(fro en fwartrjexels in het harL,
4e sm
de pittige zware shag!
ORCAM
PUROL in huis!
De Paardensportvienden vierden feest
Oosterend beluisterde causerie over Parijs
DOUWE
Leo Pagano, boeiend spreker, had jammergenoeg
klein gehoor
Het Gebouw voor Christelijke Belangen te
Oosterend was weer geheel gevuld
i WOENSDAG 16 JANUARI 1952
65a JAARGANG. No. 6596
TEXELSEWCOURANT
Uitgave N.V. v.h. Langeveld De Rotj
I Boekhandel Drukkerij Bibliothek
Den Burg - Texel - Postbus 11 - Tel. 1
Verschijnt Woensdags en Zaterdags.
Bank: R'damse Bank, Coöp. Boerenl.
Bank. Postgiro 652. -Abonn. pr. f 1,80 p.
kwart. 15 ct. incasso. Adv. 8 c. p. mm.
ALLE PAARDENSPORTVRIENI?N
waren in Hotel Texel present, toen de
Paardensport daar Zaterdagavond ijn
traditionele feestavond hield. De voorit-
ter, de heer H. Keesom, was zeer er-
heugd ovei de grote belangstelling. Hij
verwelkomde in het bijzonder Burge
meester en Mevrouw De Koning, »nze
beide wethouders, de heren S de Ward
en Th. R. Hm, die eveneens in gezeLChap
van hun echtgenoten naar de feestilijke
samenkomst waren getogen, cie ju Weden
van de sportdagen en de heer en me- J
vrouw Schumaker. De voorzitter jaran-
deerde zijn toehoorders een mooieavond
en dat is '1 inderdaad geworden! Tfrt zijn
spijt moest de spreker er aan herittieren,
dat 1951 voorbij gegleden was zorder de
paardensportdag, maar hij gaf <ns de
verzekering, dat dit jaar cie twje- en
vierspannen weer om de zegepraal zullen
wedijveren! De directie van Hote Texel
werd dank gebracht voor het welvillend
beschikbaar stellen van de zaal.
t Allereerst was het woord aan iet trio
de heer en mevrouw Craanen en de heer
^L. Kuiper, die ons op pittige muzek ver
gastten. Daarna trad een UDI-goep op
met het blijspelletje „Een huis (ol her
rie" oftewel „Een storm in een $las wa
ter!" Nou moet u ook weer een liet al
te lage indruk van die storm opdoen,
want de dametjes, die hierin hun stand
punt verdedigden zouden een rasechte
leeuwentemmer bleek om de neui hebben
1 gemaakt. Het ging van beg.n tot eind om
I een prestige-kwestie en wél deed het on-
ze verslaggever veel genoegen, lat de
mannen niet voor de eerste ie beste
uitschieter capituleerden. Kiern speel
den mevr. A. Kiljan-Jellema, mek Mul-
der-Grauis, mej. E. Remmers en ce heren
A. de Wilt, H. de Jong on C. Ie Wit.
Mevrouw Kiljan maakte tevens "Baar en
tree bij de Rederijkerskamer en Ivij mo-
gen spreken van een geslaagd debuut,
weshalve wij haar nog dikwijls voor het
voetlicht hopen te kunnen volgei. Dit
gezelschapje had veel succes. Daarna
kwam Leendert Kuiper, eerst zojider en
llater met zijn Bartje ons een poosje
amuseren. Het eerste deel van zijn re
pertoire was gewijd aan flitsen uit zijn
eigen avonturenschat. Avonturen, welke
hun terrein zelfs tot het hartje van onze
Hoofdstad uitstrekten. Een zekere Gerrit
bleek ook een doorgewinterde sensatie-
delver te zijn. Na deze anecdotes mocht
Bartje uit z'n kistje en het levendige ke
reltje sproeide zijn wijze denkbeelden
weer vol élan de zaal in. Toen Bartje
weer in de koffer was weggesluimerd,
vertelde de voorzitter, dat de stoelen op
zij moesten om Koning Bal de ruimte te
geven.
