Een Graandrooginstallatie aan De Waal
Een Wereld of
geen Wereld
Hallo
Bandoeng
Haar Koninkrijk
Ons Esperanto hoekj
In ons artikel over het in gebruik ne
men van de combines schreven wij ook
terloops over het drogen van graan. Bij
het mooie weer deze zomer werd er een
droog product geoogst, zodat er dit jaar
direct niet zulk een grote behoefte aan zal
bestaan. Een volgend jaar kan dit wel
weer anders zijn Men denke hierbij nog
maar eens aan de natte zomer van 1946.
Toen is wel heel erg de noodzaak aan
gevoeld van een goede graandrooginstal
latie
Aan De Waal.
Wij kunnen mededelen, dat er ook op
Texel een graandrooginstallatie aanwezig
is en wel aan De Waal.
Door de C.V. v.h. C. R. Keijser Cc
is zo'n nieuwe graandrooginstallatie aan
geschaft, welke een plaats heeft gevon
den in de voormalige kaasfabriek Deze
installatie, een prachtig staaltje van tech
niek, kunnen wij zeker als een aanwinst
voor ons eiland beschouwen We waren
in de gelegenheid om de installatie in be
drijf te kunnen zien, waarbij de heren de
Beurs en van der Meulen ons alle in
lichtingen gaven.
In een afzonderlijke ruimte is de oven
opgesteld, die voor de benodigde warme
lucht moet zorgen en die met cokes wordt
gestookt. De toevoer van het te drogen
product kan men diverse kanten opsturen.
In een put in de begane vloer stort men
de zakken graan leeg, een Jacobsladder
brengt het op de bovenverdieping en stoft
het daar in een kaar boven de droogin
stallatie, welke met warme lucht uit de
oven, die door de draaiende droogtrom-
mel wordt heengezogen en het droogpro-
ces tot stand brengt. Vervolgens valt het
graan verder in een andere bak, want na
de droging moet het graan afgekoeld wor
den. Daarvoor wordt ook elect.nsehe kou
de lucht door de zgn. koelinstallatie ge
zogen; dan komt het door de .Jacobslad
der in een andere kaar. die willekeurig
kan worden afgetapt en klaar is dit werk.
Behalve drogen ook schonen.
Dit is echter alleen het drogen, want
men kan na het drogen eveneens het
graan nog over de schoningsmachine doen
gaan. Daar wordt het van alle vuil en
stof ontdaan, gesorteerd in diverse soor
ten en getriëerd indien wikken en ander
ontuig aanwezig zijn. Deze bewerking is
nodig, indien een partij zaaizaad afgele
verd moet worden, waar men nu eenmaal
hoge eisen aan stelt.
Het werk van de drooginrichting wordt
gecontroleerd door een klein vernuftig
toestelletje, maar dat niettemin precies
aanwijst, hoe hoog het vochtgehalte van
het graan na het droogproces is gevor
derd.
Wanneer de mens een en ander gade
slaat, komt hij onwillekeurig onder de in
druk van deze vernuftige machine.
De capaciteit van de machine, die van
Hollands fabrikaat is, is 5000 kg. per uur,
zowel voor het drogen als voor het scho
nen. De boeren kunnen er gebruik van
maken als ze nat of duffig graan in voor
raad hebben. En hiervoor is nu juist deze
graandrooginstallatie aangeschaft.
Wij hopen dan ook, dat de C.V. er veel
resultaat mee mag behalen. Z.
Vermeldt zij nog, dat dit de
derde Graandroog-installatie op Texel is,
daar er bij de Coöperatie reeds enige ja
ren een in exploitatie is. Verder heeft de
Fa. A. Langeveld Pzn. aan de Wilhelmi-
nalaan dit jaar ook een dergelijke in
stallatie aangeschaft.
Texel is een heerlijk eiland. Wanneer ik
op mijn pclderdijkje zit, zie ik de koren
velden en de weilanden tot aan de dui
nen. Het vlas en het koren staan al aan
schoven. Rechts van mij de molen van
Oost. Voor mij, heel in de verte, de vuur
toren van Eierland. Kieviten en tureluurs
aan alle kanten. En boven de polder de
hemel, de Texelse hemel, want de hemel
boven Texel is anders dan waar ook. Ik
houd van het eiland en ook van de polder.
