(froen ftmrL-Jexels in het harL, Tj. Wassenaar en zijn vriend verlieten het kamp om wat eerder aan de slag te kunnen Tocht met zeer avontuurlijk begin Fanfarecorps D.E.K. heeft vier Jubilarissen Gedenkteken op Russenbegraafplaats onthuld - WOENSDAG 6 MEI 1953 TEXELSE 66e JAARGANG. No. 6731 COU RANT Uitgave N.V. v.h. Langeveld De Rooij Boekhandel Drukkerij Bibliotheek Den Burg - Texel - Postbus 11 Tel. 11 Verschijnt Woensdags en Zaterdags. Bank: R'damse Bank, Coöp. Boerenl. Bank. Postgiro 652.-Abonn. pr. f 1.80 p. kwart. -J- 15 ct. incasso. Adv. 8 c. p. mm. Geelong, Australië. Velen hebben mij al gevraagd .waar om schrijf je nou niet eens een stukje in de ikrant. Je hebt zoveel beleefd, dat zou wel eens aardig wezen!" Maar och, je denkt dan, er wordt al zoveel geschre ven en je moet dan ook al juist een man van de pen zijn. Maar goed, laat ik het proberen om aan al mijn bekenden en Texelaarlezers i(want iedereen kan ik tcoh niet schrijven) verslag van mijn on dervindingen te doen. De reis van Amsterdam naar Austra lië te beschrijven is overbodig, daar dit al door anderen gedaan is. Het was een prachtreis, vooral als je hem maakt met het m.s. Johan v. Oldenbarnevelt. Van Melbourne tot het Camp BonagiUa heel mooi. Het camp viel mee en het is er heus niet slecht. Maar het is net als met alles, je moet er uit, want je wordt er niet veel beter van en daar zijn we toch niet voor gaan emigreren! De Australiër heeft ontzettend veel tijd en een maand je wachten vindt hij heel gewoon. Je wordt aan alle kanten geholpen maar het moet zijn tijd hebben. Gelukkig dat we op Texel met emigreren vlugger wor den geholpen door de heren Stoepker, Westdorp, Velthuis en anderen. Maar daar ik het wachten op werk en huisvesting zat werd, heb ik met nog een kampgenoot besloten om er zelf op uit te gaan. Maandags 18 Aug. vertrok ken we, na eerst een pas enz. te hebben gehaald. Ons doel was niet zo erg be kend, och, wat wisten we nog van Au stralië, mets, maar dan ook niets. We hadden op een oude kaart, gekregen van een boer, een kring getrokken en dat ge bied zouden we gaan afneuzen. Om plm. 10 uur stonden we bij de uit gang en het leek al dat we geluk zouden hebben, er stond een Hollander bij een luxe wagen en die vroeg of we even wil den helpen duwen (hij was ook lifter) en de wagen ging naar hij dacht richting Ta- langatta, juist waar wij op aan wilden. Ik beloof je, dat we ons best deden. Maar toen de wagen liep, stapte onze vriend in en wij hadden het nakijken. Daar kwam bij dat het wat begon te regenen, hetgeen we helemaal niet konden ge bruiken, want als je nat bent nemen ze je niet zo gauw meer mee Maar de re gen liep nogal los, dus we stapten wel gemoed verder, met onze deken en tas op de rug, heel niet wetende wat de dag ons zou brengen, nog minder wat we zouden zien. En.we moesten het van liften hebben, want we hadden maar 5 pond op zak en dat is niet veel voor een reis van... Veel auto's kwamen ons niet achterop en dan wezen ze nog dat ze een zijweg in moesten. Toch kregen we een „bakkie" en wel tot Talangatta, zo'n slordige 60 mijlen. Onderweg stond eenzaam en verlaten een lifter, het was die van vanmorgen met die luxe car. Later heb ik hem gesproken, in het kamp; hij had er tot 's middags 4 uur gestaan en geen lift meer gehad, bij ge luk nog terug naar het kamp. Ja, liften is een hard werk. Maar wij gingen door tot Talang; het weer werd steeds beter. De omgeving werd steeds meer en meer onbekend. Overal