IwisMi
SLOTACCOORD
Kamerlid Suurhof sprak voor de Partij v.d. Arbeid
Mijnheer Pimpelmans heeft alweer pech
Adspirantendag Afd. NH
te Alkmaar
De reisclub „De Cocksdorp" ging een dagje uit
Op reis
In de op 5 Juni gehouden vergadering
van de Parij van de Arbeid heeft de
heer J. G. Suurhof, lid van de Tweede
Kamer, gesproken over „Wat er bij de
komende verkiezingen op het spel
staat".
Nadat „De Stem" 3 nummers ten ge
hore had gebracht, begon de heer Suur
hof zijn rede met op te merken, dat ve
len de politieke strijd zien als een beet
je ruzie maken. Zij hebben er geen oog
voor dat het gaat om belangrijke, in de
eerste plaats hen zelf betreffende proble
men. Het eerste probleem is, hoe blijft de
vrede gehandhaafd. De wereld is ver
deeld in twee kampen. Rusland heeft na
de oorlog een grote macht op de been
gehouden, in tegenstelling tot het Wes
ten. Volgens de communisten heeft Rus
land nooit een ander land aangevallen.
Spreker roept in herinnering de inlij
ving van een gedeelte van Polen in 1939,
de annexatie der Baltisohe staten, de
oorlog tegen Finland en vestiging van
een communistische dictatuur in Tsje-
cho-Slowakije, Hongarije, enz. met Rus
sische hulp. Noord-Korea werd door
Rusland bewapend. Velen willen niet ge
loven wat van die kant te verwachten
is, doch dictatoren stelt men niet tevre
den met hun af en toe een brok toe te
gooien. Daarom is de vrede slechts te
redden door militaire samenwerking.
In ons land zijn vele partijen niet ge
baseerd op een politiek program, doch
op het geloof. Gevolg, vele teleurstellin
gen in die partijen. Duinstee wil de KVP
naar rechts trekken, De Bruin naar
links. Evenzo is er groot verschil van op
vatting in de A.R.-partij, tussen Ruppert
en bv. Gerbrandy of Schouten. De eer
ste is als vakbewegingsman vrij radicaal
op verschillende punten en in een ver
kiezingsvergadering in de Zaan had hij
veel critiek op de conservatieve politiek
van zijn partij. Ook bij de VVD demon
streren zich tegenstellingen. Stikker
komt waarschijnlijk niet terug als mi
nister, daar Oud's politiek hemelsbreed
verschilt met zijn opvattingen over de
sociale- en buitenlandse politiek.
De welvaart in een internationaal pro
bleem. Onze vooraanstaande positie als
handelsnatie is verloren gegaan, mede
doordat koloniale gebieden zelfstandig
werden. Volgens de A.R. heer Gosker
heeft de P. v.d. A. Indonesië weggege
ven. Dit is waanzin. In de gehele wereld
is na de oorlog de beweging tot nationa
le zelfstandigheid als een lawine opge
komen. Dit proces was niet te keren.
Engeland heeft dit ingezien en India op
tijd zelfstandigheid gegeven.
De machtspositie is verschoven naar
Amerika en Rusland. Willen wij mee
kunnen blijven doen dan zal Europa één
moeten worden. Productie en uitvoer
moeten omhoog, bij handhaving van een
lage kostprijs, anders daalt onherroepe
lijk het levenspeil. Het negatief gepraat
van de A.R. gaat voorbij aan de grote
problemen van deze tijd. Nederland is
het dichtstbevolkte land ter wereld, vnl.
door het laagste sterftecijfer van alle
landen. Dit dan dank zij 7 jaar slechte
politiek. Sommigen zeggen, in 1946 had
den we de tering naar de nering moeten
zetten. Dat zei men niet in dat jaar. Het
zou het herstel vertraagd en stakingen
veroorzaakt hebben. Er is toen op de
pof geleefd om het herstel op gang te
krijgen op goed vertrouwen in de werk
lust en energie van ons volk. De ar-
beidsvrede bleef gehandhaafd dank zij
de politiek van de zwaarste Jasten op
de zwaarste schouders en uitbouw der
sociale wetgeving. Zware lasten werden
op de ondernemingen gelegd, d.w.z. op
de uitgekeerde winsten, echter niet op
de winsten besteed voor investeringen.
