Voeren met oordeel is voeren met voordeel! De moeilijke keus Ir Iwema sprak over het voederen van landbouwproducten Hoe Jantje Kruizemunt een erfenis kreeg De heer Van der Vaart sprak over: De Partij van de Arbeid en het bedrijfsleven Het grasland moet meer en beter voeder geven! Op de door de Stichting van de Land bouw georganiseerde Graslanddag gaf Ir. S. W. Iwema een belangrijke uiteen zetting over het voederen van Gras landproducten. Ir. Iwema begon er op te wijzen, dat op het grasland de basis van de Neder landse veehouderij ligt; vooral nu de re gering er naar streeft de veestapel voor een zo groot mogelijk gedeelte te voeden van de Nederlandse bodem. Dit is dan ook één van de oorzaken, dat aan het grasland de laatste jaren zoveel aan dacht wordt besteed. Door een betere graslandexploitatie, betere conserve ringsmethoden en een rationeel gebruik van het aanwezige veevoeder kan de voederpositie van ons land aanmerke lijk verbeterd worden. Enkele deskundi gen zijn zelfs van mening, dat een op- brengstverhoging van 80 pet. voor het Nederlandse grasland bereikbaar is. Men wil dit o.m. ook bereiken door het om leggen van slecht grasland in kunstwei den. Hoewel de oppervlakte kunstwei den de laatste jaren wel enigszins uitge breid is zijn we in dit opzicht althans volgens diverse gvaslanddeskundigen nog lang niet, waar we wezen moeten Vergelijken we in dit opzicht ons land met Denemarken, dan merken we een groot verschil op. Dit land heeft slechts 15 pet. blijvend grasland en dit op plaat sen, waar geen andere gebruiksmogelijk heid aanwezig is. De vrees van sommigen, dat de eenzij digheid van een kunstweide aanleiding zou geven tot allerlei stoornissen deelde spr. voorlopig nog niet, daar hij van me ning was, dat wij in ons land weinig kana hebben op werkelijk onkruidvrije kunstweiden. Mogelijk zouden op de duur moeilijkheden kunnen ontstaan door de moderne onkruidbestrijdings- techniek. Goede verhouding verteerbaar ruw eiwit en zetmeelwaarde. Het is nodig enkele begrippen uit de veevoeding nader onder de loupe te ne men. Het gaat bij de veevoeding vooral om de hoeveelheid verteerbaar ruw ei wit (v.r.e.) en de zetmeelwaarde (z.w.) en de verhouding tussen deze beiden. Voor al dit laatste is van belang. De genoemde verhouding varieert al naar gelang de productie, leeftijd, enz. Bij ons melkvee liggen deze tussen plm. 1-5 tot 1 op 6, d. w.z. er is 5-6 maal zoveel z.w. nodig als eiwit. Daarnaast moeten we ook de dro- gestofopname in de gaten houden. Het dier wenst een gevoel van verzadiging "en is niet tevreden wanneer het de be rekende hoeveelheid eiwit en z.w. bin nen heeft wanneer de hoeveelheid droge stof onvoldoende is om zijn maag vol te krijgen. Aan de andere kant moeten we ook zorgen, dat binnen de maximum hoeveelheid droge stof, die een dier ver werken kan (plm. 15 kg per dag) vol daan is aan de behoefte aan eiwit en z. w. Het is dus duidelijk, dat wij een voe- derrantsoen moeten samenstellen met een verhouding tussen eiwit en z.w. van 1 tot 5 6. En het is juist dit punt, dat grote moeilijkheden geeft. Voedermiddelen met „nauwe" en „ruime" verhouding. Voedermiddelen met zeer nauwe ver houding tussen eiwit en z.w. zijn bv. geil gras, jong gras, klaver en kracht voer. Bieten, aardappelen en matig of slecht hooi zijn voedermiddelen met een ruime verhouding. Door menging van producten uit deze beide groepen moe ten we nu een verhouding van 1 tot 5 6 zien te bereiken. En dit nu geeft voor al ook moeilijkheden in de weidetijd, hoe vreemd dit ook moge