Sue
Niemeijer;
„Tante Dit" van Oosterend houdt van
mensen om zich heen!
Zij en verschillende andere Texelaars spraken voor de radio
de tijd voor
Koopmans Boekweitgrutten
Brammetje Flapoor en z n vrienden
Nieuwe bonnen
KOFFIE
vindt het geluk.
Wij kunnen ons voorstellen, dat alle
bezitters van een radiotoestel Dinsdag
van half drie tot drie uur met gespitste
oren bij bet apparaat hebben gezeten om
niets te laten ontglippen van de uitzen
ding over Texel door de K.R.O. radio-
omroep.
Of je de goede zender wel had, was
spoedig ontdekt, want begonnen werd
met een preludium door de gevederde
vrienden van het Gouden Boltje, door
duizenden vogels, die uit volle borst zon
gen. Van de vreugde, hier te mogen le
ven, liefhebben en grootbrengen. Hier,
op dit begenadigde eiland, waar vandaag
de bekende Anmrik. schrijver Sydney
Clark met een der TESO-boten zal ar-
riveren 0111 ook hier indrukken op te
doen o'vei Holland, „dat kleine landje
aan de zee", welks lied en leed hij in een
boek zal gaan beschrijven.
Hy kwam met een der vogels van de
K.L.M., welke maatschappij hem voer
niemendal door de lucht voerde en
straks gaal hij met zijn copy op een der
sehep"n van de Holland Amerika Lijn
naai zijn land terug. Ook de H.A.L. zal
hem gratis overbrengen. Het spreekt
vanzelf, dat hoofdconducteur Beiunkes
ziin assistenten al order heeft gegeven,
om deze Amerikaanse Gast niet „lastig
te vallen met de aanbieding van een
kaartje!
Wij komen ineens bij deze Amerikaan
tereriht, doordat een en ander zich
kruist: Texel's schoonheid is niet alleen
in Hitversum's studio bekend, nee, heel
de wereld spreekt er over! En z» komt
straks die Amerikaan dan hier en wij
horen hem al zeggen: „Very nice! I am
surprised hy the riclidom of your birds!"
Zo verrast was trouwens de omroep-
ster van de KRO ook, toen zij Texel in
deze schone lent-^zomertijd zag. E11 toen
die vogels even werden uitgeschakeld,
moest zij meteen van wal steken over die
weelderig begroeide duinen, over het
blinkend wit van de duinpannen, over t
stoeien v an de wind met de helmbossen,
en d? speelse wolkensahaduwen, dan
send van top tot top
Goedgeefse buien
Over die prachtige natuur had de heer
Schol, onze Boswachter, natuurlijk de
mond vol en met enthousiasme vertelde
hij over de hroedterreinen, over de den
nen, over de lepelaars, over het domein,
dat in de Muyen zo merkwaardig tot
stand kwam, na di- aanleg van stuif-
dammen en ander menselijk ingrijpen.
Over de Geul sprak hij ook, waar voor
al de reigers het grootste woord hebben,
ook al een terrein, ontwoekerd aan de
zee, die t)lijkbaar ook goedgeefse buien
heeft.
Toen naar de Schorren «aar Teun
Brouwer en Maarten Dijker al klaar
stonden om in hun Texels dialect de be
zoekers op de hoogte te brengen van de
gedragingen der vogels. Teun vertelde,
dat hij in 1912 al dienst deed als vogel
wachter. Daar kon Maarten natuurlijk
lang niet tegen op, ivant hij helpt er
nog maar een week of vier de scepter
zwaaien. „Maar ik heb mijn hel? le
ven hier rondgezworven", voegde Maar-
tn er gauw aan toe, wellicht 0111 d? be
zoekers ervan te overtuigen, dat ze het
hij hem even goed zullen hebben als bij
Teun, die je zo veilig door al die grillig
gevormde kreken en andere gevaarlijke
plekken heen helpt,
„Wat een vogels broeden hier!" kwam
spontaan de 111 de wolken zijnde en on
der de volgelwolken wandelende repor
ters voor de microfoon en aanvullend
kwam een st?m. „Wij hebben vorig jaar
37000 meeuweneieren naar Engeland ge
ëxporteerd, hier hebben 5000 grote
sterns hun nesten gebouwd en verder
zitten hier duizenden kleine sterns" En
dan de sti andplevieren en nog veel meer
zij het minder in getal, maar even inte
ressant.
