■ÉÊÈt
Sue
I i
Hoe voeren wij economisch verantwoord?
Calvé-Delft helpt veehouderij in moeilijke strijd
Gesprekken bij de Pomp
Coöp. Veeafzetvereniging verstaat haar taak
vindt het geluk.
Het is voor de veehouders een he
le toer, het hoofd boven water te
houden, slechts met de grootste
kennis van zaken kan een bedrijf
onder de tegenwoordige omstandig
heden nog winst opleveren. Er
wordt vaak gezegd, dat een boer
overal verstand van moet hebben en
daarin zit dan de suggestie, dat b|j
inderdaad overal verstand van
hééft. Dit gaat niet in alles op.
Dat is Donderdag 10 Febr. j.l. geble
ken, toen de Oliel'abrieken Calvé-Delft
voor een 80-tal belangstellenden in Ho
tel „Texel" een lezing met kleurenfilms
gaven, want het zijn de kopstukken in
de veeteeltwereld, die steeds met hun
neus op de vraagstukken liggen, vraag
stukken hoe het bedrijf het meest eco
nomisch verantwoord kan werken. Daar
toe zijn diepgaande onderzoekingen no
dig en aan die onderzoekingen nemen
ook de oliefabrieken Calvé-Delft dapper
deel. Daarvan vertelde ons de heer
Lengkeek in een welhaast academisch
betoog, daarvan gaven ons de buitenge
woon fraaie kleurenfilms een goede in
druk, toen wij de deskundigen, doctors
en ingenieurs, op het laboratorium be
zig zagen of toen wij ee« overzicht kre
gen van de enorme proefbedrijven,
waar kosten noch moeiten worden ge
spaard om liet streven naar vervolma
king van het veevoederrantsoen met
goede uilslag te doen bekronen.
Het is niet zo, dat de uit Senegal aan
gevoerde grondnoten maar eventjes in
de pers v orden verbrijzeld en de schil
lers aan de man worden gebracht, zon
der incer. Neen, en dit geldt, zoals bleek
mor alle producten, men toetst de waar
de van hel product aan de practijk in
eigen bedrijf en pas na ampel onder
zoek inzake de samenstelling, gaat men i
liet \eevoeder in de handel brengen.
Men kwam deze avond ginder de in
druk van de geweldige organisatie en de
veehouder, die in de buurt van onze
blocnotes zat moest wel opmerken: „Wat
zal zo'n proefbedrijf wel kosten!" Inder
daad kosten noch moeiten worden ge
spaard om bet de veehouders zo gemak
kelijk mogelijk b" maken. Om zijn be
staanszekerheid te vergroten.
Ook Calvé-Delft bleek zich op het ge
zonde standpunt te plaatsen, dat haar
laak is de clientèle een dienst te bewij
zen. En dat beiden daarvan de vruchten
kunnen plukken bewijst de practijk: Cal
vé-Delft heeft in de 60 jaar van baar
bestaan zich verzekerd van een krachti
ge Goodwill hij de boeren.
Gebrek aan plaatsruimte noopt ons
in vogelvlucht te vertellen van de cau
serie, die de heer Lengkeek hield. Hij
wees telkens weer op het belang de die
ren (koeien, varkens, paarden), de juiste
hoeveelheid voeder toe te dienen. „Veel
voer (varkens) gauw vet!" Dat gaat niet
op. De economie wordt het best gediend
door zich te houden aan door deskundi
gen gegeven voorschriften.
Gok de pluimveehouderij kreeg een
ruime bespreking. Niet TE vroeg eieren
willen rapen, eerst de dieren laten vol
groeien.
Mooi was de film, welke beelden
MATTHAUS-PASSÏON ALKMAAR
Het bestuur van de Ned. Herv. Orato
rium Ver te Alkmaar neemt de vrij
heid om de in 1949 te houden uitvoe
ringen van Bach's Matthaus-Passion
onder uw aandacht te brengen.
In verband met vele tot ons gerichte
verzoeker, zullen de uitvoeringen thans
in de üjdenstijd plaats vinden en wel op
Zaterdag 12 en Zondag 13 Maart, aan
vang resp 19 en ]4 uur.
