„CORALIE"
Coen Bot redde 654 schipbreukelingen
C. Witte Johzn. gaf tips voor wie op de
planken willen
Hij sprak in „Het Wapen van Amsterdam"
De avonturen van Pietje Pluis en Jantje Joppe
Op de onlangs gehouden Praatavond
van de vereniging van oud-leerlingen
der landbouwschool hield de heer C.
Witte Johzn- een inleiding over ..De
aanleg en kunst van toneelspelen"-
Spreker heeft in de amusementsafde-
ling der vereniging reeds veel ervaring
opgedaan- Hij heeft getoond bijzonder
grote animo voor het toneelspel te be
zitten. Velen geven, naar hem is geble
ken de voorkeur aan ..prettige rollen"
of mooie karweitjes" zoals spreker dat
noemde. Het minder aangename dat een
r vue of iets derglijks eenmaal met zich
brengt, laten velen maar liefst aan een
ander over!....
Heeft iemand een natuurlijke aanleg
tot het toneelspel (vaak is hij zich dat
helemaal niet bewust en wordt hij zgn
door iemand ontdekt) dan is 't. zaak,al
dus spr.. om eerst kleine stukjes te spe
len. bv. voordrachten of schetsen, dus
niet te veel en niet te zwaar in den be
ginne- Direct flink anpakken. doch eerst
de gave tot uiting laten komen en wel zo.
dat men weet waarop die gaven geori-
Z3J GAVEN DRIE BESTE JAREN!
Met grote financiële steun van de re
gering doet de Nivvin wat zij kan 0111 on
ze mannen, die nog in Indonesië zijn,
geestelijk en lichamelijk fit te houden.
Er worden o-a. zeer waardevolle cursus
sen gegeven, die de militairen voorberei
den op hun terugkeer. Welke arbeidsmo
gelijkheden er zijn, hoe zij moeten solli
citeren kortom de practische dingen
van het dagelijkse leven, die voor hun
toekomst van groot belang zijn wor
den hun als 't ware spelenderwijs ge
leerd. Voorts wordt" lectuur gezonden,
sportmateriaal en alles wat verder nodig
is voor een goeds vrijetijdsbesteding.
Wij weten dat de regeringssteun alléén
niet voldoende is 0111 dit werk af te ma
ken zoals het zijn moet. Wij weten ook,
dat onze. lezers allen mannen kennen,
die nog op hun thuisvaart uit het verre
Indonesië wachten. E11 zij, wier familie
leden of kennissen reeds teruggekeerd
zijn. kunnen zich voorstellen hoe waar
devol het is, dat zij die nog wachten ge
zond naar lichaam en geest 111 de familie
kring terugkeren-
Daarom wil ons blad graag en met
overtuiging helpen 0111 het leven van die
wachtenden zó te maken, dat zij inder
daad goed terugkomen Deze mannen
ginds gaven 3 jaren van hun teven
laten wij voor de laatste maal een bijdra
ge geven 0111 hun dit wachten op de
thuisreis althans enigermate dragelijk te
maken-
Daarom zijn wij gaarne bereid deze
bijdragen in ontvangst te nemen en in
ons blad te verantwoorden- Uw gift
hoe klein ook is welkom rechtstreeks
aan ons bureau, per postwissel of giro
652 of per aangetekende brief.
Voor het laatst willen wij waar maken:
Oké, wij leven mee
Met onze jongens overzee!
FEUILLETON
22-) Ge moet scherp spreken tegen pa,
zei ma Asli- Hij is een bietje hard van
gebeur.
Ma, zei de oude man. Dallas heeft
een beeld van een vrouw en een dochter
wat zeg je?
Och zie-de, zei ma Ash, ik zie niet
zo best meer en pa beurt nie zo best
meer. En nou doene me zo, dat pa me
alles zegt wat ie ziet en ik hem alles
wat ik heur- En dat geet maohtig 'best.
Ruth's hart ging uit naar de twee
oudjes.
Kom zitten, zei ze, en eet wat met
ons mee-
Pa Ash lachte. Me lieve kind, zed hij,
we hebbe al een uur geleje gegeten-
Maar as 't wezo mag, komme we bij jul
lie zitten en nemen een kommetje kof
fie uit goeie buurschap.
