Cjroen '2wartsjexels in het
5]
Woensdag wordt Jan Trap
honderd jaar
Zijn nicht, mevr. de Wed. Bremer-Timmer
;is Texel's oudste vrouw. Zij kan nog lopen
als een kievit
s4an de Jubilaris
Bliksem verwoestte nieuwe boerderij
^öfeii in huis!
J. Kuiper (iznwerd 99.
ZATERDAG 12 MAART 1949
sroi
kot
snh
itui
62e JAARGANG No. 6304
TEX ELSE® COUMNT
V Uitgave v'.h Fa. Langeveld De Rooy
Boekhandel Drukkerij Bibliotheek
vg Den Burg - Texel Postbus 1 1 - Tel 1 1
Verschijnt Woensdags en Zaterdags
Bankrek Rotterdamsche Bank en Coöp. Bocrenleenb.
Postgiro 65 2 Abonnementsprijs f 2,43 per halfjaar
Als Dinsdag-
nacht twaalf
slagen uit de
J Oosterender
CJ kerktoren over
!V geschreven
dag aangebro ||j
onze oudste ln- raijlgSBKfl
n'j gezetene, de hrBjjjjjH
;J! honderdste ver-
Jaardag te vlc-
■ren! Nog nooit, voorzover bekend en nie-
fjmand heeït het tegendeel kunnen bewc-
ren, nog nooit hebben wij op het eiland
een honderdjarige in ons midden gehad.
D'r ziin er geneest, die bijna het tiende
p| kruisje konden zetten, maar in de laat
ste periode kwam dan het einde.
Honderd Jaar! Dat is 876.909 uur, meer
dan driekwart mlllloen!
„Ach er is al zoveel over vader ge-
schreven en het is altijd hetzelfde!" zegt
a' zijn dochter, die de oude baas verpleegt
gin de woning aan de Nieutwstraat.
v En ze vervolgt: „Eerst kwamen ze (het
echtpaar Trap-Bremer) in de krant toen
,f ze 50 jaar getrouwd waren toen met
hun 55-iarig huwelijksfeest, vijf jaar la-
a ter weer en in 1988, toen ze 05 jaar ge-
■9 trouwd waren kwam er ook weer een
man van de krant. En een paar jaar ge
leden moest er geschreven worden over
het feit, dat vader de oudste ingezetene
was en nu is U d'r al weert"
Tja, daar kon uw verslaggever niet
veel tegenin brengen...
„Maar komt u verder!" nodigde ze
vriendelijk.
Natuurlijk mocht je verder komen en
1 ik dacht, wat een verschil, die gastvrije
Oosterenders of die lui daar uit Dor-
drecht, die een deputatie van de grote
pers, met fotograaf en al nel.ies buiten
de deur hielden, toen ze de oudste drie
ingezetenen een interview wilden afne-
men.
a Zo zat ik daar al spoedig tegenover
de jubilaris. Trap is een dagje ouder ge
worden sinds de laatste ontmoeting,
inaar hij is nog gezond. Hij gaat nog ge
woon zijn gang, kalmpjes aan, maar zijn
dagindeling is weinig veranderd, om ne
gen uur op en om negen uur weer on
der de wol. Een paar jaar geleden kon
ie hem bij zijn vrienden op „Tunen",
de conferentieplaats van bejaard Ooster-
'i end, aantreffen: dan had-ie aandachtig
1 gehoor bij zijn verhalen over die goeie
ouwe tijd. Die tijd van de „Deli" de
postwagen, die hij als koetsier hee! wat
jaartjes over de oude route: Oosterend-
De Waal-Den Burg-Oudesehild heeft ge-
1 reden. Of over de jacht, die voeger zo
veel rijker was dan tegenwoordig. Hoe-
veel wild zal hij, zijn oog was scherp en
zjjn schot raakt, hoeveel hazen en ko
nijnen en vogels zal hij hebbpn neerge
knald? Het jagen zat hem in het Woed.
Hij heeft heel wat vogels gesehoten in
opdracht van de wetenschap, en voor de
Artis te Amsterdam en de Haagse- en
Rotterdamse Dierentuin heeft hij heel
wat eieren en vogels bemachtigd.