Behoudens de sopraan, deze partij
wordt thans vervuld door Dora van
Doorn-Lindeman, zullen de solisten, die
er mede toe hebben bijgedragen om
onze Alkmaarse uitvoeringen tot een
traditie te maken, wederom hun mede
werking verlenen.
De orkestbegeleiding zal als' voorheen
weer worden verzorgd door de Arn
hemse Orkestvereniging.
De Grote Kerk is verwarmd
Kaarten li f 4,50 en f 3,50 (gereser
veerd) en f2,(vrije plaats) hij Muziek
handel Klooster en Ivie'bert, Mient tel.
K 2200-2853
bracht uit alle provincies en waarop wij
het mooi ontwikkelde vee konden
bewonderen. Ook had de cameraman 'n
bezoek aan Texel gebracht, waar scha
pen en oude stolpen vooral de aandacht
trokken. De haven van Oudeschild was
met bijzondere -smaak opgenomen.
De heer Lengkeek besprak ook ver
schillende veel voorkomende ziekten en
wees er op, hoe deze in vele gevailen
genezen of voorkomen kunnen worden.
Bij de bespreking van de voeder-
schaarste werd men voorgelicht inzake
de spendering van het helaas nog
geringe kwantum krachtwoeder,
waarbij doelmatige aanwending van zelf
gebouwd ruwvoeder veel zorgen kan
verminderen.
Verschillende personen werden op be
paalde vragen uitvoerig ingelicht op 'n
wijze, welke menig leraar van een land
bouwschool de heer Lengkeek niet zou
verbeterd hebben.
VAN DE BOEKENPLANK.
„ETEN HALEN".
A J, G. Strengholt heeft een „honger-
novello" uitgegeven, getiteld „Eten Ha
len". Het is geschreven door Joh. C. P.
Alberts, die tijdens de hongerwinter met
rammelende maag op de fiets kroop en
speurend naar voedsel Noord-holland in
trok. Na dagenlang zwerven kwam hij
weer thuis, lévend! en met spek en wit
te bonen en nog meer lekkernij.
Het boekje telt slechts 56 pagina's
(prijs f 1,75). fit is dus geen foliant,
maar iedere bladzijde spreekt boekde
len. Boekdelen vreugde om een homp
brood, en plakje spek, verdriet om de
hardvochtigheid van vele landgenoten,
die geen naastenliefde kenden.
Wat weten wjj op Texel eigenlijk van
die hongerwinter af? De Texelse boeren
hebben ons er keurig doorheen gehol
pen: voor een kwartje per kg kon je de
mooiste tarwe kopen. In de stad is dat
anders geweest: hele inboedels zijn er
voor voedsel geruild. En voor kleren.
Vele stedelingen hebben hun woning
nog maar zeer sobertjes kunnen inrich
ten, waar zou je in deze dure tijd de
spullen van vroegere kwaliteit vandaan
moeten halen bij de tegenwoordige
stand van (geld)zaken?!
Wie dit boekje heeft gelezen, be
schouwt de nog in leven zijnde stede
ling zeker als trekker van een gelukkig
lot!
BOKSWEDSTRIJD IN' DE TREIN.
Wij lazen in „De Zaanlander":
Een Texelaar wras in Amsterdam aan
het passagieren geweest, maar hij moest
weer naar de parel der Waddeneilanden.
Lu dus stapte hij, blijkbaar treurende
over liet. afscheid van de hoofdstad, in
de trein, die 18,13 uit A'dam vertrekt.
Tussen A'dam en Zaandam kreeg hjj
verschil van mening met één zijner me
depassagiers die hij ongevraagd een
„linkse" wilde geven. De passagier buk
te, waardoor een andere passagier de
klap kreeg. Een derde passagier die de
Texelaar terecht wilde wjjzen, werd
volgens de regelen der kunst gevloerd.