Ooralie haalde een paar stoelen en
zette kopjes op tafel- Ze moest een op
welling om te gieheten onderdrukken.
Zouden alle inboorlingen, zoals zij ze
noemde, zo komen aanzetten uit g06ie
buurschap met de Rees? Ze wasgeen
verwaand nest, maar ze voelde zich toch
een beetje verheven boven mensen, die
dialect spraken.
We hebben een paar dingskes veur
ullie meegebracht, zei 111a Ash vriende
lijk.
Pa Ash nam, vóór hij aan tafel ging
enteerd zijn- Men is doorgaans niet voor
alle rollen geschikt! De een is beter in
een klucht, de ander in een ernstig
stuk, een bepaalde rol wordt door de
een zwaar genoemd, de ander speelt hem
daarentegen vanzelf- Als men zich In z'n
rol weet in te levert is men in de goede
richting. Men moet zichzelf wegdenken
en de figuur scheppen, die de schrijver
wenst. Men is dan z'n eigen vergeten, en
een ander mens geworden-
Toneelspelen is niet zo eenvoudig, zo
vervolgde spreker. Men moet de vrolijk
heid en de ernst kunnen uitbeelden, hou
ding en mimiek moeten worden onder
streept of vervarfgen- Er komt heel wat
voor kijken! Ook het stemgeluid is be
slissend. Men onderscheidt schelle, hoge,
heldere, gedragen, zachte en doffe stem
men enz. Altijd duidelijk spreken- Het
accent dat bepaalde zinsneden nodig heb
ben moet door oefening worden aange
leerd. Gezicht naar de zaal, zo weinig
mogelijk met de rug naar het publiek
nooit naar de souffleur loeren.
Al voert men niet zelf liet woord, toch
mag men zich nooit gedragen als ie
mand die- buiten een bepaalde situatie
staat, integendeel, men moet te allen tij
de voor de volle honderd pet- meespe
len, dus met de ander(en) meeleven, rea
geren op de handelingen die de mede
spelers verrichten- Moet men een boek of
krant lezen dun kruipe men daar niet
achter weg- Men spele in het algemeen
zoveel mogelijk op de voorgrond. Ver
volgens stond spreker stil bij de laak
van regisseur, souffleur en bestuur.
Hierop volgde een vlotte- discussie-
In volgend nr. een beknopte weergave
van het praatje, dat C- v. Heerwaarden
Wzn hield over ..Mjjn ervaringen in
Duitsland".
TEXELSE MARKT
Den Burg, 20 Maart 19-10 Aangevoerd:
T koeien f70U-fHOO. 16 schapen f75
f85. 17 biggen f55-f70 42 11. kalveren
35-f 50. 2 paarden f 450 f 600.
GEVORDERD.
Het woonhuis van de garagehouder J.
Brouwer. Weststraat. Oosterend, is door
de woningcommissie gevorderd ten be
hoeve van de heer Van Zon. die be
noemd werd lot onderwijzer aan de o.l-
school te Oosterend.
TIJDELIJK HOOFD ULO.
I>e heer L. U. Dekkers te Velp is voor
de periode van 1 April tot 1 Juni be
noemd tot Hoofd van de Ulo-school te
Den Burg- (1 April gaat de heer H-
Steenhuis Texel verlaten, de beer W J.
Jouwersma zal 1 Juni zijn werkzaamhe
den op Texel beginnen)-
VOOR AQUARIUMLIEFHEBBERS.
Donderdag 23 Maart geeft de onder
afdeling Texel van de Helderse Aqua
rium Ver- „De Glasbaars" een voorlich
tingsavond in Hotel De Graaf te Den
Burg. Iedereen is welkom.
zitten, de hagelwitte doeken van de man
den af.
Er waren vier dozijn verse eieren,
een grote klont boter, een pot perzik
jam, een pot tomatenpurée. appelen,
stoofperen en een trommel eigen gebak
ken koekjes, nog warm en croquant van
de oven-
Maar maar at had u niet moe
ten doen! zei Ruth verlegen.
