Carla
Marshal schrok van
zijn eigen woorden
wint de grote prijs
van Rome
Hallo Bandoeng
B.B.C. en Bevln presenteerden
hem liet „Marshall-Plan"!
Als Leonard Miall, de B.P.C.-corres-
liondent in Washington, op de 5e Juni
1947 niet plotseling een helder idee had
gekregen, er. op de avond van die dag
minister Bevin niet toevallig z'n radio
had aanstaan, had niemand waarschijn
lijk ooit. iets gehoord van het gigantische
project, da; nu in de wereld als het
Marshall-plan bekend staat.
De historie wordt vaak door toeval ge
maakt. Zo was het ook hier. Een samen
loop van omstandigheden, een gewaagd
stukje van een Britse „nieuwsjager", '11
ijl-gesprek over de oceaan, eneen
verraste minister Marshall, die plotse
ling voor lipt voldongen feit stond van
een wereldplan, dat zijn naam droeg.
Zijn rede an de 5e Juni voor de Har-
vard-Universiteit, eigenlijk als proef
ballonnetje bedoeld, klonk binnen pnkele
ogenblikken als groot nieuws in het B.
B.C.-program. Bevin reageerde snel en
nog voor men in Amerika wint wat er.
gebeurde, bad Europa he! antwoord
klaar. Marshall stond aan z'n woorden
vastgenageld. Het milliarden plan was
geboren.
De „Havard-rode".
Het begon al met een toeval. Op 8 Mei
bield de Amerikaanse onderminister v.
Buitenlandse Zaken Dean Achson een
rede te Cleveland in de staat Mississippi.
Eigenlijk had president Truman die redp
uit zullen spreken, maar door een pijn
lijke kwestie over senator Billo, was het
beter dat .'e democratische partij zich
voorlopig een beetje koest hield in die
staat. Daarom vroeg de president aan
Acheson of hij voor hem wilde invallen.
Het was in deze rede. dat voor liet eerst
publiciteit werd gegeven aan de menin
gen van de Amerik. regering over de
economische problemen in W.-Eurnpa.
De pers gaf nauwelijks aandacht aan
Acheson's rede. Er werd immers geen
oplossing voor het probleem aan de
hand gedaan. Het vas alleen een con
stateren dat Europa het verder op eigen
kracht niet meer kon. Ook de Europse
vertegenwoordigers in Washington la
zen de berichten hierover met flauwe
aandacht.
Toen kwam Marshall van de Moskou-
conferentie terug 011 nadat Acheson hem
op de hoogte had gebracht van de treu
rige dollarpositie in Engeland, Frank
rijk en Italic, zeide de minister langs z'n
neus weg, dat Europa dan maar zelf met
een voorstel voor de dag moest komen,
met opgave ran wat hel dacht nodig te
hebben en wat het onderling voor zich
zelf kon doen. Doch waar te voren nooit
om hulp was gevraagd, meende Marshall
dat het niet op zijn weg lag, zelf hot ini
tiatief te nemen. Dit zou immers kun
nen worden opgevat alsof Washington
Europese lenden voorschreef wat te
DE LUCHTREIS VAN
Wonderlijke avonturen van de
door G. Th. ROTMAN.
83. Opnieuw veihief de Pegasus zich
in de lucht en bereikte tegen de avond
Rome, de hoofdstad van Italic. Meneer
Van Emmen was vol geestdrift. „Daar
is de koepel van de St. Pieterskerk!"
riep bij uit, „en daar, vlak er bjj, zie je
het Vaticaan! De rivier, die hier aan on
ze voeten stroomt, is de Tiber". De Pe
gasus daalt neer 111 'n veld bij de stad
en torn gingen ze op zoek naar een goed
hotel.
door HEDDA LINDNER
6.) „Je krijgt vanavond onze gast uit
den vreemde tot tafeldame, Thüngern",
zei Bredecke, toen Thüngern verscheen.
