Carla
De jeugd heeft voorlichting nodig
De regenval in Nederland
Herfstmode
OUDEfSCHILD. 'Donderdag werd in
l:et Eigen Gebouw een vergadering ge-
l.ouaen door de vrouwenclubs van de
iierv. Gemeente en de Part" van de
,.xbeid, met als spr. mevr. de Vries en
c.e beer Termaat over de hedendaagse
jeugd.
In haar openingswoord deelde mevr.
Koning-Bruin mede, dat de bijeenkomst
was belegd in het kader van de gezins-
week. De sfeer die in ons gezin heerst
is van groot belang voor de vorming
van onze kinderen. Het is verheugend
dat de beide vrouwenverenigingen hier
toe samenwerken.
Mevr. de Vries sprak over de na-oor-
logse jeugd en hun ouders. De jeugd
is in een moeilijke en zware tijd gebo
ren, de erlenis van voorgaande geslach
ten in niet aanlokkelijk. Er is een ont
binding van wat vroeger zeker en on-
aantastoaar scheen, b.v. het gezin.
Ook een andere band, die van de kerk
is veel losser geworden en de ontkerke
lijking gaat nog steeds voort.
Ook de arbeid bindt niet meer, zoals
vroeger by de gilden, hoewel de vak
bonden dit weer ten dele hebben opge
vangen.
Vijf jaren oorlog en de dreiging van
een nieuwe wereldbrand temperen het
élan van de jeugd, terwijl de eisen op
elk gebied, ook op school, steeds zwaar
der worden.
De radio, is een mooie uitvinding,
maar er wordt ontzaglijk veel misbruik
van gemaakt. Dat in de stilte de beste
gedachten geboren worden, wordt door
veel mensen vergeten. Het lawaai kan
soms een plaag voor de kinderen zijn
als ze hun werk moeten maken.
Twee wereldoorlogen in één genera
tie en grote spanningen lussen de vol
ken van nu maken het de jeugd zeer
moeilijk om vertrouwen in deze wereld
te krijgen.
Sommigen besohouwen de oorlog als
een welkome afwisseling in hun eento
nig bestaan. Maar dat was gauw voor
bij, want de angst, de ontreddering, te-
werirstelling, mensenjachten etc. is voor
velen te erg geweest. Het leven was
vreugdeloos, er was een tekort aan ge
zond plezier en daaronder heeft de
jeugd vooral onnoemelijk geleden.
Toen de oorlog voorbij was kwam de
reactie. Er heerste een tomeloze genot
zucht, danswoede, snoep- en drankzucht
als nooit te voren.
En om dit te kunnen betalen kwam
de Jeugd tot zwarte handel en kleine
miedaad. De z.g. asphaltjeugd ontstond.
Vanzelfsprekend is dit verschijnsel in
de stad erger dan op het platteland.
De jeugd is ontgoocheld en weet niet
aai-voor ze leefde in deze geschokte
i ereld.
Om uit de impasse te geraken zoeken
v ij verbondenheid, de Assemble dei-
herken, de West-Europese Unie, de Be
nelux etc. We komen tot het inzicht,
dat we elkaar nodig hebben. Eén wereld
of géén wereld. Wij zijn persoonlijk
verantwoordelijk en onze houding moet
de jeugd redden. In de wereld om hen
heen moet de jeugd zich veilig en thuis
voelen, evenals het gezin.
We moeten vooral niet denkeu dat de
wereld bii het gezin ophoudt, maar we
moeten ook gemeenschapsmensen zijn.
We moeten de jeugd tegemoetkomen
hij hun vraag naar gemeenschapszin en
samen groeien naar een nieuwe ge
meenschap die leeft in alle harten.
Hierna sprak de heer Termaat over
de sexuele opvoeding van de jeugd, de
kwestie van spreken of zwijgen. We le
ven nog te veel onder de ban van het
verleden, waarin alles wat tot het sex
uele leven hoorde als onrein werd be
schouwd. Volgons spr. is goede voor
lichting absoluut noodzakelijk. Gevat-ep,
door geen of onjuiste voorlichting zo
als lichamelijke en geestelijke af
wijkingen, geslachtsziekte, gezinsont-
ceddering, echtscheiding, raken de ge
hele samenleving.
