Sue
Enthousiaste Texelaars schreven
een reisverhaal
Brammetje Flapoor en z'n vrienden
Muziek en Zang
vindt het geluk.
Heeft U al loten van
het „Witte Kruis"?
LANDARBEIDERS OP REIS.
De door de Landarbeidersbond De
Cocksdorp-Eierland georganiseerde 2-
daagse trip naar de overkant is uitste
kend geslaagd. Met 66 man vele vrou
wen vergezelden haar gezinshoofd
werd met de eerste boot gestart. Vroeg,
waarom al om half 5 uit het hoge noor
den was vertrokken! Over A'dam naar
Soest, waar in hotel „De Bosvijver" ge
geten werd. In Soestdyk ging men Ma-
rius Reuvers even bezoeken, die in „Zon
negloren" nog wat nakuurt en straks
weer aan de Rogsloot zijn werk zal kun
nen voortzetten. Verder. Naar het na
tuurreservaat „De Hoge Veluwe" met
het fraaie bouwwerk „St. Hubertus",
waar het in de vijvers wemelde van de
goudvissen en karpers. Als je ze voer
toegooide sprongen ze als dartele lam
meren uit het water op! Verscheidene
deelnemers raakten niet uitgepraat over
het prachtige theehuis, opgetrokken van
geschilde dennenstammen. Vanaf de
Franse Berg, 36 m. boven de zeespiegel,
had je een magnifiek uitzicht op de Ve
luwe en de Betuwe. Om 3 uur arriveerde
men in het openluchtmuseum te Arn
hem. Daar zou men enige uren door
brengen. „Je had hier wel dagenlang
kunnen zoekbrengen!" vonden de Texe
laars. Het begin was al dadelijk goed,
want dit was een „Amsterdams jutters-
huisje uit de 16e eeuw". Daarbij stond
een Drentse plaggenhut, waarin vader,
moeder en zes kinderen vertoeven moes
ten en niet te vergeten de geit, wie zelts
een ereplaats was toegemeten! „Hoe
hebben die mensen daarin kunnen le
ven!" vroegen de pafstaande Texelaars
zich af 't zal wel eerder een lang
zaam maar zeker afsterven zijn geweest.
Dan een Saksisch huis, uit leem opge
trokken, met in de zolder dikke zijden
(kunstjspek, worst en andere de ogen
uitstekende smulwaren. Allerlei voor
wereldlijke gebruiksvoorwerpen en ver
sierselen. De mensen maakten toen zelf
linnen vari zelfver-bouvd vlas. Water
moesten ze soms heel diep opputten, ze
gebruikten daartoe gigantische zwen
gels. Maar de-Texelaars wisten, dat ze
nog eens aan een doodgewoon kraantje
zouden mogon draaien, voor ze dood
gingen.
Een eikenhouten bakhuis met bakste
nen fundament en vloer van kleine kel
tjes, in leem gelegd, vloerarchitectuur,
wachtend op de intree van de tegel in
de 8e eeuw. „C-alvé Delft" heeft destijds
een prachtige molen geschonken, die
altijd weer de aandacht trekt in zijn
rustige omgeving met weiden en loof
hout en de Hollandse hemel hoog er bo
ven. Grote mannen hebben vaak hun ba
kermat In de eenvoudige huisjes gehad.
Zo prof. Reinders, die in heKhier ten
toongestelde „blauwe huisje" zijn stu
dies voltooide.... Dan passeerde men
een olieslagerij, die eens door paarden-
tractie werd gedreven, een oude sjees
een Veluwse boerderij uit het be
gin van de 18e eeuw met schommel-
wieg en haard, oude wagens, een ko
lenbrandershut, een volledig beeld van
een oud-Zaanse buurt, een papierfa
briek „van lompen tot papier", de eer
ste fiets, oude paardentuigen. Zoveel
had men er niet verwacht en ieder
spoorde zyn kennissen aan er eens een
kijkje te gaan nemen!
