Iwijnder's Manufacturen
Vijandelijke troepenlanclingen op Texel
Maar de Nationale Reserve was op
haar post
Bi) de eerste aanwijzing
van Rhenmatische Pijn
moet gi] zeker
Kruschen nemen.
Het Jeugdverhaal „De avonturen van Bim en Bam'
Texelaar verzamelde reeds meer dan 5000
Sigarenbandjes
Overpeinzingen in
Examentijd
Op reis
dan Uw spoorkaartje ge-
haald bij de V.V.V. „Texel"
LANG IS DE TEXELSE KUST. De Mariniers, die vanuit de Mokbaai met
landingsboten via het Marsdiep de Noordzee opvoeren om van de strandzijde
het Texelse binnenland in te dringen, hadden de landing gemakkelijk onopge
merkt kunnen fixen, maar zij waren sportief genoeg om de verdediging, die im
mers maar een betrekkelijk klein groepje soldaten, leden van de afdeling Texel
van de Nationale Reserve, omvat, te verklappen, dat het in de bedoeling lag
om de landingsboten tussen paal 11 en 12 door de branding te jagen.
Reeds voor het vallen van de scheme
ring was de Nationale Reserve, onder
aanvoenng van de sergeanten Van den
Boomgaard en Dros, naar het terrein van
de komende operatie getrokken. Zodoen
de konden zij daar eerst eens wat plaat
selijke terreinkennis opdoen. Inmiddels
waren de Mariniers op De Mok bezig de
aanval tot in de puntjes voor te bereiden.
Toen de verslaggever van de Texelaar
omstreeks elf uur de duinweg bij de hoe
ve „Heidehof" insloeg had de nacht het
eiland reeds zo goed als veroverd, slechts
m het Noorden gloorde nog wat talmend
licht. De vuurtorens van Den Helder en
De Cocksdorp, alsmede de krachtige bun
dels van lichtschip „Texel" gaven gele
genheid tot een gemakkelijke oriënte
ring. En achter de donkere contouren
van de uitgestrekte duinterreinen hoor
de je het zachte, monotone ruisen van
de zee. Het weer leek ons, buitenstaan
ders, voor een landing wel geschikt: de
zee zou stellig erg kalm zijn Op de plek
vanwaar de Nationale Reserve het duin
was ingeslopen stonden enige auto's o.a.
een vracht-auto van „Fa Drijver, Aan
nemer". Nu, de Mariniers zouden die
nacht wel eens tot devies kunnen heb
ben kunnen kiezen „Aannemen die flod
der!" Daar ontmoeten wij Majoor Kropf,
de districts-commandant van de Natio
nale Reseive Noordholland-Noord en ka
pitein Koppenol, hoofdinstructeur.
„Pardon, hier niet roken, heren!"
werd er gemaand, en alleen maar
fluisteren, zo als wij nu hier praten is
het al op het strand te horen en zodra
wij leven maken is alles verkeken!"
„Nou dan gaan we maar", zo klonk een
kwartiertje later de invitatie en met de
militairen voorop trokken wij naar de
laatste duinrichel Ja, de zee was prach
tig geschikt voor een landing, zo vlak
het water, dat de zwakste zeeman zijn
uiterste best zou moeten doen om zee
ziek te raken. De kleine maan stond
rood tussen vrij veel bewolking, recht
boven ons hadden de sterren ruim con
tact met de aarde. Nu en dan kwam een
vogel over en riep dan zijn naam. Maar
de leden van de Nationale Reserve hiel
den zioh best schuil. „Dat je niets van
hen hoort is een teken, dat ze goed zijn
afgericht", aldus kapitein Koppenol.
VOOR ONS LIGGEN de brokstukken
van een in de oorlog op last van de be-
Mariniers van De Mok hebben in
de nacht van Dinsdag op Woens
dag een oefening gehouden in
samenwerking met de Texelse
leden van de Nationale Reserve.
