„Verloren Grenzen"
HERENKLEDING
Hier is de Koningin
van afwas en schoonmaak
PLUIMVEEHOUDERS
■mm'Ji.iiiÉ'
en voor a
I Uw drukwerk naar Drukkerij Texelse Uourant
v\l 1III///,''
in vloeibare vorm
s sp/ee^
Texels Bioscoop Theater
Telefoon 27.
Kapsalon Van Ooijen
Eindelijk is het zo ver
Dameskapsalon
'Parfumerie winkel
Heden Zaterdag 10 Februari
Verpachting Vliegveld.
Komende week wordt
niet gewassen
Presteert 50% meer!
Heerlijk frisse geur!
Prijs sleohts
Uiterst lacht voor
de handen
o. Talrijke
gebruiksmogelijkheden
Eon product
der Sunlight Fabrieken
Lig jij ook
zo vaak
bloot?
„Het Kleuterhuis"
'n Cadeautje
IV#
„Dolly"
I
KBfN [N JONGINSHLlOlNG MODES
SPOOfcSTR bO OEN HELPER
TELEFOON H2230 5102
alkauvroe
*y»LICNT 6
Zondag-, Maandag- en Dinsdag
avond 8 uur en Zondagmiddag 4 uur
presenteren wij het meesterwerk van
LOUIS DE ROCHEMONT
(LOST BOUNDARIES)
Een nobele film met een diepe strek
king, die de publieke mening in
Amerika tartte op treffende wijze
Een prijzenswaardige en moedige daad,
de rassendiscriminatie op zo waardige
wijze aan de kaak te stellen
Een gedenkwaardige film, prachtig
gespeeld en gevoelig gebracht I
Het gelijknamige radiohoorspel oogstte
enorm succes I
TOEGANG ALLE LEEFTIJDEN.
KAARTVERKOOP ALS GEWOON.
Wij openen onze
en speciale
des namiddags 2 uur.
A B. van Ooijen
Sluisdijkstraat 77-79
Den Helder, Telefoon
>616
Het is ook Uw belang de lezing bij te
wonen, die op DINSDAG, 13 FEBRUARI
a s. 's avonds om 8 uur zal worden gehou
den door de heer G Rodenhuis, oud direc
teur van v h. de Leeuwarder Eierveiling
Onderwerp
De ontwikkeling der Pluimveehouderij
en betekenis der Coöperatie voor de
pluimveehouders.
Plaats van samenkomst Holel „Texel"
Gedraaid zal worden de film voor deCoöp
Werktuigenvereniging en als aanvulling
enige opnamen van h?t schone Friese
landschap
'edereen (ook Uw vrouw) is welkom I
Hef Bestuur der Coöp P.T.V. „Texel".
Burgemeester en Wethouders van Texel
maken bekend, Jat tol 15 Februari 1951
door middel van openbare inschrijving
de gelegenheid zal worden opengesteld
mede te dingen naar het pachten, gedu
rende bet tijdvak van 1 Maart 1951 t.m.
29 Februari 1952 van een gedeelte van
liet in de Eijerlandse polder gelegen
vliegveld.
Het terrein zal van gemeentewege
door middel van schrikdraad worden
verkaveld m 9 kavels van ongeveer 10
h.a.
Indien na afloop van genoemde ter
mijn het terrein nog niet voor het lucht
verkeer zal worden benut, zal na geble
ken behoorlijk gebruik de pacht kunnen
worden verlengd tot het tijdstip, waar
op met het luchtverkeer een aanvang
zal worden gemaakt en uiterlijk tot 28
Februari 1954
De pachters nogen het terrein slechts
gebruiken voor beweiding met wolvee
en in het tijdvak van 1 Mei t.m 15 Oc
tober tevens met rundvee, jonger dan 2
jaren.
Van gemeentewege zal worden ge
zorgd voor een middel tot watervoorzie
ning op één plaats op het terrein.
Het terrein zal in het voorjaar 1951
van rijkswege met phosphorzuur en kali
worden bemest
De overige voorwaarden liggen ten
Raadhuize (bureau gemeentewerken)
ter inzage; nadere inlichtingen worden
door de Dienst van Gemeentewerken
verstrekt.
Inschrijving is mogelijk voor 1 of
meer kavels en voor het geheel.
De gunning wordt voorbehouden.
Texel, 1 Februari 1951
Burgemeester en Wethouders
voornoemd.
De Burgemeester, DE KONING.
De Secretaris, P. BEEMSTERBOER.
wegens ziekte
H. J. Collou, Stoomwasserij „Texel"
'c Schuimt rijk! U heeft minder nodig,
U werkt goedkoper!
Ook dit maakt het afwassen
tot een genoegen.
