wSÊêê.
De heer J. Koorn besprak de Kunstmatige Inseminatie
Mijnheer Pimpelmans heeft alweer pech
„Het Masker" gaf prachtig boeiend spel
Vergeten
Nooit!
Motorclub Texel vierde
feest
door G. Th Rotman (Nadruk verboden)
AAN DE TEXELSE VEEHOUDERS
De aandacht wordt er op gevestigd dat
aan het laboratorium van de Vétérinair-
Hygiënische Dienst der gemeente Texel
aan de Hallerweg te Den Burg steeds ge
legenheid bestaat melkmonsters in te
zenden voor het onderzoek op Strepto-
coccen en Abortus Bang. Van positieve
bevindingen wordt zo spoedig mogelijk
mededeling gedaan opdat de veehouder
zich in verbinding kan stellen met zijn
practiserende dierenarts. Men bedenke,
dat één met Streptococcen besmette koe
een groot gevaar is voor het overige
melkvee; voor Abortus-Bang geldt dit in
nog grotere mate!
Het is nodzakelijk minstens 250 cc
melk in te zenden en het fabrieksnum-
mer duidelijk te vermelden. De mon
sters moeten worden bezorgd aan het la
boratorium.
VRIJSTELLING VAN DIENST.
De Burgemeester der gemeente Texel
brengt ter algemene Kennis, dat de Mi
nister van Marine bij zijn beslissing van
13 Maart 1952, nummer Pa 82297/2, voor
goed vrijstelling van dienst als gewoon
dienstplichtige heeft verleend aan C.
Hillen, wonende Parkstraat 22 te Den
Burg op Texel, wegens kostwinnerschap.
Tegen deze uitspraak kan iedere be
langhebbende in beroep komen, uiterlijk
de tiende dag na dagtekening van deze
bekendmaking.
Het verzoekschrift, waarbij het beroep
wordt mgesteld, moet met redenen
zijn omkleed en worden ingediend bij de
Burgemeester, ter secretarie dezer ge
meente Het behoeft met te worden ge
steld op gezegeld papier. De Burge
meester zorgt voor de doorzending van
het verzoekschrift aan de Koningin, die
op het beroep beslist, na advies van de
Raad van State, afdeling voor de geschil
len van bestuur.
Texel, 26 Maart 1952.
De Burgemeester van Texel.
C. DE KONING
C. J. M. V.
De afdeling De Koog van de C.J.M.V.,
de jongensclub ,,De Strandlopers" en de
meisjesvereniging „De brandende kaars"
hielden vorige week in Het Witte Huis
haar feestelijke jaaivergadering. Hier
voor bestond veel belangstelling.
Deze avond, aldus Ds Janse, staat in
het teken van het vermaak, maar we
komen wekelijks niet alléén voor het
genoegen bij elkaar Het aoel der ver
enigingen is om de jeugd in 'n bepaalde
richting te leiden en is gewijd aan Hem,
Die ons roept en liefheeft. Ni voorlezing
van Ps. 148 en gebed, werd Ps. 149 ge
zamenlijk gezongen. De familie Visser
werd met enkele hartelijke woorden, een
mooie fruitmand aangeboden.
Hierna werd een begin gemaakt met
het uitvoeren van het programma. Akke
Kikkert was het eerste aan de beurt. Zij
zong, begeleid door Corrie, „Holland",
gevolgd door Janke Pranger die het ge
dichtje „Moeder" op zei. Het schetsje
„Onraad" bracht een vrolijke stemming.
Vervolgens werden weer enkele gedicht
jes gezegd nl. Iense Bonne met Water
land" en Klaas Bonne met ,.De Water
geuzen", die ook enkele goocheltoeren
ten beste gaf. Drie meisjes lieten enkele
vlotte volksdansen zien. Ds Janse deed
hierna zijn naam. een vlotte verteller te
zijn, eer aan met een amusant verhaal
over een wedstrijd tussen een postduif
en een vliegtuig. Het schetsje „Verplich
te inwoning" werkte flink op de lach
spieren.
Na de pauze werden volksdansen ten
tonele gevoerd, zong Akke Kikkert Wat
is de wereld toch wondermooi", droeg
Iense Bonne voor „Een aardig misver
stand" en Janke Pranger „De telefoon".
