m
FRIEDRICH'S
AVONTUUR
Jan P. Strijbos krijgt zijn film niet cadeau
De avonturen van Pietje Pluis en Jantje Joppe
Wol op de wereldmarkt
Gaan de wolprijzen dalen
Dé mannen gingen zich met de
vrouwenmode bemoeien
vmm.
Urenlange achtervolging van op schapenruggen
dinerende spreeuwen
Toen Jan P. Strijbos op ons eiland lo
geerde was hij natuurlijk het grootste
deel van de dag op ,,vogelniouws" uit.
Hij wilde, bij wijze van vacantie-afwis-
seling, eens een stelletje spreeuwen
vereeuwigen, die zich te goed deden aan
schapenteken.. Iedere Texelaar heeft
een dergelijk diner wel eens gadegesla
gen: terwijl de argeloze) woldragers rus-
lig voortgrazen, strijken spreeuwen op
hun rug neer en doen zich aan de te
ken te goed. Wij weten weinig van te
ken af. Of er veel aanzit, of ze smake
lijk zijn, bitter of miers, het is ons niet
bekend, maar een feit is, dat de spreeu
wen er dol op zijn en de schapen wor
den meteen bevrijd van hinderlijke en
lastige parasieten.
Jan P. Strijbos trok dus achter de
suhanen aan om der spreeuwen sohrau-
serij voor de tele-lens te krijgen. Hij
schrijft:
Alle schapentroepjes, die over de wij
de Sluftervlakte zwierven nam ik in de
kijker. Soms was de afstand tb groot en
kon ik niet met zekerheid zeggen of zc
bezoek hadden van spreeuwen. Recht
toe recht aan er op af, dwars door zwin
nen en ondiepe geulen, om eindelijk te
kunnen constateren dat zij geen bezoek
hadden. Dan weer naar een ander troep
je, een kiloipeter verderop. Weer :nis.
Spreeuwen plenty, maar die vlogen in
grote kluchten langs de Stuifdijk en
vielen telkens neer in de rijkdragende
vlieren, waar zij zich Je goed ded»n aan
de inktleurige vruchten. Bijzondere trek
bleken ze echter niet te hebben, want
soms zaten zij geruime tijd heerlijk in
het zonnetje wat te kwelteren en te zin
gen. Ik probeerde ze uit de viieren te
verdrijven, in de hoop, dat ee fle vlakte
zouden opzoeken, waar de schapen mo
gelijk aantrekkingskracht zouden uit
oefenen.
Eén keer lukte dat warempel. Een
grote wolk zwaaide de strandweide op
en na enige zwenkingen daalden de
spreeuwen en streken neer te midden
van een stel herkauwende woldragers.
Druk liepen zü door de korle begroei
ing, pikton her en der, maar de schapen
lieten zij ongemoeid. Dan maar weer
verderop en zo bezocht ik allo schapen-
troepjes, op hoop van zegen.
Ten slotte, 11a vele uren van rondsjou
wen, kreeg ik eindelijk de kans. Plotse
ling streek er een troep spreeuwen neer
en onmiddellijk daarna zag ik hoe enige
er lan op de ruggen der schapen druk
aan liet grazen waren. Voorzichtig dich
terbij geslopen. Maar de Sluftervlakte
biedt niet veel mogelijkheden om onge
zien naderbij te sluipen.
Bovendien zijn de schapen, die op de
Slufter grazen altijd aan de schuwe
kant. Zij zijn trouwens niet zo ril, als
de schaper, op IJsland, die in de zomer
op vijf k.m. al aan de loop gaan en ze
ker zo wantrouwend zijn als de rendis-
ren daar. Het grote aantal spreeuwen
beviel mij ook niet, want als twee of
drie spreeuwen het in hun kop mochten
krijgen op de wiek te gaan, zouden zij
de gehele klucht meesleuren. Nog wat
dichterbij en dan de batterij m stelling
gebracht. Mijn zwaarste tele-lens 1 ooi-
gedraaid Die kun je alleen gebruiken,
wanneer je van statief af werkt.
