I
I
K
en 1
Onze
Emigratierubriek
Haar Koninkrijk
LAATSTE PRAATAVOND VER. VAN
OUD-LEERLINGEN IN DIT SEIZOEN.
3.) Nadat in de pauze enkele medede
lingen waren gedaan, werd het woord
gegeven aan dhr A. Boerhorst Dzn., De
heer Boerhorst had als onderwerp ge
kozen: Is ruilverkaveling in de eerste ja
ren geoorloofd?
Spr. begon met te zeggen, dat hij voor 't
idee ruilverkaveling is, omdat hij in
ruilverkaveling een mogelijkheid ziet om
de economische positie van de boer te
verbeteren. De heer B. meent evenwel,
niet mee te kunnen- gaan met de plan-
en, zoals die nu uitgowerkt worden en
ook niet met een ruilverkaveling binnen
de eerste 6 A 10 jaar.
In leder geval meent spr. een beslist
tegenstander te moeten zijn van ge
dwongen ruilverkaveling. Dit is oen
aantasting van het recht van de boer en
zou dan ook op geweldige tegenstand
stuiten. Alleen wanneer onder de boeren
een meerderheid gevonden wordt, die er
vóór is, zullen wij er ons eensgezind bij
moeten neerleggen, mits van te voren de
zaak goed opgezet wordt. In dit verband
meende spr. te moeten wijzen op Wie-
ringen, waar volgens de heer Boerhorst
het werk sopis verkeerd werd uitgevoerd
en ook corruptie is voorgekomen.
Een ander zeer belangrijk punt is de
kwestie van de kosten. Het zal toch mo
gelijk moeten zi.ni, dat de hoeren in staat
z;jn de financiële kosten van de ruilver
kaveling te dragen. Ook de belangen van
de verpachters zullen goed in' t oog ge
houden moeten worden. Wanneer zij geen
toestemming krijgen om de kosten der
verkaveling „op de gebruikers te verha
len, «al hun toestand, tlie toch al ten he
mel schreiend is, nog slechter worden.
En wanneer spr. zich dan de i raag
stelt of de boeren in de naaste toekomst
in staat zullen zijn de kosten der verka
veling te dragen, dan meent hij daarop
beslist ontkennend te moeten antwoor
den.
Mogelijk is de regering beducht voor
een nieuwe werkloosheid en zij meent
dat dit werk door werklozen uitgevoerd
kan worden. Spr. is van oordeel, dat er
nog genoeg objecten zijn, die van meer
belang zijn dan de ruilverkaveling op
Texel, bv. cfe verbetering van de wegen,
de opbouw van de verwoeste boerderijen,
het in cultuur brengen van de N.O.-pol-
der. Er zou volgens spr. op. Texel al heel
veel verbeterd kunnen worden dooV een
eenvoudig omruilen van percelen, waar
bij dan de vorm der percelen ongewij
zigd blijft. Zgn. lintwormboerderijen van
8000 meter lang on 25 meter breed heb
ben wij op Texel nog niet, en ook zijn de
percelen niet zo bijzonder klein. Wel is
dhr Boerhorst van mening, dat in een
verdere toekomst ruilverkaveling nood
zakelijk zal worden, want om onze pro
ducten tegen' coneurrende prijs aan de
markt te brengen zal mechanisatie steeds
meer nodig worden, en daarvoor is een
nieuwe verkaveling wel gewenst
Zolang wij evenwel nog met een flink
aantal schapenbedrljven zitten, is ruil
verkaveling niet zo nodig. Spr. zegt, dat
ook* in de toekomst een groot gedeelte-
van Texel op de schapenhouderij zal zijn
aangewezen. Spr. meent verder, dat
evenmin als de schapen op Texel ooit
zullen verdwijnen, ook de tuinwallen er
altijd zullen blijven. In dit opzicht, aldus
spr., kan dhr 'Lap gerust zijrf. De scha
penhouders zelf zullen volgens dhr B.
de grote tegenstanders van het oprui
men der tuinwallen blijken te zijn. Spr.
hecht grote waarde aan de tuinwallen als
windschut voor de jonge lammeren.
Zonder tuinwallen kan men in gevallen
als zich voordeden in de maand April
van het vorige jaar. r.ekenen op een zeer
grote lammerensterfte. Spr. noemde zelfs
00 pet.
