Oosterend vol politie-uniformen
De moeilijke keus
Toch was er geen vuiltje aan de luchtde dienders kwamen
er musiceren
Hoe Jantje Kruizemunt een erfenis kreeg
Honden aan de ketting worden krankzinnig
9 Augustus 1896
(Kwam eerst Zaterdag in ons bezit. Red.)
De Oosterenders ontvingen Woensdag
avond de Amsterdamse „Dienders". Om
streeks half 12 arriveerden de bussen.
Bijna alle muzikanten werden door hun
gastvrouwen of gastheren afgehaald of
door de muzikanten van Excelsior op de
plaats van bestemming gebracht. Door
dat een tiental agenten aan Den Burg
was gebleven gingen enige Oosterenders
onverrichter zake naar huis. Donderdag
morgen liep Oosterend vol met unifor
men. Per bus van TESO gingen er naar
De Koog, anderen per fiets naar de Sluf
ter of de Muy. Velen bleven op het
dorp. 's Avonds om kwart over zeven
maakte het corps eerst een mars door 't
dorp en daarna naar het land van de
heer T. Bakker, (dat voor deze gelegen
heid kosteloos ter beschikking was ge
steld) om te concerteren.
Veel publiek stroomde hierheen. Het
was mooi weer en men vlijde zich in 't
gras of men had plaats genomen op
stoelen en banken. De heer Oskamp
heette 't A.P.M.G. van harte welkom op
Oosterend. Hij bracht ook dank aan de
burgerij van Oosterend, Oost en Nieu-
weschild voor de gastvrijheid en de
heer Bremer voor de organisatie.
Hierop was het woord aan het A.P.M.
G. Het programma was anders dan dat
aan Den Burg. De muziek was in één
woord af. Het was dan ook zeer stil tij
dens de uitvoering. Ieder nummer werd
met een hartelijk applaus beloond. Voor
al willen wij even noemen de piccolo so
lo, die werd geblazen door de heer B.
Post. Buitengewoon! Het extra applaus
MUZIEKNIS OOSTEREND.
Het bestuur van het Amsterdamse Po
litie Muziek Gezelschap heeft de hoop
uitgesproken, dat zij volgend jaar naar
Texel terug mag keren om mede te wer
ken aan de feestelijke opening van de
muzieknis te Oosterend. Gezien de wij
ze, waarop de Oosterenders de Amster
dammers hebben ontvangen', hadden wij
niet anders verwacht!
DE FLAMINGO IS ER NOG.
De flamingo, die omstreeks half Mei
op De Schorren achter polder De Een
dracht werd gesignaleerd, vertoeft nog
steeds in dit dorado voor vogels. Hij is
daar niet alleen: er zijn nog vele soor
ten vogels en tal van sterns zitten nog
op de eieren. Dit zijn de minder fortuin
lijke vogels wier nesten bij de onlangs op
getreden zeer hoge vloed door het water
werden weggespoeld. Dapper als deze
vogels zijn voelden ze er blijkbaar wei
nig voor om bij de pakken te gaan neer
zitten en op hoger gelegen Schorren
hebben ze de wederopbouw ter hand
genomen. Ver na de eigenlijke verken
ningsperiode streken hier nog heel wat
sterns neer. De vogelwachters Dijker en
Moens vermoeden, dat deze laat aange
komen kolonisten van elders zijn ver
jaagd, vermoedelijk van een of ander
strand.
was zeker verdiend! Na nr. 7 nam de
voorzitter van de Politie het woord. Hij
zei, dat tot slot op verzoek van de Oos
terenders een taptoe zou worden gebla
zen, waarin de laatste mars Saint Tri-
phon was verwerkt. Verder bedankte hij
„Vriend Oskamp" voor alles wat hij had
gedaan en vooral de heer C. Bremer
voor de organisatie en de burgerij voor
haar gastvrij onthaal, dat prima in orde
was. Na de taptoe werd er een driewerf
hoera gegeven voor de Politie.
Het Muziekgezelschap werd hartelijk
uitgeleide gedaan.
S.V.C. WON!
