Sue
aaasïsyMïaB
Bij Chr. solidariteitsgedachte lacht de arbeid
ons tegen. D. de Wolf sprak voor de K.A.B.
Wat kunnen onze konijnen mankeren?
En hoe maken wij ze beter?
vindt het geluk.
Brammetje Flapoor en z n vrienden
Een veelvuldig voorkomende ziekte is
uorsehurft. Dit is betrekkelijk de meest
onschuldige, indien men tijdig ingrijpt.
Deze ziekte wordt veroorzaakt door de
sehurftmijt en is vaak 't gevolg van
een niet goed op tijd gereinigde stal of
een stal met onvoldoende lucht of te la
ge stalzoidcring (beneden de 50 cm.)
Maar ze treedt ook wel op in schone stal
len bv door aankoop uit een besmette
stal of door te laten dekken door een
dier dat genoemde ziekte heeft. Heeft
een der dieren de kwaal, zie dan van
een paring af. De schurft nestelt zioti
meestal in het benedendeel van het oor,
vreet zich daar in liet huidweefsel en
bedekt weldra het hele oor met een kor
stige massa.
Ter bestrijding staan ons ten dienste:
zoete olie vermengd met een paar drup
pels petroleum; met een fietsspuitje kan
men dit gemakkelijk inspuiten. De
hoofdzaak is, dat. alle korsten er goed
mee doordienkt worden. Het dier begint
met de kop te schudden, waardoor de
korsten er uit vliegen. Deze toepassing
driemaal herhalen met een rusttijd tus
sen elke behandeling van 8 dagen.
Een andere, veel kwaadaardiger ziek
te, is de ooeuidose. Aan deze ziekte ster
ven jaarlijks ettelijke duizenden dieren.
Dit is een zeer besmettelijke ziekte en
vooral voor jonge dieren uit nesten van
meer dan 6 jongen dus eigenlijk te grote
nesten, omdat die minder weerstand
kunnen bieden. De kenmerken van deze
gevaarlijke ziekte zijn lusteloosheid,
snelle vermagering, het zitten knarsen
met de tanden: het dier krijgt een dikke
buik en het sterft. Het hoeft. niet. gezegd
te word»n, dat de stal waarin zo'n be
smettelijk dier is gestorven, moet wov
den gereinigd. Een machtig middel ter
voorkoming is zindelijkheid. Men kan
ter bestrijding toedienen wat verdunde
creoline, de verhouding is op 300 cc wa
ter 10 druppels creoline. Hier geeft men
dan per dier en per dag dén theelepel
over wat graan, ook de dieren die niet
ziek zijn, kan men dit uit voorzorg toe
dienen.
Dan da snotziekte. Deze heeft een niet
zo snel verloop, maar is niet minder ern
stig iu zijn gevolgen. Dieren, die aan de
ze ziekte lijden, hoort men veel niesen
Misschien zult u denken: „o, hij is ver
kouden!" Maar dan moet het met tien
dagen over wezen en zo niet, houd u dan
voor gewaarschuwd. Er komt een room
kleurige kleverige vloeistof uit de neus.
Voor deze ziekte is absoluut geen kruid
gewassen. Mocht het soms schijnen, dat
een dier geneest, dan is zo'n konijn
smetstofdragcr bi,j uitnemendheid.
Een wonde aan de ach ter voetzolen is
een gevolg van onzuiver bloed. Dit is on
geneeslijk, de dieren zijn wel geschikt
voor consumptie.
Wanneer en op welke wijze slach
ten wij?
Als ze vet zijn, zult u zeggen. Dit is
niet juist, wel moet het konijn zo vet mo
gelijk zijn, maar daarmede is het nog
niet slachtrijp, want het konijn heeft niet
alleen een bout, liet heeft ook een waar
devolle pels en als beide klaar zijn dan
is liet konijn slachtrijp. Het rijp zijn van
bet vlees kan ieder vaststellen.