bergen. Bij Talang weiden we af gezet en ons de weg gewezen naar Omeo, waar we deze dag nog hoopten te komen. We hadden zo op de kaart ge keken en dat leek ons niet zo ver meer. O, jé! We gingen weer lopen langs een snelstromende rivier, ja, het was er schitterend. Zo rustig. Geen huis, geen mens, maar ook geen auto! Na een tijdje lopen kregen we een luxe auto met een dame en een heer. Erg vriendelijke mensen, die ons direct al tracteerden op snoep en sigaretten Met ons gebrekkige Engels vertelden we van Holland, waar ze erg benieuwd naar waren. Ondertussen gingen we door een vallei met hele zwermen papegaaien, parkieten en vogels, die we niet kenden. Grote kudden schapen en koeien hepen in groene wedden (in de winter) te gra zen. Hier en daar een farm, maar alles zo rustig. Na een paar uurtjes werden we afgezet. Nu, die vriendelijkheid moes ten wij belonen met een Hollandse si gaar, die mijn maat nog had voor speci aal onderweg. Daar was hij ontzettend mee vereerd. Hij deed hem in een doek en zou hem bewaren voor een speciale dag en zijn kennissen moesten hem trou wens eerst zien. Ze wezen ons verder de weg. Die was veranderd van asphalt in gewone verharding. Was dit een Hoofdweg? Ja! Laten nu de weergoden zich weer te gen ons keren, het begon opnieuw te re genen! We waren weer bij de bergen ge komen, die hier steeds hoger en steiler werden. Maar 't begon nu toch te hard te regenen, zodat we naar een schuilplaats begonnen uit te zien. Bij het nemen van een bocht met onze loopsnelheid, za gen we een gebouwtje. Wij er op af. Het bleek een post-, telegraaf- en telefoon kantoor te zijn, tevens winkel, pub, boerderij, bank en wie weet wat nog meer! Onder het afdak stonden we droog, maar niet vlak aan de weg, zodat als er nog eens een auto kwam, we hem konden missen? Maar wat moet je? Nat nemen ze je niet mee. We bleven dus on der het afdak staan, waar we spoedig be zoek kregen van de eigenaar van het al les inhoudende huis. Het eerste wat ze je vragen is je nationaliteit. En dan mag je van geluk spreken Hollander te zijn. De bedoeling van onze reis hadden we hem gauw verteld en dat het nu wel beroerd uit kwam wat het weer betrof. We vroegen hem of er veel auto's langs kwa men. Nou, dat was nu juist niet het ge val, maai- hij zou wel eens kijken. Met een ging hij naar binnen. Wij begrepen hem niet, maar wetende, dat je je zelf moet redden, ook met verder denkende, alleen maar hopen. Even later kwam hij ons vertellen, dat er een vrachtauto op komst was, die ons een 40 mijl mee zou nemen, hij had even gebeld. Inderdaad, het was een varkenshandelaar, die ons netjes in de cabine proffelde, daar er al iemand bij hem zat. Maar alles kan soms. Het landschap werd nu steeds woester en de weg slechter, steile bergen met meer en meer bos. Bij een klein plaatsje werden we afge zet en.het was droog! Inmiddels was het over drieën geworden en we waren nog niet in Omeo. Eerst maar weer wat lopen. Volgens de kaart was de eerstvol gende plaats 6 mijl van ons verwijderd. Mocht er geen lift komen, dan konden we het altijd nog belopen. Dus, laat ons gaan! De Hoofdweg werd modder. Was het de Hoofdweg wel? Ja, het stond op een bordje, heel duidelijk. Het plaatsje waar we door gingen, stond heel dik op de kaart, wij telden niet meer dan 16 huizen en een hotel. Na een kwartier te hebben geklommen, want de weg ging nu door de bergen, dachten we eerst maar wat te eten. We hadden ons er nog geen tijd voor gegund. Je kunt