Dat verzoek werd spontaan ingewil
ligd. Nadat de heer De Wilt en enkele
mede-feestelingen iedereen een keurige
feestneus hadden bezorgd en alle aan
wezige krulle- en stijlhaarbollen
van een even keurige feestmuts
hadden voorzien, werd de stem
ming nóg geweldiger. Er schijnt tot vér
na middernacht te zijn doorgefuifd.
Zo kan de Paardensport dus met vol
doening op deze geslaagde avond terug
zien. En nu: Tot het concours!
Hier volgt het tweede deel van de cau-
lene, welke student Joh. P Smit voor
|)ntwikkeling te Oosterend hield
Het individu van de Parijzmaar is
groot belang. Hij zal alles
ieder critiseren bij zijn café
andere gelegenheid, trouwens de gehele
door. De politiek is zijn liefsle hob-
Bovendien de Fransman is waak-
[jc, hij heeft te veel verloren de laat-
E00 jaar en zal goed uitkijken hoe
(zaak er voor staat en past er voor
Ipeelbal te worden van een eenzij di-
politieke richting.
geest, van Parijs waart over het
land. En dit is vanzelfsprekend. Op
gebied van de voedselvoorziening bv.
ven de aanvoerwegen niet tot de di-
|te omgeving van Parijs beperkt, maar
hkken zich uit tot het uiterste Zuiden
Noorden. De Fransman geniet van een
Jïde tafel, zodat dagelijks verse lekker-
len in overvloed in de Hallen aanwezig
leten zijn. Op de middag van de dag
Jrtrekken de grote transporten met be-
I stemming Parijs en komen daar dan in
I de nacht aan alwaar ze gelost worden
door ongelofelijk potige kerels 's Och
tends vroeg begint het lieve leven van
de verkoop aan de handelaren voor de
gehele stad
Oud Parijs is een mierennest vol acti
viteit van grote en kleine handel. van
grote en kleine nijverheid. Maar de
ZITTING CONSULTATIEBUREAU.
Het consultatiebureau voor zuigelingen
houdt HEDEN, 16 Januan weer zit
ting. Voor buiten Den Burg van half
tot half 3 en voor Den Burg van 3 tot
f uur.
merkwaardigste en meest originele nij
verheid, cue u zich voor kunt stellen, is
die welke bedreven wordt in duizenden
onbekende en naamloze ateliertjes en
werkplaatsjes.
Kenmerkend is wel het feit, dat bijna
elk Parijs meisje en elke Parijse vrouw
met meer vaardigheid naait en schepr
pend vermogen dan talloze zwaargedi-
plomeerde Nederlandse coupeuses. Dat
bijna ieder het knutselen vaardig is,
vloeit voort uit de factor, dat men zo
weinig kan doen met het loon.
De Franse keuken.
Zo even zei ik reeds, dat de Fransman
het tafeier. als een belangrijke bezigheid
beschouwt Het haastige eten, zoals wij
dit gewend zijn, want wij beschouwen dit
maar als een terugkerende last, vindt de
Fransman afschuwelijk. Wij vinden het
eten een noodzakelijk kwaad, waar niets
tegen valt te doen. De Fransman daar
entegen vindt dit een van de belangrijk
ste, ernstigste en aangenaamste bezighe
den. die hij elke dag te verrichten heeft
en daarenboven bestaat er voor hem een
soort levenswet, dat dit dagelijks ritueel
met zorg, met eerbied en met fantasie
moet plaats hebben. Een van de kenmer
ken van de ware beschaving, van inner
lijke en persoonlijke civilisatie is niet
wat u eet maar hoé. De Franse keuken
staat nog steeds bovenaan.
Naast de echte Franse keuken in Parijs
zijn er nog vele uitheemse restaurants,
zoals N.-Afrikaanse, Italiaanse, Spaanse,
Hongaarse, Russische en Chinese. Wat
die Russische betreft, Parijs is een ver
zamelplaats van Witrussen, die geëmi
greerd zijr». na de val van het Tsarenrijk.
In Frankrijk is de wijn een volksdrank.
Deze wordt daar zoveel gedronken als bij
ons thee of water. De koffie drinkt men
daar zwart. Als men des avonds in een
café komt en men heeft iets gedronken,
dan schuifelen de kellners toch niet on
rustig om het tafeltje, als men wat lang
blijft zitten zonder uw kopje of glaasje
te laten vervangen door een vol.
