9 roen in het harL, WRIGLEYj -do Pleziertocht met Oudeschilder schuit op de Waddenzee Versgekookte garnalen voor de toerist! Texel op de film Buitenlanders bezoeken Texel Het „Klein Toneel" bracht comedie voor stampvolle zaal ier spyy01 WOENSDAG 29 JULI 1953 TEXELSE 66e JAARGANG. No. 6755 COURANT Uitgave N.V. vil. Langeveld 6 De Rooij Boekhandel Drukkerij Bibliotheek Den Burg - Texel - Postbu» 11 Tel. 11 Verschijnt Woensdags en Zaterdags. Bank: R'damse Bank, Coöp. BoerenL Bank. Postgiro 652.-Abonn. pr. f 1,80 p. kwart. -f- 15 ct. incasso. Adv. 8 c. p. mm Zij, die een prachti ge tocht over de Wad denzee willen maken, moeten met de TX 44 meegaan! Dat is de vissersschuit van de fa milie Henkes. Voor slechts twee gulden en groepen hebben een belangrijke reductie op het tarief! vaart ge 3-4 uur op het zilte nat, op het brede wa ter tussen Texel en Wieringen en boven dien kunt u zich te goed doen aan een be hoorlijke portie garna len! „De mensen zijn enthousiast!" had schipper Henkes ge zegd. En wij hebben ons daarvan kunnen overtuigen. De oude schipper aan het roer van de TX 44, die juist de haven van Oude- schild heeft verlaten. DE ZON stond boven de haven van Oudeschild. Het was er dien ochtend een bedrijvigheid van in- en uitvarende schepen. Vrolijk wapperden de vaantjes van de schuiten en kotters. In de binnen haven lag de TX 44 nog wat te doezelen na een lange nacht van dromen. Wel- lidht van ver voorbije tijden: toen ze nog zo'n 130 man sterk waren! Maar da's al lang geleden! Zeker 80 jaar! Nu is hun aantal geslonken tot 10 schuiten, geen wonder bij die snelle vlucht van de tech niek: ze gingen grotere schepen bouwen en rustten ze uit met geweldige motoren. Kotters waren dat. Die sprongen de Wad denzee uit en de Noordzee op om een week lang te blijven vissen. Op de grote school, om zo te zeggen, zij de schui ten stelden zich tevree met de kleu terschool. Maar.de tijd overrompelde hen, zij konden de druk die de tijd op hen uitoefende niet weerstaan en zoet jes aan raakten zij in de hoek waar de klappen vielen. Wie zou dus nog nieuwe schuiten gaan bouwen? De TX 23 van schipper Piet Krijnen is al een dikke 30 jaar oud en dat is de Benjamin van het team, de TX 44 is al 46 jaar. De oudsten, de TX 70 en de TX 80 kunnen wel hon derd jaar zijn. SCHIPPER HENKES is pas 68. Hoe ze zo op het idee kwamen om met de TX 44 pleziertochten te gaan maken? Wel, in 1936 informeerde een clubje trekkers uit de Jeugdherberg naar de mogelijkheid. Waarom zouden ze hun dat genoegen niet doen? Met de visserij was het bij zomer dag immers toch kouwe benen! De vol gende dag kwam een nieuwe club die wilde varen en zo is dit bedrijf in het leven gekomen. Nee, bij zomerdag hoef je het zeegat met uit te lopen in de hoop met rijke buit weer te keren. Anders zouden die andere schuiten immers al lang op het zilveren water dobberen, want het loopt naar tienen en een vis sersschuit pleegt al voor dag en dauw zijn eerste trek binnenboord te hebben! De schippers zitten op dit uur wellicht ergens met een schop aan de dijk bij Dijkmanshuizen of ze werken bij de boer. Drie jaar geleden had je een jaar, dat je van Kerstmis tót Kerstmis kon vis- sen, dat was een abnormaal jaar, want wanneer vang je bij zomerdag voldoende garnalen? De aanvoer tegenwoordig op de afslag komt hoofdzakelijk uit de kom men en van een enkele Noordzeevisser, zoals de TX 15 en de 28. NOU DAN GAAN WE MAAR, zegt Daan. De toeristen zijn aan boord ge klauterd en het is tijd. De Lister 4-takt motor loopt prachtig. Je zoudt niet zeg gen, dat-ie dat al 12 jaar lang doet! Hij is wat mans! We zitten op een Aak en het scheepje luistert naar de naam „Ali- da". Ze hebben ons uitgelegd, dat