Thüngern had de goede manieren, om
zijn teleurstelling te laten merken. Hij
bad natuurlijk gehoopt, naa3t Lilian aan
tafel te zitten. Zij had er net zo lang bij
hem op aangedrongen, bij hen te komen
dineren tot hij gezwicht was, hoewel hij
het uitermate pijnlijk vond de gast te
tjn van de man, die hij bedroog voor-
ui omdat hij in de grond van zijn hart
achting had voor Bredecke.
Lilian zag kans, toon zij eon ogenblik
met hem alleen was, hem tue te fluiste
ren: „Wees een beetje aardig tegen je ta
feldame. Ze is een beschermelinge van
Ernst. Morgen 0111 vijf uur kom ik bij
je". Ze onderbrak zichzelf, want Carla
kwam binnen. „Daar is ze. Goeie gena
de! Wat een kleren!"
Ook Thüngern staarde min of meer
verschrikt naar de grille kleurenvlek
die in de kamer verschenen was. Oon-
chita had gedecreteerd, dat voor deze
feestelijke gelegenheid de groene japon
zou moeten dienen. Opeens ging Lilian
een licht op. „Nu weet ik, v aar ik die
vreselijke kleur méér gezien heb", fluis
terde ze mot een spotlachje. „Bij Schal
ier, toen we jouw overwinning vierden.
doen. Daarom besioot hij op 5 Juni te
Harvard een proefballonnetje op te wer
pen. Als Europa dan wat wilde, moest 't
met cijfers voor de dag komen. Hij,
Marshall, zou wel „iuisteren"
„Groot nieuws".
De dag tevoren lagen op hei Ameri
kaanse ministerie van Buitenlandse Za
ken enige afschriften van de Harvard-
rede gereed. Een lid van de Engelse
Ambassade was zo gelukkig er een van
in handen te krijgen. Hij voelde onmid
dellijk dat er iets belangrijks van te ma
ken was, rende naar de Ambassade en
stelde zijn chefs voor aanstonds, nog
\oor Marshal] een woord had gezegd,
een telegram met eer. „weest op uw hoe
de" naar Londen te zenden. Men trok
er echter de schouders over op.
Enige minuten later belde de BBC-
oorrespondent, Leonard Miall. zo eens
toevallig naar de Ambassade. Hü kreeg
de man van het afschrift aan de lijn en
weinige ogenblikken later bij hem op het
bureau. Miall besioot 'hoog spel te spelen.
Hy kreeg het afschrift in handen en te
legrafeerde 't als „groot nieuws" naar 't
BBC-kantoor in Londen. Intussen was
de rede uitgesproken en hadden ook an
dere Britse correspondenten verslagen
er van naar hun hoofdredactie gestuurd.
Er werd 111 dp Londense pers echter
weinig aandacht aan besteed. Een korte
vermelding van de hoofdpunten uit de
redevoerigen. dat was alles.
Docli de BBC1 schroefde liet nieuws
hoog op en toevallig luisterde minister
Bevin die avond naar het programma.
Wat de Britse Ambassade in Washing
ton niet belangrijk genoeg oordeelde om
hem tevoren mede te delen, moest hij nu
langs deze ',veg vernemen.
Marshall schaakmat!
Bevin wist, dat bij snel moest hande
len. En hij deed dit zó snel, del de eerst
volgende dagen het nieuws over het
„Marshallplan" in de bladen verscheen
als een project, dat spontaan van Europa
zelf was uitgegaan.
Marshall kon niet meer terug...
Als de Engelse premier „de bal niet
zo onmiddellijk had opgepakt en er mee
was weggelopen", zou het hele plan
waarschijnlijk bij een paar korte kran
tenberichtjes zijn gebleven en: verge
ten. Pas na Bevin's tijdige tegenzet zag
men in Amerika, dat er iets te gebeuren
stond en zo verschenen toen eerst de
uitgebreide en vaak sensationele dag
bladartikelen, die het Amerikaanse volk
vertrouwd moesten maken met het idee,
dat er spoedig zware offers zouden wor
den gevraagd om dt nood in Europa te
lenigen.