Toen naar Rheneu, waar overnacht
werd op „Anna's Hoeve" van de familie
Van Laar. Maar voor Morpheus op het
toneel verscheen ging een clubje even
op visite bij dhr Plomp, die thans ju
Wagening-en woont en destijds de Mid-
den-Eierlandse jeugd tot wijsheid ver
maande. Een ander gezelschap vertakte
zich naar Ouwe Hands Dierenpark,
waar al heel wat dieren op stok waren
gegaan, die avond. Twee apen, die Amor
zelfs niet in het bovenste topje van e»n
ranke boom hadden kunnen ontvlieden,
wekten algemene vreugde.
„Om elf uur binnen'', had dhr Van
Laar bevolen en stipt op tijd had de in
tocht er plaats. Na de thee onder de
wol, een der Texelaars kwam bovendien
onder de lek te liggen van een door on
bekende oorzaak open geraakte „kraan".
Dit grensde aan baldadigheid.
De volgende dag langs de Oude-Rijn
en door de Haarlemmermeer naar Am
sterdam, waar de bussen op het Thor-
beökeplein geparkeerd werden. Met esn
der fraaie boten van rederij P.Kooi werd
Amsterdam vanuit de grachten beke
ken. De hoofdstad telt 50 graohten en
465 bruggen, zei de gids, die zich zeer
goed van zijn taak kweet. En de Texe
laars Amsterdam-minded maakte. In
de havens zag men „De Grote Beer",
reisvaardig voor Indonesië. Wuiven
over en weer: militairen gingen aan
boord
Monnikendam, Edam, Hoorn, stand
beeld Jan Pieterszoon Coen, die mis
schien het zijne had gezegd over die
Grote Beer, zo geen 40 knt. landschap
het scheepje aan zijn oog had onttrok
ken. In Hoorn raakte de ene bus de
andere kwijt, doordat de chauffeur Ver
berg 'n beetje anders was gaan rijden
dan men had verondersteld, maar in
Middenmeer vierde men de reünie weer.
Om half 9 stond men weer op Texe1,
hoogst voldaan, wat vooral te danken
was aan de voorbeeldige chauffeurs
Verberg en Westdorp, die het volste
vertrouwen mochten genieten. K.
door G. Th. Rotman (Nadruk verboden)
62. Hy had het touw nl. maar aan één
der oren vastgemaakt, zodat de pan kan
telde en de zuurkool vlak voor de ont
stelde ogen van juffrouw Krispijn, die
juist de keuken binnentrad, met spek en
al in de wastobbe plonste. Niet al-leen
was de zuurkool verloren, maar tevens
was al het zeepsop bedorven, zodat juf
frouw Kispijn weer opnieuw kon begin
nen!
ONZE SCHOOLREIS.
16 Juni moesten wii om 7 uur btj- de
school ziin want wii gingen on reis naar
de Jeugdherberg Koningshos te Balc-
klini. De vorig» dag had ik reeds mijn
rugzak ingenakt. met- allerlei benodigd
heden. als slaanzak pn uyama. omdat
wij ook 2 nachten hieven De autobus
bracht ons naar de boot. Tu de bus zon
gen we verscheidene liedjes met als
eerste „Onsterend". On de boot speel
den we van tickle. De trein was vee!
mooier want dit was de »erste keer dat
ik een treinreis meemaakte. Hij dnurd"
wel een beefde lang en bet landschap
was niets anders dan kool.
Toen wij na die lange reis in de
Jeugdherberg aankwamen, gingen we
op het sportveld wat voetballen. Verder
gebeurde er op de 16e niets, dus ga ik
over tot de volgende dag.
Toen ondernamen we een excursie met
een boswachter. Er was van alles te
zien. Op een stompje -boom had een
sperwer zijn slachtbank ingericht. Er
lagen veertjes van allerlei vogels en de
boswachter wist precies van wie ze wa
ren. Van de Vlaamse gaai, de spreeuw,
of mees, enz. En in de -bomen waren
verschrikkelijk veel nesten van sper
wers of Eekhoorns. Een eekhoorn heeft
de boswachter niet kunnen bemachti
gen, maar wel een jonge sperwer. Die
was helemaal wit en aan de kromme
snavel en grote klauwen was te zien, dat
het een roofvogel was. Planten waren
er oo*k bij dozijnen, bv. liet slangen-
kruid. Later ving de boswachter een
jonge kievit en Aat Boogaard een jon
ge lieuw. Toen wandelden we naar zee,
maar het was te koud om te zwemmen.
