Voeren met oordeel is voeren met
voordeel!
De moeilijke keus
Ir Iwema sprak over het voederen van landbouwproducten
Hoe Jantje Kruizemunt een erfenis kreeg
De heer Van der Vaart sprak over:
De Partij van de Arbeid en het bedrijfsleven
Het grasland moet meer en beter
voeder geven!
Op de door de Stichting van de Land
bouw georganiseerde Graslanddag gaf
Ir. S. W. Iwema een belangrijke uiteen
zetting over het voederen van Gras
landproducten.
Ir. Iwema begon er op te wijzen, dat
op het grasland de basis van de Neder
landse veehouderij ligt; vooral nu de re
gering er naar streeft de veestapel voor
een zo groot mogelijk gedeelte te voeden
van de Nederlandse bodem. Dit is dan
ook één van de oorzaken, dat aan het
grasland de laatste jaren zoveel aan
dacht wordt besteed. Door een betere
graslandexploitatie, betere conserve
ringsmethoden en een rationeel gebruik
van het aanwezige veevoeder kan de
voederpositie van ons land aanmerke
lijk verbeterd worden. Enkele deskundi
gen zijn zelfs van mening, dat een op-
brengstverhoging van 80 pet. voor het
Nederlandse grasland bereikbaar is. Men
wil dit o.m. ook bereiken door het om
leggen van slecht grasland in kunstwei
den. Hoewel de oppervlakte kunstwei
den de laatste jaren wel enigszins uitge
breid is zijn we in dit opzicht althans
volgens diverse gvaslanddeskundigen
nog lang niet, waar we wezen moeten
Vergelijken we in dit opzicht ons land
met Denemarken, dan merken we een
groot verschil op. Dit land heeft slechts
15 pet. blijvend grasland en dit op plaat
sen, waar geen andere gebruiksmogelijk
heid aanwezig is.
De vrees van sommigen, dat de eenzij
digheid van een kunstweide aanleiding
zou geven tot allerlei stoornissen deelde
spr. voorlopig nog niet, daar hij van me
ning was, dat wij in ons land weinig
kana hebben op werkelijk onkruidvrije
kunstweiden. Mogelijk zouden op de
duur moeilijkheden kunnen ontstaan
door de moderne onkruidbestrijdings-
techniek.
Goede verhouding verteerbaar
ruw eiwit en zetmeelwaarde.
Het is nodig enkele begrippen uit de
veevoeding nader onder de loupe te ne
men. Het gaat bij de veevoeding vooral
om de hoeveelheid verteerbaar ruw ei
wit (v.r.e.) en de zetmeelwaarde (z.w.) en
de verhouding tussen deze beiden. Voor
al dit laatste is van belang. De genoemde
verhouding varieert al naar gelang de
productie, leeftijd, enz. Bij ons melkvee
liggen deze tussen plm. 1-5 tot 1 op 6, d.
w.z. er is 5-6 maal zoveel z.w. nodig als
eiwit. Daarnaast moeten we ook de dro-
gestofopname in de gaten houden. Het
dier wenst een gevoel van verzadiging
"en is niet tevreden wanneer het de be
rekende hoeveelheid eiwit en z.w. bin
nen heeft wanneer de hoeveelheid droge
stof onvoldoende is om zijn maag vol te
krijgen. Aan de andere kant moeten we
ook zorgen, dat binnen de maximum
hoeveelheid droge stof, die een dier ver
werken kan (plm. 15 kg per dag) vol
daan is aan de behoefte aan eiwit en z.
w. Het is dus duidelijk, dat wij een voe-
derrantsoen moeten samenstellen met
een verhouding tussen eiwit en z.w. van
1 tot 5 6. En het is juist dit punt, dat
grote moeilijkheden geeft.
Voedermiddelen met „nauwe" en
„ruime" verhouding.
Voedermiddelen met zeer nauwe ver
houding tussen eiwit en z.w. zijn bv.
geil gras, jong gras, klaver en kracht
voer. Bieten, aardappelen en matig of
slecht hooi zijn voedermiddelen met een
ruime verhouding. Door menging van
producten uit deze beide groepen moe
ten we nu een verhouding van 1 tot 5
6 zien te bereiken. En dit nu geeft voor
al ook moeilijkheden in de weidetijd,
hoe vreemd dit ook moge klinken. Wij
zijn gewoon om gras het goedkoopste en
ideaalste voedermiddel te noemen, maar
dat is zo zonder meer nog met waar.