Het schetsje „Dienstbode gevraagd" viel
ook best in de smaak.
In Hoenderlo is vorig jaar een jeugd
kamp gehouden, waar ook de Koger
jeugd een prettige week heeft gehad. Dit
jaar zullen de jongeren oprieuw in de
gelegenheid zijn, in deze mooie, bosrijke
omgeving een kamp mee te maken. Om
en indruk te geven hoe het daar toegaat,
werd als slotnummer een kampvuur ge
houden, compleet met kampliedjes en
kampverhaal.
Nadat mevr. BoogaardWitvliet nog
met een geschenk dank ge
bracht was voor haar vele moeiten, be
hoorde deze feestelijke jaarvergadering
weer tot het verleden.
„UIT UW APPLAUS hebben wij mo-
gen concluderen, dat wij met succes
hebben gespeeld", aldus sprak de voor
zitter van de toneelgroep „Het Masker",
Zaterdagavond in De Oranjeboom" na
de opvoering van „Een schip vaart uit",
toneelspel in 3 bedrijven door Chris v.d.
Heuvel. Inderdaad heeft „Het Masker"
prachtig, gaaf spel te zien gegeven,
waarmede we de toneelgroep compli
menteren.
Dit stuk speelde op een klein vissers
dorp aan de Noordzee .en alles wat het
oog zag vond plaats in de woonkamer
van dominee Hartman (de heer G. Wit
vliet), een indrukwekkende figuur, die
het gebod „Hebt uw naaste lief als u-
zelve" gaarne als richtsnoer nam voor
een christelijke levenswandel. In lijn
rechte tegenstelling was de geestesge
steldheid van zijn zwager, Zacharias
Braet, (de heer Haaker), wiens lippen
dropen van vroomheid, maai wiens hart
een poel van onwelriekende dampen
bleek te vormen. Telkens komt het tus
sen deze twee figuren tot verschil van
mening. Braet, de verpeste vroomheid,
moet maar al te dikwijls ae vlag strij
ken, waar de dominee hem op de juiste
plaats weet te treffen, doch de man be
raamt een vuil plan als hij „niet goed
schiks" zijn doel weet te bereiken. De
dominee heeft eens een behoorlijke
schuld geaccepteerd ter wille van de
goede naam van zijn schoonvader. Braet,
een ongelooflijke geldwolf, ziet zijn kans
schoon om nóg meer duiten bijeen te
garen ais in het dorp een groot hotel
annex bioscoop zal verrijzen: hij zegt de
dominee zijn hypotheek op teneinde de
Zeebadmaatschappij een buitenkansje te
kunnen bezorgen, want die pastorie en
haar prachtige tuin zouden uitnemend
bouwterrein vormen voor genoemd ob
ject. Te elfder ure weet een vriendin
van de familie Hartman (mevr. Vetter),
dit snode plan te verijdelen. Maar zij is
niet de enige, die ae dominee bijstaat:
een oud-zeekapitein. Jozef Stael geheten
(de heer M. Moojen), is ook belust om
de gnieperige zwager zijn bekomst te ge
ven. Gnieperig zeggen we, erger nog:
die man toch trachtte de architect (de
heer C. v.d. Kerkhof) om te kopen en
die jongeman trapt daar nog in ook! De
ouwe zeerob, die zijn ogen goed de kost
geeft, vindt waardevolle papieren, die
betrekking hebben op het corrupte plan
en dat wordt de troef, waarmede de
huichelaar volkomen verpletterd wordt.
En dat is dan hel zakelijke gedeelte
van het stuk, maar er was meer, hoe
zou tenslotte een stuk kunnen slagen alls
Amor ook niet een vinger in de pap
kreeg?! We maken ook kennis met de
dochter van dominee Hartman (mevr
Haak). Zij verlooft zich met stuurman
Geert Zantinga (de heer J. Schotanus)
ofschoon ze elkaar nog slechts kort ken
nen. Maar ze zijn zeker van elkander en
beloven eLkaar trouw, als ae stuurman
afscheid neemt om een vol jaar lang op
de wereldzeeën te gaan dobberen. Maar
dan komt de verleider, de archi
tect, die bij de dominee in pension gaat.