er veel verschil bestaat tussen een botter, een aak en een blazer. Dat ziet 'n schip per met één oogopslag aan de boeg of aan het achterschip. Door de brede ha veningang breed althans in verhou ding tot het 44 voet lange en 14 voet brede vaartuig hebt ge meteen al dat wijde water van de Waddenzee voor u. Het is de bedoeling om een 5-6 kilometer uit de kust, tussen Texel en Wieringen, het net uit te gooien teneinde een portie garnalen te verschalken. Maar voorlopig denkt niemand aan vissen: de zee is ons en met haar de zon, die voor en achter u, links en rechts, ontelbare diamantjes op het water tovert. Doordat er maar weinig wind staat, ligt de schuit zo vlak als een biljart. U moet dit zelf meema ken om de geneugten ten volle te kun nen ondergaan! „Heb je ons vooronder al eens gezien?" vraagt Henkes vol trots en meteen kromt hij de rug om via een klein luikje in het hart van het schip af te dalen. We vol gen hem nieuwsgierig. Dat vooronder was een openbaring: het leek wel de keu ken van een gediplomeerde huisvrouw: op de vloer lag keurig zeil, de zitjes glommen. „Koffie?!" Natuurlijk dronken we daar koffie en ergens in de hoek be gon de radio een zachte melodie te ma ken. „Wat een weer, schipper!" Een De TX 44 van schipper Henkes. Iede re dag gaat deze schuit met toeristen de Waddenzee op. (Behalve bij slecht weer maar dan komt u toch niet!) echte zomer! Hebt u wel eens schipbreuk geleden bij winterdag0 „Nee, dan komen we de haven niet uit en overrompeld zijn we om zo te zeggen nog nooit geworden!" „Waar is deze schuit gebouwd?" En dan zitten we ineens in de histo rie: Henkes vertelt van de werf van Zwanenburg, de man, die een knap scheepsbouwer was: hij heeft het de grootvader van de tegenwoordige hel lingbaas nog geleerd! Hij bouwde de TX 8, de TX 46 en 47. De botters en blazers, die daar vandaan kwamen, konden tegen een stootje en dat niet al leen: „Ik wil een schuit die zeewaardig HIERNAAST enige leden van het gezelschap, die zich te goed doen aan 'n portie garnalen: de beestjes zwomme een kwar tiertje tevoren, zich nog van geen gevaar bewust, in het vrije water van de Waddenzee. Maar ja, het was nu eenmaal dez. schipper Henkes beloofd: We gaan garnalen vissen en jullie versere garnalen eten dan je ooit geproefd hebt! De dame links houdt een zware bot in de hoogte maar 't kan ook een schar zijn! rf i m i 'i' ]•-' is, makkelijk manoeuvreerbaar en die kan zeilen op de fok!" zo had een op drachtgever geëist 't Kwam in orde! De schipper heeft het ook over de wiervisserij van vroeger dagen, d.w.z. van vóór de afsluiting van de Zuiderzee. (1932). Toen die dijk was gelegd was het wier plotseling verdwenen: de bodem verzandde en verstikte de jonge plantjes. Een mooi vak was verloren gegaan: zee- grasmaaien, waar ze zomers zes weken mee bezig waren. Daarna kreeg je het drogen en bereiden aan de wal. Je stond met een leren broek tot de knieën in het water en maaide met en zeis. Later met een zgn. trekzeis, die zesmaal zo lang was en door twee man werd bediend. Het zeegras omsingelde je met een groot net. De zeegrasvelden lagen tussen Texel en Friesland. Maar toen kwam die dijk. Na veel spul en moeite in Den Haag bleken ze moeilijk te overtuigen kregen de gedupeerde vissers een kleine schadeloosstelling, eerst f 4 per week.... „Zuiderzeesteun" heette dat met een groot woord. DAN GAAT HET NET overboord. Men noemt een gamalennet een kuil. Het is 20 voet breed. Intussen gaat de schipper voorbereidselen treffen voor de a.s. con sumptie van de garnalen: huisvrouwen, hij kan u aan een prima recept helpen voor het aanleggen van kachels: men drenke stukjes oud touw in ruwe olie en steke dit met een lucifer aan. Dat spul