Cjroen 'wartxjexels in het harL,
Geslaagd feest
Fancy-Fair S.V.C.
Wij maakten een
goede beurt
Langs gevaarlijke banken en
zonnebadende robben naar Vlieland
Nog drie weken
paradijs
Texels oudste ingezetene Vrijdag 94 jaar
„Honderd jaar worden?
Nee, daar verlang ik niet naar.
Per fan Plezier of vrachtauto over de Vliehors
WOENSDAG 9 AUGUSTUS 1950
TEXELSE
63e JAABGANG. No- 6450
COURANT
Uitgave N.V- v-h. Langeveld De Rooij
Boekhandel Drukkerij Bibliotheek
Den Burg - Texel - Postbus 11 - Tel 11
Verschijnt Woensdag» en Zaterdag»
Bankrek.: Rotterdamsche Bank en Coöp.
Boerenleenbank Postgiro 652-
Abonnementsprijs f2,75 per half jaar.
TEXEL'S OUDSTE INGEZETENE, me
vrouw de wed. F. Bremer-Timmer,
Nieuwstraat, Oosterend, hoopt overmor
gen, Vrijdag 11 Augustus a.s., haar 94e
verjaardag te vieren.
Een krasse
vrouw, kras
ser dan velen
die jonger
zijn dan haar!
Zij is nog
kaarsrecht en
nog uitste
kend ter been
De lezers zul
len zich her
inneren, dat
rog
zij vong jaar
opmerkte: „Ik
kan lopen als
een kievit!"
Ja, wat dat
betreft: ze
gaat nog dik
wijls op visi
te, Zondags
naar de kerk
en doet een
boodschap, als dat zo uitkomt. Jammer,
dat haar ogen al minder worden. „Ik
zie alles als in een waas, als u nu zo
tegenover mij zit kan ik u nauwelijks
onderscheiden", zei ze en zo heeft de
ouderdom haar meer kwalen gebracht-
Wij waren dan eigenlijk ook helemaal
niet verwonderd toen zij op onze opmer
king „U wordt misschien ook wel hon
derd jaar, net als uw neef" (wijlen de
heer Jan Trap), antwoordde: „Daar ver
lang ik werkelijk niet naar"- En wij be
grepen dat.
Vierennegentig jaar. Een zeer hoge
leeftijd. En dan nog iedere Zondag naar
de kerk! „Ik ben enige maanden gele
den erg ziek geweest, vertelde ze ons,
„maar nu voel ik mij sterker worden en
eerstdaags kan ik Zondags stellig weer
tweemaal naar de kerk. Maar toen ik 't
bed moest houden, kon ik Ds. de Wolf
ook beluisteren, want ik heb een gehoor
apparaat, dat in verbinding staat met
de kerk, er zijn hier verscheidene men
sen, die op die manier de preek beluis
teren. Wilt u dat apparaat eens zien?"
En ze ging ons voor naar een ander ver
trek.
Wij zeiden, dat zij nog zeer kras was
cn zelden een ingezetene hadden ont
moet, die boven de negentig nog zo
kwiek door haar woning liep! „Mijn
nicht in Amerika is al 94 geweest en die
maakt nog zelf haar huis schoon en daar
na schildert ze haar woning! Ik heb veel
familie in Amerika, doordat vier tantes
en een oom destijds daar weet u wel
niet van de Oceaan overstaken. Als ik
jarig ben komen er altijd geschenken uit
Amerika!" En zo vertelde ze voort over
alles wat haar belangstelling had.
Aan de andere kant van de tafel lag
een boek „Het wonder der jarenl' door
Aart Romein. Toen wij afscheid hadden
genomen van deze kiasse vrouw, dach
ten wij terug aan de titel van dit boek,
dat het leven van een jongeman be
schrijft. Dit boek hebben wij nog niet ge
lezen, maar die titel greep ons toch even
aan: „het wonder der jaren". Wij wor
den geboren, groeien op. Soms volgt een
vroege dood, soms worden wij zeer oud.
En in die tijd, welke ons is toegemeten,
gebeuren de wonderen. De wonderen
van iedere dag, ieder uur, ieder jaar.