Zaterdag speelde het le in het tour-
nooi van Oosterend tegen ZDH 1. Door
omstandigheden waren wij veel te laat
aan Oosterend en werd verzocht twee
keer een kwartier te spelen daar de fi
nale anders veel te laat zou beginnen.
Dit werd door beide partijen goedge
vonden. Voor de rust geeft Dirk ons de
leiding 1-0, doch na de rust maakt Z.
gelijk 1-1. Penalties zullen beslissen.
Eerst is het Z. dat de keeper moet ver
schalken. Zwanenburg plaatst zich ach
ter de bal maar deze wordt er uitge-
stompt. De 2e is raak en de 3e er naast.
Nu is Ale aan de beurt. De eerste twee
schoten worden feilloos gemaakt. S.
heeft gewonnen en keert met de medail
le huiswaarts.
Zaterdagavond een Veteranen-wed
strijd tussen een elftal uit Eierland en
uit De Cocksdorp.
S.V.O. WON HET TOURNOOI
Zaterdagavond werden de seriewed
strijden voorgezet: De eerste wedstrijd
ging tussen ZDH-SVC welke in een 11
gelijk spel eindigde Strafschoppen
moesten de beslissing brengen en daarin
toonde SVC zich de meerdere.
Hierna trad SVO tegen Tex. Boys aan
voor de finale. Dat dit geen gemakkelij
ke opgave was voor SVO, bleek direct,
want de Boys gingen meteen tot de aan
val over, maar de voorhoede greep goed
in. Na ongeveer een kwartier speelt de
r-binnen van S. de bal over de backs
heen, waarop Arie goed doorloopt en S.
met een prachtig schot de leiding geeft.
Na de rust zijn het meest de Boys in de
aanval, maar door schitterend werk van
de keeper wordt de stand tot ongeveer
5 min. voor het einde zo gehouden., tot
dat G. Boogaard met een mooi schot de
stand gelijk weet te maken. Hierin
kwam geen verandering meer, zodat ook
hier strafschoppen de beslissing moes
ten brengen. Eerst nemen de Boys drie
strafschoppen, welke alle drie onbenut
bleven. Daarna is het SVO die het zal
proberen. De eerste gaat naast, maar de
tweede wordt onberispelijk door Arie
ingeschoten, zodat SVO winnaar werd
van de seriewedstrijden.
Jongens, denken jullie Donderdag om
de training?
Nadruk verboden. door G. Tlh- ROTMAN-
35. Boven op een kamer trokken ze
hun natte kleren uit. Meneer Kruize
munt overhandigde ze de hoteljongen.
„Hang ze bij de kachel of in de sole mio,
o caro piccolo!" riep hij uit. 't Was wel
een beetje raar Italiaans, maar de picco
lo begreep de bedoeling, dat was de
hoofdzaak Daar de „kachelio" niet aan
was, werd het pakje in de brandende
zon gehangen.
36. Inderdaad waren meneer Kruize-
munt's kleren de andere dag droog, toen
de piccolo ze terug kwam brengen. Maar
o wee, toen meneer Kruizemunt ze aan
wou trekken kon hij er bijna niet in. Het
pak was verschrikkelijk gekrompen; hij
barstte er om zo te zeggen letterlijk uit.
Het pak was eenvoudig onbruikbaar
geworden
Handbalnieuws S.V.C.
Vergezeld van een mals regentje trok
ken we Zondag naar Oosterend voor de
seriemiddag. Wij waren de enige ploeg
die op kwam dagen, zodat Oosterend
niet meer op ons had gerekend, doch na
enig gepraat brachten ook zij hun elftal
in het veld. SVC werd gesteund door 'n
speelster van SVO, omdat wij een dame
tekort hadden. De aanvallen van beide
ploegen gingen gelijk op, doch doelpun
ten kwamen er niet van. Rust 0-0. Daar
na begonnen we met frisse moed, nadat
Anneke en Annie van doel gewisseld
waren. Na de rust kwam SVC meer in
de aanval, maar we hadden geen geluk
en zo bleef de stand tot het eind gelijk.
We gaan gauw aan de competitie be
ginnen. Als we wat bereiken willen
moeten we zoveel mogelijk komen trai
nen, dames!
