De moeilijke keus Hoe Jantje Kru een erfenis kreeg Jeugdrubriek uatuur^ DRAAGT ELKANDERS LASTEN. Dit is de naam van het fonds tot be strijding der tuberculose en ter bevorde ring der volksgezondheid, ook wel kort weg genoemd het TBC-fonds van de Christelijke Vakbeweging, want het is een instelling van het Christelijk Natio naal Vakverbond in Nederland. Het werd opgericht in 1919 uit dank baarheid dat het C.N.V. 10 jaar mocht bestaan en uit de nood van de eerste we reldoorlog werd gered. Helaas ging dit met de tweede Wereldoorlog anders. In 1941 werd het fonds door de Duitsers geliquideerd. Dit betekende dat alle gel den in beslag werden genomen, zodat bij de bevrijding in 1945 het werk begonnen moest worden zonder één cent in kas. Ieder lid van de Chr. Vakbeweging be taalt tegelijkertijd in zijn contributie reeds een bedrag voor het fonds. Hier door kwam in 1949 een bedrag van f 200,000 bijeen, waardoor een flinke ba sis gelegd werd voor de hulpverlening aan onze patiënten. Dit bedrag is echter ontoereikend om aan alle aanvragen te voldoen. In 1949 werd aan bijna 1900 patiënten hulp verleend, waarmede in totaal een bedrag van circa f 350,000 was gemoeid. Het ontbrekende bedrag moest komen uit een openbare collecte en an dere inzamelingen en giften. Het sterfte cijfer voor tbc was 'n 1949 lager dan in 1939 toen het cijfer in Nederland het laagste was, dat ooit werd bereikt. Het aantal ziektegevallen daarentegen is nog steeds zeer hoog. In 1949 werden aan de consultatiebureau's in Nederland meer dan 17000 nieuwe gevallen van ac tieve tbc geregistreerd. Naar schatting zijn er in ons land thans ongev. 100,000 patiënten'die aan tbc lijden. Mede ten gevolge van het tekort aan sanatoriumruimte moeten vele van deze patiënten thuis kuren. En dit vraagt ook zeer grote offers van ons fonds. Ook de kosten voor sanatoriumverpleging, niet tegenstaande door het Ziekenfondsbe- sluit een bedrag van f 4.50 per dag wordt betaald, zijn zo hoog, nl. f 6.50 tot f 7,50 per dag, dat de arbeidersgezinnen niet in staat zijn deze verpleegprijs te beta len. Hetzelfde geldt voor de voorge schreven extra voeding door de consul tatiebureau's. Van 1919 t.m. 1949 ver leenden wij aan bijna 12000 patiënten tot een bedrag van f 2 millioen hulp uit ons fonds. Vanaf de bevrijding bedroeg dit juist de helft of fl millioen. Naast de hulp aan tbc-patiënten ver strekt ons fonds tevens tegemoetkoming in de kosten van rusthuisverpleging voor volwassenen en kolonieverpleging (zo wel bos als zee) voor kinderen. De strijd tegen tbc is een volkszaak. Het C.N.V. bestrijkt met zijn ruim 160,000 leden stellig dus 800,000 personen. Want dit fonds helpt alle huisgenoten, vrouwen en kinderen. Verzwakking van deze ac tie zal tegelijkertijd verzwakking van ons volk met zich brengen. Mede als gevolg van de doorlichting op grote schaal neemt het aantal aanvragen om hulpverlening bij ons fonds sterk toe. Daarom zal D.E.L. cok in uw woon- Nadrufk verboden. 63. „Als hij het zelf maar niet gedaan heeft!" dacht de piloot. Maar intussen, de machine moest er af! De pyramide, waarvan het gladde granieten bekleed sel, dat haar in Pharao's tijd bedekte, al lang verweerd en verdwenen is, bestaat uit opeengestapelde steenblokken en is daardoor met enige inspanning te be klimmen. De meegebrachte Arabieren togen dan ook dadelijk met lange tou wen aan 't werk. FEUILLETON 15.) Harcourt, zei Hugh, ik moet nu met Jill naar moeder Je kunt dus hier wachten of naar huis gaan, zoals je wilt. Mag ik niet meegaan naar je moe der? Je weet, dat ze nog steeds geen be zoek ontvangt. Dat weet ik maar ze schijnt Jill dan toch wel te ontvangen. O, dat is eenvoudig een zakenkwes- tie. Zij wil over haar bloemen spreken met Jill. Hugh had Jill bij e enarm genomen en haar met zachte drang buiten de kamer gebracht. Terwijl