De schapen worden al onrustig, menc
ik. De herkauwende dieren staan op,
twee er van doen in der haast 'n plasje;
een zeker teken van agitatie. De andeie
slaan mij roerloos aan te staren en alle
koppen zijn nu gericht op dat rare ke
reltje. Langzaam zet de troep zich in
beweging, de spreeuwen rijden rustig
mee, boven op de rug gezeten. Als ik zo
ongeveer gereed hen met instellen
heeft de troep schapen zich zodanig
verplaatst, dat ik lelijk tegenlicht kriig.
En met. kleurenfilm kun je je niet a?
tegenlicht wagen. Ik retireer zo snel en
omzichtig mogelijk, maak een omtrek
kende beweging en juist als ik het sta
tief met camera weer in stelling heb
gebracht en mijn vinger de knop an 't
voerwerk indrukt, staan de spreeuwen
met langgerekte hals scherp uit te kij
ken en ik zie door de zoeker, dat zij op
het punt staan op de wiek te gaan.
Twee, drie. vier voet van het kostbare
materiaal zijn doorgedraaid - net te
kort voor een scène als de hele ben
de de lucht in gaat. Ik heb zo voor hot
nakijken.... Vogelfotograaf, wat een
vak. Maar in mijn binnenste denk ik,
morgen beter.
Een paar dagen daarna passeer ik de
hertenkamp in de Haarlemmerhout.
Daar ontdek ik waarachtig de kauwtjes
en spreeuwen, druk bezig een schaap
van zijn lastposten af te helpen. Zij
staan zelfs op de rug van de damherten.
Dat moet je meemaken. Maar spreeu
wen, paardje rijdend op de rug van een
'l'exels schaap op de glorieuze Slufter
is toch nog wat anders.
door G. TH. ROTMAN Nadruk verboden.
1. Pietje Pluis en Jantje Joppe waren
dikke vrienden. Ze zaten op school in
dezelfde klas en waren allebei ongeveer
even oud. Pietje droeg altijd een baski-
söhe muts, door de jongens op school
oneerbiedig 1,alpen-petje" genoemd,
terwijl Jantje nooit anders gezien weid
dan met een strooien hoedje, waarop als
versiering een haneveer prijkte.
2. Op zekere Woensdagmiddag haalde
Pietje z'n vriendje af om in de wei 10
gaan vliegeren. Op z'n rug droeg hij u
reuzenvlieger, die hij samen nut zijn
vader gemaakt, had. Het was werkelijk
een prachtexemplaar, met een gezicht
er op geschilderd. Maar dat kun je op 'l
plaatje niet zien, daar het aan de andere
kant zit.
DIKKE MIST.
De dikke mist. die Zaterdagmiddag
over het dorp Den Hoorn hing, kon de
muzikanten van Oosterend niet weer
houden hier te spelen. Telkens werd 'n
klein concert gegeven, het heie dorp
door. Het resultaat was goed, er werden
verscheidene bouwstenen verkocht.
„ZONNESTRAAL"-LOTEN.
De 3 hoofdprijzen der ..Zonnestraal"-
loterij, bestaande in voorwerpen aan te
kopen in overleg met de winners, resp.
ter waarde van f 5000,f 2000 en f 500,
zijn gevallen op de lotnummers 218965,
220109 en 5461. Voor wat betreft de ove
rige 397 prijzen raadplege men de trek-
kingsljjst, welke op aanvrage aan het
Bureau „Zonnestraal", Herengracht 386
Amsterdam, gaarne aan lotenhoudeis
wordt toegezonden.
De laatste drie jaar vertoonden de we-
ï'oldwolprijzen 'n aanhoudende stijging.
Zij heeft haar na-oorlogse hoogtepunt
thans bereikt en gezien de resultaten
van de recente Londense wolveilingen
treedt thans een daling in. Zelfs met 'n
verdere daling zal thans rekening ge
houden moeten worden, doch de wol
markt kan vaak een grillig karakter
hebben, waardoor soms prijsfluctuaties
van 50 pCt in één seizoen kunnen voor
komen.