Dhr Boei horst maakte zich dan ook
niet bezorgd, dat de tuinwallen zullen
verdwijnen, want ook de overheid zal
wel inzien, dat tuinwallen een zeor goed
kope afscheiding vormen. Volgens spr.
bedragen de kosten van een tuinwalaf-
scheiding slechts 50 pet. van die mei pa
len en gaas. Bovendien zou het onder
houd minder kosten wagen. Vooral het
gebied, dat begrensd wordt door de
Hoornderweg. Zuid-Haf felerw eg en
Sehilderweg zou veel van het schilder
achtige verliezen, indien men hier aan
liet verkavelen ging. Voor dit gebied zou
men zich zeker moeten beperken tot een
1 uiling van percelen.
Spr. eindigde met de wens, dat hei
probleem der ruilverkaveling op Texel
iangs democratische weg mag worden
opgelost.
Op dit onderwerp volgde nog een
drukke bespreking. Dhr Lap kon hei in
vee', opzichten met dhr Boerhorst eens
zijn. Dhr Lap meent, dat we zo weinig
mogelijk over de tuinwallen moeten
spreken. Indien we.een actie gingen voe
ren'legen-het opruimen der tuinwallen.
zou hel waarschijnlijk jiiist gebeuren.
Spr. heeft met genoegen geconstateerd,
dat op het ogenblik op verschillende
de plaatsen nieuwe tuinwallen worden
gemaakt. Dhr Lap is van oordeel, dat de
lieren van de ruilverkaveling het karak
teristieke van Texel wel zoveel mogelijk
zullen trachten te bewaren. Door sa
menwerking zal bet mogelijk zijn. Iets
moois te bereiken.
Dhr Fer Roeper zegt, dat de tuinwal
len als windschut een minder grote rol
spelen als dhr Boerhorst deed voorko
men. Op het bedrijf van Roeper zijn-
geen tuinwallen aanwezig en toch heeft
men niet te kamjien met etui meer dan
r,ormale lammerensterf te.
Anderen kunnen het niet eens zijn
met de bewering van de heer Boerhorst,
dat tuinwallen oen meer economische af
scheiding zouden vormen dan gaas en
palen. Het plaatsen van eên tuinwal.
vraagt veel arbeid, het onderhoud op
verschillende grondsoorten eveneens eii
bovendien gaat een oppervlakte grond
verloren, die ook niet zonder betekenis
is. Vooral wanneer men het land beter
gaat bemesten, vraagt het onderhoud
van tuinwallen zeer 'veel tijd, omdat de
zode dan losser wordt. Ook dhr Schram-
DE LUCHTREIS VAN
Wonderlijke avonturen van de
door G. Th. ROTMAN.
DE PEGASUS.
beer Van Emnien en zijn reisgenoten.
Nadruk verboden
mejjer gaat nog in op*enkele bewerin
gen van dhr Boerhor«t. Volgens deze
spr. is corruptie bij de uitvoering der
ruilverkaveling practisoh uitgesloten.
Een plaatselijke commissie, bijgestaan
door een ambtenaar van het kadaster re
gelt alles op onpartijdige wijze. Over de
kosten der ruilverkaveling op Texel is
nog niets te zeggen. Men kan dus ook
niet van te voren zeggen, dat het te duur
komt.
Landomruiling zou slechts een zeer
gedeeltelijke oplossing geven, want de
vorm der percelen is op veel plaatsen
zeer slecht. Het zal er in de toekomst om
gaan zoveel mogelijk te besparen op de
arbeidslonen en dit zal bereikt moeten
worden door mechanisatie. Een goede
verkaveling is daarvoor een eerste ver
eiste.
Zoals reeds eerder werd gezegd, be
hoeven we niet bang te zijn, dat het ou
de Texel het aanzien van de polder Eier-
land zai krijgen. We behouden wegen en
sloten met bochten en ook de bosjes zul
len niet verdwijnen. Mogelijk zal zelfs
op enkele plaatsen nog nieuwe aanplant
Somen.
Spr. is dankbaar voor de hulp, die hij
tot nu toe mocht ontvangen in zijn werk.
Speciaal worden genoemd de heer Laan
en de leerlingen der Lagere Landbouw
school. Momenteel wordt een aanvang
gemaakt met het grond boren. Op iede
re hectare komt een grondboring tot t
meter diepte. Aan enkele gedeelten van
Texel zal nog wat meer aandacht wor
den besteed in verhand met hel voorko
men van bepaalde afwijkingen.