moeilijk met een boterham in je hand langs de weg staan. Maar nu werd de honger te groot. We gingen op een rotókei zitten en keken in een dal, waar een kokende ri vier door heen kronkelde. Zo iets had je alleen nog maar op de film gezien en nu zag je het zelf. We zeiden al tegen el kaar: „Dat zouden ze eens in Holland moeten zien, maar niet ons, als schooiers langs de weg op zoek naar werk. Zijn ze daarvoor gaan emigreren?" Wat zouden die goeie vrienden praten, och ja, het is zo. Hadden we het zelf verwacht? Och nee. Wij wisten niet wat we móésten verwachten. Maar ja, je moet er inzitten om te oordelen. Zoiets begrijp je pas als je er bent. Wij vonden het niks gek en je moet je zelf zien te redden. Onze vrouwen en kinderen waren goed ver zorgd, wat lang niet iedere vroegere emigrant kon zeggen. (Wordt vervolgd). NIEUWE ZIEKENFONDS-PREMIE REGELING VOOR NOODWET- TREKKERS Het ligt in de bedoeling van de Minis ter van Sociale Zaken en Volksgezond heid om maatregelen te treffen, waar door voorkomen wordt, dat gezinnen van Noodwet-trekkers twee keer de premie van f 1,50 per maand voor de verplichte ziekenfondsverzekering moeten betalen. Tot nog toe kwam dit voor wanneer de man een uitkering genoot ingevolge de Noodwet Ouderdomsvoorziening en zijn vrouw of een ander gezinslid een Invaliditeitsrente ontving van minstens f 125 per jaar. Het was dan zo dat van beide uitkeringen f 1,50 per maand weid ingehouden voor de verplichte zieken- f ondsverzek er i ng Aan de betrokken gezinsleden zal de op hun rente ingehouden premie worden teruggegeven en wel met terugwerken de kracht tot 1 Januari 1953. De betrokkenen moeten in het vervolg aan het eind van elk kwartaal aan hun ziekenfonds teruggave van hun betaalde premie verzoeken. Voor eventuele terug betaling dienen betrokkenen een formu lier in te vullen dat door de fondsbode of door het ziekenfondsbestuur wordt verstrekt J Westdorp. Texel, Mei 1953. PARKEERTERREIN BIJ DE VUUR TOREN De Cocksdorp. Op initiatief van het hoofd der kustwacht, de heer Blok en met medewerking van de gemeente Texel, is door de gemeente bij de ingang van het terrein bij de vuurtoren een par keerterrein voor auto's aangelegd. Dit is een grote verbetering geworden, vooral met het oog op het komende zomersei zoen, als er dagelijks tientallen auto's naar de vuurtoren rijden. Voorheen bleef menig auto daar in het mulle zand steken en moest de wacht aantreden om hen te bevrijden. Het parkeerterrein biedt plaats aan een tiental auto's. TAFELTENNIS Tafeltenniisver. ..Ready" zal op He melvaartsdag 14 Mei de jaarlijkse kam pioenschappen van Texel orgniseren in de gymnastiekzaal in de Molenstraat. Le den gratis deelname, niet-leden op Texel woonachtig 50 cent. Opgave bij F. Brücher, Julianastraat 4, Den Burg. GIFTEN AFD. TEXEL VAN „HET WITTE KRUIS" Ei er land: mw. T. f2,50; J. W. f 2,50 J. D. f2,50. De Cocksdorp: Gd. W. f2,50 H. P. f 0,50; P. B f2,50. Den Burg: Wed W. f 0,50; C. Z. f2,50; T M. f2,50; D. B f2,50; fam. W. f 1,-; fam H. f2,50; mw W. f2,50 Den Hoorn P. K. L. f2,50. De Koog C. Z. f 1,20; G. J. v d. B. f5,-. Ou deschild H. G. f 2,50. Oosterend Wed. B. f 2,-; F. D. f 10,-. Donderdagavond hield het fanfare D. E.K. van Den Hoorn een muzikale rond gang door het dorp. Daarna trokken ve len naar de Rommelweel, waar elk jaar de meierbhs brandt. Na de rondgang hield het fanfare zijn jaarvergadering in Loodsmanswelvaren. Nadat de leden eerst een consumptie hadden genoten, heette de