SJOQESPi
Texelaars varen nieuw vaderland
tegemoet
Het ontsmetten van zaaizaden
Mijnheer Pimpelmans heeft alweer pech
w
Vergeten
Nooit!
De heer J. van Lenten, op weg naar
Australië, vervolgt hier zijn reisbe
schrijving:
a.b. M.S. Grote Beer.
's Morgens, 27 Augustus, nog steeds
water om ons heen en bij allen klopt het
hart vol verwachting. Wanneer zien we
land? Maar eindelijk komt het en hoe:
het kondigt zich aan door geweldige rot
sen, die eilandjes vormen in een gewel
dige watermassa. Helaas, het werd
avond eer wij de haven zagen. De Grote
Beer is buiten blijven liggen met het ge
volg, dat wij niet aan wal mochten. Het
was toch een schilderachtig gezicht, die
vele lichtjes tegen de bergen in de bos
sen. Hier is olie en water getankt en
kwamen bootjes langszij. Dat gaf een ge
weldige afleiding. Hier maakten we ken
nis met de negers. Er was gewaarschuwd
dat alle patrijspoorten gesloten moesten
worden. Het tanken duurde tot 's mor
gens drie uur. Er was pech bij: door een
ogenblik van onoplettendheid zijn de
pijpen welke de lucht uit de olietanken
moeten laten ontsnappen overgelopen en
daardoor kwam de olie op het dek: hier
hebben veel moeders een minder pretti
ge herinnering aan, want de kinderen en
ook wij zagen er heerlijk uit. Maar dat
moet je maar aannemen als onvermijde
lijk. Het valt toch niet mee om hier
schoon te blijven. Om vier uur kiest de
Grote Beer weer zee en wij varen rich
ting Panama (Midden-Amërika). Weer
passeren we rotseilanden, begroeid met
struiken en planten en dan weer water.
Tot 29 Augustus 's morgens half zeven
passeren we een geheel vlak eilandje
met een vuurtoren en een paar huisjes.
Het blijkt een Spaans eiland te zijn. Na
'n uur varen komt weer 'n eiland in zicht
het veelbesproken Curagao. Wij varen er
behoorlijk dicht langs heen. Het ligt
heerlijk in de zon te braden. Hier zien
wij de olieraffinaderijen en met grote
letters de naam Shell. Van de boot af is
dit eiland een schoon gezicht, met die
huizen tegen de bergen, maar ik denk
dat het er wel behoorlijk warm zal zijn.
Dan kiest ons schip weer volle zee,
jammer, want wij hadden nog meer kun
nen zien als er geen eigenwijze personen
geweest waren: tot zesmaal toe heeft de
kapitein verzocht om de punt vrij te la
ten, dit niet het oog op het uitzicht, maar
steeds klommen er weer bovenop, met
het gevolg, dat we niet vlak onder de
kant meer voeren toen wij Willemsstad
passeerden. Ook bij Aruba kwamen we
niet dicht meer bij de wal. Toch krijgen
we nog een aardige indruk van dit ei
land, zo uit zee gezien lijkt het veel op
Curagao. Nu maar weer vol verwach
ting op naar Calon Cristobol, het begin
van Panama. Dit bereiken we in de nacht
van 30 op 31 Augustus. Om 1 uur het
bed uit en zien we de lichtjes langzaam
groter worden, een prachtig schouwspel,
de neonverlichting weerspiegelt in het
water. De loods is aan boord gekomen
en deze brengt ons naar pier 7. Hier
moeten we wachten voor doorgang tot
het Panama-kanaal. Er wordt weer olie
en water geladen. Om 4 uur komt de
omroeper met zijn bekende oproepen en
dan volgt er een geheel nieuw geluid.' Er
wordt toegestaan, dat wij van boord
gaan tot 10 uur. Velen gaan direct aan
wal, maar wij wachten, tot de kinderen
wakker zijn en gaan dan om half 7 de
wal op. Het is een heerlijke gewaarwor
ding eens vaste grond onder de voeten te
voelen en hoe heerlijk klinkt het geluid
van de vogels hoog in de palmbomen.