Om verdere ongelukken te voorkomen,
trok men aan de noodrem. Omdat de
man weigerde aan de conducteur zijn
naam op te geven, werd hij medegeno
men naar liet station Zaandam, waar hij
werd overgegeven aan de stationschef,
die direct de politie waarschuwde. In
middels bad men de dronken bokser in
een vertrek van liet station weten te
loodsen en de deur op slot gedaan. Om
dat dit hem niet beviel trok hij de deur
knop.uit iie deur en wilde vervolgens de
chef te lijf. Drie politie-agenten voor
kwamen deze aanval, waarna de Texe
laar gesommeerd werd in een zijspan
van een motorfiets te stappen. De man
weigerde beslist. Na een worsteling tus
sen de agenten en de Texelaar werd de
laatste ten slotte op zijn plaats gezet. In
de eel van het. politie-bureau eindigde
zijn „vrolijke" tocht naar Amsterdam.
TEXEL-PROPAGANDA.
„Het Vrije Volk", het Ned. Dagblad
met de grootste oplaag, publiceerde Za
terdag j.l. een artikel over Texel onder
de titel „Wederopbouw iu een vogel
broedplaats". Het werd geschreven door
onze medewerker J. de Waal. Van be
lang voor de vacantiespreiding was de
opmerking, dat de vogelwereld reeds in
Mei grote activiteit aan de dag legt en
de toeristen er reeds in het voorjaar
hun hart kunnen ophalen.
Wij hopen zeer, dat nog vele anderen
vrienden van ons eiland dapper mee-
pennen aan de propaganda voor Texel.
TOESLAG VOOR TEXELSE
FOKOOLEN.
Teneinde de economische positie van
de schapenhouderij op het eiland Texel
te verbeteren, zal krachtens een in de
Ned. Staatscourant van 10 Febr. j.l. ge
publiceerde beschikking aan iedere
houder van fokooien op Texel een toe
slag van f 10 worden uitgekeerd voor
elke fokooi, die op 7 Juni 1947 door hem
is aangehouden en ingevolge de „Inven
tarisatie van Land- en Tuinbouw 1947",
is opgegeven. De voor deze uitkeringen
benodigde gelden zullen uit het Land
bouw Egalisatiefonds worden geput
ZO VERZORGEN WIJ ONS KONIJN
In ons vorig praatje behandelden wij
de keuze van een konijn met het oog op
de rendabiliteit. Ditmaal willen wij de
aandacht vestigen op liet belang van een
goede verzorging! Ai is het hok flink
van afmeting en al kan er voldoende
licht binnenkomen, het schoonhouden
blijft plicht. Het hok moet iedere week
grondig van de mest worden ontdaan,
's zomers liefst tweemaal per week.
Boenen met heet water, waarin een
flinke scheut proline is gempngd. Dan
fris stro aanbrengen.
Men plaatse de hukken zo, dal de
ochtendzon er bij kan, maar dat de mid
dagzon er buiten valt. De ochtendzon
zorgt nl. voor vitaminen, die goed zijn
voor de entwikkeling, maar men zurge,
dat de hokken voor de hitte van de
middagzon gevrijwaard blijven door het
aanbrengen van een scherm. Het hok
blijft dan luchtig. Winterdag geve men
meer stro en zorge men dat de dieren
absoluut ai-oog zitten Anders heb .je
kans, dat de vocfhtige poten bevriezen.
Niet bi.i de oren.
Een goed verzorger grijpt een konijn
nooit bij de oren beel, dit zijn heus
geen handvaten. Pak 'm in z'n nekvel,
met de ene hand, en ondersteun 'm aan
de buik met de andere hand.
De vraag, wat en hoeveel voer moet
ik geven is niet moeilijk te beantwoor
den: Om te beginnen voert men twee
maal daags. Niet meer geven dan er in,
b.v. een half uur gegeten wordt. Dus
zoveel dat liet voer achter elkaar^vordt
opgegeten Gebeurt dit niet, dan trek-
kpn ze het door de tralies heen, gaan
erop zitten, zodat het voer gaat broeien.
Dat is heel gevaarlijk en kan allerlei
ziekten ten gevolge hebben, welke niet
gemakkelijk ie genezen zijn. Het hok
'hoeft dus, neen, mag zelfs niet voortdu
rend van voedsel voorzien zijn. Behalve
dan van goed hooi, dal kan geen kwaad
Niet eenmaal daags, maar tweemaal. En
op vaste tijden, want andere wordt het
voedsel onvoldoende gekauwd en dan
ontstaat er verslapping, trommelzucht
etc. Weest voorzichtig met het geven
'van voorjaarsgroen! De dieren zijn dan
immers nog ingesteld op het wimtervoer.