MUSEA, TENTOONSTELLINGEN
Het Texels Museum is dagelijks ge
opend van half negen lot half zes. Zon
dags gesloten. Dit museum ligt in de
Westermient tussen Den Hoorn en De
Koog.
In de N.H. kerk te Oudeschild kunt u
een tentoonstelling van oudheden be
zichtigen. (Nagenoeg alles heeft betrek
king op de geschiedenis van Oudeschild
en de N.H. Gemeente van dit dorp, wel
ke thans 300 jaar bestaat). Dagelijks ge
opend van 2-6 uur.
Deze tentoonstelling is in de week van
17 tot 22 Juli ook 's avonds geopend en
wel van 8-10 uur.
DE COCKSDORP—VLIELAND V.V.
Dagelijks van De Cocksdorp: 9,15; 14,30
Van Vlieland, de Hors: 10,30; 15,45.
Op deze diensten rijden autobussen.
RUIM 600 Texelse schoolkinderen
hebben Dinsdagmiddag geboeid geke
ken naar de films, welke door de Ne
derlandse Vereniging tot Bescherming
van Dieren in „Casino" werden ge
draaid. Het nut, de gratie en de schoon
heid van het dier werden duidelijk naar
voren gebracht en daarbij sloot heel
goed aan een film, waarin de goede en
de verkeerde behandeling van het dier
werden gedemonstreerd. 's Avonds
draaide deze vereniging wederom films,
maar jammer genoeg was de zaal toen
zeer matig bezet.
De avond werd geopend door de heer
J. F. Vermeulen, secretaris van het
Hoofdbestuur, die tot zijn spijt consta
teerde, dat niet één lid van het Texelse
politiecorps aanwezig was. „Want de po
litie hebben wij steeds nodig om de die
ren te helpen beschermen. Ook op
Texel". Neem, aldus spreker, bv. het rij
den met de ponnywagens. Op Texel is
het verhuren van ponnywagens o.m.
verleend onder de volgende voorwaar
den: „het gebruik van ponnywagens met
een ponny is uitsluitend toegestaan voor
het vervoer van maximaal vier kinderen
met een geleider tenzij de kinderen niet
ouder zijn dan 10 jaren, in welk geval
maximaal 6 kinderen en een geleider
vervoerd mogen worden; het gebruik
van ponnywagens is alleen toegestaan
voor het rijden op vei harde wagen".
Wordt daar de hand aan gehouden?
Volstrekt niet. Telkens weer zien wij
met ponny's bespannen wagens over
niet-verharde wegen rijden. Telkens
weer zien wij, dat de wagens volbeladen
zijn met volwassenen Deze ponny's, dé
paarden, het marktvee en zo voort wil
len wij beschermen. Hier op Texel en
door de hele wereld. Wij hebben
contact over de hele aarde: van 27-30
Aug. wordt in Den Haag een Internatio
naal Congres gehouden door de „World
Protection", waarbij 104 landen zijn aan
gesloten! H.M. de Koningin, Bescherm
vrouwe onzer vereniging, zal dit con
gres openen. Ons land telt 50,000 leden,
Texel ruim honderd.
Na deze inleiding werden de films
vertoond. Prachtige films over het dier.
Het dier, dat God geschapen heeft, het
dier, dat zo dikwijls onzegbaar leed
wordt berokkend door hen, die scham
per opmerken „het is maar een
(hond, kat, ponny, paard enz.). Maar
een dier! „De rechtvaardige kent het
leven zijner beesten"! De rechtvaardige
zal worden getroffen door de trouw van
het dier. „Waar werd oprechter trouw"...