Toen ik, bijna 25 jaar geleden, in mijn
eerste pastorie mijn intrek deed, in het
kleine Oosterend met zijn kerk van onge
veer 1300, zat Texel nog geheel in isole
ment. Er was nog geen electnsch licht,
nog geen radio, nog geen autobus. De we
gen waren slecht. De wereld hield bij de
duinen en de dijk op. Ik ontmoette oude
Texelaars, die nog nooit van het eiland af
waren geweest. Jongens, die in dienst
gingen, zagen voor het eerst van hun le
ven Den Helder en een spoortrein. Het
vreemdelingenverkeer was nog van zo ge
ringe omvang, dat het op het leven van
het eiland geen merkbare invloed oefende.
Hoe genoeglijk rolde het leven van de ge
luste Texelaar voorbij. Hij was trots op
zijn eiland: „het gouden boltje". Hij was
een goed en braaf mens, die ieder het zij
ne gaf. Luide het parool, dat jarenlang in
de kop van de Texelse Courant afgedrukt
stond, niet: ,,Wij huldigen het goede"? En
zei een oude vrouw, die vanwege de jicht
altijd binnenshuis zat, met tegen mij: „Ik
doe geen zonde, ik kom nooit buiten"?
Toen kwam Jacob Thijsse met zijn Ver-
kadesalbum. Holland ontdekte Texel en
Texel ontdekte Holland. Er waren zomers,
dat het aantal pensiongasten groter was
dan het aantal eilandbewoners
Toen kwam de radio. En de meest ge-
isoleerde Texelaars, op afgelegen boerde
rijen, waar men des winters alleen met de
grootste moeite kwam, zaten de ene avond
in het Concertgebouw te Amsterdam en
luisterden de volgende avond naar een
lezing over Canada of Brits-Indië.
Het isolement werd verbroken. De ho
rizon van de Texelaar bestond niet langer
uit de dijk en de duinen.
Toen kwam de oorlog Op de meest gru-
wijlijke wijze werd er op Texel gevoch
ten, gruwelijker dan waar ook in Neder
land. De Russën sneden alle Duitsers, die
ze te pakken kregen, de keel af en de
Duitsers lieten alle Russen, die hun in
handen vielen, een kuil graven, waar zij
in tuimelden, nadat zij op afschuwelijke
wijze mishandeld en gefusilleerd waren.
Een dagenlange guerillastrijd werd op het
DE GEBROEDERS
door G. TH. ROTMAN.
KNOOPENSCHAAR
(Nadruk verboden)
'/'jam* h
89. En zo moesten Pieter en Jodocus
weer met de trein naar huis terug
Toen ze thuis kwamen, werden ze door
juffrouw Sietje, die net met haar hoed op
klaar stond om boodschappen te gaan
doen, geducht uitgelachen. Ach, twee- da
gen later zou juffrouw Sietje niet meer
lachen 1
90. De arme vrouw kreeg namelijk ge
weldig de griep, waarbij nog hevige aan
vallen van kiespijn kwamen... Ja, dat
zag er lelijk uit, want nu moesten Pieter
en Jodocus zelf de hele huishouding doen.
De eerste morgen kregen ze al ruzie, wie
er op moest staan om open te doen voor
de melkboer; ze wilden geen van beiden
hun bed uit.
eiland gevoerd. Talloze boerderijen wer
den in brand gestoken, kerken verwoest,
burgers gedood.
Het einde van de strijd speelde zich af
om de Eierlandse vuurtoren, waar de Rus
sen zich tenslotte op terugtrokken. Ge
schonden staat deze Texelse martelaar
nog altijd op het Eierlandse duin. Texel
telt sindsdien drie oorlogskerkhoven.
Twee en zestig Russen liggen bij De
Cocksdorp begraven. Meer dan 300 Rus
sen achter de Hogeberg. En op het kerk
hof bij Den Burg liggen honderden Duit
sers.