voorzitter, de heer Jac. Kiljan, even over 9 uur de aanwezigen hartelijk welkom. Na het verslag van de secretaris, de heer A. Smit, waaruit bleek, dat het corps het afgelopen jaar lang niet stil heeft gezeten, kwam de penningmeester aan het woord: de heer Jan Kiljan is al tijd de grote man, want waar haast alle verenigingen mee te kampen hebben is het financiële punt. De inkomsten kon den wel reden geven tot optimisme maai de uitgavenEnkele voorbeelden van enige der regelmatig terugkerende uit gaven: reparatie saxofoon f51,50, 1 vel voor grote trom f 56,-, snaren en bek ken f 100 en nog maar met gesproken over een nieuw instrument. Daarom was het veiheugend, dat de penningmeester tóch de ka3 in balans had kunnen houden. De aftredende voorzitter werd bij ac clamatie herkozen. De voorzitter had het bezoek van de leden bijgehouden. De heren Bouwsma, A. Smit en D Lap (Nieuwland) hadden alle 82 repetities bijgewoond, hiervoor kregen zij een klein prijsje. Bij het 25-jarig bestaan van D.E.K. waren er 4 jubilarissen, die 25 jaar lid van het corps waren. Ook waren er 4 leden die 25 jaar lad waren. De voorzitter sprak de jubilarissen hartelijk toe en spelde hun een prachtige medaille op de borst. Het waren de he ren I. Bruin, Jan Kiljan, J. Kalis en J. Koopman. Het verheugde de voorzitter, dat er leden zijn die trouw blijven ook al zijn ze niet zo jong meer want op een klein dorp heb je elkaar nodig. Er zijn nog vele jongeren in ons dorp en er lig gen nog instrumenten, dus neem het be sluit je aan te melden als lid. Van de zomer wordt er een film gemaakt van het corps en het verdere dorpsleven. Vorig jaar is er al geld gestort voor dit doel, maar wegens de vele aanvragen kon het toen niet doorgaan. Er was een schrijven binnengekomen van de VVV over het zomerprogramma in Den Burg. De meesten waren er voor ook een avond in het Park te blazen. Het ligt in de bedoeling deze zomer oök weel een avond te houden bij „Bosch en Duin" De heer S Zijm dankte het fanfare voor de avonden gegeven voor de Kleu terschool. De heer G. Coevert opperde het plan om ansichtkaartfoto's met de Bietenbouwers er op (D.E.K.) te laten maken om die van de zomer met de wed strijden te venkopen. Namens de WV Den Hoorn bracht de heer A. Slegh de dank over voor de me de werking die D.E.K. het afgelopen sei zoen gegeven heeft. Ook de dank van de Gooise Wagenspelers en de Leeuwarder Accordeonvereniging die nog nooit zo'n avond als in Den Hoorn hadden meege maakt (ze waren door het fanfare inge haald). De kwestie onderhoud instrumen ten lokte nog wel enige discussie uit. Het was al laat toen de voorzitter de avond sloot en de wens uitsprak voor een goed resultaat op het komende concours. PARTIJ VAN DE ARBEID OUDESCHILD De afdeling Oudeschild van de Partij v.d. Arbeid heeft op de le Mei een kin dermiddag georganiseerd, die buitenge woon goed is geslaagd. Talloze kinderen, ook van buiten Oudeschild vulden het Eigen Gebouw. Er werden leuke films gedraaid terwijl de kinderen getracteerd werden op limonade en snoep. Mw. J. Craanen-Hemelrijk luisterde de bijeen komst op met accordeonmuziek terwijl sommige kinderen enige zangnummers ten gehore brachten. De kinderen, zowel als de vele aanwezige ouders, gingen zeer voldaan huiswaarts. HOOG WATER TER REDE VAN TEXEL 6 Mei 1,49 en 2,36. 7 Mei 2,49 en 3,45. 