dichtte Vondel, en toen beschreef hij de
hechte band tussen man en vrouw. Wie
de dieren kent zal echter met tal van
voorbeelden willen aantonen, dat de
grootste trouw gevonden wordt in de
dierenwereld. En daarvan getuigden ook
steeds de films. Films over het lief,
maar ook over het leed in de dierenwe
reld.Hoe geniet het dier met volle teu
gen van het leven als zijn baas hem de
plaats geeft welke hem toekomt, maar
hoeveel leed moet het dier ondergaan
als de baas hem miskent en uitbuit. La
ten wij „slechts" de kettinghond als
voorbeeld noemen! Heeft u wel eens
gezien hoe 'n kettinghond te keer gaat
als u zijn hok nadert? Hij heeft lust u te
verscheuren! Hoe komt dat? Een des
kundige gaf de volgende verklaring:
„Als een hond veroordeeld wordt om
zijn leven lang aan de ketting te liggen
wordt hij krankzinnig." Deze hond dus,
die u te lijf wil en waarvoor u inder
daad angstig moet zijn, deze hond zou
een alleraardigst dier geworden zijn als
hij de ketting nooit had gevoeld. Als hij
van kindsbeen af in het vrije leven was
opgegroeid. Dan zou hij u nu blaffend
van plezier tegemoet zijn gesprongen.
Als een gelukkig dier. Thans is hij een
diep te beklagen schepsel. Dit alles werd
ons duidelijk op de film, die jammer ge
noeg niet door een stampvolle zaal werd
gevolgd, maar gelukkig was de zaal 's
middags tot in alle hoeken bezet door de
jeugd, de volwassenen van straks, en
die hebben het hier begrepen: onze huis
dieren hebben recht op waardige be
handeling. Onze huisdieren kunnen ons
geluk vergroten en geven wij hun daar
toe de gelegenheid dan maken zij ons
op hun beurt gelukkiger door hun
trouw en kameraadschap.
Dat geldt voor honden. Dat geldt ook
voor paarden, voor katten, voor koeien,
enz. Voor alle dieren van huis en hof.
Hoeveel profijt hebben wij van de die
ren! Waarom hen dan te mishandelen?
Waarom worden er nog kalveren als ba
len meel in en op een vrachtauto ge
gooid?! Omdat ze „toch dood" moeten?
Ook daarover werd ons op het witte
doek een boekje open gedaan en dikwijls
bleek, dat de mishandelingen werden
gepleegd door mannen, die cnder de
invloed van sterke drank verkeerden.
Hoe kunnen zulke lieden „eerbied
koesteren voor al wat leeft en groeit",
zoals de woorden zijn, welke onze Ko
ningin heeft gesproken? Onze Koningin,
die de dieren een warm hart toedraagt
en haar kinderen dan ook van meet af
aan grote liefde voor het dier heeft bij
gebracht. Daarvan getuigden ook de
films, opgenomen op paleis Soestdijk.
„En God maakte het wild gedierte
naar zijnen aard, en het vee naar zijnen
aard, en al het kruipend gedierte des
aardbodems naar zijnen aard; en God
zag, dat het goed was".
God zag, dat het goed was. Is het
een wonder, dat reeds van vele kansels
een beroep gedaan is op de mens om
het dier te beschermen? Is het een won
der, dat vele duizenden het voor het
dier opnemen als het wordt gekweld en
onrecht wordt aangedaan? Het is goed
dat wij het dier bijstaan. Dat kunnen
wij met het grootste succes doen dooi
samen te werken in een vereniging, dan
bereikt men nu eenmaal meer dan indi
vidueel. En daarom wekken wij gaarne
op tot het lidmaatschap van de Ned. Ver.
tot Bescherming van Dieren.
In dit artikel hebben wij verschillende
vraagstukken besproken, op verschillen
de zaken van onrecht gewezen Gaarne
hadden wij nog alles hier neergeschre
ven wat de heer G. Nieuwenhuijsen,
Directeur, vertelde als inleiding tot de
films en ter illustratie tijdens de film
vertoning. Ons ontbreekt thans de ruim
te, maar wij mogen aannemen, dat de
ze hierboven neergetypte regels zoda
nig effect zullen sorteren, zoveel begrip
en zoveel mededogen met het dier dat
zich dikwijls niet kan verdedigen, niet
zelf voor zijn rechten kan opkomen
dat de Ver. tot Bescherming van Die
ren straks van Texel kan zeggen:
„Texel is ook een goud boltje voor wat
de bescherming der dieren aangaat,
daar heeft men ons begrepen, daar wor
den de dieren goed behandeld. Daar
kruipen geen volwassenen in een ponny-
kar, daar gooit men de kalveren (enz.)
niet als balen meel in de auto. Texel is
ons aller voorbeeld". En dat was ook het
doel van deze propagandamiddag en
-avond.