De douanen zijn erg gemoedelijk en vra
gen nergens naar. Zo komen we in de
stad De bevolking bestaat hoofdzake
lijk uit donkere mensen, van alles door
elkaar. Ook veel negers. Ze zijn gemoe
delijk en maken zich niet druk. Wat niet
bruikbaar meer is, staat op straat en
blijft rustig staan. Op Texel zou er spoe
dig een klacht over in de gemeenteraad
worden geuit. ,,Dat de reinigingsdienst
die oude auto of die hoop rommel eens
moest ophalen". De straten zijn behoor
lijk behard. Er rijden naast heel wat ou
de gammele auto's en bussen ook schit
terende nieuwe wagens. Ook zijn hier
mooie winkels en de dames blijven nu
en dan achter, vooral als wij een speci
aalzaak in nylon passeren. Kousen kos
ten hier ongeveer in Hollands geld be
rekend f 3,Voorts zien we vruchten
stalletjes, pitriet-schoenen, kortom er
is van alles op straat te koop. Ook de
schoenpoetser zit hier op de stoep.
Ik probeer voor een zilveren gulden
wat fruit te kopen maar de koopman
geeft de gulden terug. De kinderen ont
haalt hij echter op een lekkere vrucht.
Dan gaan we weer r.aar boord, want on
ze magen beginnen te mopperen: we
moesten nog ontbijten. Voor de sluizen
van het Panama-kanaal komen aan bei
de zijden van het schip drie locomotie
ven en die trekken ons langzaam voor
uit. D.w.z. de voorste trekken, de mid
delste houden de Grote Beer in de juiste
vaargeul, de achtersten doen dienst als
rem en helpen ook mee de juiste rich
ting te volgen. Dan gaan we schutten en
stijgen 9 meter. Dit neemt plm. 7 minu
ten in beslag. Het Panama-kanaal zelf,
waarin we allengs varen heeft meer het
idee van een meer, met kleine eilandjes.
Weer verderop wordt het zeer nauw.
We varen andere boten tegemoet. Je zou
zeggen: dat wordt een rakelings passe
ren, maar toch blijft er ruimte genoeg
over.
Machtig mooie natuur: de katoen-
struiken groeien tegen de bergen, hier
en daar een waterval en heel in de hoog
te palmbomen. We varen langs een soort
dorp, een militair kamp en een haven
tje. Nu naderen we het einde van het
kanaal. Het zakken verloopt naar wens
en nu gaan we de Stille Oceaan tege
moet.
De Stille Oceaan is niet zo stil, er zijn
weer vele zeezieken. Hier maken wij
kennis met de tropische regen. Leden van
de bemanning zeggen: Lekker weer, een
koeltje en een regenbuitje, dat frist op!
1 September. Het weer is opgeknapt
en we gaan rustig verder. We zien niets
(Nadruk verboden) door G. Th. Rotman
||IW'"iU|l!l
5. Zodoende zag hij de bakfiets van
Teun de palingbper niet staan.. Teun
stond net ergens $an te belien, om te ver
tellen dat ze lekker waren en vooral
reuze goedkoop. Onderwijl naderde
meneer Pimpelipans met rasse schre
den, precies in de richting van het pa-
iingkarretje en steeds met verrukt ge
zicht op zijn trekkingslijst starende
6. Boem! Hij liep pal tegen de kas aan
en duikelde voorover met zijn gezicht
midden in de paling. Hector van de
melkboer was er als de kippen bij om te
kijken of er niets voor hem afviel, maar
't beest had geen kans, want de bakfiets
reed meteen in volle vaart weg.
dan water. Op 4 September passeren
we de evenaar. Neptunus verschijnt ech
ter niet. De kinderen hebben feest ge
had in de kinderkamer, en de groteren
brengen de dag door met kaarten, muziek
en slapen. Heel veel vertier is er niet
aan boord, toch verveel ik mij niet.
11 September. Er wordt 's middags ge
roepen ,,Land in zicht!" Gauw naar dek
en jawel hoor, als je goed keek zag je in
de verte achter nevel en wolken iets dat
op gebergten geleek. Na het eten keren
we naar dek terug. Nevel en wolken zijn
verdwenen en daar ligt, badend in het
zonlichtTahiti voor ons. Het is als
of Blok van der Velde een kleed van
zijn ezel aftrekt en plotseling een pracht
van een schilderij voor de dag tovert.