Nu de pelsrijpheid. Wanneer men de
pels inblaast, moet deze tot aan de wortel
blank zijn, ziet men bij inblazing zwar
te of donkere vlekjes, dan is dit bet be
wijs, dat de pels nog niet rijp is of ai-
weer aan het verharen is, want die vlek
jes zijn het nieuwe doorkomende haar
Laat men nu zo'n pels bereiden, dan
valt het haar uit. Alleen als de pels goed
is heeft zij waarde, want de konijnen-
huid heeft grote waarde voor de bont
bereiding
Het doden moet op de minst pijnlijke
wijze geschieden. Het ophangen is zeci
wreed, evenals het halsafsniiden, welke
manieren by de Wet verboden zijn.
Uit goede pelsen kunnen prachtige
bontartikelen worden vervaardigd. Van
het bont dat men draagt is ongeveer 80
pet. konijnenbont, ja zelfs tot kostelijke
bontmantels toe.
Het konynenvlees staat aan de spits
wat voedingswaarde aangaat, het heeft
een voedingswaarde van 40,15 pet, rund
vlees maar 24,20 pet. En nu zult u zeg
gen: op welk ras moet ik my'n keus
doen? Zy, die zich tot de sportfokkerj
voelen aangetrokken kunnen dit v«m
er het meest by gebaat is. Als nutras
pond"'°G?e//0 1e Gr' OhinchX 8-i1
n„t uïhangoor is een goed
II V i lze 13 grovei- in beenderen er
legt dus ook meer af.
Pp!?lhnU°g i8eUS-: breekt met de sleur vai
een boerenkonyn en schaft u een paa
rasdieren aan, dan is de uitkomst vee
gunstiger. Houd niet meer dieren dan gi
kunt. plaatsen en word lid, want wa
Kotex heeft en doet is altijd goed!
Het Bestuur
VERNIETIG ZE!
Hoewel er verleden herfst ge.'egenheic
was het naroissenuitsöliot te verkopen
zijn er toc-li nog kwekers geweest, dit
dit hebben bestopt.
Bij het controleren van zo'n kuil wer
den door ons in de bovenste zandlaag
meer dan 200 poppen gevonden en dil
terwijl de bollen een meter diep gekuiic
waren. Door de geringe regenval in dt
afgelopen winter met, ais gevolg een la
ge grondwaterstand hebben deze bollet
de geltele tijd droog gelegen, zijn de lar
ven blijven leven en thans door een me-
ter dikke grondlaag heen naar de opper
vlakte gekomen.
wy doen daarom een dringend beroep
op de kwekers die verleden jaar hun uit
schot hebben begraven om de kuilen di
rect te controleren en de poppen me
behulp van een zeefje op te sporen n
te vernietigen. Het Bestuur var
Bloembollencultuur
WIE WIL NAAR ZWITSERLAND?
Dit wordt in een adv. gevraagd dooi
een Zwitserse boer, die in 1935 hier ah
volontair werkzaam was. Hy heeft ge
boord, hoe Texel in de oorlog heeft gele
den en wil zijn deel by dragen tot dj
adoptatie, waarover wy al zo veel heb
ben gelezen. Hij schreef ons een uitvoe
rige brief, waarin hy vertelt, Texel noo:
te kunnen vergeten! Wie niiet al te besl
.by kas zit. en toch graag voor enige tijd
naar Zwitserland wil, wordt een grati:
reis aangeboden!
Wy nemen aan, dat er wel verseheide
ne „sollicitanten" zullen zijn!
ER WERD FLINK GEHOST!
In plaats van te coneerteroii gaf het
fanfarecorps van Den Hoorn op Konin
ginnedag een taptoe, waarvoor grote be
langstelling bestond. Gezien de koud-:
noordenwind zal deze progranimawijzi
ging nieauand verwonderen.
Na afloop trokken de Hoornders naai
hun Meierblis. Onze correspondent
schrijft, dat het een flinke blis was
maar in 1938 en 1939 waren ze volgens
hem grotciHij vraagt ziclb af boe dal
komt. Het anlnvoord 1 ykt ons eenvoudig;
bjj de schoonmaak zal er nog niet. zoveel
vrijkomen als vóór de oorlog! Hier zou
den wy dan nog enige economische be
schouwingen als commentaar aan toe
kunnen voegen, maar gebrek aan plaats
runsnte enz.
Vandaag hoopt liet fanfarecorps een
rondgang te maken, de kans bestaat ook,
dat het dorp op een concert wordt ver
gast.