Nu ja, samenwerking was het
feitelijk nu bepaald niet: de Ma
riniers hadden tot taak een lan
ding uit te voeren op de Texelse
kust en de eilanders zelf hadden
hun grondgebied te verdedigen.
In bijgaand artikel geven wij U
een verslag van deze actie.
zetters gebouwde barricade, die de Chi
nese Muur wordt genoemd. Het gaat
vloed worden en de eerste rollers be
proeven reeds de kracht van het beton.
De zee licht zwakjes. „Sssst", horen wij
daar motoren van landingsvaartuigen?
Gespannen aandacht. Vissersvaartuigen?
Of kun je de koopvaarders, die aan de
einder hun lichtjes over de zee dragen,
zelfs tot hier opvangen?? Hee, rechts, is
dat met een landingsvaartuig? Vlak aan
de kust? Nee, het is een zakkende bun
ker. Ach, het is ook zo donker, nu de
maan ook van het toneel verdwenen is.
„Zelfs de plaatselijk goed bekenden ver
gissen zich!" zo verheugt de majoor
zich.
OM kwart voor 12 schijnt er ineens le
ven in de brouwerij te zullen komen: de
Nationale Reserve laat een liahtkogel uit
een motier suizen en deze verlicht een
strook strand en zee. Blijkbaar hadden
zij zich ook vergist, want er valt niets
verdachts waar te nemen. Om vijf over
twaalf schieten ze wederom een liohtko-
gel af. Een badgast en wijzelf ook me
nen een of ander obstakel te ontdekken
op de rand van licht en volkomen duis
ternis. Ineens worden alle mensen van
ons, tussen twee duintopjes weggedoken
groepje, onpasselijk van een vreemde
stank. Traangas? De tranen biggelen je
langs de wangen. „Mogelijk, dat twee
kikvorsmannen door de aanval zijn ge
dropt en dat zij een traangaspupilletje
hebben laten springen", aldus de kapi
tein. Om 5 voor één horen we de motor
van een vlieguig. Een badgast weet zé
ker, dat het een KLM-lijntoestel is, ko
mend uit Kopenhagen!, maar precies vijf
minuten later komt de KLM'er terug en
werpt met tussenpozen van een tiental
seconden drie felle lichtkogels uit, die
de omgeving in een straal van kilome
ters verlichten. „Dit is een vliegtuig van
de aanval, die door de lichtkogels de
contouren van de kust duidelijk en op
grote afstand kan onderscheiden". Tien
minuten later horen wij de motoren van
landingsvaartuigen en zo waar is de
Vuurtoren op de hand van de verdedi
ging als zij de grijze boten heel even met
haar lange armen aantipt.Vijf minu
ten later schiet de verdediging maar
eens een paar lichtkogels weg en on
middellijk daarop laten ze de geweren en
andere wapens blaffen. Zover gaan on
ze aantekeningen, daarna hebben wij
blijkbaar van de spanning geen- notities
meer gemaakt.
De aanval begon verwoed te antwoor
den met behoorlijk „grof geschut", dat
door twee boten scheen te worden ge
lanceerd. De kust werd ook dl nijdiger.
Daarop werd het weer rustig, als was
een gevechtspauze ingetreden, maar
de strijd was toch verder gegaan: zonder
gerucht waren andere vaartuigen de
branding genaderd en hadden meer Zuid
waarts een groot aantal mariniers in de
gelegenheid gesteld over het smal ge
worden strand de duinrichel te nemen.