Onjuiste voorlichting vertroebelt de
omgang van jongens en meisjes, mis
standen als werkloosheid, woningnood,
samenwonen maken een normale ont
wikkeling van de jeugd moeilijk.
Daarom moeten de volwassenen letten
op wat ze zeggen, ook door middel van
film en radio, waarin soms het gezin
wordt neergehaald.
We halen zo nodig wel elkanders kin
deren uit het water, maar op moreel ge
bied steken we geen hand int. Het is
een misvatting, dat over het sexuele le
ven niet gesproken mag worden, maar
aan de andere kant is zakelijk en snel
inlichten ook onjuist. De beste manier
is om de kinderen geleidelijk op de
hoogte te brengen.
Hoe komen we tot betere verhoudin
gen?
\Ve moeten de mensen ervan doordrin
gen dat het geslachtsleven bij de mens
hoort, ook bij het kind. Dat men „de
onschuld" kan bewaren tot het huwelijk
is volkomen een misvatting, de jeugd
neemt immers zeer veel van de straat.
Er werd en wordt altijd op de geva
ren gewezen, nooit op het mooie ervan,
het bevorderen van de ontplooiing van
de mens.
We moeten eohter zelf de dingen
hooghouden, anders kunnen we het on
ze kindereu niet bijbrengen. We moeten
zelf ook iets weten over de ontwikke
ling van het kind.
De periode van O10 jaar is de over
gang van 'het niet weten naar het we
ten, de eerste 5 jaar kan de ooievaar
echter gerust zijn dienst doen; van zijn
10 tot zyn 15e jaar gaat het kind licha
melijk veranderen en komt met vragen.
Dan is het de taak van beide ouders
om angst- en waanvoorstellingen te
voorkomen door de kinderen voor te
bereiden; van zijn 15e jaar tot 'het hu
welijk, de penode waarin de natuur-
dtang door de tot rijping komende
,hn-
MIJNHEER PIMPELMANS GAAT PAARDRIJDEN.
Plaatjes en versjes door G. TH. ROTMAN.
49. „Zwijg!" brulde de inspecteur en
h;j gaf met z'n vuist zo'n geweldig?
slag op zijn sohrijfbureau dat de hele
inktpot wel anderhalve meter de lucht
invloog en precies omgekeerd op zijn
hoofd terecht kwam. Maar gelukkig
kwam er op het zelfde ogeniblik red
ding voor meneer Pimpelmans. Vlak
na elkaar traden drie getuigen binnen.
50. Ten eerste de verkeersagent, die
mijnheer Pimpetmans' hoed kwam
brengen; ten tweede mijnheer Bone-
meijer, en tenslotte de chauffeur van
de vrachtauto, die de schimmel als „ge
vonden voorwerp" kwam aangeven en
hem zolang Tmiten vastgebonden had.
Bij het verhoor, dat door de inspecteur
zo zwart als hij was, afgenomen werd,
bleek zonneklaar mijnheer Pimpelmans'
onschuld.
geest kan worden beheerst,
Wat staat de ouders ten dienste?
Allereerst een goed gezinsleven. In
aanwezigheid van kinderen praten
over echtscheiding e.d., goedkope aar
digheden over het huwelijk moet wor
den voorkomen.
Natuurlijk moeten we afwachten wat
er van onze kinderen groeit, maar ais
onze levenshouding eerlijk is, dan is
dat een voorbeeld voor het nageslacht.
Andere middelen zijn sport en de
jeugdbeweging, waarbij vooral de ge
mengde jeugdbeweging de voorkeur
verdient.