Naast een loonstop kwam een dividend
stop. Zo is het gelukt, ondanks ontzag
gelijke moeilijkheden, dit land weer op
te bouwen en gezond te maken.
De heer Gosker zegt „De sociale ze
kerheid is zoek, ondanks belofte, en,
Drees had niet het recht Talma's wet
kapot te maken en de noodwet Ouder
domsvoorziening in te voeren". Die goe
de wet was de Invaliditeitswet van f 4,-
per week. De Noodwet was noodzakelijk,
wilden de ouden van dagen niet ver
hongeren.
De Christelijke partijen hebben voor
de oorlog geen vinger uitgestoken voor
het platteland. Manholt's politiek be
zorgde de landarbeiders eindelijk een
redelijk loon en de boeren meer be
staanszekerheid. Dat na de oorlog vele
sociale voorzieningen tot stand zijn
gekomen, kunnen Gosker en Stapel
kamp blijkbaar niet erkennen. De P v.d.
Arbeid is afhankelijk van regerings
partners, zodat slechts een deel onzer
verlangens kan worden verwezenlijkt.
Verlies zou betekenen, ombuiging van
het regeringsbeleid, waardoor de kans
op arbeidsconflicten groter wordt. In
dit opzicht vergisse men zich in onder-
nemerskrmgen niet, want wanneer de
strijd harder zou worden kan ook het
NVV nog vechten De arbeiders hebben
bewust meegewerkt aan het herstel, zij
verlangen daarom ook hun rechtvaar
dig deel.
Na de rede werden vele vragen be
antwoord. Wij stippen aan:
Een regering mag niet weggestaakt
worden. Alleen het parlement heeft het
recht haar ten val te brengen.
De uitlatingen van Mr. v. Leeuwen,
tijdens het radiodebat met Ir. Vos, dat
als gevolg der zware belastingdruk de
kapitaalvorming te veel wordt belem
merd, zodat velen daarom maar auto's
kochten omdat hun geld anders toch
voor Lieftinck was, noemt spreker on
vaderlandslievend. Ook de werknemers
brachten offers door de loonstop. Met de
kapitaalvorming loopt het wel los. De
grote bevolkingsgroei en de gedemobili-
seerden zijn opgevangen. Dit kon door
een grote uitbreiding der werkgelegen
heid, waarvoor, dank zij de belasting-
politiek, het geld beschikbaar was. Een
groot deel van de winsten werd immers
belastingvrij, gebruikt voor uitbreiding
van ondernemingen
Toen er voor de oorlog 500,000 werk
lozen waren was er geen geld voor
openbare werken. Thans, nu de werk
loosheid nog lang met zo hoog is, wordt
216 millioen uitgetrokken ter bestrijding
hierva#i.
De heer Wassenaar zegt, dat tijdens
door G. Th. Rotman (Nadruk verboden]
HfflSf! Br»
91. Onderwijl was meneer Pimpelmans
op het Turfplein gearriveerd, waar een
agent het verkeer regelde van een prach
tige „verkeerstoren" uit, waar hij hoog
en droog stond. Weer kreeg meneer
Pimpelmans een duw tegen zijn arm en
wéér raake hij z'n stuur kwijt.
92. Bons! Daar ging de hele verkeers
toren de lucht in en in hetzelfde ogen
blik lag de agent op de rug van de stier.
Vlak achter de auto kwam op dat ogen
blik boer Knol aan, die zijn motorfiets
gepakt had en meneer Pimpelmans ach
terna gekomen was
het bewind van een A.R. wethouder op
Texel in 12 jaar tijds, 6 arbeiderswonin
gen werden gebouwd met steun van de
Overheid. Na 1946 zijn er 70, in hoofd
zaak door arbeiders bewoonde woningen
gebouwd. Is het dan waar, wat een A.R.
pamflet beweert, dat er voor de oorlog
meer gebouwd werd dan nu?!
De heer Gosker beweert, aldus Suur
hof, dat er voor de oorlog 56000 wonin
gen zijn gebouwd. Dit was één jaar, nl.
1934, daarna was het aantal veel lager.