Vele wonderen beschouwen wij al niet
meer als een wonder, bv. als wij altoos
een goede gezondheid genieten. Als het
ons meeloopt. En dat is dan uiteraard
ook weer een nieuw wonder, een won
der omdat wij aan die zegeningen zo won
derlijk voorbij gaan. Soms kan het zijn,
dat wij sterk denken aan de zegeningen,
die ons deelachtig werden als ziekte
of gebrek ons overkomen. Het gemis
wordt gevoeldAls wij niet meer vrij
zijn. Niet meer jong, niet meer kunnen,
wat wij vroeger zonder moeite presteer
den.
Deze zeer oude vrouw, zij kan niet
meer lezen, al in geen 8 of 9 jaar. Dat
voelt zij als een groot gemis. Zij is zeer
bijziende. Maar zij aanvaardt alles in
diep, rotsvast vertrouwen op God, die
haar al die dagen des levens heeft gege
ven. Dat begrepen wij des te sterker,
toen zij een spreuk uit de Prediker aan
haalde.
Wij hebben haar bij het afscheid har
telijk gegroet en de hoop uitgesproken,
dat wij haar volgend jaar opnieuw zou
den ontmoeten en dat zij ons dan kon
vertellen, dat zij geen pijn meer in haar
benen had, want dat heeft zij
helaas als zij op bed ligt om te rusten.
De bezoeker verlaat het vriendelijke
huisje aan de Nieuwstraat, waar weer 'n
oudste ingezetene van Texel woont. Hij
passeert na enkele stappen het huis,
waar Jan Trap zijn honderdste verjaar
dag vierde
De bezoeker vindt Oosterend in de
volle zomer: badgasten wandelen of fiet
sen door de kleine straatjes. Ze kopen
Texels roggebrood in een klein winkel
tje, met nog kleiner etalage, waar een
lange lijst de prijs van het brood, koek
en gebak vermeldt „korsjes, rogge
brood, bruin, jodekoeken".
Schoon is deze dag, de zon staat in volle
glorie boven het dorp, dat nog zoveel
van die aardige, schilderachtige plekjes
heeft. Zo intiem leunen ze tegen elkaar,
die huisjes, met hun houten topgevel-
tjes. Witgelijnd, fel, blinkend wit als de
zon door de wolken breekt! Maar donker
groen rijzen de linden rond de zeer ou
de toren op het Kerkplein. Hier heeft
men 60 jaar geleden een barometer aan
gebracht, onder de linden, tegen de
muur van het kerkhof. Ten dienste
denken wij van de vissers, die gunstig
weer wilden hebben en moesten hebben
om veilig over de baren te kunnen zei
len met hun kleine, ranke scheepjes. Ba
rometer, hulp en vooi lichter, opdat het
gevaar waarin de vissers dikwijls leef
den, tot een minimum kon worden be
perkt, want was er volgens de barome
ter storm op til, wel, dan ging de ver
standige visser niet uit de wal! Een ba
rometer aan de rand van een kerkhof.
Dat vonden wij wel zeer kras!
Die barometer stond op onverander
lijk. Ook Oosterend is onveranderlijk
mooi en schilderachtig gebleven. Jam
mer, dat Oosterend niet ergens aan de
rand van de duinen der Noordzee ligt!
De bezoeker trof ook de keurig onder
houden straatjes: hoeveel bezems zijn
hier Zaterdags in de vroege morgen in
beweging? Hem trof ook de onbevangen
bouw uit vroeger jaren: zie bv. die
Hoekstraat, waar is de rooilijn toch? Des
te sterker wordt men door dit alles ge
troffen als men zojuist uit de grote stad
is teruggekeerd om daar iets anders
te vinden, maar nimmer iets beters!
ENGELSE SCHOLIEREN ZONGEN.
Na de godsdienstoefening van de N.H.
Gemeente te Den Burg in het gymna
stieklokaal aan de Molenstraat heeft een
koor van Engelse jongens en meisjes,
scholieren van de Godalming school bij
Guildford in Surrey, drie coupletten ge
zongen van een Engels kerklied. („He
who would valiant be against all dias-
ter").