Het is een welhaast krankzinnige ge
dachte, dat op dit rustige eiland, ver van
het rumoer der wereld „waar de stilte
spreekt" zo noemde Strijbos zijn boek
over Texel Russen en Duitsers elkaar
dagenlang met verbeten woede naar het
leven stonden en vochten om een enkele
vuurtoren. Eens voorgoed leerden de
Texelaren denken in landen en wereldde
len. De einden der aarde kwamen in zicht.
En Zondagmorgen hoorde ik in het dooi
de Russenooi log zo geschonden kerkje van
De Cocksdorp 'een jonge dominee preken
over Nederland en Indonesië.
Jan Bons won met zijn affiche voor de
UNO een tweede prijs. Een eenvoudige
prent. Een doodskop. Er boven: One
world! Er onder: or none! Eén wereld of
geen wereld! Ze weten het zelfs op Texel
Tot op de eenzaamste boerderijen in Eier
land, die nog omringd worden door de
overblijfselen van de Duitse bunkers.
In technisch en economisch opzicht is de
wereld één geworden. Maar ons zedelijk
been heeft ons technische been met bij
kunnen houden. Vandaar die gruwelijke
strijd op het stille eiland.
Vandaar die verwoeste kerken in Den
Burg en De Waal.
Vandaar die drie oorlogskerkhoven.
Vandaar die martelaren op het Eier
landse duin
Ook op Texel is het socialisme gekomen.
Al jaren geleden. Nu is er de Partij van
de Arbeid De doorbraak is ook op Texel
een werkelijkheid. Maar de Texelaren
welen beter dan wie ook, dat het socialis
me internationaal zal zijn. Eén wereld of
geen wereld. Technisch, economisch, ze
delijk en geestelijk. Vooral het laatste.
Links van mij liggen twee Texelse boer
derijen: De Viersprong en de Goede Ver
wachting Op beide zitten oude bekenden
van mij.
De wereld staat op de Viersprong. De
handwijzer van de U.N.O wijst naar vier
richtingen. Wij moeten kiezen: Amerika;
Rusland, de chaos of de ene, in technisch,
economisch, zedelijk en geestelijk opzicht
geordende wereld.
De boer van de Goede Verwachting liet
mij een grote bloedvlek op de vloer van
zijn huiskamer zien. Daar sliep een Duits
commandant. Een Rus sneed hem, terwijl
hij sliep, met een mes de keel af. De boe
rin probeerde de bloedvlek weg te wer
ken. Het lukte niet. Laat de bloedvlek
blijven als een herinnering en een waar
schuwing voor ons, die op de Viersprong
staan Maar de boerderij heet nog altijd
De Goede Verwachting. De verwachting
kan nu eenmaal niet sterven.
Eén wereld of geen wereld!
En tussen de eerste en de laatste woor
den grijnst de doodskop, die Jan Bons
voor de U.N.O. tekende, ons allen aan.
J. J BUSKES Jr.
RECEPTEN.
Vruchtenbowl (voor 12 glazen).
3/j kg. vruchten. 1 fles (alcoholvrije)
wijn, 1. water of spuitwater, 200 gram
(2 kopjes) suiker, liefst basterdsuiker, zo
mogelijk citroensap of bessensap.
De vruchten wassen, van kroontjes,
stelen, pitten e.d. ontdoen, de vruchten
zonodig in stukjes snijden en met suiker
wegzetten in 'n bowlkom of grote schaal.
De wijn, het water, het citroensap toevoe
gen en alles tezamen nog emge uren laten
staan. Indien men spuitwater gebruikt,
moet men dit echter pas vlak voor het
opdienen erbij doen.
Vruchtensoep.
1 liter water, 100 gr bramen, citroen
schil, 100 gr. suiker, 10 gram maizena of
aardappelmeel, zout.
De citroenschil in het water met wat
zout en de suiker laten trekken op een
zacht vuur. Na een half uur de vruchten
toevoegen en deze goed gaar laten wor
den (plm. 20 minuten). De massa binden
met de aangemengde maïzena en ze laten
afkoelen.
BOEKBESPREKING.
AMSTERDAM
TIJDENS DE HONGERWINTER.