Indien de prijsdaling zioli verder
mocht ontwikkelen zou de „Joint Orga
nisation" (de Mquidatrioe van de grove
Sinds het begin van deze eeuw is het
gewicht van de kledij der vrouwen ge
daald van 7 kilo op 7 ons. Het gewicht
van haa.- onderkieren kwam van 6 kilo
op 2 ons en er bestaat reden om te ver
onderstellen, dat het hierbij niet zal
blij ven-
Deze verklaring danken we aan Ed
ward Stevenson, de modespecialist, die
de toiletten anno 1905 ontwierp, welke
Shirley Temple zal dragen in Adven
ture in Baltimore", een charmante, vro
lijke film, waarin naast Shirley Temple
optreden haai- echtgenoot John Agar
en Robert Young.
Stevenson verklaart verder: „Veertig
jaar geleden waren ei- twee ingewikkel
de wasmachines nodig om het linnen
goed van een dame te wassen. De dun
ne zijde lingerie van onze moderne vrou
wen is daarbij vergeleken minder dan
niets. Onder zeer lichte toiletjes wordt
tegenwoordig natuurlijk ook ren onder
jurk gedragen, die dan op 150 gram
Kent u haar nog?
Shirley Temple in een jurk van 1905.
extra wordt geschat. De jonge vrouwen
van 1905 echter droegen altijd 'n hemd,
een eombinaison, een corset en twee
zware onderrokken, zelfs onder een
stoffen japon
Wat de badpakken betreft, hier is het
contrast tussen de mode van toen en
thans nog frappanter. In de jaren van
de aanvang van deze eeuw was het bad
pak een afschuwelijke zaak van zwart
of donkerblauwe flanel. Het bestond uit
een wijde blouse, een broek die tot de
knieën reikte en een rok met volants.
Onder dit martelwerktuig droeg men
natuurlijk nog ondergoed en een wer
kelijk elegante vrouw legde nooit haar
oorset af Katoenen kousen, geregen
sandalen, handschoenen, een parasol en
een groie, onder de kin vastgebonden
strohoed, vervolmaakten dit geheel. En
kele golven waren voldoende om dit
..badpakje" te veranderen in een w i-
nig flatreuse zaïu'izak En een uur in de
zon was niet voldoend? om het te dro
gen. Eenmaal nat, woog het ongeveer
10 kilogram.
FEUILLETON
29.) Friedrich was vast besloten de ei
genaar of de eigenaren van de uitge
versmaatschappij thuis op te hellen,
naar in liet telefoonboek vond hij geen
Gray of Nustch. achter wiens naam
..uitgever" stond vermeld. Hij moest
zijn pogingen dus staken. Het dikke te
lefoonboek sloeg hjj dicht. Toen vlucht
te hij op straat, om zijn kalmte terug te
vinden, liet regende en hij had mis
schien e.en half uur doelloos door de
stad gelopen, toen hij het besluit nam
terug te gaan. Hij herriep al zijn voor
de afreis getroffen maatrogolen, daar
na had hij een korte, rusteloze nacht en
de volgende ochtend vroeg telefoneerde
hij met Fort Coligny. Zijn vader vond
liet goed, dat hij onder deze omstandig
heden ziin verblijf in New York ver
lengde.
Maar daar! Hoe staat het er mee?
\roeg Friedrich in bedekte termen, zo
dat niemand kon merken, dat hij aan
de opstand tegen de plannen van d»
gouverneur van Louisiana, om de dijk
in de lucht te laten vliegen, dacht. En
Richard Mayenne antwoordde niet zo
voorzichtig en ontwijkend: Je hebt in
tussen, hetgeen niemand kon vooruit
zien, eon belangrijke opdracht gekra
gen. Zo zie je, iedereen moet meehei-
pen. Hier bij ons zal het misschien tw>«
dagen duren, denk ik. Als wij het twee
dagen kin non uithouden is Fort Colig
ny gered Wat zeg je? Val me asjeblieft
niet in de rede, ik weet precies wat k
zeg. Met tegenwerpingen kan ik zi-if
ook komen. De regering wil New Or
leans redden en natuurlijk zal haar dat
lukken.
Friedrich keek verrast op alsof zipi
vader naast hem stond en aan de ande
re zijde lan de lijn maakte Richard Ma
yenne een handbeweging met zijn ham'.