brandde als een fakkel en toen het net een half uurtje later weer aan boord werd getrokken, sloeg de wasem krach tig de grote kookketel uit. Het net bevat te een grote verscheidenheid aan vissen: behalve de garnalen zagen we zeester ren, ponen, scharretjes, scholletjes, tar- botjes, krabben, zandspieringen zeenaal den, knorhaantjes, „Dooie vissies haal je nooit op, een teken, dat de krabben nut tige dieren zijn!" aldus de schipper. Een kwartier nadat de laatste vissen waren gevangen zaten we te genieten van de rose garnalen. Je mocht zoveel eten als je maar op kon. Toen kwamen er meeuwen om de boot: ze deden zich te goed aan de prijs gegeven vis. Ook dit is op zichzelf al 'n boottocht waard! Zoals gezegd is de zomermaand kennelijk geen garnalenmaand, maar we hadden kilo's over. „Haal even een zak bij de kruide nier!" Een aanbod, dat wij niet konden afslaan. „Je bakt er de heerlijkste cro- quetjes van!" Ook daarvan hebben wij ons met eigen tong kunnen overtuigen! En zo kwam het gezelschap in de bes te stemming en met véél zeemanschap de haven van Oudeschild weer binnen. De TX 44 zocht zijn ligplaatsje weer op en doezelde verder. Of de TX 44 iedere dag vaart? Prac- tisch wel, maar het is natuurlijk niet al tijd visweer! Gelukkig heb je overal je liefhebbers voor: Er zijn mensen, die om de visserij komen en er zijn er, die om het varen zelf komen en hun kan de Waddenzee niet levendig genoeg zijn!" Enthousiast zetten we ons aan de sehryftafel en wij zijn er zeker van, dat alle badgasten die dit lezen, straks even enthousiast over deze tocht met de TX 44 zullen spreken! Ja, verlaat u Texel niet, zónder op de TX 44 te hebben gevaren! 1953 SUCCESVOL VOOR ONZE ULO! 1953 is een succesvol jaar voor onze Ulo: alle 31 leerlingen van deze onder wijsinrichting die te Allkmaar aan de examens deelnamen zijn met het waar devolle diploma thuisgekomen! In totaal slaagden 27 van hen voor het A-diplo ma en 4 voor 't B-diploma Aan de reeds door ons gepubliceerde lijsten van gedi plomeerden kunnen wij nl. nog twee personen toevoegen: Nel Stoepker, „Vruchtbaaroord", Eierland en Jansje Vlaming, „Oostwijk", Oosterend. Voor de nieuwe cursus hebben zich 52 leerlingen opgegeven. Mede door het feit. dat slechts weinigen de school dit jaar tussentijds verlaten, is het vrijwel zeker, dat de zesde leerkracht kan wor den behouden. DE TWEEDE VROLIJKE AVOND TE DE COCKSDORP TROK WEER GROTE BELANGSTELLING De Cocksdorp. Zaterdagavond had onder schitterend mooi weer de tweede feestavond in dit seizoen plaats. Ditmaal was het op 'het terrein van de heer Jac Reuvers, die voor deze gelegenheid zijn land beschikbaar had gesteld. Ook de muziekvereniging VIOS verleende weer haar medewerking. Omstreeks 8 uur trok VIOS onder het spelen van een pittige mars door het dorp naar het terrein. De leiding berustte weer bij de heer Jan Daalder. Ei werd weer strijd gevoerd om le man en de vrouw. De heer Zuidema rnet zijn ijskar was ook van de partij en menig ïjstaartje is deze avond verorberd. Onder de vele belangstellenden merk ten wij de directeur van de VVV Texel op. Strijd om de vrouw: winnaar werd de heer R. Nijborg; de strijd om de man won mej. T. Visser. HOOG WATER TER REDE VAN TEXEL 29 Juli 11,32 en 11,39. 