8 Mei 4,01 en 5,03. Aan het strand is het ongeveer een uur eerder hoog water. De Gezant der Sowjet-Unie, de heer G. T. Zaitzeu, onthult het monument op de Russenbegraafplaats. Het eenvoudige gedenkteken draagt het wapen van Texel en embleem der Sowjet-Unie. De wacht bij het monument was betrokken door de heren O. de Kindt en G. Roor- da, oud-leden van de voormalige bin- Zaterdagoohtend is op de begraafplaats der Russen een eenvoudig monument onthuld ter nagedachtenis aan hen die tijdens de zgn. Russenoorlog 't leven lie ten. De plechtigheid werd verricht dooi de ambassadeur van de Sowjet-Unie, de heer G. T. Zaitzeu en werd o.a. bijge woond door leden van het Comité „Rus senmonument op Texel", employé's van genoemde Ambassade en burgemeester De Koning Als eerste spreker werd het woord Ge voerd door de heer P. S. J. de Vries, die na de bevrijding commandant der op ons eiland gelegerde mariniers was: Het is voor mij als oud-commandant en ook voor de leden van de Staf van de voormalige N.B.S. in het onderdistrict Texel een grote voldoening, dat heden tot de onthulling van dit monument kon worden overgegaan, aldus de heer De Vries. Bijna 8 jaar geleden werd aan ons door de overlevenden van het Geor- gisch Bataljon een som gelds ter hand gesteld met het verzoek daarvoor een monumentje te plaatsen op het graf van hun commandant Lolatse. In genendele hebben we toen kunnen voorzien hoeveel moeilijkheden overwonnen zouden moe ten worden om de belofte, om voor de plaatsing van dit monument te zullen zorgen, in te lossen. Het daartoe ge vormd comité „Russenmonument op Texel" heeft het zich tot een eer en een plicht gerekend ondanks alle moeilijk heden en bezwaren dit werk te volbren gen. Door de totstandkoming van dit monu ment is de taak van ons comité geëin digd, doch het monument zal daar zijn als een blijvend getuigenis van de heldhaf tige strijd hier door het Georgisch Batal jon gestreden een strijd die helaas voor de Texelse bevolking zoveel verlies aan mensenlevens en zoveel leed veroor zaakte. Het zal hier slaan als een eer biedige hulde aan hen die hun leven in die strijd, ook voor onze vrijheid, «raven. Hierna werd het monument, dat met een witte vlag was bedekt, door de Russiche Ambassadeur onthuld, waar na deze de aanwezigen in het Russisch toesprak, hetgeen vervolgens door 'n tolk werd vertaald: In verband met de onthulling van het Monument ter herinnering aan de Sow- GEEN BESMETTELIJKE VEEZIEKTEN Gedurende de maand April zijn op ons eiland geen gevallen van besmettelijke veeziekten geconstateerd. NOODOPLOSSING VOOR DE NUTS- KLEUTERSCHOOL De Nutskleuterschool telt niet minder dan 80 leerlingen, maar er zouden er nog veel meer bij kunnen als daartoe de benodigde ruimte beschikbaar was: de wachtlijst vermeldt n.1. de namen van 30 adspirant-leerlingen! Dank zij de uitste kende samenwerking met het gemeente bestuur is een noodoplossing gevonden: twee der lokalen van de voormalige oJ. school aan de Nieuwstraat worden opge knapt (een kwastje verf en board op de brakkige vloer) en zullen binnenkort in gebruik worden genomen resp. als les- en speellokaal, terwijl een der leslokalen in het Glazen Paleis blijft ondergebracht. Een deel der kleuters zal straks dus van de wachtlijst kunnen worden afgevoerd. Het geheel zal natuurlijk de toets ener scherpe critiek lang niet kunnen door staan, waar het hier afgekeurde ruimten betreft, maar we zullen moeten blijven roeien met de disponibele riemen en maar hopen, dat de nieuwbouw in Plan- Zuid met bekwame spoed wordt uitge voerd! nenlandse strijdkrachten op Texel. Tus sen het wapen en het embleem staat in