Iljj wee® naar de landerijen die bij zijn
huis behoorden, Mei-wijd hij voortging:
Hoe z-al de situatie zijn als het water
zijn hoogste stand heeft bereikt? Deze
bij Fort Coligny, begrijp je, is albs
klaar. De andere kant kan natuurlijk
lot de aanval ocei-gaan. Maar ik geloof
dat liever niet. Het zou in ieder gev.d
een pijnlijke geschiedenis worden. Bo
vendien mag je niet v°i-geten, dal de
vloed hierbij een grote rol speelt. Zo
wel de ene partij als de nadere kan ver
drinken, als het plan van de tegenpartij
wordt uitgevoerd, om de stad te redden
Maar het is toch niet nodig dat hit
juist daar gebeurt, waar het voor ieder
een een riskante zaak wordt. Kan je je
die kaart nog voor de geest halen?
Prachtig, luister dan goed. Om dat pi-in
stroomopwaarts, even voorbij Port Co
ligny tot uitvoering te brengen, heeft
geen zin, daar zijn immers heuvels
langs de rivier. Maar meer stroomaf
waarts. Nu, wat denk je daarvan? Ja,
wat mij betreft kan hij het plan door ia-
ten gaan!
Maar dat is toch allemaal ver
schrikkelijk, riep Friedrich onthutst.
Mijn jongen, zei Richard Mayenne,
zo'n catastrophe komt, daartegen is
geen kruid gewassen en de een of de
ander wordt daarvan de dupe. Maar
moetien wij he> juist zijn? Natuurlijk,
onder ons gezegd, mijn zoon, de stad
moet in ieder geval worden gered. Maal
ais er dan land moet worden geofferd,
zie ik niet in, waarom het ju-iét mijn be
zittingen moeten zijn, neen mijn eigen
dommen niet. Ik ben tevreden als ik de
dans ontspring.
Mijn hemel! schreeuwde Friedrich,
maar dat is toch geen standpunt, wij
mogen toch niet.
Maar toen werd de verbinding plot
seling verbroken.
XIII.
Langs de geelachtig, onstuimig
voortsnellende stroom liep Isabeile d'
Argusson op de dijk. Ze had rood-saffi-
aan-lerea laarzen aan, een groen rokje
en een kort bontjasje, dat ze van boven
niel had gesloten In haar hand hield
ze een gedraaid leren zweepje. De ka
merband Bunbury begeleidde haar.
Niet gew»nd aan dergelijke vrijheid,
sprong ldj vrolijk om haar heen, schor
blaffend, verrast en ontsteld over de
grootheid van de wereld. Isabeile sloeg
met haar zweep naar het hoge gras, dot
op de djjk groeide en ze schatte de af
stand, die haar van de vuurtoren
scheidde.
Onnodig te spreken over de tweedeli
ge badpakjes van onze dagen- In 1905
bestond ti geen sportkledij voor da
mes. Criquet, tennis en fietsen ge
schiedde in een lange ja pot,. Enkel?
moediger." waagden het een lange
broek te dragen, doch werden dadelijk
uitgesloten uit- de „nette gemeenschap".
In die iijd kende men sDchts twee
soorten van schoenen: met veters of
knoopjes voor overdag en dansschoen i
voor 's avonds. De kousen, meestal van
katoen, waren gewoonlijk in de k'eit:1
van de schoenen.
In het begin van de '20e eeuw veran
derde de mode slechts om de tien of
vijftien jaar, d.i. driemaal langzame!
dan thans. De toiletten waren echtei
goedkoper en de vrouwen konden zich
meer afwisseling permitteren- Vroeg"
werd het grootste gedeelte der garde
robe thuis vervaardigd door een naai
ster. die men tweemaal per jaar in
dienst nam.
'S
.en Shirley in een
je anno 1949.