OPVOEDINGSMOEILIJKHEDEN.
De Directeur van de Stichting voor
Geestelijke Volksgezondheid in Noord-
Holland verzoekt ons te willen medede
len, dat het Bureau voor opvoedings
moeilijkheden, gevestigd in het Raad
huis te Den Burg (soc. werkster mej. A.
v. Veen), van 15 Juli t.m. 31 Augustus
a.s. gesloten is.
ESPERANTO EN HET EUROPEES
PARLEMENT.
De heer E. Gracchero, lid van het Ita
liaanse Parlement, is voornemens om in
de in Augustus a.s. te houden vergade
ring van het Europees Parlement, een re
solutie in te dienen ten gunste van Espe
ranto als wereldtaal.
(Vervolg van eerste pagina.)
gels verklaren ons, waardoor de badin
richting zo lang op zich liet wachten:
„Van de verdere werkzaamheden der
commissie staat weinig meer geboek
staafd; doordien de leden dier commissie
resp. allen van hier zijn vertrokken om
elders hunne woonplaats te vestigen,
geraakte de zaak in het vergeetboek".
Een VVV in de maak.
Twee jaar later, 10 Juni 1898 kwamen
verschillende belangstellenden in de be
vordering van het vreemdelingenver
keer bijeen. O.m. werd besloten circu
laires over Texel te zenden aan burge
meesters, secretarissen, notarissen, post-
directeuren enz. enz Men hoopte in het
najaar een VVV op te richten. Dit zou
echter nog. tien jaar duren!
Gebrekkige verbinding.
Toch zou De Koog in datzelfde
jaar nog een bijzonder gebeuren bele
ven: op 14 Augustus 1899 werd de tele
foondienst geopend. In een wip kon men
spreken met degenen, die men opbelde.
Wie aan de telefoon denkt, denkt aan de
moderne tijd, maar in hetzelfde jaar, dat
De Koog zijn telefoon kreeg, klaagt een
toerist (J. Korver) in een ingezonden
stuk over „de niet voldoende middelen
van gemeenschap tussen de dorpen van
het eiland, waardoor zelfs de uitstekend
gelegen badplaats aan de Koog een
schraal bezoek heeft". O, mocht de man
thans eens de dienstregeling van TESO
kunnen bekijken: de bussen rijden af en
aan over heel Texel! Maar.heeft die
man wel een autobus op het oog gehad?
Niet eerder een tram? 11 October 1901
verleende de Raad aan de heer D. de
Leeuw voorlopige concessie voor het
aanleggen van een tramweg van Oude
schild naar Burg en Waal (Texel heeft
echter nimmer een tram gekregen!)
Verdwenen
OPGAAN, blinken en verzinken
In de krant van 20 Juli 1902 vinden wij
een kort bericht, waarin opgemerkt
wordt, dat het „voor de bezoekers van
de Koog en het strand zeker jammer is,
dat het Paviljoen van de duinen is ver
dwenen. „Om dit gemis eenigszins te
vergoeden is door Jan v.d. Wal c.s. een
tent op het strand aangebracht, waarin
de bezoekers ruimschoots hunnen dorst
kunnen lesschen aan bier en andere ver
frissende dranken. Bovendien bestaat
er gelegenheid voor de baders om zich
op het strand te ontkleeden en na het
baden weer op te knappen".
Nieuw paviljoen.
Het spreekt vanzelf dat de Koog zich
zou herstellen, dat het verdwijnen van
het eerste paviljoen een „retirer pour
bien sauter" zou zijn en dat komt uit,
want op 28 November 1905 wordt de
bouw aanbesteed van een nieuw Badpa
viljoen. Laagste inschrijver was C. Kuijp
voor f 1305Hem werd dit werk ge
gund, de raming was f 1600.
Een Badhotel.
EEN goed jaar later werd aanbesteed
de bouw van een badhotel op de dui
nen aan de Koog. De uitslag was als
volgt: A. Krijnen, Den Helder f 14,581,-;
Klaassen, Den Helder f 11,300,P. J.