De tijd draaide en in dat half uurtje
moesten zij heel Texel rond. Eerst dus
naar de schapen en hun kroost. De seha-
penseheerdr H. Kiljan, bad juist
een woldrager onder handen, of beter
onder knieën. „Dat doet u handig!" was
de lof
„Eerst worden de «aterlingen geseho
ren, dat zijn één jaar oude schapen, la
ter de oudere schapen, zo omstreeks Ker
mistijd".
„Is dat scheren niet lastig?"
Een smakelijke maaltijd Gebofcfeen zijn ze ook heerlijk
door G. Th. Rotman
(Nadruk verboden)
55. Intussen was Bram op de zolder
van het huis aangeland, waa rhij het da
delijk rtiet de huurder, mijnheer Puffe-
laar, die woedend was over liet ver'.ias
van z'n tafel, aan de stok kreeg, Puffe-
luar pakte een pook en Bram greep '11
Wener stoel, die hij'met z'n slurf drei
gend boven zijn hoofd zwaaide.
56. Plotseling deed Puffelaar een aan
val op Brams huik. Als antwoord daar
op sloeg Bram hem de stoel met zo'11
kracht op zijn hoofd, dat de mat scheur
de en de stoel de man als een kraag om
zjjn hals kwa mte zitten. Daarop verliet
Bram, zwellend van trots, het slagveld.
Ja, dat is vakwerk, de reportster zon
er weinig an terecht hebben gebracht,
vooral bij jonge sohapen, die eerst ver
woed te keer gaan.
Het ouderwetse scheren met zo'n grote
knipschaar is voorbij, men maakt nu ge
bruik van een tondeuze, die door een
kamrad vliegensvlug wordt rondge
draaid. De assistent P. Boon draaide
dapper door.
„Word ie daar niet moe van, zo'n he
le dag draaien?"
„Ach, dat valt wel mee!" zei de moe
dige knaap, waarin zeker een boer met
hart voor de schapen schuilt.
„Wordt de wol eerst schoongemaaki?"
„Nee, de wol trappen wij zo maar in
balen."
Hoeveel wol zo'n schaap levert".
„Vier kg weegt een vacht en wij
krijgen er een riks per kg. voor."
Oude bereidingswijze.
Duinschapen worden niet gemolk-n,
daar is het voedsel te schraal, aldus be
gon het gesprek over het melken van
sdhapen. Het gezelschap was naar de
boerderij van dhr Commandeur te Den
Hoorn gereden om daar iets te verne
men over de bereiding van schapenkaas.
De kazen lagen in groten getale op
lange planken ten toon gesteld.
Dhr Commandeur wees op het verschil
tussen het melken van sohapen en van
koeien. Bij sehapen ga je achter het ob
ject zitten, bij koeien ?r naast. De eer
ste week tot 14 dagen geeft zo'n schaap
anderhalve tot twee liter per dag. In
Juli zakt de gift aanmerkelijk en beloopt
dan nog hoogstens een liter.
„Wij maken de kaas net eender als '11
halve eeuw geleden", zei dhr Comman
deur, „er gaat geen reincultuur of ander-
zuur in. De gx-ote kazen van 2 kg heb
ben de vorm van de Goudse, de kDine
van 1 kg. zijn cylindervormig".
„Waar gaan die kazen heen?" wilde
de reporter weten, „in de stad zie je er
zo weinig, enkel in speciale kaaszaken,
tussen al die andere speciale (buiten
landse) soorten".
De kaasmaker merkte op, dat cr menig
kaasje door de badgasten over de pias
wordt gesjouwd. Verder voor eigen ge
bruik en verscheidene Texelaars komen
er ook eentje kopen. In de oorlog werd
er wegens gebrek aan vet en boter nau
welijks schapenkaas meer gemaakt, nu
is de schapenboterfabricage weer tot er-11
minimum beperkt.
Een vitale vrouw.
Hierna stapte liet gezelschap weer op,
reed langs de tuinwallen, rose van het
Engelse gras, dat in volle bloei stoml.
vond Den Burg en ging op Visite bij
mv. de wed. A. Koorn-Visser, u kent
haar wel, een van de weinige oudjes,
die de Texelse kap nog diagen.
„Een vitale vrouw", werd zij genoemd.
Terecht, want zij loopt naar de negentig!
„Heeft 11 altijd in Den Burg ge
woond?"
„Neen, ik ben buiten Den Hoorn ge
boren, de stolp staat er nog".
En toen zat mw. Koorn al op haar
praatstoel en vertelde in ongeschonden
Texels dialect uit het grijs verleden, toen
de arbeidstoestanden nog verre van
rooskleurig waren en het woord socialis
me revolutionaire begrippen meesleepte.