Niet begrepen
In Parijs wonen nog zeer veel schil
ders. Parijs was de vergaarbak voor al
lerhande personen, die uit hun land ver
stoten werden of niet werden begrepen.
Vincent van Gogh die op jeugdige leef
tijd naar Parijs is gevlucht omdat hij 't in
Brabant met langer kon uithouden, is in
de Franse hoofdstad vroeg gestorven.
Over 2 jaar zal het een eeuw geleden
zijn, dat hij het levenslicht aanschouw
de. Toch wordt hij nu al genoemd naast
onze grootste meesters als Rembrandt en
Frans Hals. Alle schildertypen uit Oost
en West komen in Parijs tezamen, dus
voor jonge kunstenaars een uitnemende
gelegenheid om van hun collega's tech
nieken te bestuderen en van gedachten
te wisselen. Door de jaren heen is in
Parijs een zeer grote verzameling kunst
werken aangelegd. Misschien is de mate
riële waarde met zc groot, de waarde
als studieobject is van essentiële beteke
nis. Om te kunnen weten wat men te
genwoordig presteert, moet men de his
torie bestuderen. Op grond hiervan is
het mogelijk conclusies te trekken. Als
musea kernen wij natuurlijk: het Lou
vre, d'Art Moderne, du Jeu de Paume,
Musée de 1' homme in het Paleis de
Chaillot en Musée Rodin.
Men is dankbaar te mogen behoren tot
die Parijzenaars, die echt Parijs kunnen
voelen. Al spoedig gaat men dan behoren
tot het giote leger van de hartstochtelij
ke flaneurs, dus zwerven zonder doel.
Hoewel ge eenzaam door die millioenen-
stad slentert, voelt ge zich toch nooit al
leen, want zo wandelt men door de
kunst, door de politiek, de economie en
de geschiedenis. Zelfs als men thuis in
een gemakkelijke stoel neerploft, dan
nog slentert men in gedachten door de
Lichtstad.
Lichtstad.
Reeds verschillende malen heb ik ge
sproken over het woord Lichtstad.
Voordat ik in Frankrijk was geweest,
had ik altijd gedacht, dat hiermede be
doeld werd het groot aamal lichtpunten.
Dit is echter niet waar. Dit woord is ge
boren, toen de Universiteit van Sorbon-
ne te Parijs gereed kwam. Het doel van
deze Universiteit is geweest het licht der
menselijke geest te doen uitstralen, met
alleen ovei Frankrijk, niet alleen over W -
Europa maar over de hele wereld. Dit
streven is in zoverre bereikt, dat studen
ten vanuit alle windstreken aan de Sor-
bonne hun wetenschappelijke en cultu
rele vorming krijgen. Men ziet er alle
rassen en nationaliteiten verenigd onder
één dak. Velen van hen wonen in het
studentenhuis „Cité Universitaire". Vele
Nederlandse studenten die in Fankrijk
studeren (of liever gezegd in Parijs) zijn
g( huisvest in een apart paviljoen van de
Cité", genoemd naar Hare Majesteit de
Koningin „Maison Juliana".
De Fransman is gastvrij en hulpvaar
dig. Wanneer men hem naar de weg
vraagt, gebeurt het vaak, dat de Parijze-
naar u tot de plaats van bestemming
brengt. Dit is wel zo frappant, wanneer
men dit vergelijkt met hetgeen men in
Amsterdam of Den Haag ervaart.
Het loon van de Fransman wordt op
de volgende wijze uitgegeven. In de
eerste plaats aan voeding en drank, dan
volgt kleding en schoeisel, en een niet
onbelangrijk deel aan het buitenleven en
theaterbezoek. Men leeft daar meer bui-
lenshuis. Als men hier een arbeidershuis
binnenkomt is alles even keurig. Daar
wij meer binnenshuis leven, maken wij
het ons zo gezellig mogelijk. Als men een
Frans huis binnenkomt, dan schrikt men
van het interieur. Vergeleken met het
onze is het maar schraaltjes.
