Cjroen cC\varL-J'exeU in het harL,
u
„Rosina", mooi van lijn, behaalde twee
eerste prijzen
De Oosterender Reisver.
hield geanimeerde
vergadering
Bijna 900 lammeren
Genoegens en ongenoegens
van het strand
Texelaars zagen een Missie in wording
Restauratie
in laatste stadium
WOENSDAG 1 JULI 1953
TEXELSE
66e JAARGANG. No. 6747
COURANT
Uitgave N.V. v.h. Langeveld De Rooij
Boekhandel Drukkerij Bibliotheek
Den Burg - Texel - Postbus 11 - Tel. 11
Verschijnt Woensdags en Zaterdags.
Bank: R'damse Bank, Coop. Boerenl.
Bank. Postgiro 652.-Aionn. pr. f 1,80 p.
kwart. 15 ct. incasso. Adv. 8 c. p. mm.
DE een-jarige Rosina en de 3-jarige
Oleda van mej. E. Witte, Wilhelmina-
laan, Den Burg, hebben maar drukke
dagen achter de rug: ze zijn zowel te
Den Burg als te Middenmeer ter keu
ring geweest en u weet, dat de experts
de dieren dan alle mogelijke experi
menten laten verrichten. Nu, de show
viel gunstig uit, want Rosina behaalde
zowel hier als aan de overkant een eer
ste premie en Oleda verwierf resp. een
eerste en een derde premie. Wij vonden
Rosina bereid tot poseren. De foto is op
boerderij „Rozenhout" genomen, de
Texelaars kennen deze plaats wel: ze
ligt aan de Zuid-Oost voet van de Ho-
geberg, vlak tegenover de „Weezen-
plaats".
INSTALLATIE PLAATSELIJKE COM
MISSIE EN DE PROEFSCIIATTING
Naar we vernemen zal ide Plaatselijke
Commissie voor Ruilverkaveling op
Woensdag 8 Juli, 's avonds 9 uur an Ho
tel Texel worden geïnstalleerd door Ir
Roebroëk, voorzitter der Centrale Cul
tuurtechnische Commissie te Utrecht.
Op Donderdag 9 en Vrijdag 10 Juli
zal de zgn. Proefschatting worden ge
houden, welke eveneens onder leiding
staat van Ir Roebroek. Verder zullen
aanwezig zijn Ir J. G. I. van Beek, waar
nemend Rijksconsulent te Haarlem, le
den van de Plaatselijke Oommissie, de
voor het Ruilverkavelingsblok Texel be
noemde landmeters-deskundige en de
schatters. Hierbij kan worden vermeld,
dat voorlopig 15 schatters werden be
noemd. De Commissie van schatters be
staat geheel uit Texelse landbouwers.
Het ligt in de bedoeling omstreeks 15
Augustus met de schatting van de gron
den te beginnen.
HOOG WATER TER REDE VAN TEXEL
1 Juli 12,36 en 2 Juli 0,42 en 1,24.
3 Juli 1,29 en 2,11.
Aan het strand is het ongeveer één
uur eerder hoog water.
DENK OM DE BLAUWE BORDJES IN
DE WATERSCHAPSDUINEN OP
VLIELAND
De bekende blauwe bordjes met als
opschrift: „Verboden Toegang", art. enz.
komen op Vlieland sporadisch voor.
Evenwel heeft de Rijkswaterstaat zich
het vorig jaar genoodzaakt gezien een
strookje duinen aan de Noordzeekant aan
weerszijden van het Strandhotel af te
sluiten omdat de vegetatie door het veel
vuldig beklimmen van deze duinstrook
practisah verdwenen was en daardoor
de kans op verstuiving zeer groot werd.
Dit betekent natuurlijk dat binnen af
zienbare tijd dan de strook duinen ver
dwenen zou zijn met alle nadelige ge
volgen van dien. De stormvloed van 1
Februari sloeg een brede strook duin
weg, zodat het thans noodzakelijker is
dan ooit, dat de vegetatie aldaar wordt
hersteld. Dit kan nu eenmaal niet an
ders ,dan de strook tijdelijk voor het pu
bliek te sluiten.
Het komt ons echter gewenst voor, dat
een ieder die gasten heeft, hen de nood
zaak daarvan bijbrengt, hetgeen de gast
zeker zal appreciëren, terwijl het hem
of haar een geldboete bespaart voor het
geval dat hij .(zijzich op verboden ge
bied bevond en een blauw bordje niet
had opgemerkt. Laat een ieder er mee
voor zorgen dat geen enkele gast on
prettige herinnering heeft aan Vlieland
vanwege een bekeuring omdat men niet
ingelicht was en geen bordje had gezien.