„De arbeiders huurden een weggetje
kochten een lam, dat werd een schaap
zo'n beest werpt lammeren en zie daar
het begin van een klein bedrijfje, dat de
zeer vlijtige arbeider (die 11a zijn dag
taak nog lust en kracht daartoe had)
langzaamaan opbouwde Mijn moeder
kocht een lammetje voor f 1,- Het was
een beest met één oor. Ze betaalde alle
weken een kwartje tegelijk af. Het
waren heel are tiede as teugeswoordig,
moet je v;ete, vader verdiende maar zes
gulden per week"
Nog met z'11 tweeën.
Of mw. Koorn nog van de echte Pink
sterbloemviering wist? Enof, ze heeft
zelf nog meegelopen. De gouden naai
den ziet. ze nog schitteren, de beugel
tassen de oorijzers, de ceintuurs, be
hangen met allerlei pronkstukken en
daarbij zongen ze „hetzelfde liedje, dat
vorige week nog in de Texelse Courant"
heeft gestaan".
„Er zijn weinig kappen meer!"
„Ik ken nog maar vier katholieke men.
sen, die 'm dragen en in de kerk, waar
ik heen ga, bennewenag mit z'n twieën
over".
Het interview was afgelopen en daar
vingen w;j een lied van de zee op, ge
zongen door mw. J. Craanen-Hemelrijk
KATHOLIEKE KERKDIENST.
Zondag: Zondag onder 't Octaaf van
Sacramentsdag. De Missen in Den Burg
en Oosterend om 7,30 en 10 uur; in Den
Hoorn alleen 0111 10 uur. Biechtgel. in
Den Burg en Oosterend van 7-7,30; in
Den Hoorn van 9,30-10 u. Lof 0111 7 11.
met preek en gebed over de veelv. H.
communie. Deze week: de Missen 0111 7
en 8 u. n:et communieuitreiken en vóór
en er onder en Dinsdag en Vrijdag ook
om 6,30 li Maandag ook een Mis 0111 9
uur. Dinsdag: de Mis om 8 u. is een gez.
Requiem v.d. Doodceel. Ook 0111 7,30 een
H. Mis Woensdag: ook in Den Hoorn
een H. Mis om 7,30 uur. Jozeflof 0111 7,30.
Donderdag: geen Mis in Oosterend
Biechtgel. van 7-8 u. voor volwassenen.
Vrijdag: Feest van het H Hart. Om 8
uur in Oosterend een- Heilige Mis.
Om 3,30 11 biechtgel. v.d. schoolkind.•-
ren. Om 7,30 u. H. Hartlof met preek
Zaterdag: van 5-9 u. biechtgel. op de he
le uren: om 6 u. rozenkrans.
van 19 Juni tot en met 2 Juli 1949
Voedingsmiddelenkaarten 905:
181 vlees (A, B, D) is 100 gram vlees
182 vlees (A, B> is 300 gram vlees
183 vlees (D) is 100 gram vlees
185 algem. (A, B, D) is 250 gram boter,
margarine of vet
186 algem. (A, B) is 500 gram boter,
margarine ol vet
187 algem. (A, B) is 200 gram kaas of
250 gram korstloze kaas
188 algem. (A, B) is 125 gram koffie
192 algem. (B) is 200 gram kaas of 250
gram korstloze kaas
194 algem CD) 250 gram boter, margari
ne of vet
195 algem. (D) is 100 gram kaas of 126
gram korstloze kaas
Tabakskaarten 903
88 tabak (QA) Is 2 rantsoenen sigaret
ten of kerftabak
90 tabak (QO) is 2 rantsoenen sigaret
ten of kerftabak
Bonkaarten ZA, ZB, ZO, ZD, ZE, MD,
MF, MH 997 (bijz. arbeid, a.s. moeders
en zieken);
Geldig zijn de bonnen gemerkt met
de letters Q.
Bovenstaande bonnen kunnen reeds
op Vrijdag 17 Juni 1949 worden ge
bruikt.
De bonnen 168, 169, 170, 171, 173. 170,
I.77, 178 en 179 algemeen van de bon
kaarten voor voedingsmiddelen kunnen
vernietigd worden.
Zij zong thans naar onze mening nog
b-ter dan vorig jaar zomer,
„Ik hou van mensen om 111c heen"
„Tante Dit", mtw. Vlaming van pensi
on „Ons Nestje" te Oosterend, bleek ook
glad can de tongriem gesneden. Zij ver
telde op vlotte wijze van het beroep van
haar man (visser), die haar op gezette
tijden via de radio op de hoogte houdt
met de vangst op zee.