Saar, de huishoudster (mevr. Breet-Fidde-
laar) had daar niks mee op, twee jonge
mensen onder één dak en de verloofde
zo ver weg. En laat nou op een goeie of
beter kwade dag, de gnieperige heer
Braet dominee Hartman een foto onder
de neus duwen waarop diens dochter
voorkomt, op de schoot van de ar
chitect, die haar al die tijd het hof had
gemaakt. Die foto zou een enorme op
schudding in het dorpje teweegbrengen.
Ge voelt dat wel aan, 't is de oppervlak
kig levende en denkende grote stad
daar niet! Een schande te bedekken of
te ontmaskeren is in handen van de
heer Braet. Had zij haar verloofde dan
inderdaad bedrogen? Ach, wat wilt ge:
er was een fuifje geweest en in één
ogenblik van onbedachtzaamheid was
zij, door hem gelokt op de knie van de
architect geschoten en had hem uit gek
heid gekust, 't Was volkomen mallig
heid geweest. Zij hield alleen van Geert.
Maar die scène had de heer Braet fluks
met zijn flas-light-camera vereeuwigd.
Gelukkig maar, dat de oud-zeekapitein
beter troeven op tafel kon brengen en
het snode plan verijdelen Kon. Een span
nend uur breekt aan als dominee Hart
man lid van de reddingboot, overboord
slaat, maar hij wordt gevonden en alles
komt weer op z'n pootjes terecht: een
Als tweede spreker kwam de heer J.
Koorn, inseminator van de K.I. vereni
ging „Texel" naar voren.
Allereerst richtte spreker de vraag tot
de aanwezigen, waarom KI. in Neder
land? Hiervoor zijn vele redenen en wel
de voornaamste was de noodzaak als ge
volg van dekinfecties zoals Abortus
Bang, Vibrio foetus, enzoötische sterili
teit en Tnchomonade infecties.
Deze infecties richten grote schade
aan voor de veehouders, ooor het niet
drachtig worden, of niet op tijd drach
tig worden met gevolg een verkeerde
afkalfdatum, en het verwerpen van de
vrucht na enige maanden drachtigheid.
Door middel van kunstmatige insemi
natie vindt er geen besmetting plaats,
waardoor er een veel effectievere be
strijding plaats vindt. In vele streken
heeft de K.I. dan ook om deze reden een
grote vlucht genomen. Ook op Texel
heeft de K.I. voor een deel zijn snelle
groei hieraan te danken. Als tweede re
den noemde spreker dat voor hetzelfde
dekgeld veel betere stieren kunnen wor
den gebruikt, omdat er in coöperatief
verband wordt gewerkt.
Van Leopold van Blokland werden in
het afgelopen seizoen 1531 runderen
drachtig Óver 3 jaren berekend wer
den dit er 3400.
Hieruit volgt dat bij gebruik van K. I.
het peil der gehele veestapel veel sneller
omhoog kan worden gebracht, wat in
de tegenwoordige tijd van snelle vooruit
gang op allerlei gebied van groot belang
is.
Vervolgens vertelde spreker iets van
het technische gedeelte der K.I., waarbij
de tekeningen op het bord veel voor de
aanwezigen verduidelijkten, o.a. over 't
opvangen van het sperma en het ver
dunnen hiervan.
Spreker wees er nadrukkelijk op, van
hoe groot belang het is, dat precies vol
gens de regels wordt gewerkt daar de
kleinste fout reeds tot negatieve resulta
ten kan leiden. Er wordt altijd met ste
riele instrumenten gewerkt.
Bij een sprong van 5 cc zaad kan dit
in de drukke tijd tot 10 maal worden
verdund, waardoor plm. 50 koeien van
één sprong kunnen worden geïnsemi-
neerd. Iedere stier heeft zijn eigen code-
letter: Leopold van Blokland is L.B.,
Melle is M., Ruutjes Archimedes T.K.,
en Gerard Sikkema heeft T.S. tot code-
letter. De code letters worden bij een
inseminatie op de ïnseminaüekaart in
gevuld, omdat de boer dan altijd later
na kan gaan waar de kalveren van af
stammen en de fokresultaten kan beoor
delen en na verloop van enige jaren niet
in familieteelt behoeft te vervallen bij
het aanbieden der afstammeling van K.I.
voor inseminatie.