Het lijden van de hoofdstad in de hon
gerwinter, het veelsoortige .kwaad, de
lichtloosheid en de brute vernieling en
vernietiging. het is allemaal gelukkig
voorbij. Het is een vreselijke werkelijk
heid geweest. Maar de camera heeft de
momenten vastgehouden. Daar zij met
vakbekwaamheid is gehanteerd, is een
reeks van unieke documenten ontstaan,
waarop wij u met nadruk willen wijzen.
„Amsterdam tijdens de hongerwinter" is
de titel van een boek, bevattende ruim
100 van zulke foto's met een korte inlei
ding van Max Nord. De netto-opbrengst
van dit werk komt geheel ten goede aan
de Stichting 1940-1945. (Prijs f 10,
JOHANNA.
De aandoenlijke roman van een mooie
vrouw „Johanna", 'die de hemel op aarde
kon hebben en wier leven eindigt in een
diepe ellende, omdat zij de kracht mist,
voor haar geluk te strijden, werd geschre
ven door H. P. van den Aardweg (f 3,90).
Waarde Vrienden,
Hier zijn we weer, op dezelfde golf
lengte, na weer genoten te hebben van een
weekje van hetzelfde mooie weei.
Toch was niet alles hetzelfde deze week.
We willen dat dan ook maar meteen ver
klappen. Zoals iedere Zondag kwam ook
afgelopen Zondag Thuisfront weer bij
elkaar voor de verzorging van de tijd
schriften, weekbladen etc. Toen wij in de
Molenstraat bij van Heerwaarden, de
voorz., onze kamer binnenstapten (ja, we
noemen het al ónze kamer,), we zitten er
iedere week en onze spullen zijn daar ook
meest in, vonden we deze leeg, de stoelen
waren verdwenen en ook onze spullen
waren er niet in. We kwamen al gauw te
horen, dat v. Heerwaarden in een andere
kamer was en we zijn daar toen maar
naar* toe gegaan. Daar zagen we, waar on
ze stoelen waren gebleven. Die werden nl.
in die kamer gebruikt door vele familie
leden en bekenden, die geschaard zaten
rondom de bruidegom en bruid. Jullie
kent hem natuurlijk allen wel, 't is onze
brievenbesteller Jac. die Zatei'dag 20 Sep
tember in het huwelijksbootje hoopt te
stappen.
Jac. was dus ook degene, die het ver
oorzaakte, dat wij zó met de neus in de
boter vielen. We zijn er daar zo ingeval
len, dat, toen we weggingen, er nog geen
post voor jullie was klaargemaakt. Onze
voorzitter verzekerde echter, dat dit geen
bezwaar was. Hij nam geheel op zich, te
zorgen, dat de verzending in orde kwam.
Mocht het dus zijn, dat het^iu wat later
komt dan weten jullie meteen wie er voor
opdraait. Het zal echter gerust niet zo ver
lopen, want als het moet, dan spant hij er
zijn gehele gezin even voor. Dit zou de
eerste keer niet zijn, daar dit tweemaal
in de week met de Texelse Courant ook
gebeurt. Daar wordt voor de verzending
zorggedragen van alle abonnees op de
Texelaar voor de jongens in Indië. Thuis
front heeft er 24 en dan de andere nog,
dat wordt met elkaar een kleine 50.
Zo hebben jullie dus meteen ontdekt,
dat de gehele familie daar voor jullie in
de weer is. Wij hebben daarom gemeend,
de familie ook namens jullie geluk te mo
gen wensen en hopen, dat ook 20 Sept
voor hen e§n mooie en onvergetelijke dag
mag zijn,
Ziezo, voor deze week willen wij het
hierbij laten. Tot de volgende week.
KATH. THUISFRONT.
JONGENS IN INDIE.
Hoewel er nog maar steeds meer jon
gens naar Indië worden gezonden, komen
er van de eerst uitgezondene nog maar
enkele terug. Maar eenmaal zullen jullie
toch naar huis terugkeren en dan moe
ten jullie toch in de eerste plaats op een
behoorlijke wijze worden ontvangen.
Dat zal dan ook weer enige kosten met
zich meebrengen.