En na wat gevoetbald te hebben op het
strand, gingen we ons brood opeten in
een soort vallei. De avond besloten we
met vlaggespel in de duinen.
De volgende dag waren we van plan
met de bus naar IJmuiden te gaan. Het
weer was niet al te best. Het was buiig,
maar daar gaven we niets om.
In IJmuiden bekeken we de grote
schepen en toen we uitgekeken waren,
aten we ons brood op in een soort ca-
fé'tje. De man verkocht tevens nog al
lerlei snoepgoed, waar we ons flink ie
goed aan deden. Na deze maaltijd gin
gen we weer op stap en een man klamp
te ons aan met de vraag of we een rond
vaart wilden maken. 'Dan konden we
zien wat we nog niet gezien hadden. De
motregen kletterde in ons gezicht en het
bootje schommelde geweldig. Maar toch
was het een plezierig tochtje. We stap
ten na een half uurtje te hebben geva
ren op de wal en bekeken de grootste
sluis van de wereld. Er zou om half drio
een schip binnenkomen, maar zo lang
konden wc niet wachten, want w-e moes
ten met de bus naar Castricum. Daar
zou meester Fielmich de rugzakken uit
de J. H. halen niet- een taxi en ondertus
sen gingen wij eendjes voeren in een
brede sloot. Al gauw kwam meester te
rug en gingen we met de trein over
Alkmaar naar Den Helder. We verzon
nen een liedje op de J. H. te Bakkum.
In de boot reisden we onderaan omdat
het op het dek veel te koud was en met
de autobus gingen we naar Oosterend
W-e waren allemaal moe van het reizen,
maar lieten toch niet na, enige liederen
te zingen en toen wij tenslotte in Oos
terend aankwamen, werden we met veel
gejuich begroet. Ik sloop stil uit de me
nigte om zo gauw mogelijk thuis te
zijn. want ik had slaapl
PIET KUIPER,
Harkebuurt, O 27, Texel.
DOOPSGEZINDE ZUSTERKRING
OP REIS.
Dinsdag 14 Juni maakte de zuster-
kring van Den Burg met 30 zusters haar
jaarlijkse uitstapje. Met de eerste boot
verlieten we het eiland. Het weer liet
zich goed aanzien, zodat we vol goede
moed in de bus van v.d. Wijst stapten,
die ons al heel spoedig prima voldeed
met zijn mime zitplaatsen en flinke
rugsteunen. Het zonnetje was er heerlijk
bij en met de handen in de schoot, wat
een huisvrouw ook niet alle dagen over
komt, lieten wij ons heerlijk door de
kop van N.-Holland rijden.
Dat de chauffeur in Haarlem een
keer de weg kwijt was, vonden we hele
maal niet erg: er viel veel te genieten.
Door de Haarlemmermeer ging het op
FLESSENPOST.
Kees Huisman Jr., Weverstraat, vond
Zondagmiddag op het strand tussen Den
Hoorn en het Westerslag een fles, waar-
In het volgende briefje was ingesloten:
„Hierbij zend ik de gelukkige vinder
van deze fles de hartelijke groeten uit
zee. Stoker 2e klasse J. J. A. Maas,
stamboeknr. 38531. Aan boord van Hr.
Ms. torpedobootjager Piet Hein".
De „gelukkige" vinder zal de zeeman
van de vondst kond doen.
VERBINDINGEN MET TEXEL.
Van Texel: 5,20W; 6,15; 7,45W; 9,30Z
9,60W; 11,45; 14.40W; 15.40Z; 15.50W;
17.45W; 17.50Z.
Van Den Helder: 6,30W; 8.25Z; 8,30Z;
10.20W; 10.30Z; 12.10W; 13,—W; 13.10Z
16.20W; 16.40Z; 17.30W; 19,—Z; 19.30W.
ABONNEMENTSGELD
TWEEDE HALFJAAR 1949.