Hierna kwam het slot van deze geani
meerde vergadering. C. v. Gr.
57. Gelukkig! Juist op het ogenblik,
dat de eerste stoomwolkjes uit de pot op
stegen, klonk liet gehuil van leeuwen,
gevolgd door de angstige kreten der ne
gers: „Leeuwen! Leeuwen! Help! Help!"
Door een geweldige angst aangegrepen,
luchtten de inboorlingen weg in alle
richtingen. Meneer Van Emmen zette
grote ogen op van verrassing: het was
Herr Untermeier met Hans en de leeu-
.wcn!
58. Het spreekt vanzelf, dat meneer
Van Emmen in n wip uit de pot was.
Hij was 'gered! Ach, wat 'n vreugde, el
kander weer te zien na zulke gevaren
doorstaan te hebben! Terwijl de leeuwen
zich met liet achtervolgen der inboorlin
gen onledig hielden, drukte meneer Van
Emmen zijn kind'aan zijn vaderhart en
schudde zijn vriend Untermeier hartelijk
de hand. Maar plotseling stotterde hij,
op de koninklijke hut wijzend: „D-d-daar,
in de g-g-grote hut. Piet!"
AUSTRALIË, HET LANI) VAN
DE ZONNESCHIJN.
Groot gebrek aan werkkrachten
van allerlei aard.
(Van onze emigratiemedewerker.)
7.) Wie de keurig erzorgde brochures
leest, die in de .wachtkamer van de Au
stralische Legatie in Den Haag „te pak"
liggen, zou liefst nog dezelfde dag ver
trekken. Luister bv. hoe het propaganda
boekje „Australia and You" wordt inge
leid: Australië, 's werelds oudste conti
nent, maar zijn nieuwste beschavings
centrum was een w einig meer dan 150
jaren geleden een onbekende wildernis.
Op de dag van heden heeft het meer dan
7,300,000 inwoners, grote, moderne ste
den, belangrijke fabrieken en industrie
en, beste bouwgrond enbijna altijd
zonneschijn. Met zijn hoge levensstand
aard en uitgebreide sociale diensten
biedt Australië gelegenheid voor» een
nieuw leven aan allen, die voornemens
zijn hun krachten in te zetten als Austra
lisch burger, in de fabriek, op het land,
als zakenman, huisvrouw, student. Au
stralië heeft duizenden en duizenden
nieuwe mensen nodig. Om de industrie
te ontwikkelen, landbouwproductie te
vermeerderen en het land instaat te ma
ken de haar toekomende plaats onder de
naties in de Pacific in te nemen, streeft
men er naar jaarlijks meer dan 70,000
immigranten van overzee op te nemen.
Het is er goed te léven en oen warm
welkom wacht u".
Ifet komt er op neer: pak in en ver
trek. Maar. zoals we in het eerste ar
tikel al hebben verteld, is het niet alles
goud wat er blinkt en zeker de emigran
ten, die naar Australië willen, zullen wat
in de mars moeten hebben, willen ze de
papieren rijstebrijberg overkomen.
Het staat echter als een paal boven
water, dat Australië niet alleen een
prachtig land is, de immigranten harte
lijk verwelkomt, doch tevens goede mo
gelijkheden heeft. Welke arbeidskrach
ten er nodig zijn, is niet in een. twee,
drie te vertellen. Eigenlijk is er voor ie
der, die werken wil, plaats. Een van de
grootste en meest gelezen bladen in
Australië heeft bv. iedere week een spe
ciaal nummer, waarin, werkgevers perso
neel vragen. Nu is het niets bijzonders,
als er in een •nimmer 5000 advertenties
staan. Men vraagt er vrijwel van alles.
Toch hebben ook hier de vaklieden plus
de lui met een idee, die er iets voor zich
zelf willen beginnen de beste kansen. In
tellectuelen, administratief personeel en
vrije beroepen zullen het moeilijker heb
ben, hoewel er in principe ook voor hen
bepaalde mogelijkheden zijn.
Een ieder, dip de. kaart bekijkt, zal
volkomen begrijpen, dat de Australische
regering veel in het werk stelt, om nieu
we (blanke) bewoners aan te moediger
te komen. Immers, vrij eenzaam en ver
laten ligt the continent of the sunshine
als een bolwerk van blanke mensen te
midden van de bruine en zwarte wereld.