Honderd jaar geleden, hoe zag de
wereld er toen eigenlijk uit? Wat een
primeurs heeft .Tan Trap beleefd! De
eerste fiets op het eiland, de eerste au
tobus, de eerste zelfbinder, de eerste
badkoets, de eerste vogelwachter, de
I eerste geasfalteerde weg, de eerste tocht
inet de nieuwe stoomboot....
Ach, die evenementen hadden plaats,
toen hij allang grote kinderen om de
Wij hebben een praatje gemaakt
met de heer Jan Trap te Oosterend,
die Woensdag 16 Maart honderd
jaar hoopt te worden.
Wij vielen van de ene verbazing
in de andere, dat zult U uit neven
staand artikel begrijpen: de oudste
man en de oudste vrouw zijn volle
neef en nicht. De moeder van Trap
was een zuster van de vader van
mevr. Bremer-Timmer, die 11 Au
gustus 93 jaar hoopt te worden en
onze oudste vrouw is. Beiden
wonen in de Nieuwstraat: „de
straat der ouden van dagen".
J. Roeper werd 97.
tafel had! De eerste jaargang van de
„Texelse Courant" is vergeeld van ou
derdom, de muffe lucht slaat je tegen,
maar Trap was al 38 jaar, toen Lange-
veld De Rooy hun eerste nummer in
zee stuurden! Ja, ons archief schiet be
slist tekort om het leven van deze hoog
bejaarde man volledig te illustreren
met wel en wee uit Texels verlee'.
Trap is nog zo gezond als een vis. Het
eten smaakt hem goed. Maar die dovig-
heid, hè! En lezen kan-ie al lang niet
meer. Enfin, hij krijgt de dag wel vol
met liet bepeinzen van de vele gebeurte
nissen, die in zjjn tijd hebben plaats ge
had. Hjj komt de deur weinig meer uit.
'J'ot wat stappen op het plaatsje achter
de woning bepaalt zich zijn wandeling.
„Er is nog nooit iemand tOO jaar ge
worden!" aldus knoop ik een gesprek
aan.
„Maar Jaap Daalder die heb jij
niet gekend was toch op 3 maanden
na honderd! En Klaas Slot heeft, het
ook bijna gehaald!"
Ja. dat waren bijzondere mensen,
maar Trap's vitaliteit spant de kroon.
Hij is al twee-en-een-half jaar ouder dan
Jan Roeper, Jan de Skeer, al vijf jaar
ouder dan Opoe Busselman. Mej. A. de
Bie -Spigt werd „slechts" negentig.
Antje Vlaming 95, J. v.d. Vlies ook 95,
Jae. Adr. Koevoet bijna 95, maar hon
derd, nee, dat. mochten zij niet beleven.
„Wie zou de oudste vrouw van ons
eiland zijn?"
Wjj worden makkelijk ingelicht, want
een nicht van Trap, een vólle nicht en
wel mevr. de wed. Feitje Bremer-Tim
mer wordt lt Augustus 93.
„Die woont schuin tegenover ons, ook
in de Nieuwstraat, óók in Oosterend!"
Wjj spitsen de oren, nemen een flash-
light-opname, wensen de heer Trap nog
vole jaren en stappen het smalle straat
je over.
De straat der ouden van dagen
Gaande door
Oosterend
maakten wij de
kennissen van
het Vasteland,
bewoners van
de iteden met
de hoge hui
zen en de lange
straten, altijd
attent op de
smalle zwaai
ende Nieuvvstr.
van Oosterend
Thans kunnen
wjj hen nóg 'n
grote bijzonder
heid van dit
straatje vertel
len:
„Ja, 'tzijn hier
in de Nieuwstraat allemaal oude men
sen", zegt mevr. de Wed F. Bremer-
Timmer. „Piet Bakker is in de tachtig.
Simon Daalder is een half .jaar geleden
86 geworden, Jaap Drijver is achter in
de zeventig. Dirk Bakker is 74
Mevr. de Wed. Bremer is de oudste
vrouw van het eiland, zij wordt 11 Au
gustus 93, na haar volgt mevr. de Wed.