het Russisch en het Nederlands: ,,Aan de Burgers van de Sowjet-Unie, geval len in de strijd tegen de Duitse bezet ters op het eiland Texel in de tijd van 6 tot 18 April 1945. jelburgers, gevallen acht jaar geleden op •het eiland Texel in de strijd tegen de Duitse bezetters, spreek ik namens het gehele Sow jetvolk de diepste dankbaar heid uit aan de bevolking van het eiland Texel en de plaatselijke autoriteiten met de burgemeester aan het hoofd, aan het Comité voor Monumentopriohting en te vens al degenen, die hun medewerking verleenden aan de inrichting van het kerkhof en de oprichting van het monu ment. De onthulling van dit monument ge tuigt van de vriendschappelijke gevoe lens van het Nederlandse volk jegens het Sowjetvolk, dat de essentiële last van de strijd tegen de Duitse bezetters op zijn schouders gedragen had. Het Sowjetvolk zal niet vergeten dat het Nederlandse volk samen met hem tegen de Duitse be zetters gestreden had en dat de bewo ners van het eiland Texel de Sowjetbur- gers geholpen hadden in hun verzet te gen de Duitse bezetters. Moge de herinnering aan de gevalle nen voor de rechtvaardige zaak door de eeuwen leven en moge lange jaren vriendschap bestaan tussen onze twee volkeren. De heer De Vries droeg vervolgens het monument over aan de gemeente Texel. „Gezien de wijze waarop dit kerkhof wordt onderhouden, zijn wij er van overtuigd, dat het bij het gemeentebe stuur van Texel in goede handen is, al dus sprëker. Ik hoop, dat zulks in leng te van dagen het geval moge zijn en u dit lang persoonlijk moogt beleven". Hierna werd het woord gevoerd door de heer W. N. Kelder, lid van het Comi té Russenmonument op Texel, oud-com mandant van de NBS op Texel. Zo is dan, na lange tijd van wachten en het overwinnen van vele moeilijkhe den, het ogenblik daar waarop een oude belofte wordt nagekomen, aldus de heer Kelder. Toen in Juni 1945 de Russische solda ten, die op Texel haddden gestreden, het eiland verlieten, droegen zij een som geld over aan de leiding van de Binnen landse Strijdkrachten, met de bedoeling dat voor dit geld een waardig monument zou worden opgericht op het kerkhof, waar hun gevallen makkers rusten. Deze som die niet groot was, werd aangevuld met giften van hen die met het doel sympathiseerden, vogels van diverse pluimage. Het aldus verkregen bedrag maakte het mogelijk een monument te laten uitvoeren. Wij vertrouwen dat dit monument overeenkomstig de verwach ting der overlevende Russische soldaten zal zijn Goethe noemde eens de oude Kathe dralen „bevroren muziek der Middeleeu wen". Indien het mogelijk is dat de Mens zijn stem in steen kan uitdrukken, moge dan dit monument een heldenzang zijn ter ere van hen die hier rusten, zo besloot spreker. Er werden kransen gelegd namens de Ambassade der Sowjet-Unie, het Partij bestuur der Communistische Partij van Nederland, de Vereniging Nederland U. S.S.R., afdeling Texel, namens het ge- gemeentebestuur van Texel, de Voorma lige N.B.S. op Texel, het Comité Rus senmonument op Texel en namens de zaakgelastigde van de Volksrepubliek Hongarije, André Móczi. De heer De Vries dankte allen voor hun zeer gewaardeerde aanwezigheid en sloot daarmede deze plechtigheid. Na deze plechtigeheid begaf het gezel schap zich naar het Voorlopig Monu ment aan de Kogerstraat, aan welks voet namens de Russische Ambassade en Het Comité Russen-Monument op Texel kransen werden gelegd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1953 | | pagina 1