Nr. 267.
FRITS AGTER
Vandaag, Woens
dag 1 Juli, viert
Frits zijn elfde ver
jaardag. Hij is voor
al nemens om later
I electriciën te worden.
|t Hij had erg graag de
TT-races in Assen
meegemaakt, want
hij droomt van mo
toren en wil dan ook,
zodra hij een rijbe
wijs heeft, lid wor
den van de Motor
club Texel. We wensen je een fijne ver
jaardag.
Op de Vrijdag gehouden Zomerverga
dering der R.V.O. kon de voorzitter, de
heer J. Visman, 33 leden welkom heten.
Gaarne had hij de opkomst groter gezien
doch* het vele landwerk zou er wel de
oorzaak van geweest zijn, dat velschil
lende leden verstek moesten laten gaan.
De notulen werden onveranderd
goedgekeurd.
Uit het financieel overzicht van de pen
ningmeester, de heer W. Witte, bleek,
dat er na de mooie reis naar Arnhem, in
kas was een batig saldo van f97,11. De
rekeningnazieners, mw. J. Boogaard en
de heer S. Wuis, verklaarden de boeken
en bescheiden in orde te hebben bevon
den. De heer Witte stelde voor, de 2 we
ken contributie, welke na de reis nog
betaald moeten worden, in het vervolg
vóór de reis te innen, wat de afrekening
zeer zal bespoedigen. Hiertoe werd be
sloten.
Dat de laatste reis tot genoegen der
leden was geweest, bleek ook uit het
feit, dat niemand als lid heeft bedankt,
Besloten werd de vereniging niet groter
te maken dan 70 leden.
Teneinde misverstanden te voorkomen
dienen nieuwe leden zich persoonlijk op
te geven bij de voorzitter, de heer J.
Visman.
Van de Adviescommissie, welke zeer
zeer foed heeft voldaan, zal voortaan ie
der jaar een lid aftreden.
Het volgende punt der agenda was het
eerste lustrum der vereniging. De voor
zitter liet in vogelvlucht alle reizen der
afgelopen 5 jaar de revue passeren, waar
bij diverse wederwaardigheden de lach
der vergadering opwekten. Uit dit over
zicht bleek o.a. dat 10 echtparen en 7
individuële leden alle reizen meege
maakt hadden; van de familie Keijzer
maakten dit jaar 6 leden, t.w. 3 broers, 1
zuster en 2 echtgenoten de reis mee. Een
bijzonder woord kreeg de heer P. Keij
zer als oudste lid der vereniging.
De penningmeester deelde nog mede,
dat door hem in het 5-jarig bestaan der
vereniging een bedrag van f7005,41 was
uitgegeven.
Het bestuur werd bij acclamatie her
kozen, met welk besluit de heer S. Wuis
de vergadering feliciteerde, daar toch
overduidelijk was gebleken, dat deze he
ren voor hun taak berekend waren.
De voorzitter dankte voor het vertrou
wen, dat de leden in het bestuur stelde.
Na de pauze werden door de leden de
volgende ideeën voor de reis in 1954 naar
voren gebracht, nl. 's-Hertogenbosch,
Oranjewoud en Groningen, Den Haag en
een tocht over het IJselmeer. Het be
stuur zal deze ideeën uitwerken en zo
nodig aanvullen.
De contributie werd onveranderd ge
handhaafd op 55 cent per persoon per
week.
Door de hoge kosten, hieraan verbon
den, werd besloten dit jaar geen film
avond van de Ned. Reisvereniging te ge
ven.
Tijdens de rondvraag kwamen neg en
kele punten naar voren, waaraan de no
dige aandacht werd besteed. De voorzit
ter bracht de leden de dank over van het
bestuur voor de medewerking in het af
gelopen jaar ondervonden. Met een
woord van dank voor de aangename en
vruchtbare besprekingen, sloot de voor
zitter hierop de vergadering.
We spreken altijd over de zes grote
lammerenmarkten, maar dat wil niet
zeggen, dat daarmee deze markten prac-
tisch afgelopen zijn: Maandag werden
bijna 900 lammeren aangevoerd en dat
was zo'n 200 stuks meer dan vorige
week! De kooplieden waren aanvanke
lijk nogal fel: een wolveehandelaar en
terde bij de ingang van het marktplein
een wagen met wolvee en bood grif f 50.