Mevr. Termaat sloot met een woord
van dank aan beide inleiders voor de
mooie avond en aan de dames, die be
langstelling getoond hadden voor de
idee van de beide vrouwenverenigingen
om te praten met de moeders over din
gen, die het gezin aangaan. Spr. hoopte
dat in het gezin en het dorp zou wor
den gesproken over deze bijeenkomst
en dat een volgende keer ook de man
nen een dergelijke avond zullen bijwo
nen.
ONZE THEE.
Wij drinken zo achteloos ons dage
lijks kopje thee, zonder er aan ons re
kenschap van te geven, wat al die droge,
harde stukjes, die in het kokende wa
ter uitrollen tot zachte blaadjes, eigen
lijk zijn. Wist u wel, dat in het oude
China reeds 8 eeuwen voor Christus
thee gedronken werd? Daarna duurde
het 24 eeuwen voor de rest van de we
reld ontdekte welk een verkwikkende
drank the» is.
Het waren de Nederlandse zeevaar
ders die in het begin van de 17e eeuw
de thee meebrachten uit China. En reeds
dadelijk viel zij hier in de smaak. Twee
honderd jaar later is men pas begonnen
met thee-cultures op Java. Dit werd ech
ter geen succes en het heeft nog ge
duurd tot 1870 vóór de thee-ondernemin
gen daar slaagden. Doch dat was met
een het begin van een grote bloei en
ruim een halve eeuw later, in 1936, pro
duceerden Sumatra en Java samen 76
millioen kg. thee!
Wat wij tegenwoordig drinken is een
melange van verschillende soorten thee
en juist die vermenging geeft er de
speciale geur en smaak aan. Dit is
langzamerhand een zeer ingewikkeld
vak geworden, waaraan verschillende
ervaren proevers te pas komen. De
theestruik wordt met opzet laag gehou
den en staat in de schaduw van hoge
bomen. Éénmaal per week worden de
jonge blaadjes en bladknoppen door
handige inlandse vrouwtjes op de thee-'
plantages geplukt, Wij in Holland drin
ken behalve do Indische thee ook de
Chinese en de thee, die van Ceylon
komt, Maar hoe de verschillende soorten
gemengd worden, horen wij niet. Dat is
het. vakgeheim der importeurs.
Houdt u van de Meiregen, die maakt
dat u groter wordt?
Of zelfs ook van regen in de overige
maanden van liet j'aar, zomaar vanwe
ge het natte of 0111 redenen van meer
praetische aard?
Het KNMI houdt er wel van, beroeps
halve. Zo veel zelfs, dat de mannen van
De Bilt overal in het land een soort
wetenschappelijke regentonnetjes heb
ben neergezet om precies te meten, hoe
veel nattigheid er ieder etmaal de va
derlandse bodem bereikt.
Deze gegevens hebben zij uitgewerkt
lot kaarten, waaruit zonpeklaar blijkt,
hoe de regen over ons landje is ver
deeld - en waar men dus desgewenst
van de regen in de drup komt. Want
minder dan drup is er in Nederland nu
eenmaal niet.
Op liet droogste plekje van ons land
valt nog altijd tenminste 58 centimeter
„neerslag", zoals de verzamelnaam
luidt. Op het natste plekje 86 centim?ter
Hoe ontstaat regen? Water verdampt,
wordt door afkoeling weer vloeistof en
valt dan door zijn gewicht naar bene
den. In hoog gelegen land wordt de
wind opgestuwd.
Hoe hoger m»n komt in de lucht, hoe
kouder het is en zo komt dan ook
de meeste regen te vallen in oplopend
land.
Zuid-iOost Liimburg is het ergste
slachtoffer, op de voet gevolgd door 'n
deel van de provincie Utrecht, de Ve-
luwe ende middenmoot van
Noord- en Zuidholland. De beide weste
lijke provincies hebben echter him por
tie regen niet te danken aan hun hoog
geplaatste positie, maar aan het feit,
dat de duinen de lage zeewind op een
zo geraffineerde wijze door elkaar hut
selen, dat de verbaasde wolken hun in
houd pas achter die duinen laten vallen.