ze de hal doorliepen, zei hij: Ik kan Harcourt niet uitstaan. Hij is een vent, die overal zijn neus in steekt. Het is gewoon een onheil, dat hij net nu hier moest komen. Maar hij weet niets. Denk je? Ik geloof dat hij het al half vermoedt, 't Is ellendig. Maar ga nu maar naar moeder. Die wacht je. In de slaapkamer was alles nog even rustig. Jill ging op de rand van het bed zitten en een warm gevoel van deernis met de zieke vrouw overstroomde haar hart. Zij uitte geen klacht; zij scheen verzoend met haar lot en niets meer van het leven te vragen. Niettemin was zij klaarblijkelijk van het soort, dat aller minst verdient pijn te lijden dat ei genlijk Icing en vol behoort te leven, om dat het alleen geluk en blijheid brengt DE VERPLEEGDEN UIT HUIZE IRENE MAAKTEN EEN AUTOBUSRIT OVER TEXEL. Woensdags 30 Aug. hebben de verpleeg den uit huize „Irene" een rit gemaakt over Texel met een bus van TESO. Het is voor alle deelneemsters en deelnemers een onvergetelijke middag geworden. Precies om 2 uur waren allen, dank zij de goede voorbereiding van Vader en Moeder Bults en het huishoudelijk per soneel, gereed om in de bus te stappen. De tocht ging eerst naar Oudeschild. Een rondje om de haven en langs de dijk door de kromme weg via De Waal Oosterend, Oost en Eierland naar de „Robbenjager", waar een verversing ge nuttigd werd. Het grootste gedeelte van de groep begaf zich'naar de Vuurtoren, dit op initiatief van onze Gelinus, die dolgraag de nieuwe vuurtoren en de grote zee van nabij wenste te zien. Na een uurtje in deze omgeving te hebben vertoefd, gmg het over De Cocksdorp, waar oud-mosder de Braven-Jorna van uit de bus hartelijk werd begroet. Langs de Postweg via Pijpersdijk en Mienter- glop over De Koog door de Dennen naar „Bosch en Duin", waar wederom werd uitgestapt om een kop koffie te nuttigen. Vandaar gmg het via de Wes- terweg over Den Hoorn naar het zgn. Bunkerdorp met zijn prachtig verge zicht, om tenslotte via de P H. Polder, Westergeest en Hoge Berg op Den Burg aan te stevenen, waar men om zeven uur arriveerde onder hex zingen van twee coupletten van ons Volkslied. Het zou me te ver voeren om alle uit latingen te memoreren, welke aan velen ontvielen, wanneer zij deze of gene streek, buurt of wijk herkenden of waar aan herinneringen waren verbonden Toch wil ik één uitzondering maken. Toen wij ter hoogte van de boerderij Sir Robert Peel in de polder Eierland kwa men, stond onze Gelinus opeens recht overeind in de bus en zei spontaan: „Kijk, daar heb ik gewoond", en hij wees naar de boerderij „Labora". Ik vraag me af wat er op dit moment in het hart van Gelinus heeft omgegaan en welke gevoelens nem hebben bezield bij deze spontane uiting bij het weerzien van een voor hem bekende en wie weet, geliefde plaats. Er heerste van 'net begin tot het ein de van de reis onder het gehele gezel schap een goede stemming. Er werd on der elkaar gepraat, er werd gezongen, niet de moderne zang van de tegenwoor dige tijd, doch meer de liedjes welke reeds ouder waren dan de zangers zelf. Uit alles bleek, dat deze rit, onder be gunstiging van het mooie weer, bij ie dereen een ongekende vreugde en ge noegdoening verwekte Bij het afscheid plaats een beroep op uw mildheid doen door het houden van een collecte tussen 1 en 14 September. Uw hulp zal door ons zeer worden gewaardeerd en wij kunnen het mooie werk van ons fonds met blijd schap voortzetten. door G. Tlh. BOTMAN- 64. De maan stond al hoog aan de he mel, toen eindelijk de vliegmachine langs de helling van het bijna 150 me ter hoge bouwwerk afdaalde; voorzich tig ging het, voetje, voor voetje, deels gedragen, deels met stevige touwen te gengehouden. Het was een wonderlijke combinatie, de nieuwste vinding der 20e eeuw op een der oudste bouwwerken der aarde! aan zijn omgeving. Jill begreep maar