Verstuivende duinen deden het
dorp De Westen ten ondergaan
Elk initiatief is de moeite van
het overwegen waard"
De rest van de Benbraek wordt gesloopt
SLOTACCOORD
Zo kleedt U zich goed!
Wat zegt de Wet?
de be®>te tandpasta
die men O raden kan
„EEN Gemeente? En hoeveel dorpen?
Zeven zegt u?"
De toerist anno 1952 interviewt een
Texelaar en de eilandbewoner vertelt
graag van zijn Gouden Boltjc.
„Maar vroeger telde je acht dorpen, is
het niet, want tussen Den Hoorn en Den
Burg lag toch het dorp De Westen?" zo
informeerde een andere badgast.
„Dat klopt, maar ook in die dagen had
je zeven dorpen, want toen De Westen
nog bloeide moest De Cocksdorp, gele
gen in Eierland, nog heel lang op haar
geboorte wachten en toen dat zover was,
viel er van het dorp De Westen
heel weinig meer te ontdekken: er stond
alleen nog een ruïneuze toren en een
boerderij".
Van de toren is geen spoor meer te
vinden, maar het boerderijtje staat er
nog, zij het, dat dit bouwsel wel niet
meer in zijn oorspronkelijke staat zal zijn.
Tot het midden van de veertiende eeuw
lag het dorp De Westen aan zee, het was
een vissersdorp en klaarblijkelijk in de
vroege middeleeuwen het belangrijkste
wooncentrum, aldus het boek „Texel".
Den Hoorn was tot de vijftiende eeuw
zonder betekenis, in een privilege van
1414 wordt het dorp zelfs niet genoemd,
maar wordt wel gesproken van de
„Kerksoekinge then Westen". Drie van
de 13 schepenen werden toen door De
Westen aangewezen. Ook De Waal en
Oosterend hadden drie schepenen in het
bestuur, alleen het dorp Den Burg wees
toen reeds vier schepenen aan. M.a.w. De
Westen had aan belangrijkheid ten koste
van Den Burg ingeboet.
De Westen is door het voortdurend
verstuiven van de niet met helm be
plante duinen ten onder gegaan, er bleef
letterlijk niets van over. In 1749 waren
er nog maar 22 huizen. De ondergang
van dit dorp was bezegeld door de plun
deringen van de Watergeuzen. Het na
bije Den Hoorn, waar eerst de kerk van
De Westen een kapelletje had, kwam op.
In 1514 werd de kapel tot parochiekerk
verheven.
Dr Ponger, door familierelaties met
Texel verbonden, heeft enkele jaren ge
leden door middel van opgravingen een
onderzoek naar de kerk van de Westen
ingesteld. Hij kwam tot, de conclusie, dat
'hier waarschijnlijk reeds in de eerste
helft van de tiende eeuw een tufstenen
kerkje stond in Romaanse stijl, waarbij
later een toren werd gebouwd. Het be-
nedenstuk van die toren was ook van
tufsteen, het bovenstuk, gedekt door een
zadeldak, was vroeg-gotisch en van bak
steen. Het zadeldak en de zwerfkeien
van de funderingen wezen op verwant
schap met soortgelijke Romaanse kerk
jes in Friesland en Groningen. De stenen
sarcop'hagen van de Westen, nog ge
noemd door de Haagse kunstschilder
Van Cuyck, die omstreeks 1750 het ei
land bezocht, schijnen Pongers opvattin
gen te bevestigen.