Kortenhoeven, te Den Burg, die eerste
Kerstdag 93 hoopt te worden.
Antje Vlaming werd 95.
Zeer geachte Jubilaris,
Alleroudste Tesselaar,
't Is een grote eer en vreugde
Voor uw dienaar rijmelaar.
Thans een vers te mogen wijden
Aan het zo bijzonder feit.
Dat de Heere u zoveel jaren
Door het leven heeft geleid.
Toen niet één van alle mensen,
Die thans op ons eiland zijn,
Nog bestond, liept gij reeds dartel
Langs de straat, zij het nog klein.
En gi/ waart een man op jaren.
Toen Jaap Drijver en Dirk Hin
Nog met tol en knikkers speelden.
Denkt u dat eens even in.
Wanneer gij een halve kilo
Piepers op een dag aan kon,
Dan is dat over die jaren.
Toch een kleine twintig ton.
En gij hebt meer brood gegeten
Dan de bakkers met elkaar
In één dag op Texel bakken.
Zulk een klant is schatten waard.
Toen geen Chevrolet en Ford je,
En geen autobus bestond.
Reed gij met de oude „Deli"
Trots over ons eiland rond.
En wanneer de heren jagers
Kwamen van het vaste land.
Waait gij, zelf een prima schutter,
Altijd weer hun rechterhand.
Daarom za! op deze teestdaq
Menige herinnering
Weer in uw gedachten komen
Uit de tijd, die reeds verging.
Blijde, moar ook droeve dagen.
Kwamen in uw leven voor.
Ongetwijfeld zult ge denken
Aan hetgeen, dat gij verloor.
Maar toch zal er op deez' feestdag
Bovenal de danktoon zijn
Voor ontvangen zegeningen.
Zegeningen, groot en klein.
En nu hoop ik, jubilaris,
Dat uw trouwe dochter Naan,
U nog heel iang maq verzorgen.
Zo als zij steeds heelt gedaan
En nu zou ik u heel gaarne
Nóg een keer zien in de krant.
Als de oudste ingezeef'ne
Van ons hele vaderland.
Waarde Trap, mijn beste wensen.
Namens heel de lezersschaar.
En dat Oosterend zal vlaggen
Op die feestdag, reken maar!
HU1B DE RIJMELAAR.
Zonder Trap te kort te doen, mosten
wij opmerken, dat je wel kunt zien, dat
Texels oudste vrouw nog wat jaartjes
van de honderd is.
„Ik ben nog best, ik hou van werken
en naar mijn krachten het toelaten doe
ik nog wat ik kan. Ik was de kopjes, ik
stof de boel af
„En nog goed ter been?"
„Goed ter been? Man ik kan lopen als
een kievit!" zegt ze levendig.
En meteen veert de oudste vrouw van
liet eiland lan haar stoel op en geeft
een nummertje sprint weg! Van de ene
hoek van de kamer naar de andere!
Inmiddels denk ik: als Fannv Blan-
kers Koen op haar 92ste nog zo kwiek
is, mag ze niet mopperen!
Ik vertel haar, dat ik zojuist een ge
sprek heb gemaakt met Trap en dan
zeg! ze: „Wij zijn volle neef en nicht,
zijn moeder was een zuster van mijn ia-
der. Ik heb eerder al eens gevraagd sa
men een stukje te gaan wandelen, dat is
gezellig, maar hij voelt er niet veel
meer voor".
Mevr. Bremer vertelt me, dat ze wel
30 jaar ir Den Helder heeft gewoond,
maar ze is op Texel geboren.
„Hoe kwam U daar toe? Var, een
Oosterender verwacht, je die uitlandig-
lieid niet!"