Ma Asli knikte haar vriendelijk toe.
Het. is iet zo prettig in een leeg huis te
komen, zei ze. U ziet da'k daar zelf veel
ondervindings van heb- Pa en ik wonen
al zestig jaar hier achter aan de binnen
weg.
Zestig jaar!
Ja. we trokken er in op onze trouw
dag, zei het oudje meteen dromerige
blik. Het is me soms of het gisteren was.
Ik zei net nog tegen ma. zei pa Ash,
dat het. mooi zal wezen weer een Ree op
deze plaats te hebben- Ze hebben 'm de
laatste jaren machtig verwaarloosd-
Dallas schraapte zijn keel. Ik den niet.
dat we hier gaan wonen, zei hij- Ik ben
op zoek naar een nieuwe betrekking. Zo
dat we hier wel niet zullen blijven-
Dat is te hopen, dacht Coralie.
Pa Ash keek teleurgesteld- Maar ge
wilt de plaats toch niet braak laten lig
gen, Dallas? vroeg hij. Dan gaat-ie naar
de maan.
Tja. wat zal ik zeggen?
Er is geen beter hoeivnstee hier in
de omtrek, zei pa Ash met overtuiging.
Maar zo mot goed beheerd worden. Eén
VOOR DE A.R. KIESVERENIGING.
Vrijdag 31 Maart hoopt de heer Sta
pelkamp, Tweede Kamerlid van de Anti-
Revolutionaire Partij, in Oosterend te
spreken voor de A.R- Kiesvereniging en
wel over de Publiek Rechtelijke Be
drijfsorganisatie, waartoe ook de mede
zeggenschap in de bedrijven behoort,
RECENSIE.
HUIB FENI.TN EN J. HOOIJBERG
IN „DE SPEELWAGEN".
Het Maartnummer van .De Speelwa
gen" het Maandblad dat in het bijzonder
gewijd is aan de historische schoonheid
folkore en geschiedenis in Noordholland
boven het IJ. bevat weer voor elck wat
wils. Hui'b Fenijn lieeft. zijn dichtader la
ten zwellen om herinneringen levendig
te houden aan „De Dijk te Alkmaar". Tn
het derde couplet slaat:
Dan stappen, groot en zwaar,
De boeren en boerinnen
De ruime herberg in,
Waar hangt een zware lucht
Van koffie, rook en drank,
En waar gesproken zinnen
Snel worden weggevaagd
In een verward gerucht
Onze eilandgenoot .1. Hooijtocrg ver
telt-
„Uit mijn jeugd herinner ik mij, dat
op mjjn geboorteplaats Middel te, dat
spel (het hokjesmikken) werd beoefend
en daar rollebollen werd genoemd- Het
plankje, meestal met vijf uitgezaagde
hokjes noemden wij een rollebol- Hokje 1
iets groter dan de andere, was altijd in
het midden- Wie zijn knikker door hok
je 1 rolde, kreeg deze terug en verder
gaven de nummers boven do hokjes aan,
hoeveel er was te winnen door de knik
ker door daze genummerde gaten te rol
len. Werd mis gegooid dan was de knik
ker voor de houder van de rollebol. De
afstand voor liet werpen werd door de
houder bepaald en was verschillend naar
gelang de afmeting van de gaten groter
of kleiner was. Bepaald* hij de afstand
tc- groot, dan kreeg l:ij geen klanten en
was deze te klein, dan werkte hij met
verlies, wat echter maar zelden voor
kwam-
Voorts heeft hij over een ander
knikkerspel, het spanlbotten.
Van spanbotten hebben we op Texel
nooit gehoord, maar rollebollen is hier
nog niet helemaal uit de tijd!
ESPERANTO.
De Directeur van het Schooltoezicht
te iBerljjn-Neukoln, ricli/tte een schrij
ven aan alle schoolbesturen, dat ter be
vordering van het Esperanto-onderwijs
op de scholen, een cursus in Esperanto
moet worden begonnen voor het onder
wijzend persneel.