Lang heeft de toren van De Westen als
baken voor zeevarenden dienst gedaan
en werden gelden voor het onderhoud
van de toren uitgetrokken. Hierdoor
overleefde deze de eigenlijke kerk. In
1859 was de toren echter geheel verval
len en werd tot afbraak overgegaan. Het
vrijkomende puin is gebruikt voor ver
harding van de Hoornderweg. Het oude
kerkhof is in 1888 afgegraven, de grond
met vele doodsbeenderen werd als mest
verkocht. Een verontwaardigd inzender
luchtte toen in de Texelse Courant zijn
ergernis over de geringe pièteit bij de
afgraving betracht. Hij schreef o.a.: „De
zer dagen (1888) het Westerkerkhof be
zoekende, heb ik daar een toestand van
vandalisme en barbaarschheid aange
troffen, die men tevergeefs bij de wilde
volksstammen zou zoeken. Menschelijke
overblijfselen liggen daar verspreid en
worden door paarden en rijtuigen ver
trapt en verbrijzeld; een gedeelte wordt
met de afgegraven grond naar het land
vervoerd en uit winstbejag verzameld en
verkocht. Het is hier de vraag niet, wel
ke geloofsbelijdenis men is toegedaan,
wij zijn allen Christenen en willen in on
ze gemeente geen toestand dulden
die onchristelijk is. Ik verzoek in naam
van allen, die zich over dien toestand er
geren, in naam der menschelijkheid en
alleen nog een ruïneuze toren en
een boerderij. De kerk van De Westen
of het Wambas, was de oudste kerk,
tevens de Moederkerk van Texel waar
bij eeuwenlanq het enige gewijde kerk
hof van het eiland lag.
voor de eer van den raad dezer ge
meente, waartoe wij de eer hebben te
behooren, onverwijld die maatregelen te
nemen, die noodig zijn om aan dien toe
stand een einde te maken.
En een andere schrijver merkte op:
Zulk een wandalisme te aanschouwen
moet een ieder als mensch tegen de borst
stuiten, de grond te horen kraken onder
zijn voeten van de menschenbeenderen
en wij moeten ons schamen voor iederen
vreemdeling, die zulks te zien krijgt. Zij
klagen vaak over ons slecht straatpla
veisel en aan dien wenk schijnt gehoor
te zijn gegeven (althans wat Den Burg
betreft). Welnu, als wij dan de stenen
des aanstoots voor hunne voeten wegne
men, moeten wij dan niet met des te
meer ijver de beenderen des aanstoots
aan hunne blikken onttrekken?"
KATHOLIEKE KERKLIJST
Parochie van St. Joannes de Doper met
de bijkerken Den Hoorn en Oosterend
Zondag 24 Aug. 12e Zondag na Pink
steren H.H. Missen Den Burg 7,30, 8,45
(vacantiegangersmis, vrije plaatsen en
heffing van plaatsengeld van allen) en
de hoogmis om 10 uur. Den Hoorn 7,30
en 10 uur en Oostèrend alleen om 10 uur.
Communieuitreiken om 7 uur en verder
onder al de Missen (begint achteraan,
langs de zijpaden heen en langs midden
pad terug en bank voor bank). Biechtgel.
voor de Mis van 7,30 en in de bijkerken
voor en eventueel na de Missen. Lof om
7 uur met roz. vooral v.d. wering van
gemengde huwelijken en het gebed voor
priesterwijdingen. Maandag 25 Aug.: Mis
om 7 en 8 u. Dinsdag 26 Aug. Mis om 7
en 8 u. Woensdag 27 Aug.: Mis om 8 u.
en in Den Hoorn om 7,30. Om 7,30 Jo-
sephlof met roz. en litanie v.d. op de
schaal neergelegde intenties. Donderdag
28 Aug.: Mis om 8 uur en in Oosterend
om 8 uur. Vrijdag 29 Aug.: Mis om 7 en
8 uur. Zaterdag 30 Aug.: 6 u. roz. en
biechtgel. van 5-9 uur op de hele uren.
Zondag 31 Aug.: 2 Missen in Oosterend
om 7,30 en 10 u. In Den Hoorn om 10 u.
In Den Burg om 7,30, 8,45 en 10 uur.
S.V. Ousterend.
Zondag a.s wordt op ons terrein ge-
i speeld de wedstrijd Tex. Boys-SVC voor
de finale SVO-beker 1951. Aanvang 2,30
uur Voor het 2e elftal is ook de indeling
voor de a.s. competitie bekend: SVC 2,
De Koog 2, Oosterend 2, Texel 3, Tex.