Boerenkool en erwtenstro is reuze
goed voor ze. Daarbij voert men een
paar ons suikerbieten of winterpeen
per dag en per dier Vooral geen be
vroren voedsel in de ruif!!
Een drachtige voedster heeft recht
op krauhvoer als haver en ook wel tar-
w e of gerst.
Volgende keer iets over het fokken
van rasdieren en de z.g. boerenkonijnen
waarhij veel interessants valt te vertel
len over bepaalde voor- en nadelen!
Konijnenvereiiigiiig „Kotex"
(Een tip voor Spigt c.s.)
„Non, dan gaan we maar effe same,
naar de urinoir
„Je snapt niet, dat ze d'r nog gien ien
in de are dorpen hebben zet.
As Texelaar weet je, dat die in Den
Burg de ienige is, maar de vreemde
lingen zio je u-el ers in De Koog en zo
zóeke zóeke, tot het te laat is, want ste-
gies hei jo d'r ook niet veul."
VISAFSLAG OUDESCHILD.
Aangevoerd van 31 Jan. tot 5 Febr.:
2007 kg bot; 1823 kg garnalen; 1200 kg
haring; 28 kg kaan; 738 kg kabeljauw;
345 kg rog; 3456 kg schar; 2573 kg
schol; 90 kg tarbot; 381 kg tong; 1294
kg wulken; 108 kg wijting; 26 kg krui
kels; 45 kg lever; 325 kg pufgarnalen.
VERTROKKEN PERSONEN.
Johanna H. Slegtenliorst v. Den Hoorn
62 n. Oss, Linkensweg 38. Albert Brei-
der, v. Molenstr. 48 n. Den Helder, Gas-
straat 49. Petrus N. van Tilburg en gez.,
v. E '118 n. Hoorn, Connn. Ravenstr. 30.
Neeltje Keijsei- v. E 14 n. Alkmaar, Bm-
mastraat 25.
NOG EVEN GEDULD.
Wie naar Zuid-Afrika wil emigreren
mag wel over een grole dosis geduld be
schikken, want mevr. Hillen, Sdhilder-
cinde, die zeven maanden geleden als
nummer 28.000 op de lijn Holland-Afri-
ka boekte, kreeg thans bericht, dat er
nog 17.000 passagiers vóór haar op de
wachtlijst staal), zodat liet nog wel een
jaar kan duren, eer zij zich kan insche
pen. Nu zal zij proberen met een bui
tenlandse boot de reis te maken.
vervolg
Nadat spr. het transport over Texel
en naar liet vasteland had besproken
gaf liii een overzicht, van de financiën.
Aurdappcldrama.
De veehouder, die nog afzijdig staat te
genover ons streven dient te bedenken,
dat de roep om vrijheid van bepaalde
kant, slechts de roep is tot gebonden
heid van anderen, aldus de secretaris,
die hel volgende voorbeeld aanhaalde:
„Het aardappeldrama 1948Het
ideaal ware geweest: alle boeren ver
enigd in een coop die de aardappels
plaatst. De aardappel is een volkvoed-
sei, door ieder kan een redelijke prijs
worden betaald. De llians ondervonden
teleurstelling voor de teler had voorko
men kunnen worden,"
Laten de veehouders er voor waken,
dat na de aardappels niet liet varkens-
drama komt. Door de vleesafzet in li an
cien te leggen van één sterke coop, kan
dit worden vermeden. De zelfstandige
handelaar kan in deze voor de boer
niets bereiken."
Spr. wekte ten slotte op tot steun van
de coop, veeafzetver.
Bestuur. De beer C. Roeper Mzn. werd
niet 18 stemmen lot voorzitter gekozen.
Een goede keuze, waar de nieuwe voor
zitter zich met hart en ziel aan de be
langen van de ver. wijdt.
De heer Joh. Roeper werd als
bestuurslid herkozen.