„ICunt 11 hem antwoorden?"
„Neen eh.... maar dat vindt mijn
man niet zo'n strop, want anders kwam
je er niet voor vandaan, -meent ie".
„15 jaar geleden ben ik bier een pen
sion begonnen, de mensen hebben liet
best naar d'r zin, ze komen elk jaar ie-
rug. Ik hou van mensen om me heen.
Het wordt elk jaar drukker. Ze kunnen
hier alle kanten uit; naar De Koog, naar
Den Hoorn, Den Burg. Ik stuur ze vaak
naar de Slufter, die niet ver weg ligt en
dan heb j? hier de vogelbroedplaatsen
ook vlak in de buurt. Ze genieten hier
wel, ach, op Texel kom je weer tot rust,
nietwaar".
Tenslotte werd ook nog even gespro
ken met de administrateur van de VVV,
die wederom wees op het feit, dat de
periode van 15 Juli tot 15 Aug. over
stroomd wordt met brieven, dat Mei en
Juni het mooiste zijn en dat in Septem
ber de najaarsluchten zo helder en hoog
boven het wijde Texelse landschap staan.
Gevaagd werd van de attracties, die
worden geboden o.p het gebied van to
neel, zang, muziek, strandvermaken,
bridgedrives, en last not least de Texei-
film (waarvan de Texelse Crt. al schreef:
„Eerst ter oriëntering deze film gaan
zien en dan het eiland in zijn details
gaan onderzoeken", hetgeen door de V.
V.V.-propagandist werd bevestigd.
Mw. J. Craanen-Hemelrijk bezong
hierna op gevoelvolle wijze het eiland
Texel, „ver in het noorden, omspoeld
door de zee".
ZON, MAAN EN HOOG WATER. -
De zon komt 18 Juni op om 4,18; onder
om 9,04. Maan: 26 Juni N.M., 3 Juli E.K
Hoog water ter rede van Texel: 18 Juni
2,11 en 2,31. 19 Juni 2,56 en 3,23. 20 Juni
3,47 en 4,20. 21 Juni 4.60 en 6,24. 22 Ju
ni 5,55 Cli 6,27. 23 Juni 6,53 en 7,21. 24
Juni 7,45 en 8,11.
GESLAAGD.
Onze plaatsgenoot Marius Bakker Jzn
legde aan de Economische Hogeschool te
Rotterdam met goed gevolg het eandi-
daatsexamen Economische Wetenschap-
pen af.
PAARSMERK
HERIJK MATEN EN GEWICHTEN.
Burgemeester en Wethouders der ge
meente Texel maken bekend dat voor
deze gemeente de herijk van maten en
gewichten zal plaats hebben:
Te Den Burg in het gebouw van de la
gere landbouwschool in de Nieuwstraat
voor:
Den Burg op Maandag 27 Juni van 13
tot 16,30 uur en op Dinsdag 28 Juni van
9-12 en 13-16,30 uur;
Den Hoorn: op Woensdag 29 Juni
van 9-12 uur;
De Koog op Woensdag 29 Juni van
13-15,30 uur.
Te Oosterend. 111 het gebouw van Chr
Belangen voor:
Ooslerend op Donderdag 30 Juni van
10 tot 12 uur;
Oost op Donderdag 30 Juni van 13-14
uur;
De Waal op Donderdag 30 Juni van
14-15 uur.
Te Oudesehlld in het Eigen Gebouw te
Oudesuhild voor:
Oudesehlld op Maandag 1 Juli van
13-16 uur en op Dinsdag 5 Juli van 9-12
en 13-16 uur.
Te De Cocksdorp in de o.l. school t"
De Cocksdorp voor:
De Cocksdorp op Woensdag 6 Juli van
10-12 en 13-15,30 uur.