Betalen per giro ls veel gemakkelijker
dan de kwitantie afwachten en U ver
mijdt incassokosten.
U kunt thans het abonnementsgeld ad
f 2,45 als volgt aan ons overmaken:
le. per postgiro nr. 652
2e. Door gebruik tc maken van eeu
stortingsformuller.
3e. door contante betaling in de Boek
handel Parkstraat.
Na 30 Juni a.s. worden de kwitanties
ten bedrage van f 2,60 aangeboden.
DE ADMINISTRATIE.
Aalsmeer aan. Wat een bloemen en
planten. Enkele zusters kondon de ver
leiding niet weerstaan een paar van
die prachtig exemparen mee te torsen.
Ai was en bleef het mooi, we moesten
toch weer verder en we-1 naar Schiphol,
waar we koffie dronken op de daktiun
van het restaurant. Een gedeelte van de
dames maakte daarna een wandeling
over een klein gedeelte van het terrein
en langs enkele vliegtuigen, waar ook
nog een foto werd gemaakt, alsof we zo
uit het toestel stapten. Er werd nog wel
op aangedrongen om een machine van
binnen te mogen zien, maar we kregen
het niet voor elkaar. Wel vertelde onze
begeleider ons precies hoe zo'n gevaar
te er van -binnen uitziet. Om kwart voor
één werd weer ingestapt en naar A'dam
gereden, waar bij Heek gedineerd zou
worden. Maar A'dam verschilt nog wel
even met Texel. Als je hier op de Gros-
neplaats uit de bus stapt en je wilt naar
„De Lindeboom", is er geen vuiltje aan
de lucht, maar in de hoofdstad is het
even anders. Toen we uit de bus stapten
zagen we Heek wel voor ons, maar om
dat gebouw te bereiken, daarvoor waren
heel wat moed en energie nodig. Een
zeer doortastend mannetje spoorde ons
aan en al gichelend bereikten we geluk
kig behouden en wel de overkant. De
tafel stond keurig gedekt, twee heerlijke
taarten heetten ons welkom, wat 'n aar
dige verrassing was.
Na het eten begaven we ons heerlijk
opgefrist om 3 uur naar de rederij P.
Kooi, die met ons een rondvaart door de
grachten en havens zou maken. Door
de controle gaande voelden we ons direct
thuis door de opmerking: „Loop maar
door dames, moeder heeft betaald".
Mw. Kraaij had deze tocht prachtig
voorbereid We za-ten heerlijk in dat
bootje. We hebben op die tocht door de
grachten heel wat oude gehouwen en ge
vels gezien, heel geestig en duidelijk
toegelicht door de bestuurder van de
boot. Op de haven was liet wel wat
tochterig en leek het weer wat te ver
anderen, maar het bleef bij de schijn,
want- later scheen de ron weer. Bij de
terugkom»' van de boot werden We allen
even losgelaten, om eventueel iets te
kopen voor thuis. Na een half uur werd
de terugtocht ondernomen.
We gingen over Zaandam, daar een
van de zusters bij de pont van de Hem-
brug een schapenkaas moest afleveren.
Een grote verrassing was het voor haar,
dat zij daar meteen haar schoondochter,
zoon en kleinzoon even in de armen kon
sluiten. Wij gunden het haar van harte.
Precies op lijd arriveerden we op de
haven. Op de boot tracteerde Moeder
Kraaij ons allemaal nog op een heerlijk
kopje thee Een woord van hartelijk»
dank is zeker, namens ons allen op zijn
plaats aan mw. Kraaij voor de uitsteken
de voorbereiding en leiding van deze
tocht. Moge zü dit nog vele jaren voor
de Zusterkring blijven doen. G.J.K.
TEXELSE MARKT.
Den Burg, 27 Juni 1949. Aangevoerd:
850 lamineren f28f40. 8 koeien f500
-f700. 16 biggen f65-f70. Voor de lerve-
ring 16 koeien, 2 rammen, 2 kalveren.
INGEKOMEN PERSONEN.