We zouden dat pas kunnen doen wan
neer gras een werkelijk volwaardig voe
der was, d.w.z. niet te weinig, maar ook
niet te veel van een bepaalde voedings
stof. Aan deze eis voldoet jong gras zeer
zeker met, omdat de eiwit-zetmeelver-
houding te nauw is nl. 1 op 3 a 4. De koe
die in de weide loopl, heeft daar geen
benul van en tracht in ieder geval een
verzadigd gevoel te krijgen en in meer
dere gevallen worden opnamen van 100
kg. vers gras per dag waargenomen. De
hoeveelheid eiwit in deze hoeveelheid
gras is onvoldoende voor een melkgift
van 50 kg., voor wat de zetmeelopname
betreft voor een gift van 40 kg. Daar we
in de practijk dergelijke dieren niet heb
ben heeft hier dus luxe-verbruik plaats,
die vooral voor de dieren met lage melk
gift niet onbelangrijk is. Dit leidt tot een
soort eiwitvergiftiging, die o.a. ook tot
uiting komt in de zachte mest. Doch dit
is niet het enige bezwaar. Het eiwit,
waar wij m de wintermaanden zo drin
gend behoefte aan hebben wordt nu ver
spild en dat nog wel tot schade van het
dier. Daar komt nog bij, dat ook tijdens
de weidepenode nog grote schommelin
gen in de eiwit-zetmeelverhouding voor
komen. Wanneer ie dieren in een ruime
weide komen nemen ze eerst de bladtop-
pen met een zeer nauwe verhouding op.
Later moet ook de rest opgenomen wor
den en is de kans op een te ruime ver
houding aanwezig Men heeft dit be
zwaar willen ondervangen bij de nieu
were beweidingsmethoden, o.a. door zgn.
rantsoenbeweiding. De dieren worden
dan gedwongen op één dag zowel toppen
als stengels te gebiuiken en daardoor
ontstaat een betere verhouding Op de
duur zal men er met rantsoenbeweiding
alleen nog niet komen, speciaal in het
voorjaar en de nazomer als de voedings
verhouding in het gras bijzonder nauw
is. Men zal dan moeten komen tot het
bijvoederen van eiwitarme producten,
waarbij dan tegelijkertijd maatregelen
genomen worden de grasopname door
de dieren te beperken. Voor bij voede
ring komen in aanmerking: matig hooi,
goed'stro, pulp, aardappelvezels, enz
door O. Th. ROTMAN- Nadruk verboden.
109. Het monster wel een meter
groter dan een normaal mens kwam
met grote stappen naderbij en liep op
het struikgewas af. waarachter de pa-
poea's zich verscholen. Met vreselijk ge
brul en getier sloegen de zwarten op de
vlucht. Ofschoon ook meneer Kruize
munt en Jantje doodsbang waren, be
grijp je toch wel, dat ze niet met de pa-
poea's meeliepen.
110. Nadat de papoea's verjaagd wa
ren, kwam het monster terug en nader
de Jantje en z'n vader. Jantje viel sid- j
derend op z'n knieën, terwijl meneer
Kruizemunt, bevend over al z'n leden,
beleefd zijn hoed afnam. ,,Heb dank, o
Zarathoestral. Heb dank, grote Mam- i
toe!" stamelde de arme man. Bijgelovig
was hij niet, maar je kon toch nooit we- j
ten, zie je!
Het bijvoederen van eiwitrijke koekjes
dit gebeurt nog wel eens in de herfst
is uit den boze.
Geen bezuiniging op de stikstofbe
mesting.
Het voorgaande zou voor sommigen
aanleiding kunnen zijn op de stikstofbe
mesting te gaan bezuinigen, omdat ook
hierdoor bereikt kan worden, dat de ei-
wit-zetmeelverhouding in het gras rui
mer wordt. Dit is echter onjuist, daar de
opbrengst zonder stikstof te laag wordt
en tevens de mogelijkheid om eiwitrijk
wintervoeder te winnen kleiner wordt.
Spreker was van mening, dat het stik-
stofgebruik op grasland nog aanzienlijk
zal moeten stijgen.