Dit hadden op Oosterend enkele jonge
dames zeker door. Zij wisten een oude
harmonica en een mandoline met twee
ontbrekende snaren, en een nog invali-
der gitaar machtig te worden, benevens
een busje voor vrijwillige bijdragen. Zo
uitgerust en in plechtstatige kleding
trokken de jongelui, overtuigd van de
noodzakelijkheid om iets voor de jongens
in Indië te doen. de straat op.
Hoewel de muzikale prestatie van de
FEUILLETON.
naar het Engels van IDA BOYD.
15.) Toen Wanda eindelijk wegging en
Loutje haar naar beneden begeleidde,
keerde Arthur zijn gezicht naar het vuur
en steunde met zijn kin op zijn hand.
Loutje kwam spoedig terug in een soort
extase.
„Das er een van de bovenste plank,
hè?" zei hij.
Arthur antwoordde met. Het hele ge
val was zülk een duidelijke exposé van de
natuur van dit meisje, aan wie hij zijn
eerste jeugdliefde verspild had
Ze was getrouwd met een rijk man, om
wie zij niet gaf ze had hem (Arthur) op
straat genegeerd om niet in moeilijkheden
te komen had hem geen woord van
spijt of van medelijden doen toekomen.
En nu was ze met haar rijkdom, haar
bont en juwelen, haar schoonheid komen
pralen in zijn armelijk verblijf onge
vraagd, ongewenst.
Zij had niets van Linda's bevende,
smartelijke tederheid. Niet? van haar me
degevoel, haar onveranderlijke vriend
schap, haar trouw, haar kiesheid. Het was
niet anders dan frivole, zelfzuchtige jacht
naar een nieuwe prikkel. Arthurs ogen
plotseling geopend door een onbegrepen
enverachtten.
Maar Loutje was totaal ingepalmd. Hij
kon niet uitscheiden over Arthurs vrien
dinnen. Prachtig, onbeschrijfelijk verruk
kelijk, van de bovenste plank Deze twee
de vooral had hem van de sokken gesla
gen, had hem binnenste buiten gekeerd,
had hem.enz., enz. Hij was onuitput
telijk in zijn loftuitingen.
„En ze zei, dat ze zou terugkomen",
riep de ongelukkige Loutje. „Zou ze het
doen? Zou ze 't waarachies doen? Ik
zeg tegen'r
„Was die rommel nou af, jö", viel Ar
thur hem in de rede. „En sta daar niet te
kletsen als een verliefde schooljongen
HOOFDSTUK VII.
Wanda keek naar alle kanten om zich
heen naar de vreemdeling, die haar naar
Cretton Strutts begeleid had. Hij was ner
gens te zien en toen zij op haar terugweg
bij de nauwe zijstraatjes kwam. waaruil
hij te voorschijn was gekomen, ging zij die
in, om te zien, waar die heen leidde.
Het was een tamelijk lang straatje en
het leidde naar een soort pleintje, dat
Gaunt Square heette.
Dat pleintje zag er onmiskenbaar beter
uit dan Cretton Strutts en Cretton
Street. In het midden lag een grasveldje
met hier en daar struiken, omgeven door
een laag, ijzeren hek, dat betere dagen ge
kend had. De weinige huizen, die het
pleintje vormden, hadden een beter aan
zien dan die van Cretton Street.
Wat was net dan dat Wanda een rilling
bezorgde, toen ze het pleintje betrad?
Was het de sfeer van verlatenheid, die er
hing? De meeste huizen schenen onbe
woond te zijn Tussen de straatstenen
groeide mos een vuile aanslag van mist
en stof lag over alles. De stoepen der hui
zen leken kleverig en vies van die aan
slag. En over alles lag een stilte een
vreemd-sinistre stilte, die een onmisken
bare indruk gaf van gevaar. Het leek of
de weinige bewoners van het pleintje zich
verborgen hielden; een «waakzame, zwij
gende geheimzinnigheid omgaf de huizen,
de trottoirs, de bomen Wanda was niet
begiftigd met een overmatig rijke fanta
sie, maar niettemin vond zij dit pleintje
met z'n stille suggestie van huiveringwek
kend gevaar iets ontzettends. Ze keerde
zich om en wilde zo gauw mogelijk naar
Cretton Street teruggaan, toen haar oog
op een huis in de hoek van hel pleintje
viel. Het zag er beter uit dan een van de
andere, de vensterruiten waren schoon,
en er hingen nette gordijnen voor. De
schuifluiken aan de binnenzijde der ra
men waren half gesloten, zodat men van
buiten af niet in het huis kon kijken. Een
seconde bleef ze staan Het huis maakte
een indruk van zekere welgesteldheid en
ordelijkheid. Maar het ontkwam niet aan
de sfeer van het pleintje. Ook van dat huis
was het, of uitdrukkingloze ogen haar ga
desloegen, bespiedden.