Arend en Jan Bekkema v. Grootegasi
Opende D 187 n. Sehildereind 60. Dirk
van El en ech-tg. v. Den Helder, Singel
19 n. De Koog. Hinke G. Geerligs, Jan
tje J. Geerligs, Maria J. Smits en Jo
hanna M. Vermeulen v. Den Helder, Ja-
vastraat 7 n. De Koog 23. Johannes
Boerhof en gez. v. Duitsland n. H 31.
Marianne C. A. Pex, v. R'dam, Hille
vliet 76a n. W 77. Cornelia M. B. Borg-
stede v. A'dam, Da Costastraat 22 I o
Molenstraat 18.
ZOMERBRIDGEDRIVE.
Dinsdag 21 Juni werd in Hotel Texel
onder auspiciën der VW de eerste
zomerbridgedrive gehouden. De deelna
me was niet groot; er waren 14 paren
met 7 gasten, er werd gespeeld aan 7
tafels. Nadat dhr Oskamp de avond had
geopend met een welkomstwoord, speci
aal tot de gasten, werd de strijd begon
nen, die een zeer prettig en gezellig ver
loop had.
De uitslag: 1. de heren Joh. B. Bakker
en B. Stolk met 119 punten; 2. de heren
Van Tivisk en Schermer llS'/z pt.; 3. de
heren Oskamp en Rijk 112'/s punt
De prijzen bestonden uit kunstvoor
werpen. Leider was dhr Idema.
De volgende drive is 12 Juli a.s.
De muziek, en zanguitvoering, die
Woensdagavond door Texels Fanfare,
dirigent dhr A. J. Vonk en het R. K
kerkkoor, dirigent dhr H. Zijm, in het
Park werd gegeven, viel slechts gerin
ge belangstelling ten deel. De voorzitter
van het fanfarecorps, die wij na afloop
spraken, vond het jammer, dat zovele
Texelaars verstek lieten gaan, waar
beide ver. met veel ernst en toewijding
het iprograimna hadden ingestudeerd,
zorgvuldig gekozen nrs, die algemene
aandacht zouden trekken en bij goede
weergave algemene voldoening ook. Bei
de ensembles waren goed op dreef De
muzikanten vertolkten vooral De Vogel
koopman bijzonder goed. De zangers,
die over goede krachten beschikken,
slaagden vooral met Gloria en Vor.i
Creator.
„Maar het is ook geen weer!" meend?
een luisteraar, inderdaad ook dat feit is
van belang geweest en vele Texelaars
zitten zo in het midden van de week in
hun groentetuintje, dunkt ons. Zater
dagavonds heeft men meer kans op
flink publiek.
Wat is het weer opgeknapt. Een he
melsbreed verschil bij vorige week, toon
onze pen neerschreef:
Loodgrijs hingen de wolken boven 't
Park. Woensdagavond. Veel vogelzang
viel niet te horen. Soms scheen er regen
te willen komen. Hoelang 'houden wij dit
ongunstige weer? Dat vragen de bad
gasten, die zo graag een pot zonnebruin
op hun schouders uitwrijven, dat vraagt
de badmeester, die nog zo'n eenzame
zee voor zich ziet. Dat vraagt de winke
lier, die met z'n zonnebrillen blijft zit
ten. En de ijscoman wordt helemaal niet
moe van het ijsscheppen!
Opvallende figuurtjes'zijn de meiskes
met korte broekjes, die wel móéten van
wege de benen (waarmee ze niet thuis
durven komen zonder belangrijk don
kerder tint). Waar blijft de zon? Dat
vroeg ook de volontair-badgast-hooi-
knecht, die in polder Waalentnirg in
zijn colbert aan het hooien was.
De dagen gaan al weer korten, zeggen
velen, spijtig, straks is 't weer Septem
ber... De wereld zit vol vocht, als het
straks werkelijk warm wil worden krijg
je veel broei met onweer en bliksem,
't Is 0111 te janken. Geen wonder, dat
onze wijze regeerders de hand over het
warmkloppende hart hebben gestreken
en, begaan met onze omstandigheden,
óns zo maar de verrassing van de maand
brengen; boter, margarine, vet en spijs
oliën van de bon. En de liefhebbers van
een pijp tabak, sigarettenrokers en rook-
sters kunnen straks ook weer met volle
kracht \an het eind beginnen. -Als onze
verwachtingen omtrent de mooie, zachte
zomer maar niét in rook opgaan
B
BI.) Ge zijt zo mager, zei Sue met on
vaste stem. Zo mager en moe. Ik kan
het niet dragen.