Het plan draagt nu de naam van de
man, die de eerste woorden misschien
onbewust van hetgeen daaruit kon
groeien, had gesproken.
Nog onlangs zeide minister Bevin niet
te weten of het ooit. wel Marshali's be
doeling is geweest, dal zijn „Harvard-
speech" zulke grote gevolgen zou heb-
ben.
DE PEGASUS.
heer Van Emmen en zijn reisgenoten.
Nadruk verboden
84. Nu, Rome is een mooie lad en het
bezit tal van oude gebouwen en kunst
schatten, maar daar gaven de twee jon
gens niet veel om. Ze gingen dan ook
weer 's morgens vroeg op reis. Na een
uurtje riep Hans uit: „Kijk eens, Pa,
wat '11 prachtige watertoren!" „Domkop",
antwoordde meneer Van Emmen veront
waardigd. „Dat is geen watertoren, maar
het baptisterium (1) van de beroemde
dom van Pisa!"
(1) baptisterium doopkapel.
Toen zat ze met nóg zo'n kleurportret
aan het hoektafeltje. Alle goden van de
goede smaak mogen me bijstaan!" En
met deze woorden nam ze zijn arm 011
bracht hem naar Carla.
Carla had geweten, dat ze vandaag
met Thüngern kennis zou maken. Al wat
zij in de laatste weken gedaan had, was
eigenlijk niel anders geweest dan een
zich voorbereiden op dit ogenblik, dat
zij zich al lionderde malen in de geest
bad voorgesteld. Eu 1111 zij tegenover 'm
stond, wist zij van verlegenheid geen
woorden te vinden, wist ze eenvoudig
niets te zeggui tegen di* man, die hoffe
lijk voor haar hoog en een paar woorden
zonder zin zei. Het enige wat zij doen
kon, was de bos prachtige orchideeën,
die ze in de arm had, aan haar gast
vrouw te geven.
„Voor mij? O wat prachtig!" zei Li
lian, bijna hoffelijk. Ze voelde iets als
medelijden met de dodelijke verlegen
heid van liet meisje en Thüngern's ge
zicht was niet bepaald bemoedigend.
Maar ze legde even haar hand op haar
arm en zei- „We gaan dadelijk aan ta
fel. I1 zit aan mijn tafel gele tulpen.
Tot straks". Daarna ging ze nieuwe gas
ten tegemoet en'Carla bleef met Thün
gern alleen, voorzover men te midden
van van een groot gezelschap alleen kan
zijn.
De bedienden duwen de schuifdeuren
open en he'. gezelschap wordt aan tafel
genodigd. Thüngern biedt Clara z'n arm.
Zij kijkt verlegen naar hem op en legt
dan aarzelend haar hand op zijn mouw.
„Ik hoorde, zoeven een buitenlandse
De „Harvard-speech", op die histori
sche 5e Juni 1947 uitgesproken, was min
of meer een voorstel in het wilde weg,
zonder dat daaraan besprekingen met
enige Europese regering aan vooraf zijn
gegaan. Het werd tot „Marshall-plan" al
leen, omdat Bevin het prompt uit het B.
B.C.-programma lichtte. En dat hij dat
kon doen, danken wij aan de 33-jarige
Leonard Miall, die de BBC na een tele-
foongesprekje op die stralende lentedag
„groot nieuws" doorgaf!
FOTO VAN DE WEEK.
KINDERPOSTZEGEL-ACTIE OP DE
GOEDE WEG!
De Kinderpostzegels hebben dit keer
bijna een Ion meer opgebracht dan het
jaar te voren. In 1946 waren de baten
„Voor het Kind" i' 274,656,49, terwijl '47
een bedrag van f .362,360,48 opleverde.