Betere conserveringsmethoden.
Dit grotere stikstofgebruik zal even
wel onmiddellijk gepaard moeten gaan
met een verbetering van de conserve
ringsmethoden. De overmaat aan gras
moet zo goed mogelijk benut worden en
daar we hier de factor arbeid inschake
len wordt de kans op fouten groter. Wie
werkt maakt fouten en deze fouten illus
treren zich in het wintervoer. Wanneer
we de analysecijfers van hooi, kuilgras,
gedroogd gras, enz. onder het oog krij
gen, dan treft ons de grote gevarieerd
heid en deze zijn voor een groot gedeelte
terug te brengen tot de wijze en het tijd
stip van oogsten: Tijdig en nog eens tij
dig! En hoewel er een tendenz is om
vroeger te gaan maaien, moet dit stre
ven nog veel algemener worden. De
ruime krachtvoervoorziening van voor
1940 heeft in dit opzicht veel kwaad ge
sticht. Wat het ruw voer betreft werd
toen meer gestreefd naar massa dan
naar kwaliteit, omdat het tekort aan
kwaliteit wel goed gemaakt kon worden
door aankoop van krachtvoer. Dat dit
niet altijd nodig geweest is, blijkt wel
uit het feit, dat nu het krachtvoerver-
bruik met meer dan de helft gedaald is,
toch een even grote melkopbrengst
wordt verkregen.
Wat het hooi betreft kan worden opge
merkt, dat een steeds groter hoeveel
heid gewonnen wordt met behulp van
ruiters. In sommige streken van ons land
heeft deze methode een grote vlucht ge
nomen De verliezen aan eiwit en zw.
kunnen hierdoor aanzienlijk vermin
derd worden, terwijl vooral ook de ca-
rotine de stof, waaruit het dier vita
mine A kan maken veel beter behou
den blijft. Met vroeg maaien en goed rui-
teren kan men prima hooi winnen, dat
veel krachtvoer besparen kan.
Wat het kuilen van gras betreft zijn
we nog lang niet waar we wezen moe
ten. Nog plm. 90 pet. van de kuilen
wordt volgens de warme methode en
dit betekent de methode met de grote
verliezen gemaakt.
Op allerlei wijzen en in een groot aan
tal landen wordt gewerkt aan verbete
ring van de kuilmethoden. De beide
laatste jaren hebben wij een belangrijke
stap voorwaarts kunnen doen, dank zij
de machinale inkuilmethode, meer be
kend als de Hardeland-methode. De re
sultaten, die Hiermede bereikt worden,
zijn buitengewoon goed te noemen. Het
aantal mislukte kuilen is gering, de ver
liezen zijn minimaal, zowel wat betreft
eiwit, zetmeelwaarde en carotine, ter
wijl de beruchte kuilgeur is verdwenen.
In veel gevallen is het eiwitgehalte na
genoeg tweemaal zo hoog als bij de war
me methode. Op deze wijze kan men
niet onbelangrijk op de krachtvoerreke-
ning besparen. Kuilgras is op elk bedrijf
onmisbaar, maar men dient dan ook
werkelijk goed kuilgras te hebben.
Ten slotte werden nog enkele woor
den gewijd aan de waarde van gedroogd
gras. Opnieuw werd gewezen op de zo
belangrijke stof carotine, die veel onge
mak bij de dieren voorkomen kan als bv.
slecht te bemerken tochtigheid, moeilijk
drachtig krijgen en gevoeligheid voor
allerlei infecties.
Zij, die dit product sinds enige jaren
voeren zouden het niet gaarne willen
missen, omdat men meent allerlei voor
delen waar te nemen. Zo heeft men de
indruk gekregen, dat de geboorte ge
makkelijker verloopt dat de jonge die
ren een beter uiterlijk vertonen, die
zich o.m. ook illustreren zou in meer
glans van het haar.
Men moet er evenwel om denken, dat
drogen geen toveren is. Ook door het
drogen kan men niet bereiken, dat van
slecht uitgangsmateriaal een waardevol
product gemaakt vordt. Voor alle con- j
servenngsmethoden geldt, dat het be-
ginproduct van prima kwaliteit moet
De Partij v.d. Arbeid, afdeling Oos
terend, hield Woensdag een openbare
vergadering in het Wapen van Amster
dam. De voorzitter, de heer Jb. Visman,
heette allen van harte welkom, in het
bijzonder de heer Van der Vaart, uit
Den Helder, die hierna sprak over het
onderwerp: „De P. v.d. A. en het Be
drijfsleven".