Wil jij voor me zorgen? Ja, hè?
Ik kan niet meer zonder jouw zorg.
Ja, zei ze zadht, de magere hand
strelend. Ja, ik zal goed eten voor oe
koken, dagge weer kleur krijgt. En ik
zal voor oe kleren zorgen, kijk dat over
hemd nou. De rafels hangen er bij.
Zullen we naar Tag-molen terug
gaan?
Ja, gauw! riep Sue. Laten we gauw
gaan, mr. Darnay. We waren zo geluk
kig op Tag-molen.
Zeg nu alsjeblieft niet meer mr.
Darnay tegen me. Zeg Johnl zei hij,
haar met een blijde glimlach aankijkend.
John? vroeg ze ontzet.
Ja, liefste, je kunt. je toekomstige
man toch niet rner. Darnay noemen?
Maar mr. Darnay! riep ze, zijn
iiand plotseling loslatend. Ik kan tocli
niet met oe trouwen dat hedde toch
niet gedacht?
Darnay viel op een stoel neer en keek
haar ontsteld aan.
Dat heb ik zeker gedacht-, zei hij.
En ik dacht, dat jy het daarmee eens zou
zijn. Wat heb je
Neen, neen, riep ze. Ik wou bij oe
Zijn, zoais we waren op Tag-molen. Ik
kan toch niet met oe trouwen? Hoe kom-
de 'r bij?
Vind je mij zo'n vreselijke kerel?
Sue sloeg geen adht op deze onzinni
ge vraag. Ze praatte spel door: Hoe zou
de me bij oe vrienden kunnen brengen?
Grote heren en dames! Ge zijt zo be
roemd. Ik zou oe -vrienden tocih niet
kunnen ontvangen of.... gaan eten op
het kasteel Ge moet er niet om la
chen, voegde zij er ernstig bij. Ik zou 't
nog niet. kunnen, al vroeg Sir James het
me zeif. Maar dat zoude niet doen. Oe
vrienden zouden zich van oe afkeren!
Ik. maar. lieve mensen!
En -ge kunt die vrienden niet mis
sen, ging Sue onverstoord voort. Ge zijt
'r bij opgegroeid. Gij kunt er niet zon
der, nooit.... Neen, neen, het zal niet
kunnen wezen. Ik zal bij oe blijven en
veur oe doen wa'k kan. Maar ik kan niet
met oe trouwen, mr. Darnay.
Ziezo, zei Darnay. Nu moet jij luis
teren. Nu .ben ik aan de beurt. Ik heb
niet één vriend, die mij zoveel waard is
als de nagel van je pink. Lieve Sue mijn
hele hart is van jou. En. al zo lang
Ik helb geweten, dat ik je liefhad, van
die morgen af, dat ik van Tag-
molen ben weggegaan. Je had toen
een zwarte veeg van het fornuis op j?
wang, toen wist ik het.
Waarom hedde me 't niet gezegd?
riep ze niet bevende stem. O, waarom
hedde het niet gezegd? Ik dacht dagge
niets om me gaf. Waarom zijde van ons
weggegaan?
Darnay keek haar aan met een ge
zicht, dat sprak van ontroering.
Wat kon ik doen? -vroeg hij. Ik
was toen nog getrouwd en bovendien: ik
dacht dat jij en Hickie. maar daar be
hoef ik nu niet. -meer over te praten. Het
oniige, waarop het nu aankomt, is, dat ik
van je houd, Sue. Ik houd van je en ik
kan niet leven zonder je, maar ik wil je
niet hebben als je niet met me trouwt.
Och hemel! zei Sue ontdaan. Och
hemel. Het -zou veel -beter zijn °P
mijn manier.
Hij nam 'haar in zijn anmen en kuste
haar.
Zo, zei hij. Hoe denk je er nu over?
Sue keek glimlachend, met betraande
ogen naar hem op. Ze begon al tot zijn
zienswijze over te hellen.