De ons zo bekende Nederlandse hygi
ene is daar ook met alijd bekend. De
stadsreiniging is bv. in handen van par
ticuliere ondernemers. De wegen zien er
smerig en stoffig uit. U kunt zelf uw
oordeel over Parijs vormen ,als ik u ver
tel, dat Amsterdam een gemeentereini
ging heeft aan wie men 't vuil kosteloos
kan meegeven. Ondanks dit wordt er
overal r.og vuil weggegooid, hoofdzake
lijk in de grachten en bij de volksbuur
ten. Ware er in Amsterdam geen koste
loze stadsreiniging, het leed zou niet
te overzien zijn.
Wat ik daar ook zo erg mis, zijn wel
„onze" hagelwitte gordijntjes
Niet erg huiselijk.
Nee, in het algemeen doen de Fransen
niet erg aan huiselijke verzorging en
huiselijke gezelligheid. Worden er par
tijen gegeven, dan zoeken zij een chic
restaurant, waar de bediening correct is.
Kenmeikend ls ook dat de Fransman
veel vlees eet en heel weinig aardappels.
Wanneer zij aan tafel gaan ontbreekt de
wijn met. Komt men in een beter gesitu
eerd gezelschap, dan komt de champagne
op tafel die koel wordt gehouden in een
emmertje met ijs. De kosten van levens
onderhoud zijn in Frankrijk zeer hoog.
Wil men behoorlijk warm eten, dan kost
het gauw 12 tot 1500 francs, dat is dus
ongeveer 14 tot 17 gulden. In Nederland
heeft men genoeg aan f 1,50 tot f2,
(Slot volgt.)
„DAT WORDT zeker wel een krant
vol!?" Aldus de opmerking van een en
thousiaste sportvriend na de causerie,
welke de heer Leo Pagano Vrijdagavond
in „De Zwaan" had gehouden. „Als èlle
lezers met sport opstonden èn ermee te
bed gingen, dan wel, maar de Texelaar
dient ook ander nieuws te brengen! Wat
ons betreft: graag zouden wij de krant
helemaal vol schrijven over hetgeen ge
noemde radio-verslaggever verteld heeft.
Nóg liever hadden we gezien, dat de zaal
met reeds da^en te voren was uitver
kocht!
Pagano vertelde hoofdzakelijk over
zijn belevenissen als sportreporter. Hij
wees allereerst op de hoge ouderdom
van de sport: de Spartanen wijdden reeds
een belangrijk deel van hun programma
aan de sport, zij stelden daar zelfs hun
gevechten voor uit! De lichaams-sport
staalt spieren, zoals u weet. Maar de
sport doet meer: zij is ook voor ons gees
telijk welzijn van grote waarde. Dat gaat
men gelukkig al meer inzien. (Ook op
ons eiland, waar onze Vroedschap im
mers kort geleden nog besloot tot aanleg
van een gemeentelijk sportveld en als
het van haar afhing zouden wij reeds op
ieder dorp een rijk geoutilleerd gymlo
kaal hebben!
Zo stond Leo Pagano oan in „De
Zwaan" vol enthousiasme te speechen.
Even enthousiast als voor ac microfoon,
die hem met millioenen landgenoten ver
bindt. En hij vertelde van zijn beleve
nissen. Van zijn gesprekken met de gro
ten en de allergrootsten uit de sportwe
reld, die u en ons in extase kunnen bren
gen. Door hun prachtige prestaties. Die
ons zo dikwijls aanleiding geven om de
borst naar voren te gooien: ,.Dat hebben
ónze jongens 'm toch maar geleverd!"
Pagano nam ons mee naar de Olympische
stadions, waar Fanny haar grote triom-
phen vierde of naar de wielerbanen,
waar Van Vliet (met een handbreedte en
zo voorts) zijn rivalen sloeg, of naar
Holland-België. Ja, daarover wilde hij
het persé nog eens hebben! Men moet
toch aanvoelen, dat de reporter, die tij
dens zo'n ontmoeting zelf ook een en al
supporter van de Oranjeploeg is, wel
eens minder „beheerst" uil de hoek kan
komen dan de schrijvende verslaggevers,
die na de wedstrijd zoveel aan hun ver
slag kunnen bijvijlen als ze maar willen.
