillende Duitsers moet worden sa
mengewerkt. Hierbij denken wij aan die
Duitsers, die lid zijn van de vereniging
van Duitse en statenloze antifascisten,
waarvan er nog velen in ons land zijn.
Ook niemand minder dan Churchill ver
klaarde in het Britse Lagerhuis, dat de
Duitsers zo spoedig mogelijk op eigen be
nen moeten staan.
Moeilijker wordt' het als wij lezen, dat
in Beieren is opgericht een Partij voor
economische wederopbouw met als „Lei
der" een zekere Alfred Loritz. Deze par
tij doet in menig opzicht denken aan de
Nat. Soc. Partij van Hitier, daar de ver
ering van de leden dezer partij veel ge
lijkt op die van de Nazi's voor hun Füh-
rer. Zij staren naar Alfred Loritz met
verrukte aandacht wanneer hij spreekt
en zij volgen blindelings zijn voorbeeld.
Met deze Duitsers kunnen wij zeker niet
samenwerken, daar zij blijkbaar nog niets
geleerd hebben van de laatste wereldoor
log en hun geleden nederlaag. Zolang de
ze verschijnselen zich zullen blijven voor
doen, wordt een goede samenwerking ge
remd. Het zal o.i. de taak zijn v. d. goed
willende Duitsers, deze laatste resten
van het fascisme de liquideren, opdat een
vruchtbare samenwerking mogelijk
wordt. Z.
WINKELSLUITING.
Van 1 Oct. 1946 tot 1 April 1947.
Algemeen sluitingsuur 6 uur (Zater
dags 7 uur) en 's middags van 12,30 tot
13,30. uitgezonderd Dinsdags, wanneer
om 13 uur definitief gesloten moet wor
den.
VAN DE BOEKENPLANK.
KLEINE HUISDIEREN OP HET
SPREEKUUR VAN HUN DOKTER.
Kleine viervoetige- of gevleugeld!
vrienden nemen in hart en huis van zeei
vele onzer medemensen een grote plaat:
in, en wanneer in hun meestal zo zorge
loze leventjes ziekte of ongevallen voor
komen, dan zijn ze eensklaps zo hulpe
loos en nog zo véél meer van de mens af
hankelijk, dat de teerste plekjes in he
gemoed van vrouw of baas ontroer!
worden. Dan gaan ze met de zieke naai
het spreekuur van den dierenarts of later
hem thuiskomen bij de kleine patiënt.
Het zieke, kleine huisdier in de groti
stad, dat is het onderwerp van het origi
nele boek van den Amsterdamsen dieren
arts Dr J. Gajentaan, getiteld „Volgend!
patiënt!", die er ervaringen met dieren
mensen in beschrijft. Hond en kaketoe
kat en kanarie, papegaai, aap en wat
meer de genegenheid van mensen ver
worven heeft, passeren hier de revue me
vele kwalen en kwaaltjes, die zo meesta
deze dieren bezoeken.,
De schrijver geeft ons tegelijkertijd eei
inzicht in vele problemen van de dier
geneeskunde op een manier, die ook dez(
passages tot boeiende en spannende frag
menten maken en hij vergeet, met zijr
geestige, open en objectieve kijk op din
gen, dieren en mensen, de eigenaars dei
dieren in zijn verhaal geenszins.
Dierenliefhebbers smullen van dez<
roman van djeren en mensen, en zij, dii
zelf geen huisdieren bezitten, zullen i
'n nieuwe, onvermoedde wereld van die
pe, waarachtige gevoelens in zien opgaan
(Boekh. Parkstraat Prijs f 3,90).
KERSTBOEK KATH. ILLUSTRATIE;
PANORAMA EN LIBELLE.
Dit jaar zal een kerstboek der Kath
Illustratie 1946 en een kerstboek "Pano?
rama-Libelle verschijnen. Zij zijn uitgfr
voerd in meerkleurendruk en gevat in een
fraaie omslag, terwijl bij elk ex.
losse kleurenplaat is gevoegd. Naast vele
illustraties bevatten deze boeken talrijke
lezenswaardige artikelen. De prijs
draagt f 1,per ex. Wegens beperkte oo-
lage raden wij u aan uiterlijk de volgen
de week te bestellen.
Tevens kan Bóekhandel Parkstraat nog
enkele abonnementen op de Libelle no
teren.
INGEZONDEN STUKKEN.
Nog steeds bereiken ons ingezonden
stukken, welke niet voorzien zijn van on
dertekening. Deze kunnen wij tot onze
spijt nimmer plaatsen. Verzoeke duidelijk
en aan één zijde van het papier te schrij
ven DE REDACTIE.
ONDER DE STREEP.
Nina Ribière liep haar kleedkamer bin
nen, waar wij haar wachtten. Uit de zaal
kwam nog de nagalm van de ovatie, die
een wild-geestdriftig publiek haar had
gebracht na de grote aria uit de Dam
nation de Faust: „D'amour l'ardente
flamme....".
Ik behoef u Nina Ribière niet voor te
stellen. Gij weet allen hoe mooi zij was
en hoe uniek haar stem. Het was een vol
le, snijdige stem vol gloed, een stem met
onuitputtelijke mogelijkheden. De rol van
Traviata lag Nina even goed als die van
Carmen.
Een triomf! riep Georges Mestan, de
muziekresencent. En, altijd loerend op
onfidenties, waar een „stukkie" in zat,
..ei hij: „Beste Nina, ik wed, dat dit een
van de mooiste successen geweest is van
je hele carrière".