DIE WERDEN TIJDIG GESLACHT!
De lieer E. Noordyk schrijft ons:
Van f5 Febr. t.m. 27 April veerden in
de noodslachtplaats 23 in nood ge
slachte schapen goedgekeurd, waarvoor
in totaal f 492,40 aan de veehouders werd
uitbetaald. Gemiddeld brachten de dieren
f 21,41 op. De hoogste opbrengst was
f 39,04, de laagste f 16,20.
In hetzelfde tijdvak werden 4 nuohtere
kalveren aangevoerd waarvoor na goed
keuring totaal f 00,53 werd uitbetaald.
De gemiddelde opbrengst bedroeg f 15,13
hoogste opbrengt f 17,25, de laagste
f 12,80.
Het betrof hier schapen die op advies
van de dierenarts tijdig werden geslacht.
Uit deze cijfers moge blijken, dat ie
dere veehouder verstandig doet derge-
tyke schapen en kalveren onverwijld
naar de noodslachtplaats te vervoeren.
„Wy moeten leren respect te hebben
voor onszelf.' Hoe zou adders de andere
ïespeot kunnen krijgen voor ons? Voert
niet. langer de mentaliteit van „Wy zijn
maar arbeiders"! Beteugel het kwade
ruim de ruzies en veten op en vorm
één hecht bloc. Opdat de mij. geen hel
worde, maar een middel om gemakke
lijker het doel te bereiken. De arbeid
mag niet met modder worden besmeurd
en geen vloek zijn voor millioenen, maar
zyn waarde dient ten volle te worden er
kend, tot aller zegen", aldus de heer D.
de Wolf, hoofdbestuurslid van dt- Katli.
Arbeiders Beweging op de Donderdag
avond gehouden vergadering van de aid.
T exel.
Jammer, dat zo weinigen aan de oproep
gevolg hebben gegeven, maar he.t on
gunstige weer speelt natuurlijk ook een
rol, aldus de voorz., dhr R. Smit, die
graag voor een volle zaal had gopend,
waar de lieer De Wolf een voortreffelijk
spreker is.
Het. R.K. Kerkkoor zong onder leiding
van dhr II. Zym „O, Jesu Amor mi" en
„Gottes Ehre in die Natoir".
Gods eer in de natuur. Door het op
bouwen van een menswaai-djge maat
schappij eren wjj God, Die schiep en
ordende. Zomin als er chaos kan be
staan in de natuur, zomin mag er dhacs
zijn in de maatschappij, aldus de voorzit
ter, die hierop het woord gaf aan dhr De
Wolf. Deze wees erop, dat deze avond
werd gehouden in het kader van het ont
wikkelingswerk voor de Kath. Arb. Be
weging en dat. bespreking van de Pu-
bliekreohteiyk Bedrijfsorganisatie
laarin als een belangryk vraagstuk ze
ker op zy'n plaats was.
De P. B. O. (Bedrijfsrechteljjke Bt-
dryfsorg.) is zeer actueel, want 't wets
ontwerp is thans bij de Staten Generaal
in behandeling. Het zal de K.A.B. vol
doening geven, dat. dit ontwerp in staat
can concretisering is gekomen, want de
KAB en met haar alle andere Kath.
Sociale Org. werken aan de omvorming
van de mij. We wensen een mij. waarin
wy medezeggenschap hebben, geen libe-
laïiStne, geen klassenmij geen strijdmij.
Wy hebben de redelijkheid en de na
tuurlijkheid van de bédrijfsoiig aange
toond. Een P.B.O. is onder een liberaal
stelsel niet mogeiyk. Aan de hervorming
der mij dient een gestage infiltratie
vooraf te gaan, wij moeten de mensen
altijd veer injecteren met nieuwe, frisse,
door allen op grond van natuurlijke be
redenering aanvaardbare ideeën.
De mens is een eigen zelfstandigheid,
maar daarnaast een gemeenschapsmens.
Wy zyn geen Robinson Crusoës. Wij
kregen ons spraakvermogen om onze
gedachten mede te delen aan de ander.