DS. J. J. BUSKES VOORTAAN WIJK-
PREDIKANT.
Het Kerkbeurtenblad meldt, dat ds. J.
J. Buskes tegen September zijn arbeid
voor „Woord en Wereld" in de Ned.
Herv. Gem. te Amsterdam, dus het evan
gelisatie-werk, voor de dienst in wijk 27
dezer gemeente (in de buurt van de
Oranjekerk, Sarphaticpark) zal verwis
selen en daarmede de opvolger worden
van wijlen ds. G. A. den Hertog, die op
3 Mei jl. is overleden.
Onze Feestcommissie heeft de jeugd
van Texel een denderend feest bereid
door een goochelaar, een poppentheater,
een sneltekenaar en een accordeonvirtu
oos te laten optreden. Ongeveer 1000
kinderen hebben dit feest meegevierd en
meegeleefd Is er groter attractie voor
de jeugd dan 'n goochelaar-in-topvorm,
een poppenkast met wonderlijke figu
ren, die wonderlijke dingen beleven, een
sneltekenaar, die in een oogwenk de
grappigste voorstellingen schetst?
Duizend kinderen leefden vol span
ning mee met de avonturen van de tot
helden of boeven omgetoverde poppen.
De jeugd gilde het uit of hield de adem
in, al naar gelang de loop van het ver
haal. Je kon ze tot ver buiten Den Burg
horen! Het feest slaagde dan ook naar
wens. De Coca Cola van de Eerste Texel
se Advocaatfabriek lieten ze zich goed
smaken.
's Avonds was er feest voor de vol
wassenen, die de prestaties van de goo
chelaar eveneens zeer kras vonden. Ook
werd het optreden van de accordeonvir
tuoos en de sneltekenaar zeer gewaar
deerd. Wat te zeggen van de poppen
kast? Wij geloven, dat de volwassenen
nog het meest genoten van de bijval der
kinderen. Ja, dat was ook 's avonds
enorm! En men dacht terug aan zijn ei
gen kinderjaren!
Ongeveer 1000 volwassenen waren
naar het Park gekomen, nadat ze zich
hadden voorzien van een entreebewijs,
dat slechts één kwartje kostte. Je kocht
het aan het loket, waar 's Maandags de
marktmeester zitting houdt. De markt,
de handel, de ernst des levens. En de
poppenkast. Ernst en flauwe kul. Een
lach en een traan.
Zo is dit leven.
Sportvereniging SVC hoopt Vrijdag
avond om 8 uur haar fancy-fair te ope
nen. In de o.l. school zijn diverse attrac
ties, o.a.: het rad van avontuur, schiet
tent, sjoelen, tijd raden en als extra at
tractie het ballerospel met als hoofdprijs
een staande schemerlamp en nog tal van
andere spelen. Bovendien wordt er een
verkoping gehouden van textielgoede-
ren en handwerkstukken tegen sterk ge
reduceerde prijzen. Dit is de kans voor
iedereen om zich in deze tijd van iets
goeds te voorzien!
Al deze goederen zijn nieuw De zeer
uitgebreide collectie loopt van (ragfijne)
linksgeweven dameskousen tot (zeer
warme) heren pullovers, dus voor elck
wat wils! Op zo'n ouderwetse fancy-fair
maakt men schoon schip, dus, dames en
heren, weest er vroegtijdig bij!
In de theeschenkerij wordt u het ver
rukkelijkste kopje thee geserveerd en
in de oliebollentent wordt men op de
heerlijkste oliebollen vergast. Een gezel
lig zitje. Het geheel wordt opgeluisterd
door muziek.
Een ieder brenge een bezoek aan deze
fancy-fair!
GEEFT MILD.
Vandaag, Woensdag 9 Aug., wordt een
straat- en huis-aan-huis collecte gehou
den voor het reclasserings-, opvoedings-
en verzorgingswerk van de vereniging
„Het Hoogeland". Geeft mild voor dit
werk onder alle gezindten, want er is
veel geld nodig.
(Ingezonden).
Het was Donderdagsavonds, ergens in
Amsterdam. Buiten viel de regen in
stromen neer en de Amsterdammers
zochten hun toevlucht in een van de
vele restaurants, bioscopen of bij de
radio.