Hevig schieten over en weer in het
duin duidde op behoorlijke strijd. De
Nationale Reserve hield zich aan de re
gelen van de kunst: waar nodig schie
ten en.... altijd mondje dicht, verraadt
je positie niet! „De onbekendheid met 't
terrein bemoeilijkt de aanval niet wei
nig", aldus de kapitein. Opeens kwam
een loeier in onze richting, we doken,
maar.stonden behoorlijk voor gek,
want een reservist had zijn laatste licht-
kogel afgeschoten en even later ont
moetten wij hem bij de startplaats. „Ik
ben uitgespeeld" zei hij mismoedig; m'n
lichtkogels zijn op. De soldaat had zich
uitstekend gecamoufleerd met alle mo
gelijke planten. Een lange rij mariniers
drong langzaam landinwaarts. Even een
oponthoud ibij een schrikdraad, die boer
Lap of boer Drijver voor zijn kudde had
laten spannen. En aan dat oponthoud bij
die schrikdraad alleen hebben wij kun
nen merken, dat de actie slechts als een
oefening was bedoeld. W.
De zes minerale zouten die Kruschen
bevat sporen lever, nieren en ingewan
den aan tot actievere werking, het bloed
gaat sneller stromen, onzuiverheden wor
den afgevoerd en zo worden rheumati-
sdhe pijnen gesmoord in de kiem. In dui
zenden zelfs hardnekkige gevallen
bracht Kruschen baat. Waarom zoudt gij
dan Uzelf te kort doen?
TEXELSE MARKT
Den Burg, 27 Juli 1953. Aangevoerd:
280 lammeren f 45-f 54. 15 schapen f 80-
f105. 11 pinken f 350-f 450. 26 biggen
f 38-f 55. 6 n. kalveren f 45-f 60.
Bim en Bam zitten de
hele dag al te vissen, maar
er is vandaag geen vis, die
bijten wil. En nu wordt het
zo langzamerhand avond en
ze durven in het donker
niet naar huis, dus blijven
ze in de boot slapen; dat is
toch ook wel eens leuk,
zo'n hele nacht op het wa
ter. Ze laten het anker
vallen en gaan slapen. Als
ze de volgende morgen
wakker worden, hebben ze
helemaal geen zin om weer
te gaan vissen, dus halen
ze het anker op. Tenmin
ste, dat proberen ze, maar
het gaat met, het is veel
te zwaar. Hoe komt dat nu
toch? Trekken en trekken
en wat komt daar boven
water? Een heel oude kist,
die heel lang geleden door
zeerovers in het water is
gegooid. Gauw openmaken
en kijken wat er in zit.
Verbaasd wrijven Bim en
Bam hun oogjes uit. Jon
gens, vol met goud! Nu
hoeft er niet meer gevist te
Copyright P
Een paar jaar geleden maakten we
melding van de sigarenbandjesverzame
ling van Jurr. Noordijk. Hij had toen
niet minder dan 2773 verschillende mer
ken in zijn album geplakt. Dezer dagen
toonde hij ons zijn nieuwe aanwinsten:
de stand is nu 5046! Hij is nog maar een
jaar of vijf aan het sparen en is dus naar
het ons lijkt op weg nationaal kampioen
te worden! Of.zou hij dat al zijn?!
Hoe hij ze bij elkaar haalt? Wel, door
zijn vele relaties! En die blijkt hij over
de hele wereld te bezitten, vooral onder
stuurlieden ter koopvaardij en die doen
voor hem natuurlijk menig vreemd en
nieuw merk op. Het is dan ook een lust
al die soorten netjes in zo'n album bij-
worden, want met zoveel winkels van de stad wel
goud kunnen ze alle vis- leegkopen!
Voor een groot gedeelte van de school
gaande en studerende jeugd vormen de
maanden Juni en Juli een uitermate
spannende periode, waarin voor hun ver
dere leven belangrijke beslissingen val
len. Dit immers is de tijd, welke men
pleegt te typeren door te zeggen, dat de
ene helft van ons volk door de andere
helft wordt geëxamineerd. Overal in den
lande .gonzen"de examens om ons heen,
overal worden de jongelui thans aan de
tand gevoeld en op de door hen ver
gaarde kennis getest.