De fokker krabde zich eens achter het
oor en besloot toch nog maar even te
wachten en plaatste de lammeren tussen
de latten. Achteraf bekeken had hij
de koop beter meteen kunnen slui
ten, want een paar uur later laadde hij
zijn beestjes onverkocht op de wagen:
het valt ook met mee om na veel snul
en moeite zo'n 4-5 gulden minder te kun
nen dan men je tevoren spontaan in de
hand wilde futselen! Over het algemeen
waren de prijzen ongeveer gelijk tot een
tUkje minder dan vorige week, ze deden
nl. f 43-f 53. In 't algemeen en over 't ge
hele marktverloop gerekend: later in de
morgen scheen de kooplust wat te zijn
getemperd.
Het tijdstip, waarnaar velen van ons
acht lange maanden gehunkerd heb
ben, is dan eindelijk aangebroken.
We kunnen, mits we het huishouden
er naar regelen, weer een dagje of mis
schien maar een halve dag naar het
strand. Niet alleen de badgast, ook wij,
eilandbewoners, hebben er behoefte
aan ons los te maken van de dagelijk
se zorgen en beslommeringen. En waar
kun je dat beter dan aan het strand.
Het is alsof die eeuwig ruisende golven
je alles doen vergeten
Wanneer er kinderen zijn, gaan die
vanzelfsprekend ook mee. Die verma
ken zich altijd, hetzij met 'n schopje en
een emmer, met zandvormpjes, een bal
of anderzins. Een mooiere speelplaats
toch in ondenkbaar. Wat een feest is
het niet voor hen om buiten hun boter
ham te eten en het lijkt wel of het ons
ook beter smaakt, nu we eens geen ta
fel hoeven te dekken en at te ruimen en
vaten te wassen hebben. Natuurlijk
vergeten we ook niet iets drinkbaars
mee te nemen en dan vooral geen te
zoete dranken, daar dit maar de dorst
opwekt. Een ideaal drinken is koude
thee met heel weinig suiker en geen
melk, daar de laatste zuur wordt. Bes
sensap, rhabarbersap zijn zeer ver
frissend. Wist u, dat een suikerklontje
met wat citroensap of in een citroen
zuuroplossing gedrenkt, uitstekend helpt
tegen de dorst? U heeft dan ook niet zo
veel mee te nemen en kunt slechts vol
staan met een klein flesje vloeistof en
wat suikerklontjes. U laat dan het
klontje veel vocht opzuigen. Ook kunt u
een citroen meenemen, waar u met een
scherp mesje een vierkantje schil hebt
uitgesneden, dat u weer in de opening
plaatst. Indien u dorst krijgt, tilt u het
dekseltje op, laat de klontjes vol sap
zuigen en doet dan het dekseltje weer
op het gaatje.
Chocolade, ijs en pinda's zijn heerlij
ke versnaperingen, maar veroorzaken
een hinderlijke dorst. Vruchten, een pe
permunt of een zuurtje helpen beter de
dorst te beteugelen.
Zo uitgerust kunt u een heerlijke dag
an het strand doorbrengen, doch zo'n
dag brengt niet altijd alleen genoegens,
maar ook vaak ongenoegens. Maar
hierover een volgende keer. ADA.
Maak U los
uit de greep
van Rheumatische Pijnen.
Doe een bloedzuiverende kuur
met Kruschen.
Zuiver bloed, dat is het geheim om vrij
te blijven van scheuten en steken en die
stramme pijn in ledematen en ge
wrichten. Daarom kunnen mannen noch
vrouwen op rijpere leeftijd zonder Kru-
sdhen Salts. De zes minerale zouten die
Kruschen bevat, sporen lever, meren en
ingewanden aan tot krachtiger werkiing.
Onzuiverheden in het bloed kunnen zich
dan niet vastzetten en pijn verwekken,
maar worden afgevoerd langs natuur
lijke weg. Dat is het hele geheim van
Kruschen en zo werd de kleine dagelijk
se dosis tot heil van tienduizenden liiders
aan rheumatische pijnen.
MET SCHAPENVACHT GEVOERD
Op de internationale schoen- en leder-
beurs te Utrecht (29 Juni-3 Juli a.s.),
wordt voor heren een geheel met scha
penvacht gevoerde schoen, de Easy-
warm" gepresenteerd. Deze schoen is la
ger dan een bottine; door het aanbren
gen van elastiek kan men er heel ge
makkelijk inschieten. Voor dames wordt
een dergelijke schoen vervaardigd in de
vorm van een loafer. Deze laat zich ge
makkelijker aantrekken dan een bont-
laars en kan bovendien veel vaker wor
den gedragen. (Fa. Kerst Oerlemans,
's Capelle).