30 Juli 12,15 en 31 Juli 0.21 en 1,03. Aan het strand is het ongeveer één uur eerder hoog water. Zo is dan een deel van Texel En van Texels burgerij. Op het celluloid vereeuwigd In een lange, bonte rij. Waar de cineasten kwamen Daar was dadelijk een stoet Van ontelb're figuranten, 't Leek een tweede Hollywood. Texels Koninklijk Fanfare, Brandweer, paarden, gymnastiek. Voetballers en motorduivels En een heleboel publiek. Zelfs een rasecht Texels paartje Dat die dag een huw'lijk sloot, Werd genomen bij de afvaart Van de mooie huwelijksboot. En de mensen alsmaar rekken En maar hollen, voor en na, Om toch ook een keer te komen Voor het oog der camera. En zo bleek het dan ook nu weer Dat wij allen, groot en klein, (Ook al willen wij 't ontkennen) Kleine ijdeltuitjes zijn. Doch de grootste vreugd begint pas Als de film hier draaien gaat En de mens zijn eigen fasie In het donker gadeslaat. En dan hoor ik ze al roepen: „Kijk, daar hei je „die van die". Dat is Teun en dat is Arie, Dat is Coba, dat Marie Ongetwijfeld wordt die avond Voor 't publiek een groot festijn En ik hoop, als het zo ver is, Ook van de partij te zijn. En nu zullen wij maar hopen Dat de film goed is geslaagd En dat zij als propaganda Voor ons eiland vruchten draagt. HUIB DE RIJMELAAR. Wij spraken met: Dr Heinrich Gallmann uit Thalwil, bij Zurich (Zwitserland). Deze heer maakt met vrouw en 3 kinderen een tocht per auto met caravan door ons land, dat hij nooit eerder bezocht. In ons land maakte hij eerst een tocht rond de Zui derzee. Het lag in zijn bedoeling, van Harlingen uit naar Terschelling te gaan, maar dat ging niet, omdat de caravan niet op de boot kon. Daarom is hij toen maar over de Afsluitdijk verder gereden. De Zuiderzeewerken hadden zijn grote bewondering. In Den Helder was er wel plaats op de Texelse boot en zo kwam hij op ons eiland terecht. Van Texel had hij nog niet veel gezien, het strand vond hij prachtig. Wel was het de heer Gall mann tegengevallen, dat de zee van het land uit nergens was te zien of hij moest boven op een duin klimmen. Hij had zich hiervan een andere voorstelling gemaakt. De Hollandse melk smaakte hem best, men dronk niet anders meer, de heer Gallmann vreesde er geheelonthouder door te worden. Wat hem van Holland het meeste was opgevallen, waren de zindelijke, leuke huizen, met hun rode pannendaken. Vol verbazing zag hij de grote ramen, waar achter de families te kijk zaten. Het had hem geamuseerd van de weg af te kun nen zien wat de mensen in hun kamer zaten te eten. Over enkele dagen vertrekt de familie Gallmann weer, er staan nog vele Hol landse steden op het reisprogramma. „HET LIJKT Heintje Davids wel!" al dus een badgast, die vlak voor ons zat in „De Oranjeboom", waar de toneelver eniging van Oudeschild, „Texel's Klein Toneel", Donderdagavond een gloed nieuw seizoenstuk voor een uitverkocht huis opvoerde. Die dubbelgangster van Heintje was „Mane Koopman" (buiten het stuk beter bekend als mevr. A. Dros- Kuyper), de echtgenote van een doodge woon, klein mannetje, dat blijkbaar zó uit het hart van de Jordaan was wegge rukt, een mannetje, dat over heel veel poen bleek te beschikken en zodoende zich kon associëren met een fabrikant i(Van Runt en Zwiep, de heer J. S. Dros), die benauwend dicht tot het faillisse ment was afgegleden. Zij en nog andere krachten van Klein Toneel traden voor onze badgasten op in de comedie „Een andere wereld". Dit was een comedie van het zuiverste water en zelfs de ontkno pingen lagen er zo dik op, dat ze stuk voor stuk al een comedie op zichzelf wa ren. Grappig was alles van doorzichtig heid, ja ook daarin hebben de dramatur gen Blaaser Sr. en Jr. zich ware mees ters getoond! TOEN de voorzitter van de vereniging, de heer J. S. Dros, onmiddellijk na af loop naar voren trad om het „officiële" gedeelte van de feestavond met een kort woord te besluiten, werden de Oude- sohilders bedolven onder een enorm ap plaus, dat tot een ovatie aanzwol. Nu, dat hadden ze best verdiend, want door allen was er bijzonder goed spel gele verd en dan vraag je je weer eens af hoe mensen, die toch een drukke werkkring hebben, nog de tijd en de fut vinden om een