Is deze enerverende tijd eenmaal voor
bij en zijn de resultaten bekend gewor
den, die hier vreugde zullen brengen en
daar desillusies zullen veroorzaken, dan
breekt het moment aan, waarop ten
aanzien van de vraag, welke richting de
jonge mens zal inslaan ter voorbereiding
op ter verkrijging van een plaats in
de samenleving, een beslissing genomen
dient te worden. Een beslissing, die niet
gemakkelijk is, omdat de toekomst van
het kind op het spel staat, waarbij over
wegingen van uiteenlopende aard en
twee in elkaar samenvloeiende vragen
van groot belang: „wat wil en wat kan
het kind worden?" een rol zullen spelen.
Wanneer die overwegingen van strikt
materiële aard zijn, zullen die twee vra
gen meestal overstemd worden. Het
enige doel zal dan zijn het betrokken
kind zo veel mogelijk „geld te laten ver
dienen", teneinde op die manier enige
verlichting te krijgen in de hoge gezins
uitgaven. Nog maar al te vaak komt het
voor, dat jongelui, doordat zij terstond
na beëindiging van de schooltijd op de
arbeidsmarkt een of andere betrekking
moeten gaan zoeken, van de mogelijk
heid verstoken blijven die opleiding of
die studie te volgen, waarnaar hun ver
langens uitgaan. Het gevolg is, dat in de
kiem aanwezige talenten ongebruikt
blijven en niet tot ontwikkeling komen,
tot schade niet slechts van de jonge mens
zelf, maar ten nadele van de samenle
ving, waarvan hij een integrerend onder
deel uitmaakt en welke dan niet van
zijn capaciteiten kan profiteren.
Indien men van de wenselijkheid over
tuigd is, ieder individu in het sociaal-
economisch leven op die plaats te bren
gen, waarvoor het op grond van zijn in
telligentie en ambitie het meest ge
schikt is, zal men er goed aan doen, bij
het overdenken van de toekomst van
zijn kinderen de financiële kant van een
volledige scholing tot een gespeciali
seerd vakman of van een studie op het
niveau, waartoe het kind in staat moet
worden geacht, bijtijds onder de loupe
te nemen.
Indicaties in een bepaalde richting
Het is verstandig daarmede reeds te
beginnen als het kind nog in zijn kleu
terstadium verkeert, ook al valt het
moeilijk in zijn eerste levensjaren te be
oordelen of zijn aanleg in een bepaalde
richting wijst. Naarmate het kind ech
ter verder opgroeit, zullen zijn talenten
en geschiktheid voor deze of gene func
tie duidelijker aan de dag treden. Eerst
komt de vraag, wat het kind wil worden
aan de orde, als na het doorlopen van de
lagere school de keuze van een inrich
ting voor verder strekkend onderwijs
moet worden gedaan. Een paar jaar la
ter, als het kind het voortgezet onder
wijs met succes heeft gevolgd, komt het
een te zien. Frappant, dat Jurr. zo uit
z'n hoofd weet, of hij een bepaald band
je al heeft of niet! De ontwerpen voor
sigarenbandjes zijn legio en op ieder ter
rein weet men motieven te vinden: we
weten allemaal, rokers en niet-rokers,
dat de sigarenfabrieken gaarne met be
kende figuren uit de roemruchte geschie
denis geuren, maar daarnaast zagen we
vogels, munten, schepen, wapens, gebou
wen, vorsten en vorstinnen, spreuken,
bloemen, landen, gewesten, streken en
steden. Eindeloos is de variatie. Het
beeld van een Deense koe, „1901 L.L.T.
B. 1951" (Limburgse Landbouw Tuin
bouw Bond), huifkarren, een Amster
dams Weesmeisje, „Unsern Tapfern
Knegern", de Queen Mary. Onder de
buitenlandse troffen we een Australisch
bandje en 9 stuks uit Spanje aan. Voorts
„Boschwachter Smit en Bosöhwachter
Van der Werf"! Vitesse's jubileumband
je, toen ze in 1952 zestig jaar bestonden,
Prins Jan van Luxemburg en Prinses Jo-
sephin van België pas uitgekomen.