God schiep man èn vrouw. God gaf hen
het recht om te huwen en de opdracht
zich te vermenigvuldigen, kinderen tu
verwekken voor de aarde en voor de he
mel. De man moet dus in staat worden
44.) Ze keken nog even naar het huis
en toen rukte mrs. Bulloch zich uit haar
gepeins los en zei:
Kom mee, Sue. De tuinen ben an
de andere kant van bet huis. Ik weet d -
weg goed. 't Is zonde en jammer, dal
de admiraal nooit getrouwd is. hè? Nu
komt alles an een neef, astie sterft.
Waarom zou hy nooit getrouwd
zyn? zei Sue half in zich zelf, terwyi ze
haar grootmoeder volgde.
Dat mag de hemel weten, zei mrs.
Bulloch. Hy was een beste, knappe jong.
met een grap en een lach vuur iedereen.
Alle jongedames h-ier in de omtrek wa
ren dol op 'm. Hy kwam altied naar
Beilford in zyn kleine wagentje ('t
was nog voor de oorlog). Maar e
oe grootvader en ik zagen 'm op 't lest
liever niet. as wel.
En ge zegt, dat-ie zo aardig was.
Hy was soms een tiksken te aardig,
zei mrs. Bulloch diepzinnig.
Maar Sue wilde er meer van weten en
ze deed een paar snelle stappen om
naast haar grootmoeder te komen.
"Voor ze echter iets kon zeggen, ver
schenen om de hoek van het huis eni
ge personen. Het was de admiraal zelf
met tnrs. Murray van Geenkirk en ver
scheidene andere dames. Mrs. Bulloch
zou omgekeerd zyn, als ze daarvoor nog
gesteld het gezin in stand te houden,
want God heeft de mens geschapen tot
Eigen verheerlijking èn tot vreugde van
het redelijk sohepsel zelf! Daartoe heeft
Hy alles dienstbaar gemaakt aan de
mens, als drager van Zyn beeld. Ik kan
de waardigheid van de mens niet genoeg
beklemtonen, aldus spr.
In de liberale my. is de arbeider echter
niet meer dan een middel van de werk
gever om zich te verrijken. Koopwaar
gelijk.
Spr. illustreerde hoe de mens met bet
stempel van het gemeenschapswezen is
bedrukt, hoe zeer de een de ander no
dig heeft. Hy heeft rechten en plichten,
in het gezin, in de staat en in de kerk.
Recht op deel van ds productie, samen
verbruiken wat de wereld oplevert. Dat
is streven naar vervolmaking van de
wereld, zoals God het heeft gewild. Wy
zyn uit het oerstadium getreden en zyn
de natuur gaan beheersen als de koning
der schepping, die alles aan zich onder
geschikt maakt. Daartoe is kapitaal no
dig en arbeid. Zonder de arbeid ver
mag het kapitaal niets. De arbeid kan
op zyn beurt niet produceren zonder het
kapitaal. Kapitaal en arbeid moeten dus
samengaan.
Spr. herinnerde aan de encycliek van
Bans Pius XI: „Indien wy de gemeen
schappen aan hun doel willen laten be
antwoorden, zal er een ordening nodig
zyn, gebaseerd op de natuuriyke orde
ning".
'De P.B.O. is een organisatie van het
onderneming»- en bedrijfsleven, waarin
kapitaal en arbeid niet als tegenstanders
worden beschouwd, maar als deelgenoten
aan een taak. Als dit- algemeen zou
worden erkend, zou dit de bekroning zyn
op de menselijke rede. De idte alles ei
gendom te maken van de staat of parti
culier, verwerpen wy dan ook. Wy wen
sen een ronide tafel, waaraan werkne
mers en werkgevers samen met even
veel zeggenschap kunnen oordelen over
de belangen d'ie zij allen in de onderne
ming en het bedrijf gemeen hebben.
In de P.B.O. zullen de verschaffers
van het kapitaal en' de werkers met
hoofd en hand gezamenlijk de verant-
woording dragen voor de eigen gemeen
schap van arbeid en productie en de
Staat zai toezien, opdat de kleinen niet
in de verdrukking komen Er zijn nu al
bepaalde werkgevers uit liberale krin
gen, die geprotesteerd hebben en ge
zegd hebben, dat zij de arbeiders geen
economische medezeggenschap willen
geven. Als zy straks saboteren en zich
tegen het algemeen belang verzetten zal
de Staat verplicht zyn actief te worden!