Een mooi resultaat.
En, waar we toch met cijfers bezig zijn,
er werden verkocht:
3,306,990 DOStz. v. 2 et.(+ bijslag 2 et)
1.410,029 postz. v. 4 c t.(+ bijslag '2 ct)
1,610,302 postz. v. 7'/2ct.(+ bijslag 2'/sct)
3,325,204 postz. v. 10 ct.(+ bijslag 5 ct)
1,230,047 postz. v. 20 ct.(+ bijslag 5 ct)
In totaal dus bijna 11 millioen zegels.
Een enorm aantal? Inderdaad maar
wist 11 dat P.T.T. per dag ca. 4 millioen
poststukken verwerkt? Bijna 10 pet.
werd dus in die maand met Kinderpost
zegels gefrankeerd. Laten we proberen
in Dec. van dit jaar dat percentage te
\erdubbelen: 50,000 Nederlandse kinde
ren rekenen op u!
RECEPTEN.
Raapsteelt.jes.
2 kg. raapstelen, vlugkokende haver
mout of aardappelmeel, wat melk, noot
muskaat, zout, desgewenst een klontje
boter of margarine.
De raapstelen schoonmaken (alle wor
teltjes verwijderen), snijden en wassen,
zeer jonge raapstelen zonder, oude met
weinig kokend water en zout opzetten en
vlug gaar koken.
Als de raapstelen even gekookt heb
ben, de groente ontleggen. Kooktijd 15
min. voor jonge, 30 min. voor oude raap
stelen. Wat melk toevoegen en vocht en
melk binden met bloem of aardappel
meel. Zout en nootmuskaat naar sinaak
er door roeren.
Tn plaats van de raapsteeltjes met een
sausje te bereiden, kan men wat vlugko
kende havermout meekoken, waardoor
het vocht gebonden wordt,
Groentesla.
750 gr. koude gekookte aardappelen,
een paar lepels slasaus, wat azijn, zout
en peper, 1 preitje of bosje bieslook, wat
fijngehakte rauwe groente (kervel, pe
terselie, geraspte selderijknol), gekook
te stukjes wortel 01 bloemkool, iets aro
ma. De aardappelen in plakjes snijden,
ze vermengen met de slasaus en de rau
we en gekookte groenten. Peper, zout en
azijn en iets aroma naar smaak toevoe
gen.
naam zegt hij tegen haar, „maar
ik mag zeker aannemen dal u Duits
spreekt?"
„Ja", zegt Carla. Dat is alles.
Zij komen in de eetzaal! Daar zijn vijf
tafels gedekt. Elke tafel heeft een ande
re kleur, die met de in de ontvang-salon
uitgegeven kaarten overeenstemt. De
gasten weten zodoende onmiddellijk aan
welke tafel zij hun plaats moeten vinden.
Thüngern weet al, dat hij aan dezelfde
tafel zit als Lilian en stevent np de gele
tulpen af.
De bedienden beginnen te serveren en
de conversatie begint op gang te komen,
eerst langzaam en gedempt en dan gaan
deweg luider en levendiger. Carla ziet
niets van de kritische blik, waarmee
haar tafelheer haai even opneemt. Het
is ook niet haar schuld, dat haar onge
lukkige groene japon op pijnlftke wijze
vloekt met deze gele tafel.
De man naast baar zegt een paar
woorden en glimlacht. Zij verstaat niet
wat hij zegt. Ze ziet slechts de tanden
glinsteren in bet bruine gezicht en slikt
van zenuwachtigheid. Dat kan zó niet
voortgaan. Wat zulien de mensen van
haar denken?
Wat hij van haar denkt? Na een ko
misch wanhopige blik naar Lilian, die
met een nauw merkbaar schouderopha
len wordt beantwoord, neemt hij het me
nu en verdiept zich in de culinaire ver
rassingen, die hem nog wachten.