klinken. Wij zijn gewoon om gras het goedkoopste en ideaalste voedermiddel te noemen, maar dat is zo zonder meer nog met waar. We zouden dat pas kunnen doen wan neer gras een werkelijk volwaardig voe der was, d.w.z. niet te weinig, maar ook niet te veel van een bepaalde voedings stof. Aan deze eis voldoet jong gras zeer zeker met, omdat de eiwit-zetmeelver- houding te nauw is nl. 1 op 3 a 4. De koe die in de weide loopl, heeft daar geen benul van en tracht in ieder geval een verzadigd gevoel te krijgen en in meer dere gevallen worden opnamen van 100 kg. vers gras per dag waargenomen. De hoeveelheid eiwit in deze hoeveelheid gras is onvoldoende voor een melkgift van 50 kg., voor wat de zetmeelopname betreft voor een gift van 40 kg. Daar we in de practijk dergelijke dieren niet heb ben heeft hier dus luxe-verbruik plaats, die vooral voor de dieren met lage melk gift niet onbelangrijk is. Dit leidt tot een soort eiwitvergiftiging, die o.a. ook tot uiting komt in de zachte mest. Doch dit is niet het enige bezwaar. Het eiwit, waar wij m de wintermaanden zo drin gend behoefte aan hebben wordt nu ver spild en dat nog wel tot schade van het dier. Daar komt nog bij, dat ook tijdens de weidepenode nog grote schommelin gen in de eiwit-zetmeelverhouding voor komen. Wanneer ie dieren in een ruime weide komen nemen ze eerst de bladtop- pen met een zeer nauwe verhouding op. Later moet ook de rest opgenomen wor den en is de kans op een te ruime ver houding aanwezig Men heeft dit be zwaar willen ondervangen bij de nieu were beweidingsmethoden, o.a. door zgn. rantsoenbeweiding. De dieren worden dan gedwongen op één dag zowel toppen als stengels te gebiuiken en daardoor ontstaat een betere verhouding Op de duur zal men er met rantsoenbeweiding alleen nog niet komen, speciaal in het voorjaar en de nazomer als de voedings verhouding in het gras bijzonder nauw is. Men zal dan moeten komen tot het bijvoederen van eiwitarme producten, waarbij dan tegelijkertijd maatregelen genomen worden de grasopname door de dieren te beperken. Voor bij voede ring komen in aanmerking: matig hooi, goed'stro, pulp, aardappelvezels, enz door O. Th. ROTMAN- Nadruk verboden. 109. Het monster wel een meter groter dan een normaal mens kwam met grote stappen naderbij en liep op het struikgewas af. waarachter de pa- poea's zich verscholen. Met vreselijk ge brul en getier sloegen de zwarten op de vlucht. Ofschoon ook meneer Kruize munt en Jantje doodsbang waren, be grijp je toch wel, dat ze niet met de pa- poea's meeliepen. 110. Nadat de papoea's verjaagd wa ren, kwam het monster terug en nader de Jantje en z'n vader. Jantje viel sid- j derend op z'n knieën, terwijl meneer Kruizemunt, bevend over al z'n leden, beleefd zijn hoed afnam. ,,Heb dank, o Zarathoestral. Heb dank, grote Mam- i toe!" stamelde de arme man. Bijgelovig was hij niet, maar je kon toch nooit we- j ten, zie je! Het bijvoederen van eiwitrijke koekjes dit gebeurt nog wel eens in de herfst is uit den boze. Geen bezuiniging op de stikstofbe mesting. Het voorgaande zou voor sommigen aanleiding kunnen zijn op de stikstofbe mesting te gaan bezuinigen, omdat ook hierdoor bereikt kan worden, dat de ei- wit-zetmeelverhouding in het gras rui mer wordt. Dit is echter onjuist, daar de opbrengst zonder stikstof te laag wordt en tevens de mogelijkheid om eiwitrijk wintervoeder te winnen kleiner wordt. Spreker was van mening, dat het stik- stofgebruik op grasland nog aanzienlijk zal moeten stijgen. Betere conserveringsmethoden. Dit grotere stikstofgebruik