In een huiskamer zaten een meneer,
een mevrouw en een Texelaar. Ze
wachtten op de slag van half negen. De
Texelaar omdat hij Texelaar was en dus
een programma van Wessel op Tessel
absoluut moest horen. De anderen om-
lat ze de laatste dagen zoveel goeds over
Texel hadden gehoord, dat ze niet meer
wisten wat ze er van geloven moesten
en dus wel eens wilden horen of „Vrij
en Blij" al die beweringen zou bevesti
gen.
Eindelijk was het zo ver. De zo be
kend geworden openingsmelodie klonk
door de aether en direct daarna het
Texel-lied. De Texelaar zette een triom
fantelijk gezicht. Zie je nu wel! Een land
door de eeuwen heen uit zee omhoog
getild en op dat land duinen, bossen,
schapen, vriendelijke, gastvrije dorpjes
en een volk vol levenslust! Hij had mets
te veel gezegd. Henk Dorel bevestigde
zijn verhalen volkomen.
Maar, owee.Daar klonk het ap
plaus. en gefluit! De Texelaar kromp
in elkaar. Meneer trok veelbetekenend
aan zijn pijp. Weer een lied, weer ge
fluit.... Moest dat nu beslist zo, dacht
de Texelaar. Konden zijn eilandgenoten
nu niet op een andere manier hun en
thousiasme uiten? De aardigheid was er
voor hem al lang af.
„Hinderlijk dat gegier, hè?" vroeg
mevrouw. „Het lijkt wel of ze iemand
uitfluiten".
„Misschien is het de wind, want het is
nogal slecht weer", waagde de Texelaar
met een schuin oogje naar meneer op te
merken. Deze zei niets.
Vlot werd een mooi programma afge
werkt. Vlot werd er na ieder nummer
„gegierd". Toen was het afgelopen en
keek de Texelaar meneer weer aan, in
afwachting van diens commentaar. Een
flinke haal aan de pijp en toen
„Je eilandgenoten zijn volgens Dorel
vol levenslust Ik neem dat direct aan.
Maar dat geeft ze nog niet het recht om
altijd en overal te fluiten. Soms kan
fluiten een belediging zijn. Vertel ze dat
maar eens bij gelegenheid, Texelaar!"
Die Texelaar was ik. A. M.
(„Uitfluiten". Geachte schrijver en
vriend van Texel, waarom heeft u uw
kennissen niet even medegedeeld, dat er
zoveel buitenlanders onder de luiste
raars waren! Onder die buitenlanders
bevinden zich vele Engelsen en in Enge
land geeft men zijn waardering voor 't
gebodene te kennen door snerpend ge
fluit! Red.)
TEXELSE MARKT.
Den Burg, 7 Aug. 1950. Aangevoerd:
80 lammeren f 40-f 55. 25 schapen f 70-
f 90. 8 pinken f 450-f 550. 2 koeien f 750-
f 850. 30 biggen f 55-f 70. 9 n. kalveren
f 40-f 55.
TENTOONSTELLING.
Morgenavond zal de T.I.S.N.A. (ten
toonstelling Indonesië-Suriname, Neder
landse Antillen) een tentoonstelling ope
nen in de Mulo. Daar zullen te zien zijn
stands met betrekking tot Land- en Vol
kenkunde, een inzending van het Ko
ninklijk Huisarchief, u krijgt daar een
beeld van het werk der zending enz.
(Zie ook volgend nummer).
ZITTING CONSULTATIEBUREAU.
Het Consultatiebureau voor Zuigelin- j
gen houdt Woensdag 9 Aug. a.s. zitting
op de bekende uren.
BEVORDERD.
Maarten Dijt Jbzn., Haffelerweg, Den
Burg, leerling van de Ambachtsschool te
Den Helder, afdeling metaalbewerken,
ging over naar de tweede klas.
MIDDENSTANDSDIPLOMA.
Mevr. A. G. Dijksen-Grisnigt, mej. B.
K. Dros, M. Zijp, P. G. v. Heerwaarden,
J. L. Hoogerheide, H. Bas, P. Brouwer
en L. Burgman behaalden het midden
standsdiploma.