In het wetsontwerp is geprojecteerd
een sociaal econ. raad, de S.E.R.'als toe
zichthouder op het atg. belang, als ver
tegenwoordiger van de werkgevers, de
arbeiders en overheid. Daarnaast, biedt
het ontwerp de mogelijkheid tot oprich
ting van bedrijfschappen, samengesteld
gelegenheid bad ghad want ze voel
de zich verlegen in tegenwoordigheid
van wat zy noemde „de grootheid". Maar
■het ging niet meer, want de admiraal
had haar al gezien.
Mrs. Bulloch! riep hy, naar haar
toekomend met uitgestoken hand. Hoe
gaat het u? Ik heli tl in lang niet gezien.
Het geet my best, dank u, sir Ro
bert, antwoordde ze en er kwam een
blos op haar tere, oude gezio'n;.
Dat is prettig om te horen. En uw
man ook? En... dit is.
Mijn kleindochter Sue Pringle, ant
woordde mrs. Butlooh.
Sue stak haar hand uit en voelde die
gevangen in een forse greep Ze zag een
paar scherpe ogen, die haar onderzoe
kend aankeken, zo onderzoekend, dat ze
de hare neersloeg.
....Sir Rupert, zei ze met een
zachte, verlegen stem.
Ik het doet me groot genoegen,
zei by een beetje onsamenhangend, de
fhodo's zyn van het jaar vroeg en
nog meer bloemen. Ik. mag ik ze i
laten zien?
- Maar uw dames! riep tnrs. Bulloch
met een blik in de richting van Sir Ru
perts gezelschap, dat langzaam doorge
lopen was en op enige afstand half be
sluiteloos stond te wachten. Sue en ik
kun best alleen gaan, vervolgde ze. Ik
weet de weg.
Maar Sir Rupert luisterde niet. Hy
was al met Sue op weg naar de rhodo
dendrons aan de andere kant van het
.GENEESKUNDE
IN DE MIDDELEEUWEN.
„Kunt u nog huiveren, huiver dau
mee!" schoot ons uit de pen, toen wy
vernamen, dat Vrijdagavond in „Het
Wapen van Amsterdam" door dokter
Roskam een lezing zal worden gehouden
over do geneeskunde in de Middeleeu
wen. Nemen wy bv. het trekken r an een
kies. Verdoving was er niet by. Maar 't
gaat niet alleen over kiezenmisère,
zoals u zult begrijpen. En wij mogen
aannemen, dat zo de middelen daartoe
aanwezig waren de patiënt geen on
nodige pijn wend gedaan: geneeskunde
en naasterliefde liggen immers niet ver
van eikaar.
VISAFSLAG OUDESCHILD.
Aangevoerd van 25 t.m. 30 April 1949:
405 kg bot; 6223 kg garnalen; 483 kg
geep; 307 kg haring; 26 kg kaan; 253 kg
kabeljauw; 3 kg haai; 4 kg hammen; 42
kg ansjovis; 1 klg harder; 6361 kg sdliar;
21840 kg schol; 221 kg poon; 1369 kg
•tarbot; 5853 kg tong; 315 kg titers; 875
kg wijting; 110 kg kruikels; 33 kg zalm;
233 kg ongesorteerde vns.
RECENSIES.
„De Wandelaar" op iedere leestafel
van hotel en pension!
En nu konit dit Maartnummer, als
een bescheiden begin van inlossing d,r
beloften van groei en bloei, die bij de
herversuhyning zijn gedaan, voor liet
eerst- weer in een eigen jasje, in een ech
te omslag, voor de dag", aldus de redac
teur A. V Fey.
Het blad ziet er weer goed verzorgd
uit fhet wordt thans uitgegeven door de
Boek- en Handelsdrukkerij Reidel te
Dordrecht) Er zijn weer versche idene bij
dragen over bet vogelleven. N. Marra
schrijft: „De trein bracht ons snel in
het Noorden, autobus en boot deden de
rest". Waar hy terecht kwam behoeft
geen nadere aanduiding. J. de Waal had
een interview met een vertwijfelde kie
kendief, J. H. O. Jansen vertelt ons ai-
leriei bijzonderheden van de buizerd. J
Boerstra zet zijn interessante artikelen
over de sterrenhemel voort; „De Leeuw-
de Koning van de Dierenriem", P. M. O
Toepoel komt. met de Afghaanse wind
hond, en zo voort!