Westland, Haarlemmermeer en Kenne-
merland weten er van ipee te spreken.
Droge gebieden
Nee, dan Kampen en omstreken en
het dal van de Maas in midden-Lim
burg. Daar valt gemiddeld jaarlijks de
minste regen. Wie droge voeten wil
houden, weet dus waar hij moet gaan
wonen. Iets minder droog, maar toch
met geen groter jaargemiddelde dan 65
centimeter neerslag, zijn het overige
deel van midden-Limburg, het westelijk
deel van Walcheren en Schouwen-Dui-
veland en de westkust, van Noordhol
land noordelijk van het eiland Marken
lot. de Kop.
Vacantiegangers zijn regenhaters
maar de Bilt leerde ons, dat zij meestal
hun ongeluk .egemoet lopen. Want in
de maanden Juni, Juli en Augustus,
wanneer elk rechtgeaard Nederlander
naar de Utrechtse bossen, de Vehnvse
of Drentse heide of de stille Achter
hoek trekt, valt daar juist de meeste
regen.
Het uiterste puntje van Noordholland
Texel en het westelijke deel van Wal
cheren en Sehouwen-Duiveland- zijn dan
het droogst; maar toch zjjn in vergelij
king met andere gebieden die maanden
's zomers juist de natste van het jaar.
Wie tegen een beetje meer wind en
een beetje nnnder warmte niet opziet,
kan beter in Maart met vacantie gaan:
in die maanden heeft ons land gemid
deld niet meer dan 14 centimeter neer
slag in totaal.
De boeren onder onze lezers zullen dit
alles niet vreemd opkijken.
De aard van hun bedrijf, de soort
van hun producten en de behandeling
ervan heeft niet alleen de bodemge
steldheid tot grondslag maar ook, en in
hoge mate, de regenval ter plaatse. En
wat de regenmeters sedert de helft van
de vorige eeuw hebben bevestigd wisten
de boeren al eeuwenlang.
Belangrijk werk
Toch is het onderzoek naar deze re
genval belangrijk; dat wordt ook wel
bewezen door het feit, dat gegevens
hierover door duizenden en nog eens
duizenden stations over de gehele aar
de -worden verzameld.
De resultaten maken het mogelijk de
vaststelling van klimaatgrenzen met
meer zekerheid te doen geschieden.
En deze klimaatgrenzen en niet
te vergeten de afwijkingen daarvan—
spelen bij de weersvoorspelling een rol
van betekenis.
PATER HENRI DE GREEVE ZENDT|B
NIWIN-KERSTPAKKETTEN
Naar wij vernemen, heeft ook de be
kende radiospreker van „Het Lichtba
ken", pater Henri de Greeve, een be.
langrijke bijdrage tot het welslagen vai
de Niwin-Kerstpakkettenactie geleverd
Zoals hy tijdens een radiocauseri
bekend maakte, zullen namens hem dooi
de Ni win 100 Kerstpakketten naar mili
tairen overzee worden verzonden.
ï-.WHV •>-v
ledereen is op zijn tijd wat fiioso-
phisoh aangelegd en zoekt naar de een
voud, die ons leven harmonisch moet
maken en die alles beïnvloedt, zelfs de
mode! Daarom kon Robert Piquet mis
schien de créatie ontwerpen, die Edwi-
ge Eeuillere, de begaafde Franse actrice
demonstreert in de J. Arthur Rank-film
„Woman Hater" en die juist door de
eenvoud zo aantrekkelijk is.
Het materiaal bestaat uit een zacht
wollen staf in pastelbleu. Het slank ovar
de 'heup afvallend toiletje bezit aange
knipte, mouwen en een dito shawlkraag
terwijl het tevens werd voorzien van 'n
midden-voorsluiting van knopen en
knoopsgaten.
De zakken zijn met grote kleppen be
dekt. De brede ceintuur, die vlak ond ti
de buste begint, loopt wat smaller toe,
kruist midden achter en wordt voor
dichtgeknoopt. De kleur van deze sim
pele garnering is van-een dieper, con
trasterend bleu.