NAAR PERU.
Naar de heer H. J. Keijser. schapen-
exporteiir alhier, ons mededeelt, zijn
gisteren 25 een-jarige schapen, 6 ram- j
lammeren en 5 ooilammeren naar Peru j
verscheept.
STUDIEBEURZEN.
De Burgemeester van Texel maakt be
kend, dat de Bestuurders-Collatoren van
het Hettema-Heerema- en het Houcke-
maleen te Bolsward voornemens zijn
over te gaan tot het geven van enige stu
diebeurzen.
Nakomelingen uit de familie van de
Stichters, die naar een dier beurzen
wensen te dingen, zullen zich, onder
overlegging van een geboorte-akte en
met vermelding van genoten onderwijs,
vóór 1 September a.s schriftelijk kunnen
aanmelden bij D. de Way, Groot Kerk
hof te Bolsward. De gegadigden dienen
de leeftijd van 12 jaren te hebben be
reikt en die van 24 jaar niet te hebben
overschreden. De begiftigde zal vrij zijn
in de keuze van een vak van studie. Een
vergelijkend examen wordt gehouden in
October a.s.
De loco-burgemeester voornoemd,
TH. R. HIN.
VELE TOERISTEN, vrienden van Texel, hebben de goede gewoonte om
eenmaal per iaar via het Gouden Boltje een trip naar Vlieland te maken. Om
zich te laten imponeren door de Vliehors, die 10-15 kilometer lange zandplaat
aan de overkant van het Eierlandse Gat om robben te zien en om pal van de
Noordzijde de vuurioren van De Cocksdorp in ogenschouw te nemen mitsga
ders de alsmaar voortgaande duinafbrokkelingen waardoor er weinig land
meer ligt tussen de toren en de zee.Welnu, een trip naar Vlieland stelt
niemand teleur! Aan de noordoostpunt van Texel vindt ge 'n klein motorboot
je „De Zeemeeuw", dat langs een onnavolgbare kronkelweg op de Vliehors
af gaat.
Eerst honderden meters vlak langs de
Texelse kust, waar het water al meteen
tot zeer grote diepte reikt, geen water,
voor baders, leerling-zwemmers, ot
volleerde zwemmers, want er staat een
krachtige stroomGeen wonder, dat
hier borden op dit gevaar wijzen en wie
zijn gezond verstand gebruikt zal het
dus wel uit zijn hoofd laten om hier een
duik te nemen: men speelt met z'n leven.
Maar „De Zeemeeuw" snijdt er prachtig
door. Ongeveer ter hoogte van het steile
duin voor de vuurtoren zwenkt kapitein
Boon zijn schip naar rechts en met een
wijde bocht gaan wij in de richting van
de Robbenplaat. Een plaat met robben,
veel robben zelfs. 1 September zal de
jacht op deze robben worden geopend, 2
September zullen ze het vege lijf willen
redden zodra het geluid van een nade
rend (jacht)bootje tot hun kleine oor-
gaatjes doordrmgt. Dan zullen zij met
vaart van de zandplaten glijden, het zil
te nat in, toch weer boven komen omdat
hun grote nieuwsgierigheid en onbe
kendheid met de piin van de kogel
hen daartoe dwingt.
Maar vandaag is er geen vuiltje voor
hen aan de lucht. De Zeemeeuw komt
dichter en dichter bij, zij zien hem wel,
maar aanvankelijk reageert niet een
van hen op het zware geronk van de
motorBadgasten roepen over en weer,
van bak- naar stuurboord, maar de
mens-zonder-kwaje-bedoelingen kan de
robben blijkbaar geen angst inboeze
menZe blijven lekker lui op de bank
liggen zonnen. Ach, ook zij hebben echt
behoefte aan wat zon, na al die dagen
van regen en donkere luchten. Twee
robben huppelen het water in, maar als
de boot parallel passeert op een hon
derdvijftig meter kruipen ook die
twee andere zeehonden weer gauw
op het droge!