Zoetelief f9,700,—; L. Bruin f9,139,—;
J. J. van Wessem f 9,104,en C. Huis
man f 9,095,(Dit hotel werd gebouwd
door Bruin en Van Wessem).
In haar blad van Zondag 23 Juni 1907
kan de redactie van de Tesselaar haar
hoofdartikel wijden aan de opening van
het Badhotel, dat de heer Jan Flens had
laten bouwen. Juni 1907, 43 jaar gele
den werd de Koog badplaats. Een jaar
later werd de VVV Texel opgericht
FEUILLETON
HOOFDSTUK I.
Jill had nooit gedacht, dat ze zo down
kon zijn, zó terneergedrukt en ellendig.
Haar werk kon ze niet goed meer doen.
Ze wist niet meer wat ze aan moest.
Buiten de prachtige bloemenwinkel
reden de bussen van Piccadilly voorbij;
binnen rook het naar lelies en rozen en
straalden het blauw van delphiniums en
violen en de wonderlijke kleuren der
orchideeën.
Jill leek zelf op een bloem. Donker
haar en blauwe ogen, die ver van elkaar
stonden in een roomblank gezichtje. „Ik
ben in een verkeerde tijd geboren", zei
ze een beetje nijdig tot zich zelf. Ik ben
geen meester van mijn eigen leven.
Wat moet er van dat leven worden op
deze manier!"
Het was gisteren allemaal begonnen,
toen ze haar vrije middag had gehad.
Het had zo goed en harmonieus kunnen
zijn. Het was een mislukking geworden.
Montie Fane had haar gevraagd of ze
zijn vrouw wilde worden. Dat had ze al
enige tijd voelen aankomen en ze was
dus niet onvoorbereid geweest.
Haar ouders waren, drie jaar geleden,
gestorven en zij was met haar broer
naar Londen gekomen om daar te pro
beren hun brood te verdienen en als
het mogelijk bleek méér dan hun
brood. Jill was nu een en twintig en
Dick een paar jaar ouder.
Ze hadden met Montie kennis ge
maakt toen ze de kleine flat huurden,
waar ze nu woonden en die vlak onder
het dak van een huis in Pimlico lag
's zomers heet en 's winters koud, maar
overigens gezellig en knus. Montie had
een zit-slaapkamer op de verdieping on
der hen. Hij werkte op een kantoor in
Victoria Street, wat voor hem gemak
kelijk dichtbij was, heel wat gemakke
lijker dan voor Dick, die in de City
werkte Dick had op een morgen Mon-
tie's scheerwater omgeschopt, dat op het
portaal voor zijn deur stond. Er waren
excuses gevolgd en daarmee was de
kennismaking ontstaan en die ken
nismaking was als vanzelf tot een
vriendschap geworden tussen hen
drieën.
Ongelukkigerwijze kon Jill voor Mon
tie niet anders voelen dan als 'n vriend.
Hij was een beste jongen, onkreukbaar
en trouw. Als je mei hem trouwde zou
je van vroeg tot laat voor je werken.
En hij was practisch en kundig in alles.
In het huishouden was er niets, dat hij
niet doen kon. van schoenen poetsen tot
een keurige maaltijd bereiden. En hij
zou nog op je verliefd blijven al had je
waterogen van verkoudheid. Om kort
te gaan: hij was het soort man, dat on
der alle omstandigheden een ideaal-
echtgenoot blijkt te zijn, maar waarop
een meisje niet licht verliefd wordt. Hij
was te degelijk. Hij was te goed om waar
te zijn. Hij was één uit duizenden en je
moeder zou altijd zeggen, dat je met
niemand beter kon trouwen dan met
hem.
En gisteravond was Montie vroeg
thuisgekomen. Hij had geweten dat Jill
haar vrije middag had en hij was
naar boven gekomen, een beetje opge
wonden en had gezegd, dat hij haar
graag wilde spreken. Ze had dadelijk
begrepen wat er komen ging, maar noch
de tegenwoordigheid van geest, noch de
snelheid van gedachte gehad om het af
te wenden. Dat vond zijn oorzaak ook
wel in het feit, dat ze wist, dat Montie
nog niet trouwen kon. Hij verdiende
nog te weinig en, gezien zijn karakter,
kon hij dus nog niet met een huwelijks
aanzoek komen. Daar had ze eigenlijk 'n
beetje op gerekend. Maar hoe had ze
kunnen weten dat juist die morgen mr.