Ze merkte, dat haar adem snel ging.
toen ze in Cretton Street terug was. Het
lawaai, de drukte, de schreeuwende koop
lui, het was allemaal als een opluchting.
Ze voelde zich weer veilig, maar tot haar
schrik zag ze, toen ze het straatje uit
kwam, aan de overzijde van Cretton
Street, de vreemde met de sombere ogen
staan. Hij stond naar haar te kijken en
nu zij aarzelde, stak hij de straat over
en kwam naar haar toe. Hij sprak be
leefd, doch er was een tintje van bestraf
fing in zijn toon:
„Bent u weer de weg kwijtgeraakt?"
Ze wist onmiddellijk, dat hij wist, dat
ze naar hem uitgekeken had. Dat gaf
haar een gevoel van schuld en schaamte.
,Ik ben een meesteres in het kwijtraken
van de weg", antwoordde ze met ge
maakte luchthartigheid, waarop hij geen
antwoord gaf, maar zwijgend met haar
opliep naar de bushalte.
Daar aangekomen, zei hij zacht: „Ik zou
u graag mijn kaartje geven. Misschien
kunt u iets doen om mij aan patiënten te
helpen 't zou een menslievende daad
zijn. Ik ben hier vreemd in Londen. En als
ik u ooit van dienst zou kunnen zijn.
Hij stak zijn hand uft en nam de hare
en keek diep in haar ogen. Ze had hem
geen hand willen geven en dus maakte
het haar verlegen en toch vond ze het
prettig Hij hield haar hand iets te lang
vast. Het wasavontuur.
Toen ze in de bus wegreed, keek ze op
het kaartje.
Dr. D. RODER Neur. Psych.
33 Gaunt Square
Gaunt Square! Wanda rilde.
,Hij heeft onbeschrijfelijke diepe ogen",
zei Wanda tegen lady Betty. „Ik geloof,
dat hij alles uit je zou kunnen halen wat
hij maar wilde. Dat is trouwens hun ma
nier van behandelen, nietwaar? Ze laten
je alles en alles vertellen".
Lady Betty leed aan tja, niemand
wist eigenlijk precies, waaraan ze leed.
Rustkuren, sanatoria, zonnebaden, enz.
jonge dillettanten muziekanten
voor verbetering'vatbaar was, zo
het toch niet we® dat er met veel
werd gemusiceera-*en het was
niet te verwonderen, dat er door
wat werd gegeven voor de, ho
spoedige, ontvangst van de Texeh
gens Het resultaat van deze opl
was 70 gulden. Wie doet hen dat na
Zo zien jullie hierin toch weei
zelfs de jeugd zich beijvert om ws
de jongens overzee te doen. Vt
worden jullie niet hoor.
Nog vele groeten van ons allen
kijk. Afd. Texel Band
DE STEM VAN NIWIN-TEXEI
Zo, jongens, hoe hebben jullie ht
week gèhad? Hier alles oké; de
zomerdagen zijn voofbij. een kille
woei er zelfs al weer. Van de
Texels graag geziene gasten, hebb
velen hun pension al opgezegd ei
ken weer weg. Het aantal vreemde
is ook veel minder, zodat je one
meest allemaal weer Texelaars
komt. Het seizoen loopt ten einde
leven weer ons eigen leven.
Maar in verbondenheid met
Want we zijn niet vergeten, dat v
Ge passagiers die van Oudeschild n
overkant zijn gevaren, er een 50-t
ren, die heel lang hebben staan zvi
hebben gekeken en getuurd naar
hun zo dierbaar niet alleen on
natuurschoon, maar omdat daar h\
boortegrond en woonplek eigenlijl
Jongens in Indië, Texel denkt
steeds aan jullie en wacht. Niet alll
ouders, broers en zusters, meisjes
loofden, maar héél Texel. Want al!
werken we voor jullie welzijn
maar iets is waar je gebrek aan heb
het dan alsjeblieft weten; want da
ken wij naar een oplossing.