Na het hors d'oeuvre hoort hij plotse
ling een schuchtere stem naast zich die
zegt: „Ik heb u in de Reithalle zien rij
den. U had met dat prachtige paard zelfs
PRIJSVERHOGING
GESTERILISEERDE MELK.
Met ingang van 17 Mei j.l. is de prijs
van gesteriliseerde melk en de daaruit
bereide melkproducten in verband met
de gestegen verwerkingskosten van ge
steriliseerde melk verhoogd met 2 cent
per liter. Het prijsverschil tussen ge
pasteuriseerde- en gesteriliseerde fles-
senmelk, dat tot dusver 1 ct. por liter be
droeg, zal dus voortaan 3 ct. per liter be
dragen.
INGEZONDEN.
DE UITVOERINGEN VAN I)E
V.V.V. „TEXEL.
Mijnheer de redacteur.
Met grote verbazing hebben we ken
nis genomen van het bericht, in de krant
van Zaterdag j.l., waarin werd beweerd,
dat „Het, Masker" zich teruggetrokken
had omreden de Ver. van L.L.S. ook
door de V.V.V. was uitgenodigd. Wij
zouden u, redactie de goede raad wil
len geven in het vervolg eerst eens bij
de betrokken instanties zelf te gaan in
formeren, in plaats van op het gerucht
af te gaan. Ons was til. in het geheel
niets bekend, van het geval met de L.L.
S. De reden, waarom Het Masker deze
zomer niet voor dc V.V.V. uitkomt, is
een geheel andere, welke daar niets mee
te maken heeft. Om veel narigheden en
geschrijf te voorkomen en een zuivere
berichtgeving, kunnen wij u, geachte re
dactie liet bovenstaande aanbevelen.
Met dank voor de plaatsing,
Bestuur Toneelver. „Het Masker".
Het bericht, dat „Het Masker" zicli te
rugtrok, hadden wij uit goede bron ver
nomen, zodat er o.i. alle aanleiding toe
was, het bericht tc plaatsen. Waarom
„Het Masker" zich teruggetrokken heeft
is ons nu niet duidelijker geworden.
Redactie.
DE STEM VAN NIWIN-TEXEL.
Iedere Texelaar zorgt, dat ook
voor onze jongens overzee, het
waarlijk leest zal zijn op het Gou
den Jubilé!
Beste vrienden.
De vorige week heeft ons Comité het
nodig geoordeeld, om hier op het eiland
weer eens wat van zich te laten horen.
Sinds de bazar in Nov. hebben we prac-
tisch de bevolking niet lastig gevallen;
en juist door het schitterende resultaat
van de bazar is dat mogelijk geweest.
Want jullie in Indiè weten wel, dat we
sinds Nov. eel voor jullie hebben kun
nen doen. Daarvan getuigen de brieven,
die we steeds nog in groten getale ont
vangen. Wat er besloten is up de laatste
vergadering willen we hier niet verder
voor het voetlicht brengen. Dat heeft
voor jullie in Indië toch op het ogen
blik geen betekenis. Laten we zeggen:
nog méér kunnen doen dan u gedaan
hebt. Er was bij de laatste sprong nog
wel een handbreed tussen de achterhand
en de stang".
Hij kijkt naar verrast aan. „Hebt u
verstand van paarden?!"
Zij lacht en opeens is haar verlegen
heid verdwenen. De gedachte dat iemand
haar, die thuis alom bekend is 0111 baai-
uitstekend» ruiterkivaliteiten, vraagt of
zij verstand van paarden neeft, amu
seert haar zó. dat ze bijna proest. Thün
gern neemt haar onderzoekend en ietwat
verbaasd op. Ze is eigenlijk helemaal
niet lelijk, denkt z» bij zichzelf. Ze heeft
mooie en intelligente ogen. Ze moest
wat meer zorg aan haar haren besteden.
Dat gladachterover gekamde haar staat
haar afschuwelijk, denkt hij verder.