We bladerden maar door „Ik ben op
weg naar de tienduizend en als ik dat
getal heb bereikt kom ik nog wel eens
terug!" sprak Jurr optimistisch.
„DE PRIVé-VERPLEEGSTER"
Morgenavond brengt de toneelgroep
„Het Masker" het blijspel „De Privé-
Verpleegster" voor het voetlicht in de
schouwburgzaal van „De Oranjeboom" te
Den Burg. Pension- en hotelhouders, ex
ploitanten van kampeerterreinen, ves
tigt de aandacht van uw gasten even op
deze uitvoering met bal na, die de aan
wezigen een leukè avond zal bezorgen.
beroepsvraagstuk in zijn volle omvang
om een oplossing vragen.
Blijkt het kind op grond van zijn ver
standelijke vermogens, zijn aanleg, ka
raktereigenschappen en lichamelijke ge
steldheid, rijp te zijn voor een universi
taire studie of voortgaande opleiding
voor het beroep zijner keuze, dan zal
het in de regel van de aanwezige financi
ële middelen afhangen, of het kind de
volle kans gegeven kan worden zich voor
te bereiden op de functie, waartoe het
zich aangetrokken voelt.
De met een voortgezette opleiding ge
paard gaande kosten mogen niet onder
schat worden. Voeding, kleding, ont
spanning e.d. vergen juist in de jaren,
waarin het jongere geslacht naar zijn
volwassenheid toegroeit, extra uitgaven.
Om teleurstelling te voorkomen moet
het dus als een zaak van wijs beleid
worden beschouwd zich reeds in de priil-
le jeugd van het kind te bezinnen op de
zware eisen, die in de latere jaren aan
het gezinsbudget zullen worden gesteld.
Met dit probleem heeft ook het le-
vensverzekeringbedrijf zich bezig gehou
den. Het heeft verschillende vormen
van verzekering ontworpen, waarvan
elk afzonderlijk geschikt is om voor de
bekostiging van studie en opleiding de
nodige middelen te verschaffen, ook
wanneer door het overlijden van het ge
zinshoofd de achterblijvenden met sterk
gereduceerde inkomsten moeten zien
rond te komen.
KATHOLIEKE KEKKLIJST
van de parochie St. Martinus Oudeschild
Zaterdag 6-7 u. biedhtgel. Zondag, 10e
Zondag na Pinksteren. Om 7,30 gelezen
H. Mis, om 9 u. comm. uitr., om 10 u. de
Hoogmis, 's Av. 7 u. lof t.e.vh. H Hart,
in de week geen roz., tenzij Zaterdag na
het biechth. om 7 uur. Donderdagavond
7 u. biechth. Vrijdag, le Vrijdag. 7 uur
comm. uitr., uitstelling en acte v. toe
wijding tot het H. Hart. Om 7,30 gez. H.
Mis, daarna Tantum Ergo. 's Av. 7,30
lof t.e.vh. H. Hart. Zaterdag 5-8 biechth.
voor het a.s. Aanbiddingsfeest. St. Mar-
thaver.: Vrijdag 2,30: A. Bakker en N.
Hin.Zondag a.s. 11e Zondag na Pinkste
ren en Aanbiddingsfeest in deze paro
chie. In de week zijn de Missen om 7,30.
FEUILLETON
door T. LODEWIJK
25). Eigenlijk zei Geraerdts tenslotte
bedachtzaam kan ik hem daarin geen
ongelijk geven. Kijk es, hij heeft het,
voorzover ik kan nagaan, eerlijk be
doeld. Hij heeft je niet willen bedriegen,
hij heeft alleen een erg ehzakelijke
kiik op het huwelijk gehad en kreeg van
jou de indruk, dat jij er net zo over
dacht, of misschien wel, dat je van hem
hield.