al te goed, waarom Hugh zoveel van haar hield en ze was blij, dat hij dat deed. Voor de eerste maal kreeg ze een gevoel van voldoening over de rol, die zij op zich had genomen. Mrs. Clare was wer kelijk gelukkig. Was dat niet alles waard? Zij vertelde Jill over Hugh. Hij was al tijd zo'n lieve zoon geweest. Als ik hem niet gehad had, zou ik allang dood zijn geweest, zei ze. Ja, hij houdt ontzettend veel van u. Ik heb altijd geweten, dat de vrouw, met wie Hugh eenmaal zou trouwen, een ideaal echtgenoot aan hem zou hebben.... Zij zweeg en Jill wachtte. Zou zijn moeder nu beginnen over de „bittere er varingen in zijn leven", waarvan hij ge sproken had? Maar neen; mrs. Clare vervolgde: Voor die vrouw, die eenmaal de zij ne zou worden, heb ik enkele kleine, mooie dingen bewaard. De gedachte, dat ik haar die eenmaal zou geven, heeft mijn hart altijd goed gedaan. Wil je mij die sleutels even geven, kind, die daar op tafel liggen? Met een brok in haar keel haalde Jill de sleutelbos en legde die in de magere, witte hand. Misschien is het beter dat ik Bes sie roep. Die weet precies wat ik hebben moet. Zij drukte op de bel naast haar bed en even later kwam Bessie binnen. Jill hoopte maar, dat Hugh zou komen. Die zou begrijpen, dat dit weer een nieu we moeilijkheid was en haar misschien helpen. Maar Hugh was blijkbaar nog nemen werd mij door één der deelne mers verzocht het Bestuur van de Soci ale Dienst in overweging te geven niet al te lang te wachten voor een herhaling van een dergelijke rit. Ik heb beloofd dit verzoek te zullen overbrengen. Deze tocht werd meegemaakt door twee der dames-Destuursleden en de waarnemend voorzitter van de Sociale Dienst. Deze rit te mogen meemaken als niet- verpleegde en de genoegdoening te mo gen aanschouwen die dit gebeuren de deelneemsters en deelnemers geeft, is op zichzelf al een bekroning op het werk dat een Sociale instelling verricht. Mo ge het de Sociale Dienst der gemeente Texel gegeven zijn de verpleegden van huize „Irene" nog meerdere malen iets dergelijks aan te bieden. Een oprecht woord van dank dient ge richt te worden tot diegenen die gezorgd hebben dat er onderweg iets te nut tigen viel. Spontaan hebben velen mee gewerkt om de betrokkenen zoveel mo gelijk te doen genieten. Een goede soci ale daad is hiermee verricht en een blijk van medeleven met hen, die zich om de een of andere reden uit de gewone ge meenschap hebben moeten onttrekken, is hiermee duidelijk gedemonstreerd. Een woord van dank komt ook toe aan de familie Boon van de „Robbenjager" en aan de heer Vroom van „Bosch en Duin", voor de goede ontvangst en de goede verzorging. Voor de medewerking, die de direc teur van TESO heeft betoond bij het or ganiseren van deze rit, betuigt de Soci ale Dienst zijn oprechte dank, alsmede aan de buschauffeur, de heer Jn. Maat, die vele mooie plekjes heeft laten zien. Resumerende wordt aan allen, die in enigerlei mate aan het volledig slagen van deze middag hebben medegewerkt, én door het bestuur van de Sociale Dienst èn door de verpleegden hartelijk dank gezegd, in het bijzonder aan Moe der en Vader Bults die met onvermoeide ijver hebben meegewerkt om de „oud jes" een onvergetelijke middag te bezor gen. Texel, 30 Augustus 1950. Namens het bestuur van de Sociale Dienst der gemeente Texel, De adm. J. WESTDORP. KAMPIOENSRIT. Zaterdag, 7 October, wordt door Mo torclub Texel een kampioensrit over Texel georganiseerd. Gaarne wekken wij iedere motorrijder op aan deze rit deel te nemen: Hotel „De Lindeboom" heeft een prachtige wisselbeker uitgeloofd, wie deze driemaal achter elkaar wint mag hem definitief behouden, wie hem vijfmaal in totaal wint kan de beker eveneens tot zijn (voortdurend) eigen dom verklaren. Bovendien zijn nog ver schillende andere, zeer practische prij zen ter beschikking