Totdat de
Haar geheel
regeerplichten
in beslag na
men, heeft Koningin Juliana
een actief aandeel gehad in
het Nederlandse Rode Kruis.
Eén van de foto's in het
hoofdstuk „Het warmgevoe-
lend hart" uit het boek „Ju
liana Koningin".
wint de grote prijs
van Rome
door HEDDA LINDNER
52). „Die vrornv wilde ik hebben," zei
hij met opeengeklemde tanden „omdat
-ik gek op -haar ben, en omdat die daar
hij wees op Lilian, die als versuft
voor zich uit zat te kijken— mij gezegd
had, dat haar man haar dadelijk in de
steek zou laten als 'hy er maar een goe
de grond voor had." Hij zweeg enige
ogenblikken, herkreeg geheel zijn zelf
beheersing en vervolgde:
Dat was mijn fout, inspecteur. Ik
had gedacht: Iaat haar maar eerst we
gens diefstal gearresteerd worden. Het
schandaal blijft aan haar hangen, ook
rl wordt zij van alle rechtsvervolging
ntslagen en als dan de man ziöh van
1 aar laat scheiden en ze staat alleen
c u waarschijnlijk zonder middelen
ran, dan had ik misschien een reden
gehad om een ander leven te beginnen
Maar ik moet u zeggen, inspecteur, dat
ik van die brillanten, die de hotelspeur-
der gevonden heeft, niets afweet. En nu
weet ik waarachtig niet of ze misschien
zelf niet werkelijk een dievegge is".
De inspecteur begon smakelijk te
lachen.
,Stel je gerief, Livkovich," zei hij,
nu hardop, zodat iedereen hem hoorde.
„Je hebt er geen collega in laten lopen
en dat je van de brillanten niets afweet
geloof i'k graag, want anders zou me
neer Pelain, de huisdetective ze nooit
gevonden hebben. Maar je hebt twee
fouten gemaakt en die tweede had een
sohrander man als jij niet mogen over
komen. Je hebt geen ogenblik moeite
gedaan, te weten te komen, wie de
vrouw, die je onbemiddeld dacht en als
gemakkelijke buit beschouwde, eigen
lijk was."
Carla uitte een protesterende kreet.
Maar Condat zei ernstig: „Neen ma
dame! Ik begrijp wel is waar niet waar
om u zo angstig uw financiële omstan
digheden verborgen hebt gehouden,
maar juist de tegenspraak tussen uw
optreden liier en uw stand in de maat
schappij heeft deze dwaze situatie mo
gelijk gemaakt, omdat, er de onzinnig
ste geruchten door ontstonden.
En al liet ook uw echtgenoot zich et-
door bedriegen, een zo slim man als
Livkovich had dat niet mogen passe
ren."
„Lieve hemel Carla!" zei Steplian
verbaasd. „Ben je een vermomde prin
ses?"
Condat antwoordde voor haar: „Bijna
baron, men mag de enige dochter van
Tan Mac Catrick in ieder geval een doi-
larprinses noemen. En dat is je groot
ste fout geweest," vervolgde hij tegen
Lanval, die even verbaasd als de ande
ren toeluisterde. „Een zó rijke vrouw is
nooit hulpeloos aan de wereld overgele
verd, zelfs al zou ze alleen staan. Van
liet ogenblik al, dat je in het gezel
schap van de barones gezien bent, heeft
ze geen stap verzet zonder bewaakt te
worden en ik zou haar al lang de ogen
geopend hebben, als die kleine hond
dat niet op zo onverwachte wijze ge
daan had. En als wij je zolang je gang
hebben laten gaan, dan was dat omdat
wij verwachtten je zodoende des te ze
kerder te zullen kunnen vatten.
En nu heb ik je nog één ding te zeg
gen. Je bent openhartig tegen mij ge
weest ik zal het ook zijn. De juwe
len van madame Mallory, die je zo
zorgzaam in je wandelstok ronddraagt,
zijnvals."