Wellwyn hem in zijn privé-kantoor ge
roepen had om hem te zeggen, dat de
oude mr. Hodson met pensioen ging en
dat dus mr.. Hodson's plaats open kwam
en dat mr. Wellwyn tot de conclusie
gekomen was, dat niemand hem beter
vervangen kon dan Montie. Hij had ge
zegd wat zijn salaris zou zijn en hem op
de schouder geklopt en gevraagd: Kan
ik op je rekenen, Fane?
En Montie had onthutst geantwoord:
Natuurlijk, meneer. U begrijpt hoe
dankbaar ik ben.
Op weg naar huis was hij bij een ju
welier aangegaan en had een ring ge
kocht. Want hij twijfelde er geen ogen
blik aan, dat Jill zijn aanzoek zou aan
nemen. Ze zou haar neus en haar maag
wel vol hebben van die bloemenwinkel.
Ze zou wel meer dan genoeg hebben van
Ja, mevrouw en neen juffrouw en alstu
blieft meneer. En ze zou dankbaar zijn
voor een eigen, gezellig huisie, waar ze
meesteres was en niet naar de pijpen
van anderen hoefde te dansen. Ergens in
de buitenwijken wilde hij gaan wonen.
Een huisje met een tuin, waar ze lathy
rus konden hebben en rozen en muur
bloemen. Het leek hem 'n heerlijk idee.
En vanavond zou hij alles in orde ma
ken en Jill meenemen om ergens lekker
te gaan eten. Met dit plan in zijn hoofd
haalde hij geld bij zijn bank en met wat
er overschoot na het kopen van de ring,
stapte hij naar huis. Hij kon zijn spaar
geld nu aanspreken. De hemel zij dank,
dat zijn ouders hem al vroeg geleerd
hadden zuinig en degelijk te zijn. Nu
kon hij naar 't meisje van z'n keuze gaan
en haar een veilige toekomst aanbieden
en zeker zijn, dat hij met open armen
door haar werd ontvangen:
Maar juist daarm vergiste hij zich.
Jill had haar eigen mening over liefde
en huwelijk. Zij verwachtte de man van
haar dromen, de man, die volgens haar
vriendinnen een waandenkbeeld was en
niet bestond. Hoe hij precies zou zijn,
had ze niet goed kunnen zeggen, maar
hij zou een persoonlijkheid hebben
waarvan een kracht uitging een
kracht uitging naar haar, die haar om
hulde in een stralende liefde en haar
aan hem bond, onverbiddelijk. Of hij
rijk was of arm of met haar trouwde of
niet, dat kwam allemaal in de tweede
plaats. Zij zouden elkaar liefhebben.
Trouwen was de moeite niet waard zon
der zulk een liefde, vond Jill en ze
wist dat ze daarin gelijk had.
Montie kwam de kamer in en zei:
Hoor es, Jilly er is iets ge
beurd. De oude Hodson gaat met pensi
oen en ik heb zijn baantje gekregen.
Stel je voor, wat een bof.
En toen had ze geweten wat er zou
komen en het was pijnlijk geweest. Hoe
had ze het kunnen afwenden7 Zij legde
de doek neer waarmee ze bezig was de
kopjes af te drogen en zei:
O, toe Montie, zeg het niet. Ik kan
het niet. Toe vraag het mij niet.
Het was er uit vóór zij het wist en
toen ze het gezegd had, beet ze op haar
lip uit angst dat ze een dwaze vergis
sing begaan had.
Montie's gezicht betrok. Hij had de
ring in zijn zak en hij was zo zeker ge
weest. Hij zei: Maar Jill, heb je dan ge
weten hoe ik al die tijd voor je gevoeld
heb?
Nu antwoordde ze onomwonden. Wat
voor nut zou het hebben, de zaak te
verbloemen?
Ja, zei ze.
Maar Jill, je wijst me toch niet af?
Ik geef zoveel om je.
Dat weet ik. Maar zie je, ik voel
niet zo voor jou.
(Wordt vervolgd.)