Vele monden gaan open, zo betoverend
mooi is het. We varen langzaam naar
de kade. Hier staat een geweldige men
senmassa te kijken en te wuiven. Aan
wal gegaan, is het eerste dat we te zien
krijgen eer repertoire van interessante
inlandse dansen. Het is verbazend hoe de
dames en heren hun lichamen in fantas
tische bochten en houdingen wringen.
Voor een zilveren rijksdaalder kopen we
vijf grote flessen bier. Die kosten 25
pond, ongeveer f 1,50 per stuk. Dus we
boften. Ik geloof dat de verkoper het
muntstuk als souvenir begeerde. Wat de
mode aangaat, kunnen ze oest meedoen,
vooral op het gebied van damesconfec-
tie: dit wordt in de winkels zelf ge
maakt en met wat voor machines!
Dan besteden we onze aandacht aan
de natuur. In de maneschijn. Nu kan ik
mij begrijpen, waarom er gezongen
wordt van „Onder de sterrenhemel van
Hawaii". De palmbomen ruisen. Het ge
heel is betoverend. Alleen worden we
dikwijls uit onze droom gehaald door
een blaffende of grommende hond. Die
zijn hier in overvloed. We treffen hier
een meisje aan, dat haar rok strijkt, ze
zit gehurkt voor het kledingstuk, dat op
de grond ligt. Een ander meisje ligt lang
uit op een kleedje, met een kussen onder
haar hoofd en een sigaret tussen de lip
pen. Weer verder gaande horen we mu
ziek. Wij er op af, door een opening in
de schutting en komen dan op een bin
nenplaats. Daar zien wij, m het maan
licht, een groep mensen zitten en in
hun midden een paar jongans met gita
ren. Als we nader komen staan de meis
jes op en gaan stoelen en kistjes voor
ons halen of staan hun eigen plaats aan
ons af. Na hier een poosje te hebben ge
luisterd stappen we op om nieuwe
avonturen op te doen. We komen te
recht in een danszaal. Hier stroomt het
bier in ruime mate. Er wordt weer eens
echt genoten na al de rustige dagen die
wij op zee hebben doorgebracht. De jon
geren doen hier flink hun best en me
nigeen zweeft met een Tahitische schone
over de baan. Het buffet is nier niet aan
de kant gebouwd, maar als een prieel
in het midden en zo groot, dat de hele
band er in zit. Rondom staan blank en
bruin gemoedelijk een glas bier of wijn
te drinken. Hier raken we de club
kwijt en gaan met z'n tweeën verder.
We bekijken nu echt meer de huizen en
de omgeving en komen aan een poort.
Hierachter ligt een geweldig mooi park.
Daar gaat iets bekoorlijks van uit, zodat
wij er binnen wandelen. Wat een zalige
rust is hier, het lijkt inderdaad een
sprookje. Bij de uitgang nadert een sol
daat. Hij zegt niets. We ontdekken, dat
we in de tuin van het gouvernement heb
ben gewandeld!
Na nog heel wat omzwervingen staan
we weer in de drukte aan de haven. We
gaan, zoals u begrijpt, met enige tegen
zin aan boord! Het is 12 uur en we moe
ten binnen zijn.
Tahiti verdwijnt onder een stralende
zon uit het oog. Dan ploegt de Grote
Beer zich voort in de richting van N.-
Zeeland, waar wij in Wellington vele
passagiers zullen achterlaten. In Wel
lington gaan ook wij aan land. Het is
fris weer en er staat een fiks windje,
maar toch genieten we van de wande
ling. De stad is mooi, schoon en ruim ge
bouwd, maar veel bijzonders valt er niet
te beleven1 de winkels en café's waren
om 6 uur dicht. We spreken verschil
lende mannen die hier ai enige tijd zijn.
Een hunner helpt mij aan elf Kronen,
dus kunnen we gezellig koffiedrinken.
Daarna gaan we met een tram naar bo
ven, vanwaar we een prachtig gezicht
hebben op de baai en de haven. De vol
gende ochtend mochten we weer de wal
op Op een parkeerplaats staan grote
Ontsmetten van zaaizaden heeft ten
doel de opkomst van het zaad te bevor
deren en 'het optreden van verschillende
plantenziekten te voorkomen.
De geringe kosten, die aan het ont
smetten zijn verbonden, maken het mo
gelijk en wenselijk, dat al het zaaizaad,
ongeacht de gezondheidstoestand, wordt
ontsmet.