Het handjevol inwoners is in verhou
ding zo gering, dat het land vrijwel .on
verdedigbaar is, wanneer inderdaad eens
een bruine (of gele) invasie zou komen.
Afgezien daarvan is de bevolking ook te
gering om de merendeels jonge industrie
tot voldoende ontwikkeling te brengen
en daarnaast heeft men teveel grond of
juister gezegd: te weinig arbeidskrach
ten om de productie op te voeren. Hoe
meer-mensen des te meer productie.
Van de andere kant is het te begrij
pen, dat Australië niet maar iedereen
binnen laat. Kleurlingen bv. maken geen
schijn van kans. Men wil Australië een
blanke natie laten blijven. De beste kans
maken personen, die er van hieruit een
betrekking kunnen vinden, w ant door de
regel zal d'^ a.s. patroon wel genegen
zijn een landing permit aan te vragen.
Nederlanders, die al m Australië ver
toeven zijn er merendeels geslaagd en
nebben^T een nieuw vaderland gevon
den.-Snel assimileerden zij met de eigen
gemeenschap. Vele Nederlandse militai
ren, die in de oorlogsperiode in Austra
lië waren, zijn inmiddels teruggekeerd
on hebben er zich voor goed gevestigd.
Ook dat bewijst wel iets.
Toch kan men het «and niet vergelij
ken mot enig ander. Alles is er anders
en toch voelen de meeste immigranten er
zich vlug op hun gemak.
De steden zijn groot en modern. Toch'
zal iemand, die eens in Sidney is geweest
(tweemaal zo groot als Den Haag) de
Nederlandse service missen. Die, kent
men er niet. Een Australiër, die in Den
Haag vertoefde en laat op de avond een
auto nodig had, belde een taxi-bedrjjl.
t oen de wagen in vijf min. voor stond,
was hij stom verbaasd. Met het bekende
élan w erd liet portier voor hem geopend
en na afloop was hij vol van dit kleine
voorval. Zijn mening was, dat als een
Hollander in Australië een tóxi-bedriji
zou beginnen en dezelfde service zou
geven, dat hij zeker zou slagen. Maar zo
is het op vrijwel „ieder gebied. We na
men nu toevallig de taxi als voorbeeld,
doch hetzelfde geldt voor de kappersbe-
drijven, de hotels, bioscopen en vrijwel
alle middenstandszaken. Toch zal het i.\
m. de deviezenbeschikkingen voor" 'Ne
derlanders moeilijk blijven zich in Au
stralië zelfstandig als ondernemer te
vestigen, "hoe groot de kansen ook zyn.
Vrijwel altijd zal men er enige tijd in
loondienst moeten zijn geweest, zuinig
hebben geleefd, wat overgespaard, alvo
rens dat ogenblik zal zijn aangebroken.
Ne»* een luilekkerland is het er niet.
Het is er hens niet allemaal „taart met
slagroom" maar.... mogelijkheden zijn
er te veel om op te noemen. Een voor
deel is, dat men er vrij snel credieten
kan krijgen en dat de nieuwe bewoners
op velerlei wijze w orden geholpertv Sol
daat zijn is er een veel grotere eer dan
iu ons vaderland. Personefi, die hier de
dienstplicht hebben vervuld zullen dan
ook goed doen een afschrift \an hun ver
lofpas in de Engelse taal mee te nemen.
Het scheelt! Men staat er niet een slag
sterker. Ja, eigenlijk hadden we ons
voorgenomen in dit verhaal het land zelf
te beschrijven. We zijn er echter niet
toe gekomen. Australië is zo fris, zo
jong, zo mooi i n 70 welvarend, het biedt
zulke grote icaï^en, dat we er nog lang
niet ovei zijn* uitgepraat. Voor vandaag
zullen we 'ter echter maar bij laten. Tot
een volgende keer.
U weet het, nog? Personen, die nadere
inlichtingen wensen, kunnen nog steeds
schrijven naar de emigratie-radactie van
ons blad. Weliswaar is het aantal brie
ven zo overstelpend, dat er enige achter
stand is ontstaan, doch wat in 't vat zit
verzuurt niet. Iedere brief wordt nauw
keurig bekeken en als we er maar enigs
zins toe in staat zijn komt er advies.