De beste tijd van aanbieden voor in
seminatie is als de koe op de helft van
de tochtigheid is. Uit persoonlijke erva
ring en aantekening is gebleken, dat dan
de meeste koeien bestand blijven. Dus
niet zoals sommige boeren denken, op
59. Boem! Daar schoot meneer Pim
pelmans onderuit en kwam zittend op de
baan terecht; een hevig gekraak volgde,
want de dunne planken waren niet op
een gewicht van honderd kilo berekend;
het vloertje bezweek en meneer Pimpel
mans ging er glad doorheen.
60. De eigenaar van de speeltuin
kwam op het lawaai aanlopen. Z'n boze
FEUILLETON
37. Paul pauzeerde even en ging toen
aarzelend voort: En het belachelijkste er
van is, dat ze daaruit nu gedistilleerd
heeft, dat jij deze gehele zaak opzette
lijk op touw hebt gezet om mij uit het
kwartet te krijgen, opdat er voor jou een
plaatsje vrij kwam. Ten slotte maakte ze
in haar brief nog een paar voor mij on
duidelijke toespelingen, dat ze hoopte,
dat de kwestie nu binnenkort in orde
zou komen.
Dat weet ik, mompelde Renate.
Hij keek verbaasd op.
Werkelijk? Heeft ze jou dan ook
geschreven?
Geschreven niet. Maar ze heeft het
mij gezegd, indertijd al, in Berlijn.
Had mij dat maar in Aken gezegd!
zei hij.
Renate haalde haar schouders op. Ik
vond het eerst niet zo belangrijk, ver
klaarde ze. En ik had gedacht, dat ze
haar opwinding intussen te boven was
gekomen.
Ik geloof er natuurlijk geen woord
van, ging Paul haastig voort, en ik heb
haar direct geschreven, hoe de vork in
de steel zat. Haar tevens flink de les
gelezen en haar gevraagd, hoe ze op
zulke gedachten over jou kon komen. Ik
vind die kwestie uiterst onaangenaam,
zowel voor jou als voor haar. Maar ten
slotte zal je te harer verontschuldiging
het einde van de tochtigheid, maar bel
bij de eerstvolgende gelegenheid op.
Deze inleiding welke in grote trekken
een beeld gaf van de werkwijze van de
K.I., viel bij de toehoorders goed in de
smaak, wat uit het applaus viel op te
merken. Er werden nog talrijke vragen
gesteld welke door de heer Koorn vlot
werden beantwoord. P.B.
Zaterdag hield de M. C. Texel haar
jaarlijkse feestavond in Hotel Texel. Te
plm. half 9 opende de voorzitter, de heer
C. P. Moojen met een hartelijk welkom,
in het bijzonder de vrienden uit Purmer-
end die met de boot van half 5 overge
komen waren Hij wenste allen een pret
tige avond en gaf de leiding over aan de
feestcommissie, bestaande uit de heren
C. Mets, B. Dros, J. Daalder en N. Dros.
Nu, dat was, samen met de Band van
Craanen, in goede handen De stemming
zat er al direct in.
De avond werd afgewisseld door zang,
muziek en voordrachten. Een 5-tal dames
uit Eierland zong voortreffelijk Vuurto
renwachter met de vuurtoren op de
voorgrond. Een andere groep dames zong
een welkomstlied: „Zeeman" en „De
Speeltuin". Het was een Koddig gezicht,
al die dames als kinderen gekleed met
Pa en Moe naar de speeltuin. Mevr.
Craanen zong „Als je op Texel bent ge
boren". De voordrachten werden gege
ven door de heren P. C. Roeper, C. Mets
en C. P. Moojen. C. Mets verzorgde ook
de hersengymnastiek tussen een vijftal
Purmerenders en een vijftal Texelaars,
welke door de gastheren werd gewon
nen. Bart je kwam op een gegeven ogen
blik het toneel oprijden op een nieuwe
motor. Nou, die wist ook heel wat te ver
tellen hoor. Kortom het was een knal
avond. De heer Everts uit Purmerend
zong ook nog een paar liedjes. Voordat
men het wist was het 3 uur (sluitings
tijd). De voorzitter dankte allen die had
den medegewerkt tot het slagen van de
avond en hen die iets voor de verloting
hadden gegeven. Hij deelde nog mede,
dat de Puzle-rit om 2 uur zou beginnen,
start Auto-Centrale.