Voor het ontsmetten dient gebruik ge
maakt te worden van een zgn. zaadont
smettingsmiddel, waarvan u de merkna
men vermeld kunt vinden in het Bericht
No. 966 van de Plantenziektenkundige
Dienst.
De ontsmetting kan op twee manieren
gebeuren, nl. droog en nat.
De droogontsmettmg is veel eenvou
diger uit te voeren dan de nat-ontsmet-
ting, zodat deze laatste methode zo goed
als niet meer wordt toegepast.
PROTESTANTSE KEROIENSTEN
N.H. GEMEENTE OOSTEREND.
Woensdag 12 Dec. (hedenavond) 8 uur
samenkomst in de school van Oost. Mor
genavond 9 uur Kring op de kerkekamer.
N.H. GEMEENTE DEN HOORN
Vrijdag 14 Dec. 8 uur Jonge Kerk-
avond in „Ons Huis". Kapelaan Van der
Kooij zal ons iets laten zie a en vertellen
van zijn Kerk.
ESPERANTO-NIEUWS
In het stadhuis te Sydney (Austra
lië) werd van 10 tot en met 12 Septem
ber jl. een tentoonstelling gehouden van
bijna 6000 rekeningen en werkstukken
van kinderen uit de gehele wereld. Deze
tentoonstelling werd georganiseerd door
de Australische Esperanto-vereniging in
samenwerking met het Ministerie van
Onderwijs en enkele andere officiële in
stanties.
HOOG WATER TER REDE VAN TEXEL
12 Dec. 8,44 en 8,50. 13 Dec. 9,23 en
9,32. 14 Dec. 10,01 en 10,13.
Aan het strand is het ongeveer 1 uur
eerder hoog water.
KERSTUITVOERING
De Kerstavond in de Doopsgezinde
kerk te Den Burg, te verzorgen door het
Hervormd kerkkoor van de Ned. Herv.
Gem. Oudeschild en De Stem des Volks,
vindt plaats op Zaterdagavond 22 Dec.
a.s. Het programma omvat zang der bei
de koren, muzikaal trio, declamtie en tot
slot wordt door beide koren samen de
Kerstcantate „Ere zij God" uitgevoerd,
o.l.v. de heer Craanen. D.
GIFTEN AFD. TEXEL VAN
„HET WITTE KRUIS"
Wed. K, Oosterend f 3.-, P. S., idem
f2,50; N.N., idem 2,50; A. E., De Cocks-
dorp f 2,-; W. R. idem f 1,-; V., Den Burg
f25,-; J. P., idem f2,50; fam. P. id. f2,50;
J. Z., id. f2,50; J. D., id. f2,50; J. B., ld.
f2,50; J. Z. id. f2,50; H. S. id. f7,50;
P. B. id. f2,50; C. K. id. f2,50; J. D. id.
f2,50; J. N. id. f0,50; L. S., De Waal
f 0,50; fam. W. id. f 0,50; J. B., Den
Hoorn f 10,-; J. B. id. f 10,-; fam. B., De
Koog f2,50; fam. R. id. f 10,-; P. D., n.b.
Den Burg f 1,50; fam. C. id. f 1,-; J. B.
id. f2,50; G. K., n.b. Den Hoorn f2,50;
W. K. Oudeschild f5,50; C. W. id. f2,50;
N.N. n.b. Oosterend f 25,-; B. K., Oost
f2,50; A. B. Eierland f2,50; J. S. idem
f 1,-; fam. Z., De Koog f 2,50.
rijen auto's, dure en vehikels! De auto
mobilisten zijn hier heel wat rustiger dan
in Nederland: bij het oversteken van de
straat- stopt hier een auto voor een voet
ganger. We zien dan ook nergens sprin
gende of hollende mensen dat is hier
immers niet nodig!
We gaan terug naar boord om te kij
ken naar het lossen van de kisten. Hoe
het komt is me een raadsel; alle kisten
voor Sidney (Australië) staan op die
voor Nieuw-Zeeland. Daardoor ontstaat
vertraging en wordt het laat eer we ver
trekken kunnen, 's Avonds om 9 uur
wordt de tros losgesmeten: we stevenen
weer voort naar het nieuwe vaderland.