Inderdaad lijkt ons het geven van een
ooggetuigeverslag een zware bezigheid,
maar het blijft natuurlijk fout, dat de
heer Pagano de scheidsrechter telkens
weer een schop gaf. Als Pagano zó en
thousiast wordt, dat hij te ver gaat, moet
hij toch wel even via het papier gecorri
geerd worden, dunkt uw (schrijvende)
verslaggever, die nog dikwijls met heim
wee terugdenkt aan de reportages van
wijlen de heer Han Hollander Dat neemt
echter niet weg, dat de heer Pagano een
boeiend spreker is. Ook als „zaal-spre
ker" heeft hij veel succr Zijn vertellin
gen waren spannend en dat men ook na
elven nog vele vragen bleef stellen, be
wijst wel, dat men hem gaarne hoorde.
De R.K Ontwikkelingsclub deed een
zeer goede keuze door de heer Pagano
op Texel te introduceren, jammer, dat zo
vele Texelse sportvrienden van de
Boys-leden ontbraken er zelfs verstek
lieten gaan.
TEXELSE MARKT
Den Burg, 14 Januari 1952. Aangevoerd:
14 koeien f 600-f 850. 7 pinken f 400-
f500. 16 biggen f 45-f 65. 6 schapen f70-
f 100. 18 n. kalveren f 40-f 60
AUTOBOTSING BIJ BOMENDIJK
Vrijdagmiddag kwamen een luxe auto,
eigendom van garage Jan Reij en be
stuurd door de heer J. v. d. Pijl Sr. en
een auto van de P.T.T., bestuurd door de
heer Jb. Witte, met elkaar bij de Bomen-
dijk te De Waal in botsing. De P.T.T.
had de minste schade.
Bij brand- en snijwonden, Pijnlijke kloven
phanden en Schrale huid.
FILM OVER HET REDDINGSWEZEN
De Koog Op uitnodiging van de
Oranjevereniging zal Zaterdag 19 Januari
a.s. in „De Toekomst" een film worden
vertoond over het Reddingswezen. Het
belooft een zeer aantrekkelijke avond te
worden. De inhoud het redden van
schipbreukelingen en alles wat daarme
de verband houdt zal de kustbewo
ners stellig interesseren. Onder meer zal
men door een geluidsfilm, een complete
reddingstocht kunnen beleven.
De actieve Oranjevereniging wier le
den op de avonden vrij toegang hebben
heeft op 1 Maart een film over een tocht
door Afrika, met een toelichting van de
bekende Dr. Melchior, die de film zelf
ter plaatse opnam, op het programma
staan.
Het gebouw van Christelijke Belangen
te Oosterend was Zaterdagavond weder
om geheel gevuld, toen het spel „De
Zoon van den Berkenhof" daar voor de
tweede maal werd opgevoerd. De pen
ningmeester, de heer P. Riemens, wel
tekenend, dat deze functionaris opende
de penningmeester liet ter opening zin
gen Ps. 25:6 en las daarna Ps. 25:1-10,
waarna hij voorging in gebed. In zijn
openingswoord zei hij, dat het bestuur
verheugd was over zo'n grrne belangstel
ling. Hij wenste allen een genoeglijke
avond.
„De Lofstem", directeur de heer Cor
Bremer, zong eerst een drietal liederen:
Gouden Uren, Slaat op de trommen, Die
mijn's harte vrede zijt. Er werd goed ge
zongen.
Hierna werd het doek opgehaald voor
de opvoering van het spel. We ontmoeten
de dochter Ali (mej. Stien Eelman), en
de vrouw (mw. Bremer-Vlaming) op de
boerderij „Welgelegen" van boer Oos-
ting (de heer J. Daalder), die er warm
pjes bij zit. Ali vertelt haar moeder, dat
ze kennis heeft aan Henk van de „Ber
kenhof", de naast „Welgelegen" staande
boerderij. Moeder heeft daar niets op te
gen, maar ze weet, dat vader van die
verhouding niets wil weten en alle po
gingen in het werk zal stellen om een
huwelijk met een zoon van „Berkenhof"
t.e voorkomen. „Maar als je van Henk
houdt, dan mag je ook voor hem vech
ten!" zegt moeder.