zal even wel onmiddellijk gepaard moeten gaan met een verbetering van de conserve ringsmethoden. De overmaat aan gras moet zo goed mogelijk benut worden en daar we hier de factor arbeid inschake len wordt de kans op fouten groter. Wie werkt maakt fouten en deze fouten illus treren zich in het wintervoer. Wanneer we de analysecijfers van hooi, kuilgras, gedroogd gras, enz. onder het oog krij gen, dan treft ons de grote gevarieerd heid en deze zijn voor een groot gedeelte terug te brengen tot de wijze en het tijd stip van oogsten: Tijdig en nog eens tij dig! En hoewel er een tendenz is om vroeger te gaan maaien, moet dit stre ven nog veel algemener worden. De ruime krachtvoervoorziening van voor 1940 heeft in dit opzicht veel kwaad ge sticht. Wat het ruw voer betreft werd toen meer gestreefd naar massa dan naar kwaliteit, omdat het tekort aan kwaliteit wel goed gemaakt kon worden door aankoop van krachtvoer. Dat dit niet altijd nodig geweest is, blijkt wel uit het feit, dat nu het krachtvoerver- bruik met meer dan de helft gedaald is, toch een even grote melkopbrengst wordt verkregen. Wat het hooi betreft kan worden opge merkt, dat een steeds groter hoeveel heid gewonnen wordt met behulp van ruiters. In sommige streken van ons land heeft deze methode een grote vlucht ge nomen De verliezen aan eiwit en zw. kunnen hierdoor aanzienlijk vermin derd worden, terwijl vooral ook de ca- rotine de stof, waaruit het dier vita mine A kan maken veel beter behou den blijft. Met vroeg maaien en goed rui- teren kan men prima hooi winnen, dat veel krachtvoer besparen kan. Wat het kuilen van gras betreft zijn we nog lang niet waar we wezen moe ten. Nog plm. 90 pet. van de kuilen wordt volgens de warme methode en dit betekent de methode met de grote verliezen gemaakt. Op allerlei wijzen en in een groot aan tal landen wordt gewerkt aan verbete ring van de kuilmethoden. De beide laatste jaren hebben wij een belangrijke stap voorwaarts kunnen doen, dank zij de machinale inkuilmethode, meer be kend als de Hardeland-methode. De re sultaten, die Hiermede bereikt worden, zijn buitengewoon goed te noemen. Het aantal mislukte kuilen is gering, de ver liezen zijn minimaal, zowel wat betreft eiwit, zetmeelwaarde en carotine, ter wijl de beruchte kuilgeur is verdwenen. In veel gevallen is het eiwitgehalte na genoeg tweemaal zo hoog als bij de war me methode. Op deze wijze kan men niet onbelangrijk op de krachtvoerreke- ning besparen. Kuilgras is op elk bedrijf onmisbaar, maar men dient dan ook werkelijk goed kuilgras te hebben. Ten slotte werden nog enkele woor den gewijd aan de waarde van gedroogd gras. Opnieuw werd gewezen op de zo belangrijke stof carotine, die veel onge mak bij de dieren voorkomen kan als bv. slecht te bemerken tochtigheid, moeilijk drachtig krijgen en gevoeligheid voor allerlei infecties. Zij, die dit product sinds enige jaren voeren zouden het niet gaarne willen missen, omdat men meent allerlei voor delen waar te nemen. Zo heeft men de indruk gekregen, dat de geboorte ge makkelijker verloopt dat de jonge die ren een beter uiterlijk vertonen, die zich o.m. ook illustreren zou in meer glans van het haar. Men moet er evenwel om denken, dat drogen geen toveren is. Ook door het drogen kan men niet bereiken, dat van slecht uitgangsmateriaal een waardevol product gemaakt vordt. Voor alle con- j servenngsmethoden geldt, dat het be- ginproduct van prima kwaliteit moet De Partij v.d. Arbeid, afdeling Oos terend, hield Woensdag een openbare vergadering in het Wapen van