Er was toen echter geen woningbouwpo-
litiek, men liet dit over aan particulier
initiatief, met het gevolg, dat er hoofd
zakelijk middenstandswoningen kwamen
waarvan er velen lange tijd leeg stonden
omdat er geen behoefte aan was. Als de
Overheid er zich niet mee bemoeit, wor
den er wellicht wel woningen gebouwd,
doch verkeerde en te duur.
Na 1945 was het matenaal schaars en
duur en enige honderdduizenden wonin
gen moesten hersteld worden. Toen men
kon gaan bouwen, waren er naast wonin
gen ookmeuwe fabrieken en boerder-
rijen nodig. Dit in aanmerking nemende,
is de bouw van 54000 woningen in een
verarmd land een prestatie van de eer
ste rang. Wanneer men de woningbouw
nog belangrijk zou opvoeren, wat moet
men dan na opheffing der woningnood
met de overtollige bouwvakarbeiders.
Laat onze tegenstanders dit eens zeggen.
Hier kan alleen planmatigheid oplossing
brengen. De huren moeten omhoog, zeg
gen de A.R. en dan ook de lonen, vol
gens hen. Wat komt er dan van ons la
ge prijspeil voor de export terecht. Wij
moeten concurreren. Dat weten zij ook,
doch alle argumenten zijn in de verkie
zingstijd geoorloofd.
Met de opwekking om de Partij v. d.
Arbeid te helpen versterken, sloot de
voorzitter, de heer A. J. Eelman, deze
bijeenkomst.
EMIGRATIEHOEKJE
(Inlichtingen Arbeidsbureau).
In Nieuw-Zeeland is plaatsing moge
lijk van een banketbakker. Huisvesting
aanwezig voor een gezin met 2 kinderen,
waarvan de vrouw ook bereid is te wer
ken. Huisvesting is goed, doch ongemeu
bileerd. Indien nodig, zal bij het verkrij
gen van meubilair hulp worden ver
leend. Huur 2-0-0 per week.
In Nieuw-Zeeland is plaatsing moge
lijk van een echtpaar zonder kinderen
bij de vice-chancellor van een Universi
teit. De man moet algemene onderhouds
werkzaamheden verrichten aan de Uni
versiteit, de vrouw huish. werkz.h. incl.
koken voor het gezin van de werkgever,
bestaande uit man en vrouw. Voor de
werkzaamheden van de man kan een
timmerman, een schilder, een loodgieter
of een tuinman in aanmerking komen.
Gunstige loonvoorwaarden. In ruil voor
de werkzaamheden van de vrouw ge
niet het echtpaar vrije kost en inwo
ning. De huisvesting., welke plaats vindt
in hetzelfde huis als dat van de werkge
ver, is zeer comfortabel.
Dit monstertournooi, waaraan 2600
jeugdige voetballers deelnamen, tezamen
vormende 234 elftallen, is weer uitste
kend geslaagd. Mooi weer en niet te
warm. De terreinen in het Sportpark
waren best, wel aan de kleine kant
maar toch ging het heel goed.
Een compliment voor deze prachtige
organisatie, 's morgens om 9 uur be
ginnen en 's middags om 4 uur niet
meer dan 5 minuten over tijd.
Texel A was ingedeeld in groep H,
samen met QSC A, BKC A en Purmer-
steijn A.
Wij beginnen met QSC A-Texel A.
Ons begin was even weifelend, maar
spoedig ging het beter. Q was tactisch
en technisch wat beter met een enkele
uitblinker. Onze achterhoede gaf geen
krimp en Jaap in het doel had er een
goede kijk op. Het moest echter gauw ge
beuren, de wedstrijden durden 2x15 mi
nuten. T. deed een paar vinnige uitval
len, bij één er van was Kees naar rechts
gekomen en uit zijn voorzet schoot Max
ons in de finale. Tot het einde bleef T
volhouden; deze 1-0 was juist genoeg.
Om 4 uur zou de finale gespeeld wor
den tegen Purmersteijn A, het was nu 12
uur, waarom gretig gebruik gemaakt
werd van het prachtige zwembad naast
het sportpark.
Texel B ingedeeld in groep FF, samen
met Meervogels (Zaandam) C, Succes C
en WFC A, ging met grof geschut Meer
vogels te lijf en scoorde er lustig op los.