Nina, die al. voor haar kaptafel zat,
draaide zich om en keek hem olijk aan:
Ik heb je door. Georges", zei ze, „je
aast op kopij. Goed, je krijgt je zin, en
nu meteen. Ik zal jullie het verhaal
doen, niet van mijn grootste triomf, maar
van die, waarvan ik het meest genoten
heb. Ik was toen tien jaar.
Georges Mestan haalde z'n vulpen voor
de dag. Nina lachte en begon:
Jullie weet, ik ben van arme komaf.
Ik heb daar trouwens nooit een geheim
van gemaakt. M'n moeder was concierge
in een huis aan de Avenue des Gobelins.
Als heel klein kind al had ik maar één
verlangen: zingen. >Elke melodie pakte
me. Om een deuntje van een straat
orgel moest ik huilen. Op een keer mocht
ik met m'n grootvader mee naar de enge
lenbak in de Opera. Melba zong. Ik ben
er een week lang zowat ziek van ge
weest. maar toen wist ik ook, wat ik wor
den wilde. Maar mijn moeder dacht er
anders over. Naaister moest ik worden
Toen ik volhield, werd ze boos:
Zangeres! Stel je voor. altijd in
de dalles
Dalles? Reken maar, dat ik even
tjes zou verdienen, reken maar!
Maar ze haalde alleen maar haar schou
ders op. Ze voelde nu eenmaal niets voor
de kunst. Altijd smeet ze de arme drom
mels er uit, die zich bij ons op de cour
waagden om een liedje te zingen. Hoe
zou ik haar ooit kunnen ompraten?
Ik had in die tijd een vriendje van
twaalf jaar; hij heette Pierre Du veile.
Zijn moeder had een kruidenierswinkel in
ons huis. We gingen samen naar school,
't Was een zacht, bleu jongetje en we
speelden altijd meisjesspelletjes. Pierre
was m'n hele publiek, als ik zingen ging.
Dan werd hij bleek en was helemaal
weg. Er was vooral een wiegeliedje
van Schubert, dat hij maar niet genoeg
kon horen. Als ik dat gezongen had, lie
pen de tranen hem over de wangen.
Ik vertelde hem van de moeilijkheden
met m'n moeder. „Ik ga liever dood, dan
dat ik nèaister word", riep ik wanhopig
uit. Hij dacht even na en zei toen:
Je moet proberen centjes te verdie
nen en die moet je je moeder laten zien.
Als je eens op de binnenplaatsen ging
zingen, niet hier natuurlijk, maar ergens
in een deftige buurt. Ik weet watga
overmorgen met me mee naar het Pare
Montsouris; m'n tante woont daar vlak
bij in een prachtig huisallemaal
schatrijke lui. Ze gooien je vast een
boel toe.
Ik vond het een goed idee. Ik had trou
wens niet veel keus. Wij dus die Donder
dagmiddag naar het Pare Montsouris. Het
huis van die tante zag er goed uit. Pierre
loodste me naar de binnenplaats en zei:
„Tot straks. Ga jij nu maar zingen en
wees niet bang; je zult wel merken, dat
de mensen hier van muziek houden.
Mijn repertoire was maar klein, maar
wel iets voor gevoelige mensen. Ik begon
met een ouderwetse romance en na het
tweede couplet ging er een raam open en
viel er een stuivertje naar beneden. Bij
mijn volgende liedje begon het papiertjes
met klein-geld te regenen, en toen ik
daarna met veel gevoel: „Plaisir d'
Amour" van Martini aanhief, viel er een
ware geldhagel om me heen.
Dol van vreugde ging ik de recette tel
len. Het was alles bijeen zeker tien fres.
Een heel bedrag in die tijd. Toen ik
thuiskwam, gooide ik al dat geld op tafel
en zei: „Kijk 's, dat heb ik met zingen
opgehaald; u kunt 't Pierre vragen; hij
was er bij
Mijn moeder stond paf. Maar de week
daarop kreeg ik mijn .eerste lessen
bij den pianoleraar van drie-hoog. Vijf
jaar later ging ik naar het Conservato
rium. Jullie weten de resl: Opéra-Co-
mique, Grand-Opera, wereldreizen....
Maar mijn verhaal heeft nog een ont
knoping, en telkens als ik daaraan denk,
kan ik wel huilen. Zowat twee jaar gele
den ik was me net aan het afsniinken
kwam mijn kleedster binnen en zei:
Daar is een meneer, die u absoluut
spreken wil. Hij ziet er vrij armoedig
uit. Hij zegt, dat hij Pierre Duvelle heet.
Laat 'm dadelijk binnen, zei ik,
daar kwam hij, verlegen, slecht in de .:1c
ren, maar nog altijd met dietgeestdriftige
vonk in zijn ogen.
Mevrouw, begon hij.
O nee, Pierre, noem me.^Jina, hoor,
net als vroeger.
Je bent 't, zei hij aangedaan, laat me
eens goed naar je kijken. O, Nina, ik ben
toch zo blij
Ja, Pierre, zei ik opgeruimd, ik ben
wel een heel eind opgeschoten sinds die
middag op de binnenplaats bij je tante.
Hij beefde en sloeg de ogen neer. „Luis
ter, Ninax Ik rxjoet je iets vertellen,
zult het me nu wel niet kwalijk meer
nemen.... Die stuivers van je eerste
recette, daar heb ik toen m'n hele
spaarpot bij ingeschoten.... dat waren
mijn spaarcenten van twee jaaroch
ik zou mijn leven voor je hebben gege
ven. maar die armzalige spaarcenten
zijn voldoende geweest".
Kijk, zei Nina, het mooiste liefde
blijk, dat ik ooit van iemand gekregen
heb en ooit van iemand krijgen zal,
dat weet ik zeker dat heb ik dus ge
had wan een jongetje van twaalf jaar.