Amster dam. De voorzitter, de heer Jb. Visman, heette allen van harte welkom, in het bijzonder de heer Van der Vaart, uit Den Helder, die hierna sprak over het onderwerp: „De P. v.d. A. en het Be drijfsleven". „Vrienden, wij willen vanavond eens praten over de Partij, het onderwerp van hedenavond van verschillende kan ten benaderen", aldus spreker. „Hoe staat de P. v.d. A. tegenover de Midden- standsgroep? Niemand kan zeggen, dat de Partij tegen deze groep is, gezien de Maandag jl. te Utrecht gehouden verga dering. De Middenstand heeft recht op een plaats in de maatschappij, maar dan moet hij zich richten op de gemeen schappelijke belangen van de bevolking. Wij willen voor de Middenstand een plaats zoeken In de maatschappij; hij mag niet in een armlastige toestand ko men te verkeren. Ook de bestaanszeker heid der kleine zelfstandige bedrijven moet worden gegaiandeerd. Wij aan vaarden geen staatssocialisme onze politiek is gericht op bestaansmogelijk heid van de Middenstand met een rede lijk inkomen. Er zijn ongeveer 14000 kleine middenstandsbedrijven in ons land, die gemiddeld een omzet hebben van f 600 per week. Dat is te kort om van te leven. Dat zij toch bestaan komt doordat door deze mensen veelal een ne venbaantje wordt waargenomen. Spre ker betoogde, dat de kleine Middenstand niet minder mag verdienen dan de werknemers. Deze politiek wil de P. v.d A. voeren. Wij willen duidelijk laten blijken, dat wij willen steunen, maar de Middenstand moet daar zelf aan mede werken. De P. v.d. A. is de enige die voor deze groep iets wil doen. Ons pro gramma is uniek, wij staan daarmee dus voor bij al de anderen. De belastingdruk op de Middenstands- groep wordt ons nogal eens verweten, ja, zij moeten natuurlijk een steentje bijdragen, maar wij villen het hun niet moeilijk maken. De voormalige burge meester Ritmeester uit Den Helder zegt in de Kamer ,,De oelasting moet ver laagd worden, waar het vandaan komt kan mij met scheien!" Maar hiermee komt men in deze tegenwoordige wereld niet ver. Wij zeggen het belang van ons volk staat boven de Partij. Maar men moet er rekening mee houden, dat wij nog leven in een overgangstijd. Wij kun nen niet verder springen dan de stok lang is." Hiermede einciigde spreker, die meende een basis te hebben gelegd voor discussie. De voorzitter dankte de spre ker voor diens uiteenzettingen. Na de pauze werden verschillende vragen gesteld: Hoe staat de Partij v. d. zijn. Met het kopen van gechoogd gras zij men uiterst voorzichtig! Geen boer verkoopt zijn beste produc ten en in veel gevallen heeft men dus te maken met materiaal, dat minder waard is. Gedroogd gras kopen zonder enige analyse is beslist af te keuren. Daarbij moet ook gelet worden op de aandui ding ruw eiwit en droge stof. De argelo ze koper laat zich hier vaak een rad voor de ogen draaien. Wij rekenen in de veevoeding steeds met verteerbaar ruw eiwit en dit dan in het materiaal zelf en niet in de droge stof. We kunnen we) rekenen, dat dit gehalte 35-40 pet. lager ligt dan het opgegeven gehalte voor ruw eiwit in de droge stof. Gedroogde pro ducten zijn op het moment, ondanks het grasrijke jaar 1950, zeer gezocht. De mengvoederfabrikanten zitten er als het ware om te springen. Er zit dus voor lopig nog wel perspectief in deze zaak. Spreker eindigde met te zeggen, dat uit het voorgaande wel gebleken is, dat men met grasland zeer veel doen kan en dat de mogelijkheden nog lang niet uitgeput zijn. Graslandproducten wor den thans waardevolle producten, waar mede men met zorg moet