Vrouwenhaar moet springend en geu
rig zijn. Zijn ogen gaan naar de prach
tige blonde haren van Lilian. .Goudlelie'
mompelt hij, want Carla spreekt juist
over liet paard.
Als het diner ten einde loopt, zegt
Thüngern tegen zichzelf, dat deze Car
la Mae Catrick weliswaar niet veel vrou
welijke bekoorlijkheid bezit, maar toch
een sympathiek meisje is, waarmee je
over paarden prettig en opwekkend kunt
spreken.
Lilian Bredeceke- houdt haar belofte,
zich het lot van Carla aan te trekken en
ze doet dat werkelijk met een zekere zelf
opoffering. Bijna om de andere dag stopt
de auto voor het hotel 0111 het meisje af
te halen, hetzij voor een dans-thce, het
zij voor een bezoek of om naar de
schouwburg te gaan of naar een con-
over enkele maanden hopen we jullie
daarvan hst zichtbaar resultaat te laten;
zien. Alles bjj elkaar weet je dus ei
genlijk nog niets, maar dat is ook de
bedoeling.
Rest ons nog de goede ontvangst me
de te delen van de brieven an huzaar
Verseput, sold. J Bonnet, sold Jac. Boo
gaard, sold. A. C. Ilin, korpl. C. J. Rejj,
sold. W. Bakker en sold. A. Troost.
Tot over 14 dagen. SECR.
Wat ledeT Texelaar doen kan voor het
Feest overzee, zie daarvoor Woensdag
het voorstel van 't Nlwln-Comlté!
Van Grenadier C. v.d. Kerkhof ont
ving het Niwin-eomité het volgende
schrijven:
Grissee, 20 Maart 1948.
L. S.
Langs deze weg dank ik liet Niwin- y
Comité en al de inwoners van de ge
meente Texel voor het door mjj de 18e
Maart ontvangen pakje, inhoudende een
knijpkat, en ik hoop er nog lang plezier
van te mogen hebben.
Wij zitten tegenover elkaar in een
paar geïmproviseerde bamboestoelen,
gemaakt in een kleine kampong niet ver v
van onze buitenpost. Een nachtvlinder
doet vergeefse aanvallen op ons oliepit
je met het resultaat, dat grote roetwol
ken omhoog stijgen, die je Ie volgende
morgen in je haar vindt. Buiten voor
onze post hoor .,e de krekels en muskie
ten, die daar hun tropisch concert ten
gehore brengen. Verder ademt alles hier
de rust, die je alleen vindt in 'u tropische
nacht. Dan dwalen je gedaenten naar
Holland, waar je zoveel hebt achtergela
ten en je sJuit je ogen.
De 28e Mei '47 ben ik niet mijn vriend
Ellen met liet m.s. „Kota Inten" naai
de tropen vertrokken. Sindsdien zijn er
bijna 10 maanden verstreken. I11 die tijd
hebben we heel wat meegemaakt, be
leefd en gezien. Mooie dingen maar ook
minder mooie dingen. Die beschrijving
zal ik 11 besparen. Van Indië zelf heb
ben wij nog niet zoveel ge2ien, alhoewel
wjj nog een groot voordeel hebben ge
had gehad boven de andere Gies. Onze
cie. heeft o.a. de actie op Madoera mee
gemaakt. Madoera is een fantastisch
mooi eiland. Veel bergterrein met daarin
banjak (veel wilde zwijnen, waar we dan
ook verscheidene keren jacht op hebben
gemaakt. En ik kan u wel vertellen, dat
een zwjjnenboutje niet te versmaden is.
Verder hebben wjj volop genoten van
de praelitige natuur, die liet eiland Ma
doera biedt. Maar deze vreugde was
maar van korte duur. Na een verblijf
van 2 maanden keerden w ij terug naar
onze oude sector Grissee (bij Soerabaja).