Weet ik wat? vroeg Darnay.
Dat de moeder van Rembrandt eeu
bakkersdochter was? zei Sue.
HOOFDSTUK XXXII.
Mr. en mrs. Bulloöh zaten bij ds
haard. Mrs. Bulloch was bezig een sok ie
breien en mr. Bulloch las nu en dan iets
uit de krant voor. Het vuur op de haard
vlamde helder en wierp liöhtflitsjes op
mrs. Bulloch's bril en op haar glimmen
de breinaalden. Buiten huilde de wind
en rammelde aan de luiken, maar dat
maakte het in de kamer alleen maar ge
zelliger.
Het is ontstuimig weer, zei mrs.
Bulloch, en nog pas October. De winter
komt vroeg van het jaar.
Zo is het, zei mr. Bulloch.
Er is geen brief van Sue gekomen
van de week, hernam mrs. Bulloch na
een stilte.
Dat hedde vandaag al -meer ge
zegd, zei haar man glimlachend. Maak
oe toch niet bezorgd. Bella zou dadelijk
schrijven als er iets niet goed was.
-Dat kan 'best wezen; maar het is
niks voor Sue. Ze heeft me al die tijd el
ke week geschreven, Thomas.
In de stilte die op haar woorden volg
de, hoorde mrs. Bulloch een auto voor
het huis stilhouden. Ze -keek over haar
bril naar haar man.
Ja het is een auto, zei hij. Ik
zal gaan zien.
Maar terwijl hy sprak, klonken er al
snelle voetstappen op de trap en even
later vloog de deur open en kwam Sue
de kamer instuiven als een wervelwind
en wierp zich in de armen -van haar
grootvader met kreten van verrukking
Schatten! riep ze. Engelen! om
beurten haar grootouders 'kussend. OCh,
hemel, wat 'blij zij 'k jullie weer te zien.
En daar -zitten gullie, krek hetzelfde
geen haar -veranderd en zo hedde ai
die maanden gezeten. Ik kan niet gelo
ven alles wat er gebeurd is het is
krek een droom.
Het zou te zwak zijn, te zeggen, dat
de Bullochs vreemd opkeken bij dez3
plotselinge verschijning van hun klein
kind ze waren verstomd van verba
zing, ze konden hun ogen niet geloven;
Sue was dan ook zo veranderd, dat het
alleen door een soort zesde zintuig was,
dat zij haar herkenden.
Zij hadden maanden geleden afscheid
'genomen van een stille, treurige klein
dochter cn nu zaten ze met open mon
den te kijken naar een stralend, juichend
meisje met rozen op de wangen en ogen
als sterren een meisje, dat alle in
geboren stugheid overboord had ge
gooid en opgewonden in de kamer
ronddanste.
Sue! riep mrs. Bulloch, toen ze ein
delijk haar stem terugvond. Sue, m'n
hunje, zijde het werkelijk zelf?
Ik weet -het niet, oma, antwoordde
de jongedame lachend. Ik weet niet ol
iik het zelf zij of niet. Maar 't zal toch
wel zo wezen, want ik 'zij blij da'k jullie
weer zie!
En blijfde nu altijd bij ons? vroeg
mr. Bulloch, zijn -hand op haar arm leg
gend.
Weineen, zei Sue, o-peens luchtig.
Ziede het is. en ik hoop, dat jul
lie blij zijt, liefjes... want ik zij er zo
blij mee en ik zou niet blij zijn a!s guihe
niet
Sue, in 's hemelsnaaml riep mrs.
-Bulloch, haar handen tegen haar slapen
drukkend
(Wordt vervolgd.)
lil. Met -het vrije eind van de waslijn
in z'n hand klom Menelik nu weer naar
boven. Bram wond het touw een paar
keer om zijn slurf en wilde juist de pan
omhoogtrekken, toen ze juffrouw Kris
pijn hoorden aankomen. „Gauw! gauw!"
zei Bram en hy trok met een ruk de pan
van het fornuis. Maar o jammer, Mene
lik had een fo-ut begaan; daar was hy
nu eenmaal een aap voor!