„Vrienden, wij willen vanavond eens
praten over de Partij, het onderwerp
van hedenavond van verschillende kan
ten benaderen", aldus spreker. „Hoe
staat de P. v.d. A. tegenover de Midden-
standsgroep? Niemand kan zeggen, dat
de Partij tegen deze groep is, gezien de
Maandag jl. te Utrecht gehouden verga
dering. De Middenstand heeft recht op
een plaats in de maatschappij, maar dan
moet hij zich richten op de gemeen
schappelijke belangen van de bevolking.
Wij willen voor de Middenstand een
plaats zoeken In de maatschappij; hij
mag niet in een armlastige toestand ko
men te verkeren. Ook de bestaanszeker
heid der kleine zelfstandige bedrijven
moet worden gegaiandeerd. Wij aan
vaarden geen staatssocialisme onze
politiek is gericht op bestaansmogelijk
heid van de Middenstand met een rede
lijk inkomen. Er zijn ongeveer 14000
kleine middenstandsbedrijven in ons
land, die gemiddeld een omzet hebben
van f 600 per week. Dat is te kort om
van te leven. Dat zij toch bestaan komt
doordat door deze mensen veelal een ne
venbaantje wordt waargenomen. Spre
ker betoogde, dat de kleine Middenstand
niet minder mag verdienen dan de
werknemers. Deze politiek wil de P. v.d
A. voeren. Wij willen duidelijk laten
blijken, dat wij willen steunen, maar de
Middenstand moet daar zelf aan mede
werken. De P. v.d. A. is de enige die
voor deze groep iets wil doen. Ons pro
gramma is uniek, wij staan daarmee dus
voor bij al de anderen.
De belastingdruk op de Middenstands-
groep wordt ons nogal eens verweten,
ja, zij moeten natuurlijk een steentje
bijdragen, maar wij villen het hun niet
moeilijk maken. De voormalige burge
meester Ritmeester uit Den Helder zegt
in de Kamer ,,De oelasting moet ver
laagd worden, waar het vandaan komt
kan mij met scheien!" Maar hiermee
komt men in deze tegenwoordige wereld
niet ver. Wij zeggen het belang van ons
volk staat boven de Partij. Maar men
moet er rekening mee houden, dat wij
nog leven in een overgangstijd. Wij kun
nen niet verder springen dan de stok
lang is." Hiermede einciigde spreker, die
meende een basis te hebben gelegd voor
discussie. De voorzitter dankte de spre
ker voor diens uiteenzettingen.
Na de pauze werden verschillende
vragen gesteld: Hoe staat de Partij v. d.
zijn.
Met het kopen van gechoogd gras
zij men uiterst voorzichtig!
Geen boer verkoopt zijn beste produc
ten en in veel gevallen heeft men dus te
maken met materiaal, dat minder waard
is. Gedroogd gras kopen zonder enige
analyse is beslist af te keuren. Daarbij
moet ook gelet worden op de aandui
ding ruw eiwit en droge stof. De argelo
ze koper laat zich hier vaak een rad
voor de ogen draaien. Wij rekenen in de
veevoeding steeds met verteerbaar ruw
eiwit en dit dan in het materiaal zelf en
niet in de droge stof. We kunnen we)
rekenen, dat dit gehalte 35-40 pet. lager
ligt dan het opgegeven gehalte voor ruw
eiwit in de droge stof. Gedroogde pro
ducten zijn op het moment, ondanks het
grasrijke jaar 1950, zeer gezocht. De
mengvoederfabrikanten zitten er als het
ware om te springen. Er zit dus voor
lopig nog wel perspectief in deze zaak.
Spreker eindigde met te zeggen, dat
uit het voorgaande wel gebleken is, dat
men met grasland zeer veel doen kan
en dat de mogelijkheden nog lang niet
uitgeput zijn. Graslandproducten wor
den thans waardevolle producten, waar
mede men met zorg moet omgaan. On
middellijk daaraan vast zit de kwestie
van het doelmatige voederen. Nu de
kwaliteit steeds beter wordt dient men
af te stappen van het systeemloos voe
ren. Bij het toedienen van rantsoenen
dient men ook eens te rekenen en tc
wegen, want voeren met oordeel is voe
ren" met voordeel! C. v. Gr.