Op visite bij Pater Witte
(Vervolg)
Meer dan dertig lange jaren, want de
dag begint vroeg, heeft Pater Witte hier
reeds, bijna recht op de evenaar, door
geworsteld en hoe langer we er waren
en hoe meer we te zien en te horen kre
gen, hoe meer we aanvoelden wat deze
grote zoon van ons eiland hier onder
vonden heeft.
Misschien zal Pater Witte nog eens
tijd vinden om alles te boek te stellen.
Och, alles natuurlijk nooit, want zijn le
ven is zo intens vol en rijk geweest, dat
het deel na deel zou kunnen vullen.
Avond aan avond hebben we gezellig bij
de stallantaarn geluisterd en overdag
gingen we er in de regel op uit om lan
ge tochten door dit nog woeste deel van
Afrika te maken. En we hebben gezien,
wat deze ongelooflijk energieke en hu
morvolle Texelaar heeft verzet. Vooral
het laatste moet hem tot een grote steun
an zijn leven zijn geweest. Om in de
grootste tegenslagen tóch nog de hu
mor hoe weinig er ook in mag zitten, te
kunnen zien en te genieten. Zonder deze
aanleg zou het nog zoveel zwaarder en
moeilijker zijn geweest. Het leven van
Pater Witte is zo heel anders dan dat van
ons „gewone" mensen. En laat ik me nu
alleen tot het materiële bepalen. Hij
komt in een woeste streek waar hij een
kerk, een school en een ziekenhuis wil
maken. Hij heeft daar 50 mensen voor
nodig en een zak vol geld. Maar hij be
gint met niets. Want de missies zitten nu
eenmaal altijd kort bij kas. Er is dus
niets. Niets? Zo is het niet, zegt Pater
Witte. Er zijn bomen, die je kunt rooien
en waar je planken van kunt maken. Er
zit klei in de grond en daar bak je ste
nen van Er zijn bladeren om het dak
mee te bedekken. En er groeit een vlas
achtige plant, waar je alles mee aan
elkaar kunt binden, want spiekers ben-
ne te duur. Soms groeien er wilde vruch
ten, zo kun je de kin ook laten „wup-
pen". En altijd zijn er „rauwe" negers,
die komen kijken hoe je opschiet, maar
hun handen in hun zak zouden steken
als ze een broek an d'r kzou geven,
want werken moeten ze ook nog leren.
Pater Witte schaterlacht en laat zien, dat
hij, al loopt hij tegen de 60, nog al zijn
tanden heeft.
Maar het komt. Beetje bij beetje. Ook
het geld wat ten slotte komen moet.
Goede gaven van vele goede mensen En
En ik zou een elk op ons goede eiland,
Rooms of niet Rooms, willen vragen, ik
zou het hen toe willen schreeuwen om
óók, of wéér, eens in de buul te willen
tasten voor het werk van deze zoon van
ons eiland. Het is de beste belgging die
ooit gedaan kan worden. Wat één man
hier mee kan doen!
Veertien maal is Pater Witte reeds
verkast, 14 maal is hij neergestreken in
een rauwe wereld van bomen, klei en
hennep. Alleen! Als hij dan na enige ja
ren weer weg trok, stonden er een
school, een kerk, een ziekenhuis en een
reeks van werkplaatsen waar vele vak
ken geleerd werden. Encomfort voor
Pater Witte zelf: een behoorlijke wo
ning, een kok om te koken en lakens op.
zijn bed. En dan.dan draait hij dit
alles weer de rug toe en begint weer
van voren af aan: bomen, klei, bladeren
en hennep om het aan elkaar te binden
En dit was dan het voorlopig einddoel
van onze reis, waar we na een lange dag
rijden aankwamen. Pas begonnen. Pater
Witte spijtig dat hij nog niet verder was
en bezorgd voor onze comfort. Wij blij
cm juist een Missie in wording te kun
nen aanschouwen. De kerk was pas ge
reed en de sacristie waterdicht,
wat onze slaapkamer zou zijn. Slaap
plaatsen voor 100 jongens gereed, die
overdag werken en in de avond leren.
Verder een keuken met een zwarte kok
die een paar honderd mijl ver uit de be
schaafde wereld weggeschopt was uit
een moderne keuken en die nu na veel
omzwervingen bij Pater Witte onder de
palmbladeren terecht was gekomen.