(Wordt vervolgd.)
TEXELSE MARKT.
Den Burg, 5 April 1948. Aangevoerd:
21 biggen f 60-85; 5 koeien f 500-650.
Voor de levering: 53 n. kalveren en 6
koeien.
m ai vloeiing xi
itste tijd, gaf
film ons wel
ok het antwool
1
ir suB
EEN OPROEP VAN DE STICHTINI
1940-1945 AAN DE GEHELE
TEXELSE BEVOLKING.
•No;; veis in uns geheugen ligt de ve
tuning van de film „Mrs. Miniver", op
Maart j.l. Het bestuur is de Texelse b
volking erkentelijk voor haar welg
meende belangstelling. Gezien de ve
minderde activiteit en een afvloeiing v
contribuanten in de laatste
belangstelling \oor deze
lioop op de toekomst. Ook
dat uit de zaal kwam op de vraag t an I
voorz:, hij zijn openingswoord, waarin 1 1
uitriep of we ci genoegen mee mocht»
nemen, dat de slachtoffers van het ve
zet met een f 20 per week mochten wo
den afgescheept, w as voor ons een gro
voldoening.
Het mag echter bij deze opwellit
niet blijven en we dienen ons te realis
ren op hetgeen gebeurd is en wat er m
gedaan moet worden.
En wanneer men er dan van overtuig
is, dat er voor de slachtoffers van lil
verzet gewerkt dient te worden met al
mogelijke middelen en krachten, (en doi
de aanwezigheid van zovelen op
avond van 24 Maart heeft, men dit geif
monstreerd), welke onder ons bereik 1'
gen, dan tw ijfelen wij er niet aan, of i
weck van 3 t.m. 8 Mei zal een waar sit 1
ces worden.
Om dit echter te bereiken liebbc
de steun nodig van de gehele Texelse b;
volking. W'ij hebben de steun eveneei
nodig van een groot aantal medewerkt»]
die bereid zijn zich in te zetten voor li
slagen tan deze actie. Verder is de m
dewerking onmisbaar van u allen,
betreft de bereidheid tot offeren in
vorm van periodieke bijdragen ineen»
Wanneer we Hier spreken van medl
werkers, dan is dit in liet algemeen ia
doeld en bepalen we ons niet tot oud-ii*
gale werkers. Tot deze laatsten echter
persoonlijk woord.
En dan mogen we in uw hermnerii
terugroepen de bezettingstijd 1943-19:
Van bijeenkomsten, zoals w e die nu ke
non, was geen sprake. U ontving uw o
drachten iangs de contactpunten en li
liep alles vlot en correct. De gelden
bonnen kwamen op tijd binnen en d
uitkeringen werden in de laatste wiybjj
op tijd uitbetaald in de gezinnen, waa
van de kostwinner was ondergedokaj
Texel stond iu die jaren in hoog aajj
zien bij de distiicten van de L.O. aan 1
vaste wal. Men wist daar, dat op 9
'Texelaars nimmer tevergeefs een berol
werd gedaan.
W ij nemen aan, dal de otid-illegi
werkers deze moeilijke (en toch we
mooie tijd) nog niet zijn vergeten,
toch is er een negatiteve houding te co
statoren wanneer het gaat 0111 uw med
werking voor dit na-oorlogse wei^c.
stellen u de vraag: „hebben degene
welke hun leven hebben gegeven om n
de onze vrijheid te beveohten, nil v
diend?" Uok op ons eiland zijn ze gevi
len, w aarmee v. e de innigste samenwe
king luidden in liet verzet. Wij zijn
spaan! en hebben liet er goed afgj
bracht, reden to meer om al het m
gelijke te doen om liet geweldige li
dat over ben 'en hun nabestaanden
gekomen, te beipen verlichten. We v
wachten u dan ook allen'op de opr
welke we gesteld hebben iu de krant
Zaterdag j.l.