Dit prachtige, nieuwe product
staat onder volledige garantie van
de Sunlight Fabrieken. Uw win
kelier heeft het.
Geen schraie handen meer
na de afwas
Vatenwas, allerlei schoonmaak
werkjes, tapijten reinigen enz.
Hèt middel voor het wassen van
wol en zijde!
Het nieuwe vloeibare
Presto komt uit
hetzelfde gezin als
Presto in poedervorm,
het populaire afwas-
middel, dat 27 ct.
per royaal pak ver
krijgbaar is.
Nu, ik krijg geen kans meer, want Mammie
heeft een dekenklem gekocht in 't Kleuterhuis.
Voorts hebben wij voor U de ideale plastic drie
hoek luier en broekje. U beschermt daarmee de
kostbare wollen kleertjes.
Gaat baby mee op reis? Geen nood! Wij hebben
voor U een prachtige reiswieg te huur.
Tevens ontvingen wij weer een uitgebreide collec
tie baby goederen.
Ook in kinder-ondergoed ruim gesorteerd en
pracht kwaliteiten.
Bij ons slaagt U beter
A. M. D. Brllgeman-Graaf
voor groot of klein I
Dan moet U immers
bij J. P. STAM zijn?
brengenU
BETER BROOS).'
BROOD-KOEK-EN BANKETBftKKER'J
WEVERSTRAAT 20 DEN BURG TEL.259
VOOR
confectie,
confectie naar maat
of
maatwerk
gaan steeds meer
Texelaars naar
FEUILLETON
6). Wat gek, dat Bert en Rolf hier niet
zijn, vond Dol en informeerde eens bij
de heer Reitsema. Deze stond nog op het
perron met gefronst voorhoofd. Ja. zei
hij, ik zit er eigenlijk gezegd wat mee in.
want de heren moeten onderweg tóch
zijn uitgestapt en nu moeten we wel op
hen wachten. Ik zal eens even m'n licht
opsteken bij de stationschef
Even daarna kwam hij zeer geagi
teerd binnenstuiven: Opbreken, we zit
ten in de verkeerde trein! Algemene ont
zetting! De „och's" on „jé's" waren niet
van de lucht. Vlug er uit, want over
vijf minuten vertrekt deze.
Ieder greep wat hij grijpen kon en
even daarna lag net mooie, rustige per
ron bezaaid met koffers, handschoenen,
windjacken en diverse andere kleding
stukken, welke men bij voorkeur in een
trein uittrekt. Gretige handen zochten
in de chaos naar verschillende eigen
dommen.
Even daarna stoomde met luid ge
raas „de" trein binnen. Bert en Rolf
leunden met waar levensgevaar uit een
raampje en wuifden enthousiast. Na
veel heen en weer gedraaf en gedrang
was iedereen wederom gezeten, wel puf
fend en blazend, doch men zat!
Wat zijn jullie deftig, begon Ans
tegen Rolf en Bert. Wat een keurige
windjacken!
Gunst, zei Dol, ik heb niet eens zo'n
weids kledingstuk, 'k Steek écht af hoor,
zo naast jullie.
Ja, zei Bert plagend, ga alsjeblieft
een eindje verder in de wagen zitten, je
hoort nu niet meer bij ons. Toch zie je
er aardig uit hoor, die blauwe trui staat
je verduveld goed.
'k Ben in de zevende hemel, een
compliment van een man! En wat voor
een man! Heerlijk hoor! Allen lachten.
Ans vroeg: Hoe lang moeten wij nu
nog sporen?
Een uur of drie, zei Bert. Ben je al
weer ongeduldig?
Ja, ik ben zo verlangend naar de
sneeuw. Ik kan haast niet meer wach
ten!
Hebben jullie goed geslapen?
Enorm, mengde Rolf zich in het ge
sprek, vast beter dan jullie.
Maar wij hebben een avontuur be
leefd, nou, om jaloers op te zijn, pret-
lachte Ans.
Vertellen, vertellen, klonk het en
onder luide bijvalsbetuigingen verhaal
de Ans van Blauwbaard.
Op een modderig weiland, waarom
heen de imponerende Alpentoppen zich
verhieven stond het gehele gezelschap
bij elkaar. Op alle gezichten was teleur
stelling te lezen; tot deze hoogte waren
ze door autobussen gebracht, doch deze
konden nu niet verder, daar er alleen
naar het hotel boven, nog enige smalle
weggetjes voerden. Van sneeuw was
echter niets te bekennen en ook de on
volprezen zon liet zich niet zien. Enige
gidsen, die naderhand de skileraren ble
ken, vertelden, dat „boven", lees hotel,
voldoende sneeuw aanwezig was, dus
men behoefde zich niet ongerust te ma
ken. Deze mededeling werd met een
hoeraatje ontvangen en enigszins opge
lucht ving de lange reis aan.