Won met 11-0. Dit was dus 'n zacht eitje
en met grote verwachtingen werd de fi
nale begonnen tegen WFC D. Maar dat
ging niet zo vlot, W. nam de leiding en
het lukte bij T. maar niet gelijk te ma
ken, tot in de allerlaatste minuut Kees
een voorzet inschoot. Het was ten hoog
ste tijd want afgetrapt werd er niet
meer. Nu strafschoppen nemen. Dick
liet daarbij zien hoe het niet moest, dat
hadden de anderen blijkbaar begrepen
want alle 4 werden nu benut.
W. bracht het niet verder dan 3, dus
B was in haar afdeling kampioen
Nu was A weer aan de beurt en wel
tegen Purmersteijn A. Ook hier ging het
goed. Kees speelde spil en René midden
voor, hetgeen een verbetering bleek te
zijn. Een verre bal over de P.verdedi-
ging, een ren, een prachtschot van René
en het was 1-0.
In de 2e helft ging het wel meer span
nen, maar weer was het René, die een
goed aangegeven bal onder de keeper
doorjoeg en zelfs maakte hij ook no. 3
met een goed schot. Onze verdediging
had het af en toe niet gemakkelijk, maar
ze hielden keurig stand.
Zo had ook A de titel veroverd èn de
speldjes, het eervolle bezit van elke ad-
spirant. Allemaal gefeliciteerd Aan deze
dag zullen velen een prettige herinne
ring behouden.
De Cocksdorp. Een gezegde: „Een
droeve morgen, een blijde dag", werd
bewaarheid toen de reisclub onder lei
ding van de heer A. Lefferman, Don
derdag een uitstapje maakte naar de
vaste wal. Onze chauffeur was de heer
Jo Bruin. Te kwart voor vijf vertrok het
gezelschap van De Cocksdorp om met de
boot van half 6 het Marsdiep over te
steken.
Bij een stralende zon vertrokken we
met een TESO-bus uit Den Helder, rich
ting duinkant. Onderwijl werden de da
mes getracteerd op een reep chocolade
cn de heren op een rokertje. Via Bergen,
Castricum en Beverwijk ging het naar
IJmuiden, waar we eerst in Hotel „De
Bruinvis" opstaken, om vervolgens een
wandeling te maken naar de sluizen. Het
was jammer, dat we zo weinig tijd had
den om dit allemaal goed te bezichti
gen Jan, Wim en ik gingen nog een
stukje door om het prachtige Franse
schip, de „Kamt Cub" te bekijken. Daar
na werd de reis voortgezet naar Leiden,
waar we nog even gelegenheid hadden
om te winkelen, (dat was speciaal voor
de dames), om vervolgens te Alphen aan
de Rijn een bezoek te brengen aan „Avi
fauna", het vogelparadijs.
Na een dreigende lucht, werden we
hier overvallen door een flinke regen
bui. Wat een verscheidenheid van vo-
gel(s)(tjes) is hier te zien.
Vandaar naar Hotel „Centraal", waar
een warme maaltijd ons wachtte. Wat
hebben we heerlijk geconsumeerd. Rij
kelijk voldaan werd om drie uur de te
rugreis aanvaard. Bij Aalsmeer werden
de bloemenkassen bezichtigd. Het is een
lust om de vele soorten planten en
bloemen te zien. Bloemisten vertelden
ons, dat de grond alle jaren moet wor
den opgehoogd, doordat deze veengrond
steeds zakt. De kassen werden dan ook
op heipalen gebouwd, om verzakking te
voorkomen. Te Heilo werd nog eens
aangelegd. Er werd gedanst, gezongen en
Sieme zorgde voor het muzikale gedeel
te op de piano. Vandaar ging het langs
het Noordhollands kanaal op Den Hel
der aan, waar we om half 8 arriveerden.
De laatste étappe werd door de chauf
feur Jaap Verberg volbraoht, die ons vei
lig afleverde.
Ten slotte nog een woord van dank
aan de heer en mevrouw Lefferman, die
geen moeite hebben ontzien, om deze
dag tot een succesvol einde te brengen.
Ook een woord van dank aan de bekwa
me chauffeur Jo Bruin.
En zo behoort deze uitstekend ge
slaagde reis weer tot het verleden.