De lieer W. Poot,, directeur der C.V.V.
hield hierna een inleiding o.a. over „De
taak van de coop, bij de afschaffing der'
vleesdistributie".
Spr. vroeg zich af, of men zich wel
voldoende rekenschap geeft van liet
probleem als straks het vlees weer vrij
komt. hoe liet dan niet de afzet van vee
zal gaan! Het afzetgebied van het dure
varkensvlees gaat al moeilijkheden ge
ven.
Sommige overnemers nemen hun toe-
wijzigingen niet eens meer geheel op.
Wjj moeten thans onze nieuwe koers be
palen. Als oplossing zien wij slechts de
onderlinge samenwerking Men denke
aan de eardappelcatastroplietegen af
braak prijzen moest men ziCli van het
product ontdoen. Onze coop. - een in
stelling die nog in de kinderschoenen
staan - ziet zicli thans voor de grote
moeilijkheid geplaatst ont lonende prij
zen voor haar afzet te garanderen. De
laste lasten (lonen soe. lasten) zijn
thans in onze tijd hoog. We zullen thans
iets moeten offeren:
Ie. de vrijheid tot zelfhandelen
2. en straks zullen misschien ook fin. of
fers worden gevraagd.
Door samenwerking moeten wij onze
weerstand verhogen er moet samenwer
king met de slagers komen, er moet naar
prijsnivellering worden gestreefd.
Sommige personen wensen de gehele
productie en afzet in eigen hand. Wij
niet, wij willen slechts samenwerking
met de slagers en machtsvorming in ei
gen kring. De tijdelijke productietoe
namen moeten wijzelf opvangen.
Hierdoor hopen wij betere maatschap
pelijke verhoudingen te verkrijgen.
Bij de nabespreking worden ook gun
stige klanken ontvangen uit niet coop,
kring.
De vergadering verheugde zich over de
gunstige provisieregeling, welke in
Friesland veel hoger ligt.
De regering stelt z.g. „richtprijzen"
vast, maai' wie kan deze prijzen een ga
rantie voor rendabiliteit van het bedrijf
noemen?! Een te lage prijs wordt ook
„richtprijs" genoemd. Wat verstaat zij
toch onder dat woord? Wat doet de re
gering met een eventuele overproductie?
Resumerend kan van deze vergade
ring wonden gezegd, dat de boeren meer
en meer bewust worden van de noodzaak
zich in hechte organisatie te consolide
ren, opdat hun bestaan verzekerd wordt,
TEXELSE MARKT.
Den Burg, 14 Febr. 1949. Aangevoerd:
6 koeien f 500-f 550; 4 pinken f 260
1 350; 20 biggen f 40f 75. Voor de le
vering: 23 n. kalveren.
DIPLOMA E.T.S.
Onze oud-eilandgenoot, Tonny Dros,
behaalde te Amsterdam het einddiploma
van de Electro-teChnische school, de
E.T.S
R.K. VERKENNERSGROEP
„ST. JEROEN."
Men schrijft ons:
Woensdagavond j.l. organiseerde de
Verkenners van „St. Jeroen" een ouder
avond om te tonen hoe zij hun vrije tijd
doorbrengen. Een bont programma
bracht behendigheidsspelen, technische
spelen, zoals seinen en kompasspelen,
zang, intelligeiitiespelen.
Aan liet slot installeerde de Aalmoe
zenier 2 nieuwe leden, t.w. Hans Kie-
vits en Tlieo Rijk. Met mannelijke ernst
legden zij hun belofte af om trouw te
zijn aan God, Kerk en Land, iedereen
te helpen en de verkennerswet te ge
hoorzamen.
Na vertrek van de Verkenners weiden
wensen en verlangens van oudere en lei
ding besproken Oubaas Gerritsma hield
een korte inleiding, waarin hij liet uit
komen, dat de beweging een ver is,
die vorming hoofdzaak acht. Op na
tuurlijke wijze wordt tegemoet gekomen
aan de drang tot initiatief. De stichter,
Lord Baden Powell, heeft dit op unieke
wijze gedaan.