Arbeid tegenover de coöperatie? Ant
woord: Naast coöperatie ook de kleine
Ook kwam de vraag: Kunnen er niet
middenstand.
eens wat minder luxe artikelen komen,
want de luxe van tegenwoordig kan een
arbeider niet meer kopen. Dit heeft de
Partij al eens geprobeerd, rnaar het is I
niet gelukt. Voorts werd gevraagd: Als
de kleine middenstand nu eens kinder-
bijslag zou krijgen, waar moeten de gel
den dan vandaan komen? Antwoord: Uit
dezelfde bron, waar de werknemer deze
vandaan krijgt. Maar niet door extra be
lasting, de belastingdruk mag niet voor
de middenstand verhoogd worden.
De voorzitter bedankte de aanwezigen
voor hun opkomst en wekte de leden op
om steeds actief te zijn. opdat het de af
deling wel ga.
OUWE SUNDERKLAAS.
Geachte redactie.
Als medespelers van de beide vorige
.Ouwe Sunderklaasavonden" juichen
wij de komst van een flink en potig stel
„streetvegers" van harte toe. Wij weten
van vorige jaren maar al te goed, dat
tientallen van die „lievertjes" het op
i die avonden als het grootste vermaak
zien, verklede personen van achteren
aan te vallen met stokken e.d. of de mas
kers proberen te vernielen of af te ruk
ken, terwijl de betrokkenen in vele ge
vallen machteloos zijn cm van zich af te
slaan door verkleding, maskers, enz. Ve-
de medespelers zullen het met ons eens
zijn, dat het plezier van deze avond voor
een groot gedeelte bedorven wordt als
andere niet-spelers de maskers, kleding
e.d. proberen te vernielen, waar van te
voren vele avonden aan besteed zijn.
Een krachtig optreden van potige
„streetvegers" zou ons, spelers, zeer aan
genaam zijn!
Als 2e punt zouden we graag nog iets
opmerken over de pr ij zentoekenning
door de jury. O.i. was dit verleden jaar
geen succes! De spelers moesten zich
door een dichte menigte een weg banen,
j die daar op de gemakkelijkste manier
alle spelers wilden zien en, eindelijk
I tot de zaal doorgedrongen, werden ze op
een afstand vanaf het hoge toneel „ge-
I keurd". Zodra de uitslag bekend was
I was het spelen afgelopen en om even
j over tienen was het stil op straat. Vroe-
ger was dat toch zeker een uur of half 12
I eer het stil werd Daarom wdden we de
jury het volgende voorstellen: Waarom
geen gang langs de jury om plm. 8 uur
tot 9 uur midden op de Groeneplaats?
i (bij goed weer). De jury zou zich daarna
zelf in groepjes of alleen moeten ver
spreiden door alle straten (Ook gemas
kerd zou nog mooier zijn!) van Den Burg
om zelf te zien, welke gemaskerden
„spelen" en welke alleen maar een pak
je aantrekken om op de Groeneplaats te
blijven „hangen" tot de prijsuitreiking
afgelopen is. En als de jury dan niet om
9 uur maar om een uur of half elf de
uitslag bekend maakt, dan kan er in die
tussentijd „gespeeld" worden, waar nu
van allerlei zijden zo op wordt aange
drongen. Dan kan de oude gewoonte
(het in- en uitlopen door gemaskerden)
weer ingang vinden.
Het feest van Ouwe Sunderklaas zal
clan weer veel gezelliger worden, spelers
en kijkers zullen zich weer door alle
straten bewegen, wat ook de oudjes van
achter de ïamen leuker zullen vinden.
Het euvel van de opeenhoping op de
Groeneplaats van kijkers zal daarmee
ook bestreden worden Geen spelers
meer die één rondje door Den Burg
doen, langs de jury gaan en verder tot
de uitslag op de Groeneplaats blijven
staan in afwachting van een eventuele
prijs.
Het gevolg hiervan was na de oorlog
steeds: een ei-volle Groeneplaats, stille
straten, en spelers, die slechts een uur-
Ije speelden om na de uitslag haast-je-
rep-je naar een van ae buitendorpen te
gaan om te dansen.