Jongens, we zouden hier nu eei
lijst kunnen laten volgen van wat
reeds gedaan heeft en zich nog vo
te doen. Dat doen we vandaag niet
willlen vandaag jullie nog eens bei
gen door jullie te verzekeren, da:
hart bij jullie is, en dat heel Texe
jullie werkt. Het Katholiek Thuisfn
de Band Ned.-Indie leveren jullie
wekelijks de tastbare bewijzen va
Niwin, in prima samenwerking me
voornoemden, overkoepelt heel
inspanning voor jullie welzijn. U
dorpen en alle gezindten is het
comité samengesteld. Bekijkt va
nog maar eens de lijst van comité-1
Burgemeester G. D. Rehorst; Ds.
van Reijendam; Ds. Th. van Vee
van Heerwaarden Jbzn.; M. Bakke
J. A. van Boven; J D Troost; Ds.
Winter; mevr. H. M. Bakker-Drui
T. W. Dekker.
Het dagelijks bestuur:
Mevr. G. Vrijdag-Keijser, voor;
Kapelaan C. C. A van Wel, secr
straat 18, Den Burg; A. van Dienst
ningm.; mevr. C. Abma-van Loi
Zeeman.
Wij allen leven mee met jullie,
gens overzee! Houdt je goedx^oor.
volgende week!
Wij maken inzenders bëkerid, d
pie voor deze rubriek uiterlijk Woei
morgen in ons bezit moet zijRei
ESPERANTO EN DE ARTISTE
In „Heroldo de Esperanto" viaa
heer Pedro Thorandos (Olgert Dren
Lithauer van geboorte, thans woi
Pension Waldfrieden, Schwarzenvi
Füssen, (Aligau) Bavario, U.S.A.
Duitsland, de aandacht van de ai
Esperantisten voor het volgende
baar fantastische, doch voor jonge
nemende artisten zeer zeker te vol\
idee:
Hij wil met collega's artisten vai
schillende nationaliteit per schip v<
ven tot haven varen; in de havenpl
concerten, toneelvoorstellingen enz.
en tentoonstellingen organiseren v;
werk, dat gedurende de reis is gei
Hij gelooft, dat een zodanig internat
gezelschap van artisten de aandach
het publiek zal trekken. Het schip
naam „Espero" (Koop) dragen en
havenplaatsen moet in samenwerkir
de daar wonende Esperantisten,
ganda voor Esperanto worden gei
Belangstellenden kunnen zich wend
bovengenoemd adres.
hadden haar geen genezing kunnen
gen. En nu dacht ze over psvchi
lyse. En toen ze over dat idee spra
Wanda Bullingham, haalde die jon|
me het kaartje van dr. Roder uit
tasje.
„Weet je eigenlijk iets van hem?"
lady Betty, wie de naam en de be
ving wel aanstonden.
„Neen", zei Wanda. „Ik heb hen
geleden voor het eerst ontmoet,
alles".
Gaunt Square...." mompelde
Betty. „Is daar niet eens een moon
pleegd?"
„Daar weet ik niets van", zei
„Er gebeuren zoveel moorden. 1
blij, dat Fred zelden of nooit moorc
behandelt."
Maar in haar hart was het net j
om vond ze het jammer, dat Fre
aangrijpender en opwindender dinj
zijn praktijk had Dan had ze hem i
vervelend gevonden.
„Heb je in het ochtendblad ovei
moord op Hampstead Heath gele
vroeg lady Betty. „Ik geloof, dat
vrouw het gedaan heeft. Denk je ni
„Het lijkt er wel op," antwoordde
da, „maar je kunt nooit iets zeggen
te voren. Er komen altijd zulke w<
lijke dingen te voorschijn.
„Ja dat is wel zo. Je weet nooit
zei lady Betty, half in gedachten,
ik het adres van die dokter Roder
opschrijven.
Ze schreef het op.
(Wordt vervol