Dit blad mag op geen enkele leestafel
van hotel of pension ontbreken, de gas
ten zullen er naar vragen! Een maand
blad voor iedereen, die belangstelling
heeft l oor de levende natuur, heemschut,
volkskunde, buitenleven en toerisme.
Abonn f 10.per jaar, losse nummers
f 0,90. (Boekhandel Parkstraat).
uit vertegenwoordigers van werknemers
en werkgevers. Doel is over te gaan van
de klasse-anij. naar de standsmij. Niet
meer óp elkaar, maar néast elkaar staan,
alleen deelgenoten van ondomeming of
bedrijf. Als evenwaardige mensen. Geen
onderdrukking meer als gevolg van de
absolute vrijheid, welk feit de Paus deed
opmericen, dat de wereld was gesiplitst
in een handjevol rijken en een onafzien
bare schare van proletariërs, van reokt-
lozen. Zulk een obstructieve mij. moet
worden omgebouwd tot een mij. van sa
menwerking, waarin de arbeider zal kun-
nen meedenken en mee-ordenen, opdat
'hij in sooiale en econ. aangelegenheden
zal mee-beslissen als kroon op de orde
ning en op de Chr. solidariteitsgedachte
Dit is een revolutie zonder bloedvergie
ten. Een omvorming op sociaal, Chr.
grondslag. Zonder verbetering van d°
mens zelf zal de wereld echter een huis
houden van Jan Steen blijven Wy moe
ten daarom gedachtig zijn aan het. grote
gebod van Christus: „Gij zult uw naas
ten liefhebben als uzelf".
Spr. besloot met een gedicht, waarin
hij de glorie van de arbeid naar voren
bracht dan lacht de arbeid my te
gen, is zij een zegen en nimmermeer een
vloek".
Na de pauze weid gelegenheid gege
ven tot het stellen van vragen. Niemand
maakte daarvan gebruik.
Spr. spoorde aan, de* jeugd bijeen te
brengen in de Credo Pugno, die haar
ontwikkeling zal bevorderen. Ontwikke
ling toch i.-, van groot belang, wil de ar
beider zyn redhten kunnen verdedigen!
Wie zich tot deze Credo Pugno voeit
aangetrokken gelieven zich te melden
bij de secr., dhr Fr. Spigt, Gravenstraat
19. De avond werd geopend en gesloten
met de Christelijk groet.
huis en praatte druk met haar.
- Hier moeten we heen, zei hij, een
hekje openhoudend. Vertel me eens, wat
u op het ogenblik doet. Nog altijd bij
Darnay?
Sue aarzelde en keek om naar 'haar
grootmoeder, want ze voelde zich won
derlijk verlegen bij de admiraal en het
leek haar tevens niet erg vriendelijk, de
oude vrouw in de steek te laten.
Hierheeen! Kom mee, zei de admi
raal weer, haar met een vriendelijke
glimlach aankijkend. Ik vind het erg
prettig, het u zelf te laten zien.
Er zat niets anders op dan het hekje
open te laten staan voor mrs. Bulloch
en met de oude heer verder te gaan.
Mrs. Bulloch volgde met bekwame spoed.
Zij waren nu in het echte perk en op
eens bleef Sir Rupert staan en keerde
zioh naar de hijgende mrs. Builloch.
Wij lopen veel te hard voor u, zei
hij. Daar, in dat tuinhuisje liggen een
paar plaids. Kom, en hij nam haar arm
en bracht haar naar liet tuinhuisje. Gaat
u hier wat zitten. Hij duwde haar zacht
jes op de bank en schikte een plaid over
haar benen.
Sue en ik kunnen hier heerlijk ef-
kes zitten, zei rars. BuiloCh, niet zonder
nadruk: maar haar gastheer scheen het
niet te horen. Hij had de plaid nog niet
over haar knieën gelegd, of hij was ai
weer met Sue op stap naar de bloemen.