INGEZONDEN
Geachte redactie,
Naar aanleiding van uw bericht van 4
Juni 1. onder het opschrift „Onwettige
bouw kwam aan het licht", zou ik dit
bericht, indien u mij dit toestaat, even
verder willen detailleren ter betere ori
ëntatie en als waarschuwing voor hen
die nog niet vielen.
Bij de opdracht van een bouwwerk is
het normale verloop als volgt: Men wil
een bouwwerk stichten en stelt zich in
verbinding met een architect, er volgt
een bespreking en de a.s. bouwer (de
opdrachtgever) maakt zijn wensen ken
baar aan de architect. Deze tracht bin
nen het kader van de wet de wensen van
zijn opdrachtgever naar genoegen te
doen uitvoeren.
Zo verliep het ook hier. Grossier S.
wenste een pakhuis te bouwen en gaf
de architect opdracht om een tekening
te maken. Tevens verlangde S. (de op
drachtgever) een tekening met een klei
ne afwijking t.o.z. van de eerste teke
ning. Hij gaf mij de opdracht om het eer
ste plan in te dienen bij de diverse in
stanties en na enige weken werd dit
plan goedgekeurd. Intussen kreeg S. het
idee om toch maar volgens het tweede
plan (met een kleine afwijking van het
eerste) te bouwen. Daar de onderbouw
van het le en 2e plan precies gelijk was,
kreeg de aannemer opdracht met het
werk te beginnen. Vervolgens stelde S.
/oor om in de bovenbouw nog een an
dere wijziging aan te brengen. Toen de
ze wijziging eindelijk vaststond, bracht
ondei^etekende deze in tekening en deze
werd ingediend bij Gem. Werken ter
goedkeuring. Doch deze goedkeuring
bleef lang uit. Ondertussen was de aan
nemer verder gegaan en kwam aan de
rode streep (het ogenblik waarop men
aan de afwijking begint) die hij niet had
mogen overschrijden, daar de goedkeu
ring er nog met was. Op aandringen van
S. en er op vetrouwende dat de goed
keuring ieder ogenblik verwacht kon
worden/is deze doorgegaan.
Maar een werk stopzetten betekent
niets verdienen en wel de arbeiders uit
betalen. Naar een ander werk gaan,
waarvoor machines en materialen over
geplaatst moeten worden, dat brengt ook
hoge kosten met zich mee.
Eindelijk echter kwam er bericht van
de Welstandscommissie, dat de aange
vraagde wijziging was afgekeurd, terwijl
het werk inmiddels gereed was.
Nu kwam het ambtelijke apparaat
snel in actie en wilde de boosdoeners
straffen, die op eerlijke wijze trachten
hun dagelijks brood te verdienen tot heil
van de mensheid. Bij het bericht van af
keuring was een schetsje gevoegd, hoe
het wel goedgekeurd zou kunnen wor
den.
In de Wederopbouw wet staat echter,
dat de aesthetica het werk niet duurder
mogen maken. En dit schetsje zou S.
f 2000 meer gekost hebben, terwijl het
de Volksgezondheid zou schaden (het
nam de zon van 2 woningen weg). En
tevens kon de constructie door onderge
tekende niet worden aanvaard, omdat
het moeilijk waterdicht te maken was.
Tot eindelijk een lid van de Wel
standscommissie kwam kijken en de la
conieke mededeling deed, dat, als de
commissie de situatie beter had gekend,
de wijziging zou worden goedgekeurd.
Maar ja, het ambtelijk apparaat werkte
deze keer snel (wat men niet altijd zeg
gen kan) en het geval was reeds in han
den van Vrouwe Justitia en die is on
verbiddelijk.
Doch een goed toneelstuk bestaat
meestal uit 3 bedrijven, waarvan het
laatste bijna altijd de ontknoping brengt,
en zo zal het hier ook wel zijn.
N. SCHERMER, Architect.
DIENSTREGELING N.V. T.E.S.O.
Op werkdagen:
Vertrek Van Texel: 5,30; 7,50; 9,50; 11,50
14,50; 16,00*) 17,50.
Van Den Helder: 6,40; 8,50; 10,50; 13,20;
16,20nZa.; 17,30*); 19,30; 16,30Za.