gesteld, artikelen, welke iedere motorrijder heel goed ge bruiken kan. Het ligt in de bedoeling om een middag- en avondiit te houden. De lichte en zware motoren komen weer-in een eigen klasse uit. LAAT EEN DESKUNDIGE ELECTRI- SCHE SCHRIKDRAAD AANLEGGEN! Een droevig voorval, waarbij een boe renzoon door een electrische schrik draad (niet door blikseminslag, zoals in vele dagbladen werd vermeld) om het leven kwam, dwingt de arbeidsinspectie er de aandacht op te vestigen, dat een zodanige draad, indien niet in overeen stemming met het bepaalde in het vei ligheidsbesluit electrische schrikdraden is aangelegd, gevaar oplevert voor mens en dier. Aan iedere bezitter van een schrik draad-installatie wordt dringend aange raden deze met zelf aan te leggen, doch daarvoor een bevoegd deskundige in de arm te nemen, die inhoud en betekenis van de voorschriften kent en kan be oordelen. Dit behoort tot zijn vak en alléén hij kan de verantwoording dragen voor de deugdelijkheid van de aanleg. De installatie mag voorts in geen ge val worden gebruikt, zolang door be doelde deskundige geen bewijs is afge geven waaruit blijkt, dat de installatie veilig, d.w.z. in overeenstemming met de bepalingen van voornoemd besluit, is aangelegd. Dit bewijs moet ieder jaar worden vernieuwd. met Harcourt bezig. Zij hoorde ten min ste nog stemmen in de andere kamer, toen Bessie de deur opendeed. Ja, mevrouw? zei Bessie. Mrs. Clare had de sleutels in haar ene hand en Jill's hand in de hare. Ze zei: Kindje, ik weet dat het nog geheim moet blijven maar Bessie mag het natuur lijk weten. Bessie heeft Hugh zien gebo ren worden en hem bijna evenveel zorg en liefde gegeven als ik, toen hij op groeide. Ze wachtte niet op 'n antwoord van Jill, maar richtte zich tot Bessie: O, ik ben zo gelukkig, Bessie. Mr. Hugh heeft eindelijk iemand gevonden van wie hij werkelijk houdt. Bessie's ogen straalden. Wat heerlijk! zei ze. Wat heerlijk! Wij hebben al zo lang hierop gewacht, niet mevrouw? Ze lachte. Ik kan me be grijpen, miss, dat u hem veroverd heeft. Hij had geen mooier en liever meiske kunnen vinden. U zult zeker gelukkig met elkaar worden. Zou Hugh nooit komen? Harcourt had al zijn vermoedens en nu was Bessie ook ingewijd. Het werd ieder ogenblik moei lijker. Zij zat stil te glimlachen. Ze wist niet wat ze doen moest. En wil je nu die doos voor me openmaken, Bessie? Er zijn dingen in die ik aan miss Terrence wil geven, zei mrs. Clare. Bessie ging naar het hoektafeltje, waarop de bedoelde doos stond en bracht die naar het bed. Het deksel ging open. In de doos bevond zich een verzameling souveniers kleinigheden, zoals een moeder bewaart van haar kind een teleurgestelde kleuters. Hoe trots is een kleuter als hij (zij) kan zeggen „Ikke ga al op skool!" al is die school dan nog .slechts een bewaar school. „Eén alleen is maar verdrietig, kom en zing met mij wat mee!" Dat komt in je op als je verneemt, dat er meer gegadigden waren voor de nieuwe eerste klas aan de Kleuterschool dan er leerlingen konden worden geplaatst. 37 Mensjes stonden op de lijst en er was maar ruimte voor 30 (maal 2 handen, kinderhanden, die altijd bezigheid vra gen). Wat een teleurstelling voor die ze ven, die niet mee kunnen. „Dat is prac tised ieder jaar het geval", aldus me vrouw De Lugt-De Vries, bestuurslid van deze school. „Er zijn nu meer dan honderd kinderen. Zij hebben hun ate lier in het ^chterlokaal en het voorlo kaal is hun speelplaats als het geen weer voor de tuin is. Wij hebben onlangs het oog laten vallen op de oude o.l. school in de Nieuwstraat, die binnenkort ont ruimd wordt (deze school krijgt dan de beschikking over een nieuw gebouw in Den Burg-Zuid, bij de Emmalaan. Red.) Wij hebben B. en W. verzocht de bewaarschool naar de Nieuwstraat te mo gen overbrengen, maar dit is tot onze spijt afgewezen. B. en