We zijn nooit ergteder geweest
verklaarde Rudi blozend. Ik heb
hem, geloof ik, maar twee keer een zoen
gegeven. Hij was trouwens ook niet zo
aanhalig. Dat vond hij flauw; goed voor
bakvissen.
Ja, ja. knikte Geraerdts maar
je begrijpt, dat nu jullie niet trouwt, het
erg moeilijk zal zijn samen te werken.
Vooral hier, in deze kleine stad. De men
sen kletsen zo gauw, als hij een avond
een beetje laat in de zaak blijft, krijg je
van alles te horen. Is het niet?
Tja moest Rudi toegeven dat
zei Johan ook. En hij wil vrij zijn en
over zijn geld beschikken. Hij wil geen
geldschieter of stille vennoot zijn. zei hij.
Nee stemde Geraerdts toe
is hij nog veel te jong voor. Hij kan
moeüijk van dat beetje geld al gaan ren
tenieren. Neen, Rudi, zoals ik het zie,
zul je de consequenties moeten trekken
en de band met Lastman geheel door
snijden.
Dat is wat ik het liefst zou willen,
en liever vandaag dan morgen stem
de Rudi toe maar.hoe kom ik aan
het geld? Alles zit in de zaak. Ik kan
toch zo maar geen achtduizend gulden
losmaken? We hebben al een flinke hy
potheek, ik heb nogal lange credieten lo
penik zou het fundament onder m'n
zaak uithalen als ik er dat geld aan
onttrok.
Heb je niemand, die het je lenen
wil?
Ik zou niet weten wie.
Tja, ik momenteel ook niet. Ik wil
m'n best voor je doen.
Morgen komt hij terug.
Nu ja, morgen hoef je hem zijn
geld nog niet te geven. Hij zal je min
stens een maand moeten geven om hef
vrij te maken Maar dan moet je het ook
hebben. Enfin, ik zal m'n best doen,
maar ik kan natuurlijk niets beloven.
Beste meneer Geraerdts zei Ru
di ontroerd en greep zijn hand. Daar
heb ik me in de nesten gestoken zonder
u er met een woord over te raadplegen
en nu het mis gaat door mijn eigen
schuld, staat u me alweer met uw raad
terzijde. Ik heb het niet verdiend, voeg
de ze er beschaamd aan toe.
Ik was ook eerst wel een beetje te
leurgesteld erkende hij openhartig.
Ik dacht, is de ouwe man nou alleen
goed om te helpen als er narigheid is en
heeft Rudi Taal me niet nodig als het
haar goed gaat?
Maar ik begrijp nu wel, jij bedisselde
alles met Lastman en hij zou je mis
schien vreemd hebben aangekeken als je
had voorgesteld met mij er over te pra
ten. Vooral om al die geheimzinnigheid.
Ja ging hij voort, toen Rudi kleurend
het hoofd boog dat kan ik niet goed
praten, Rudi. Dat je met Twijnders wilt
ooncurreren, allo, maar dan op een eer
lijke manier. Het valt me van Lastman
trouwens bitter tegen. Maar ja, hij is 'n
eerzuchtig mens en als hij zijn doel maar
bereiken kan, dan maakt het hem niet
veel uit welke middelen hij gebruikt
Toen Geraerdts was heengegaan, voel
de Rudi de hoofdpijn, die ze even niet
bemerkt had, als verdubbeld terugkeren.
Ze hield zich vast aan de tafelrand, want
ze voelde zich duizelig en ziek. De eer
ste verkoopster kwam juist binnen en
zag haar ontsteld aan.
Jufrouw Taal, u bent ziek! riep ze.
U ziet er uit als een geest. Waarom gaat
u niet naar bed. Ik red het hier wel. 't Is
Donderdag, er zullen niet veel klanten
komen. Toe, gaat u naar bed en slaap
eens lekker uit met een aspirientje, u
hebt u veel te druk gemaakt.