Er x alt hier 11a de wapenstilstand wei
nig meer te beleven. In onze sector is de
rust weergekeerd en het leven gaat zijn
oude gangetje. Wat de natuur betreft,
zitten wjj hier rondom in de tambaks
(visvijvers). Bloemen zijn hier zeldzaam.
De bomengroei is op zo'n enkele palm
boom 11a gelijk aan de Hollandse.
De geest onder de jongens is goed. Er
wordt wel eens gekankerd, maar daar
voor ben je tenslotte soldaat. En het
houdt je on de been. Meestal wordt er
geklaagd over het eten (wat inderdaad
niet al te best is> en dan de piraatjes
niet te vergeten. Maar tot nog toe heeft
dit gezonde gekanker geen resultaten
afgeworpen en dan niet te vergelen de
dagelijkse gesprekken „wanneer varen
we thuis???"
De optimisten hebben nog een kleine
hoop, dat dit nog eind 19IS zal zijn,
maar de pessimisten denken er anders
over. Eimi 1949, 1950 eind 1960 (lach en
vergeet!!!!), maar niemand weet het ze
ker te zeggen, ze raden maar wat. Laten
we hopen, dat het niet meer zo lang zal
duren.
Ik zeg altijd tegen mijn vriend Ellen,
als we eerst de Lange Jan maar weer
zien en de haven lan Oudeschild
weer binnenlopen 'als er tenminste nog
geen veerpont is), dan schieten we op.
En zo is het.
En met de woorden -van Paul Kruger,
alles zal regkom, en hopende tot een
spoedig wederzien, eindig ik met de
meeste hoogachting.
Grenadier C. v. d. Kerkhof,
((Garde-regiment) in. 26,01,07,012
4-4 Reg. Grenadiers, 2e divisie,
4e Inf. Brigade Veldpo3tkantonr
Soerabaja.
P.S. Ontvangt n .allen do hartelijke
groeten van ons.
eert. En als de lente aanbreekt en de da
gen warm worden, zijn ze vaak op de
Wannsee en brengen soms de hele dag
op Lilian's luxueuze motorboot door.
Herhaaldelijk, vooral in het week-end, is
ook Bredecke er bij. Hij en Carla schie
ten goed met elkaar op. Zij voelt al
spoedig oprechte sympathie voor de ou
dere man, die weliswaar wat gesloten en
in zichzelf gekeerd is, maar daarbij on
miskenbaar intelligent en energiek en
in het diepst van z;jn wezen gevoelig
en zachtmoedig.
Zo snelbn de weken voorbij. Carla
denkt er niet meer aan, Berlijn te ver
laten: maar evenmin doet zo eon poging
om handelend in de loop der gebeurte
nissen in te grijpen. Wat ze kón doen,
heeft ze gedaan en nu wacht ze rustig
de dingen, die komen gaan, af.
De in het oog springende vriendschap
die Lilian baar bewijst, vindt geen weer
klank in haar. Ze beeft wel een oprechte
bewondering voor haar schoonheid en
is dankbaar voor zoveel vriendelijkheid,
maar ze voelt te sterk het verschil in
haar beide.- karakters om dieper contact
te zoeken. Ze gaat gedwee oy. alle voor
stellen in, maakt geduldig alles mee maar
de mensen, die zij in groten getale leert
kennen, blijven haar in de grond onver
schillig. Allen behalve een: Thüngern.
De macht, waarmee het wezen van die
man haar aantrekt, en waaraan ze het
nog steeds niet waagt een naam te ge
ven, wordt met de dag sterker en dwin
gender.
(Wordt vervolgd.)
EEN LENTEBEELD UIT PARIJS.
De parken zijn weer met lichtgroen omzoomd en de perken gevuld met
kleur en fleur en hiertussen de vleugels van het Louvre is natuurlijk alweer een
schilder present, wiens manipulaties met het palet door belangstellenden
w orden gadegeslagen