Dr- A. Fingerie, Stadsschoolraad te
Münc.hen, drong er bij de schoolbesturen
op aan, dat. alle leerkrachten een Espe-
ranto-cursus zouden volgen.
OUDE MEESTERS IV-
Voor orgel zonder pedaal of harmoni
um. Samenstelling S- Schuitema Har
monie-Uitgave Hilversum- Prijs f3,25
De voorgaande bundels in de serie
„Orgelwerken Oude Meesters", waarvan
thans liet voorlaatste deel verschenen is.
hébben bij de tienduienden organisten,
die ons land rijk is, een enthousiast ont
haal gehad- De Friese musicus S.
Schuitema, samensteller van deze orgeJ-
reeks, bleek over de juiste intuïtie en
kennis te beschikken, deze uitgave zó in
te richten, dat zij voor huis- en kerkge
bruik juist datgene geeft waarnaar de
behoefte uitgaat- Ook in het thans ver
schenen deel werd praetisch bruikbaar
materiaal gebundeld- Het is ditmaal de
Nederlandse grootmeester J- P. Swee-
linck. die naast orgelcomponisten als J.
S. Bacil, W- F- Bach, Froberger, Töpfer,
Sorge. Teleman en vele anderen prijkt,
De harmonisaties zijn eenvoudig,
maar daarom, naar muzikale maatstaf
gemeten, niet minder verantwoord- Is de
inhoud van deze band weer de volle
aandacht waard, het uiterlijk is hierbij
aangepast en het uitstekende notenbeeld
is ook voor minder jonge ogen duidelijk
leesbaar. Wie het „huisorgel" een warm
hart toedraagt, en stof zoekt uit de
bloeitijdperken van de contrapuntiek,
sla deze bundel niet over.
man met een knecht kunnen hier alles
verhouwen wat ze maar willen om van
te leven voor een gezin en nog zat
vrachten tarwe verkopen en Hij
zweeg en keek van de een naar de an
der- Wat za'k zeggen- vervolgde hij. Met
zo'n flink jong as jij heb, Dallas, heb }3
heel geen knecht nodig- Jong. as je geen
Allan hiet. dan noem ik je toch zo. want
ge zijt het evenbeeld van oe overgroot
vader Ree en ik heb bij mijn leven
geen beter landman gekend.
Coralie glimlachte, maar toen ze naar
Allan keek, zag ze, dat diens ogen ern
stig waren- Hij keek met aandacht naar
pa Ash.
Ik zal je een broedsel eieren bren
gen met een kip, zei ma Ash tegen Ruth-
Deus zijn om op te eten. Maar ik zal je
eieren brengen van mijn beste leghorns.
Ge zult toch kuikens willen hebben,
niet? En een koe?
Ik ja e
De oinve blokhot van opa Ree steet
er nog altijd, zei pa Ash opeens. Ge
weet wel, waar bij met oma Ree in ge
woond bet tot ie dut huis bouwde in '69.
Waar? vroeg Allan-
Ze waren nu klaar met eten en Dallas
zei: Laten we er eens heen lopen. Ik zou
het land wel weer eens willen bekijken-
Pa Ash knikte nadrukkelijk-
D'r is niks beters om een mens op
te beuren as dat ie rondloopt met zijn
eigen grond onder zijn voeten, zei hij.
Ze stonden op. Dallas en Allan zoch-
In „Het Wapen van Amsterdam" te
Oosterend hield do Ontwikkelingsclub
een avond waar als spreker optrad de
heer Coen Bot. De zaal was tot in alle
hoeken bezet.
De voorzitter, de heer Fielmich, heette
alle dames en heren welkom, vooral de
spreker, Ooen Bot
Na een korte inleiding gaf de voorzit
ter het woord aan de heer Bot- D.®3
heette de aanwezigen welkom. Hij zei.
dat zijn stem niet meer zo hard was als
vroeger, maar hij hoopte, dat allen hem
toch goed konden verstaan- Het is niet
gemakkelijk om iets van je zelf te ver
tellen, maar hij zei, dat ze hem na zijn
causerie- maar uit zijn tent moesten lok
ken, want van vragen komt praten.