Lanval stiet een vloek uit, die ver
wensingen in minstens vier talen sa
menvatte.
Condat .glimlachte. .Ditmaal heb je
jezelf beetgenomen. De echte stenen die
droeg madame Mallory dien avond op
haar jacht, op het feest waar ook de
barones aanwezig was."
„Ben jij op het jaoht van Mallory ge
weest?" vroeg Stephan verwonderd.
Carla knikte. Ik was dadelijk uit het
Palest-iHotel weggegaan, toen de Mal-
lory's daar introkken, want ik wist, dat
ze mij zouden herkennen als ze mij za
gen. Maar in Monte ben ik hen tegen
het lijf gelopen en de uitnodiging, die
zij mij toen deden kon ik niet afslaan.
Het zijn goede vrienden van mijn va
der."
„Wilt u mij nog één ding verklaren,
dat ik niet kan begrijpen, madame?"
vroeg Condat „Waarom hebt u zo
angstvallig uw ware persoonlijkheid en
uw rijkdom verborgen gehouden?"
Carla keek eerst haar man en toen
de inspecteur aan. Haar onderlip beefde
als van een kind, dat gaat schreien.
Eindelijk zei ze schuchter: „Ik ik
wilde zekerheid hebben dat mijn man
mij lief had en niet mijn geld:
„Hm," mompelde Condat. „Ik geloof,
dat u dat ook wel op een eenvoudiger
manier had kunnen vaststellen."
Er gebeurde nog veel op deze veelbe
wogen dag. De hoteldirecteur putte zich
uit in verontschuldigingen. Hij was wer
kelijk ontdaan over zijn vergissing, die
begaan was. Hii zei, dat de huisdetec-
tive natuurlijk onmiddellijk ontslagen
zou worden.
Carla begon te lachen. „Als u ieder
een ontslaan wil, die zich, ten gevolge
van dat gerucht, onbeleefd jegens mij
gedragen heeft, dan kunt u de helft
van uw personeel wel ontslaan," zei ze
„en dat zou, midden in het seizoen niet
erg aangenaam voor u zijn. Zoekt u
alstublieft geen zondebok, directeur. Ik
ben overtuigd, dat meneer Pelain een
goed detective is, die zijn werk met
ijver en toewijding doet, maar. ieder
een kan zich vergissen. Dat is mense
lijk."
De directeur boog, dankbaar en op
gelucht,
En nu kwam onvermijdelijk de uit
spraak met Lanval. Die had al tijdens
de arrestatie van Lanval het bureau
verlaten en niemand had haar daarin
verhinderd. En nu zat ze in haar ka
mer haar gedienstige was al bezig
de koffers te pakken en trachtte de
toestand te overzien. Alles alles was
mislukt, daarin bestond geen twijfel
meer. Maar tevens begreep ze in dit
moeilijke uur waartoe liaar hartstocht
voor Thugern en haar dwaze jaloezie
tegen Carla haar gebracht hadden. Ze
was bondgenote geweest van een dief.
ze was overgeleverd aan de genade van
de vrouw, die ze gehaat en diep bele
digd had.
Er wordt op de deur geklopt. Lilian
staat op en doet open. Carla staat voor
haar.
„Ik moet met je spreken, Lilian,"
zegt ze.
Lilian knikt, „lk heb je verwacht."
Nu alles voorbij en verloren is, is er
iets waardigs en berustends over haar
gekomen. Haar bewegingen zijn rustig
en beheerst en haar stem is zonder
hardheid als ze vraagt:
„Je weet wat er tussen Thungern en
mij geweest is?"
Carla knikt, „Sedert de Hubertus-
jaeht weet ik dat en weet ik ook
waarom jij Thungern hebt aangezet om
met mij te trouwen."
Het bloed steeg naar Lilian's wangen
„Dat is de grootste domheid van mijn
leven gew:eest," zpgt ze. „Maar wie had
kunnen weten, dat jij zó zou verande
ren?"
(Wordt vervolgd.)