„Ik hou meer van de stad den van het
land. Ik ben op Oost geboren, maar ik
wilde daar beslist niet mijn leven slijten
Tenslotte zei mijn man: laten wij naar
Den Helder gaan. Ik heb daar prettige
jaren gehad, maar tochin Den Hel
der was ik de laatste tijd vaak ziek, ik
voel mij hier in dit dorp veil beter. Ik
woonde daar in het Nieuwediep al 12'/»
jaar met mijn zuster in 't Geref. Rust
huis in df. Gravenstraat, maar al zeggen
ze, dat bovenwoningen zo gezond zijn,
neen, dat wil er bij mij niet in. Ik heb 't
hier nu toch beter naar mijn zin. Mijn
zuster wilde niet naar het eiland terug,
ik eerst ock niet. Dat ik toch weer Texe
laar ben geworden kwam door het bom-
J. van der Vlies werd 95.
Hierboven de verbrande schuur van „Vinnen", die vorige week
door de bliksem werd getroffen.
Bij de brand van „Vianen" zijn nog
meer koeien omgekomen, dan aanvanke
lijk werd gemeld: in totaal zijn elf run
deren de verstikkingsdood gestorven.
Onweer pp de eerste dag van de
maand Maart, de lentemaand. De boer
derij was naar de eisen des tijds inge
richt, de annemer legde de laatste hand
aan het bouwwerk, prachtig was vooral
de koeienstal, rondom uit steen opge
trokken, hecht en sterk stond het dak
er op. De stal, die van een stenen zolde
ring is voorzien, is door het vuur ge
spaard, maar de felle wind seheurde
dikke rook en zwaveldampen door de
kieren der deuren en tnjna de helft van
de koeien stikte
„Ondanks de ellende- moest ik wel
even lachen", zegt mevr. Garritsen, „de
kinderen van onze buren vlogen alle
maal met een mes gewapend naar de
brandende schuur, want ze hadden ge
hoord, dat de koeien moesten worden
losgesnedenl Maar je kon de schuur
niet bereiken, doordat het telkens pan
nen regende en toen het dak was inge
stort was het voor vele dieren al te
laat".
Een kalf, dat enkele uren tevoren was
geboren, kwam eveneens met zijn moe
der 0111
„Dit is voor de tweede maal", vertelt
Garritsen, „13 April 1945 schoten de
Duitsers in de strijd tegen de Russen
mijn andere boerderij in brand. De Duit-
seis zaten daar met hun kanonnen ach
ter de dijk, ze namen aile hoeven onder
vuur, omdat zij vermoedden, dat er. zich
Russen hadden verschanst".
„Onze buren zijn hun boerderij ook al
tweemaal kwijt geraakt: in 1935 door
blikseminslag en in 1945 bijna gelijk
met die boerderij van ons door het ge
schut van de Duitsers".
„Enfin, wij leven nog!" zegt Garrit
sen. HU wil weer voortploegen, maar al
le werktuigen zijn verbrand.
Het leven is hard!
bai'demont van Juni 1940. U weet wel,
toen werd Den Helder zo geducht be
stookt. Het was angstig ep ik wilde njet
graag een tweede nacht meemaken
„Mijn zusters zijn niet zo erg oud ge
worden, vervolgt ze, twee werden er
resp. 71 en 77, ik heb drie broers ge
had, een van hen werd tachtig, mijn
jongste broer verdronk op 16-jarige
leeftijd.
„En uw ouders?"
„Mijn vader werd 76, mijn moeder am
per 64, maar mijn tante Steintje Roe
per is v aarsehijnlijk de oudste rouw
geweest, want die was 96 toen zij stierf
„En leest u nog?"
„Neen, dat gaat niet meer, mijn ogen
worden ól minder, ik kan u nog best
zien zitten, ja, dat wel, maar lezen, nee
Ik draag al een bril van mijn 18e jaar,
maar. nou helpt dat niet meer, hè".
Ook mevr. Bremer hebben wij die
avond vereeuwigd. Hierboven vindt u
de plaatjes van dit vieve tweetal, dat wij
nog vele jaren in ons midden hopen te
hebben I
16 Maar' zal het feest zijn in Ooster-
end Maar van het programma zullen
wij natuurlijk nog niets verklappen.
Wat een taart zal dat worden, Trapt,
hónderd kaarsen! Ik hoop, dat ze niet
allemaal bij de winkelier in beslag ge
nomen zijn! W.