Dat was helemaal niet naar de smaak
van mrs. Bulloch. Toen de admiraal al
d'ireot zo beslag had gelegd op Sue, was
ze enigszins onrustig geworden, maar
nu hij er kort en goed met haar vandoor
ging, werd ze werkelijk bang. Maar ze
was oud en niet sterk en r.og buiten
adem en de plaid zat stevig om haar be
nen. Ze bleef dus een ogenblik beteu
terd zitten kijken en dat ogenblik was
juist genoeg om de vliegensvlugge' ad
miraal met haar kleindochter zover bui
ten haar bereik te brengen, dat zy ze
met haar oude benen niet meer zou kun
nen inhalen.
Ze bleef dus zitten en na een minuut
ging haa>' adem regelmatiger en begon
haar hart kalmer te kloppen.
Och, zei ze tegen zichzelf. Wat
haal ik me toch in het hoofd! De admi
raal is oud genoeg om 'r vader te zijn
Edoch decte troostende gedachte kal
meerde haar niet geheel, want ze had
Rupert Lang eigenlijk altijd een beetje
een rare snuiter gevonden, tn vroeger
dagen, toen haar beeldschone Mary alle
harten in de omtrek in vuur en vlam
zette, was rar. Lang een geregeld bezoe
ker van de winkel geweest. De Bul
locks hadden meer dan eens tot elkaar
gezegd, dat een jongmens, dat thuis
goed verzorgd werd, onmogelijk zoveel
ponden boter en suiker, repen chocola
de en rollen pepermunt kon nodig heb
ben en ze waren al spoedig tot bet in
zicht gekomen, dat het. hem om hun oog
appel te doen was. Zy spraken er lang
en ernstig over en rar, Bulloch had be
sloten zeer schoorvoetend met mr.
Lang over de zaak te spreken en hem
te zeggen waar het op stond.
Maar dat gesprek, had nooit plaats ge
had, want de oorlog was uitgebroken en
mr. Lang was van het tonee! verdwenen
en Mary was met Will Pringle ge-,
trouwd.
En toen Mary veilig getrouwd was en
de ietwat ongebonden en onverantwoor
delijke jonge man kapitein was gewor
den en later de hoge rang van admiraal
had verworven, waren mrs. 'Bulloch's
gevoelens veranderd. Ze was trots ge
worden op Rupert Lang zoals heel
Beilford trots op hem was want het
was geen kleinigheid, admiraal Rupert
Lang gekend te hebben en hem zelfs nu
en dan een standje te hebben gegeven
toen hy nog 'n kleine jongen was, ondeu
gend als een terrier.
Dat alles ging door mrs. Bulloch's ge
dachten en haar oude vrezen begonnen
te herleven. Sir Rupert was niet jong
meer dat was zo maar ééns eer.
ondeugd, altijd een ondeugd.O, lieve
hemel! riep mrs. Bulloch angstig. O,
lieve hemel, waarom zij ik niet met ze
meegegaan!
De minuten kropen om en ze werd ten
slotte helemaal wanhopig. Ze hadden nu
al tjjd genoeg gehad om alle rhodondeti-
drons, één voor één, te bekijken en er
was nog niets van hen te bespeuren Zs
maakte zich, niet zonder moeite, uit de
plaid los en stond op met het vaste be
sluit, de twee' vluchtelingen te gaan zoe
ken tot zii ze gevonden had.
(Wordt vervolgd).
door G. Th. Rotman (Nadruk verboden)
29. Len, twee.... boem! krak! Bram
was in volle vaart tegen de deur aan-
gebonsd, de deur bezweek met gekraak
on Bram rolde met de stukken van de
deur de winkel in, zodat alteen nog
maar zijn voetzolen te zien waren. Ia
een wip waren ze nu alle drie binnen,
ook Menelik, die eigenlijk op de uitkijk
had moeten staan, maar zijn nieuwsgie
righeid niet kon bedwingen.
30. Vlug gingen ze nu aan 't werk. Me
nelik klom, vlug als hij was, tot op de
hoogste planken en wierp het brood
naar beneden, dat door de andere twee
opgevangen werd. Vooral Bram was
daar handig in: hij ving de broden niet
alleen met zijn poten, maar ook met zijn
slurf op. Maar o wee! Wat was dat
opeens?