De heer Bot vertelde ons, dat er in
1808 nog geen reddingboten waren. La
ter toen er wel reddingboten waren, had
de Staat hierin ook zeggenschap- Dit was
volgens Bot niets waard, daar dit een
am-btenarensysteem was- Spr. vertelde:
,,Dan werd je gestuurd van Kamer no-
zoveel naar Kamer no- zoveel, dan rechts
om, linksom, rechtuit- Tenslotte kwam je
in Kamer no. zoveel, daar moest het dan
zijn, nu ja, men weet wel hoe of zoiets
gaat. Maar met dat al duurde het 45
uur voor dat er een boot in zee ging en
dan was het te laat: met man en muis
vergaan Nadien werd er gesproken 0111
een reddinjgmaatsehappjj op te richten;
dit was in 1834. Dat is toen ook gebeurd
c-n zo kwam de Noord- en ZjH- Red-
dingmaatsohappij tot stand. Toen kwa
men er goede boten, jammer dat liet nog
maar roeiboten waren. Deze moesten bij
storm met een sleepboot naar het schip
gebracht, worden, daar het voor 10 man
niet te doen was om bij het schip te ko
men en dan mislukte het ook nog wel.
tiaar je aan wind en golven was overge
leverd- Was men er eenmaal bij, dan
kon men hoogstens 10 schipbreukelin
gen meenemen, de bagage moest achter
blijven, daar anders de kans bestond dat
(1e waterlozing van de reddingboot ver
stopt raakte- In 1923 werden er boten
aangeschaft met motoren, een hele ver
betering- De eerste reddiqg met een
motorboot bracht 48 man in veilige ha
ven. Deze boten hadden ook kleren en
koffers aan boord, ook sterke drank om
wat bij te komen. Aan de wal was alles
geregeld en wachtte een goed logies.
Als het slecht weer was. aldus de heer
Bot werd de zee door ons gekalmeerd
door busjes olie op het water leeg te
gieten. Bot wees verder op het vele geld
dat er opgebracht moest worden 0111 de
Maatschappij in stand te houden, nl- drie
ton. Dit is het werk van particulieren:
het Ned. volk zorgt hiervoor De Maat
schappij heeft 1111 32 boten, waarvan 14
met een sterke motor.
Verstekeling.
Bot's vader was visserman, in de
herfst viel er niet veel te verdienen, bij
storm trokken ze naar d" dijk 0111 te
zien of er soms een schip in nood was-
Men had liever dat er 10 strandden dan
geenWant dan viel er wel eens wat
extra's te verdienen.Bot was toen 18
jaar en nog te- jong om met de redding
boot mee te gaan- Hij moest thuis breien
en dan maar hard breien 0111 klaar te
komen, want dan mocht- hij1 de straat op-
„De Blauwe Knoop" was toentertijd het
stamcafé, daar werden allerlei verhalen
opgedist. Ook gingen ze wel eens naar
het 'Leger des Ile-ils, daar moesten
eerst de klompen uit voordal ze binnen
mochten. In die tijd was Dorus Rijkers
ook wel Opa Rijkers genoemd, schipper
van de reddingboot, 'l'oen er een schip in
nood was, dacht ik nu of nooit en door
dat ik geen klompen aan had. op die
avond bevond ik mij op een bijeenkomst
van het Leger des Heils, was ik het eerst
op straat. Ik holde naar liet Ankerpark
want daar lag de- reddingboot. Ik dook
er in en kroop onder het zeil. zodat nie
mand mij zag, Toen de boot buiten was
en de bemanning haar oliegoed moest
aantrekken, was er één die geen olie
goed had- Ik hoorde dit alles wel maar
kwam niet voor de dag. Opa ging te keer
want het moest er wezen- Vloeken dat
hij deed want dat kon hij goed en hij
ten hun hoeden en ze verlieten het huis.