omgaan. On middellijk daaraan vast zit de kwestie van het doelmatige voederen. Nu de kwaliteit steeds beter wordt dient men af te stappen van het systeemloos voe ren. Bij het toedienen van rantsoenen dient men ook eens te rekenen en tc wegen, want voeren met oordeel is voe ren" met voordeel! C. v. Gr. Arbeid tegenover de coöperatie? Ant woord: Naast coöperatie ook de kleine Ook kwam de vraag: Kunnen er niet middenstand. eens wat minder luxe artikelen komen, want de luxe van tegenwoordig kan een arbeider niet meer kopen. Dit heeft de Partij al eens geprobeerd, rnaar het is I niet gelukt. Voorts werd gevraagd: Als de kleine middenstand nu eens kinder- bijslag zou krijgen, waar moeten de gel den dan vandaan komen? Antwoord: Uit dezelfde bron, waar de werknemer deze vandaan krijgt. Maar niet door extra be lasting, de belastingdruk mag niet voor de middenstand verhoogd worden. De voorzitter bedankte de aanwezigen voor hun opkomst en wekte de leden op om steeds actief te zijn. opdat het de af deling wel ga. OUWE SUNDERKLAAS. Geachte redactie. Als medespelers van de beide vorige .Ouwe Sunderklaasavonden" juichen wij de komst van een flink en potig stel „streetvegers" van harte toe. Wij weten van vorige jaren maar al te goed, dat tientallen van die „lievertjes" het op i die avonden als het grootste vermaak zien, verklede personen van achteren aan te vallen met stokken e.d. of de mas kers proberen te vernielen of af te ruk ken, terwijl de betrokkenen in vele ge vallen machteloos zijn cm van zich af te slaan door verkleding, maskers, enz. Ve- de medespelers zullen het met ons eens zijn, dat het plezier van deze avond voor een groot gedeelte bedorven wordt als andere niet-spelers de maskers, kleding e.d. proberen te vernielen, waar van te voren vele avonden aan besteed zijn. Een krachtig optreden van potige „streetvegers" zou ons, spelers, zeer aan genaam zijn! Als 2e punt zouden we graag nog iets opmerken over de pr ij zentoekenning door de jury. O.i. was dit verleden jaar geen succes! De spelers moesten zich door een dichte menigte een weg banen, j die daar op de gemakkelijkste manier alle spelers wilden zien en, eindelijk I tot de zaal doorgedrongen, werden ze op een afstand vanaf het hoge toneel „ge- I keurd". Zodra de uitslag bekend was I was het spelen afgelopen en om even j over tienen was het stil op straat. Vroe- ger was dat toch zeker een uur of half 12 I eer het stil werd Daarom wdden we de jury het volgende voorstellen: Waarom geen gang langs de jury om plm. 8 uur tot 9 uur midden op de Groeneplaats? i (bij goed weer). De jury zou zich daarna zelf in groepjes of alleen moeten ver spreiden door alle straten (Ook gemas kerd zou nog mooier zijn!) van Den Burg om zelf te zien, welke gemaskerden „spelen" en welke alleen maar een pak je aantrekken om op de Groeneplaats te blijven „hangen" tot de prijsuitreiking afgelopen is. En als de jury dan niet om 9 uur maar om een uur of half elf de uitslag bekend maakt, dan kan er in die tussentijd „gespeeld" worden, waar nu van allerlei zijden zo op wordt aange drongen. Dan kan de oude gewoonte (het in- en uitlopen door gemaskerden) weer ingang vinden. Het feest van Ouwe Sunderklaas zal clan weer veel gezelliger worden, spelers en kijkers zullen zich weer door alle straten bewegen, wat ook de oudjes van achter de ïamen leuker zullen vinden. Het euvel van de opeenhoping op de Groeneplaats van kijkers zal daarmee ook bestreden worden Geen spelers meer die één rondje door Den Burg doen, langs de jury gaan en verder tot