De dames hadden in hun openingslied
gezongen van „Weest morgen allemaal
fit voor onze puzzle-rit", nu ze waren al
lemaal fit. Er verschenen er 45 aan de
start en dat ze niet hadden zitten slapen,
bewees de uitslag: in de zware klasse
waren er 10 met 2 strafpunten en in de
lichte klasse 3 met 4 strafpunten. Voor
elke groep waren 3 prijzen beschikbaar,
welke op voorstel van hei bestuur wer
den verloot.
Om half zes werd gestart en convo-
yeerden de Texelaars hun vrienden
naar de boot waar hartelijk afscheid
werd genomen want er is tussen beide
clubs een vriendschapsband ontstaan,
welke nimmer zal verslappen. Zingende
van „O, o, o, 'o, wat een club is dat!"
voeren ze de haven uit.
bui zakte echter terstond, toen hij zag,
dat meneer Pimpelmans net zo dik was
als hij, want dikke mensen waren vol
gens hem de beste, dat wist hij bij on
dervinding. En vooral toen meneer Pim
pelmans zei, dat alles voor zijn rekening
gerepareerd kon worden, was hij de te
vredenheid zelf
moeten toegeven, dat die verdenking
gemakkelijk kan ontstaan.
Renate nam hem onderzoekend op om
zijn intiemste gedachten te kunnen ra
den.
Je hebt het dus ook geloofd, stelde
ze kalm vast.
Als ik heel eerlijk moet zijn, ja, gaf
hij schuchter toe. Maar alieen op het
eerste ogenblik. Ik was net in een slech
te bui. Geen succes, heimwee, nog al
tijd een beetje harteleed, nu ja, je be
grijpt het wel. De beschuldigingen van
Grete kwamen toen als een slag uit de
heldere hemel. In het begin verzette ik
mij er tegen en toen begon ik te twijfe
len. Ik schaam mij er nu wel erg over,
Renate.
Het deed Renate met weinig pijn, dat
hij zo aan haar had kunnen twijfelen.
Met schrik bedacht ze, dat de kwartetge
noten op die manier eveneens aan Gre-
te's verdachtmakingen geloof zouden
hechten, indien ze haar bedreigingen ten
uitvoer zou brengen. Renate werd zich
van de hopeloze situatie w; arin ze zich
bevond, volkomen bewust. Geloof je me
nu werkelijk, Paul? Zonder voorbe
houd? Dat ik je niet met opzet uit het
kwartet heb gedrukt om er zelf een
plaats te vinden?
Maar Renate! Zou ik je anders alles
zo eerlijk hebben opgebiecht?
Er ontstond een pauze in hun gesprek,
waarin Renate lang in de o?en van
Paul keek. Toen zei ze: Paul, je moet
mij helpen.
Graag, antwoordde hij hartelijk. Ik
zal alles doen, wat in mijn macht staat.
Renate gaf hem een kort overzicht van
haar belevenissen en haar zorgen in
het kwartet, tot aan het laatste onder
houd met Michael en het gevaar, d^t
haar nu van de kant van Grete dreigde.
Wel, allemensen, riep Paul ten slot
te. Die zal ik haar huid vol schelden!
Dus je weet hoegenaamd niet, waar ze
op het ogenblik is en wanneer ze hen
met haar beschulidigingen wil overrom
pelen?
Helaas niet. Ik weet alieen, dat het
binnen de eerstkomende drie dagen te
wachten is, omdat we in de buurt hier
klaar zijn en naar München reizen.
Paul trok met een kwaad gezicht aan
zijn sigaar en hulde zioh in een rook
gordijn.
Vervelend toch. Morgenavond heb
ik een belangrijke bespreking in Zunch
en overmorgen moet ik m St. Gallen
spelen. Anders was ik eenvoudig met je
meegereisd. Maar wat moeten we nu
doen?
Renate haalde haar schouders op en
zweeg teleurgesteld.
Zeg eens eerlijk, Paul, ben je op het
ogenblik tevreden? begon ze na een poos
je opnieuw.
Dat is wat je noemt een gewetens
vraag, lachte hij. Hoe kom je er bij?