Boys 2, Watervogels 3, WGW 5 en Zee
macht 2. Er zijn maar 3 wedstrijden over
het Marsdiep te spelen, dit kan dus geen
bezwaar zijn. Jongens, probeer er iets
van te maken, het kan!
S.V. De Cocksdorp
Zondagmiddag speelt hel le aan Oos
terend tegen Tex. Boys 1 in de finale om
de SVO-beker. Doordat Nico en Eddie
hun vaderlandse plicht moeten vervul
len, komen we met een proefelftal uit.
Hieruit zal een competitie-elftal gekozen
worden. Zorg er voor, dat Tex. Boys er
voor moet werken, jongens, om ook deze
beker te bemachtigen! Aanvang 2,30 uur.
Vertrek De Cocksdorp 1 uur. Elftal in 't
kastje.
HEVIGE REGENVAL OP VLIELAND
Zaterdagnacht ontlastte zich boven
Vlieland een zwaar onweer, gepaard
gaande met hevige regenval. De grote re
genval {40 mm.) veroorzaakte op vele
plaatsen in het dorp overstromingen,
daar de roilering het regenwater niet al
lemaal verwerken kon en op sommige
plaatsen de putjes verstopt zaten. Op no.
161 stond het water reeds in de gang.
De nishutten onder het Torenduin kre
gen niet alleen water, doch ook zand in
huis. Uit de keuken van een dezer nis
hutten werd zelfs door 3 man ongeveer
3 uur lang zand geschept en per krui
wagen verreden. Een bouwput voor de
I.C.W.L van aannemer Hofstra spoelde
weer gedeeltelijk dicht met zand. Tent
bewoners moesten ervaren, dat een tent
geen ideale verblijfplaats is met zulk
weer, de bakkersoven bracht in sommi
ge gevallen uitkomst door de nat ge
worden inventaris te drogen.
De overstromingen m het dorp zouden
voor de Brandweer o.i. aanleiding kun
nen zijn om eens per week of 14 dagen
de rioolbuizen door te spuiten, wat vele
mensen een hoop ongemak zou besparen
en voor het personeel der spuit een goe
de oefening zou zijn.
DL RESTANTEN van het wrak van de
Benbraek, een Engelse stoomboot, die
op 23 Januari 1890 voor De Sluiter
strandde, zijn door Registratie en Do
meinen verkocht aan een Helderse fir
ma, die het wrak op haar beurt weer
aan een Amsterdamse onderneming
99
INGEZONDEN
Het ingezonden artikel van de heer
Siem de Waal, onder de titel van: „Er
hing een wapen aan de muur" in de
Texelse Courant van 13 Aug. jl., is zeer
zeker het lezen waard.
Vele lezers met mij kunnen zich voor
stellen hoe aangenaam de heer De Waal
werd getroffen, toen hij het mooie wapen
van ons goede eiland, ergens in Afrika
aan de muur van een huis zag prijken.
Persoonlijk werd ik echter minder aan
genaam getroffen door het feit, dat de
schrijver van deze gelegenheid gebruik
maakte, om de eertijds in uw blad door
de heer Thijs Reuvers voorgestelde ver
betering van de Eierlandse polder, op
een ietwat spottende wijze in twijfel te
trekken, althans diens bewering niet
au-serieux te nemen, waardoor m.i. aan
het door de heer Reuvers gedane voor
stel, afbreuk wordt gedaan, hetgeen hij
naar mijn mening niet verdient.
Immers, indien het zo is, dat de ver
gelijking „Van Woestijn tot Lustoord",
door de heer Reuvers gebezigd in ver
band met de Eierlandse Polder, niet ge
heel juist is, wat dan nog? Het is een
ieder bekend dat er in het binnen- en
buitenland reeds vele dorre en on-
vruohtbare gebieden door een doelmatige
bevloeiing en bewerking van de grondslag
tot zeer vruchtbare gebieden zijn her
schapen en het moet volgens ge
leerden met wereldvermaardheid moge
lijk zijn de Sahara door bevloeiing etc.
tot vruchtbaar gebied te maken.