de uitslag op de Groeneplaats blijven staan in afwachting van een eventuele prijs. Het gevolg hiervan was na de oorlog steeds: een ei-volle Groeneplaats, stille straten, en spelers, die slechts een uur- Ije speelden om na de uitslag haast-je- rep-je naar een van ae buitendorpen te gaan om te dansen. Daar in de buitendorpen nu zelf het initiatief genomen werd het spelen aan te moedigen, verzoeken wij de jury bij haar eerstvolgende vergadering aan dacht aan het bovenstaande te willen schenken. Opdat er deze keer weer eens een echt gezellige en leuke Ouwe Sunderklaas van gemaakt wordt. En aan liefst een hele avond en niet enige uurtjes zoals tot dusver. ENIGE SPELERS. FEUILLETON 41.) De brief luidde: Beste Jill. Je begrijpt wel dat de toestand onhoud baar is geworden, gezien het feit, dat jij zelf daarvoor verantwoordelijk bent. Ik begrijp nog niet, hoe zoiets kan zijn ge beurd en hoe je broer de treurige moed kan hebben gehad, bij mij te komen. Wij moeten elkaar nooit weerzien. Ik zal proberen, het aan moeder duidelijk te maken. Ik had nooit gedacht, dat je je tot zoiets zou verlagen. Hugh Clare. Zij las de brief nog eens en nog eens. Dick was bij Hugh geweest? Nadat zij gisteravond met hem gesproken had? Dan moest hij iets zeer bedenkelijks hebben gedaan zonder haar medewe ten. Hij had er geen woord over gezegd tegen haar. Zij wist een tijd lang niet wat ze be ginnen moest. Ach haar smartelijke voorgevoelens waren maar al te juist geweest. Wat moest ze doen? Als ze Freda voor een ogenblik alleen kon krijgen, om haar alles te vertellen en haar raad te vragen. Maar madame was zo overstuur door het onweer, dat Freda met haar naar het kantoortje was gegaan en nu bezig was haar voorhoofd met eau de cologne te betten. Buiten stroomde het water in beken langs Pic cadilly. Een gesprek voeren was bijna onmogelijk door het lawaai van de don der. Ze moest dus zelf een besluit nemen. Ze had niets gedaan. Wat Dick ook van haar mocht hebben gezegd, ze had niets gedaan en dus moest ze Hugh opzoeken en hem dat vertellen. Hij was bij die trouwpartij. Die zou nu wel afge lopen zijn in de kerk en de gasten zou den waarschijnlijk tei receptie zijn. Als ze nu naar Hugh's huis ging, zou Bessie haar zeker binnenlaten. En dan kon ze daar op zijn terugkomst wachten. Hij had wel geschreven, dat hij haar niet weer wilde zien, maar daar kon ze zich niet aan houden. Het hierbij laten was eenvoudig on mogelijk! Ze ging naar madame toe en zei: Ik zal vroeg moeten weggaan, want mr. Clare wil me spreken. Madame was niet in staat tot ant woord geven. Ze zat met verwarde ha ren in een fauteuil en liet zich met eau de cologne betten. Ze mompelde zoiets van: Doe maar wat je wilt. Het was nog te erg buiten om nu al te gaan. Trouwens, Hugh zou voorlopig met thuiskomen. Dus bleef ze voor de glasdeur staan kijken naar de over stroomde gootroosters naast het trottoir en daarbij dacht ze na over Dick. Montie had dus gelijk gehad. Dick was niet ziek. Hij had iets afschuwelijks gedaan en Hugh diep beledigd. Ze streed tegen de achterdocht, die zich aan haar opdrong en die haar ziel zo vreemd was maar ondanks haarzelf gingen haar gedachten naar de vorige keer, dat Dick in last was geweest. Was hij toen wél zo onschuldig als hij beweerde? Herinnering kwam in haar op aan ogenblikkeu, waarop anderen haar ge waarschuwd nadden tegen Dick, waar schuwingen, die zij in de wind geslagen had, waarnaar zij niet had willen luiste ren, omdat zij haar vader en moeder be loofd had, voor Dick te zullen zorgen. Het