grote rol in te studeren! Het toneel spel moet hun wel in het bloed zitten en onweerstaanbaar lokken! De geschiedenis begon met een uiteen zetting van de financiële moeilijkheden waarin de Van Runten en Zwieps waren geraakt. Papa trachtte mevrouw (mevr. J. Koning-Bruin) en dochter (mej. Willy Hogerheide) vergeefs aan het verstand te brengen, dat er drastisch bezuinigd moest worden, ja, dat hij hun straks, als er geen wonder geschiedde, van de villa naar een etagewoning zou moeten over brengen. Wat!? Nee, daar konden ze met. hun (weinige) verstand niet bij. Ze maak ten zich dan ook geen zorgen, tenzij die om hun uiterlijk! U kunt raden, dat mevrouw danig gekwetst werd toen een zekere meneer Koopmans op ongema nierde wijze op haar lust tot het bewa ren van véél afstand reageerde. Dat zij hem voor een soort bedelaar-oplichter versleet was verklaarbaar, maar tóch was deze man het, die de hele fa milie voor de dreigende brand behoedde. Hij bracht een ton in en daardoor kon zijn compagnon zijn schulden betalen. Dit was de zoon van Koopman echter niet genoeg: hij had een degelijke studie achter de rug en na de plaats van zijn vader te hebben ingenomen, kwam hij al spoedig tot de conclusie, dat de cen ten groot gevaar liepen. Hij trad flink op en wist zodoende de vennootschap niet alleen te redden, maar zelfs tot een bloeiende onderneming te maken. Hier door en door zijn houding tegenover haar viel het hem erg gemakkelijk het hart van Gonny van Runten te veroveren. De liaison beviel haar moeder maar half, doch de toestemming kwam. Inmiddels was een groot aantal verwikkelingen de revue gepasseerd: de wederzijdse ouders hadden, zoals voor de hand lag, maar al ïe dikwijls verschil van inzicht. De ma ma's hadden elkaar enige malen diep in de haren gezeten en de kinderen gingen nu ook niet bepaald kameraadschappe lijk met elkaar om Maar eind goed, al goed! We zeiden reeds, dat de zaal de klucht met bijzonder plezier had gevolgd. Het was inderdaad een leuk stuk, dat voor treffelijk werd opgevoerd. De heer Dros wist een keurige aristocratische figuur te scheppen en wij kunnen ons levendig voorstellen, dat er bij de repetities nogal eens gegierd zal zijn! Mevr. Koning- Bruin lag de rol ook best, we zouden zeggen: dat houdt tevens beloften in voor de straks op gang komende Culturele Raad! Mej. Willy Hogerheide speelde verdienstelijk, slechts een enkele keer kwam het zangerige Texels door de deur kieren; de heer Tj. Bergstra was zuiver voor de rol van Koopman geknipt. We vonden hem onbetwist de beste speler. Mevr. A. Dros-Kuyper slaagde er even eens goed in om een rasechte volksvrouw naar voren te brengen, zoals uit de aan vang van dit verslag reeds moge blij ken! De heer W. Gersonius deed ook aardig werk als de jonge directeur, wel nog met helemaal rijp, doch gelet op z'n vorige rolvertolkingen, kan van groei worden gesproken. Mej. Emmy Dros was een vlotte straatjongen en amuseerde ons allemaal met ongekunsteld, natuur lijk spel. De heer J. D. Koning bracht cms in zijn kleine rol een voortreffelijke butler, mevr. G. Hogerheide-Bakker haalde alles uit het rolletje van een nog steeds op de ware Jacob wachtende en hopende dienstmaagd-op-jaren; de heer D. J. Blom tenslotte zagen wij resp. als vertegenwoordiger en als werkman. De regie was weer in goede handen bij de heer P. Dogger Wij complimente ren Oudeschild met dit grote succes. HANDELSREGISTER In „Handelsregister" lezen wij onder nieuwe inschrijvingen van zaken: Kin derkamp „De Bremakker", Texel, Den Burg (post adres) Kinderkamp de Brem- akker. Exploitatie van een kampeercen- trum. Eigenaar: J. Alta. t*1

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1953 | | pagina 1