Voorts wordt nog ter algemene kennis
gebracht:
1. dat de maten en gewichten schoon,
droog en roestvrij moeten worden aan
geboden om onderzocht, te kunnen wor
den; dat ijzeren maten van binnen en
en van buiten geverfd dienen te zijn. ko
peren gewichten afgewassen en ook de
gaten gereinigd; dat ijzeren gewichten
niet gepotlood mogen zijn, doch roest
vrij moeten zjjn gemaakt en daarna in
gewreven met gekookte lijnolie;
2. dat de maten en gewichten voor 1
October 1950 gestempeld moeten zijn met
de letter s en dat er, bij verzuim of ver
hindering 0111 van de zitting gebruik te
maken nog gelegenheid bestaat maten en
gewichten te laten herijken aan het IJk-
kantoor te Amsterdam, geopend elke
werkdag van 9,30-15,30 uur, uitgezon
derd Zate «lag;
3. dat de maten en gewichten, welke
zijn gestempeld met het. afkeurings-
merk, niet in winkels enz. mogen worden
teruggebracht;
4. dat. ten hate van 's Rijks schatkist
betaald moet worden voor het onder
zoek der maten en gewichten (Keurloon)
en voor het justeren der gewichten
(justeerloon) en
5. dat de milligramgewichten niet op
de herijkzitting, maar alleen aan het ijk-
kantnnr herijkt kunnen worden. (De ge
zegelde cm eloppe afgegeven bij de vori
ge verificatie moet met de gewichien
franco «per post worden opgezonden,
daar de gewichten anders aan de eisen
gesteld voor de nieuwe, moeten voldoen,
terwijl een postbewijs tot een bedrag,
overeenkomende met de som van 20 cent
voor elk gewicht nioet zijn ingesloten.
Dit bedrag kan ook op postrekening no.
507438 van IJkkantoor Amsterdam wor
den gestort).
Texe), 9 Juni 1949.
Burgem. en Wethouders voornoemd.
De Burgemeester Mr. G. D. REHORST
De Secretaris P. BEEMSTERBOER.
58.) Toen tante Bella zag, dat Sue vast
besloten was om op reis te gaan, inaukie
ze geen tegenwerpingen meer. Zij zocht
dienstregelingen op en keek voor Sue
na wanneer er een schip naar Neder
land ging en daarna nam ze het valies
keerde het op het bed om en begon liet
goed in te pakken. Het schilderijtje
werd uit de lijst genomen en in papier
gepakt.
Ge zult me telegraferen, Sue? zei
ze legen haar nichtje, toen ze in de hall
van liet hotel op een taxi stonden te
•wachten. Ge zult me telegraferen, agge
zijt aangekomen? Ik beef ak denk wat oe
grootvader zou zeggen astie hiervan
wist.
HOOFDSTUK XXX
Het was de eerste maal dat Sue naai
den vreemde ging, maar het was alle
maal zo overhaast gegaan, dat ze geen
tijd had gehad om na te denken over liet
angstwekkende van het avontuur.
De tocht overzee verliep kalm. Hel
was stil weer en aan boord waren een
heleboel mensen, die het erg prettig
schenen te vinden, raad en hulp te ge
ven aan een onervaren reizigster
Het was een kleine boot, die direct op
Amsterdam voer. Sue bracht de nacht
door 111 haar hut en toen ze de volgen
de morgen aan dek kwam, was de boot
allang in het Noordzeekanaal en nader
de Amsterdam.
Ze lien naar de railing en keek met
belangstelling naar dit vreemde land.
De stad was mooi Ze had een geheel
eigen karakter. In de grote havens ver
hief zich een waar woud van masten en
daarachter zag Sue talloze kerktorens en
spitsen, die zich fijn tegen de blauw.;
lucht aftekenden. Zo op het eerste ge
zicht leek het werkelijk of de hele dad
uit kerken bestond. Het omliggende
land was volkomen vlak. Dat had ze ver
wacht, want een paar reizigers hadden
haar al op de vorige avond daarop voor
bereid en al was 'het een vreemde ge
waarwording, nergens een heuvel te
zien, ze vond toch ook, dat er wel iets
voor de viable te zeggen «was. De hori
zon was hier onmetelijk ver en overal
waar mensen samenwoonden, in dorpen
en gehuchten in dit vlakke land. daar
rees een torenspits op naar de hoge he
mel. En omdat ze in die wijdheid ston
den. leken die torens groter en ernsti
ger dan in haar vaderland.
Eenmaal aan de wal, nam Sue een taxi
w aarmee ze door de stad reed, over een
drukke boulevard met ,Trote gebouwen,
over pleinen en door straten, en die ein
delijk stopte voor de winkel van de heer
Rnyl.
Het was net zo'n soort winkel als die
van mr Hedle.v. alleen waren de kleuren
donkerder en in liet grote raam aan de
straat stonden maar een paar schilde
rijen op ezels en er stond ook een mooie I
vaas van Delfts blauw.
Sue betaalde de chauffeur. Dat was
een toer want ze begreep niets van het
geld, dat ze aan liet, wisselkantoor op de
kade ontvangen had voor haar poiids-
biljet.