Op Zon- en alg. erkende chr. feestdagen:
Van Texel: 7,50; 9,50; 11,50; 16,10a; 18,20
Van Den Helder: 8,50; 10,50; 13,20; 17,20a
19,30.
van 5 Juli af t.m. 30 Aug. '52 alléén
op Zaterdag.
nZa is niet op Zaterdag
Za is alléén op Zaterdag.
a is van 1 Juni af t.m. 7 Sept. ,52.
FEUILLETON
door T. LODEWiJK
14.) Maar toen de oude heer die avond
met zwier de kamer betrad, als kwam
hij daar al sinds jaren, wist ze meteen:
Dit is een goed mens. Een eerlijke, vrien
delijke, goedhartige baas Maar niet
goedhartig alleen Zijn ogen zien alles.
Hij kent z'n wereld. Hij kent waar
schijnlijk zijn vak ook, want hij ziet er
niet slordig of verlopen uit. Voor
Sietske had het begrip „artist" altijd iets
gemeen met te lange haren, pakken met
vlekken, broeken zonder plooi en in en
in bleke, verboemelde gezichten. Deze
man was artist en heer tegelijk.
Binnen vijf minuten waren ze al in
een levendig gesprek en Brederode had
er opmerkelijk slag van, Sietske daarin
telkens te betrekken en uit haar hoek
te halen. Soms bloosde ze hevig, omdat
ze haar mening zei in plaats van, als
gewoonlijk, te luisteren en wachtte ver
schrikt op een vernietigend oordeel.
Maar die schrik was nodeloos.
Brederode wist heel wat van het mu
ziekleven in Amsterdam en vermaakte
zijn hoorders met allerlei geestige anec
dotes uit een grotendeels verleden tijd.
Toen kwam het gesprek op Frits' werk.
Ik wil je een voorstel doen zei
hij. Ik leer je alles wat je leren moet
om een goed koordirigent te zijn. Zon
der op te scheppen kan ik zeggen dat ik
daartoe in staat ben. En 'als je het niet
gelooft, vraag je maar aan de eerste de
beste, die je denkt dat het weten kan.
Frits had dat stillekens reeds gedaan
en zelfs de meest geavanceerden en cri-
tischen hadden niet méér aan te merken
geihad dan: een beetje conservatief, maar
hij kent hel vak. En dat beetje conser
vatisme trok Frits juist meer aan dan
al dat moderne gedoe
Ik geloof niet dat de condities een
bezwaar zullen zijn ging hij voort
armoe lijd je niet, dat zie ik wel. Denk
niet dat ik klanten zit te v erven, Ter-
laer. Ik stuur er meer weg dan ik er
aanneem. Mijn tijd is te kostbaar om te
verdoen met krukken die het nooit le
ren. Maar van jou vind uk het zonde,
als je niet doorgaat.
Ik weet het, meneer Brederode. Ik
voel het haast als een eer dat u me daar
voor zelf komt opzoeken.
Je beseft blijkbaar nauwelijks hoe
groot die eer is, zei de Amsterdammer
want ik zit alsmaar naar een tweede
kop koffie te smachten. Ja mevrouwtje,
wanneer u me gootwater geeft, zal ik
er niet naar vragen, maar zó krijg ik
ze niet in American.
Dat was het eerste bezoek van Wil
lem Brederode. Het was niet zijn laat
ste. In korte tijd was hij huisvriend.
Toen hij er achter kwam, dat Sietske 's
middags dikwijls alleen zat en in de er
ker naar buiten staarde en peinsde,
kwam hij meermalen 's middags thee
drinken. Ze vond het gezellig. Ze kon.
met hem praten over serieuse en minder
seneuse dingen, hij was de openhartig
heid zelf en tijdens zijn conversatie ver-
öcigit:. ueze versrerKing van üe nulitai- I bestemming worden overgevlogen
dween haar stugheid als sneeuw voor de
zon Ze constateerde met verbazing dat
i i en Frits de enige mannen waren, met
wie ze luchtig en zonder inspanning
converseerde, tegen wie ze alles durfde
zeggen en wie ze alles durfde vragen
Het grote verschil in leeftijd vergemak
kelijkte de verhouding: hij kon haar va
der zijn en eens zei ze hem dat met een
.aehend gezicht.
Maar hij had niet teruggelachen.
Ze was een beetje geschrokken van
zijn plots ernstig gezicht en vreesde dat
ze hem onbedoeld bezeerd had met die
woorden.