Of de door de heer Reuvers voorgestel
de wijze van „diepspitten" technisch en-
of commercieel de juiste is, hierover kan
ik niet oordelen aangezien ik geen bo
dem- of landbouwdeskundige ben, ik
meen echter aan te mogen nemen, dat-
de heer De Waal dit ook niet is, overi
gens met alle respect voor diens bouw
kundige capaciteiten.
De hoofdzaak is, dat de heer Reuvers
de aandacht vestigde op de noodzaak of
wenselijkheid bepaalde verbeteringen
aan te brengen aan de bodemgesteldheid
van de Eierlandse polder, welke hopelijk
kunnen leiden tot grotere productie,
minder risico's voor de landbouwers en
meer welvaart voor de polderbevolking
in het bijzonder en die van Texel in het
algemeen.
Het was ook dezelfde heer Reuvers,
die enkele jaren geleden in uw blad
wees op de noodzaak dat Texel een eigen
waterleiding krijgt. Naar ik meen zijn
er toen ook velen geweest, die dit plan
weer „echt iets van Thijs Reuvers" von
den, maar deze zomer heeft toch wel on
omstotelijk bewezen, dat de heer Reu
vers een goed vooruitziende blik heeft
gehad.
Bovendien gaat het er niet om of de
wijze van uitvoering waarop hij zijn
voorstellen lanceert, technisch de juiste
is, doch veeleer het feit dat hij zijn plan
nen openbaar maakt is reden om hem
hiervoor op gepast wijze hulde te bren
gen.
Objecten welke vóór 25 jaar technisch
onuitvoerbaar waren, blijken thans, of
naar te verwachten zeer binnenkort,
geen moeilijkheden meer op te leveren.
De hard groeiende bevolking van Texel
zal in de naaste toekomt voor grote pro
blemen worden gesteld, wat betreft o.a.
de agrarische opbrengst, zomede de ver
betering van het toeristenverkeer, de
visserij en een nog op te bouwen doel
matige industrie.
Juist daarom zou het m.i. verstandig
zijn van belanghebbenden en dat is iede
re Texelse ingezetene, of hij die van zijn
geboorte-eiland houdt, dus ook de heer
De Waal, elk initiatief tot verbetering
van bestaande toestanden niet af te bre
ken, doch juist met „opbouwende" cri-
tiek te steunen, om gezamenlijk tot een
goede oplossing te komen.
Uit gesprekken met vele Texelaars is
mij meerdere malen gebleken dat sommi
gen graag iets nieuws zouden willen on
dernemen, doch in 'hun onderbewustzijn
bang waren voor de algemene opinie, bv
van: „Wat zouden ze er hier op Texel
wel van zeggen". Vele jongeren en zeker
niet de slechtsten trokken naar elders
om daar hun ondernemingsdrang te kun
nen uiten.
Omgekeerd kwam er veel „import"
naar Texel, die bloeiende bedrijven
stichtten, doch geen hinder hadden van
dat zgn. „roddel"-an?st-complex."
De wereld buiten Texel draait door en
zoekt onversaagd naar mogelijkheden om
de productie en de welvaart te vergro
ten. Wil Texel ook in de toekomst het
„Gouden Boltje" blijven voor het nage
slacht, dan moet ieder initiatief daartoe
welwillend worden bekeken en indien
mogelijk, daadwerkelijk worden ge
steund, het nageslacht zal dan t.z.t. re
denen hebben om mannen als o.a. Thijs
Reuvers dankbaar te zijn, omdat zij niet
schroomden hun visie op de toekomst
openbaar te maken.
Diemen. J. C. KUIPER.
DIENSTREGELING N.V. T.E.S.O.
Op werkdagen:
Vertrek Van Texel: 5,30; 7,50; 9,50; 11,50
14,50; 16,00*) 17,50.