Toen de taxi wegreed, bleef ze even
voor het grote raam staan, kijken en toen
deed ze de 'deur open en stapte naar bin
nen. De w inkel was vol mensen.
Dit was een tegenvaller eigenlijk
haar éérste tegenvaller in het avontuur.
Het betekende, dat zij zou moeten wach
ten, tot de 'heer Ruy! gelegenheid zou
hebben haar te woord te staan. Ze ging
op een stoel zitten en wachtte en sloeg
onderwijl de mensen gade en luisterde
naar de gesprekken. En ondanks haar
ongeduld, kwam zij onder de bekoring
van dat luisteren, want het leek haar,
dat deze taal veel gelijkenis had met het
brede Laagland-Schots, dat zij zo goed
kende.
In de winkel zag ze ook prachtig tin
en Delfts blauw en een paar 011de pren
ten in donker-mahoniehouten lijsten en
ook enige moderne schilderijen. Maar
een schilderij, dat leek op Darnay's werk
kon ze van haar zitplaats riiet ontdek
ken en dat, gaf haar opeens een gevoel
van angst. Ze begon zich af te vragen of
Edward zich ook vergist kon hebben en
de vogeltjes misschien van een andere
kunsthandelaar afkomstig waren.
Ze had overigens tijd in overvloed 0111
na te denken en rond te kijken, want mr.
R'uyl's klanten bekeken op hun gemak
wat hen wel leek en spraken er breed
voerig over en hij deed geen moeite om
gauw van hen af te komen. Hij was een
lange, zwaargebouwde jonge man, met
kalme, waardige manieren en een in
nemend gezicht. Sue vond hem aan ziin
pink meer gentleman dan mr. Hedley
aan zijn hele lichaam Zou hij ook een
Edward hebben? vroeg ze zich af.
En eindelijk werd haar geduld be
loond. De laatste bezoeker verliet de win
kel en mr. Ruyl kwam naar Sue toe en
boog.
Mejuffrouw, waarmee kan ik u van
dienst zijn? vroeg hij in het Engels.
Hoe weel u, dat ik Engelse ben?
riep Sue verbaasd.
Mr Ruyl wees glimlachend naar 't
naamkaartje aan haar valies, dat Sue
naast zich had neergezet. Miss S. Pring-
le" stond er op.
En u spreekt dus Engels, zei Su"
met een zucht van verlichting.
ik spreek dus Engels, herhaalde hij
met zijn beschaafde stem. Het is wel
nodig, dat ik het spreek, want ik krijg
hier veel Engelsen en Amerikanen. Het
spijt me, dat u zo lang gewacht heeft. Is
er iets, waarmee ik....?
Ja, viel Sue hem in de rede Ik
heb pas geleden een klein schilderij ge
kocht bij mr. Hedley in Londen Ik vind
het erg mooi. maar het is niet gesig
neerd en ik kom u vragen of u mjj mis
schien kunt. zeggen, wie het geschilderd
heeft.
Mr Ruyl 'had aandachtig naar haar
geluisterd, maar nu schudde hy zijn
voor irinrvcrbeiering
Geeft frisheid en ge
zondheid aan Uw huid
en maakt U knapper
hoofd. Als mr. Hedley dat niet kan uit
maken, zal ik het ook wel niet kunnen,
miss, zei hij.
Maar hij heeft het van u gekregen,
riep Sue. U heeft het hem gestuurd. Ik
zal het u laten zien. Ze haakte het pakje
van haar valies af en gaf hem het schil
derijtje.
Mr. Ruyl hield het in het licht en be-
«keeik het.
O, ja, zei hij, dat ken ik '11 tak
met vogeltjes. Het is prachtig werk Ze
zijn ongelofelijk edlit, nietwaar?
Weet u, wie 't geschilderd heeft?
- Ja - ja wacht u even. Hy ip-
kent ziin schilderijtjes niet. Ik heb in
lang niet van hem gehoord...
Wie is het? vroeg Sue, die haar
opwinding niet kon bedwingen.
Het is een landgenoot van u. Wacht.
11 even. Hij keerde zich om en riep naar
achteren: Yvonne!
Uit een aangrenzend vertrek ver
scheen een jong meisje, dat vlug naar
hen toekwam.
Sue zag een slank figuurtje en een
fijn gezicht met heMergryfee ogen, waar
in ernst en glimlach tegelijk schenen te
leven.
(Wordt vervolgd).