W. schijnen dit gebouw voor andere doeleinden te wil len bestemmen". S.V. De Koog. Jl. Zondag heeft De Koog deelgeno men aan de seriewedstrijden in De Cocksdorp. Het begin was niet slecht, want met 2-1 werd gewonnen van ZDH 1. De wedstrijd op zichzelf was goed, er werd rustig gespeeld en ieder hield zijn plaats. Het samenspel was ook niet slecht alleen een beetje meer vuur in het ge heel, dan kunnen wij de competitie rus tig tegemoet zien. Zondag de volgende wedstrijden: De Koog 1-Helder 4, half 3; Tex. Boys 2-De Koog 2, half 3; De Koog A-Texel B 1 uur; De Koog B-Texel C 12 uur. Samenstelling elftallen zie kastje en krant van Zaterdag a.s. KATHOLIEKE KERKL1JST Parochie van St. Joannes de Doper met de bijkerken van Den Hoorn en Oosterend. Heden 10 September. 15e Zondag na Pinksteren en het hoogfeest van Aan bidding. De H. Missen om 7,30, 8,45 en de plechtige Hoogmis om 10 uur. (Van wege het feest van Aanbidding heden geen Missen in de bijkerken). Uitstelling v.h. Allerheiligste om 7 u. en daarvoor eerst uitreiking v.ö. communie. Commu nie-uitreiken begint heden achteraan. Biechtgel. van 7-7,30. Collecte v. d. ver siering en daarom op dit feest bijzonder te gedenken. Ie zakje v. studiefonds, 2e zakje v.d. kerk. Om te bereiken dat het een ware aanbiddingsciag wordt zouden we graag zien dat doorlopend een groot aantal mensen in de kerk aanwezig is. Daarom leggen wij u de volgende tijden voor, welke zo mogelijk gevolgd wor den: van 12-1 uur de kinderen v.d. Ie klas en de meisjes van 12-17 jaar; van 1- 2 de kinderen v.d. 2e klas en de jongens van 12-17 jaar van 2-3 de kinderen van cie 4e klas en de jongemannen van 17-25 jaar; van 4-5 de kinderen van de 5e klas en de vrouwen; van 5-6 de kinderen v.d. 6e klas en hoger en de mannen. Het on derwijzend personeel zal voor hun eigen klas de aanbidding leiden en de kape laans de meisjes en de jongens van 12-17 en mogen daarom de meisjes half 1 en de jongens om half 2 aanwezig zijn en de kinderen v.d. Ie klas 12 en die v.d. 2e klas 1 uur aanwezig zijn. Het plechtig lof is om 7 u. Feestpredikatie, processie en Te Deum. Onder het lof wordt plaat- sengeld geheven. Achter in het portaal hangt de volgorde v.d. processie, zoals deze in Sursum Corda vermeld is. Moge een overvolle kerk haar hulde brengen aan het H Sacrament Deze week de H. Missen als anders. Dinsdag: H. Naam v. Maria. Een aansporing deze dag naar de H. Mis te gaan is hierom op zijn plaats. Woensdag: Josephlof met de gebeden v. d op de schaal neergelegde intenties. Om 7,30, waarna de congregatie v.d. jon ge mannen. Donderdag: congregatie v.d. jonge dames om 8 u. Vrijdag: Biechtho ren v.d. schoolkinderen om 3,30 u. Za terdag. Biechthoren van 5-9 u. op de he le uren. Zondag 17 Sept., de 16e Zondag na Pinksteren. paar baby-schoentjes en sokjes, foto's uit Hugh's eerste schooltijd en vele andere kleinigheden. Die moet jij allemaal heb ben, kind, zei mrs. Clare. Samen bekeken ze dat alles en na een tijdje zei de oude vrcuw: Er is nog iets. Haal jij even de broche, Bessie. Bessie ging naar een muurkast en kwam terug met een groen fluwelen étui dat ze ook op het bed legde Daarna ging ze stil de kamer uit. Dit is een broche, kind, zei mrs Clare, die alle vrouwen uit onze familie gedragen hebben. Zij hebben die altijd gekregen bij haar verloving en er is een soort legende aan verbonden. Men zegt, dat wanneer die broche lange tijd in een familie is, ze geluk brengt aan de vrouw die haar draagt, maar als ze gedragen wordt door een vrouw, die niet tot de fa milie behoort of gaat behoren, brengt ze verdriet aan de draagster. Ze maakte het étui open en Jill kon een uitroep van bewondering niet on derdrukken bij het zien van de schitte rende diamanten en donkerrode robij nen. Wat prachtig! riep ze. Maar te zeif- der tijd kreeg ze een eigenaardig