Tot zo ver voorlopig. Deze brief post
ik in Sydney. Geachte Redactie, doe alle
bekenden op Texel de groeten!
J. VAN LENTEN.
Voor de droog-ontsmetting wordt 2 gr.
ontsmettingspoeder gemengd per kg zaai
zaad. Hiertoe worden zaad- en ontsmet
tingspoeder in een zgn. ontsmettings
trommel gedaan, welke gedurende plm.
3 minuten wordt rondgedraaid. Na deze
behandeling kan het zaad normaal in
zakken worden opgeslagen of uitgezaaid
worden. Bij uitzaai van aldus behan
deld zaad is men gevrijwaard tegen aan
tasting door een groot aantal ziekten,
welke anders het gewas schade kunnen
berokkenen, zoals bv. steenbrand bij tar
we en rogge, en stuifbrand bij haver,
strepenziekte bij gerst enz. enz.
Het ontsmetten van de zaaizaden
maakt de teelt van de gewassen zeker
der, het bevordert een regelmatige op
komst zender holle plekken en geeft
hierdoor een besparing van ongeveer 15
pet. op de uit te zaaien hoeveelheid
zaad.
De meeste fabrikanten van zaadmon
sters leveren twee producten, nl. één
voor de ontsmetting van bietenzaad en
een ander voor het behandelen van zaai
granen.
Een uitzondering hierop wordt ge
vormd door Landisan-droog. Dit pro
duct is in tegenstelling met de andere
artikelen zowel voor granen als voor ge
bruik in bietenzaad geschikt. Dit is nu
eens een beperking van het aantal be
strijdingsmiddelen, dat in de handel is.
'N BESOEK ÖN DE STRENDER KERK
In Strend ben ik 's na de ouwe Her
vormde kerk gaan, midde in 't dorp dus;
om ouwe teekes op grafstiene te bekie-
in ok de huusmerke in 't kerkpertaal te
siên.
Die huusmerke (Runenskrift) benne
hier in pi anke uutsneeje in gavve mis
kien de plaas dn weer de kerkgangers
hun kleere ophinge. Iedere femilie höd
s'n eige huusmerk, dót o.a. ok gebruukt
wier ós stempel op 't deur 'n ambachts-
mön maakt handwerk. Ik heb 's leeze,
dót er in Frieslónd maar ien kerk is,
weer rneer Runenteekes benne, dón ón
Strend.
Se hewwe me vroeger leerd, dót 't Ru
nenskrift ós het ouwste Germaanse skrift
te beskouwe is.
In de eerste christentied worre deuze
teekens öl fonde. Fooról m Noord-Euro
pa bleef dut skirft lang in swang
De betekenis vón zokke grafskrifte
die er eeuwe lede ón geve wier, is de les
te tied verdwene.
De fraag riest weerom is olies in rech
te lijne deên. Dót is te verklare, omdót
deuze tekens, die in hout sneeë wierre,
makkelikker ós rechtlijnige dón ós ronde
teekes te sneeë wazze.
Doe ik dut olies bekeke hód, sag ik 'n
wit mórmere grafstien mit 'n eigenaar
dig opskrift. 't Volgt hier:
„De vrouw van de coll(ectant) T. Snip
Antje I. Boon in den Heer gerust
den laaste Octob 1757
out 33 j. 7 maanden 6 dagen
benevens haar soon in baar armen
die sooveel dagen geleeft heeft als
de eerste letter van sin naam beteekent
nu weet gij wie dat ik ben
ik kan U o voorbijgangers
in het donker niet kennen
Kent U selven Vaarwel".
Vón de dooje niks ós goeds, maar dót
wós toch 'n eigenaardige frouw, die An
tje I. Boon, die gaf raaseltjes op. 'k Ben
ok ers ón 't raje gaan in ik raad, dót 't
kiend losbrand of IJsbrand hiette. De
eerste letter vón Iesbrand en 't sijfer I
lieke veul op mekaar, dus is 't mogelik
dót het kiend ien dag leeft heb.
Wie 't beter weet mag 't sègge.
De doopregisters selle wel gien uutslag
geve, want in die tied wierre de kienders
bee de Hervormde waarskijnlik niet op
de eerste dag ól doopt.