De jongens zijn verdeeld in groepjes
Patrouilles genaamd, die zelf hun pa-
trouilleleider kiezen en mede verant
woordelijk zijn voor de goede gang van
zaken. Al te vaak schroomt men om ver-
atitwoordlijkheki te geven aan jeugdige
personen. Baden Powell heeft bewezen,
dat juist dit voorwaarde is voor goede
resultaten. Het Verkennen vereist een
geheel eigen stijl. Het buitenleven is
door liet gehele systeem verwerkt. Hier
leert de jongen zichzelf te redden en
sober te leven
Jongens, die zich tot „St, Jeroen" aan
getrokken voelen kunnen zich opgeven
bij onze Aalmoezenier, Kapelaan O. C.
A. van Wel of bij één der leiders.
Naar het Engels
22.) Het huis was natuurlijk niet an
ders dan andere huizen. Maar Will was
bezeten van Mary's geest. Hij had een
andere vrouw op haar plaats gezet,
maar die kon die plaats niet vervullen.
Will kon nooit kijken naar bet ronde ge
zicht van zijn vrouw zonder Mary's blon
de, lachende gelaat te zien; hij hoorde
nooit haar stem zonder aan die van Ma
ry te denken.
Het was geen wonder, dal Grace zich
niet gelukkig voelde in haar nieuws le
ven.
Waar denkt ge nog over? vroeg
Sue.
O, niks, zei Grace. We zijn er niet
beter an toe, ziede, Oe vader is een
vreemd mins. Hij spreekt bijna nooit en
Sandy zegt óók niet veul.
-Ge moest Sandy laten doen wat ie
graag wil, riep Sue. De jong is onge
lukkig. Daarom spreekt ie niet meer.
Sandy weet niet wat hij wil, zei
Grace.
Hij wil
Hij wil vandaag het een en mor
gen het aar, viel Grace in. Astie 't uit
won spreken en zeggen wat 'r in 'm om-
geet, dan konden we iets doen. Ik kan
oe zeggen, da'k niet meer weet van hoe
of dat tussen die twee ik heb nog
nooit te doen gehad met minse, die
stommetje speulen.
Ge wilt niet, dat ik ronduit spreek
en ge wilt óók niet, dat de mensen niets
zeggen. Ge zjjt moeilijk te voldoen,
t Kan makkelijk wezen, zei Grace
wanhopig.
Doch ondanks de harde woorden, die
gewisseld waren, hadden ze een vrien
delijker gevoel voor elkaar op dal ogen
blik dan ooit te voren. Want ze waren
openhartig tegen elkaar geweest en die
openhartigheid had veel verzacht van
de antipathie, die ze allang hadden op
gekropt.
Hou ie maar goed, zei Sue, toen ze
afscheid namen op de stoep.
- Och ja - zei Grace met een schou
derophalen. Ze stak baar parapluie op
en verdween in de donkere nacht.
HOOFDSTUK Xni.
Op een morgen in December werd
Sue wakker en merkte, dat het geluid
van de ri\ ier verzwakt was tot 'n zacht
gemurmel. De duisternis was niet zwart
doeli duidelijk grijs. Ze kwam haar bed
uit en liep naar het raam, waar haar 'n
verrassing wachtte. In de nacht had het
zwaar gesneeuwd. De heuvels lagen on
der een dikke, witte deken en tegen de
ze witte achtergrond slaken de bomen
bij liet huis en langs de rivier diep
zwart af De rotsblokken in de rivier
hadden alle grote, witte mutsen op.
De zou was nog niet op, maar de
hemel was al parelgrijs aan de kim en
Sue had de eigenaardige gewaarwor
ding, dat bet licht niet van boven
kwam, doch van heneden een vreemd,
koud, blank licht.
Sue was nog ,jong genoeg om van cfr
sneeuw te houden. Het feit, dat die al
de dingen van het dagelijkse leven ver
anderde en allerlei nieuwe noodzake
lijkheden en werkjes solliep, was voor
haar alleen maar een heerlijk avontuur
en helemaal geen laaf
Ze werkte die morgen op volle kracht,
want ze wilde naar buiten. Het land
0111 Tagmnlen was haar nu al vertrouwd
geworden in zijn winterse kaalheid,
maar de sneeuw maakte het 'helemaal
nieuw. Ze wilde het zien, het ruiken, tot
aan haar knieën door de dikke sneeuw
waden.