ge voel van vrees. Bijgelovig zijn we alle maal min of meer en ze kon de gedachte niet van zich afzetten, dat ze geen Clare was en het ook nooit zou worden. Dat ze hier eigenlijk als indringster gekomen was om een schijnrol te spelen. Zou dat juweel haar, onder die om standigheden, inderdaad verdriet bren gen? O dat kan ik niet aannemen! zei ze. Nr. 21. JANTJE VAN GRONINGEN. Jan is geboren 6 September 1946, Sui- kerweg 6b, Den Burg. Hij is leerling van de Kleuterschool in de Waalderstraat. Jantje is voor zijn leeftijd een heel grote jongen Hij benijdt andere jongens om het bezit van een autoped en wil er zelf heel graag een hebben, maar het al lerliefst rijdt hij mee in de auto, die zijn vader nu sinds enkele maanden heeft. Daar krijgt hij nooit genoeg van. Zijn vier oudere zusjes plagen hem nog al eens. maar zijn aan de andere kant toch ook blij met „hun Jantje". Be halve deze vier oudere zusjes heeft Jan tje ook nog een jonger broertje. Nr. 20. ANS WONDER. Ans viert vandaag haar 12de verjaar dag. Zij is in 1938 geboren, op de Na tionale Feestdag, toen Koningin Wilhel- mina haar 40-jarig regeringsjubileum vierde. Zij woont op het Schildereinde, nr. 8, te Den Burg. Ans schrijft ons, dat ze graag fietst en ook graag zwemt. Wel, op Texel kun je heerlijke fiets tochten maken en je kunt hier ook zwemmen zoveel als je wilt. Veel plezier op je 12e verjaardag en laat je strengels maar vrolijk dansen! NAAR AUSTRALIË. Gisteren zijn weer enige Texelaars naar Australië vertrokken (met de Jo- han van Oldenbarneveldt). Het zijn: de heer Jb. Plaatsman, uit De Waal en echtgenote, de heer C van Heerwaarden Wzn., Gasthuisstraat, Den Burg, en echt genote, de heer M. de Hoog, Molwerk, bij Den Hoorn en echtgenote, en de heer K. Tap, Het Noorden, die ongehuwd is. Als de Volendam op 15 October naar Australië vertrekt, zullen ook weer eni ge Texelaars aan boord zijn, o.a. het ge zin van de heer Donker (dat naar Nieuw- Zeeland gaat, waar de heer Donker zich reeds heeft gevestigd) en de heer G. Koolstra en echtgenote. Men heeft ons verzocht de namen der overige Texelse adspirant-emigranten welker vertrek evenwel zo goed als zeker is nog niet te publiceren. Hoogstwaarschijnlijk zal eind Septem ber een tweetal Texelaars (beiden onge huwd) per Engelse boot naar Canada emigreren. (Ingezonden Mededeling). Je moet het aannemen, kindlief. Het zal je het beste geluk brengen. Ze legde haar hand op Jill's arm. Je moet met bang voor die broche zijn. Die heeft altijd geluk gebracht aan de vrouwen uit onze familie. Mijn betovergrootmoeder heeft ze gekregen van een oude Indische priester, met wie ze innig bevriend was. Jill wist niet goed, wat ze zeggen moest. Wat voor een uitvlucht kon ze bedenken? En niettemin, terwijl ze naar het flonkerende juweel staarde, bleef ze die vreemdeangst voelen. En mrs. Clare nam de broche en stak ze op Jill's ja pon en Jill liet het toe. Wat kon ze an ders doen? Maar het gevoel bleef. Och, hemel! Wat was ze toch begonnen! Dat krankzinnige plan van Hugh! Hoe kon ze er aan ontkomen? Mrs. Clare sprak verder .Ze zei: Eén van de meisjes, die de broche in haar engagementstijd droeg, kreeg binnen een maand 'n totaal onverwach te erfenis. Ze heeft eigenlijk altijd geluk gebracht aan de draagsters behalve in één geval. Dat was met een meisje, dat met een Clare verloofd was en de verloving verbrak en de cadeaux, die ze gekregen had, behield, dus ook de bro che. Van het ogenblik der verbreking af heeft zij allerlei wonderlijke tegensla gen en moeilijkheden gehad. Het klinkt allemaal misschien erg bijgelovig en dwaas, maar het is nu eenmaal niet te ontkennen, dat men soms aan juwelen een invloed toeschrijft en wellicht met recht. Je kent de geschiedenis van de Hope-diamant? (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1950 | | pagina 4