Dat viel echter niet mee, aangezien
het weggetje steil naar boven liep en
men vaak over grote hobbelige stukken
steen moest klimmen. Hierbij kwam
nog, dat alles bedekt was met een dikke
laag slib en, zoals Dol terecht opmerkt<
het leek wel alsof het zo juist hevig ge
regend had en nu alleen de modder was
overgebleven.
Toen ze ongeveer een uurtje gelopen
hadden, begon het er iets beter uit te
zien. Er kwam inderdaad wat meer
sneeuw en ook het voetpad was beter te
begaan. Of kwam dit misschien doordat
men aan het klimmen een beetje ge
wend raakte? Alles was al spoedig in
kleine groepen verdeeld. Bert en Rolf
liepen zwaarwichting in de voorste ge
lederen te bomen met de skileraren, ter
wijl ook de heer Reitsema zich hierbij
had aangesloten. Ans en Dol konden
hun teinpo niet bijhouden en hadden
daarom voorlopig afscheid genomen,
daar ze liever „op zichzelf" liepen. Ze
waren langzamerhand afgezakt tot de
laatsten van het groepje. Hier liep na
melijk een oudere dame, mevrouw Van
Vleuten, die eigenlijk helemaal niet mee-
kon en wie vooral het klimmen zeer
moeilijk viel. Haar hart was niet hele
maal in orde, vertelde ze aan de meis
jes en, als ze geweten had, dat er aan
deze tocht zo'n klauterpartij was ver
bonden, was ze echt niet meegegaan
Ja, maar, wierp Dol tegen, in de
reisbeschrijving stond toch duidelijk
aangegeven dat men twee a drie uur
moest klimmen
Dat wel, zei mevrouw Van Vleuten,
maar ik had niet gedacht, dat het zo erg
zou zijn. Oef. wat ben ik moe, ik kan ge
woon niet meer Ze bleef staan en leun
de zuchtend tgen een grote den. Dol en
Ans bleven ook staan: A.ns ademde
zwaar, ook zij voelde zich erg vermoeid
Ze keek eens de weg af naar boven. De
schemering was gevallen en het zou ze
ker niet lang meer duren of de duister
nis zou volslagen zijn. In de bergenlan-
den valt deze plotseling in. Kom, zei
ze, zullen we weer? Moeizaam ging het
voort. Voetje voor voetje. Dol had me
vrouw Van Vleuten een arm gegeven en
keek af en toe bezorgd naar haar. Even
daarna moest er weer worden gerust.
Dol gaf Ans een wenk; zó schieten we
nooit op! De anderen waren om een
kromming van de weg verdwenen en al
leen een zacht geroezemoes van stem
men was nog te horen.
Wat gek, zei Ans plotseling, dat
niemand naar ons omkijkt. Ieder loopt
maar op z'n eigen houtje door Stel je nu
toch eens voor, dat één van ons drieën
was gevallen; je zou er toch maar lelijk
mee zitten! Haar stem beefde en Dol be
greep dat ze dood- en dood-op was. Ze
beet zich op haar lip. De vrolijke stem
ming was geheel geweken, ze kon aan
niets anders meer denken dan aan een
heerlijk bed. Hè, nu lekker te kunnen
slapen!
Mevrouw Van Vleuten zei: och kinde
ren, ik vind het erg lief van jullie, dat
je bij me blijft, maar ik kan werkelijk
niet vlugger. Gaan jullie maar vooruit,
ik kom heus wel. Maar de meisjes wil
den hiervan met horen.
Oh, zei Ans, een bank! En werke
lijk. bij de kromming van het pad stond
een bank. Ze veegden de sneeuw weg en
ploften alle drie amechtig neer. Het was
inmiddels geheel donker geworden; geen
geluid verstoorde de stilte. Ze konden
juist naar beneden het dal zien: een
prachtjg gezicht, die vele flonkerende
lichtjes van het aorp
Wat ongelooflijk mooi, zei Dol
zacht, wat ontzettend vredig, je wordt er
gewoon stil van. Ans antwoordde alleen,
dat ze zo moe was en nu wel graag zou
willen weten waar het hotel ergens uit
hing.
Daar komt iemand, zei Dol opeens.
Ze hoorden schuifelen en glijden en op
eens een diepe stem die zei: „Was ist
los?" In haar beste Duits vertelde Dol,
dat ze zo moe waren en mevrouw Van
Vleuten absoluut niet verder kon en las:
had van hartkloppingen. Het was zó
donker, dat ze niet konden onderschei
den, wie de eigenaar van deze prettige
stem was. Gaat u maar op de bank staan,
verzocht deze aan de oudere dame.
En dan?
Op mijn rug, was het korte ant
woord.
(Wordt vervolgd).