Ma Ash kee-k Ruth aan met een moeder
lijk lachje- Adde ooit wat nodig heb,
kindje, zei ze, dan loop je de achterdeur
maar uit en geef een schreeuw of- Pa en
ik hebben twee stel kinder grootgebracht
onze eigen en de kleintjes van onze
zoon. Die ben nu allegaar getrouwd en
weg- En pa en ik hebben het bijwijlen
wel eenzaam gehad, zonder buurlui-
Ma Ash, zei Ruth opeens. Zou u me
niet willen leren hoe 11 die heerlijke
koekjes maakt?
Ma Ash knikte. Ze ben goed. hè? Ik
wil het je graag leTen.
O, ik weet bijna niets van het huis
houden af! riep Ruth.
Ma Ash keek haar ernstig aan door
haar grote bril.
Da's jammer, kind. Er is geen
mooier w erk ve/ur een vrouw- Maar ge
leer gauw genoeg, wat ge nog niet kunt,
Ik hoop het, zei Ruth.
Coralie nam Suzette op en stapte de
keuken uit- Het was een sprankelende
Maart-morgen- Het zonlicht schitterde in
ontelbare dauwdruppels, de wind rook
naar wijtn, de eerste lach der lente was
in de lucht. Maar Coralie kon er niet op
gewekt. van worden. Zij had het gevoel,
dat de boerderij een grote spinneweb
was. waarin ze- allemaal vastgeraakt wa
ren- In Ruth's donkere ogen was een
glans gekomen, toen ma Asli over eigen
gebakken koekjes en een broedse kip
sprak een glans, die Coralie de schrik
lustte ook graag een borrel, maar 't was
een beste zeeman, in hart en neiren. Het
werd nu tijd om voor de dag te komen
en toen had je Opa moeten horen, ik zal
maar niet zeggen, wat hij allemaal zei.
Vader was ook aan boord en wist het
voor elkaar te krijgen, dat ik mocht blij
ven. Na die dag ben ik altijd op de red
dingboot. geweest- Nu zult 11 misschien
vragen waarom noemde men hem Opa?
Dat kwam zo: hij was 34 a 25 jaar toen
hij trouwde met een oude tante van hem;
deze had al grote kinderen en daarom
werd hij Opa genoemd.
De voorzitter bedankte de heer Bot
voor zijn causerie en verzekerde hem,
dat het publiek volop had genoten-
Na de pauze gaf de voorz. gelegenheid
0111 vragen te stellen.
Bot vertelde eerst nog, dat hij met '11
Texels meisje verloofd was geweest; hij
was hier in de kermisweek- Nu w'as het
de gewoonte om de laatste kermisdag de
reddingboot te proberen. Je kan begrij
pen, dat ik daar naar toe moest- Schoon
vader ook mee- In De Koog aangekomen
bleek het daar feest te zijn; er speelde
ook een muziekcorps- De reddingboot
koos zee, toen de boot de tweede zand
bank had bereikt, sloeg deze door een
zware golfslag om. U begrijpt dat de
feeststemming er meteen uit was. Nu
kwam het reddersbloed voor de dag. Na
2 uur bezig te zijn geweest werden de le
vensgeesten weer opgewekt. Met- de te
genwoordige boten gebeuren er zulke
ongelukken niet meer, want 1111 worden
de boten door lucbttanks weer in bun
oude stand gebracht, na 4-5 min. is alles
weer in orde-
Dokter Renout vroeg of de motor
daar geep last van had. Bot vertelde dat
hier ook voor was gezorgd. De heer Vis-
man vroeg of de Staat hielp om
de 3 ton te halen. Antwoord: gelukkig
niet, want anders zouden wij geen baas
op eigen schip zijn en de schipper moet
alleen baas zijn- Er werd gevraagd of de
Dorus Rijkers ook nog kon zinken- Dat
was volgens Bot zo goed als uitgesloten
omdat de Dorus 34 luchtdichte afdelin
gen heeft- Ook kwam de vraag hoeveel
schipbreuken hij had meegemaakt. De
heer Bot is 45 jaar aan de Maatschappij
verbonden geweest en in die tijd zijn er
65 reddingen geweest, maar hij heeft 165
reizen gemaakt. Van de 65 reddingen
heeft hij 654 mensen aan de wal ge
bracht Gevraagd werd of hij in de oor
log geallieerde piloten had gered- Tot
mijn spijt niet, eenmaal bijna, maar toen
wij er dicht bij waren pikte een Duitse
boot- ze voor ons neus weg.