Darnav was óók opgetogen en kon
nauwelijks wachten tot bij ontheten had,
om naar buiten te gaan met zijn schil
derskist.
Om elf uur vulde Sue haar thermos
fles niet liete koffie en kleedde zich aan
voor een tocht door de sneeuw. Ze
bond een doek om haar hoofd en speld
de haar rokken op. De zon scheen nu,
maar ze stonds slechts laag boven de
horizon en haar stralen gaven niet veel
warmte. De lucht was als koude wijn en
de sneeuw knerpte onder liaar voeten
De bomen leken geëtst tegen de hemel.
Hun schaduwen waren diep blauw,
evenals de kuilen, waarin het licht niet
direet doordrong. En dóór dat alles
het enige, dat in deze witte stilte be
woog stroomde de snelle rivier als
een donkere slang.
Sue begon zich al spoedig af te vra
gen, of ze Darna.v zou kunnen vinden
want, hij schilderde nu eens in de
heuvels en dan weer bij de rivier. Maar
ze kwam weldra op liet idee, zijn spoor
te zoeken en dat vond ze aan de andere
kanl van het huis. Zii volgde het naar
het Westen, over liet pad langs de ri
vier. Enig vond ze die speurtocht ze
genoot er van. Ze probeerde haar eigen
voeten in zijn sporen te zetten, maar
zjjn grote stappen waren baar te mach
tig en ze moest het opgeven.
Darnay's spoor was liet enige tejccpi
van menselijke aanwezigheid in die gro
te, witte wereld, maar dierensporen zag
ze overal langs haar weg, sporen van
konijnen en muizen en watervogels. Die
liepen wir-war door elkaar en in al die
wir-war zag ze plotseling een hoopje ve
ren in een grote, rode vlek. Daar had
een uil of andere roofvogel zijn prooi
gegrepen en verslonden.
Sue baalde diep adem in de frisse
lucht. Ze was zó blij, dat ze' zacht begon
te zingen. Ze zong van „Locli Lo
mond" pn „Will ye no come back a-
gain" en toen ze een bocht omliep om
een groot rotsblok, waarvan de ijspegels
afhingen, zag ze plotseling Darnay, die
dichtbij de rivier zat te schilderen op
een klein stuk rots, waarvan lijj de
sneeuw had afgeveegd.
Hij keek op en glimlachte tegen baar.
Waarom houd je op? vroeg hij.
Het was heerlijk je stem in de verte te
boren en dichter en dichterbij te horen
komen. II; wist niet, dat je zo'n mooie
slem had, juffer Soes. Waarom heb je
dat licht onder een korenmaat, verbor
gen tot nog toe?
Zij bloosde. Ik zong zo maar
voor mezelf.
Dat begrijp ik maar je hebt er
toch niets op tegen, dat anderen er óók
plezier van hebben? Wat heb je daar
in je band?
Koffie, antwoordde Sue. Ik dacli
zo ge kondt wel een tikske koud we
zen.
Dan vergiste je je, riep hij en
lachte toen hij de teleurstelling op haar
gezicht zag kómen. Ik ben niet een tiks
ke koud ik ben bijna bevroren.
Wat ben je toch een wonder, juffer
Soes! vervolgde hij, toen hij de kom, die
zij volgeschonken had, van haar aan
nam en er zijn handen aan warmde. Hij
nam een teug en zuchtte van genoegen.
Je bent werkelijk de ideaal-huislioiid-
ster. Hoe heb je mij kunnen vinden?
Sue lachte. Hoe denkt ge 't wel?
Hii dacht even na en riep toen: Na
tuurlijk! Je hebt mijn spoor gevolgd.
Wat slim van je!
Wilden zijn duk goede spoorzoe
kers, zei Sue droogjes.
Darnav schaterde het uit. Die beledi
ging heb je dus nog niet vergeten.
Kom'epns naar mijn werk kijken, Vrij
dag.
(Wordt vervolgd).