Van Den Helder: 6,40; 8,50; 10,50; 13,20;
16,20nZa.; 17,30*); 19,30; 16,30Za.
Op Zon- en alg. erkende chr. feestdagen:
Van Texel: 7,50; 9,50; 11,50; 16,10a; 18,20
Van Den Helder: 8,50; 10,50; 13,20; 17,20a
19,30.
(Juli-Augustus):
Van Texel: 20,30; van Den Helder 21,30.
van 5 Juli af tjn. 30 Aug. '52 alléén
op Zaterdag.
a is van 1 Juni af t.m. 7 Sept. ,52.
Za is alléén op Zaterdag.
nZa is niet op Zaterdag.
overdroeg. Men zal proberen om de gro
te hoeveelheid materiaal te bergen. Het
schip had een lengte van ruim 90 me
ter. In ons nummer van 12 April jl. heb
ben wij een uitvoerige reportage aan
de Benbraek gewijd. Bovenstaande foto
werd toen genomen.
Jubilea. Houdt men receptie dan kleedt
de jubilaris, het jubilerende bestuur of
de directie van het jubilerende bedrijf
zich in jacquet (zwart vest, dubbele
boord, grijze das, pochette, bloem in het
knoopsgat).
Voor hen die ter receptie gaan, zie:
„Huwelijksreceptie" in 'n volgend nr.
Recipieert een dame zelf, of indien zij
de vrouw van de jubilaris of een der
jubilerende heren is, dan blijven de hoed
en handschoenen achterwege.
Wordt een jubileum in een kring van
genodigden gevierd en geeft men een di
ner met vooraf een apéritief, dan geldt
hiervoor: dames in avondjapon, heren in
smoking.
Begrafenissen. De vrouwelijke familie
leden en genodigden in donker toilet en
mantel, liefst zwart, de hoeden desnoods
voorzien van een korte zwarte sluier,
zwarte handschoenen, zwarte kousen en
schoenen, geen juwelen. Voor mannelij
ke familieleden en genodigden: jacquet,
dubbele boord, zwarte das, hoge hoed,
zwarte handschoenen, geen pochette. In
dien de weersomstandigheden het nood-
I zakelijk maken, zwarte of donkergrijze
overjas en-of parapluie met donkere
haak.
Zij, die als belangstellenden naar een
begrafenis gaan, derhalve niet tot de
stoet behoren, kunnen naar verkiezing 't
i jacquet of het zwarte colbert met ge-
streepte pantalon dragen, zwarte das,
i zwarte handschoenen, hoge hoed of
zwarte deukhoed, zwarte of donkergrijze
overjas en-of parapluie, geen pochette;
de dames gaan in zwarte mantel, met
zwarte hoed en handschoenen.
CONCURRENTIEBEDING: beding in
een overeenkomst, waarbij men zich ver
plicht gedurende zekere tijd en (of) in
zeker gebied niet in een bepaald bedrijf
of beroep werkzaam te zijn. Vaak bij
overneming van dokters-, accountants-
e.d. praktijken en van handelszaken.
Bij de arbeidsovereenkomst speciaal ge
regeld: alleen de meerderjarige arbei
der (niet op een zeeschip) mag in zijn
bevoegdheid om na het eind der ar
beidsovereenkomst op zekere wijze werk
zaam te zijn (en dan schriftelijk) worden
beperkt, eventueeel met een boetebe
ding a]£ versterking van het verbod. De
Kantonrechter kan steeds op verzoek van
de arbeider zulk een beding geheel of
ten dele teniet doen (naar tijdsduur en
(of) gebied) op grond, dat in verhouding
tot het belang van de werkgever de ar
beider door het beding onbillijk wordt
benadeeld. De werkgever ontleent geen
recht aan het beding wanneer hijzelf de
arbeidsovereenkomst onrechtmatig heeft
doen eindigen of aan de arbeider een
dringende reden tot opzegging heeft ge
geven en de overeenkomst op grond daar
van ontbonden is. De rechter is ook
steeds bevoegd een bedongen boete bij
overtreding te matigen. BW 1637 x.