DISTRIBUTIEKANTOOR
Uitreiking levensmiddelen- en Textlei-
kaarten 905.
Op Donderdag 17 Maart 1949:
9-10 uur Koet tan. Kwaak.
10-11 uur .Laan t.m. v. Liere
11-12 uur Lierop t.m. Meertens
1,30-2,30 uur Meindertsma tan. Ooetra
2,30-3,30 uur Oskam t.m. Quartel
3.30-4,00 uur de Raaf t.m. Ritmeester.
Mede te brengen: Stamkaart en inwis-
selingsboc levensmiddelenkaart.
HET BRONZEN KRUIS.
Onze vroegere platasgenoot, de keer
F. G. G. Tromp, Sergt. Majoor-Vlieg-
tuigmaker van het wapen der Militaire
Luchtvaart, ingedeeld bij 322e eskader,
werd, naar „Het Indische Lichtspoor"
bericht, het bronzen kruis van verdien
sten aangeboden.
In de Mei-dagen van 1940 nam hij
Als een kou of griep U overvalt of
plotseling hoofd- of kiespijn komt
opdagen, is het een uitkomst f/ijnhardt
poeders bij de hand te hebben Doos 45 et-
deel aan een luchtgevecht boven hel
vliegveld Schiphol en twee bombarde-
mentsvluehten naar het in Duilse han
den bevindende vliegveld „Ockenburg"
en de Maasbrug in Rotterdam.
SPAAR DE MOLEN!
U herinnert zich nog wel, dat de mo
len van polder „Het Noorden" op 10 Ja
nuari tijdens het draaien twee wieken
verloor en een derde gedeeltelijk kwijt
raakte. Er stond toen geen storm,
neen, hel was zuiver een ouderdoms
kwaal. De Dertig Polders voelen er niets
voor kosten te spenderen aan deze wa
termolen, want zij bemalen het gebied
met een moderne eentrifugaalpomp.
Maar de ver. „De Hollandse Molen" wil
onze enige grote Texelse watermolen
niet aan zijn lot overlaten. Zij wil het
wiekenkruis vernieuwen, opdat hij weer
spoedig zal draaien! Hulde voor deze
bemoeiingen, want. die molen hoort thuis
in liet landschap Wie als toerist of
Texelaar broedplaats „de Bol" bezoekt,
wordt steeds getroffen door net schone
beeld var. deze omgeving, waarin de
ons zo dierbaar geworden molen van 't
Noorden domineert.
FILM NIEUWS.
ACHTER DE WOLKEN.
„Achter de wolken" is een eenvoudig
verhaal oier de kleine Karei Melik die
zijn moeder weervond. Het is moeilijk,
zo niet onmogelijk, 0111 de indruk weer
te geven, die deze film op de toeschou
wer maakt.
„Achter de wolken...." is diep-men-
selijk en door-en-door eerlijk. U wordt
ontroerd door de blik uit die kinder
ogen en door de liefde, waarmee de
Amerikaanse soldaat Stevenson zich
over de stumper ontfermt Het is geen
goedkoop sentiment of geraffineerd me-
lodramaatiek die u wordt voorgezet en
iiet beeld van dat jongetje zal u nog
lang bijblijven. Het snuitje van dat kind
dat in zijn prilleleven zulk schrijnend
leed ervoer en haast niet meer in de
goede trouw van andere mensen kon ge
loven. Wi, zullen er maar niet meer van
zeggen. Wanneer 11 deze film verzuimt,
dan mist u niet alleen óón van de mool-
ftp en zuiverste films die ooit werden
gemaakt, maar u ontzegt zich daarbij te
vens enigi uren van diepe levensvreug
de. In alle thaters wordt een collecte
gehouden voor het werk der UNAC, de
organisatie die zich het lot. der „displa
ced children" aantrekt. De bioscoopbe
zoekers in Nederland hebben toto nu toe
reeds f150,000 bijeengebracht. Wanneer
in de pauze de bus door de rijen gaat.
zal niemand haar laten passeren. Want
iedereen zal zich in zjjn hart over Karet
Melik hebben ontfermd