De oude knecht Bart (de heer D. Me-
dema) overhandigt Ali heimelijk een
brief van haar minnaar Henk, (de heer
B. Steltman) die als veearts is ge
slaagd. U begrijpt in welk een woede
boer Oosling uitbarst als hij de brief
leest, welke Ali bij vergissing op tafel
had laten liggen. Hij zal haar leren! Moe
der Oosting krijgt de wind van voren,
daar de boer haar als medeplichtige ziet.
„De zoon van de Petersen is een betere
partij voor onze dochter!" zegt hij en
denkt aan de grote welstand van die fa
milie.... Inmiddels laait een felle strijd
op tussen de boer aan de ene en zijn
vrouw en dochter aan de andere kant.
Bart moet het ook al ontgelden, daar hij
ontslagen wordt.
De dominee komt eens ernstig met
boer Oosting praten omdat hij hem in de
kerk mist, maar boer Oosting brengt hem
aan het verstand, dat hij geen voet meer
in de kerk zet, zolang de boer van Ber
kenhof en de zijnen in het voorgestoelte
zitten. Henk vertelt Ali, dat ze aan de
rand van het faillissement staan en
vraagt of het niet beter is, dat ze de ver-
verloving maar verbreken, maar Ali wil
daar niets van horen. Terwijl ze samen
praten en Henk haar zegt, boer te zullen
worden en alles in het werk te zullen
stellen om de Berkenhof te redden, komt
boer Oosting .binnen en uit diens woor
den kan Henk opmaken, dat hij van plan
is om de Berkenhof te kopen. Een hevige
ruzie dreigt te volgen aaar Ali komt
tussen beiden. In het voorlaatste bedrijf
zien wij op het 40-jarig huwelijksfeest
van Bart de feeststemming omlaag vlie
gen door de komst van boer Oosting, die
vertelt, dat Bart uit het huisje moet. Het
feest krijgt een dramatisch slot als Teu-
nis de stroper (de heer P. Riemens) uit-
loept: „De Berkenhof staat in brand!".
Iedereen rent weg, maar Oosting zegt
grimmig: „Zo gaat-ie goed!"
In het vierde bedrijf wordt Oosting als
een verrader ontmaskerd. Hij had Henk
destijds aan de bezetters verraden. Dan
ontstaat de grote crisis in het leven van
boer Oosting en hij vraagt iedereen om
vergeving 't Wordt een happy end als
hij Henk voorstelt samen de Berkenhof
op te bouwen en het is dan zonneklaar,
dat hij zijn dochter Ali gaarne als boerin
op de Berkenhof ziet!
Oosting zegt belijdend: „Geloofd zij
God met diepst ontzag. Hij overlaadt ons
dag aan dag met Zijne gunstbewijzen".
Het stuk werd weer prima gespeeld.
Behalve genoemden werkten nog mede:
de heer Th. Medema als knecht Knelis,
mw. Bremer-Vlaming als Froukje, de
heer C. Bremer als een dominee, mw.
Medema-D^uif als de vrouw van Bart en
de heer Jon. Daalder als de boer van Ber
kenhof.
Na de opvoering zong „De Lofstem"
Ps. 146 en Ps. 116 en Nu is de dag der
Rust. De voorzitter, de heei J. Daalder,
zegde alle medewerkers hartelijk dank.
Hij was ongetwijfeld de tolk van allen
toen hij de hoop uitsprak, dat, zo de Here
wil en wij leven, het volgend jaar weder
om zo'n mooi spel gebracht kan worden.
Daarna sloot hij de avond met gebed.
NIEUWE KINDERFOTO'S
Beste jongens en meisjes,
We willen weer foto's maken van wie
in Februari én Maart jarig zijn. (Zes jaar
of ouder). Willen jullie zo spoedig moge
lijk een briefje zenden aan Jeugdrubriek
Texelse Courant? Dan gaan we Zater
dagochtend tussen tien en elf uur de fo
to's maken.
Ziin hooghartige nouumg