Uit: Van der Koogh „Wat zegt de
Wet?", reohtskundige encyclopaedie voor
iedereen (ter perse).
FEUILLETON
door T. LODEW1JK
35.) Als je nou vanavond eens rustig
thuis kon blijven zei ze Je bent
heel de week nog maar één avond thuis
geweest.
Ja maar kindje, je weet toch
Ja, ik weet het wel, antwoordde ze
met iets van ongeduld in haar stem,
maar waarom ben ik tenslotte met je
getrouwd? Om hier iedere avond op m'n
dooie eentje te zitten?
Nou iedere avond
Toch heel vaak, en soms avonden
achter elkaar. Waarom neem je me niet
eens mee, waarom blijf je niet eens rus
tig thuis. Verveel ik je soms?
Vervelen? Wat heeft dat er nu mee
te maken? Maar je snapt toch wel dat
er van mij op het ogenblik veel gevraagd
wordt? Ik sta nog helemaal onderaan de
ladder en ik ben niet van plan rustig
op de onderste sport te gaan zitten.
Pas maar op dat je er niet aftui
melt.
Lk pas wel op. Maar jij profiteert er
ook van, wanneer ik succes heb.
Ja, wat heb ik aan succes, als dat
gaat ten koste van mijn geluk? Wat heb
ik aan een man die overal wordt gevierd,
terwijl vrouwlief zoet op de kleine past?
Siets, je bent onredelijk.
Ik ben niet onredelijk. Ik vraag
alleen: is dit m'n voorland? Iedere avond
alleen thuis te zitten? Dan liever een
man met een beetje minder succes, waar
ik tenslotte nog een beetje gezelschap
aan heb.
Frits wilde een scherp antwoord te
ruggeven, maar bedacht zich.
Siets vleide hij toe, begrijp
dit nu ook eens. Heus, het blijft zo met.
Je weet dat ik weer een concert wil ge
ven. Dat is dan het eerste helemaal on
der mijn eigen verantwoording. Je kunt
er op rekenen dat er heel wat critici zit
ten.
Ik heb inmiddels kans gezien met heel
wat van die lui kennis te maken. Voor
hen ben ik geen vreemde meer en geloof
me, dat scheelt je toch in de critiek.
Ik zal heus geen huiselijk leven kun
nen leiden, zolang ik er dit niet goed heb
afgebracht.
En daarna
Daarna gaat het gemakkelijker. Dat
zul je zien. Dan heb ik routine. Één
maal moet je er doorheen. Maar zo leer
je de wegen en weggetjes waarlangs je
er komt. Dit is de rijstebrijberg, Siets.
En luilekkerlandmag ik daar
óók in?
Luilekkerland is voor jou be
loofde hij en dan zal je me al die
rijstebrij vergeven. En wat eten wij nu?
Ze schoot haars ondanks in een lach.
Het is heus geen opzet zei ze,
weglopend maar we eten rijstebrij!
Ada zei Frits die avond, terwijl
hij op haar kamer zat ik vind mezelf
soms een misselijke vent.
Dat ben je ook zei zijn gastvrouw
kalmpjes. Dat zijn alle mannen op
hun tijd. Wij vrouwen houden van ze,
desondanks, en soms ook wel eens daar
óm. Maar vanwaar die misselijkheid op
eens?
Ach, geduvel thuis, Siets zit zo vaak
alleen. Ze klaagde vanavond.... en ik
moest me zelf bekennen dat ze gelijk had.
En dan moet ik verhaaltjes ophangen
over repetities enzovoort en dan kan ik
soms kotsen van mezelf.
Ada's gezicht, achter zijn rug, kreeg
een harde trek. Daar had je het weer.
Die mannen, ze wilden de appel opeten
en bewaren tegelijk. Slap, om bij haar
met die praatjes aan te komen. Had zij
hem gedwongen? Kwam hij niet uit zich
zelf? Moest hij dan niet zijn eigen pro
blemen oplossen? Als hij z'n vrouw wil
de bedriegen, was dat dan niet voor zijn
eigen verantwoording?