Ja mit die grafskrifte kom je foor rare
dinge te staan. Soo hewwe se mee altied
vertelt, dót er ón de Hoore 'n grafstien is
weerop staat:
„Hier ligt begraven Aagt
Ze is gestorven als maagd
Dat ze niet is getrouwd
Dat heeft haar noodt berouwd
Maar, dat ze nooit is gevraagd
Dat heeft haar niet behaagd".
'k Heb die grafstien ón de Hoore nooit
kenne fiende, soo 't dón toch 'n legende
weze?
10.) De hoge ruime kerk leek geheel
verlaten. Pas toen haar ogen zich aan
het schemerachtige licht hadden gewend
ontdekte ze hier en daar een paar oude
vrouwtjes, die geluidloos, knielend in de
kerkbanken, haar rozenkrans baden. En
verder onderscheidde ze nog een eenza
me bezoeker, dié evenals zij, voor het
werk van Riemenschneider scheen te
zijn gekomen.
Hij was zo verdiept in het kunstwerk
dat hij Renate, die van het zij-altaar
k\tram, niet hoorde naderen. Haar ogen
wierpen een vluchtige blik op de bezoe
ker. Ze stond een ogenblik paf, het was
Walter Borner! Opzettelijk bleef ze een
paar--passen achter hem staan om hem
niet te storen.
Hoewel ze er daarnet nog grote prijs
op had gesteld om alleen te zijn, voelde
ze nu een onverklaarbare'" vreugde door
zich heen gaan, dat het toeval juist hem
hier had gebracht en niet een van de an
dere kwartetgenoten.
Na een poosje draaide Walter Borner
zich om, ten einde het kerkgebouw te
verlaten. Hij bleef verbaasd staan, toen
hij Renate herkende.
Dat is ook wat! Hoe komt u 'hier?
vroeg hij.
We schijnen dezelfde voorliefdes
te hebben.
Dat is ook toevallig, zei hij, terwijl
ze de kerk verlieten. Ze liepen nu samen
de straat af, die hen naar de stad terug
bracht. De ontdekking van hun gemeen
schappelijke interesse bracht ze vlug tot
elkaar. De altviolist was verrast over
Renate's grondige kennis der middel
eeuwse kunstgeschiedenis.
Ze haalden juist na een steile bocht
een paard en wagen in, toen Walter mid
den in een zin afbrak, naar de andere
kant van de straat liep en zichtbaar op
gewonden met de koetsier begon te spre
ken. Renate bleef verbaasd staan. Toen
ontdekte ze echter de oorzaak van Wal-
ers woede. Het paard van de zwaar met
stenen beladen wagen, dat rnet zweet be
dekt en sidderend in de dissel stond in
gespannen, verkeerde in een zeer bekla
genswaardige toestand. Onder het tuig
was de huid van het dier dusdanig weg
geschuurd, dat op sommige plaatsen het
rauwe vlees te zien was.
De voerman, die blijkbaar niet hele
maal nuchter was, verzette zich vloekend
en mopperend tegen deze inmengmg van
de musicus. Hij nam een dreigende hou
ding aan en hief opnieuw zijn zweep op,
om het paard tot doorrijden te brengen.
Toen greep Walter de arm van de man
vast, die zich daarop omdraaide om zijn
veel zwakkere tegenstander te lijf te
gaan.
Renate keek zoekend naar hulp om
zich heen. Er was nergens een sterveling
te zien. Toch weldaar kwam iemand
aan. Ze liep terug naar de bocht en zag
tot haar opluchting, dat het een politie
agent was, die met zijn fiets aan de hand
het steile gedeelte van de straat opliep.
Buiten adem vertelde ze de agent wat
er was gebeurd en samen liepen zet zo
vlug ze konden naar de vrachtrijder te
rug.
Toen ze kort daarop de weg insloegen
die hen naar het hotel terugbracht, bei
den nog onder de indruk van het onaan
gename incident, bleef Reante midden op
de Mainbrug staan en keek haar bege
leider met angstige ogen aan. Mijn he
mel, wat zou er wel zijn gebeurd, als die
politieagent niet precies op tijd was ver-
scheneh? vroeg ze.
Waarschijnlijk zou ik een aardig
pak rammel hebben opgelopen, ant
woordde Walter met een onzeker lachje.