Ik denk maar, dat ik het doe gaf
Rudi loom toe. Het kon haar opeens alle
maal niets meer schelen, ze verlangde
alleen nog maar naar bed, naar slaap,
rust, vergetelheid en verlossing van dat
zieke gevoel in haar ledematen, die klop
pende pijn in haar hoofd.
Een kwartier later trok ze de deken
over zich heen. Het zou in de zaak wel
loslopen Het meisje had de sleutel en
kon dus de winkel sluiten. Ze zou er zich
vandaag niets meer van aantrekken.
Morgen was ze een stuk opgeknapt en
zou ze wel verder zien.
Maar de slaap wilde niet komen. Het
werd donker en Rudi lag nog steeds te
staren. De gedachten flitsten door haar
hoofd, rusteloos woelde ze en snakte
naar slaap. Het was al heel laat, toen
eindelijk haar vermoeide ogen zich slo
ten.
De volgende morgen werd ze gewekt
door het licht, dat in haar kamer scheen.
Ze staarde de nieuwe dag in, probeerde
zich alles van gisteren te herinneren, het
lukte maar al te goed. Want deze dag
had niet anders in petto. Ze voelde zich
nog net als gisteren, ziëk, duizelig, heel
'haar lichaam deed pijn. Ze wilde zich
vermannen, het bed uitkomen, zich aan
kleden maar miste er de moed toe. Ze
bleef liggen, suffend, zich nauwelijks be
wust van wat er in haar omging. Ze
hoorde de sleutel in de winkeldeur. Dat
was Gerda, de eerste verkoopster. Die
zou raar opkijken, als ze haar nog in bed
aantrof Inderdaad zag ze enkele minu
ten later het verbaasde gezicht van het
meisje om de hoek van de kamerdeur.
Ligt u nog in bed? Hebt u zioh ver
slapen? En bent u er van opgeknapt?
NeeGerda lusteloos kwam
het er uit, Ik geloof niet, dat ik er uit
kan komen. Ik voel me helemaal niet
goed. Ik heb zeker kou gevat.
Zal ik de dokter bellen?
Ach, dat is niet nodig.
Het meisje zag Rudi scherp aan. Ik
geloof van wél zei ze beslist. U ziet
er zo ellendig uit, juffrouw Taal. En u
bent hier helemaal alleen. Niemand om u
te helpen, als er eens wat gebeurt.
Wat zou er gebeuren? lachte
Rudi flauw tjes.
Dat zullen we maar niet afwachten
besliste het meisje. In ieder geval
blijft u er in tot de dokter komt. Ja, nu
moet u mij eens over u laten bazen. Als
de andere meisjes er zijn, zal ik thee
zetten en een beschuitje klaar maken, u
hebt natuurlijk niet gegeten ook.
Rudi sloot de ogen. Ze was eignelijk
blij, dat er iemand was, die haar de be
slissing uit de handen nam, die eens over
haar moederde. Gerda was toch wel een
hartelijke meid.
De doker kwam al vroeg. Gerda had
zeker nogal wat drukte gemaakt door de
telefoon. Hij zei niet veel, keek Rudi on
derzoekend aan, voelde haar pols, onder
zocht haar bloeddruk, stelde kortaf en
kele vragen.
U hebt een lelijke kou gevat, stelde
hij vast maar dat is niét het ergste. U
bent volkomen overspannen. U hebt ab
soluut rust nodig. En u nergens mee be
moeien.
Dokter, hoe kan dat nu kreet
Rudi en m'n zaak dan?
Als u zo doorgaat, gaat uw zaak er
aan en u zelf ook antwoordde de
dokter stellig. U moogt hier niet blij
ven, het is hier te druk en te benauwd en
u zoudt u toch mef alles bemoeien. Ik
zou willen, dat u zo mogelijk vandaag
nog hier vandaan ging.
(Wordt vervolgd).