Maar ze zei: Nu, daar kon Sietske in
derdaad wel eens geen ongelijk in heb
ben. Je komt hier veel te vaak.
Vind jij dat óók?
O, je komt mij niet te vaak. Maar
je moet nu eenmaal denken aan je....
je andere verplichtingen. Ik vind Sietske
toch ook geen vrouw om maar avond
aan avond in haar eentje te laten zitten.
Je moet jezelf dan maar eens een beetje
leren beheersen. Niet altijd maar aan je
zelf denken. Je loopt zo hard van stapel,
het loopt straks fout!
Hij luisterde onwillig naar haar nuch
tere raad.
Ik voel me thuis opgesloten. Als ik
bij haar zit, denk ik aan jou.
Heel vleiend voor mij.
Ada, sar me niet zo!
Ik sar je niet. Ze gleed opeens
naast hem. Wat denk je nu. Ik moet
genoegen nemen met wat ik van jou
krijgen kan. Daar neem ik genoegen
mee. Moet ik nu óók nog je problemen
oplossen? Wees sportief. Je hebt Sietske
getrouwd. Je wilt toch niet van haar
scheiden, wel?
Scheiden?
Nee, ik hoor het al. Zou ik je trou
wens ook niet raden, met het oog op de
reputatie die je nog niet hebt, maar moet
maken. Nou, geef dan de keizer wat des
keizers is. Wees een goeie huisvader bij
Sietske.
en bij jou?
Frits. De Frits die ik ken en waar
van ik houd.
Ze meende het. Ze hield van hem. Hij
was een verademing na al dat zwoele
gedoe dat ze achter de rug had. Hij was
zo serieus. Soms wel een beetje te seri
eus. Hij vereerde haar. En hij was nog....
groen. Onschuldig eigenlijk Hij droeg
haar op de handen. Het deed haar goed.
Het gaf een gevoel dat ze beter was dan
ze was. Ze begon weer 'n beetje vertrou
wen te krijgen in het leven, in de man
nen, in alles. Daar was ze Frits dankbaar
voor. Hij bracht haar nieuwe ervaringen,
nieuwe vreugden. Hij deelde met haar
een intense liefde voor de muziek. Hij
had een fijne, artistieke intuïtie; zij wist
er meer van dan hij, en zo samen vonden
ze de weg in die schone dwaaltuin der
tonen. Ze konden soms, de handen ineen
gestrengeld, doodstil zitten luisteren
naar het ragfijne klanken-weefsel van
Debussey of de droefgeestige betovering
van Moussorgsky. De muziek was voor
hun beiden meer dan een genot, 't werd
hun tot een religie. En in de eredienst
der muziek knielden ze naast elkaar.
Maar als dissonanten klonken in die
harmonie de banale klachten over een
ontevreden huisvrouw, die 's avonds niet
alleen wou zitten, van een man die van
twee walletjes eten wou. Dat kon haar
onuitsprekelijk ergeren. Dan, in die
ogenblikken, zag ze Frits als een bur
gerlijk schoolmeestertje met ingeroeste
dorpse tradities, onmachtig zich te laten
meevoeren op de stromen van een harts
tochtelijke liefde, verankerd als hij was
in zijn burgerlijke verzekerdheden.
Kom, zei ze, opstaand, ik zal eens
zien of ik nog wat van die sherry heb,
waar jij de ene fles na de andere van
leegdrinkt.
Weldra was Frits al zijn zelf veroor
zaakte zorgen vergeten en praatte ge
animeerd over de plannen voor zijn con
cert. Hij wilde daar voor de pauze alleen
het koor laten zingen, na de pauze met
solisten een werk van Bach uitvoeren.
De tenor had hij al. Weener moest het
zijn, de man van Heerhugowaard.
Ja, dat staat vast beaamde Ada.
Prachtkans voor hem, en pracht
kans voor jou.
(Wordt vervolgd.)
een aanvang genomen.
I