Ik hoop, dat je niet boos op mij
wordt, maar ik kom nog eens terug op
hetgeen wij toen in Aken besproken
hebben, antwoordde ze zacht. Ik kan
eenvoudig niet meer Paul. Ilc ben aan 't
einde van mijn wilskracht.
Maar meisje, dat is toch niets
voor jou om meteen het bijltje er bij
neer te leggen? riep Paul verschrikt uit,
getroffen door de wanhoop, die uit haar
stem sprak. Je zou Grete toch alleen
maar in de kaart spelen, door je nu te
rug te trekken? En die geschiedenis met
Michael is ook veel eenvoudiger dan jij
haar nu ziet. Op het ogenblik bekijk je
alles van een veel te donkere kant.
Dat is niet alles, mompelde ze en
zonder het te willen kwamen de tranen
haar in de ogen. Neem me niet kwalijk.
Paul.
Hij streelde zacht haar hsnd en keek
haar vragend aan. Stort je hart maar uit.
Wat is er nog meer?
Renate vocht nog een ogenblik tegen
de verleiding om haar hart voor iemand
te kunnen uitstorten. Paul wachtte ge
duldig en schonk haar glas nog eens vol.
Ze nam haastig een teug wijn en haalde
daarna diep adem.
Nu, wat is er? vroeg hij Maakt
Tibor het je weer lastig?
Och, Tibor, antwoordde ze met 'n ge
dwongen lachje, dat loopt zo'n vaart
niet. Neen, het gaat om Walter.
Walter Borner, vroeg hij ver
baasd
Ja Paul.... Ik.... heb hem lief.
En ik geloof, dat hij ook van mij houdt,
al doet hij alle moeite om zijn gevoelens
te verbergen. Je kent hem immers. Hij
houdt streng aan zijn principes vast en
hij voelt zijn plicht tegenover het kwar
tet zó sterk, dat hij liever zijn tong zou
afbijten, dan de vrede van het muziek-
ensemble te verstoren. Ik voel duidelijk,
dat hij net zo erg ender deze terughou
dendheid lijdt als ik.
zeer happy end, waar Geert, in de buurt
varend, het vissersdorp mag aandoen om
zijn verloofde bij te staan in het moeilij
ke uur, dat ook haar vader haar ontrukt
zou hebben, nadat zij reeds lang de liefde
rijke zorg van moeder had moeten ont
beren.
Het spel.
Tegen half negen ging het doek op en
het liep reeds naar half één toen de
souffleur (de heer H. C. Prins) zijn boek
je kon dichtklappen. De rollen en ver
scheidene hadden een grote rolzaten
er goed in. Als wij nagaan dat de opvoe
ring door ziekte van enkele leden ern
stig was gehandicapt en deze na enig uit
stel met remplaganten moest worden
gegeven, mogen we „Het Masker" wel
dubbel complimenteren met het succes.
De heer Witvliet was de waardige,
vriendelijke dominee. Goed van mimiek
en verdienstelijk van gebaar. Een van z'n
beste creaties. Het telefoongesprek met
de notaris had echter aan diepte gewon
nen als hij zijn bezorgdheid had onder
steund door enig gebaar. Op de kansel
zou hij toch ook wel dat prachtige mid
del hebben toegepast
Mevr. Haak. Proficiat! Zij was stuk
ken beter dan vorige keer, toen zij haar
debuut deed. Vlot was haar spel, na
tuurlijk, ongekunsteld. We verbaasden
ons er over, dat zij dit stadium zo snel
heeft kunnen bereiken.
De heer Haaker was verreweg de bes
te vertolker. Zijn mimiek was subliem.
De grimeur (C. H. Schroder en Zn), had
van hem een prachtig type gemaakt met
zijn knalrode kop.
De heer M. Moojen heeft allen zeer
plezierd met de typering van een echte,
ronde zeerob. Het tieffendst was zijn
toespraak-in-de-geest tot zijn scheeps
volk. Die scène met de dominee stond opi
zeer hoog peil.
De heer C. v.d. Kerkhof gaf dikwijls
verdienstelijk spel, vooral waar hij naar
de hand dong van Marie, maar overigens
was zijn typering te jeugdig als ingeni- j
eur-architect, méér zagen we in hem de
zorgeloze HBS-er. De heer Jb. Schota- i
nus voldeed wel als stuurman, maar aan i
mimiek moet hij toch nog veel winnen.