„Waarom heb ik hem maar niet ge
vraagd", zegt Pater Witte, „want waar
om zou ik de man onnodig laten liegen.
Maar hij weet een goed „Voertje" te ma
ken van de spullen die wij hier kunnen
krijgen".
Voor de afwisseling eten we nu éér-
pels met boóne, en Ali maakt een taart,
waar Pater Witte ook raad mee weet.
Zes jaar lang is Pater Witte plaatsver
vangend Bisschop geweest in de moeilij
ke oorlogsjaren. Dat was ook wel een
mooie tijd in het Bisschoppelijk paleis,
zegt Pater Witte. Lakens op je bed en
nonnetjes in de keuken, contact met de
kopstukken van het land.
En wij denken aan de verandering, die
het moet zijn geweest om toen weer de
rimboe in te trekken.
Een rijk, succesvol leven. Een benoe
ming als Officier in de Orde van het
Britse Rijk was de beloning geweest
voor het opknappen van een regenngs-
school die men reeds opgegeven had en
in één jaar tijds onder zijn leiding ot
een bloeiende school was geworden.
Waar Pater Witte nu begonnen is,
Onze vroegere plaatsgenoot, de
heer Sicm de Waal, vervolgt hier
zijn artikelcnscrie naar aanlei
ding van zijn bezoek aan Pater
M. Witte, bok een geboren Texe
laar.
vormt 'n droog deel van Kenya's aarde.
Hij heeft hier een vierkante mijl grond
tot zijn beschikking en daar zijn plan
nen op uitgewerkt. Het water van een
bron wordt naar de plaats toegeleid en
hij ziet de bananenbomen al in zijn ge
dachten groeien. Maar dat zal nog wel
een tijdje duren, want waar nu de bel,
die als kerkklok dienst doet, haar klan
ken nog tegen de rotsen doet weergal
men, zitten de apen nog bij dozijnen.
Herten wagen zich vroeg in de morgen
tot dicht bij de kerk en schildpadden
wandelen rustig de weg over.
Een paar mijl van deze plek hebben
we met ons wagentje een dag door de
vlakke, met lang gras begroeide wilder
nis gekruist. We zagen honderden her
ten, zebra's, buffels, struisvogels, giraf
fe's, arenden en vele andere soorten wild.
Doe wat je doet, zei Pater Witte, maar
zorg voor donker thuis te zijn, want dan
komen de neushoorns voor de dag en dat
is het enige beest dat er geen huisdie
reninstinct op na houdt. Blijf die uit de
voeten!
Bij een andere gelegenheid bleef onze
car an een soort modder-bron steken, die
we door het hoge gras niet hadden ge
zien. We zaten muurvast en er was geen
kans om weg te komen. De duisternis
trad vlug in en al wat we doen konden
was om aan de „stutten te trékken", recht
uit recht aan in de richting van de mis
sie, waar we na twee uren ploeteren
door de duisternis bek-af aankwamen,
schrikkend voor elk onbekend geluid,
met de vinger aan de trekker van het
geweer.
De andere dag hielp de halve missie de
auto uit de modder en toen konden we
weer vooruit.
Bij onze thuiskomst lag de Texelse
Courant te wachten en waren we weer
voor enige tijd weg van zonnig Afrika.
We lazen over de eerste schaatsenrijders,
de uitvoering van Texels Fanfare en dat
een nieuwe straat de naam van een be
kende Texelaar zou dragen. Wel ver
diend vonden we, want waarom zouden
wij hen, die zoveel voor Texel beteken
den en voor Texel deden, niet voor de
vergetelheid behoeden door hun namen
dagelijks voor ons te zien. En terwijl de
zon haar laatste stralen op de eeuwige
sneeuw van de 6000 meter hoge Kiliman
jaro deed schitteren, vonden we dat de
volgende straat naar eén van de eerste
grote Texelaars in de oorlog, „Meester
Kievits" zou moeten worden genoemd.
Maar we waren geen Vroede Vaderen,
helaas slechts weggetrokken zonen van
dat gouden boltje, die het eiland toch
nimmer zullen vergeten.
(Wordt vervolgd).
VAKLIEDEN hebben in enkele dagen
tijds de hoge toren aan de Binnen-
burg in de steigers gezet. Tijdens de
Russenoorlog werd de toren door gra
naten getroffen en eerst thans kan tot
het herstel worden overgegaan.