„new-iook" toilei-
Décolleté's waren enkel toegestaan bij
avondjaponnen. De jonge meisjes droe
gen ronde „demi-décolleté's, volwassen
vrouwen diepe, gewaagde uitsnijdin
gen. De jonge meisjes mochten lot aan
de enkels reikende toiletten dragen,
doch elke serieuze vrouw droeg vai -
zelfsprekend 'n lang kleed Behalve d --
ze details varieerde de kleding slecht-
weinig bij het ouder worden \an de da
mes. Enkel was voor oudere de stof bis
zwaarder. Een fatsoenlijke vrouw ging
nooit uit zonder handschoenen oi' zan
der hoed. De gehuwde vrouwen drin
gen met struisveren versierde hoofd
deksels, de jonge meisjes gebruikten
linten of bloemen. De eerste wereldooi-
log bracht een radicale ommekeer in de
mode- Toen begonnen de mannen zich
ermee te bemoeien. Tot dat ogenblik
aan toe waren de vrouwen alleen „heer
en meester" geweest in het rijk van de
mode. De mannen lanceerden 'de korte
rokken, luchtige toiletjes en hielpen liet
gehate rijgc-orset. hopenlQk voor altijd,
de wereld uit.
na-oorlogse voorraden) de overtoil^
partijen tegen vooraf vastgestelde nd
prijzen uit de markt nemen. Plannen I)
staan om wanneer straks.de .T.O. opg
heven is een dergelijke instellii
opnieuw op te richten met h
doel sterke fluctuaties in de wereldwil
prijzen op korte termijn te beperke
d.m.v, een systeem van min. prijzen.
De voorraden
Na do tweede wereldoorlog bezat i
wereld een grote wolvoorraad, de ve
wachting was dat men 12 a 13 jaar vo
liquidatie hiervan nodig had. De oo
sumpjtie na de oorlog steeg evenwel stei
zodat deze oude voorraden leeds g
deeltelijk \erbruikt zijn. Het verbru
concentreert zich vooral op de bete:
soorten, zodat de kwaliteitsoorten tot
minimum zijn teruggelopen.
De productie
De wereldproductie is enigszins teru
gelopen ais gevolg van klimatologiscl
-invloeden (aantal schapen verminderd
doch het laagtepunt is thans bereii
Van de wereldwolproduetie is 80 p(
slechts geschikt voor de klcdingwok
dustrie, zodat de productie van het laa
ste sei-zoen zelfs 27pCt- te klein was c-
liierin te voorzien. Trouwens de laats
10 jaar is dc samenstelling van de w
reldscheer sterk teruggelopen als g
lolg van o-orlogsinvloeden en de o
gunstige weersgesteldheden. De V.
hebben het plan 0111 de productie d.m.
verbetering der schapenkudden en zo-i
vuldige keuze der soorten weer belanj
rijk op te voeren om hierdoor de achte
stand, d-oor gebrek aan sehaapherde
en hot groter vleesgebruik en de drooj
te ontstaan, in te halen.
Schapenvlees weer naar Engeland
Onze eeuwenoude uitvoer van sch
penvlees naar Engeland is na een oi
derbreking vanaf 1026 thans weer he
vat, om het kleine Engelse vleesrantsot
te helpen verhogen. De bedoeling is c
ke week 5000 schapen naar Engeland
zenden. De eerste zending van 2043 g
slaehte schapen (in schepen zonder koe
j installaties gelijk vóór 1926 verzondei
1 kwam door het warme weer evenw
bedorven aan. Onze regering wil i
schadevergoeding uitkeren. Fr
STUDIEVERENIGING VOOR
„PSYCHICAL RESEARCH".
De Studievereniging voor Psychic
Research", meestal kortweg SPR g
noemd, werd in ons land in het ;aar 19;
door de Groningse hoogleeraar in
psychologie, G. Heymans, gesticht
navolging van de reeds sinds 1882
Engeland bestaande Society for Psyct
cal Research.
De contributie der leden is vastg
steld op f 10.per verenigingsjaar, I
j pende van Jan. tot' Jan. en in één te
mijn te voldoen. In dit bedrag is inb
grepen de kosteloze toezending van h
Tijdschrift Voor Parapsychologie en to
gang tot. alle bijeenkomsten door de V
j of haar afdelingen georganieserd. Z
die bij een lid op hetzelfde adres wone
kunnen zich tegen betaling van een co:
tributie van f5.als huisgenoot, lat-
inschrijven. Huisgenoot-leden ontva.
gen geen Tijdschrift, doch bezitten ve
der alle rechten der volle leden.