Werd het reddingswerk nog door de
Duitsers bemoeilijkt? Antwoord: dat di
rect met, wèl moesten wjj varen met
Duitsers aan boord en zodoende kwamen
wij ook aan de weet waar de mijnenvel
den waren, dit was ons niet bekend ge
weest. dit werd geheim gehouden ook in
de Nederlandse tijd. maar doordat die
Duitsers zeeziek werden, kregen wij ge
legenheid in de kaarten te kijken. Na die
tocht is er nooit meer een Duitser mee
geweest. Wij hebben wel angstige uren
gehad, doordat wij door vliegtuigen wer
den beschoten, eenmaal van 's avonds 9
uur tot 's morgens 5 uur.
En zo ging de heer Bot maar door met
vertellen en het beantwoorden van vra
gen- Hij heeft altijd veel van zijn werk
gehouden. Wie lid tan de Reddingmij.
wilde worden, kon zich 1111 opgeven (f3,-
per jaar). Als lid ontvangt men een
boekje, met mooie platen en een jaarka
lender
l)e voorzitter zei, dat men zich altijd
bij hem kon aanmelden- Het was inmid
dels 12 uur geworden en dus tijd om
naar huis te gaan- Bot had andere nog
wel wat door kunnen gaan, want het had
niemand verveeld- Voorzitter bedankte
spr. voor zijn uiteenzettingen en deelde
mee, dat de heer Bol een boekje had ge
schreven getiteld ..Van schipbreukeling
tot Redder", hij toonde een proefnum
mer. Eerstdaags is het bij de Boekhandel
verkrijgbaar-
op haar lijf had gejaagd. En Dallas en
Allan waren veel te gretig naar haar zin
geweest om mee te gaan met pa Ash
naar die oude blokhut.
Het was toch niet mogelijk, dat ze
boeren wilden worden! dacht ze wanho
pig- Het leek haar een volkomen onder
gang- Suzette. die ze in haar arm had,
begon te piepen. Ze huiveide. Zij en Su
zette waren geen kleikegels. zei ze woe
dend tot zich zelf. Neen ze moest lie
ver maar dad dijk w eggaan- Ze moest
ja wat moest ze doen, als ze wegging?
De weg ging langs een bos- Ze stak
het modderige wegdek over en ging dat
bos in. Op een boomstronk een eindje
voor haar uit, zat een roodborstje luid
keels te zingen- Het vloog weg toen ze
naderbij kwam.
Suzette protesteerde toen Coralie haar
op de grond zette. Het mos en de dorre
bladeren van het vorige jaar waren nat.
Suzette prefereerde stad trottoirs, even
als trouwens haar meesteres met haar
hoge hakjes-
Een braamrank slierde langs haar
been en haalde haar kous open-
Verdikkeme, zei ze.
Suzette niesde.
Op een lichtere plek in het bos bloei
den de eerste anemonen en Suzette ont-
d kte met de grootste verbazing een paar
bloeiende wilde viooltjes in de luwte van
een steenblok. Ze blafte van opwinding
toen er een pad uit te voorschijn kroop
en maakte dat ze wegkwam-
(Wordt vervolgd
door G. TH. ROTMAN Nadruk verboden.
89- Mevrouw Smits, die dadelijk be
greep, wat er aan de hand was, holdj
door de keuken naar de tuin. en liet, toen
ze de arme glazenwasser zag spartebn,
onmiddellijk haar zonnescherm neer, 0111
hem daarme3 op te vangen- Nu, het was
juist bijtijds, want geen seconde later
viel de man naar beneden-
90 Hij plofte op het zonnescherm en
belandde toen middenin de prachtige
rhododendrons, die het sieraad van de-
tuin uitmaakte, maar nu tot een vormloze
massa in elkaar geplet werd. Ook het
zonnescherm was er niet zander kleer
scheuren afgekomen, zodat het voor me
vrouw Smits een middagje werd, 0111
nooit te vergeten.