Maar hij zou toch ook van mij een op
stopper hebben gekregen. Maar kom,
vergeet dat vervelende ogenblik nu
maar. Het spijt me, dat u er juist getui
ge van moest zijn. Maar ais ik zo'n vorm
van dierenkwellerij zie, begint mijn
bloed altijd te koken, hoe vredelievend
ik anders ook ben. Maar laten wij er nu
met meer over praten.
Toch was het flink van je, Walter!
De warmte,' waarmee zij die woorden
zei, verrieden diepere gevoelens dan al
leen goedkeuring voor zijn daadwerke
lijk optreden.
Walter zou nu met het grootste genoe
gen een ware vechtpartij met de voer
man hebben willen opnemen, alleen om
nog eens zo'p blik van Renate te mogen
ontvangen. Terwijl hij met haar over het
op komst zijnde concert begon te spre
ken, voelde hij, dat die laatste uren een
hechte vriendschapsband tussen hen bei
den hadden gesmeed. Plotseling greep
Renate zijn arm vast en drukte die innig.
Ze zouden goede vrienden worden, als
ja, het stond eigenlijk rog helemaal
met vast, dat zij bij het Bauer kwartet
zou blijven.
Renate liet zich uitgeput op de leren
canapé van de solistenkamer vallen
Ze voelde zich liohamelijk vermoeid
en slap na de inspannende repetities, die
ze 's morgens en 's middags hadden ge
had, maar het was geen onaangename
vermoeidheid, maar veel eerder een
wonderlijk verheven gevoel, dat iemand
soms kan overvallen nadat een doel met
grote inspanning is bereikt. De indruk
ken stormden op haar af, alsof op het
witte doek een tiental films tegelijk ge
projecteerd werd. En het merkwaardi
ge was, dat ze toch alles tegelijk heel
duidelijk in zich opnam.
De zwijgende collega's die hun instru
menten uitpakten en ze stemden, of nog
even zenuwachtig een moeilijk loopje re
peteerden. De onpersoonlijke nuchter
heid van de kamer, die waarschijnlijk
nog nooit bewoond was geweest, maar
alleen voor korte ogenblikken bezoe
kers had ontvangen die zenuwachtig voor
hun concert hier hadden vertoefd en die
de koele omgeving nauwelijks hadden
opgenomen. Het was even ongezellig als
een wachtkamer van een station of een
ziekenhuis.
Maar Renate nam elke k'einigheid op.
Ze zag de witte harsvlek op de revers
van Tibor's rokcostuum, de fraaie wel
ving van Walters instrument, de geheel
afwezige naar binnen gerichte uitdruk
king op Michaels gezicht.
Eveneens hoorde ze het gemompel van
stemmen in de zaal, het schuiven van
stoelen en nu een gebiedende basstem,
die de zaaldienaar op het podium een
aanwijzing gaf. Daar tussendoor hoorde
zij Walter Borner's prettige stem, die
vermoedde, dat ze plankenkoorts had en
die haar probeerde gerust te stellen en
ze gaf aaarop zelfs automatisch ant
woord.
Terwijl Renate haar instrument naar
de eerste viool stemde en speels haar
vingers over de snaren liet glijden, kwam
de eigenaar van de basstem binnen.
Blijkbaar een welgestelde muziekenthou-
siast, misschien wel een wijnhandelaar,
die haar geanimeerd de hand schudde,
toen Michael hem aan haar voorstelde.
Ze wisselde een paar onbeduidende
woorden met dien heer.
De bel ging. De gezette heer ver-I
dween haastig naar de zaal. Het geroeze-j
moes van stemmen en het schuiven va*,
stoelen stierf langzaam weg. Toen gi%\
de bel voor de tweede maal over. Al-|
wachtende stilte in de zaal, de krakend*
stap van 'n te laat komende bezoeker d'
nooit uitblijvende hoest-ouverture.
Bij de deur kwam het tot een ge£luis-|
terd meningsverschil met Michael, die
haar beslist de voorrang wilde geven.
Niet uit angst verzette zij zich daar te
gen, neen, maar ze wenste niet als dame
te worden behandeld, maar eenvoudig
als onderdeel van het kwartet. Maar ten
slotte zwichtte ze en stapte als eerste het
podium op.
(Wordt vervolgd).
on
H<
10
De
19
21