Ongeveer een uur lang vaart men over
het Eierlandse Gat. Om half elf bereikt
men een kleine steiger, waarachter de
Vliehors ligt. Een smal gedeelte, maar
toch nog ruim twintig minuten wande
len. Maar u hoeft niet te wandelen, want
een zeer ijverige koetsier heett 'n platte-
wagen-met-banken tgen de steiger ge
reden, drie paarden in het tuig, en een
ijverige chauffeur heeft een vrachtauto
met-banken tegen diezelfde steiger ge
plaatst, beide voertuigen pal tegen de
aanlegplaats, zodat ge geen enkele voet
stap op de Vliehors behoeft te zetten!
Ge kunt van Texel naar Vlieland, zon
der met zand in aanraking te komen! Ge
laat u neervallen in een stoeltje op het
- «jftg
.sterke stroming.
Kamphuis .De Robbenjager" in
duinen achter de Noordoostkust
terras van Hotel Bruin, het Vlielandse
Badhotel, zonder ook maar één ogenblik
zand onder uw schoenzolen te hebben
horen knarsen. Dat hebben wij, 20e eeu-
wers, dan toch maar weer bereikt! Dank
zij Stalhouderij en Manege „Vlieland" en
het autobedrijf van de aannemer Hof-
stra. Voorheen vorig jaar lag daar
dat Vlielandse steigertje eenzaam en
verlaten in de wijdheid van zee en zand.
Ge moest wel wandelen wilde ge op
Vlieland zelf korrffen, want de Vliehors
leent zich nu eenmaal niet voor een
fietstochtje. De oudere toeristen zul
len de hierboven genoemde service ze
ker appreciëren, maar de jongeren gaan
waarschijnlijk liever te voet of met de
fiets aan de hand. Bij mooi weer loopt
de steiger tot aan het droge zand.
Op Vlieland.
En dan staat ge op Vlieland. Half elf.
Reeds om kwart voor vier onderneemt
„De Zeemeeuw" de laatste reis naar
Texel en daardoor kunt ge helaas maar
enkele uren op Vlieland zelf vertoeven.
Wie dit eiland niet kent, wil het natuur
lijk graag even helemaal in ogenschouw
nemen. Hij rijdt of laat zich lijden over
de kustweg naar het dorp het enige
dorp Oost-Vlieland (580 inwoners),
dat veel gemeen heeft met De Cocks
dorp: één rechte straat met aan weers
zijden bomen. Klein zijn de huisjes, toch
vinden daar velen onderdak als de ons
verstrekte inlichtingen tenminste be
trouwbaar zijn: „Wij hebben op het
ogenblik (Zondag 6 Aug. 1950) 4000 gas
ten, er is hier thans geen schoorsteen
meer te huur".
De bezoeker, die dit stukje schrijft,
kon moeilijk controleren of dit cijfer
juist was, want hij zag Vlieland op het
midden van de dag, op een tijdstip der
halve, dat het grootste deel der gasten
aan tafel zit! Aan het strand was het
daar omstreeks twee uur dan ook vol
strekt niet druk, lang niet zo druk bv.
als aan De Koog, aan een Schevenings
aspect dachten wij dan ook niet!
Een affiche voor het raam van een
burgerwoning vertelde, dat er iedere
Dinsdagavond een tocht naar het Boo-
menland wordt gemaakt. Deze trip
wordt georganiseerd door de Stalhoude
rij en Manege „Vlieland". Men gaat heen
en weer met gestoffeerde Jan Pleziers,
die met guirlandes van bonte lichtjes ge
ïllumineerd zijn. Onderwijl speelt een
accordeonnist allerlei vrolijke melodie
tjes. In het Boomenland maakt men een
dansje en daarna rijdt men om een uur
of elf weer naar het dorp.
Vlieland heeft thans een manege.
Daar wobdt een druk gebruik van ge
maakt: er worden veel abonnementen
verkocht aan hen, die niet naar het vas
teland willen oversteken voordat zij als
volwaardige ruiters worden erkend!
En verder valt over de trip naar onze
buren weinig nieuws te rapporteren.
Men leeft er ook in het hoogseizoen als
echte eilandbewoners, die even gelukkig
zijn op hun terrein (en even trots) als de
Texelaars op het brokje Holland tussen
Marsdiep en Eierlandse Gat.