Daar in de buitendorpen nu zelf het
initiatief genomen werd het spelen aan
te moedigen, verzoeken wij de jury bij
haar eerstvolgende vergadering aan
dacht aan het bovenstaande te willen
schenken. Opdat er deze keer weer
eens een echt gezellige en leuke Ouwe
Sunderklaas van gemaakt wordt. En
aan liefst een hele avond en niet enige
uurtjes zoals tot dusver.
ENIGE SPELERS.
FEUILLETON
41.) De brief luidde: Beste Jill. Je
begrijpt wel dat de toestand onhoud
baar is geworden, gezien het feit, dat jij
zelf daarvoor verantwoordelijk bent. Ik
begrijp nog niet, hoe zoiets kan zijn ge
beurd en hoe je broer de treurige moed
kan hebben gehad, bij mij te komen.
Wij moeten elkaar nooit weerzien. Ik
zal proberen, het aan moeder duidelijk
te maken. Ik had nooit gedacht, dat je je
tot zoiets zou verlagen. Hugh Clare.
Zij las de brief nog eens en nog eens.
Dick was bij Hugh geweest? Nadat zij
gisteravond met hem gesproken had?
Dan moest hij iets zeer bedenkelijks
hebben gedaan zonder haar medewe
ten. Hij had er geen woord over gezegd
tegen haar.
Zij wist een tijd lang niet wat ze be
ginnen moest. Ach haar smartelijke
voorgevoelens waren maar al te juist
geweest.
Wat moest ze doen?
Als ze Freda voor een ogenblik alleen
kon krijgen, om haar alles te vertellen
en haar raad te vragen. Maar madame
was zo overstuur door het onweer, dat
Freda met haar naar het kantoortje was
gegaan en nu bezig was haar voorhoofd
met eau de cologne te betten. Buiten
stroomde het water in beken langs Pic
cadilly. Een gesprek voeren was bijna
onmogelijk door het lawaai van de don
der.
Ze moest dus zelf een besluit nemen.
Ze had niets gedaan. Wat Dick ook
van haar mocht hebben gezegd, ze had
niets gedaan en dus moest ze Hugh
opzoeken en hem dat vertellen. Hij was
bij die trouwpartij. Die zou nu wel afge
lopen zijn in de kerk en de gasten zou
den waarschijnlijk tei receptie zijn.
Als ze nu naar Hugh's huis ging, zou
Bessie haar zeker binnenlaten. En dan
kon ze daar op zijn terugkomst wachten.
Hij had wel geschreven, dat hij haar
niet weer wilde zien, maar daar kon ze
zich niet aan houden.
Het hierbij laten was eenvoudig on
mogelijk!
Ze ging naar madame toe en zei: Ik
zal vroeg moeten weggaan, want mr.
Clare wil me spreken.
Madame was niet in staat tot ant
woord geven. Ze zat met verwarde ha
ren in een fauteuil en liet zich met eau
de cologne betten. Ze mompelde zoiets
van: Doe maar wat je wilt.
Het was nog te erg buiten om nu al te
gaan. Trouwens, Hugh zou voorlopig
met thuiskomen. Dus bleef ze voor de
glasdeur staan kijken naar de over
stroomde gootroosters naast het trottoir
en daarbij dacht ze na over Dick.
Montie had dus gelijk gehad. Dick
was niet ziek. Hij had iets afschuwelijks
gedaan en Hugh diep beledigd. Ze streed
tegen de achterdocht, die zich aan haar
opdrong en die haar ziel zo vreemd was
maar ondanks haarzelf gingen haar
gedachten naar de vorige keer, dat Dick
in last was geweest. Was hij toen wél zo
onschuldig als hij beweerde?
Herinnering kwam in haar op aan
ogenblikkeu, waarop anderen haar ge
waarschuwd nadden tegen Dick, waar
schuwingen, die zij in de wind geslagen
had, waarnaar zij niet had willen luiste
ren, omdat zij haar vader en moeder be
loofd had, voor Dick te zullen zorgen.
Het was of een harde hand haar hart
samenkneep.
Het onweer bedaarde langzamerhand
en ging over in een gelijkmatige regen.