was of een harde hand haar hart samenkneep. Het onweer bedaarde langzamerhand en ging over in een gelijkmatige regen. Madame kwam weer tot zichzelf en mopperde en klaagde over haar onge lukkig lot, dat zulk weer gegeven had op de dag van een bruiloft, waarvan ze zo veel verwacht had. En vóór Jill ging, had ze nog net de tijd om haar hart te luchten over die zotte verhouding tus sen Hugh en Jill. Maar Jill luisterde niet. Ze nam een bos bloemen voor mrs. Clare en ging zo gauw mogelijk de winkel uit en nam de eerste bus, die ze krijgen kon. Bessie deed haar open en glimlachte haar vriendelijk toe. Dat is een verrassing, miss. Wat zal mevrouw blij zijn. Ze is nu een beetje moe, want ze is voortdurend bij het pakken geweest. U weet er alles van, niet? Jill knikte en ging naar de slaapka mer. Mrs. Clare lag rustig in haar bed met een kleurtje op haar wangen. Wat heer lijk, dat je gekomen bent, Jill. Ik ben eigenlijk gekomen om Hugh te spreken. Hij heeft mij zo'n vreemde brief geschreven. Ik heb wat bloe men voor u meegebracht. Lief van je. Ze zijn als altijd prachtig. Ze nam de bloemen, bekeek ze en rook er aan en keek toen naar Jill. Je wilt me toch niet zeggen, dat Hugh ruzie gemaakt heeft? Wat is er in vre desnaam gebeurd? Ik weet het niet, antwoordde Jill. Hij heeft mij een boze brief geschreven en ik wist met 'oeler te doen, dan direct hierheen te gaan om te weten te ko men. wat er eigenlijk aan de hand is. Dat was goed. Brieven zijn een ongelukkig mid del om ruzie te maken. Woorden lijken zo hard op papier. Ik vond het maar be ter te komen praten. Dan wordt alles wel duidelijk. Zou hij al gauw thuis komen? Hij is naar een bruiloft, zei mrs. Clare. Dat weet ik. Madame heeft de kerk versierd en voor de bouquetten gezorgd. Ik heb zelf de bruidsbouquet naar de kerk gebracht. Ze zag er allerliefst uit. Mrs Clare nam naar hand en zei: Zij kan er niet liever uitgezien hebben dan jij zult doen. Jij zult de mooiste bruid zijn, die een man zich wensen kan, weet je dat wel, kind? En nu is er zelfs een grote kans, dat ik bij jullie huwelijk zal zijn. Denk eens, Jill. Jill knikte. Ze voelde een brok in haar keel. Ze kon niets zeggen. Mrs. Clare vervolgde: En jij bent zo goed op de hoogte van bloemen. Je moet iets bij zonders van je bruiloft maken. Muur bloemen lijken me iets goeds voor jou. Van die donkerrode. Ik heb al vaak ge dacht, dat die eigenlijk mijn lievelings bloemen zijn, maar nu ik jou heb leren kennen, wéét ik het Jill boog zich naar haar toe en kuste haar. Zou Hugh nooit komen? Zij zei te gen mrs. Clare, dat ze nu wat moest gaan rusten en de oude vrouw deed ge willig wat zij zei. En toen ze gemakkelijk was gaan lig gen en haar ogen had gesloten, ging Jill naar de zitkamer om op Hugh te wach ten. Bij het raam gezeten, begon ze te denken over wat er gebeurd kon zijn. Dick was hier geweest. Wat was hij ko men doen? Terwijl ze peinzend uit het raam zat te staren, verdwenen al de verstandige woorden, die ze tegen Hugh had willen zeggen, ait haar herinnering. Ze werd hoe langer hoe onrustiger en zenuwachtiger en toen Hugh eindelijk binnenkwam, was ze niet veel meer dan een angstig, moe meisje, dat alleen nog maar berouw had, dat ze hier gekomen was. Hugh was nog helemaal verdiept in gedachten over het huwelijksfeestje, dat hij had meegemaakt en hij keek vreemd op, toen hij Jill zag. Ben jij hier? vroeg hij. Heb je mijn brief niet gekregen? Jill stond op. Ja. Daarom ben ik juist .gekomen. (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1950 | | pagina 4