Wat voor de oud-illegale werkers I
het bijzonder geldt, is ook van toepa»]
sing op iedere Nederlander, op iedel
Texelaar. Denkt in deze dagen, welfl
rond de Ge April liggen, aan de zonni»
dagen van April 1945. Leg uw oor J
luisteren in bet binnenste van uw huij
kamer, in de schemering van de avotl
in ue stille van de nacht. Vertoef in J
gedachten een ogenblik bij die familii
en gezinnen, welke bet oog gericht hoi
den op u en uw Werk. Denk, en de»
nogmaals aan liet grote w erk dat de g:
vallenen en de achtergebleven invalid!
voor u, voor ons allen hebban gedaa
Denk aan de beloften, welke gedaan zij
t.a.v, de consequenties welke aan
werk verbonden w aren.
Denk en neem een kloek besluit. E4
besluit inhoudende, dat, wanneer in i
week van 3 t.m. 8 Mei een beroep op
wordt gedaan, hetzij als medewerker, lij
zij ais begunstiger, van ons allen gezeS
kan worden: „Texel heeft zijn taak go
opgevat en begrepen en de Texelaa
kennen hun plicht".
Namens het bestuur, J. WESTDOIt
De Cocksdorp, 5 April J948.
vej
il-öi
v«'
FEUILLETON
naar het Engels van IDA BOYD
58.) Als hij haar afsnauwde of woedend
tegen haar uitviel, was het enige resul
taat, dat zij, hoogstens een kwartier, haar
mond hield. Maar daarna begon haar
woordenvloed weer. Ze praatte over alles
wat maar in haar ondiepe geest opkwam:
over heiligen en moedermaagden en ka
thedralen en legenden; over baby's en
bedelaars en de armen'; over haar g«i-
voelens en meningen; over het sanato
rium en de verpleegsters; zelfs over Da-
xnian Roder; over zijn ogen, zijn stem,
en de invloed, die hij op haar had, op ai
haar vriendinnen had genad en over
Whnda met haar harde gevoelloosheid.
Er. was niets zo on-Horlick-achtigs als
het eindeloze gepraat, waarnaar Horlick
moest luisteren. Geen grauwen en snau
wen, geen woede, geen verwensingen,
hielpen en als hij er soms in slaagde
haar tot tranen te brengen, huilde ze 'n
kwartiertje en begon dan weer .opnieuw.
Een lastige omstandigheid hij dit alles
was het feit», dat Gloria mooi was. Dat
compliceerde de toestand erg en wekte
onwillekeurig de indruk, dat Horlick 'n
rog groter ellendeling was dan hij was.
De mensen noemden hem een sombere,
prikkelbare kerel, dié op onmenselijke
wijze optrok met zijn niet geheel nor-
i male. beklagenswaardige zuster. Dat
word zo erg, dat een Engelse consul, er
gens in Frankrijk, het nodig vond, er een
collega in de plaats, waarheen Horlick
met zijn zuster reisde, van in kennis te
stellen en die collega te verzoeken, mr.
Hoi lick in 't. oog te houden.
Daar kwam Horlick achter en de woe
de, die deze ontdekking bij hem wekte,
bracht hem er toe, te doen, wat al lang
als een vaag plan halfbewust in hem
sluimerde.
Hij was Londen gaan haten. Daar
liep hij altijd gevaar, Lascelles te ont
moeten. De clubs zaten \ol vrienden van
die vent en de hemel wist, wat Lascelles
niet of wel verteld had! Plyte lag in een
streek, waar veel"door Horlick's familie
gejaü&d werd. Daar kon hij nu ook niet
meer heengaan. En nu zat hij hier in
Frankrijk, met zijn onuitstaanbare zus
ter, die nog altijd in correspondents
was met die Londense harpijen en
werd door de mensen aangezien als een
soort vrouwenbeul. O, hemel! Waarom
bemoeiden ze zich niet met hun eigen
zaken.
Hij Slenterde de lounge van liet hotel
binnen. Gloria zat vertrouwelijk te pra
ten met een dikke dame. die 's middags
in hun buurt aan tafel zat. Toen ze hem
opmerkte, zweeg ze plotseling weer woe
dend. Hij had haar kunnen beetpakken
en door elkaar schudden en toeroepen:
„Waarom ben je nu weer hang, idioot?»
En als hij zoiets deed, zou ze weer gaan
huilen en daarna weer gaan praten tot in
hel oneindige.
Hij liep de lounge uit en deed het
zonder verder 11a te denken. Hij schreef
alles tot in de finesses op alles en
hij deed het. in een enveloppe en zond
die aangetekend naar Fred Bullingliam,
in Lincoln's Inn. Een belofte, onder be
dreiging afgeperst, was geen belofte,
zei hij tot zichzelf en daarmee basta!