Mevr. Vetter ons compliment voor de
wijze waarop /ij haar rol vertolkte. U
moet weten, dat zij pas vier weken tevo-
ren aan de studie moest beginnen, waai
de speelster, mevr. Craanen-Hemelrijk
cie rol door omstandigheden uit handen
moest geven. Wel vonden we „Trudie"
die immers al tien jaar weduwe was, een
ietwat te jeugdige indruk maken, het
geen echter weinig hinderlijk was.
Mevr. Breet-Fiddelaar was de figuur
van Saar, de huishoudster, een kolfje I
naar haar hand. Grappig van zotheid
waren haar kibbelarij tj es met Jozef
en hoe groot bleek haar genegenheid in
woord en gebaar voor haar dominee!
Tenslotte was daar nog het dorpstype
Klaassie (de heer B. Heerschap), die
goed speelde. (Overigens begrijpen wij
niet, waaróm de schrijver er ook nog
een arme van geest moest bijslepen,
waar het stuk toch eerder te lang dan
tekort was! De regisseur had iets kunnen
couperen, vooral de schemeruur-dialoog
Hartman-Braet had aan kracht gewon
nen door bekorting Doch zoals de lezer
ziet, zijn de aanmerkingen in geen enke
le verhouding tot de voortreffelijke kwa-
leiteiten, deze avond zo duidelijk gede
monstreerd. Wij feliciteren „Het Mas
ker" daar gaarne mee.
OUD-TEXELAAR SPREEKT VOOR
ZIJN VAKGENOTEN
De heer H. Buis, die reeds lange tijd
in Afrika woont, en thans met vacantie
op Texel vertoeft, zal Dinsdag 1 April in
Hotel Texel een praatje houden voor de
bouwvakarbeiders. Ook voor de werk
gevers zal hij op een avond gewagen
van z'n wederwaardigheden in Z.-Afrika
en de kansen voor de bouwvakken al
daar.
DIENSTREGELING N.V. T.E.S.O.
Op werkdagen:
Van Texel: 5,30; 7,50; 11,45; 14,40; 17,50
Van Den Helder: 6,30; 10,30; 13,20; 16,20;
(Zat. 16,30); 19,30.
Op Zon- en alg. erkende chr. feestdagen:
Van Texel: 7,50, 11,45; 18,00.
Van Den Helder: 10,30; 13,20; 19,30.
Ze lachte bitter. Och Paul, wat een
waanzin eigenlijk. Walter en ik brengen
de grootste offers om het kwartet te red-
den en die twee anderen trekken er zich
geen zier van aan en breken alles weer
net zo hard af, wat wij met moeite op- 1
bouwen. Hoe lang ik het zelf nog kan
volhouden weet ik met, ik ben ten slot- i
te niet zo sterk als Walter en ik vrees
zelfs dat ik bijna aan het einde van mijn j
krachten ben gekomen. Maar ik wil niet,
dat al die offers voor niets zouden zijn
gebracht, besloot ze haar betoog opge
wonden, en daarom vraag ik je nog eens
Paul: kom alsjeblieft in het kwartet te
rug. Jij bent de enige, die het kan red
den. Jij hebt van de oprichting af met de
anderen gewerkt, ie hebt moeizaam de
vele voorbereidingen meegemaakt en al
die moeite beloond gezien door het
steeds stijgende succes. Je past mense
lijk en artistiek bij de anderen en jij
bent in elk opzicht de geroepen cellist
voor dit ensemble Je moet het kwartet
redden.
Paul kauwde, diep in gedachten, aan
zijn inmiddels niet meer brandende si
gaar. Zijn gezicht stond strak en afwij
zend.
Het is een verdraaid moeilijk be
sluit Renate, antwoordde hij langzaam.
Ik begrijp volkomen om we'ke redenen
je mij er toe wilt bewegen mijn oude
plaats weer in te nemen en ik heb ach
ting voor je oprechte gevoelens voor het
kwartet. Een paar maanden geleden,
toen wij elkaar in Aken hebben ont- i
moet, zou ik er nog wel oren naar heb-
ben gehad.