Maar toen had hij haar iets uit zijn
leven verteld.
Hij was als weduwnaar met 'n doch
ter achtergebleven. Die dochter had zijn
artistieke aanleg geërfd, maar het ont
brak haar aan wilskracht. Ze koos de
weg van de minste weerstand. Terwijl ze
met wat meer studie, inspanning en op
offering een ster had kunnen worden in
de concertzalen, verkoos ze de gemakke
lijke weg naar het variété. Maar ook
daar hield ze zich niet staande Ze gleed
in dat wereldje maar al te gemakkelijk
naar beneden, en al hielden haar vaders
vrienden uil kiesheid de schandalen verre
van hem, zijn vijanden bazuinden ze wel
uit. Meermalen moest hij bijspringen
om haar uit ernstige moeilijkheden te
redden. Hij zag haar naar de kelder
gaan en kon er niets tegen doen. Op een
avond, toen ze met een groep-vrienden
aan de boemel geweest was, werd hun
auto op een onbewaakte overweg door
een trein gegrepen. Hij mocht haar niet
Om half 12 vnl.tfdp sluitintr
eens meer zien, ze was onherkenbaar
verminkt
Sietske had stilletjes geluisterd, ver
baasd en ontroerd geschouwd achter dat
masker van opgewekte vrolijkheid, waar
zo veel leed schuil ging. En toen hij
zweeg had ze met een impulsiviteit,bij
haar zeldzaam, gezegd: Weet u, ik
heb geen vader meer. Ik verloor hem
door een ongeluk. Daarom beschouw ik
u soms maar zo'n beetje als mijn twee
de vader.
Doe dat dan maar had hij gezegd
en vergeet het niet als je nog eens in
de penaine zit, lieve kind. Want dan ko
men vaders te pas.ik weet het bij
ervaring.
Er was bitterheid in zijn woorden ge
weest, en toch was na dit voorval de
verhouding tussen de oude musicus en
Sietske nog hartelijker geworden. Dik
wijls zag ze al naar hem uit, wanneer
Frits op school was en ze alleen in haar
hoekje zat. Frits was er zeer mee inge
nomen. Hij kende Brederode als een
hoogstaand mens, hij maakte zich wel
eens zorgen om Sietske's eenzaamheid
en vond het heerlijk, dat Brederode die
wist te breken. Met genoegen zag hij
ook hoe Sietske vrijmoedig praatte en
geïnteresseerd luisterde, wat haar ont
wikkeling zeer ten goede kwam en haar
zelfverzekerdheid gaandeweg deed toe
nemen.
Het waren goede jaren, die eerste ja
ren in Amsterdam. Sietske kon maar
moeilijk aan de stad en het stadsleven
wennen, maar haar huis was haar kas
teel. De gezellige bezoeken van de oude
Texel, 8 juni 1952.
iiiv
musicus, de praatjes en kleine uitgan
getjes met mevrouw Lauers, de concer
ten die ze samen met Frits bezocht, en
vooral de vele avonden thuis, wanneer
hij piano speelde of ze luisterden naar
de muziek van de gramofoonplaten of
van de radio, dat alles maakte haar de
wereld tot een paradijs. En toen ze op
een avond Frits vertellen kon dat haar
grootste wens vervuld was, dat er wel
licht binnen korte tijd nieuw leven zou
zijn in die étagewoning in die drukke
flan Uw spoorkaartje ge- CJ
haaldbijde V.V.V.,,'Texel"
Amsterdamse buurt, toen verdween het
laatste restje heimwee naar de boerde
rij. Hier in de stad zou ze met Frits een
nieuw leven leiden, een gezin stichten.
Hier wachtte haar het geluk.
HOOFDSTUK VII
In de maanden dat Sietske wachtte
op de geboorte van haar baby was Frits
herhaaldelijk 's avonds thuis. De schuld
daarvan lag, strikt genomen bij Brede
rode.
Die was op een avond bij hen geko
men en had aan Frits gevraagd: Zeg
kerel, zou jij me niet een avond kunnen
helpen? Je weet, ik ben dirigent van
Pro Musica en nu is me daar m'n pia
nist ziek geworden.
(Wordt vervolgd).
I I i exei, iu juni iyoz