„Nou zullen ze wel raai; opkijken",
(jacht hij, toen hij de brief aan het post
kantoor afgaf en zijn regu ontving
precies zoals E. A. Jenkins gedaan had
en vrijwel in dezelfde geesteshouding.
Fred zat in zijn privé-kantoor, over
stelpt met werk.
„Aangetekende brief', met „persoon
lijk" op het adres, zei de klerk, die de
post binnenbracht.
Fred tekende en keek de post door.
Hij maakte twee brieven open, die op
processen betrekking hadden en dicteer
de vlug de antwoorden. Toen de klerk
weg was, nam hij de aangetekende brief
op en maakte die open.
Hij las de eerste bladzijde door en bel
de. „Ik ben voor niemand te spreken",
zei hij tegen de kierk.
Toen de man weg was, las hij de brief
tot' het einde toe.
Warda zat te fantaseren aan de piano
en* even snel als haar vingers- over de
toetsen gleden, gingen haar gedachten.
Ze was nu zeker van haar baby. De
laatste paar weken had ze nog getwij
feld, gevreesd en gehoopt maar nu
was ze zeker. Doch ze was nog niet tot
het besluit gekomen, het aan Fred te
zeggen. Als ze het hem vertelde, zou er
aan liet gezeur geen einde komen. Het
zou voortdurend zjjn: Pas op, Wan'da!
en: Waarom doe je dat nu? en: Zou je
dat nu maar niet liever laten? enzovoort.
En hij zou het aan zijn moeder ver
tellen, tenzij. zij hem zweren liet, dat
niet te zullen doen.
Er was natuurlijk één reden, die sterk
pleitte vóór vertellen. Hij had haar be
loofd, alle emoties ver van haar te hou
den. Er kwam een kuiltje in haar wang
bij de gedachte aan de manieren en de
ogenblikken waarop zij hem aan die be
lofte zou herinneren. Ze sloeg een triom
fantelijk aceoord aan. Edocli er was
iets in haar, een soort sluw qui-vive, dat
haar waarschuwde, niet te spoedig haar
geheim te ontsluieren. Iets dat haar zei,
dat zo lang er geheimen waren, die een
bedreiging vormden, andere geheimen,
die een wapen tegen die bedreiging in
hielden, veilig behoed moesten blijven.
Vertellen? Niet vertellen? Vertellen?
Ze neuriede die woorden bij haar piano
spel. ze herhaalde ze, zacht zingend en
glimlachend, terwijl ze Fred hoorde bin
nenkomen.
Ze keek naar hem op over de vleugel",
met een lach op haar lippen, in* haar
ogen...een lach, die verstarde en weg
stierf, toen ze zijn gezicht zag.
Het vreselijke was gekomen.
Hij deed hard de'deur dicht. Hij zocht
zenuwachtig in zijn binnenzak en kwam
naar haar toe.
„Wil je dit lezen?" zei hij, haar
brief gpvend. Ze had hem nog nooit in
zulk een stem horen spreken.
Zij nam de brief staarde er naar I
staarde naar hem.
„Wat is het?" vroeg ze, met rij gol
gespeelde verwondering. I
„Lees het en je zult het zien", ai»
noordde dezelfde harde stem.
Hij liep naar de haard en gmg er uil
zijn rug naar toe staan keek nal
haar terwijl ze las.
Haar ogen volgden de regels van H
liek's brief, ze keerde het tweede bij
mn en keek naar de handtekening, da:
na gingen haar ogen weer terug naar
begin. Maar onderwijl werkte haar gee
met bliksemsnelheid dacht ze, wat
zeggen zou, hoe ze handelen zou, bral
ze haar verdedigingsgesi'lmt in steilir
Haar ogen gingen meermalen ter
naar reeds gelezen gedeelten, als wilde
nóg eens en beter lezen, maar dat u
alleen om tijd Ic winnen. En onafgeb»
ken sloeg hij haar' gade.
Haar koele kalmte verbaasde hem;
met al zün ervaring kon 'hij niet uitni
ken of het onschuld of schuld, moed f
brutaliteit was.
Hij wachtte.
Eindelijk vouwde zij de brief op i
legde hem op de piano. Ze wist hoe
handelen zou.
(Wordt vervolgd.»