De contributie dient te worden vo
daan door storting op liet postgiro n
339363 van de penningmeester der SP
t-e Rotterdam, of door overschrijving
de Incassoebank te Rotterdam. In h
laatste geval vermelde men op 't strooi
je: ten name van de penningmeester d:
SPR te Rotterdam.
Tijdschrift voor Parapsycholcgie.
Dit voorlopig twee-maandelijks pei
odiek wordt als orgaan der SPR grat
de leden toegezonden. Het staat ondi
redactionele leiding van de bekende p
raspycholoog Dr W. H. C. Tenhaef
privaatdocent in de parapsychologie as
de Rijksuniversiteit te Utrecht. De m
dedelingcn der vereniging, alsmede i
resultaten van diverse onderzoekingc
op ons gebied in binnen- en buitenlan
worden in het TYP ge-publiceeid.
Voor alle inlichtingen en -nededelii
gen betreffende de vereniging en hai
wetenschappelijke arbeid wende nn-
zich tot de secretaris G. Zorab, Verd
straat 32, Den Haag.
Ik hou het niet uit, mompelde
voor zicli heen, ik hou het zo niet uit!
Ze schopte een steentje voor zich uit,
zodat het de dijk afrolde. De hond er
achter aan, hij holde van de dam en
kon zich slechts met moeite op het 1-aai-
ste ogenblik inhouden, zodat hij aan de
wisse dood in de al-les met zich voort
sleurende rivier kon ontsnappen. Isa
beile floot, kwaad over zijn onvoorzich
tigheid; zo boog naar de grond, toen hij
naar haar toekwam en bleef toen twee
drie seconden, zonder iets te doen, in
die houding staan, want ze had Jenny
Hesters in het oog gekregen, die met
grote, vastberaden stappen over de dijk
liep.
Hallo! riep Jenny, toen zc in Isa-
belle's nabijheid kwam, verrast en enigs
zins onthutst.
Ik ben op weg, bij u een bezoek af
te steken, zei Isabeile.
Bij- mij? vroeg Jenny en keek haar
met grote, niet begrijpende ogen aar.
Dat is heel vriendelijk, maar ik kan nu
niet teruggaan.
Dat is ook niet nodig, antwoordde
Isabeile, ik kan een eindje met u oplo
pen.
Zoals u wilt, was Jenny's commen
taar.
-De eerste ogenblikken liepen ze zwij
gend togen de wind in naast elkaar
voort Isabeile licht en sierlijk. Jenny
vastberaden en met regelmatige tred.
Toen vroeg Isabeile: Juffrouw Hesters,
u hebt ook uw kleine geheimpjes, niet
waar?
Waarom niet? was Jenny's wede
vraag, terwijl ze Isabeile onderzoeken
aankeek. Het .begin van dit gesprek In
viel haar helemaal niet.
Uw geheimen brengen me in
war, zei Isabeile.
Jenny gooide het hoofd trots nai
achteren en versnelde haar pas. Mal
plotseling bleef ze staan. Dat begrijp
niet, antwoordde ze. Haar hart klop
sneller maar bleef uiterlijk beheers
Wilt. u niet proberen wat duidelijker
zijn?
- Zeker. Uw geheimen brengen ra
in de war omdat Friedrich Wilhelm
onder lijdt
Jenny klemde haar lippen opeen
zweeg. Isabeile trok een verwonderd g
zicht Vermoedt n werkelijk niets, ju
frouw Hesters? Is u in de laatste ti
niets aan Friedrich Wiiüheim opgeva
len?
Ik weet- het niet, zei Jenny uitdi
gend. Ik gelool niet, dat ik nu op d
vraag een antwoord zou geven, zelfs a
liet zo was. Bij die woorden liep ze m-
regelmatige passen door. Ze begro-
haar handen in de zakken van ha:
mantel en pas later ontdekte ze, dat
met een van haar vuisten de voerii
van mantel had stukgescheurd. Opeet
voelde ze echter, hoe haar voeten we
gerden verder te lopen. Ze leunde
gen een jonge boom. Isabeile stoi
naast haar. Bunbury, de hond, hijgel
en met zijn tong uit zijn bek, ging
bij zitten.
(Wordt vervolgd