Madame kwam weer tot zichzelf en
mopperde en klaagde over haar onge
lukkig lot, dat zulk weer gegeven had op
de dag van een bruiloft, waarvan ze zo
veel verwacht had. En vóór Jill ging,
had ze nog net de tijd om haar hart te
luchten over die zotte verhouding tus
sen Hugh en Jill.
Maar Jill luisterde niet. Ze nam een
bos bloemen voor mrs. Clare en ging zo
gauw mogelijk de winkel uit en nam
de eerste bus, die ze krijgen kon. Bessie
deed haar open en glimlachte haar
vriendelijk toe.
Dat is een verrassing, miss. Wat zal
mevrouw blij zijn. Ze is nu een beetje
moe, want ze is voortdurend bij het
pakken geweest. U weet er alles van,
niet?
Jill knikte en ging naar de slaapka
mer.
Mrs. Clare lag rustig in haar bed met
een kleurtje op haar wangen. Wat heer
lijk, dat je gekomen bent, Jill.
Ik ben eigenlijk gekomen om Hugh
te spreken. Hij heeft mij zo'n vreemde
brief geschreven. Ik heb wat bloe
men voor u meegebracht.
Lief van je. Ze zijn als altijd
prachtig. Ze nam de bloemen, bekeek ze
en rook er aan en keek toen naar Jill.
Je wilt me toch niet zeggen, dat Hugh
ruzie gemaakt heeft? Wat is er in vre
desnaam gebeurd?
Ik weet het niet, antwoordde Jill.
Hij heeft mij een boze brief geschreven
en ik wist met 'oeler te doen, dan direct
hierheen te gaan om te weten te ko
men. wat er eigenlijk aan de hand is.
Dat was goed.
Brieven zijn een ongelukkig mid
del om ruzie te maken. Woorden lijken
zo hard op papier. Ik vond het maar be
ter te komen praten. Dan wordt alles
wel duidelijk. Zou hij al gauw thuis
komen?
Hij is naar een bruiloft, zei mrs.
Clare.
Dat weet ik. Madame heeft de kerk
versierd en voor de bouquetten gezorgd.
Ik heb zelf de bruidsbouquet naar de
kerk gebracht. Ze zag er allerliefst uit.
Mrs Clare nam naar hand en zei: Zij
kan er niet liever uitgezien hebben dan
jij zult doen. Jij zult de mooiste bruid
zijn, die een man zich wensen kan, weet
je dat wel, kind? En nu is er zelfs een
grote kans, dat ik bij jullie huwelijk
zal zijn. Denk eens, Jill.
Jill knikte. Ze voelde een brok in haar
keel. Ze kon niets zeggen. Mrs. Clare
vervolgde: En jij bent zo goed op de
hoogte van bloemen. Je moet iets bij
zonders van je bruiloft maken. Muur
bloemen lijken me iets goeds voor jou.
Van die donkerrode. Ik heb al vaak ge
dacht, dat die eigenlijk mijn lievelings
bloemen zijn, maar nu ik jou heb leren
kennen, wéét ik het
Jill boog zich naar haar toe en kuste
haar.
Zou Hugh nooit komen? Zij zei te
gen mrs. Clare, dat ze nu wat moest
gaan rusten en de oude vrouw deed ge
willig wat zij zei.
En toen ze gemakkelijk was gaan lig
gen en haar ogen had gesloten, ging Jill
naar de zitkamer om op Hugh te wach
ten.
Bij het raam gezeten, begon ze te
denken over wat er gebeurd kon zijn.
Dick was hier geweest. Wat was hij ko
men doen? Terwijl ze peinzend uit het
raam zat te staren, verdwenen al de
verstandige woorden, die ze tegen Hugh
had willen zeggen, ait haar herinnering.
Ze werd hoe langer hoe onrustiger en
zenuwachtiger en toen Hugh eindelijk
binnenkwam, was ze niet veel meer dan
een angstig, moe meisje, dat alleen nog
maar berouw had, dat ze hier gekomen
was.
Hugh was nog helemaal verdiept in
gedachten over het huwelijksfeestje, dat
hij had meegemaakt en hij keek vreemd
op, toen hij Jill zag.
Ben jij hier? vroeg hij. Heb je mijn
brief niet gekregen? Jill stond op.
Ja. Daarom ben ik juist .gekomen.
(Wordt vervolgd)